Akty prawne

o zwalczaniu terrorystycznych ataków bombowych, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych

dnia 15 grudnia 1997 r. (Dz. U. z 2007 r., Nr 66, poz. 438)

/wyciąg/

Artykuł 1 W rozumieniu niniejszej konwencji:

1. wyrażenie „infrastruktura państwowa lub rządowa” obejmuje wszelkie pomiesz-czenia lub pojazdy, które są stale lub czasowo wykorzystywane lub zajmowane przez przedstawicieli państwa, członków rządu, parlamentu lub sądownictwa, przez funkcjo-nariuszy lub pracowników państwowych lub jakichkolwiek innych władz lub instytucji publicznych, lub przez pracowników bądź funkcjonariuszy organizacji międzyrządo-wych w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbomiędzyrządo-wych;

2. wyrażenie „infrastruktura” oznacza jakąkolwiek infrastrukturę stanowiącą wła-sność publiczną lub prywatną, związaną ze świadczeniem lub dystrybucją usług dla ogó-łu społeczności, taką jak wodociągi, kanalizacja, elektryczność, paliwo lub łączność;

3. wyrażenie „materiał wybuchowy lub inne śmiercionośne narzędzie” oznacza: materiał wybuchowy lub bron palną albo narzędzie, którego przeznaczeniem a)

jest spowodowanie śmierci, poważnych obrażeń ciała lub znacznych szkód materialnych, bądź które może je spowodować, albo

broń lub narzędzie którego przeznaczeniem jest lub które może spowodować b)

śmierć, poważne obrażenia ciała lub znaczne szkody materialne poprzez wy-zwolenie, rozsiewanie lub wpływ toksycznych substancji chemicznych, czyn-ników biologicznych, toksyn lub podobnych substancji, albo poprzez promie-niowanie lub materiał radioaktywny;

4. wyrażenie „siły zbrojne państwa” oznacza siły zbrojne państwa, które są zorgani-zowane, szkolone i wyposażone na mocy ustawodawstwa krajowego, w celu obrony na-rodowej lub bezpieczeństwa, a także osoby, pomagające tym siłom zbrojnym będące pod ich formalnym dowództwem, kontrolą i odpowiedzialnością;

5. wyrażenie „miejsce użyteczności publicznej” oznacza te części jakiegokolwiek budynku, terenu, ulicy, drogi wodnej lub innego miejsca, które są dostępne lub otwarte,

niezależnie, czy stale, okresowo, czy od czasu do czasu, dla przedstawicieli ogółu spo-łeczeństwa, i są miejscami o charakterze handlowym, biurowym, kulturalnym, histo-rycznym, oświatowym, religijnym, rządowym, rozrywkowym, wypoczynkowym lub innym, dostępnymi lub otwartymi dla publiczności;

6. wyrażenie „system transportu publicznego” oznacza wszystkie pomieszczenia, po-jazdy i urządzenia stanowiące własność publiczną lub prywatną, używane podczas świadczenia lub do świadczenia publicznie dostępnych usług w zakresie przewozu osób lub towarów.

Ustawa

z dnia 6 kwietnia 1984 r.

o fundacjach

(Dz. U. z 1991 r., Nr 46, poz. 203 z późn. zm.)

Art. 1. Fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi

interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności, takich jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wy-chowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami.

Art. 2. 1. Fundacje mogą ustanawiać osoby fizyczne niezależnie od ich obywatelstwa

i miejsca zamieszkania bądź osoby prawne mające siedziby w Polsce lub za granicą. 2. Siedziba fundacji powinna znajdować się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 3. 1. Oświadczenie woli o ustanowieniu fundacji powinno być złożone w formie

aktu notarialnego. Zachowania tej formy nie wymaga się, jeżeli ustanowienie fundacji następuje w testamencie.

2. W oświadczeniu woli o ustanowieniu fundacji fundator powinien wskazać cel fun-dacji oraz składniki majątkowe przeznaczone na jego realizację.

