• Nie Znaleziono Wyników

Rozkład dwumianowy (inaczej Bernoulliego) z parametrami n ∈ N, 0 < p < 1; w skrócie B(n, p)

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Rozkład dwumianowy (inaczej Bernoulliego) z parametrami n ∈ N, 0 < p < 1; w skrócie B(n, p)"

Copied!
159
0
0

Pełen tekst

(1)

Rachunek prawdopodobieństwa MAT1332 Matematyka Stosowana

Wydział Matematyki Politechnika Wrocławska

Wykładowca: dr hab. Agnieszka Jurlewicz

Wykład 6a:

Podstawowe dyskretne i ciągłe rozkłady probabilistyczne.

(2)

Rozkład dwumianowy (inaczej Bernoulliego) z parametrami n ∈ N, 0 < p < 1; w skrócie B(n, p)

xk = k, pk =n k



pk(1 − p)n−k dla k = 0, 1, . . . , n

I Jest to rozkład ilości sukcesów w n doświadczeniach Bernoulliego z prawdopodobieństwem sukcesu p.

I B(1, p) nazywamy rozkładem zerojedynkowym z parametrem p.

(3)

Rozkład dwumianowy (inaczej Bernoulliego) z parametrami n ∈ N, 0 < p < 1; w skrócie B(n, p)

xk = k, pk =n k



pk(1 − p)n−k dla k = 0, 1, . . . , n

I Jest to rozkład ilości sukcesów w n doświadczeniach Bernoulliego z prawdopodobieństwem sukcesu p.

I B(1, p) nazywamy rozkładem zerojedynkowym z parametrem p.

(4)

Rozkład dwumianowy (inaczej Bernoulliego) z parametrami n ∈ N, 0 < p < 1; w skrócie B(n, p)

xk = k, pk =n k



pk(1 − p)n−k dla k = 0, 1, . . . , n

I Jest to rozkład ilości sukcesów w n doświadczeniach Bernoulliego z prawdopodobieństwem sukcesu p.

I B(1, p) nazywamy rozkładem zerojedynkowym z parametrem p.

(5)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

Jeżeli X ma rozkład B(n, p), to EX = np oraz D2X = np(1 − p).

Dowód: EX =

n

X

k=0

kn k



pk(1 − p)n−k =

=

n

X

k=1

k n(n − 1)!

k(k − 1)!(n − 1 − (k − 1))!pk(1 − p)n−k =

= np

n

X

k=1

n − 1 k − 1



pk−1(1 − p)n−1−(k−1) =

= np

n−1

X

l =0

n − 1 l



pl(1 − p)n−1−l = np(p + 1 − p)n−1 = np.

(6)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

Jeżeli X ma rozkład B(n, p), to EX = np oraz D2X = np(1 − p).

Dowód: EX =

n

X

k=0

kn k



pk(1 − p)n−k =

=

n

X

k=1

k n(n − 1)!

k(k − 1)!(n − 1 − (k − 1))!pk(1 − p)n−k =

= np

n

X

k=1

n − 1 k − 1



pk−1(1 − p)n−1−(k−1) =

= np

n−1

X

l =0

n − 1 l



pl(1 − p)n−1−l = np(p + 1 − p)n−1 = np.

(7)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

Jeżeli X ma rozkład B(n, p), to EX = np oraz D2X = np(1 − p).

Dowód: EX =

n

X

k=0

kn k



pk(1 − p)n−k =

=

n

X

k=1

k n(n − 1)!

k(k − 1)!(n − 1 − (k − 1))!pk(1 − p)n−k =

= np

n

X

k=1

n − 1 k − 1



pk−1(1 − p)n−1−(k−1) =

= np

n−1

X

l =0

n − 1 l



pl(1 − p)n−1−l = np(p + 1 − p)n−1 = np.

(8)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

Jeżeli X ma rozkład B(n, p), to EX = np oraz D2X = np(1 − p).

Dowód: EX =

n

X

k=0

kn k



pk(1 − p)n−k =

=

n

X

k=1

k n(n − 1)!

k(k − 1)!(n − 1 − (k − 1))!pk(1 − p)n−k =

= np

n

X

k=1

n − 1 k − 1



pk−1(1 − p)n−1−(k−1) =

= np

n−1

X

l =0

n − 1 l



pl(1 − p)n−1−l = np(p + 1 − p)n−1 = np.

(9)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

Jeżeli X ma rozkład B(n, p), to EX = np oraz D2X = np(1 − p).

