Zwierząt
Czarny niedźwiedź
Ten gatunek czarnego niedźwiedzia jest unikalny w Ameryce Północnej, zwykle nocny (nocny) i samotny.
Czarne niedźwiedzie preferują obszary silnie zalesione. Mężczyźni dorośli będą wędrować w domu o powierzchni od 800 do 1000 km2. Co drugi rok, od stycznia do lutego, matka będzie miała 1-5 młodych - każde młode waży około 1/2 kg. Dieta niedźwiedzia składa się głównie z roślinności - gałązek, pąków, liści, orzechów, korzeni, owoców i jagód. Te zwykle spokojne zwierzęta stają się bardzo agresywne, jeśli zbliżasz się do szczeniaka, lub masz psa w pobliżu (zwłaszcza gdy jest rozpętany). Niedźwiedzie reagują na psy, jakby zagrożone przez kojoty lub wilki. Niestety wiele niedźwiedzi jest zabijanych za rosnące zainteresowanie ludzkim jedzeniem znajdowanym w koszach na śmieci; lub dla ich części ciała z powodu niektórych ludzi fałszywych przekonań o lekach zdrowotnych. Wiele gatunków niedźwiedzi prawie wyginęło w zachodniej Kanadzie z powodu kłusowników i rządów, które pozwalają na gorliwe
polowania, zwłaszcza w pobliżu granic parku. Niedźwiedzie stają się rzadkością w parkach ze względu na pędzących kierowców, którzy nie spowalniają dzikiej przyrody. Proszę, daj wszystkim zwierzętom wyrozumiałość i szacunek - z daleka !!
Niedźwiedź grizzly
Grizzly nosi do 2,5 m (8 stóp) i waży do 360 kg (800 funtów). Grizzly Bears to podgatunek niedźwiedzia brunatnego, który zamieszkuje zachodnią Kanadę i północno-zachodnie USA. Naukowcy nazywają je północnoamerykańskim niedźwiedziem brunatnym. Istnieje wiele podgatunków, w tym grizzly kontynentalne, niedźwiedź kodiak, grizzly z półwyspu i niedawno wymarłe niedźwiedzie grizzly kalifornijskie i meksykańskie. Średnio niedźwiedzie grizzly w pobliżu wybrzeża wydają się być większe, podczas gdy niedźwiedzie grizzly są mniejsze. Niedźwiedzie grizzly mają doskonały węch oraz dobry wzrok i słuch. Ich grube futro sprawia, że są dobrze przystosowane do przetrwania każdego sezonu.
Kiedyś wahały się od Oceanu Spokojnego do rzeki Missisipi i od Centralnego Meksyku do Oceanu Arktycznego. Dziś populacja prerii niedźwiedzi grizzly jest lokalnie wymarła w Albercie, Saskatchewan i Manitobie. Niedźwiedzie zostały zabite przez nietolerancję ludzi, polowania na rynku, szybkie
przekształcanie siedlisk w pola uprawne i utratę kluczowych pokarmów: bizonów / bawołów. Obecne szacunki populacji niedźwiedzi grizzly na prowincjonalnych ziemiach w Albercie wynoszą około 690 z powodu tragicznie niekontrolowanych praktyk łowieckich i pułapkowych podczas 30 lat
konserwatywnego rządu. W Kolumbii Brytyjskiej pozostaje do 16 000, gdzie polowanie na trofeum zostało niedawno zatrzymane przez nowy NDP Govt. Niestety, większość osieroconych przez polowanie powoli umiera z głodu, ponieważ rządy powoli zezwalają na przybory zastępcze. Niedźwiedzie grizzly mają jeden z najniższych znanych wskaźników reprodukcji wszystkich ssaków lądowych w Ameryce Północnej. Wiek pierwszego rozrodu waha się od 5-8 lat. Samica wytwarza młode co 3-5 lat. W parkach górskich badania wskazują, że średnio niedźwiedzie grizzly mają potomstwo co 4-5 lat. Gody odbywają się od połowy maja do początku lipca. Samce będą podróżować na duże odległości, aby parzyć się z dostępnymi samicami, jednak samice doświadczają opóźnionej implantacji: zarodek nie wszczepia się do macicy do listopada lub grudnia, ale tylko wtedy, gdy niedźwiedź ma wystarczające rezerwy tłuszczu, aby utrzymać ją i rozwijające się płody poprzez hibernację. Jesienne niedźwiedzie idące w dół szczuplej niż
