Następnie losują dwie z włożonych do „skarb-4.
ca kartek”. Prowadzący prosi, aby uczestnicy zastanowili się nad znaczeniem tych sytuacji w ich życiu.
Jakim „kapitałem” stanowią dla nich wylo-–
sowane sytuacje?
W jaki sposób, jeśli w ogóle korzystają –
ze zdobytych w nich doświadczeń?
Co dały im te chwile?
–
Czego nauczyły ich te momenty?
–
Jakie umiejętności ujawniły się w tych sytu-–
acjach?
Na zakończenie uczestnicy, po kolei, odczy-5.
tują wszystkie swoje skarby, szerzej wypo-wiadając się na temat dwóch wylosowanych (odnosząc się do powyższych pytań).
Podsumowanie:
Zaproszenie do dyskusji, której podstawą mogą być poniższe pytania:
Jak się czuli uczestnicy opowiadając o swoich –
„skarbach”?
Jak się czuli słuchając opowieści innych osób?
–
Co sprawiło im trudność w trakcie tego ćwicze-–
nia? Jak pokonali przeszkody?
Czego dowiedzieli się o sobie dzięki temu ćwi-–
czeniu?
Czego nauczyło ich to ćwiczenie?
– Ćwiczenie 16.
W moim skarbcu mam…
Źródło: opracowanie własne
Poruszane zagadnienia: osiągnięcia, sukcesy, doświadczenie życiowe
Założenia:
umożliwienie dostrzeżenia przez
uczestni-=
ków ich mocnych stron poprzez wywołanie refleksji na temat znaczących osiągnięć, suk-cesów;
zwrócenie uwagi uczestników na
edukacyj-=
ną rolę naszych doświadczeń.
Pomoce: kolorowe kartki, pudełka dla uczestni-ków (mogą być samodzielnie wykonane, wów-czas potrzebne będą nożyczki i klej lub taśma klejąca)
Czas trwania: 20 minut.
Przebieg:
Prowadzący ćwiczenie prosi uczestników za-1.
jęć, aby przypomnieli sobie ważne sytuacje, jakie miały miejsce w ich życiu, które są ich swoistym „skarbem – kapitałem”.
Następnie prosi, aby wybrali 5 spośród nich 2.
i zapisali je na karteczkach, każdą z nich na osobnej.
Każda z osób otrzymuje pudełko, jako sym-3.
bol ich skarbca, w którym gromadzą najcen-niejsze swoje rzeczy. Uczestnicy po zapisaniu swoich kartek wkładają je do otrzymanych pudełek.
Od aktora do autora
| W ybrane pr opo zy cje ć wicz eń w poradnic twie k ar ier y
3
Ćwiczenie 17.
Mój ostatni sukces
Na zakończenie opowieści
3. osoba
odgrywa-jąca rolę „C” przedstawia zapisane na kart-kach informacje, wyjaśniając wybór i oddaje zapiski osobie odgrywającej rolę „A”.
Podsumowanie:
Zaproszenie do dyskusji, której podstawą mogą być poniższe pytania:
Co oznaczał sukces dla poszczególnych osób?
–
Jakie działania sprawiały, ze osoby oceniały opisywaną sytuację jako sukces?
Czego doświadczyli w tym ćwiczeniu?
–
Jak się czuli w poszczególnych rolach?
–
Co ich zaskoczyło w informacjach otrzyma-–
nych od osób odgrywających rolę „C”?
Czego dowiedzieli się o sobie?
–
Jakie znaczenie mają dla nich zdobyte w trak-–
cie tego ćwiczenia informacje? W jaki sposób przydadzą im się w procesie konstruowania własnej kariery?
Uwaga:
jeżeli dysponujemy większą ilością czasu, war-to aby wszyscy członkowie zespołów po kolei wcielali się w poszczególne role, całość może wówczas zająć do 45 minut.
Źródło: opracowanie własne
Poruszane zagadnienia: doświadczenia życio-we, mocne strony, sukces
Założenia:
podniesienie świadomości uczestników
=
na temat znaczenia pozytywnych doświad-czeń życiowych w procesie konstruowania i realizacji kariery;
umożliwienie uczestnikom rozpoznania
wła-=
snych mocnych stron.
Pomoce: Załącznik do ćwiczenia (kartki z opi-sem ról), kartki
Czas trwania: 20 minut.
Przebieg:
Prowadzący dzieli uczestników na 3 osobo-1.
we zespoły. W każdym zespole osoby losują jedną z trzech ról.
Osoby, które wylosowały rolę „A” popro-b.
szone są o opowieść o sytuacji z ich życia, którą uznają za sukces, w której dzięki temu, że czegoś dokonały, sprawy obró-ciły się szczęśliwie na ich korzyść. Prowa-dzący prosi, aby przedstawiane historie były bardzo szczegółową opowieścią o działaniu z sukcesem.
Osoby, które wylosowały rolę „B” odgry-c.
wać będą doradcę, który poprzez zada-wanie pytań pomaga osobie „A” stworzyć jak najbardziej szczegółową historię.
Osoby, które w swoich zespołach wyloso-d.
wały rolę „C”, odgrywać będą rolę obser-watora, który przysłuchuje się opowieści.
Zadaniem obserwatora jest wyłuska-nie z opowiadania i zapisawyłuska-nie na kartce wszystkich zasobów: umiejętności, wie-dzy zachowań itp. dzięki którym udało się osobie „A” dokonać tego co zrobiła.
Po zapoznaniu się z rolami, osoba odgrywa-2.
jąca rolę „A” przez 10 minut opowiada swoją historię.
Ćwiczenie 18.
