• Nie Znaleziono Wyników

"Wczesne źródła franciszkańskie", zebr. i zred. o. Salezy Kafel OFMCap., przetł. z jęz. łac. zespół, Warszawa 1981 : [recenzja]

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share ""Wczesne źródła franciszkańskie", zebr. i zred. o. Salezy Kafel OFMCap., przetł. z jęz. łac. zespół, Warszawa 1981 : [recenzja]"

Copied!
4
0
0

Pełen tekst

(1)
(2)

a le jak o in t e g e r c ultus p u b lic u s; i tu zak res je s t szerszy n iż zap ow iad a ty tu ł, skoro o m a w ia się w ie r n y c h b iorących u d zia ł w obrzędach. T rzy p o zo sta łe rozd ziały za j­ m u ją się: rozdz. I (s. 21—37) fa b ry k ą k ościoła — rozp atru je s ię ją n ie ty lk o od stro n y tech n iczn ej i in w e sty c y jn e j, a le m ó w i się też o liczb ie k o śc io łó w i ich ro zm ieszczen iu (nb. autor sza cu je liczb ę k o ścio łó w w P o lsc e u sch y łk u X II w. na około 1000, ch yb a n azb yt p rzesad n ie), rozdz. II — p rob lem am i p ra w n y m i i m a ­ ją tk o w y m i zw ią za n y m i z d ed y k a cją (s. 73— 98), w rozdz. IV zaś p rzed staw ion o p ro b lem a ty k ę z pogran icza k u ltu ry i fo lk lo ru : top on im ię, z w y c z a je feu d a ln e, k tóre p r zeciw sta w io n o lu d o w y m (n iezb yt to fortu n n a opozycja) i k u ltem św ięty ch .

R ozpraw a o. P a w ła S cza n ieck ieg o w m o n to w a n a je s t w szerok i k on tek st h is­ toryczn y. Z a o w o co w a ły w n iej d o św ia d czen ia w y tr a w n e g o h isto ry k a i prak tyk a litu rg isty . O braz p o św ięcen ia k o ścio ła i p rob lem ów z n im z w ią za n y ch ułożono na p o d sta w ie różn orod n ych źródeł. P a m ięta ć trzeba, że n orm y n ie za w sze m ożna brać za rze c z y w isto ść (p on tyfik ały).

W k ilk u p rzyp ad k ach w s w y c h sąd ach p ob oczn ych a u to r id zie za d alek o np., że p rzy k o ń cu X II w . c a ły kraj b y ł zd o b y ty dla k a to licy zm u , że n a ja zd y ta ta rsk ie (r ecte m on golsk ie) ta k n isz c z y ły dorobek i w y lu d n ia ły kraj, że trzeba b y ło zaczynać n ie m a l od początku; n iep o trzeb n ie też u b o lew a się, że k u p iectw o i sam orządy m ie jsk ie (s!) n ie p o d ejm o w a ły w X II w . b u d o w y k o ściołów .

D rugą ro zp raw ę tom u: „D zieje sem in ariu m d u ch ow n ego w J a n o w ie P od lask im pod zarząd em k się ż y k o m u n istó w . 1684— 1782” n a p isa ł o. M arian B ru d zisz CSSR. C hodzi tu o zrzeszen ie k się ż y św ie c k ic h zw a n e In sty tu te m K się ż y Ś w ie c k ic h W sp ó ln ie Ż yjących , założon e przez B a rtło m ieja H oltzh au sera w 1640 r., do P o lsk i sp ro w a d zo n e przez b isk u p a S. W ierzb o w sk ieg o (Góra K a lw a ria 1683 r.), k tórzy w rok p óźniej o b jęli k ie r o w n ic tw o sem in a riu m w J a n o w ie. K sięża k om u n iści k ie r o w a li w X V III w . (w różn ym czasie) ośm iom a sem in a ria m i p olsk im i.

