Cele kształcenia ogólnego w szkole podstawowej według nowej podstawy programowej zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. (Dz.U. z dn. 24 lutego 2017, poz. 356). Cele, które wydają się być istotne z punktu widzenia tego programu oraz nauczania języka obcego zostały wymienione poniżej:
formowanie u uczniów poczucia godności własnej osoby i szacunku dla godności innych osób;
rozwijanie kompetencji, takich jak: kreatywność, innowacyjność i przedsiębiorczość;
rozwijanie umiejętności krytycznego i logicznego myślenia, rozumowania, argumentowania i wnioskowania;
ukazywanie wartości wiedzy jako podstawy do rozwoju umiejętności;
rozbudzanie ciekawości poznawczej uczniów oraz motywacji do nauki;
wyposażenie uczniów w taki zasób wiadomości oraz kształtowanie takich umiejętności, które pozwalają zrozumieć świat;
wspieranie ucznia w rozpoznawaniu własnych predyspozycji i określaniu drogi dalszej edukacji;
wszechstronny rozwój osobowy ucznia przez pogłębianie wiedzy oraz zaspokajanie i rozbudzanie jego naturalnej ciekawości poznawczej;
kształtowanie postawy otwartej wobec świata i innych ludzi, aktywności w życiu społecznym oraz odpowiedzialności za zbiorowość;
zachęcanie do zorganizowanego i świadomego samokształcenia opartego na umiejętności przygotowania własnego warsztatu pracy.
Założenia podstawy programowej kształcenia ogólnego w zakresie języka obcego nowożytnego
Cele kształcenia językowego w szkole podstawowej według nowej podstawy
programowej zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. (Dz.U. z dn. 24 lutego 2017, poz. 356), załącznik nr 2.
Nadrzędnym celem nauczania języka obcego na II etapie edukacyjnym jest opanowanie języka obcego na poziomie umożliwiającym nawiązywanie kontaktów z rówieśnikami z państw języka docelowego. Osiągnięty poziom biegłości językowej stanowić ma również podstawę dla dalszej nauki języka na kolejnych etapach
edukacyjnych, aby została zachowana ciągłość edukacji językowej. Program zakłada również edukację ogólnowychowawczą: rozwijanie osobowości, umiejętności i zainteresowań uczniów, ich kompetencji interkulturowej, motywacji poznawczej, samodzielności oraz współdziałania z innymi w procesie uczenia się języka obcego. Stąd konieczna jest taka organizacja procesu nauczania języka obcego, aby uczniowie mogli rozwijać wszystkie sprawności i kompetencje językowe.
Ogólne cele kształcenia językowego dla II etapu edukacyjnego:
I.
Znajomość środków językowych
Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II.
Rozumienie wypowiedzi
Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III.
Tworzenie wypowiedzi
Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV.
Reagowanie na wypowiedzi
Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V.
Przetwarzanie wypowiedzi
Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych
Szczegółowe cele kształcenia językowego dla II etapu edukacyjnego:
Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych) w zakresie następujących tematów:
1) człowiek,
2) miejsce zamieszkania, 3) edukacja,
4) praca,
5) życie prywatne, 6) żywienie, 7) zakupy i usługi,
8) podróżowanie i turystyka, 9) kultura,
10) sport, 11) zdrowie,
12) nauka i technika, 13) świat przyrody, 14) życie społeczne.
Kolorem niebieskim zostały wyróżnione zakresy tematyczne obowiązujące uczniów na egzaminie ósmoklasisty z języka angielskiego.
Na zakończenie klasy VIII uczeń potrafi tworzyć krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne:
1. Opisuje ludzi, zwierzęta, (...) miejsca i zjawiska.
2. Opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości.
3. Opisuje upodobania.
4. Wyraża i uzasadnia swoje opinie (...).
5. Stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
Struktury gramatyczne wymagane na zakończenie klasy VIII:
1. Bezokolicznik i formy osobowe, np. to work, works 2. Czasowniki posiłkowe, np. be, do
3. Czasowniki modalne:
can, np. Can you help me? I can speak English. I can’t swim. I can’t see him.
could, np. Could you speak more slowly? I couldn’t help him with the exercise.
may, np. May I speak to Sam? It may be too late.
must, np. I must finish today. You mustn’t smoke here. It must be Tom.
should, np. You shouldn’t do it. Where should I get off?
will, np. I’ll wash up later. The train will be late.