Dowód: EX =

n

X

k=0

kn k



pk(1 − p)n−k =

=

n

X

k=1

k n(n − 1)!

k(k − 1)!(n − 1 − (k − 1))!pk(1 − p)n−k =

= np

n

X

k=1

n − 1 k − 1



pk−1(1 − p)n−1−(k−1) =

= np

n−1

X

l =0

n − 1 l



pl(1 − p)n−1−l =

np(p + 1 − p)n−1 = np.

(10)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

Jeżeli X ma rozkład B(n, p), to EX = np oraz D2X = np(1 − p).

Dowód: EX =

n

X

k=0

kn k



pk(1 − p)n−k =

=

n

X

k=1

k n(n − 1)!

k(k − 1)!(n − 1 − (k − 1))!pk(1 − p)n−k =

= np

n

X

k=1

n − 1 k − 1



pk−1(1 − p)n−1−(k−1) =

= np

n−1

X

l =0

n − 1 l



pl(1 − p)n−1−l =np(p + 1 − p)n−1 =

np.

(11)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

Jeżeli X ma rozkład B(n, p), to EX = np oraz D2X = np(1 − p).

Dowód: EX =

n

X

k=0

kn k



pk(1 − p)n−k =

=

n

X

k=1

k n(n − 1)!

k(k − 1)!(n − 1 − (k − 1))!pk(1 − p)n−k =

= np

n

X

k=1

n − 1 k − 1



pk−1(1 − p)n−1−(k−1) =

= np

n−1

X

l =0

n − 1 l



pl(1 − p)n−1−l =np(p + 1 − p)n−1 = np.

(12)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

EX2 =

n

X

k=0

k2n k



pk(1 − p)n−k =

n

X

k=0

kn k



pk(1 − p)n−k+

+

n

X

k=2

k(k − 1) n(n − 1)(n − 2)!

k(k − 1)(k − 2)!(n − 2 − (k − 2))!pk(1 − p)n−k =

= EX + n(n − 1)p2

n

X

k=2

n − 2 k − 2



pk−2(1 − p)n−2−(k−2) =

= np + n(n − 1)p2(p + 1 − p)n−2 = np(1 − p) + (np)2 =

= np(1 − p) + (EX )2.

Zatem D2X = EX2− (EX )2 = np(1 − p).

(13)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

EX2 =

n

X

k=0

k2n k



pk(1 − p)n−k =

n

X

k=0

kn k



pk(1 − p)n−k+

+

n

X

k=2

k(k − 1) n(n − 1)(n − 2)!

k(k − 1)(k − 2)!(n − 2 − (k − 2))!pk(1 − p)n−k =

= EX + n(n − 1)p2

n

X

k=2

n − 2 k − 2



pk−2(1 − p)n−2−(k−2) =

= np + n(n − 1)p2(p + 1 − p)n−2 = np(1 − p) + (np)2 =

= np(1 − p) + (EX )2.

Zatem D2X = EX2− (EX )2 = np(1 − p).

(14)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

EX2 =

n

X

k=0

k2n k



pk(1 − p)n−k =

n

X

k=0

kn k



pk(1 − p)n−k+

+

n

X

k=2

k(k − 1) n(n − 1)(n − 2)!

k(k − 1)(k − 2)!(n − 2 − (k − 2))!pk(1 − p)n−k =

= EX + n(n − 1)p2

n

X

k=2

n − 2 k − 2



pk−2(1 − p)n−2−(k−2) =

= np + n(n − 1)p2(p + 1 − p)n−2 = np(1 − p) + (np)2 =

= np(1 − p) + (EX )2.

Zatem D2X = EX2− (EX )2 = np(1 − p).

(15)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

EX2 =

n

X

k=0

k2n k



pk(1 − p)n−k =

n

X

k=0

kn k



pk(1 − p)n−k+

+

n

X

k=2

k(k − 1) n(n − 1)(n − 2)!

k(k − 1)(k − 2)!(n − 2 − (k − 2))!pk(1 − p)n−k =

= EX + n(n − 1)p2

n

X

k=2

n − 2 k − 2



pk−2(1 − p)n−2−(k−2) =

= np + n(n − 1)p2(p + 1 − p)n−2 =

np(1 − p) + (np)2 =

= np(1 − p) + (EX )2.

Zatem D2X = EX2− (EX )2 = np(1 − p).

(16)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

EX2 =

n

X

k=0

k2n k



pk(1 − p)n−k =

n

X

k=0

kn k



pk(1 − p)n−k+

+

n

X

k=2

k(k − 1) n(n − 1)(n − 2)!

k(k − 1)(k − 2)!(n − 2 − (k − 2))!pk(1 − p)n−k =

= EX + n(n − 1)p2

n

X

k=2

n − 2 k − 2



pk−2(1 − p)n−2−(k−2) =

= np + n(n − 1)p2(p + 1 − p)n−2 =np(1 − p) + (np)2 =

= np(1 − p) + (EX )2.

