Materiały z chemii opracowane w ramach projektu
WIEDZA I KOMPETENCJE – program podniesienia jakości oferty edukacyjnej ukierunkowanej na rozwój kompetencji kluczowych zwiększenia
wykorzystania TiK w szkołach ogólnokształcących powiatu białostockiego
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Podlaskiego na lata 2014-2020
Budowa atomu.
Konfiguracje elektronowe
pierwiastków.
U podstaw teorii mechaniki kwantowej leży stwierdzenie Maxa Plancka, że światło jest wysyłane i pochłaniane porcjami, tzw. kwantami oraz dualizm korpuskularno-falowy: elektrony mają podwójną (dualistyczną) naturę, zachowują się zarówno jak cząstka (korpuskuła), jak i fala (badania Louisa
de Broglie’a).
Fundamentalna zasada mechaniki kwantowej to zasada nieoznaczoności (nieokreśloności) Heisenberga głosząca, że nie można z dowolną dokładnością określić jednocześnie wartości par pewnych wielkości fizycznych charakteryzujących układ, do którego opisu stosuje się mechanikę kwantową; parami takimi są np.
położenie i pęd elektronu.
Współczesny kwantowo - mechaniczny model atomu.
Atom
zbudowany jest z dodatnio naładowanego jądra, zawierającego protony i neutrony, otoczonego chmurą elektronową. Liczba elektronów jest równa liczbie protonów w jądrze (atom jest elektrycznie obojętny).CZĄSTKI ELEMENTARNE
(najmniejsze mogące samodzielnie istnieć poza atomem cząstki budujące atom):
Protony (p) - cząstki elementarne o masie ok. 1 u (1,6725 · 10-27 kg) i elementarnym ładunku dodatnim (+1).
Neutrony (n) - cząstki elementarne o masie ok. 1 u (1,6748 · 10-27 kg), elektrycznie obojętne.
Protony i neutrony noszą wspólną nazwę - nukleony.
Elektrony (e) - cząstki elementarne o masie ok. 1/1840 u
i elementarnym ładunku ujemnym (-1). Masa elektronów jest tak mała, że nie popełniając dużego błędu możemy ją zaniedbać w wielu wypadkach.
Ładunek elementarny - najmniejszy ładunek, który może zostać przekazany między układami. Dla ułatwienia obliczeń przyjmuje się, że jest równy 1: +1 dla protonu i -1 dla elektronu.
Każdy pierwiastek w układzie okresowym pierwiastków (uop) opisany jest dwoma liczbami, które charakteryzują skład jądra atomowego:
• liczba atomowa (Z) (liczba porządkowa pierwiastka w uop ) - podaje liczbę protonów w jądrze atomowym, a tym samym liczbę elektronów w atomie (w obojętnym atomie liczba protonów - jest równa liczbie elektronów).
• liczba masowa (A) - podaje liczbę nukleonów (łączną liczbę protonów i neutronów) w jądrze atomowym
Zapis cząstek elementarnych w atomie:
gdzie:
E - symbol dowolnego pierwiastka A - liczba masowa
Z - liczba atomowa
Aby obliczyć liczbę neutronów (n), należy odjąć od liczby masowej (A) liczbę atomową (Z).
n = A - Z
Powłoka elektronowa - zbiór elektronów o podobnej energii.
Powłoki elektronowe oznacza się kolejnymi literami alfabetu łacińskiego, zaczynając od „K”(powłoka leżąca najbliżej jądra atomowego).
Elektrony w atomie poruszają się wokół jądra atomowego. Obszar poza jądrem,
w którym istnieje duże prawdopodobieństwo znalezienia elektronów nazywamy chmurą elektronową.
Liczbę powłok w atomie podaje numer okresu (rzędy poziome), w którym leży pierwiastek.
Maksymalną liczbę elektronów znajdujących się na danej powłoce oblicza się ze wzoru:
2n
2gdzie n - numer powłoki (wartość głównej liczby kwantowej)
np. maksymalna liczba elektronów na powłoce K (n = 1) jest równa 2 · 12 = 2 Powłoka L (n = 2); maks. liczba elektronów jest równa 2 · 22 = 2 · 4 = 8
Powłoka M (n = 3); maks. liczba elektronów jest równa 2 · 32 = 2 · 9 = 18 Powłoka N (n = 4); maks. liczba elektronów jest równa 2 · 42 = 2 · 16 = 32
Konfiguracja pełna (całkowita) pierwiastków.