4. Tryb rozkazujący, np. Come here! Don’t touch that!
5. Czasowniki regularne i nieregularne, np. work – worked – worked; do – did – done 6. Imiesłów czynny i bierny, np. speaking, spoken
7. Czasowniki wyrażające stany, np. I want to be a singer. I believe you are right.
8. Czasowniki złożone (phrasal verbs), np. get up, break down, look for 9. Czasy gramatyczne:
Present Simple
Present Continuous
Present Perfect
Past Simple
Past Continuous
Past Perfect
Future Simple
10. Konstrukcja „be going to”, np. I’m going to give a party on Saturday.
11. Konstrukcja „have to”, np. He has to go there. I don’t have to do it.
12. Konstrukcja „would like to”, np. I would like to meet him.
RZECZOWNIK
1. Rzeczowniki policzalne i niepoliczalne, np. a cat, rice, information, money 2. Liczba mnoga regularna i nieregularna, np. a dog – dogs, a woman – women 3. Forma dzierżawcza, np. the manager’s office, the colour of her eyes
4. Rzeczowniki złożone, np. a washing machine, toothpaste, sister-in-law PRZEDIMEK
1. Przedimek nieokreślony, np. a cup, an animal 2. Przedimek określony, np. the sun, the USA 3. Przedimek zerowy, np. dinner
PRZYMIOTNIK
1. Stopniowanie regularne i nieregularne używane do porównań w stopniu równym, wyższym i najwyższym, np. big – bigger – the biggest, expensive – more expensive – most expensive, good – better – the best; She is as tall as her father.
2. Użycie so, such, how, what z przymiotnikami, np. She is such a nice girl. How nice!
3. Przymiotniki dzierżawcze, np. my, his, our PRZYSŁÓWEK
1. Stopniowanie regularne i nieregularne, np. elegantly – more elegantly – the most elegantly
2. Przysłówki too i enough, np. (not) sweet enough, too large.
3. Miejsce przysłówka w zdaniu, np. She often goes to the cinema. They are always late.
Do it quickly!
ZAIMEK
1. Zaimki osobowe w formie podmiotu, np. I, we i w formie dopełnienia, np. me, them 2. Zaimki dzierżawcze, np. mine, your, ours
3. Zaimki zwrotne, np. myself, yourself, ourselves 4. Zaimki wskazujące, np. this, those
5. Zaimki pytające, np. who, what, which 6. Zaimki względne, np. who, which, that 7. Zaimki wzajemne, np. each other
8. Zaimki nieokreślone, np. some, any, much, many, no, (a) few, (a) little, other, another, somebody, anything
9. Zaimek bezosobowy you
10. Zaimki one/ones w zdaniach typu I will take the green one/ones.
LICZEBNIK
1. Liczebniki główne, np. one, a thousand
2. Liczebniki porządkowe, np. the first, the twenty-fourth PRZYIMEK
1. Przyimki określające miejsce, kierunek, odległość, np. in London, to school 2. Przyimki określające czas, np. on Monday, in July, at night
3. Przyimki sposobu, np. by bus, with a pen
4. Przyimki po niektórych czasownikach i przymiotnikach, np. think of, interested in SPÓJNIK
Spójniki, np. and, or, because, if, unless, while, before, so SKŁADNIA
1. Zdania twierdzące, przeczące i pytające w czasach: Present Simple, Present Continuous, Present Perfect, Past Simple, Past Continuous, Past Perfect, Future Simple
2. Zdania z podmiotem it, np. It rained heavily last night.
3. Zdania z podmiotem there, np. There is a new restaurant in King Street. There will be twenty people at the party.
4. Zdania z dwoma dopełnieniami, np. Yesterday I bought my grandma a nice present.
5. Zdania w stronie biernej w czasach: Present Simple, Present Perfect, Past Simple, Future Simple, np. My car was stolen last night.
6. Pytania pośrednie, np. He wants to know if I like him. Can you tell me where he is staying?
7. Zdania w mowie zależnej z czasownikami say, tell, ask, np. He told me (that) he was very unhappy.
8. Zdania współrzędnie złożone, np. My brother was playing football and I was watching cartoons.
9. Zdania podrzędnie złożone:
przydawkowe, np. The man who lives next door is a famous actor.
okolicznikowe:
• celu, np. I came here to give you this letter.