Zatem D2X = EX2− (EX )2 = np(1 − p).

(17)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

EX2 =

n

X

k=0

k2n k



pk(1 − p)n−k =

n

X

k=0

kn k



pk(1 − p)n−k+

+

n

X

k=2

k(k − 1) n(n − 1)(n − 2)!

k(k − 1)(k − 2)!(n − 2 − (k − 2))!pk(1 − p)n−k =

= EX + n(n − 1)p2

n

X

k=2

n − 2 k − 2



pk−2(1 − p)n−2−(k−2) =

= np + n(n − 1)p2(p + 1 − p)n−2 =np(1 − p) + (np)2 =

= np(1 − p) + (EX )2.

Zatem D2X = EX2− (EX )2 = np(1 − p).

(18)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

Funkcja charakterystyczna rozkładu Bernoulliego ma postać ϕX(t) = (peit + (1 − p))n.

Dowód: ϕX(t) = EeitX =

n

X

k=0

eitkn k



pk(1 − p)n−k =

=

n

X

k=0

n k



(peit)k(1 − p)n−k = (peit+ (1 − p))n.

(19)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

Funkcja charakterystyczna rozkładu Bernoulliego ma postać ϕX(t) = (peit + (1 − p))n.

Dowód: ϕX(t) = EeitX =

n

X

k=0

eitkn k



pk(1 − p)n−k =

=

n

X

k=0

n k



(peit)k(1 − p)n−k = (peit+ (1 − p))n.

(20)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

Funkcja charakterystyczna rozkładu Bernoulliego ma postać ϕX(t) = (peit + (1 − p))n.

Dowód: ϕX(t) = EeitX =

n

X

k=0

eitkn k



pk(1 − p)n−k =

=

n

X

k=0

n k



(peit)k(1 − p)n−k =

(peit+ (1 − p))n.

(21)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

Funkcja charakterystyczna rozkładu Bernoulliego ma postać ϕX(t) = (peit + (1 − p))n.

Dowód: ϕX(t) = EeitX =

n

X

k=0

eitkn k



pk(1 − p)n−k =

=

n

X

k=0

n k



(peit)k(1 − p)n−k = (peit+ (1 − p))n.

(22)

Rozkład dwumianowy B(n, p)

x

k

= k, p

k

=

nk

p

k

(1 − p)

n−k

dla k = 0, 1, . . . , n

n = 7

(23)

Rozkład ujemny dwumianowy (in. Pascala) z parametrami m ∈ N, 0 < p < 1; w skrócie N B(m, p)

xk = k, pk = k − 1 m − 1



pm(1 − p)k−m dla k = m, m + 1, . . .

I Jest to rozkład czasu oczekiwania na m-ty sukces w ciągu doświadczeń Bernoulliego z prawdopodobieństwem sukcesu p.

I Wzór na pk można uogólnić na dowolne m > 0. X nie ma wtedy interpretacji czasu oczekiwania na m-ty sukces. Nazwa „rozkład Pascala” odnosi się tylko do m ∈ N.

Blaise Pascal (1623-1662)

(24)

Rozkład ujemny dwumianowy (in. Pascala) z parametrami m ∈ N, 0 < p < 1; w skrócie N B(m, p)

xk = k, pk = k − 1 m − 1



pm(1 − p)k−m dla k = m, m + 1, . . .

I Jest to rozkład czasu oczekiwania na m-ty sukces w ciągu doświadczeń Bernoulliego z prawdopodobieństwem sukcesu p.

I Wzór na pk można uogólnić na dowolne m > 0. X nie ma wtedy interpretacji czasu oczekiwania na m-ty sukces. Nazwa „rozkład Pascala” odnosi się tylko do m ∈ N.

Blaise Pascal (1623-1662)

(25)

Rozkład ujemny dwumianowy (in. Pascala) z parametrami m ∈ N, 0 < p < 1; w skrócie N B(m, p)

xk = k, pk = k − 1 m − 1



pm(1 − p)k−m dla k = m, m + 1, . . .

I Jest to rozkład czasu oczekiwania na m-ty sukces w ciągu doświadczeń Bernoulliego z prawdopodobieństwem sukcesu p.

I Wzór na pk można uogólnić na dowolne m > 0.

X nie ma wtedy interpretacji czasu oczekiwania na m-ty sukces. Nazwa „rozkład Pascala”

odnosi się tylko do m ∈ N.

Blaise Pascal (1623-1662)

(26)

Rozkład ujemny dwumianowy N B(m, p)

x

k

= k, p

k

=

m−1k−1

p

m

(1 − p)

k−m

dla k = m, m + 1, . . .