zwykle jesienią mogą pojawić się na wiosnę z mniejszą i / lub mniejszą liczbą młodych. Podkreśla to, jak ważna jest dobra jakość siedlisk żywieniowych dla ich sukcesu reprodukcyjnego. Grizzly są
wszystkożerne (jedzą wszystko) - nasiona, jagody, korzenie, trawy, grzyby, jelenie, łosie, ryby, martwe zwierzęta i owady. Późnym latem i wczesną jesienią, grizzly wchodzą w hiperfagię, w okresie 2-4 miesięcy, kiedy intensyfikują karmienie, aby przybrać na wadze (do 1,5 kg lub 3 funty dziennie) na denning. Cubs rodzą się w jaskini pod koniec stycznia do początku lutego i ważą około pół kilograma (~ 1 funt). Podczas gdy samica drzemie przez kolejne kilka miesięcy, młode karmią się mlekiem bogatym w tłuszcz. Do czasu, gdy samica wynurza się z legowiska ze swymi małymi rokami, ważą około 8 kg (18 funtów). Zdrowe młode młode dziecko może ważyć do 45 kg (~ 100 funtów) do czasu, gdy grupa rodzin spadnie jesienią. Cubs pozostają ze swoimi matkami przez co najmniej trzy lata. W tym czasie kobieta karmi, chroni i kształci młode, co zwiększa ich szanse na osiągnięcie dojrzałości i reprodukcji. Pod opieką matki potomstwo uczy się żerowania i przemieszczania się w krajobrazie, aby uzyskać dostęp do siedlisk sezonowych. Śmiertelność naturalna jest najwyższa w pierwszych latach życia, zazwyczaj z powodu złego odżywiania. Dorosłe samce niedźwiedzi czasami zabijają młode, aby zamiast tego przekazywały swoje geny. Młode, które przeżyją, aby stać się dorosłymi, mogą żyć 20-30 lat na wolności; jednak większość umiera znacznie wcześniej od ludzi polujących i chwytających. Dlaczego niektóre rządy zezwalają na zabijanie i grożenie wyginięciem gatunków zwierząt, nie wprowadzając lepszych zabezpieczeń prawnych i umożliwiając schroniskom zastępczym marnowanie pieniędzy przez wiele innych rządów. nadmierne i głupie wydatki. Zachęcaj rządy do zapewnienia lepszych przepisów prawnych dotyczących ochrony dzikiej przyrody i finansowania ochrony ich siedlisk.
Bison / Buffalo
1. Żubr Równin - Żubr Równin to krewni Wood Buffalo (Bison bison athabascae), które pochodzą z Alberty. Plains Bison są mniejsze o 10-15 procent, zaokrąglone i mają jaśniejsze włosy. Pod koniec 1880 roku ostatnie pozostałe żubry Równin w USA zostały wytępione z wyjątkiem małej grupy cieląt
uratowanych przez niektórych hodowców z Montany. Wiele lat później farmerzy odmówili sprzedaży pozostałego bawołu rządowi USA z powodu wcześniejszych wysiłków na rzecz ich eksterminacji. Około 700 Plains Bison zostały zakupione przez Canadian Govt i wysłane do Parku Narodowego Elk Island (na wschód od Edmonton, na południe od Lamont). Wyspa Łosia N.P. został utworzony przez wysiłki lokalnych mieszkańców zaniepokojonych upadkiem bobrów i większych dzikich zwierząt, zwłaszcza Ełku z powodu przerażającego polowania. W 1893 roku kanadyjski rząd uchwalił przepisy regulujące
polowanie na bawoły, łosia, łosie, jelenie nie były chronione. Stado żubrów zostało przeniesione do Buffalo Park, Wainwright, Alberta, z wyjątkiem 48 żubrów, które nie mogły zostać złapane, i żyją od tamtej pory na północnej stronie Parku Wyspy Ełk. ostatni z ich gatunków, ponieważ bawół wysłany do Wainwrighta krzyżował się z prawie wygasłym Wood Buffalo. Około 100 000 żubrów Plains jest obecnie w parkach i ogrodach zoologicznych na całym świecie. Tubylcy wokół Willingdon, Alberta nazwali jedno miejsce Hairy Hill. Kiedy Buffalo grzmiało w rozległych stadach na preriach, często zatrzymywali się tam, zostawiając duże stosy włosów zebranych na pościel i ciepłe pokrycia.