A u tor p rzep row ad ził szerok ą k w eren d ę w arch iw a ch w a ty k a ń sk ic h i polskich: k o śc ie ln y c h i p a ń stw o w y ch . Z a ją ł się za ło żen iem sem in a riu m w J a n o w ie, jego p o d sta w a m i m a teria ln y m i, organ izacją, p erso n elem a d m in istr a c y jn o -w y c h o w a w c z y m , nau czan iem , p rzy g o to w a n iem a scety czn o -k a p ła ń sk im . R ozw ażan ia te k o ń czy a n a liza p rzyczyn , dla k tórych k sięża k o m u n iści za p rzesta li p racy w sem in a riu m ja n o w sk im . D y lem a t, czy b y ło to u su n ięcie, czy d ob row oln a rezy g n a cja au tor rozstrzyga na rzecz tej drugiej m ożliw ości.

J e s t to solidna, k ry ty czn a , p io n iersk a praca. S y m p a ty czn y jest jej to n d alek i od a p ologetyk i.

R.K.

W cz esn e ź r ó d ł a fr a n c is z k a ń s k ie , zeb rał i zred a g o w a ł o. S a lezy K a f e l O FM Cap., p rzetłu m a czy ł z jęz. ła ciń sk ieg o zesp ół, A k ad em ia T eologii K a to lick iej, W arszaw a 1981 t. I—II, s. 413, 503.

U k a za ł się od d aw n a o czek iw a n y , p ie r w sz y po p olsk u , ob szern y z b ió r źródeł do ży cia św . F ra n ciszk a i św . K lary. W y d a w n ictw o to daje sp osob n ość osobom n ie stu d iu ją cy m p ro fesjo n a ln ie h isto rii X III w ie k u na sk o n fro n to w a n ie i u zu p eł­ n ie n ie w ia d o m o ści w y n ie sio n y c h z le k tu r y p op u larn ych k sią żek G. K. C h e s t e r - t o n a , R. B r a n d s t a e t t e r a czy, p rzy sw o jo n y ch p o lszczy źn ie p rzez L. S t a f f a , „ K w ia tk ó w Ś w ię te g o F ra n ciszk a ”. P r o fe sjo n a liśc i jed n a k ró w n ież m ogą z po ży tk iem k orzystać z k sią żk i p rzed sta w ia ją cej k o le jn e „ V ita e” św . F ra n ciszk a , aż do u r z ę ­ d o w eg o u zn an ia w 1263 roku, przez k a p itu łę gen era ln ą , za je d y n y ob o w ią zu ją cy , „ Ż y cio ry su w ię k sz e g o ” n a p isa n eg o p rzez św . B on aw en tu rę. W śla d za ty m k a p itu ła p a ry sk a p o leciła zn iszczy ć w sz y s tk ie b io g ra fie w cześn iejsze. W ięk szość egzem p larzy

(3)

3 9 4 Z A P I S K I

obu b io g r a fii n a p isa n y ch p rzez T om asza z C elano zostało o d rzu con ych jak o n ie ­ p rzy d a tn e — te, k tóre d o ch o w a ły się do n a szy ch cza só w p r zetrw a ły w śr o d o w is­ k ach c y ste r sk ic h i b en ed y k ty ń sk ich . P ie r w sz a b io g ra fia b y ła p isa n a na zlec en ie p a p ieża G rzegorza IX , któ ry otrzy m a ł ją w 1229 roku. D ruga, tegoż sam ego autora, zn a czn ie ob szern iejsza, oparta już na w ie lu n a d sy ła n y ch relacjach , p o w sta ła w roku 1246— 1267 i d och ow ała się je d y n ie w d w óch egzem p larzach . T om asz z C e­ la n o p race sw o je d o p ełn ił w k ilk a la t p óźn iej osob n ym tr a k ta te m o cudach, p o ­ n iew a ż w „Ż y w o ta ch ” p rzed sta w ił je d y n ie „ czyn y i s ło w a ”. I sto tn e b y ło zw łaszcza p r zed sta w ien ie cu d o w n y ch zd arzeń po śm ierci św . F ran ciszk a. R ed ak cja p rzytacza to d zieło je d y n ie w e fra g m en ta ch op u szczając za p ew n e ty lk o (?) c a łe op isy cu d ów m n iej in teresu ją cy ch w sp ó łczesn eg o czy teln ik a . P rzy d a tn y b y łb y jed n a k w y k a z w sz y stk ic h cu d ó w p od an ych p rzez C elań czyk a — z e sta w ie n ie k ró tk ich jed n o zd a ­ n io w y ch ty tu łó w .