I Jeżeli X ma rozkład N B(m, p), to EX = m

p oraz D2X = m(1 − p) p2 .

I Funkcja charakterystyczna tego rozkładu ma postać ϕX(t) =

 peit 1 − (1 − p)eit

m

.

(27)

Rozkład ujemny dwumianowy N B(m, p)

x

k

= k, p

k

=

m−1k−1

p

m

(1 − p)

k−m

dla k = m, m + 1, . . .

I Jeżeli X ma rozkład N B(m, p), to EX = m

p oraz D2X = m(1 − p) p2 .

I Funkcja charakterystyczna tego rozkładu ma postać ϕX(t) =

 peit 1 − (1 − p)eit

m

.

(28)

Rozkład ujemny dwumianowy N B(m, p)

x

k

= k, p

k

=

m−1k−1

p

m

(1 − p)

k−m

dla k = m, m + 1, . . .

(29)

Rozkład geometryczny z parametrem 0 < p < 1;

w skrócie Geo(p).

xk = k, pk = p(1 − p)k−1 dla k = 1, 2, . . .

I Jest to rozkład czasu oczekiwania na pierwszy sukces w ciągu doświadczeń Bernoulliego z prawdopodobieństwem sukcesu p, czyli rozkład N B(1, p).

I Rozkład ten ma własność braku pamięci: dla X o rozkładzie Geo(p)

P(X > k + n|X > k) = P(X > n), k, n ∈ N.

(30)

Rozkład geometryczny z parametrem 0 < p < 1;

w skrócie Geo(p).

xk = k, pk = p(1 − p)k−1 dla k = 1, 2, . . .

I Jest to rozkład czasu oczekiwania na pierwszy sukces w ciągu doświadczeń Bernoulliego z prawdopodobieństwem sukcesu p, czyli rozkład N B(1, p).

I Rozkład ten ma własność braku pamięci:

dla X o rozkładzie Geo(p)

P(X > k + n|X > k) = P(X > n), k, n ∈ N.

(31)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Dowód: P(X > n) =

X

j =n+1

p(1 − p)j −1 = p(1 − p)n

X

i =0

(1 − p)i =

= p(1 − p)n· 1

1 − (1 − p) = (1 − p)n Zatem P(X > k + n|X > k) = P(X > k + n)

P(X > k) = (1 − p)k+n (1 − p)k =

= (1 − p)n = P(X > n).

(32)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Dowód: P(X > n) =

X

j =n+1

p(1 − p)j −1 =

p(1 − p)n

X

i =0

(1 − p)i =

= p(1 − p)n· 1

1 − (1 − p) = (1 − p)n Zatem P(X > k + n|X > k) = P(X > k + n)

P(X > k) = (1 − p)k+n (1 − p)k =

= (1 − p)n = P(X > n).

(33)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Dowód: P(X > n) =

X

j =n+1

p(1 − p)j −1 = p(1 − p)n

X

i =0

(1 − p)i =

= p(1 − p)n· 1

1 − (1 − p) = (1 − p)n Zatem P(X > k + n|X > k) = P(X > k + n)

P(X > k) = (1 − p)k+n (1 − p)k =

= (1 − p)n = P(X > n).

(34)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Dowód: P(X > n) =

X

j =n+1

p(1 − p)j −1 = p(1 − p)n

X

i =0

(1 − p)i =

= p(1 − p)n· 1

1 − (1 − p) =

(1 − p)n Zatem P(X > k + n|X > k) = P(X > k + n)

P(X > k) = (1 − p)k+n (1 − p)k =

= (1 − p)n = P(X > n).

(35)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Dowód: P(X > n) =

X

j =n+1

p(1 − p)j −1 = p(1 − p)n

X

i =0

(1 − p)i =

= p(1 − p)n· 1

1 − (1 − p) = (1 − p)n

Zatem P(X > k + n|X > k) = P(X > k + n)

P(X > k) = (1 − p)k+n (1 − p)k =

= (1 − p)n = P(X > n).

(36)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Dowód: P(X > n) =

X

j =n+1

p(1 − p)j −1 = p(1 − p)n

X

i =0

(1 − p)i =

= p(1 − p)n· 1

1 − (1 − p) = (1 − p)n Zatem P(X > k + n|X > k) = P(X > k + n)

P(X > k) =

(1 − p)k+n (1 − p)k =

= (1 − p)n = P(X > n).

(37)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Dowód: P(X > n) =

X

j =n+1

p(1 − p)j −1 = p(1 − p)n

X

i =0

(1 − p)i =

= p(1 − p)n· 1

1 − (1 − p) = (1 − p)n Zatem P(X > k + n|X > k) = P(X > k + n)

P(X > k) = (1 − p)k+n (1 − p)k =

= (1 − p)n = P(X > n).