2. Wood Buffalo - Wood Buffalo (Bison bison athabascae) są krewnymi z USA Plains Buffalo (Bison bison). Wood Buffalo są większe z ciemniejszymi płaszczami - przetrwały one w Kanadzie z 1893 r.
Zakazującej polowań na bawoły. Park Narodowy Elk Island (50 km E. Edmonton, 5 km na południe od Lamont), został utworzony w 1906 r. Dzięki staraniom lokalnych mieszkańców, którzy obawiają się upadku bobrów i większych zwierząt w okolicy. W 1957 r. Na odległym obszarze Buffalo Park,
Wainwright, Alberta, odkryto małe stado zagrożonych, czystorasowych bawołów drzewnych. W 1965 roku 23 Wood Buffalo wysłano na Wyspę Ełkową i trzymano oddzielnie od wszystkich Plains Bison, aby zapewnić czystość każdego gatunku. W latach dziewięćdziesiątych kilku przeniesiono do Parku
Narodowego Wood Buffalo, aby genetycznie ożywić stada zdziesiątkowane przez choroby i arktyczną pogodę. Gdy Buffalo zagrzmiało w rozległych stadach na preriach, często zatrzymywali się w Hairy Hill w Albercie (NE od Lamont), pozostawiając duże stosy włosów zebranych przez tubylców na pościel i ciepłe pokrycia.
Owca wielkoroga
Gatunek ten w Górach Skalistych rozciąga się na południe aż do Arizony. Samce baranów ważą do 145 kg (300 funtów) i żeńskie maciorki około 90 kg (200 funtów). Rogi baranów mogą ważyć ponad 40 funtów (18 kg), a podczas sezonu godowego uderzają głowami z niewiarygodną siłą (6 do 10 m / s x 145 kg).
Podstawa ich rogów i czaszek jest uformowana tak, że kompresują się, aby wchłonąć znaczną część uderzenia. Bighorny są zwinnymi, zwinnymi wspinaczami, którzy unikają kojotów, orłów i kuguarów. Tak, czasami spadają z klifów. Duża liczba ofiar śmiertelnych i okaleczeń zwierząt występuje przy
prędkościach poniżej 30 km / h, gdy zwierzęta wydają się być spokojne. Proszę jechać bardzo powoli, gdy zwierzęta są blisko. Żywią się trawami i krzewami, a latem poszukują minerałów w naturalnych lizawkach soli lub zimą na poboczach dróg. Proszę również nie przeszkadzać im podczas wypasu, ponieważ
składniki odżywcze roślinności są na maksimum tylko przez krótki czas, muszą przeżyć dużo wagi, aby przetrwać zimę.
Wiewiórka
Dwadzieścia jeden gatunków wiewiórki występuje w Ameryce Północnej, cztery w zachodniej Kanadzie, które należą do rodzaju Tamias - Neotamias. Najmniejszy jest wiewiórka T. Ainimus o największym zasięgu, wiewiórka z sosny żółtej T. Amoenus, wiewiórka rudowłosa T. Ruficaudus; a także Townsnda w kształcie wiewiórki T. Townsendii, który można znaleźć tylko w skrajnym rogu SW Kolumbii Brytyjskiej. W Kanadzie nie znaleziono żadnego gatunku wiewiórki na północ od linii drzew ze względu na mroźne zimy.