Kolejność zapełniania orbitali atomowych:
1s
2s 2p
3s 3p 3d
4s 4p 4d 4f
1s2s2p3s3p4s3d4p5s4d5p6s4f5d6p7s
5s 5p 5d
6s 6p liczby elektronów w podpowłokach
7s s-2e p- 6e d-10e f – 14e
Konfiguracje elektronowe całkowite pierwiastków
Okres 1
H wodór: 1s1
He hel: 1s2
Okres 2
Li lit: 1s2 2s1
Be beryl: 1s2 2s2
B bor: 1s2 2s2 2p1
C węgiel: 1s2 2s2 2p2
N azot: 1s2 2s2 2p3
O tlen: 1s2 2s2 2p4
F fluor: 1s2 2s2 2p5
Ne neon: 1s2 2s2 2p6
Okres 3 (konfiguracje skrócone)
Na sód: [Ne] 3s1
Mg magnez: [Ne] 3s2
Al glin: [Ne] 3s2 3p1
Si krzem: [Ne] 3s2 3p2
P fosfor: [Ne] 3s2 3p3
S siarka: [Ne] 3s2 3p4
Cl chlor: [Ne] 3s2 3p5
Ar argon: [Ne] 3s2 3p6
Konfiguracje elektronowe pierwiastków
Okres 4 (konfiguracje skrócone)
K potas: [Ar] 4s1
Ca wapń: [Ar] 4s2
Sc skand: [Ar] 3d1 4s2
Ti tytan: [Ar] 3d2 4s2
Cr chrom: [Ar] 3d5 4s1
Mn mangan:[Ar] 3d5 4s2
Fe żelazo: [Ar] 3d6 4s2
Co kobalt: [Ar] 3d7 4s2
Ni nikiel: [Ar] 3d8 4s2
Cu miedź: [Ar] 3d10 4s1
Zn cynk: [Ar] 3d10 4s2
Ga gal: [Ar]3d10 4s2 4p1
Ge german: [Ar] 3d10 4s2 4p2
As arsen: [Ar] 3d10 4s2 4p3
Se selen: [Ar] 3d10 4s2 4p4
Br brom: [Ar] 3d10 4s2 4p5
Kr krypton: [Ar] 3d10 4s2 4p6
Konfiguracje elektronowe pierwiastków
Okres 5 (konfiguracje skrócone)
Rb rubid: [Kr] 5s1
Sr stront: [Kr] 5s2
Y itr: [Kr] 4d1 5s2
Zr cyrkon: [Kr] 4d2 5s2
Nb niob: [Kr] 4d4 5s1
Mo molibden: [Kr] 4d5 5s1
Tc technet: [Kr] 4d5 5s2
Ru ruten: [Kr] 4d7 5s1
Rh rod: [Kr] 4d8 5s1
Pd pallad [Kr] 4d10 5s0
Ag srebro: [Kr] 4d10 5s1
Cd kadm: [Kr] 4d10 5s2
In ind: [Kr] 4d10 5s2 5p1
Sn cyna: [Kr] 4d10 5s2 5p2
Sb antymon: [Kr] 4d10 5s2 5p3
Te tellur: [Kr] 4d10 5s2 5p4
I jod: [Kr] 4d10 5s2 5p5
Xe ksenon: [Kr] 4d10 5s2 5p6
Promocja elektronowa – nieregularność w konfiguracji
występująca m.in. w atomie chromu, miedzi, molibdenu, srebra ….
Spowodowana tym, że okazuje się korzystniejsza energetycznie.
Np. w przypadku chromu korzystniejsze energetycznie jest wypełnienie elektronami orbitali 3d kosztem elektronu 4s
Z PIERWIASTEK KONFIGURACJA
24 chrom [Ar]4s13d5
29 miedź [Ar]4s13d10
42 molibden [Kr]5s1 4d5
Elektrony walencyjne
– to elektrony z ostatniej powłoki ns np (pierwiastki bloku s, p) np.F fluor: 1s2 2s2 2p5 elektrony walencyjne
lub z ostatniej powłoki ns i podpowłoki (n-1)d Cr chrom: [Ar] 3d5 4s1
elektrony walencyjne
Zapis graficzny konfiguracji elektronowej pierwiastków.
TYPY ORBITALI – ZAPIS GRAFICZNY
s 1 orbital s - 2e
p
3 orbitale p 3x2= 6 elektronów
d
5 orbitali d 5x2=10 elektronów
f 7 orbitali f 7x2=14 elektronów
Reguła Hunda
– w atomie, w celu uzyskania najbardziej korzystnego energetycznie zapełnienia orbitali atomowych, powinno być jak najwięcej elektronów niesparowanych.Elektrony ulegają sparowaniu po pojedynczym zapełnieniu
wszystkich form przestrzennych danych orbitali danej powłoki elektronowej.
TAK
(zapis prawidłowy)
NIE
(zapis nieprawidłowy)↑ ↑ ↑
↓↑ ↑
Reguła Pauliego, zwana też zakazem Pauliego, czasem też zasadą Pauliego lub prawem
Pauliego – została zaproponowana przez Wolfganga Pauliego w 1925 dla wyjaśnienia zachowania
się elekronów, czyli cząstek o spinie połówkowym.
Zakaz Pauliego głosi, że prawdopodobieństwo
znalezienia elektronów o jednakowych liczbach kwantowych jest równe zeru.
1s
2TAK
(ZAPIS ZGODNY Z REGUŁĄ)1s
2NIE
(ZAPIS NIEZGODNY Z REGUŁĄ)↑↑
↓↑
Przykłady konfiguracji graficznych pierwiastków:
C węgiel: 1s2 2s2 2p2
N azot: 1s2 2s2 2p3
elektrony sparowane elektrony niesparowane
↓↑ ↓↑ ↑ ↑
↓↑ ↓↑ ↑ ↑ ↑
KONFIGURACJA ELEKTRONOWA UPROSZCZONA - umowny zapis przedstawiający rozmieszczenie elektronów na poszczególnych powłokach chmury elektronowej.
Aby napisać konfigurację elektronową atomu danego pierwiastka, musimy znać:
• liczbę powłok elektronowych (= numer okresu, w którym leży pierwiastek)
• liczbę wszystkich elektronów w atomie (= liczba atomowa Z) Np. konfiguracja elektronowa boru jest następująca:
5B: K2 L3 Zadanie 1
Napisz konfigurację elektronową uproszczoną następujących pierwiastków:
a) sodu
b) magnezu c) glinu
Wykonaj modele tych atomów korzystając z tablicy magnetycznej modeli atomów.
a) Atom sodu
K2L8M1
Poprawnie wykonane zadanie 1 odp. a)– zdjęcie modelu
Bibliografia:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wolfgang_Pauli
https://pl.wikipedia.org/wiki/Atom bing.com/images https://pl.wikipedia.org/wiki/Konfiguracja_elektronowa
Dziękuję za uwagę.
Prezentację wykonała:
Ewa Łapińska – nauczyciel chemii
I Licem Ogólnokształcącego im. A. Mickiewicza w Łapach