(38)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Dowód: P(X > n) =

X

j =n+1

p(1 − p)j −1 = p(1 − p)n

X

i =0

(1 − p)i =

= p(1 − p)n· 1

1 − (1 − p) = (1 − p)n Zatem P(X > k + n|X > k) = P(X > k + n)

P(X > k) = (1 − p)k+n (1 − p)k =

= (1 − p)n=

P(X > n).

(39)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Dowód: P(X > n) =

X

j =n+1

p(1 − p)j −1 = p(1 − p)n

X

i =0

(1 − p)i =

= p(1 − p)n· 1

1 − (1 − p) = (1 − p)n Zatem P(X > k + n|X > k) = P(X > k + n)

P(X > k) = (1 − p)k+n (1 − p)k =

= (1 − p)n= P(X > n).

(40)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Jeżeli X ma rozkład Geo(p), to EX = 1

p oraz D2X = (1 − p) p2 . Dowód: Skorzystamy ze wzorów

X

n=1

nxn−1= 1

(1 − x )2 oraz

X

n=1

n2xn−1= 1 + x

(1 − x )3 dla |x | < 1.

EX =

X

k=1

kp(1 − p)k−1 = p 1 p2 = 1

p. EX2 =

X

k=1

k2p(1 − p)k−1 = p2 − p

p3 = 2 − p p2 Zatem D2X = EX2− (EX )2 = 2 − p

p2 − 1

p2 = 1 − p p2 .

(41)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Jeżeli X ma rozkład Geo(p), to EX = 1

p oraz D2X = (1 − p) p2 . Dowód: Skorzystamy ze wzorów

X

n=1

nxn−1= 1

(1 − x )2 oraz

X

n=1

n2xn−1= 1 + x

(1 − x )3 dla |x | < 1.

EX =

X

k=1

kp(1 − p)k−1 =

p 1 p2 = 1

p. EX2 =

X

k=1

k2p(1 − p)k−1 = p2 − p

p3 = 2 − p p2 Zatem D2X = EX2− (EX )2 = 2 − p

p2 − 1

p2 = 1 − p p2 .

(42)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Jeżeli X ma rozkład Geo(p), to EX = 1

p oraz D2X = (1 − p) p2 . Dowód: Skorzystamy ze wzorów

X

n=1

nxn−1= 1

(1 − x )2 oraz

X

n=1

n2xn−1= 1 + x

(1 − x )3 dla |x | < 1.

EX =

X

k=1

kp(1 − p)k−1 = p 1 p2 =

1 p. EX2 =

X

k=1

k2p(1 − p)k−1 = p2 − p

p3 = 2 − p p2 Zatem D2X = EX2− (EX )2 = 2 − p

p2 − 1

p2 = 1 − p p2 .

(43)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Jeżeli X ma rozkład Geo(p), to EX = 1

p oraz D2X = (1 − p) p2 . Dowód: Skorzystamy ze wzorów

X

n=1

nxn−1= 1

(1 − x )2 oraz

X

n=1

n2xn−1= 1 + x

(1 − x )3 dla |x | < 1.

EX =

X

k=1

kp(1 − p)k−1 = p 1 p2 = 1

p.

EX2 =

X

k=1

k2p(1 − p)k−1 = p2 − p

p3 = 2 − p p2 Zatem D2X = EX2− (EX )2 = 2 − p

p2 − 1

p2 = 1 − p p2 .

(44)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Jeżeli X ma rozkład Geo(p), to EX = 1

p oraz D2X = (1 − p) p2 . Dowód: Skorzystamy ze wzorów

X

n=1

nxn−1= 1

(1 − x )2 oraz

X

n=1

n2xn−1= 1 + x

(1 − x )3 dla |x | < 1.

EX =

X

k=1

kp(1 − p)k−1 = p 1 p2 = 1

p. EX2 =

X

k=1

k2p(1 − p)k−1 =

p2 − p

p3 = 2 − p p2 Zatem D2X = EX2− (EX )2 = 2 − p

p2 − 1

p2 = 1 − p p2 .

(45)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Jeżeli X ma rozkład Geo(p), to EX = 1

p oraz D2X = (1 − p) p2 . Dowód: Skorzystamy ze wzorów

X

n=1

nxn−1= 1

(1 − x )2 oraz

X

n=1

n2xn−1= 1 + x

(1 − x )3 dla |x | < 1.

EX =

X

k=1

kp(1 − p)k−1 = p 1 p2 = 1

p. EX2 =

X

k=1

k2p(1 − p)k−1 =p2 − p p3 =

2 − p p2 Zatem D2X = EX2− (EX )2 = 2 − p

p2 − 1

p2 = 1 − p p2 .

