Biografie edukacyjne – prezentacja na podstawie badań własnych

1.1 SYLWETKI BADANYCH KOBIET- SZKICE NA PODSTAWIE WYWIADÓW NARRACYJNYCH I WYBRANYCH BADAŃ EMPIRYCZNYCH

Przedstawiając narracje biograficzne, oraz uwarunkowania kontynuacji kształcenia przez kobiety po latach przerwy w edukacji, konieczne jest w moim odczuciu zapoznanie się bliżej z podmiotem badań. Perspektywa narracyjna umożliwiła mi przedstawienie szkiców do portretu badanych kobiet. Kobietom nadałam symboliczne imiona, o czym poinformowałam ich przed rozpoczęciem wywiadu. Do każdej badanej kobiety podeszłam indywidualnie i wyjątkowo. Zabieg ten miał na celu podkreślenie podmiotowości narratorek wywiadu.

W opisie moich rozmówczyń wykorzystałam fragmenty ich wypowiedzi, aby uwydatnić wszystko co w nich wyjątkowe, indywidualne i charakterystyczne. Zapis jest oryginalny, gdyż uznałam, że nie należy ingerować w styl wypowiedzi badanych kobiet.

Uczestniczki wywiadu narracyjnego:

Joanna – 48 lat, rozwiedziona, matka dwóch dorosłych córek. Wykształcenie wyższe; ukończyła Pedagogikę Resocjalizacyjną na Uniwersytecie w Kielcach w 2011 roku. Aktualnie uzupełnia edukację na studiach podyplomowych ze specjalności Zarządzanie instytucją oświatową w zreformowanym systemie edukacji. Wykształcenie rodziców średnie. Pełni funkcję kierowniczą w Placówce Opiekuńczo - Wychowawczej Wsparcia Dziennego w rodzinnej miejscowości. Jest osobą bardzo aktywną. Realizuje się na kilku obszarach działalności. Jako członek stowarzyszenia, działającego na rzecz osób niepełnosprawnych jest współodpowiedzialna za przygotowanie scenariuszy

w teatrzyku integracyjnym. Jest osobą niezmiernie ambitną, konsekwentną i wymagającą wobec siebie i swoich współpracowników. Perfekcjonizm i pedantyczność dominują w jej życiu zawodowym i rodzinnym.

Alicja - 37 lat, mężatka, matka dwóch synów. Ukończyła studia licencjackie z Pedagogiki Resocjalizacyjnej. Obecnie kontynuuje kształcenie ze specjalności Interwencja Wychowawcza. Wykształcenie rodziców: mama średnie, tata: zawodowe. Mąż - zawodowe. Pracuje jako wychowawca w Placówce Opiekuńczo–Wychowawczej na terenie Krakowa. Określa siebie jako osobę: „upartą, stanowczą, konsekwentną,

z wysokim poczuciem własnej wartości, wysoko rozwiniętą intuicją i umiejętnością radzenia sobie w sytuacjach kryzysowych”. Nie było dla niej łatwym zadaniem określenie swoich

cechach charakteru i osobowościowych. Jak sama podkreśla: „najtrudniej jest

scharakteryzować samą siebie. Wyrażenie opinii o innych nie sprawia mi trudności”.

Aldona - 38 lat, mężatka, matka dwóch córek. Wykształcenie rodziców: tata zawodowe, mama podstawowe. Mąż - wykształcenie średnie. Od 15 lat pracuje

w dużej, stabilnej firmie, wchodzącej w skład francuskiego koncernu pod nazwą Saint -Gobain. Jak moja poprzedniczka wywiadu ukończyła studia licencjackie z Pedagogiki resocjalizacyjnej. Obecnie jest na I roku studiów uzupełniających, magisterskich z tej samej specjalności. Agnieszka również miała problem z przedstawieniem percepcji własnej osoby. „Ciężko jest siebie charakteryzować…. może włączyć się albo fałszywa

skromność, albo wręcz odwrotnie przecenienie swojej wartości. To co mogę powiedzieć o sobie – aby nie wkomponować się w którąś z kategorii i sama ze sobą być w zgodzie to:

- staram się być sumienna, pomocna, otwarta na ludzi; - na pewno bywam uparta i przekorna;

- staram się nie obrażać na nikogo zbyt bezpośrednimi wypowiedziami; - bywam leniwa”.