Te wesołe zwierzęta występują przede wszystkim na niższych wysokościach na terenach zalesionych w pobliżu ich naturalnej żywności.
Wiewiórka spędza większość dnia na zbieraniu i przechowywaniu nasion, które są jej najważniejszym źródłem pożywienia. Chociaż większość gatunków wiewiórek zazwyczaj żeruje na ziemi, wszystkie łatwo wspinają się na drzewa i krzewy, aby zbierać orzechy i owoce. Przez wiosnę, lato i jesień dietę wiewiórki uzupełniają owady, robaki, kwiaty, jagody, grzyby.
Pomimo swojej śmiałości w poszukiwaniu pożywienia, wiewiórki są samotnymi zwierzętami, z których każda ma własną norę. Zwykle ignorują inne wiewiórki, z wyjątkiem krycia lub gdy kobiety opiekują się młodymi. Wczesną wiosną kilku mężczyzn może rywalizować o kobietę i może kojarzyć się z więcej niż
jedną kobietą w jednym sezonie lęgowym. W Kanadzie główny sezon lęgowy trwa od połowy kwietnia do połowy maja. W Kanadzie, z powodu chłodniejszej pogody, wiewiórki mają tylko jeden sezon hodowlany i jeden miot, chociaż w ciepłych latach z dobrym jedzeniem mogą wystąpić drugie mioty.
Ciąża lub ciąża trwa około 30 dni. Kiedy to się skończy, samice wiewiórek wychowują swój miot zwykle cztery do sześciu młodych bez żadnej pomocy ze strony samców. Młode wiewiórki rodzą się nagie i niewidome i ważą około 3 g po urodzeniu. Uszy są zamknięte do około 28 dnia, a oczy otwarte w wieku od 31 do 33 dni. Kiedy mają cztery do siedmiu tygodni, młode wiewiórki zaczynają opuszczać norę, by zdobyć paszę. Po kilku dniach nad ziemią są bardziej ostrożni i szybko uciekają, jeśli im przeszkadzają.
Młode rosną szybko pod koniec lata i osiągają dorosłe rozmiary przed końcem września. Większość rodzi się podczas pierwszej wiosny, ale niektórzy mogą poczekać do drugiego roku.
Kojot
Te drobne zwierzęta odgrywają kluczową rolę w równowadze przyrody, kontrolując populacje i
zapobiegając rozprzestrzenianiu się chorób. Żywią się małymi zwierzętami, płazami, a nawet owadami.
Polują solo, w parach lub w grupie „paczka”. Waga waha się od 10-20 kg i może pracować do 60 km / h.
Podobnie jak wszystkie zwierzęta, troszczą się o swoje młode i bawią się, kiedy mają szansę się zrelaksować. Proszę dać im szansę i ochronny szacunek dla długiego, zdrowego życia.
--- Jeleń
Mule Deer są nazwane za uszy podobne do mułów. Białe futro w gardle i czarna końcówka ogona odróżniają go od białego ogona. Oba gatunki jeleni podnoszą ogon i wydają dźwięki ostrzegające innych o niebezpieczeństwie. Niemal wymarłe z nadmiernego polowania, jelenie są teraz bardziej obfite, chociaż przewlekła wyniszczająca choroba jest ostatnio niepokój. Pierwotnymi drapieżnikami są ludzie, kuguary, rysie, kojoty, wilki, psy hodowlane, a czasem niedźwiedzie. Żywienie jeleni na roślinności - rośliny, gałązki, trawa, jagody, kukurydza, orzechy. Rolnicy narzekają na uprawy szkodliwe dla jeleni, ale szkody są zazwyczaj bardzo małym procentem całkowitej uprawy - opłata za przyrodę za wolne słońce, świeże powietrze, dobra ziemia. Może moglibyśmy opodatkować marnujące życie gry wideo i filmy, aby zrekompensować rolnikom wysiłki na rzecz ochrony przyrody. Wiele drapieżników i padlinożerców zależy od zdrowego jelenia, łosia, populacji łosi. Jelenie samców (kozły) zrzucają poroże między styczniem a kwietniem i odrastają je w ciągu około 150 dni w jesiennym sezonie lęgowym. Dojrzała kobieta (łania) często ma bliźniaki na wiosnę. Jeleń żyje przez około 10 lat na pustyni.