(46)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Jeżeli X ma rozkład Geo(p), to EX = 1

p oraz D2X = (1 − p) p2 . Dowód: Skorzystamy ze wzorów

X

n=1

nxn−1= 1

(1 − x )2 oraz

X

n=1

n2xn−1= 1 + x

(1 − x )3 dla |x | < 1.

EX =

X

k=1

kp(1 − p)k−1 = p 1 p2 = 1

p. EX2 =

X

k=1

k2p(1 − p)k−1 =p2 − p

p3 = 2 − p p2

Zatem D2X = EX2− (EX )2 = 2 − p p2 − 1

p2 = 1 − p p2 .

(47)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Jeżeli X ma rozkład Geo(p), to EX = 1

p oraz D2X = (1 − p) p2 . Dowód: Skorzystamy ze wzorów

X

n=1

nxn−1= 1

(1 − x )2 oraz

X

n=1

n2xn−1= 1 + x

(1 − x )3 dla |x | < 1.

EX =

X

k=1

kp(1 − p)k−1 = p 1 p2 = 1

p. EX2 =

X

k=1

k2p(1 − p)k−1 =p2 − p

p3 = 2 − p p2 Zatem D2X = EX2− (EX )2 = 2 − p

p2 − 1

p2 = 1 − p p2 .

(48)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Funkcja charakterystyczna tego rozkładu ma postać ϕX(t) = peit

1 − (1 − p)eit.

Dowód: ϕX(t) = EeitX =

X

k=1

eitkp(1 − p)k−1 =

= peit

X

k=1

((1 − p)eit)k−1 = peit 1

1 − (1 − p)eit.

(49)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Funkcja charakterystyczna tego rozkładu ma postać ϕX(t) = peit

1 − (1 − p)eit. Dowód: ϕX(t) = EeitX =

X

k=1

eitkp(1 − p)k−1 =

= peit

X

k=1

((1 − p)eit)k−1 = peit 1

1 − (1 − p)eit.

(50)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Funkcja charakterystyczna tego rozkładu ma postać ϕX(t) = peit

1 − (1 − p)eit. Dowód: ϕX(t) = EeitX =

X

k=1

eitkp(1 − p)k−1 =

= peit

X

k=1

((1 − p)eit)k−1 =

peit 1

1 − (1 − p)eit.

(51)

Rozkład geometryczny Geo(p) x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

Funkcja charakterystyczna tego rozkładu ma postać ϕX(t) = peit

1 − (1 − p)eit. Dowód: ϕX(t) = EeitX =

X

k=1

eitkp(1 − p)k−1 =

= peit

X

k=1

((1 − p)eit)k−1 = peit 1

1 − (1 − p)eit.

(52)

Rozkład geometryczny Geo(p)

x

k

= k, p(1 − p)

k−1

dla k = 1, 2, . . .

(53)

Rozkład Poissona z parametrem λ > 0;

w skrócie P(λ)

xk = k, pk = λk

k!e−λ dla k = 0, 1, . . .

(54)

Rozkład Poissona P(λ) x

k

= k, p

k

= λ

k

k! e

−λ

dla k = 0, 1, . . .

Jeżeli X ma rozkład P(λ), to EX = λ oraz D2X = λ.

Dowód: EX =

X

k=0

k

k!e−λ = λe−λ

X

k=1

λk−1

(k − 1)! = λe−λeλ = λ. EX2 =

X

k=0

k2λk

k!e−λ = e−λ

X

k=2

k(k − 1)λk k! +

X

k=1

k k!e−λ =

= e−λλ2eλ+ λ = λ2+ λ

Zatem D2X = EX2− (EX )2 = λ2+ λ − λ2 = λ.

(55)

Rozkład Poissona P(λ) x

k

= k, p

k

= λ

k

k! e

−λ

dla k = 0, 1, . . .

Jeżeli X ma rozkład P(λ), to EX = λ oraz D2X = λ.

Dowód: EX =

X

k=0

k k!e−λ =

λe−λ

X

k=1

λk−1

(k − 1)! = λe−λeλ = λ. EX2 =

X

k=0

k2λk

k!e−λ = e−λ

X

k=2

k(k − 1)λk k! +

X

k=1

k k!e−λ =

= e−λλ2eλ+ λ = λ2+ λ

Zatem D2X = EX2− (EX )2 = λ2+ λ − λ2 = λ.

(56)

Rozkład Poissona P(λ) x

k

= k, p

k

= λ

k

k! e

−λ

dla k = 0, 1, . . .

Jeżeli X ma rozkład P(λ), to EX = λ oraz D2X = λ.