W oparciu o w c z e śn ie jsz e prace i w y k o r z y stu ją c ich m a te r ia ły p o w sta ła „L e­ genda m a io r” św . B o n a w en tu ry . W 1263 ro k u k ap itu ła g en era ln a rozp row ad ziła 34 k op ie teg o „ Ż y w o tu ”, po jed n ej na k ażd ą p ro w in cję. D o n a szy ch c za só w p rze­ trw a ło ich około 400. D rugą pozy cją św . B o n a w en tu ry jest „Ż yciorys m n ie jsz y ” n a p isa n y z p rzezn aczen iem do u ży tk u litu rg iczn eg o . B ardziej zw a rty , ró w n ie k u n sz to w n ie skom p on ow an y, n ie w n o si n ic n o w eg o do n aszej w ie d z y historyczn ej. P raca ta w ra z z m ow am i teg o sa m eg o au tora o św . F ra n ciszk u zam yk a tom p ie r w sz y w y p e łn io n y źródłam i u rzęd o w y m i. W to m ie drugim p o m ieszczo n o te k s ty zw iązan e z b ogatą leg en d ą fra n ciszk a ń sk ą a zw ła szcza tzw . „ K w ia tk i św . F ra n ­ c isz k a ”. N a zw a ta n a w ią zu je do sfo rm u ło w a n ia uży teg o przez trzech to w a rzy szy św ię te g o w liś c ie do gen erała zak on u p op rzed zającym ich rela cję. „N ie p iszem y teg o na sposób leg en d y , p o n iew a ż ju ż przed tem sporządzono leg e n d y o jeg o ż y c iu i o cudach, ja k ich P a n d ok on ał za jeg o p o śred n ictw em . W yb ieram y, ja k z p ięk n ej łąk i, n iek tó re k w ia ty , w ed łu g n a szeg o zd an ia n a jp ię k n ie jsz e ”. W ok ół r e la c ji trzech to w a r z y sz y to czy się od k ilk u d z ie się c iu la t n ie w y g a sła po dziś d zień d y sk u sja rozp oczęta p o lem ik ą F. v a n O r t r o y a i P. S a b a t i e r a, k o n cen tru ją ca się w o k ó ł p y ta n ia o a u ten ty czn o ść i in teg ra ln o ść tek stu . D o w ia d u jem y się o n iej ze w stę p u krótko, a le p rzejrzy ście w p ro w a d za ją ceg o w m eritu m sp ra w y . W szystk ie p u b lik o w a n e te k s ty poprzed zon e są w stę p a m i in fo rm u ją cy m i o filo lo g ic z n y c h w y ­ dan iach źró d eł b ęd ących p o d sta w ą n in iejszej ed y cji, o za ch o w a n y ch w a żn iejszy ch m an u sk ryp tach , h isto rii p o w sta n ia te k s tu oraz o p rob lem ie au to rstw a . U z u p e łn ie ­ n iem ty ch d an ych są in fo rm a cje o p o sta cia ch h isto ry czn y ch oraz sy tu a c ji o z a ­ k o n ie w o k resie p o w sta w a n ia o m a w ia n eg o dzieła. T ylk o przy om a w ia n iu pism św . B o n a w en tu ry w ia d o m o ści o stro n ie h istoryczn ej te k s tó w są n a d m iern ie sk ró ­ co n e i zb yt lak on iczn e. R edaktor w y d a n ia p rzy ją ł słu szn ą za sa d ę ogran iczen ia in fo rm a cji i od n ośn ik ów filo lo g ic z n y c h p rzy p u b lik o w a n y ch źród łach od syłając za in tereso w a n y ch do b ogatej litera tu r y oraz w y d a ń k ry ty czn y ch . C ałość zo sta ła zaopatrzona w in d ek sy, m apy oraz w obszerną bib liografię. D zia ł p rzed sta w ia ją cy litera tu r ę p olsk ą, ob ejm u jący zarów n o dzieła n a u k o w e jak i w y d a w n ic tw a p op u ­ larn e, w y d a je się być jed n ak n iek o m p letn y .