--- Łoś
Latem łosi często pasą się przy drodze. Zachowaj dystans i ruszaj, zanim przestaną wypasać, ponieważ składniki odżywcze w szczycie roślinności przez krótki czas, a zwierzęta muszą dodać dużo masy, aby przetrwać zimę. W Europie Ełk odnosi się do zupełnie innego gatunku zwierząt, który w Ameryce Północnej odnosi się do Łosia. North American Male Elk ma około 1,7 m wysokości na ramieniu z
dodatkowym 1,2 m na szyję i głowę. Ważą 270-500 kg. (600-1100 funtów). Samice mają około 3/4 rozmiaru męskiego. Te ogromne, pełne wdzięku zwierzęta mogą łatwo przeskakiwać przez ogrodzenia 2- 3 m (7-10 stóp) i mogą biegać na długich dystansach z prędkością 45 km / hz seriami do 70 km / h. Mimo dużych rozmiarów i poroża, łosie poruszają się niemal bezszelestnie przez las. Podczas jesiennego sezonu godowego samce przestają jeść, ponieważ są zbyt zajęte, rzucając wyzwanie samcom
poszukującym terytorium i rozmnażając samice - samce niesamowicie wzywają kobiety. Na wolności te majestatyczne zwierzęta żyją około 7 lat, ponieważ konkurencja, drapieżniki i artretyzm ograniczają ich długość życia. Stają się rzadkie na wolności, gdy rządy zezwalają na nadmierne polowania bez żadnych badań naukowych. Naturalnymi drapieżnikami są kuguary, rysie, wilki. Wiele osób ginie z powodu pojazdów ludzi, dużych ciężarówek i pociągów jadących o wiele za szybko - badania pokazują, że wiele rodzajów zwierząt jest zabijanych lub kalekich przy prędkościach poniżej 40 km / h. Jedź ostrożnie, gdy zbliżasz się do przyrody, i zachowaj szczególną czujność od zmierzchu do świtu.
Świstak
Świstaki są biologicznie sklasyfikowane w podrodzinach (Sciurinae) wiewiórek, z których na świecie jest 15 gatunków Marmot. Świstaki występują w północnych klimatach Europy, Azji i Ameryki Północnej.
Kanada ma 4 gatunki: żółtobrzuchy (Marmota Flaviventris), alpejsko-oszroniony (M. Caligata) i wyspę Vancouver (M. Vancouverensis). te 3 znajdują się tylko w zachodnich prowincjach. Czwarty jest powszechnie znany jako Woodchuck (prawdopodobnie z słowa Cree Wuchak) lub Groundhog (M.
Monax), który znajduje się w odizolowanych obszarach w całej Kanadzie, z wyjątkiem Nunavut i
Newfoundland. mieszka w regionach Kolumbii Brytyjskiej i może również znaleźć się w Górach Skalistych Alberty. Ten świstak został znaleziony w Yoho National Park, B.C. i pokazuje szarobrązowo-czarne kolory typowe dla świstaka alpejskiego.