• czasu, np. The phone rang when we were leaving the flat.
• miejsca, np. He was sitting where I had left him.
• przyczyny, np. She is happy because she won the lottery.
• skutku, np. I was tired so I went straight to bed.
• warunku (typu 0, I, II), np. When it is hot, we drink more. If we win the match, we will have a party. If I had a lot of money, I would buy a big house.
10. Konstrukcje bezokolicznikowe i gerundialne, np. I’m very happy to see you. I enjoy walking but my friends prefer cycling. I’m good at swimming.
11. Zdania wykrzyknikowe, np. What a beautiful room!
(źródło https://www.cke.edu.pl/images/_EGZAMIN_OSMOKLASISTY/Informatory/
Informator_P1_angielski.pdf )
Uczeń kończący klasę VIII:
rozumie proste wypowiedzi pisemne oraz ze słuchu,
posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych i ortograficznych),
uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach; reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej (np. pyta o pozwolenie/udziela pozwolenia, przekazuje i wyjaśnia informacje, składa życzenia, pyta o opinie, proponuje),
rozpoznaje związki pomiędzy poszczególnymi częściami tekstu,
określa kontekst wypowiedzi,
określa główną myśl wypowiedzi,
określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi,
znajduje w wypowiedzi określone informacje,
zmienia formę przekazu pisemnego/wizualnego,
samodzielnie formułuje krótkie, spójne i logiczne wypowiedzi,
przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych,
przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w tym języku obcym,
przekazuje w języku polskim informacje sformułowane w języku obcym nowożytnym.
Dodatkowo, niniejszy program nauczania włącza wybrane cele kształcenia dla innych przedmiotów szkolnych, które to wydają się być spójne z zakresem tematycznym kształcenia językowego oraz założeniami niniejszego programu nauczania dotyczącymi międzyprzedmiotowości, rozwijania kompetencji kluczowych przypisywanych innym przedmiotom, zainteresowań uczniów, i który jest adekwatny do potrzeb uczniów, w tym ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, oraz który sprzyja wykształceniu czytania ze zrozumieniem, myślenia matematycznego, myślenia naukowego oraz pracy zespołowej.
Wybrane cele kształcenia z innych przedmiotów:
1) muzyka
rozwijanie wrażliwości, wyobraźni i kreatywności u uczniów,
uwrażliwianie uczniów na piękno muzyki w życiu człowieka, kultury, czasu historycznego.
2) plastyka
rozbudzanie wrażliwości na piękno przyrody,
rozwijanie wyobraźni twórczej i kreatywnego myślenia abstrakcyjnego.
3) historia
kształtowanie wartości: ojczyzna, naród, państwo, pamięć historyczna, sprawiedliwość, wolność solidarność, odpowiedzialność, odwaga, tolerancja,
umiejętność samodzielnego poszukiwania wiedzy i korzystania z różnych źródeł informacji.
4) przyroda
przybliżenie uczniowi najbliższego otoczenia,
obserwacja, działanie, doświadczanie.
5) geografia
integracja wiedzy ucznia o środowisku przyrodniczym z wiedzą społeczno- -ekonomiczną i humanistyczną,
umożliwienie rozumienia współczesnego świata; rozumienie przyczyn i skutków,
zdobywanie i pogłębianie wiedzy użytecznej w połączeniu z kształtowaniem umiejętności przydatnych w życiu codziennym.
6) biologia
rozwijanie chęci poznawania świata; kształtowanie właściwej postawy wobec przyrody i środowiska,
kształtowanie świadomości poznawczej poprzez stawianie pytań i poszukiwanie odpowiedzi (analizowanie różnych źródeł informacji; planowanie
i przeprowadzanie prostych doświadczeń; obserwacja w szkole i w terenie),
kształtowanie myślenia naukowego i krytycznego podejścia do informacji,
umożliwienie nabycia wiedzy i umiejętności niezbędnej w każdej dziedzinie życia.