Katarzyna - 42 lata, mężatka, matka jednego syna. Wyksztalcenie rodziców- średnie. Kończy studia z Kulturoznawstwa w Krakowie.

Przedstawia siebie następująco:

"Jestem dojrzałą, spełnioną rodzinnie oraz zawodowo kobietą. Lubię dobre kino i teatr. Lubię czytać i robić na drutach. Lubię spacerować po Krakowie.

Na wiosnę i w lecie zawsze mam kwiaty w wazonie. Chciałabym nauczyć się lepiej języka angielskiego oraz francuskiego- co zamierzam zrobić po obronie pracy magisterskiej".

Małgorzata - 43 lata. Mama - wykształcenie podstawowe, tata - zawodowe. Od 25 lat jest siostrą zakonną. Wstąpiła do Zakonu Sióstr Służebniczek Bogarodzicy

Dziewicy Niepokalanie Poczętej. Ukończyła studia teologiczne w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Była to wówczas uczelnia na prawach państwowych. Obecnie przemianowana została na Uniwersytet im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Studia rozpoczęła zaocznie – pracowała wtedy w Wydawnictwie WAM w Krakowie. Następnie przez rok czasu uczęszczała na stacjonarne zajęcia, gdyż mieszkała wówczas w Warszawie. I znów zaocznie – ponieważ skierowano ją do pracy w Lublinie. Meandry drogi życiowe siostry Małgorzaty doprowadziły ją do różnych miast. Przebywała w Warszawie, Krakowie, Lublinie, Głogowie, Tarnowie, Dębicy, Nisku

(k/Stalowej Woli). Obecnie (od dwóch lat) oddaje się służbie Bogu i bliźniemu w Starym Sączu. Nigdy nie wie jak długo zostanie w miejscu wyznaczonym przez

władze zakonne.

Aktualnie uzupełnia swoją wiedzę pedagogiczną w rodzinnej miejscowości, tj.

Limanowej k/ Nowego Sącza na studiach podyplomowych, kwalifikacyjnych o specjalności Diagnoza i terapia pedagogiczna. Jest osobą bardzo aktywną. Udziela się

w różnych formach działalności wolontariackiej. Pełni nadzór nad wolontariuszami ze Stowarzyszenia Sursum Corda w miejscowości w której pełni swą misję zakonną. W pracę tę wkłada całe serce i wysiłek.

Charakteryzując swoją osobę uznała za najwłaściwsze wypunktowanie pozytywów i negatywów: „Jako plus swojej osobowości widzę komunikatywność i otwartość, co niezmiernie ułatwia mi pracę z ludźmi. Nie mam problemów z nawiązywaniem nowych znajomości ani odnalezieniem się w towarzystwie. Mogę uznać, że jestem dobrze zorganizowaną osobą i wszelkiego typu przedsięwzięcia zapinam na ostatni guzik. Perfekcjonizm? Czy to jest zaleta czy wada? Dla mnie zaleta, ale często utrudnia on współpracę z osobami, które nie bardzo wiedzą jak dostosować się do moich wymagań. Jako wady wymieniałbym przede wszystkim impulsywność i spontaniczność, co niejednokrotnie jest powodem złego odbioru. Zdarza się, że muszę wielokrotnie przepraszać za wypowiedziane w biegu słowa o których później zupełnie zapominam. Ale są osoby, które pamiętają. Oj, nawet bardzo dobrze pamiętają”.

Analizując wyniki badań posługiwać się będę tylko imionami, pomijając sformułowanie „siostra zakonna”.

Punktem wyjścia analizy wyników badań było 6 pytań szczegółowych, które przedstawiłam w rozdziale II. Analizując wypowiedzi moich respondentek, oraz

w każdym pytaniu szczegółowym, tzw. pól problemowych³⁶⁵. Dzięki tak przyjętej chronologii analiza poszczególnych biografii wygląda według mnie jasno, przejrzyście i spójnie.