Dowód: EX =

X

k=0

k

k!e−λ = λe−λ

X

k=1

λk−1 (k − 1)! =

λe−λeλ = λ.

EX2 =

X

k=0

k2λk

k!e−λ = e−λ

X

k=2

k(k − 1)λk k! +

X

k=1

k k!e−λ =

= e−λλ2eλ+ λ = λ2+ λ

Zatem D2X = EX2− (EX )2 = λ2+ λ − λ2 = λ.

(57)

Rozkład Poissona P(λ) x

k

= k, p

k

= λ

k

k! e

−λ

dla k = 0, 1, . . .

Jeżeli X ma rozkład P(λ), to EX = λ oraz D2X = λ.

Dowód: EX =

X

k=0

k

k!e−λ = λe−λ

X

k=1

λk−1

(k − 1)! = λe−λeλ =

λ.

EX2 =

X

k=0

k2λk

k!e−λ = e−λ

X

k=2

k(k − 1)λk k! +

X

k=1

k k!e−λ =

= e−λλ2eλ+ λ = λ2+ λ

Zatem D2X = EX2− (EX )2 = λ2+ λ − λ2 = λ.

(58)

Rozkład Poissona P(λ) x

k

= k, p

k

= λ

k

k! e

−λ

dla k = 0, 1, . . .

Jeżeli X ma rozkład P(λ), to EX = λ oraz D2X = λ.

Dowód: EX =

X

k=0

k

k!e−λ = λe−λ

X

k=1

λk−1

(k − 1)! = λe−λeλ = λ.

EX2 =

X

k=0

k2λk

k!e−λ = e−λ

X

k=2

k(k − 1)λk k! +

X

k=1

k k!e−λ =

= e−λλ2eλ+ λ = λ2+ λ

Zatem D2X = EX2− (EX )2 = λ2+ λ − λ2 = λ.

(59)

Rozkład Poissona P(λ) x

k

= k, p

k

= λ

k

k! e

−λ

dla k = 0, 1, . . .

Jeżeli X ma rozkład P(λ), to EX = λ oraz D2X = λ.

Dowód: EX =

X

k=0

k

k!e−λ = λe−λ

X

k=1

λk−1

(k − 1)! = λe−λeλ = λ.

EX2 =

X

k=0

k2λk k!e−λ =

e−λ

X

k=2

k(k − 1)λk k! +

X

k=1

k k!e−λ =

= e−λλ2eλ+ λ = λ2+ λ

Zatem D2X = EX2− (EX )2 = λ2+ λ − λ2 = λ.

(60)

Rozkład Poissona P(λ) x

k

= k, p

k

= λ

k

k! e

−λ

dla k = 0, 1, . . .

Jeżeli X ma rozkład P(λ), to EX = λ oraz D2X = λ.

Dowód: EX =

X

k=0

k

k!e−λ = λe−λ

X

k=1

λk−1

(k − 1)! = λe−λeλ = λ.

EX2 =

X

k=0

k2λk

k!e−λ =e−λ

X

k=2

k(k − 1)λk k! +

X

k=1

k k!e−λ =

= e−λλ2eλ+ λ = λ2+ λ

Zatem D2X = EX2− (EX )2 = λ2+ λ − λ2 = λ.

(61)

Rozkład Poissona P(λ) x

k

= k, p

k

= λ

k

k! e

−λ

dla k = 0, 1, . . .

Jeżeli X ma rozkład P(λ), to EX = λ oraz D2X = λ.

Dowód: EX =

X

k=0

k

k!e−λ = λe−λ

X

k=1

λk−1

(k − 1)! = λe−λeλ = λ.

EX2 =

X

k=0

k2λk

k!e−λ =e−λ

X

k=2

k(k − 1)λk k! +

X

k=1

k k!e−λ =

= e−λλ2eλ+ λ = λ2+ λ

Zatem D2X = EX2− (EX )2 = λ2+ λ − λ2 = λ.

(62)

Rozkład Poissona P(λ) x

k

= k, p

k

= λ

k

k! e

−λ

dla k = 0, 1, . . .

Jeżeli X ma rozkład P(λ), to EX = λ oraz D2X = λ.

Dowód: EX =

X

k=0

k

k!e−λ = λe−λ

X

k=1

λk−1

(k − 1)! = λe−λeλ = λ.

EX2 =

X

k=0

k2λk

k!e−λ =e−λ

X

k=2

k(k − 1)λk k! +

X

k=1

k k!e−λ =

= e−λλ2eλ+ λ = λ2+ λ

Zatem D2X = EX2− (EX )2 = λ2+ λ − λ2 = λ.

(63)

Rozkład Poissona P(λ) x

k

= k, p

k

= λ

k

k! e

−λ

dla k = 0, 1, . . .