7) matematyka
doskonalenie myślenia abstrakcyjnego,
przeprowadzanie rozumowań i poprawne wnioskowanie w sytuacjach nowych,
rozumowanie i argumentacja; precyzja wypowiedzi.
8) informatyka
integracja z niemal wszystkimi dziedzinami, wspieranie ich, bycie ich nieodłącznym elementem,
alfabetyzacja w zakresie czytania, pisania i rachowania, poszerzona o alfabetyzację w zakresie umiejętności rozwiązywania problemów z różnych dziedzin ze
świadomym wykorzystaniem metod i narzędzi IT.
W realizacji wszystkich z powyższych celów kształcenia przedmiotowego istotne jest, zgodnie z rozporządzeniem MEN, odejście od metod podających i przejście do kształcenia poszukującego, wykorzystując aktywizujące metody nauczania, co z kolei zgodne jest z założeniami teoretycznymi niniejszego programu nauczania.
Procedury osiągania celów
Rozwiązania metodyczne i merytoryczne zaproponowane w niniejszym programie nauczania mają przyczyniać się do realizacji celów tegoż programu poprzez zapewnienie:
sprzyjających warunków do uczenia się (samodzielnie lub od kogoś) oraz osiągnięcia wymagań przedstawionych w podstawie programowej,
typów zadań sprzyjających rozwijaniu umiejętności międzyprzedmiotowych oraz językowych,
typów zadań prowokujących do stawiania pytań, uzasadniania czy argumentowania,
aktywności sprzyjających rozwojowi kompetencji kluczowych oraz wykorzystaniu wiedzy w sytuacjach codziennych, stosując język angielski,
zadań odpowiadających zainteresowaniom uczniów (personalizacja i indywidualizacja kształcenia),
przestrzeni do samodzielnego poszukiwania i dochodzenia do wniosków
(umiejętność korzystania z odpowiednich źródeł, w tym technologii informacyjno-komunikacyjnych),
okazji do samodzielnego organizowania procesu uczenia się,
sposobów monitorujących poziom opanowania założonych osiągnięć (w tym przez samych uczniów),
wykorzystania różnych form ewaluacji efektów realizacji zajęć:
• pośrednich: wypracowania, notatki, projekty, plakaty,
• bezpośrednich: obserwacja (jak uczeń wykonuje zadanie/jak radzi sobie z wyszukiwaniem informacji, w bibliotece, w pracy w grupie projektowej).
uwzględnienia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi poprzez organizację procesu kształcenia w sposób uwzględniający:
• zdiagnozowanie trudności ucznia,
• ewaluację rzeczywistego poziomu czytania ze zrozumieniem,
• rozwijanie kompetencji komunikacyjnej, językowej i kulturowej pozwalającej na swobodne komunikowanie się, w tym na argumentowanie, porównywanie, ocenianie czy wartościowanie,
• skoncentrowanie się na rozumieniu sensu przekazów ustnych i pisemnych oraz na rozpoznawaniu i samodzielnym wyszukiwaniu w słownikach potrzebnych słów i pojęć,
• skoncentrowanie na stworzeniu odpowiedniego kulturowego kontekstu pomocnego w rozumieniu rzeczywistości kulturowej oraz interpretacji tekstu,
• stwarzanie sytuacji, w których uczniowie będą nabywać umiejętności
dyskutowania, argumentowania, oceniania i wartościowania dotyczącego np.
sytuacji historycznych, gdyż powinni nauczyć się dostrzegać i rozumieć przyczynę i skutek zdarzeń, a mogą mieć trudności w formułowaniu i uzasadnieniu swoich opinii dotyczących np. właśnie wydarzeń historycznych,
• rozwijanie umiejętności wykorzystywania wiedzy matematycznej w praktyce, co może stanowić problem dla uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, gdyż mają zbyt mało własnych doświadczeń,
• dostosowanie wykorzystywanego na lekcjach materiału graficznego (matematyka – grafy, tabele, geografia – mapy),
• przygotowanie samodzielnego stanowiska komputerowego dla ucznia ze
specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, wyposażonego w program powiększający znaki, syntezator mowy czy też monitor brajlowski,
• umożliwienie korzystania z komputera na każdych zajęciach edukacyjnych,
• angażowanie uczniów do udziału w jak największej liczbie sytuacji komunikacyjnych w języku obcym,
• dostosowanie tempa pracy uczniów do ich możliwości percepcyjnych.