U z u p e łn ie n ie m zap rezen tow an ej ca ło ści są źródła d otyczące św . K lary. O bok n ap isan ej p rzez n ią r eg u ły jej z a k o n u oraz k ilk u listó w , p om ieszczon o ta k że akta z p ro cesu k a n o n iza cy jn eg o oraz d o k u m en ty p a p iesk ie. Z najd u je s ię tu ta j ró w n ież „L egenda o św . K la rze” au to rstw a T om asza z C elano.

O m aw ian a p raca sta n o w i b ardzo potrzeb n ą p rezen ta cję p o czą tk ó w zak on ów fra n ciszk a ń sk ich i s y lw e te k ich za ło ży c ieli. C zęść z d ok u m en tam i o św . K larze, sta n o w ią ca n ieja k o d odatek, p ro w o k u je do w y ra żen ia życzen ia k o n ty n u o w a n ia dzieła. M oże a u to rzy w n a stęp n y ch ftom ach źród eł fra n ciszk a ń sk ich zap rezen tu ją p race Jord an a z G iano, U b ertyn a z C asale, A n io ła C lareno czy T om asza z E

(4)

ccles-Z A P I S K I 395

ton. O prócz w a żn eg o m ie jsc a w p o lsk iej litera tu r ze h isto ry czn ej obecna i ta ew e n tu a ln a p u b lik a cja sp e łn ia ły b y je szcze je d e n w a żn y dla a u to ró w c e l ja k im je s t w y jśc ie n a p rzeciw potrzeb om p o lsk ich w sp ó ln o t zakonnych.

W.F.

C o s ti tu i r e a s t a te l o r f e u d a l e ro m a n eęti, red actor coord on ator N ic o la e S t o i c e s c u , È ditura A ca d em iei R ep u b licii S o c ia lis te R om ania, B u - cu reęti 1980, s. 328.

S ześćset p ięćd ziesią ta roczn ica z w y c ię sk ie j b itw y p od P osad ą, d zięk i której B esa ra b o w i I u d ało się u m o cn ić n ieza leżn o ść od W ęgier, sta ła się p retek stem do w y d a n ia p rzez R um u ń sk ą A k a d e m ię N a u k zb ioru stu d ió w p o św ię c o n y c h fo rm o ­ w a n iu się ś r e d n io w ieczn y ch k s ię s tw ru m u ń sk ich . D z ie w ię ć ob szern ych rozpraw łą c z y oprócz r zeteln o ści w a r sz ta to w e j, p rzew o d n ia ten d en cja m ająca n a celu od­ sep a ro w a n ie m itu i tra d y cji od r z eczy w isteg o , d ającego się od tw orzyć, procesu fo rm o w a n ia s ię w sp o m n ia n y ch k się stw . Słu żyć m a te m u m ięd zy in n y m i an aliza term in o lo g ii i języ k a źródeł ilu stru ją cy ch g eo g ra fię h isto ry czn y ch z ie m ru m u ń sk ich oraz źród eł m ó w ią cy ch o w sp ó ln y m p o ch od zen iu R u m u n ów , ich a u to ch to n izm ie i w y so k im ro zw o ju sp o łeczn o -ek o n o m iczn y m i k u ltu ra ln y m w m o m en cie p o w sta ­ w a n ia p ierw szy ch organ izm ów p a ń stw o w y ch . Z e sta w ie n ie p o szczeg ó ln y ch rozp raw p o św ię c o n y c h m .in. w p ły w o w i tra d y cji dack o-rzym sk iej i w sp ó ln o ty ję z y k o w e j n a p ro cesy p a ń stw o tw ó rcze, k sz ta łto w a n iu się in s ty tu c ji p a ń stw o w y ch , w a lk o m o u trzy ­ m a n ie n ieza leżn o ści od W ęgier sp o w o d o w a ł, że otrzy m a liśm y p ra w ie że s y n te ­ ty c z n y w y k ła d n ajstarszej h isto r ii R u m unii, przede w sz y stk im h isto r ii gosp od ar­ czej i sp o łeczn ej, a n ie d ziejó w p o lity czn y ch . Z a w d zięcza m y to n ie w ą tp liw ie k o n ­ s e k w e n tn ie sto so w a n ej m a r k sisto w sk ie j m eto d o lo g ii b ad aw czej.