3. Składnikami majątkowymi, o których mowa w ust. 2, mogą być pieniądze, papiery wartościowe, a także oddane fundacji na własność rzeczy ruchome i nieruchomości.

Art. 4. Fundacja działa na podstawie przepisów niniejszej ustawy i statutu.

Art. 5. 1. Fundator ustala statut fundacji, określający jej nazwę, siedzibę i majątek,

cele, zasady, formy i zakres działalności fundacji, skład i organizację zarządu, sposób powoływania oraz obowiązki i uprawnienia tego organu i jego członków. Statut może zawierać również inne postanowienia, w szczególności dotyczące prowadzenia przez fundację działalności gospodarczej, dopuszczalności i warunków jej połączenia z inną fundacją, zmiany celu lub statutu, a także przewidywać tworzenie obok zarządu innych organów fundacji.

2. Fundator może wskazać ministra właściwego ze względu na cele fundacji. Oświad-czenie fundatora w tej sprawie powinno być dołączone do statutu i przekazane sądowi prowadzącemu rejestr fundacji.

3. Fundacja, która ma prowadzić działalność na terenie jednego województwa, po-winna mieć siedzibę na terenie województwa objętego działalnością tej fundacji.

4. Jeżeli w statucie określa się przeznaczenie środków majątkowych fundacji po jej likwidacji, środki te powinny być przeznaczone na cele, o których mowa w art. 1.

5. Fundacja może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących reali-zacji jej celów. Jeżeli fundacja ma prowadzić działalność gospodarczą, wartość środków majątkowych fundacji przeznaczonych na działalność gospodarczą nie może być mniej-sza niż 1.000 złotych.

6. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może określić ulgi i zwolnienia z tytu-łu przeznaczenia zysków z działalności gospodarczej fundacji na realizację jej zadań statutowych, inne niż ulgi i zwolnienia określone w innych ustawach.

Art. 6. 1. Fundator może odstąpić od osobistego ustalenia statutu i upoważnić do

jego ustalenia inną osobę fizyczną lub prawną.

2. Do ustalenia statutu, stosownie do przepisu ust. 1, mają zastosowanie przepisy dotyczące ustalenia statutu przez fundatora.

3. Jeżeli fundator ustanowił fundację w testamencie, a nie ustalił jej statutu i nie upo-ważnił do tej czynności innej osoby, stosuje się odpowiednio przepisy księgi IV Kodek-su cywilnego o poleceniu.

Art. 7. 1. Fundacja podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego.

2. Fundacja uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego.

Art. 8. (uchylony).

Art. 9. 1. Sąd dokonuje wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego fundacji po

stwier-dzeniu, że czynności prawne stanowiące podstawę wpisu zostały podjęte przez upraw-nioną osobę lub organ i są ważne. Postanowienie o wpisaniu fundacji do Krajowego Rejestru Sądowego sąd wydaje ponadto po stwierdzeniu, że cel i statut fundacji są zgod-ne z przepisami prawa.

2. O wpisaniu fundacji do Krajowego Rejestru Sądowego sąd zawiadamia ministra właściwego ze względu na zakres jego działania oraz cele fundacji, zwanego dalej „wła-ściwym ministrem”, oraz właściwego ze względu na siedzibę fundacji starostę, przesy-łając jednocześnie statut.

3. Jeżeli cele fundacji wkraczają w zakres działania dwóch lub więcej ministrów, sąd zawiadamia o wpisaniu fundacji do Krajowego Rejestru Sądowego, wraz z przesłaniem statutu, właściwego ministra, z którego zakresem działania wiążą się główne cele fun-dacji.

Art. 10. Zarząd fundacji kieruje jej działalnością oraz reprezentuje fundację na

ze-wnątrz.

Art. 11. 1. Podjęcie przez fundację działalności gospodarczej nie przewidzianej

w statucie wymaga uprzedniej zmiany statutu.