Świstaki zazwyczaj robią swoje den w upadłych gruzach skalnych (kości skokowej), które gromadzą się na zboczach górskich, zwykle pod klifami. Świstaki żywią się prawie wyłącznie roślinami zielonymi, w miarę dostępności nasion i jagód. W maju rodzi się zazwyczaj od 4 do 8 młodych. Świstaki alpejskie zazwyczaj osiągają długość 43 cm (1 '5') do 54 cm (1 '9') długości (ogon nie jest wliczony w cenę). Dorośli ważą od 2,8 do 3,3 kg (6,2 do 3 funtów) na wiosnę, co zazwyczaj wzrasta do około 5,50 kg (12,1 funta) w ramach przygotowań do zimowej hibernacji.
Wiele drapieżników żeruje na świstakach; co jest zrozumiałe ostrożne. Niedźwiedzie znane są z
wykopywania zimujących Marmotów wczesną wiosną. Kiedy Marmot widzi możliwe niebezpieczeństwo, Świstak odsuwa się do pobliskiego wysokiego miejsca i stoi wyprostowany na tylnych łapach, aby uzyskać lepszy widok. Gdy zagrożone, Marmot ostrzega innych piskliwym gwizdaniem „Eeeeeee” - a więc jego wspólną nazwą „The Whistler”.
--- Koza górska
Kozy górskie to największe ssaki występujące w siedliskach wysokogórskich, wysokości 3000 metrów lub więcej. Wszystkie kozy górskie mają brody i czarne rogi z rocznymi pierścieniami wzrostu. Gęsta wełna
podszerstków pokryta jest zewnętrzną warstwą dłuższych, pustych włosów. Latem kozy górskie topią się przez pocieranie o skały i drzewa. Samiec (billy) stoi około 1 metra (3 '3') na ramieniu i waży około 90 kg (200 funtów), samice (nianie) to 10- 30% lżejszy: dla trakcji kozy górskie mają twarde, rozszczepione kopyta, które rozpościerają się, odsłaniając bardziej miękkie wewnętrzne ochraniacze skóry. Po sześciu miesiącach ciąży, nianie rodzą, zazwyczaj pojedynczemu dziecku, wiosną (maj - czerwiec), nianie są bardzo opiekuńcze w stosunku do młodych, które pozostają blisko roku. kozy zazwyczaj spędzają większość czasu w spokojnym wypasie na roślinach lub pozyskując minerały ze zmielonych skał na
„zwierzęcych lizawkach”. Proszę szanować ich przestrzeń i trzeba karmić, utrzymując dystans i pozostając cicho.
--- Jeżozwierz
Nazwa Porcupine pochodzi od środkowo-francuskiego „porc d'épine”, co oznacza „cierniowatą wieprzowinę” lub „świnkę gęsią”, jednak są to gryzonie, niezwiązane ze świniami. Jeżozwierze są towarzysko samotne, zwykle aktywne o zmierzchu i w nocy. Jeżozwierze jedzą gałązki, liście, pąki liści, korę drzew i delikatne warstwy pod korą drzew. Oni też jedzą korzenie, jagody, marchew, ziemniaki i bardzo lubią sól, czasami żując ludzi spocone buty lub ubrania, lub opony samochodowe pokryte solą drogową. Jeżozwierz może dorastać do 1 m / 40 cali długości i ważyć 20 kg / 44 kg. Jeżozwierze
rozmnażają się jesienią, młody jeżozwierz rodzi się na wiosnę, z miękkimi kołczanami, które twardnieją w ciągu kilku godzin. Jeżozwierze mogą mieć około 30 000 piór, które są twardymi, kolczastymi włoskami.
