„Rozdział 13a Programy specjalne
Art. 63a. 1. Starosta samodzielnie lub we współpracy z innymi organami, organizacjami i podmiotami zajmującymi się problematyką rynku pracy oraz pracodawcami, w celu aktywizacji zawodowej osób, o których mowa w art. 49a, inicjuje i realizuje programy specjalne.
2. Programy specjalne realizowane są po zaopiniowaniu przez powiatową radę zatrudnienia.
3. Programy specjalne są finansowane ze środków Funduszu Pracy ustalonych według algorytmu przyznanych na finansowanie zadań w powiecie; mogą również być wspierane innymi środkami.
4. Łączna kwota wydatków poniesionych na realizację programów specjalnych, nie może przekroczyć 10% wysokości środków Funduszu Pracy, ustalonych według algorytmu przyznanych na finansowanie zadań w powiecie.
5. Maksymalną wysokością środków przeznaczonych w ramach jednego programu specjalnego na działania w przeliczeniu na jednego uczestnika jest dziesięciokrotność przeciętnego wynagrodzenia brutto.
6. Na wniosek starosty minister właściwy do spraw pracy na realizację programów specjalnych może przyznać dodatkowe środki, z rezerwy dysponenta Funduszu Pracy.
7. Łączna kwota wydatków poniesionych na specyficzne elementy wspierające zatrudnienie, związane z realizacją programu specjalnego, nie może przekroczyć 20%
wysokości środków Funduszu Pracy, przeznaczonych na realizacje programu specjalnego.
8. Programy specjalne mogą obejmować okres dłuższy niż rok budżetowy.
9. Program specjalny może być realizowany przez powiatowy urząd pracy samodzielnie lub we współpracy z pracodawcą lub podmiotem określonym w art. 24 ust. 1 ustawy.
10. Program specjalny może zostać zlecony podmiotowi określonemu w art. 24 ust. 1 ustawy w przypadku, gdy:
1) nie istnieje możliwość realizacji programu specjalnego we własnym zakresie lub, 2) zlecenie programu specjalnego zapewni efektywniejszą jego realizację.
11. Przy zlecaniu realizacji programu specjalnego podmiotom, o których mowa w ust. 9, przepisy art. 24 ust. 1a, 2, 3 pkt 2, 4 oraz art. 25 - art. 32 ust. 4 określające
41
wymagania przy zlecaniu usług rynku pracy stosuje się odpowiednio do programu specjalnego.
12. Usługi rynku pracy lub instrumenty rynku pracy realizowane przez urzędy pracy w ramach programu specjalnego finansowane są ze środków Funduszu Pracy w zakresie określonym w art. 108 ust. 1 ustawy.
Art. 63b. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady organizacji i realizacji programów specjalnych, zakres ich stosowania, sposób wyodrębnienia i doboru uczestników programów oraz sposób finansowania tych programów z Funduszu Pracy, uwzględniając uzasadnione potrzeby rynku pracy.”;
45) w art. 68:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Wydatkowanie środków funduszu szkoleniowego następuje na podstawie postanowienia pracodawcy w uzgodnieniu z pracownikiem kierowanym na szkolenie.”,
b) uchyla się ust. 3 i 4;
46) w art. 69:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Na wniosek pracodawcy, który utworzył fundusz szkoleniowy, starosta może refundować z Funduszu Pracy, na warunkach określonych w umowie, koszty szkolenia pracowników lub pracodawcy w wysokości do 50 %, nie więcej jednak niż do wysokości przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu zawarcia umowy, na jedną osobę, a w przypadku osób w wieku powyżej 45 lat – w wysokości do 80%, nie więcej jednak niż do wysokości 300% przeciętnego wynagrodzenia, obowiązującego w dniu zawarcia umowy, na jedną osobę.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Pracodawca, który utworzył fundusz szkoleniowy i korzysta ze środków Funduszu Pracy w refundacji części kosztów szkolenia, o których mowa w ust. 1, jest zobowiązany do udostępnienia staroście, na jego żądanie, dokumentu potwierdzającego istnienie funduszu szkoleniowego, list imiennych osób kierowanych na szkolenia współfinansowane ze środków Funduszu Pracy oraz dokumentów potwierdzających poniesione koszty szkolenia.”,
c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Na wniosek pracodawcy, który skieruje pracownika na trwające co najmniej 22 dni robocze szkolenie w wymiarze równym czasowi pracy skierowanego pracownika i udzieli
42
mu na ten okres płatnego urlopu szkoleniowego, a na okres szkolenia tego pracownika zatrudni bezrobotnego skierowanego przez powiatowy urząd pracy, starosta refunduje z Funduszu Pracy:
1) koszty szkolenia pracownika - w wysokości do 80% przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu rozpoczęcia szkolenia, na jednego pracownika;
2) wynagrodzenie osoby skierowanej przez powiatowy urząd pracy, wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne od tego wynagrodzenia, w wysokości nieprzekraczającej 40%
przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu rozpoczęcia szkolenia, za każdego skierowanego.”,
d) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Przepisy ust. 2 mają zastosowanie także do pracodawcy, który nie utworzył funduszu szkoleniowego.”,
e) uchyla się ust. 3;
47) w art. 70 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Pracodawcy, w ramach programu, o którym mowa w ust. 2, mogą na wniosek pracownika finansować świadczenie szkoleniowe.”;
48) w art. 71 w ust. 1:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) nie ma dla niego propozycji odpowiedniej pracy, propozycji stażu, przygotowania zawodowego dorosłych, szkolenia, prac interwencyjnych lub robót publicznych oraz”, - w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie:
„a) był zatrudniony i osiągał wynagrodzenie w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, od którego istnieje obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy, z zastrzeżeniem art. 105 i art. 104a; w okresie tym nie uwzględnia się okresów urlopów bezpłatnych trwających łącznie dłużej niż 30 dni,”;
49) w art. 72:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wysokość zasiłku wynosi:
1) 788 zł miesięcznie w okresie pierwszych trzech miesięcy posiadania prawa do zasiłku;
2) 563 zł miesięcznie w okresie kolejnych miesięcy posiadania prawa do zasiłku.”,
43 b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Zasiłki podlegają waloryzacji z dniem 1 stycznia o procent wzrostu kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę pracowników w roku uprzednim.”,
c) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Minister właściwy do spraw pracy, ogłasza, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", przed końcem każdego roku kalendarzowego, zwaloryzowaną kwotę zasiłku obowiązującą w roku następnym.”,
d) uchyla się ust. 9,
e) ust. 11 i 12 otrzymują brzmienie:
„11. Do obliczania okresów przysługiwania zasiłku nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r.
Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.10)) dotyczących terminów oraz przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.12)) dotyczących sposobu obliczania terminów.
12. Uprawnionym do zasiłku, stypendium i innych świadczeń wypłacanych z Funduszu Pracy przysługują odsetki ustawowe, jeżeli powiatowy urząd pracy z przyczyn niezależnych od uprawnionych osób nie dokonał ich wypłaty w terminie.”;
50) w art. 73:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„ 1) 6 miesięcy - dla bezrobotnych zamieszkałych w okresie pobierania zasiłku na obszarze powiatu, jeżeli stopa bezrobocia na tym obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku nie przekraczała 150 % przeciętnej stopy bezrobocia w kraju;
2) 12 miesięcy - dla bezrobotnych:
a) zamieszkałych w okresie pobierania zasiłku na obszarze powiatu, jeżeli stopa bezrobocia na tym obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku przekraczała 150 % przeciętnej stopy bezrobocia w kraju lub b) powyżej 50 roku życia oraz posiadających jednocześnie co najmniej 20-letni okres
uprawniający do zasiłku lub
c) którzy mają na utrzymaniu co najmniej jedno dziecko w wieku do 15 lat, a małżonek bezrobotnego jest także bezrobotny i utracił prawo do zasiłku z powodu upływu okresu jego pobierania po dniu nabycia prawa do zasiłku przez tego bezrobotnego.”,
b) uchyla się ust. 2b,
44 c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Okres pobierania zasiłku, o którym mowa w ust. 1 i 3, ulega skróceniu o okres zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych, robót publicznych oraz o okres odbywania stażu, szkolenia lub przygotowania zawodowego dorosłych przypadających na okres, w którym przysługiwałby zasiłek, oraz o okresy nieprzysługiwania zasiłku, o których mowa w art. 75 ust. 1 - 3.”;
51) w art. 75:
a) w ust. 1
- pkt 1 otrzymują brzmienie:
„1) odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego dorosłych, wykonywania prac interwencyjnych, robót publicznych, poddania się badaniom lekarskim lub psychologicznym, mającym na celu ustalenie zdolności do pracy lub udziału w innej formie pomocy określonej w ustawie;”,
- po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) po skierowaniu nie podjął szkolenia, przygotowania zawodowego dorosłych, stażu, wykonywania prac, o których mowa w art. 73a lub innej formy pomocy określonej w ustawie;”,