2. Zmiana statutu fundacji wymaga wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego. Przepisy art. 9 stosuje się odpowiednio.

Art. 12. 1. O zgodności działania fundacji z przepisami prawa i statutem oraz z

ce-lem, w jakim fundacja została ustanowiona, orzeka sąd w postępowaniu nieprocesowym na wniosek właściwego ministra lub starosty .

2. Fundacja składa corocznie właściwemu ministrowi sprawozdanie ze swojej dzia-łalności.

2a. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do fundacji posiadających status organizacji pożyt-ku publicznego, które zamieściły na stronie internetowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego sprawozdanie merytoryczne z dzia-łalności oraz sprawozdanie finansowe zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2014 r. poz. 1118, z późn. zm.).

3. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 2, jest przez fundację udostępnione do pu-blicznej wiadomości.

4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, ramowy zakres spra-wozdania, o którym mowa w ust. 2, obejmujący w szczególności najważniejsze infor-macje o działalności fundacji w okresie sprawozdawczym pozwalające ocenić prawidło-wość realizacji przez fundację jej celów statutowych.

Art. 13. Właściwy minister lub starosta może wystąpić do sądu o uchylenie uchwały

zarządu fundacji, pozostającej w rażącej sprzeczności z jej celem albo z postanowienia-mi statutu fundacji lub z przepisapostanowienia-mi prawa. Organ ten może jednocześnie zwrócić się do sądu o wstrzymanie wykonania uchwały do czasu rozstrzygnięcia sprawy.

Art. 14. 1. Jeżeli działanie zarządu fundacji w istotny sposób narusza przepisy prawa

lub postanowienia jej statutu albo jest niezgodne z jej celem, organ, o którym mowa w art. 13, może wyznaczyć odpowiedni termin do usunięcia tych uchybień w działalno-ści zarządu albo może żądać dokonania w wyznaczonym terminie zmiany zarządu fun-dacji.

2. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, albo w razie dalsze-go uporczywedalsze-go działania zarządu fundacji w sposób niezdalsze-godny z prawem, statutem lub

celem fundacji, organ, o którym mowa w art. 13, może wystąpić do sądu o zawieszenie zarządu fundacji i wyznaczenie zarządcy przymusowego.

3. Zarządca przymusowy reprezentuje fundację w sprawach wynikających z zarządu, w tym również w postępowaniu sądowym; jest on obowiązany wykonywać czynności potrzebne do prawidłowego działania fundacji. 4. Sąd uchyli swe postanowienie o za-wieszeniu zarządu fundacji i wyznaczeniu zarządcy przymusowego na wniosek zarządu fundacji, jeżeli z okoliczności wynika, że działania, o których mowa w ust. 1, zostaną zaniechane.

Art. 15. 1. W razie osiągnięcia celu, dla którego fundacja była ustanowiona, lub w

ra-zie wyczerpania środków finansowych i majątku fundacji, fundacja podlega likwidacji w sposób wskazany w statucie.

2. Jeżeli statut nie przewiduje likwidacji fundacji lub jego postanowienia w tym przedmiocie nie są wykonywane, w wypadkach wymienionych w ust. 1, organ, o którym mowa w art. 13, zwraca się do sądu o likwidację fundacji.

3. W wypadkach innych niż przewidziane w ust. 1 likwidacja fundacji może nastąpić tylko na mocy przepisu ustawy.

4. Jeżeli statut fundacji nie określa przeznaczenia środków majątkowych pozostają-cych po jej likwidacji, sąd orzeka o przeznaczeniu tych środków z uwzględnieniem ce-lów, którym fundacja służyła.

Art. 15a. 1. W stosunku do fundacji korzystającej ze środków publicznych i

prowa-dzącej działalność na obszarze całego kraju, w zakresie działalności prowadzonej na obszarze właściwości miejscowej samorządu powiatowego, starosta wykonuje upraw-nienia wynikające z przepisów art. 12–15.