Funkcja charakterystyczna tego rozkładu ma postać ϕX(t) = eλ(eit−1).

Dowód: ϕX(t) = EeitX =

X

k=0

eitkλk k!e−λ =

=

X

k=0

(λeit)k

k! e−λ = eλeite−λ = eλ(eit−1).

(64)

Rozkład Poissona P(λ) x

k

= k, p

k

= λ

k

k! e

−λ

dla k = 0, 1, . . .

Funkcja charakterystyczna tego rozkładu ma postać ϕX(t) = eλ(eit−1).

Dowód: ϕX(t) = EeitX =

X

k=0

eitkλk k!e−λ =

=

X

k=0

(λeit)k

k! e−λ = eλeite−λ = eλ(eit−1).

(65)

Rozkład Poissona P(λ) x

k

= k, p

k

= λ

k

k! e

−λ

dla k = 0, 1, . . .

Funkcja charakterystyczna tego rozkładu ma postać ϕX(t) = eλ(eit−1).

Dowód: ϕX(t) = EeitX =

X

k=0

eitkλk k!e−λ =

=

X

k=0

(λeit)k k! e−λ =

eλeite−λ = eλ(eit−1).

(66)

Rozkład Poissona P(λ) x

k

= k, p

k

= λ

k

k! e

−λ

dla k = 0, 1, . . .

Funkcja charakterystyczna tego rozkładu ma postać ϕX(t) = eλ(eit−1).

Dowód: ϕX(t) = EeitX =

X

k=0

eitkλk k!e−λ =

=

X

k=0

(λeit)k

k! e−λ = eλeite−λ = eλ(eit−1).

(67)

Rozkład jednostajny dyskretny na odcinku [a, b] z parametrem n ∈ N; w skrócie DU(a, b, n)

xk = a +k(b − a)

n , pk = 1

n + 1 dla k = 0, 1, . . . , n

I Jeżeli X ma rozkład DU (a, b, n), to EX = a + b

2 oraz D2X =

 1 + 2

n

 (b − a)2 12 .

I Funkcja charakterystyczna tego rozkładu ma postać ϕX(t) = eita− eitbeit(b−a)/n

(n + 1)(1 − eit(b−a)/n).

(68)

Rozkład jednostajny dyskretny na odcinku [a, b] z parametrem n ∈ N; w skrócie DU(a, b, n)

xk = a +k(b − a)

n , pk = 1

n + 1 dla k = 0, 1, . . . , n

I Jeżeli X ma rozkład DU (a, b, n), to EX = a + b

2 oraz D2X =

 1 + 2

n

 (b − a)2 12 .

I Funkcja charakterystyczna tego rozkładu ma postać ϕX(t) = eita− eitbeit(b−a)/n

(n + 1)(1 − eit(b−a)/n).

(69)

Rozkład jednostajny dyskretny na odcinku [a, b] z parametrem n ∈ N; w skrócie DU(a, b, n)

xk = a +k(b − a)

n , pk = 1

n + 1 dla k = 0, 1, . . . , n

I Jeżeli X ma rozkład DU (a, b, n), to EX = a + b

2 oraz D2X =

 1 + 2

n

 (b − a)2 12 .

I Funkcja charakterystyczna tego rozkładu ma postać ϕX(t) = eita− eitbeit(b−a)/n

(n + 1)(1 − eit(b−a)/n).

(70)

Rozkład jednostajny na odcinku [a, b];

w skrócie U (a, b)

Jest to rozkład o gęstości

f (x) =

( 0 dla x /∈ [a, b], 1

b − a dla x ∈ [a, b].

Cytaty

Powiązane dokumenty

Załóżmy że długość piór ogonowych pawia wynosi średnio 65 cm z odchyleniem standardowym 5 cm, zaś rozkład tych długośc jest normalny /N(65; 5)/... a)

[r]

X, Y są niezależnymi zmiennymi losowymi o jednakowym

Na poziomie istotności α = 0, 05 zweryfikować hipotezę, że przeciętny czas pracy tego typu baterii wynosi ponad 500 godz., jeśli dla 16 losowo wybranych baterii otrzymano X =

Ekstrema funkcji i funkcji uwik lanych.. Ekstrema

[r]

Wykaż, że mieszanka rozkładu Poissona i Gamma ma rozkład ujemny dwumianowy (użyj funkcji generujących momenty)... Wy- znacz rozkład zmiennej X, jej wartość oczekiwaną

Do dużego ciasta wrzucamy ogromną liczbę rodzynków, po upieczeniu ciasto kroimy na równe części (skoro ciasto było ogromne to części jest niezmiernie dużo).. Jaki rozkład