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem w powiatowym urzędzie pracy rozwiązał stosunek pracy lub stosunek służbowy za wypowiedzeniem albo na mocy porozumienia stron, chyba że porozumienie stron nastąpiło z powodu upadłości, likwidacji pracodawcy lub zmniejszenia zatrudnienia z przyczyn dotyczących zakładu pracy albo rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego za wypowiedzeniem lub na mocy porozumienia stron nastąpiło z powodu zmiany miejsca zamieszkania lub pracownik rozwiązał umowę o pracę w trybie art. 55 § 11 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.;”,
b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) po upływie okresu wskazanego w art. 33 ust. 4 pkt 3 – w przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 1 i 1a;”,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Bezrobotny, który w okresie krótszym niż 10 dni przebywa za granicą lub pozostaje w innej sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia zatrudnienia, nie zostaje pozbawiony statusu bezrobotnego, jeżeli o zamierzonym pobycie lub pozostawaniu w sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia zatrudnienia zawiadomił powiatowy urząd pracy. Zasiłek za ten okres nie przysługuje. Całkowity okres zgłoszonego pobytu
45
za granicą oraz braku gotowości do pracy z innej przyczyny nie może przekroczyć łącznie 10 dni w okresie jednego roku kalendarzowego.”;
d) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Bezrobotny jest obowiązany do składania lub przesyłania powiatowemu urzędowi pracy pisemnego oświadczenia o przychodach oraz innych dokumentów niezbędnych do ustalenia jego uprawnień do świadczeń przewidzianych w ustawie w terminie 7 dni od dnia uzyskania przychodów. W razie niedokonania tych czynności zasiłek lub inne świadczenia z tytułu bezrobocia przysługują od dnia złożenia oświadczenia i innych wymaganych dokumentów.”;
52) w art. 76:
a) w ust. 2:
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) zasiłek, stypendium lub inne świadczenie pieniężne finansowane z Funduszu Pracy wypłacone osobie za okres, za który nabyła prawo do emerytury, świadczenia przedemerytalnego, renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej, renty rodzinnej, renty socjalnej, zasiłku macierzyńskiego, zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego, zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego, jeżeli organ rentowy, który przyznał świadczenie, nie dokonał jego pomniejszenia na zasadach określonych w art. 78;”,
- po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu :
„4a) koszty przygotowania zawodowego dorosłych , w przypadku określonym w art. 53g ust.
1;”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Roszczenia z tytułu zasiłków, stypendiów i innych świadczeń pieniężnych finansowanych z Funduszu Pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia spełnienia warunków do ich nabycia przez uprawnioną osobę, a roszczenia powiatowego urzędu pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia ich wypłaty.”,
c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Roszczenia do należnych a niepobranych kwot zasiłków dla bezrobotnych i innych świadczeń finansowanych z Funduszu pracy ulegają przedawnieniu z upływem 6 miesięcy od dnia postawienia ich do dyspozycji.”;
53) w art. 78:
46 a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W przypadku przyznania bezrobotnemu lub innej uprawnionej osobie prawa do emerytury, świadczenia przedemerytalnego, renty z tytułu niezdolności do pracy lub służby, o której mowa w art. 71 ust. 2 pkt 1, renty szkoleniowej, renty socjalnej, zasiłku macierzyńskiego, zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego, zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego lub renty rodzinnej w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę za okres, za który pobierała zasiłek, stypendium, dodatek aktywizacyjny albo inne świadczenie pieniężne z tytułu pozostawania bez pracy, pobrane z tego tytułu kwoty w wysokości uwzględniającej zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i składkę na ubezpieczenie zdrowotne zalicza się na poczet przyznanego przez organ rentowy świadczenia. Kwoty te traktuje się jak świadczenia wypłacane w kwocie zaliczkowej w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Organ rentowy przekazuje kwotę zaliczoną na poczet przyznanego świadczenia, o której mowa w ust. 1, na rachunek bankowy Funduszu Pracy powiatowego urzędu pracy, który wypłacił zasiłek, stypendium, dodatek aktywizacyjny albo inne świadczenie pieniężne z tytułu pozostawania bez pracy.”;
54) w art. 79 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Okresy pobierania zasiłku i stypendium przyznanych na podstawie art. 41 ust. 1, i art. 53f ust. 1, art. 55 ust. 1 wlicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych oraz okresów składkowych w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.”;