2. Zadania starosty, o których mowa w ustawie, są zadaniami z zakresu administracji rządowej.

Art. 16. Nabycie przez fundację w drodze spadku, zapisu lub darowizny pieniędzy

lub innych rzeczy ruchomych albo praw majątkowych jest wolne od podatku od spad-ków i darowizn.

Art. 17. Spory majątkowe, w których stroną jest fundacja, rozpoznaje sąd.

Art. 18. Ilekroć w ustawie jest mowa o właściwym ministrze, rozumie się przez to

również kierownika właściwego urzędu centralnego.

Art. 19. 1. Fundacje zagraniczne mające siedzibę za granicą mogą tworzyć

2. Utworzenie przedstawicielstwa wymaga zezwolenia, które oznacza jednocześnie zgodę na podjęcie działalności określonej w zezwoleniu. Zezwolenie wydaje minister wła-ściwy ze względu na zakres swego działania oraz cele utworzenia przedstawicielstwa.

3. Zezwolenie może być wydane, jeżeli utworzenie przedstawicielstwa ma służyć realizacji celów określonych w art. 1; jeżeli przedstawicielstwo ma prowadzić także działalność gospodarczą, stosuje się odpowiednio przepis art. 5 ust. 5 zdanie pierwsze.

4. Przedstawicielstwo jest obowiązane przestrzegać przepisów prawa obowiązujące-go na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

5. Minister właściwy ze względu na zakres swego działania oraz cele utworzenia przedstawicielstwa może cofnąć zezwolenie, jeżeli przedstawicielstwo nie dotrzymuje warunków określonych w zezwoleniu lub w istotny sposób narusza przepisy prawa obo-wiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo interes państwa.

6. Jeżeli przedstawicielstwo lub reprezentowana przez nie fundacja naraża na szkodę bezpieczeństwo lub inny ważny interes państwa, właściwy minister może zawiesić ze-zwolenie. Zawieszenie zezwolenia powoduje - do czasu podjęcia decyzji w sprawie cof-nięcia zezwolenia - bezzwłoczne zaprzestanie działalności objętej zezwoleniem bez od-szkodowania z tego tytułu.

7. W sprawach działalności gospodarczej przedstawicielstwa stosuje się ponadto przepisy odrębne, dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Rze-czypospolitej Polskiej przez przedstawicielstwa podmiotów zagranicznych.

Art. 20. Przepisy niniejszej ustawy nie naruszają przepisów prawa prywatnego

Ustawa

z dnia 7 kwietnia 1989 r.

Prawo o stowarzyszeniach

(Dz. U. z 2015 r., poz. 1393)

W celu stworzenia warunków do pełnej realizacji gwarantowanej przepisami Kon-stytucji wolności zrzeszania się zgodnie z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka i Międzynarodowym Paktem Praw Obywatelskich i Politycznych, umożliwienia obywa-telom równego, bez względu na przekonania, prawa czynnego uczestniczenia w życiu publicznym i wyrażania zróżnicowanych poglądów oraz realizacji indywidualnych zain-teresowań, a także uwzględniając tradycje i powszechnie uznawany dorobek ruchu sto-warzyszeniowego, stanowi się, co następuje:

Rozdział 1 Przepisy ogólne

Art. 1.1. Obywatele polscy realizują prawo zrzeszania się w stowarzyszeniach,

zgod-nie z przepisami Konstytucji oraz porządkiem prawnym określonym w ustawach. 2. Prawo zrzeszania się w stowarzyszeniach może podlegać ograniczeniom przewi-dzianym jedynie przez ustawy, niezbędnym do zapewnienia interesów bezpieczeństwa państwowego lub porządku publicznego oraz ochrony zdrowia lub moralności publicz-nej albo ochrony praw i wolności innych osób.

3. Stowarzyszenia mają prawo wypowiadania się w sprawach publicznych.

Art. 2. 1. Stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem

o celach niezarobkowych.

2. Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności.

3. Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków; do prowa-dzenia swych spraw może zatrudniać pracowników.

Art. 3. 1. Prawo tworzenia stowarzyszeń przysługuje obywatelom polskim mającym

pełną zdolność do czynności prawnych i nie pozbawionym praw publicznych.

2. Małoletni w wieku od 16 do 18 lat, którzy mają ograniczoną zdolność do czynno-ści prawnych, mogą należeć do stowarzyszeń i korzystać z czynnego i biernego prawa wyborczego, z tym że w składzie zarządu stowarzyszenia większość muszą stanowić osoby o pełnej zdolności do czynności prawnych.

3. Małoletni poniżej 16 lat mogą, za zgodą przedstawicieli ustawowych, należeć do stowarzyszeń według zasad określonych w ich statutach, bez prawa udziału w głosowa-niu na walnych zebraniach członków oraz bez korzystania z czynnego i biernego prawa wyborczego do władz stowarzyszenia. Jeżeli jednak jednostka organizacyjna stowarzy-szenia zrzesza wyłącznie małoletnich, mogą oni wybierać i być wybierani do władz tej jednostki.

Art. 4. 1. Cudzoziemcy mający miejsce zamieszkania na terytorium

Rzeczypospoli-tej Polskiej mogą zrzeszać się w stowarzyszeniach, zgodnie z przepisami obowiązujący-mi obywateli polskich.

2. Cudzoziemcy nie mający miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą wstępować do stowarzyszeń, których statuty przewidują taką możliwość.

Art. 5. 1. Stowarzyszenia międzynarodowe mogą być tworzone na terytorium

Rze-czypospolitej Polskiej według zasad określonych w ustawie.

2. Stowarzyszenia mogą należeć do organizacji międzynarodowych na warunkach określonych w ich statutach, jeżeli nie narusza to zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.

Art. 6. 1. Tworzenie stowarzyszeń przyjmujących zasadę bezwzględnego

posłuszeń-stwa ich członków wobec władz stowarzyszenia jest zakazane.

2. Nikogo nie wolno zmuszać do udziału w stowarzyszeniu lub ograniczać jego pra-wa do wystąpienia ze stopra-warzyszenia. Nikt nie może ponosić ujemnych następstw z po-wodu przynależności do stowarzyszenia albo pozostawania poza nim.

Art. 7. 1. Przepisom ustawy nie podlegają:

organizacje społeczne działające na podstawie odrębnych ustaw lub umów między-1)

narodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną; kościoły i inne związki wyznaniowe oraz ich osoby prawne; 2)

organizacje religijne, których sytuacja prawna jest uregulowana ustawami o stosunku 3)

państwa do kościołów i innych związków wyznaniowych, działające w obrębie tych kościołów i związków;

komitety wyborcze utworzone w związku z wyborami do Sejmu, do Senatu, wybo-4)

rem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, wyborami do Parlamentu Europejskiego lub wyborami do organów samorządu terytorialnego;

partie polityczne. 5)

2. Do organizacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, w sprawach nie uregulowanych odrębnie stosuje się przepisy ustawy.

Art. 8. 1. Stowarzyszenie podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru

Sądo-wego, o ile przepis ustawy nie stanowi inaczej. 2. (uchylony).

3. (uchylony). 4. (uchylony).

5. Nadzór nad działalnością stowarzyszeń należy do:

wojewody właściwego ze względu na siedzibę stowarzyszenia − w zakresie nadzoru 1)

nad działalnością stowarzyszeń jednostek samorządu terytorialnego,

starosty właściwego ze względu na siedzibę stowarzyszenia − w zakresie nadzoru 2)

nad innymi niż wymienione w pkt 1 stowarzyszeniami − zwanych dalej „organami nadzorującymi”.

6. Przepisy ustawy nie naruszają uprawnień prokuratora wynikających z innych ustaw.

Rozdział 2