Nie wystrzeliwują swoich piór, ale kolczaste końcówki pióra szybko osadzają się w czymkolwiek, co ich dotyka, gdy jeż uwalnia je. Jeżozwierze również huśtają ogony, by wbić swoje pióra w dostrzegane zagrożenia. Mogą poruszać się zaskakująco szybko, więc trzymaj się z daleka! Gdy pióra są już w środku, kontynuują penetrację głębiej, ostatecznie zabijając powodując infekcję. Jeżozwierze mają antybiotyk w swojej skórze, aby zapobiec infekcji, gdy sypią się po upadku z drzewa w poszukiwaniu pożywienia. Na świecie są 23 gatunki jeżozwierzy - jeżozwierze Nowego Świata żyją głównie na drzewach i mają pojedyncze pióra. Jeżozwierze Starego Świata żyją na ziemi i mają skupiska piór. Północnoamerykański jeżozwierz lub kanadyjski jeżozwierz to jeżozwierz z Nowego Świata, którego przodkowie przybyli z Afryki do Brazylii ponad 30 milionów lat temu, a następnie przenieśli się na północ. W Afryce jeżozwierze były czczone jako starożytny urok szczęścia. Te nieśmiałe małe stworzenia chcą zostać same. Niestety są powolne i często znajdują martwe na drodze z powodu nieostrożnych kierowców. Proszę edukować innych, aby zostawili ich w spokoju i pozwolili im na spokojne życie!
Wiewiórka
1. Columbia - te wesołe zwierzęta można znaleźć w BC-Alberta Rockies & amp; sąsiednie regiony, a także Oregon, Waszyngton, Idaho i Montana. Żyją w koloniach - samice zazwyczaj pozostają w kolonii, w której się urodziły, samce odchodzą, by krzyżować się gdzie indziej. Kobiety żyją na niższych wysokościach, gdzie jest więcej jedzenia i ciepło. Samice rodzą 3-5 dzieci w okresie od maja do czerwca. W hibernacji 7- 8 miesięcy, w zależności od lokalizacji, niektóre zaczynają się już w lipcu. W domu nory mają oddzielną
komorę do hibernacji, którą wypełniają jedzeniem. Ulubione potrawy to trawa, części roślin, takie jak łodygi, liście, cebulki, owoce i nasiona. Czasami jedzą małe ptaki, owady, myszy, norniki.
2. Richardson - Wiele lat temu, kiedy przybyli osadnicy, te animlas były obfite, z tysiącami rodzin na łąkach. Od tego czasu rolnictwo wyeliminowało większość ich siedlisk. Wiewiórki, ptaki i inne małe zwierzęta są często zabijane przez kierowców. Te i inne małe zwierzęta odgrywają ogromną rolę w przetrwaniu wielu drapieżnych ptaków i zwierząt, których życie często zależy od zdrowej obfitości tych wesołych, zabawnych stworzeń.
--- Wilk
Szare Wilki są wspólne dla Ameryki Północnej i są potomkami Wilków Syberyjskich. Wilki są naturalnie nieśmiałe wobec ludzi. Na całym świecie, w ciągu ostatnich 400 lat, jest tylko kilka przypadków, w których wilki atakują lub zabijają ludzi - znacznie mniej niż psy domowe lub hybrydy wilków i psów. Wilki mają złożoną strukturę społeczną. Samice wilków alfa wybierają nianię, aby uczyć młodych manier i rytuałów powitania hierarchii społecznej. Podobnie jak lisy i kojoty, wilki bawią się młodo, gdy mają szansę się zrelaksować. Obejmują do 160 km dziennie, poszukując pożywienia i mogą jeździć 50-60 km / h przez około 30 minut. Te drobne zwierzęta odgrywają istotną rolę w kontrolowaniu populacji dzikich zwierząt, ponieważ żywią się orzechami, jagodami, żabami, rybami, gryzoniami, małymi zwierzętami i zazwyczaj starszymi, słabszymi zwierzętami, które mogą rozprzestrzeniać choroby, pozostając w stadzie.
Zwierzęta z dużych zwierzyny są zabierane przez paczki wilków. Niestety, ludzka ignorancja i rządowa polityka myśliwska wilków, kojotów i lisów nadal pchają naturalne drapieżniki do wyginięcia na pustyni - przede wszystkim po to, by umożliwić ludziom zabijanie najzdrowszych zwierząt z dużych zwierzyny w okresie ich życia hodowlanego. Zamiast zabijać wilki drapieżne, kojoty i lisy, zwiększyłoby populacje dzikich zwierząt o więcej stref bez polowań, aby chronić dzikie zwierzęta przez cały rok.