Magiczna Różdżka
Następnie prowadzący prosi, aby uczestnicy 3.
zapisali swoje pomysły na kartce poniżej ilu-stracji ich balonu.
Potem prosi, aby podzielili je, na takie, które 4.
mogą zrealizować od razu, na te w których będą potrzebowali wsparcia oraz na takie, które w tym momencie wydają się im niere-alne do osiągnięcia.
Podsumowanie:
Prowadzący prosi, aby uczestnicy podzielili się przemyśleniami na temat tego ćwiczenia.
Aby osoby chętne przedstawiły swoje pomysły na „uniesienie balonu” bez magii.
Źródło: opracowanie na podstawie propozycji ćwiczenia V. Peavyego (2000)
Podejmowane zagadnienia: motywacja, kon-struowanie kariery.
Założenia:
uświadomienie uczestnikom roli motywacji
=
w procesie konstruowania kariery
określenie „motywatorów” zachęcających
=
uczestników do podejmowania działań i in-tensyfikacji wysiłków.
Pomoce: kartki A4, ołówek lub długopis Czas trwania: 20 minut.
Przebieg:
Prowadzący zaprasza uczestników do ćwi-1.
czenia wizualizacyjnego dotyczącego, tego co motywuje ich do działania, co sprawia że działają efektywniej i skuteczniej.
Doradca w tym ćwiczeniu może użyć za-2.
proponowanej przez V. Peavy’ego instrukcji, którą przedstawia uczestnikom:
„Wyobraźcie sobie, że śpicie, a w Waszym –
śnie pojawia się magiczna postać i mówi do każdego z Was z osobna:
To jest magiczna różdżka. Weź ją i użyj, aby sprawić, że Twój balon, symbolizują-cy Twoje życie, poleciał wyżej niż jest teraz i będzie jeszcze bardziej rozpromieniony i błyszczący.
Zastanów się co chciałabyś/chciałbyś
=
dodać, aby uczynić Twój balon jeszcze bardziej dla Ciebie wartościowym?
Co byś włożył (a) do Twojego balonu,
=
aby to uczynić?
Na otrzymanej kartce narysuj Twój ma-–
giczny balon. Zastanów się, co mógłbyś zrobić, aby Twój balon, który dzięki magii, tak wysoko pofrunął, mógłby to zrobić już dziś bez udziału czarodziejskiej różdż-ki.” (Peavy 2000).
Od aktora do autora
| W ybrane pr opo zy cje ć wicz eń w poradnic twie k ar ier y
3
Ćwiczenie 19.
Analizując mój „Balon”
symboli lub innych elementów pozwalają-cych im to wyrazić.
Podsumowanie:
Zaproszenie do dyskusji, której podstawą mogą być poniższe pytania:
Co zwykle motywuje uczestników do działa-–
nia?
Jakie strategie motywacyjne dostrzegają u sie-–
bie?
Czego dowiedzieli się o sobie dzięki temu ćwi-–
czeniu?
Czego nauczyli się w trakcie tego ćwiczenia?
– Źródło: Peavy R. V. (2000) Sociodynamic visuali-sation and mapping, protokół dostępu:
http://www.sociodynamic-constructivist-co-unselling.com/maps_visualizations1.html, [19.06.2009]
Poruszane zagadnienia: motywacja, konstru-owanie kariery, określanie celów
Założenia:
uświadomienie uczestnikom roli motywacji
=
w procesie konstruowania kariery,
określenie „motywatorów” zachęcających
=
uczestników do podejmowania działań, zachęcenie uczestników do planowania
wła-=
snej kariery.
Pomoce: kartki A4, ołówek lub długopis Czas trwania: 20 minut.
Przebieg:
To ćwiczenie może stanowić kontynuację, ćwi-czenia „Magiczna różdżka”, ale może także, być realizowane oddzielnie.
Prowadzący zaprasza radzącego się lub 1.
uczestników zajęć grupowych do przeanali-zowania ich osobistych balonów.
V. Peavy zachęca, aby doradcy pomogli ra-2.
dzącym się w tej analizie poprzez zadawanie następujących pytań:
Jaki jest najważniejszy „balon” w Twoim –
życiu, który wznosi Cię w górę?
Co robisz, aby Twój „balon” latał?
–
Jakie są najważniejsze cechy Twojego „ba-–
lonu”? Miejsca? Ludzie? Sytuacje? Myśli?
Uczucia? Umiejętności? (Peavy 2000) Po chwili na refleksję dotyczącą powyższych 3.
pytań prowadzący ćwiczenie prosi radzące-go się lub uczestników o narysowanie ich osobistych „balonów”. Zachęca, aby przed-stawili na swoich rysunkach to, co dają im ich balony, co z nimi robią, jak z nich korzy-stają. Aby to przedstawić mogą użyć słów,
Ćwiczenie 20.
„Błędy, które uczą”
Przebieg:
Prowadzący dzieli uczestników na 3-4 oso-1.
bowe zespoły. Każdy zespół otrzymuje ma-zaki i arkusz papieru z bloku do flipcharta.
Prowadzący informuje, że ćwiczenie będzie 2.
składało się z dwóch części, pierwsza będzie miała charakter grupowy, druga indywidualny.
Pierwsza część
3. ćwiczenia będzie
przebiega-ła w III rundach.
W rundzie
4. I prowadzący prosi, aby zespoły stosując metodę burzy mózgów wypisały jakich błędów najczęściej boją się ich rówie-śnicy. Na tę część można poświęcić około 5 minut. Po wypisaniu listy błędów każdy ze-spół odczytuje swoje opracowanie.
W
5. II rundzie zespoły wypisują jak najwięcej