(źródło: http://www.oke.krakow.pl/inf/filedata/files/Jak%20organizowa%E6%20 edukacj%EA.pdf )
OCENIANIE
Ocenianie to proces złożony i zróżnicowany, w którym powinno się określić przedmiot oceniania (końcowy produkt czy też proces), kryteria oceny, rolę nauczyciela oraz ucznia.
Ocenianie można podzielić na sumatywne (summative assessment) oraz kształtujące (formative assessment). Pierwszy typ oceniania jest bardziej formalny i koncentruje się na efekcie końcowym, sprawdza wiedzę ucznia lub umiejętności zdobyte w toku nauki w danym momencie w czasie, na przykład po zakończeniu modułu kształcenia lub semestru nauki. Informacja zwrotna, jaką otrzymuje uczeń przekazywana jest w formie wystawionej oceny. Drugi rodzaj oceniania – ocenianie kształtujące, jest bardziej
wielowymiarowy, a informacja zwrotna przekazywana jest uczniowi w formie punktowej, a nie oceny (Senge, 2012). W tej formie oceniania informację zwrotną dotyczącą
procesu uczenia się przekazuje się uczniowi, jak i rodzicowi, a uwagi w niej zawarte dają szansę uczniom na sprawniejsze uczenie się, rozwój oraz lepsze przygotowanie do oceny sumatywnej. Ocenianie to musi więc zachodzić w trakcie procesu uczenia się, a nie po nim, gdyż może go zmieniać w trakcie jego trwania. Wynik oceniania kształtującego może wpływać na planowanie modułu kształcenia, samą lekcję oraz zmieniać je (Coyle, Hood & Marsh, 2010, s. 112). Ocenianie kształtujące ma kluczowe zadanie wspierania samodzielnego uczenia się ucznia i prowadzenia do refleksji nad sobą. Pożądanym efektem powinno być zwiększenie motywacji wewnętrznej ucznia do podejmowania samodzielnej aktywności poznawczej.
System oceniania w niniejszym programie języka angielskiego w dużej mierze zaczerpnięty zostanie ze zintegrowanego kształcenia przedmiotowo-językowego (CLIL), jako że planowane jest międzyprzedmiotowe łączenie treści wraz z językiem obcym oraz kształtowanie kompetencji kluczowych. Wprowadzone ocenianie będzie zarówno sumatywne (summative assessment = assessment of learning), jak i kształtujące (formative assessment = assessment for learing) i będzie miało funkcję informacyjną, motywującą oraz wspierającą uczniów (pozwalającą dostosować zajęcia do potrzeb uczniów z różnymi możliwościami rozwojowymi).
Analfabetami XXI wieku nie będą ci, którzy nie potrafią czytać czy pisać, a ci, którzy nie potrafią się uczyć, oduczyć i nauczyć ponownie (Alvin Toffler). W duchu tej myśli i współczesnych czasów i potrzeb rynkowych, zaprezentowane zostanie również
ocenianie kompetencji kluczowych oraz ocenianie jako uczenie się (assessment as learning, Senge, 2012, s. 224).
Ocenianie w zintegrowanym kształceniu przedmiotowo-językowym (CLIL)
Główne kwestie oceniania w zintegrowanym kształceniu przedmiotowo-językowym (CLIL) dotyczą tego, co powinniśmy oceniać, treści czy język? Jakiego języka używać przy dokonywaniu oceny? Jak oceniać umiejętności? Jak oceniać wcześniejszą wiedzę i postępy? Jak oceniać pracę w grupie bądź indywidualną?
W zintegrowanym kształceniu przedmiotowo-językowym (CLIL) przyjmuje się, iż treści są zawsze traktowane priorytetowo, a język nauczany wokół pojęć oraz umiejętności (Coyle, Hood & Marsh, 2010, s. 115). Oceniając treści w języku drugim, nauczyciel powinien pamiętać, iż sytuacja, w której uczeń rozumie treści, lecz nie potrafi wyrazić ich w języku obcym jest bardzo realna. W związku z tym zawsze istotne jest ustalenie, który aspekt treści chcemy ocenić, sprawdzamy tylko, czy uczeń pamięta daną informację, czy też główną ideę, czy potrafi wykorzystać treści w określonym celu, np. do stworzenia nowego pojęcia, przeanalizować je, czy potrafi zastosować je praktyce.