D o rozpraw , k tórym n a le ż y p rzy p isa ć w ię k sz ą w a rto ść n a u k o w ą , g łó w n ie ze w z g lę d u na c ie k a w ą i w sz e c h str o n n ie dobraną d o k u m en ta cję źró d ło w ą oraz n ie ­ b a n a ln e k o n cep cje m ery to ry czn e za lic z y ć n a leży stu d iu m ę te f a n a Ç t e f a n e s c u „T radycja d ack o-rzym sk a i p o w sta n ie n ieza leżn y ch k się stw ru m u ń sk ich ”, N ico la e S t o i c e s c u „ N a p ły w czy fu n d acja? C iągły p rob lem h isto rio g ra fii ru m u ń sk iej. L eg en d a i praw d a h isto ry czn a ”, L ie i A d ria n В ä t r i n a „ Ś w ia d e c tw a h erald yczn e d o ty czą ce p o czą tk ó w n ieza leżn eg o , fe u d a ln e g o p a ń stw a m o łd a w sk ie g o ”, A d o lfa A r m b r u s t e r „T erm in ologia p o lity czn o -g eo g r a ficzn a i etniczria p a ń stw ru m u ń ­ sk ich w ep oce p a ń stw o w o tw ó r c z e j”.

In teresu ją cy je s t tak że a rty k u ł V a sile D r a g u f „D zia ła ln o ść a rty sty czn a w ep o ce z a ło ż y c ie li p a ń stw a ” p o św ię c o n y cztern a sto w ieczn y m fu n d a cjo m r e lig ij­ n y m na W ołoszczyźn ie w o je w o d ó w od B esarab a I do M irczy Sta reg o . A rty k u ł w zb o g a ca ją liczn e zd jęcia za b y tk ó w sak raln ej sztu k i ru m u ń sk iej.

A.Zb.

J ó z e f M a t u s z e w s k i , N a js t a r s z e p o ls k ie z d a n i e p ro z a ic zn e . Z d a ­ n ie h e n r y k o w s k i e i je g o tl o h is to ry c z n e , Ł ódzkie T o w a rzy stw o N a u k o ­ w e, P ra ce W y d zia łu II — N a u k H isto ry cz n y c h i S p o łeczn y ch nr 88, Z akład N a ro d o w y im . O sso liń sk ich — W yd aw n ictw o, W ro cła w —W arsza­ w a —K ra k ó w — G dańsk—Ł ódź 1981, s. 150.

W yb itn y h isto ry k praw a, zd y sk r e d y to w a w sz y (acz, ja k w y p a d a sąd zić, n ie d e­ fin ity w n ie ) a u ten ty zm p rzytoczon ego p rzez D łu gosza zd an ia H en ry k a P ob ożn ego „G órze n am się s ta ło ” (w y p o w ied zia n eg o rzekom o p odczas b itw y p od L egnicą,

Cytaty

Powiązane dokumenty

Zawartość azotu w roślinach była największa przy niedostatku fosforu dostępnego.. O czyw iście przy zw ięk­ szonych dawkach kwasu fosforowego na wazon wzrosło

Mało je s t jednakże danych odnoszących się ściśle do ilościow ych zmian pojem ności sorpcyjnej torfów w zależności od pH i stopnia hum ifikacji m asy

The author of the pesher first allegorically interprets (ורשפ) “mountains” (II, 17) as prophets, where this term certainly should not be under- stood as referring to Isaiah

By developing conceptual meanings for adaptation (and its various related concepts) and adaptive capacity in real estate, this research contributes to an understanding of

Takie opracowania – jak to recenzowane – są potrzebne, gdyż od kilku lat funkcjonują w Polsce dwuletnie studia magisterskie oraz studia podyplomo- we w zakresie nauczania

AB ANNO DOMINI MMI REI PUBLICAE POLONORUM LEGATAM DIPLOMATORIAM APUD SANCTAM APOSTOLICAM SEDEM TEMPORIBUS PONTIFICATUUM BEATI IOANNIS PAULI PAPAE II EIUSQUE

W uzasadnieniu podjął kwestię powołaną przez po- wódkę w postępowaniu apelacyjnym, odnoszącą się do wyroku z dnia 19 grudnia 2003 r., zapadłego przed

umowę zawartą między dostawcą a faktorem, zgodnie z którą dostaw- ca może lub jest zobowiązany przelać na faktora wierzytelności wyni- kające z zawartych między