Z całą pewnością powinniśmy zdecydować, jak oceniamy pracę ucznia: indywidualnie czy w grupie. Możemy zastosować metodę oceniania, w której uczniowie zademonstrują rozumienie treści, lecz nie będą musieli używać dużo języka obcego, poprzez:
uzupełnienie grafu/mind map,
narysowanie grafu/obrazka,
zdecydowanie, czy dane stwierdzenia są prawdziwe czy fałszywe,
stworzenie prostych prezentacji,
odpowiadanie na pytania, udzielając krótkich odpowiedzi.
Zazwyczaj zadania, które uczniowie wykonują na lekcji są przez nauczyciela monitorowane i dostarczają natychmiastowej informacji zwrotnej zarówno o pracy danego ucznia, jak i o pracy całej grupy. W tym wypadku forma oceniania kształtującego powinna być przez nas zawsze stosowana.
W zintegrowanym kształceniu przedmiotowo-językowym (CLIL) ocenianie nie jest rolą, która zawsze jest przypisana nauczycielowi. Oto kilka przykładów:
uczniowie mogą oceniać pracę własną lub swoich kolegów,
wszyscy uczniowie mogą współpracować nad wystawieniem konstruktywnej oceny czyjejś pracy (wybranej i zaprezentowanej anonimowo pracy osoby z tej samej klasy),
wytwory uczniów mogą być oceniane pod różnymi względami, np. użycia
multimediów, wkładu pracy członków grupy, efektywnego przedstawienia treści itp.
Pomimo że treści odgrywają główną rolę w zintegrowanym kształceniu
przedmiotowo-językowym (CLIL), nie oznacza to, iż nie możemy oceniać języka drugiego uczniów. Możemy oceniać:
umiejętność użycia języka obcego w danej sytuacji (wyrażanie opinii, zadawanie pytań, dyskusja itp.),
odtworzenie słownictwa specjalistycznego,
umiejętność wyszukiwania informacji w tekście (słuchanym lub pisanym),
efektywne zaprezentowanie treści,
argumentowanie i myślenie w języku drugim (cognitive skills),
zademonstrowanie świadomości gramatycznej w języku drugim.
Jednocześnie musimy pamiętać o tym, że ocenianie języka drugiego powinno zawsze mieć na celu usprawnienie poprawnego komunikowania treści (Coyle, Hood & Marsh, 2010, s. 119). Innymi słowy, wszelkie zmiany w użyciu języka powinny mieć na celu usprawnienie komunikowanych treści pozostałym uczestnikom procesu edukacyjnego. Dobrym pomysłem jest zanotowanie typowych błędów językowych, które uczniowie popełniają podczas zajęć, stosowanie podczas lekcji raz na jakiś czas tzw. language clinic, podczas którego zostaną omówione błędy językowe oraz sposoby usprawnienia komunikacji.
Samoocena umiejętności językowych
Istotne jest, aby uczeń dokonywał samooceny swoich umiejętności językowych.
Szczegółowe osiągnięcia uczniów względem języka obcego, zgodne z ESOKJ (Poziomy biegłości językowej: samoocena ESOKJ, 2003: 34–35) pomocne w dokonaniu
samooceny przez uczniów zostaną zaprezentowane poniżej.
Umiejętności receptywne Umiejętności produktywne Interakcja SŁUCHANIE (B1)
Potrafię zrozumieć główne myśli zawarte w jasnej, sformułowanej w standardowej odmianie języka wypowiedzi na znane mi tematy (wybrane spośród bloków tematycznych wymienionych w podstawie programowej) typowe dla domu, szkoły, czasu wolnego itd.Potrafię zrozumieć główne wątki wielu programów radiowych i telewizyjnych, traktujących
Potrafię zrozumieć główne myśli zawarte w jasnej, sformułowanej w standardowej odmianie języka wypowiedzi na znane mi tematy (wybrane spośród bloków tematycznych wymienionych w podstawie programowej) typowe dla domu, szkoły, czasu wolnego itd.Potrafię zrozumieć główne wątki wielu programów radiowych i telewizyjnych, traktujących