Dodatkowe wskazówki praktyczne

9.1. Prowadzenie pracy socjalnej z osobami i rodzinami

Dodatkowe praktyczne wskazówki dla pracowników socjalnych, które mogą być przydatne w prowadzeniu pracy socjalnej z osobami lub rodzinami³⁴:

1) Zamiast nadmiernie koncentrować się na problemie i jego rzeczywistych rozmiarach, lepiej kieruj swoje wysiłki w celu nazwania:

 co osoba chce, żeby się zmieniło;

 czego oczekuje od pracownika socjalnego oraz od instytucji, którą on reprezentuje;

 co musi się zmienić w życiu osoby oraz w życiu innych, aby realizacja oczekiwań była możliwa.

2) Ustal z osobą lub rodziną cele, które będą dla niej:

 realistyczne;

 sformułowane w pozytywnych kategoriach;

 nastawione na rozpoczynanie czegoś, a nie kończenie;

 raczej małe niż wielkie;

 określone w kategoriach zachowań.

3) W celu pozytywnego wzmacniania dowiedz się:

 jak będzie wyglądać życie osoby w sytuacji, w której dany problem zostanie rozwiązany;

 szukaj w powyższym opisie jak największej ilości szczegółów, w postaci konkretnych zachowań, konkretnych myśli, uczuć;

 określ, jak taka sytuacja wpłynie na inne osoby w rodzinie.

4) Wspólnie z osobą przeanalizuj sytuacje z jej życia, kiedy w danej sprawie było lepiej niż obecnie lub dany problem nie występował:

 co takiego robiła, myślała, czuła w tamtych sytuacjach;

 jak udawało jej się robić to, co robili inni.

5) Szukaj sytuacji, w których osoba np. opanowała własną złość, wyraziła ją w sposób konstruktywny, doszła do porozumienia z rodziną w drodze negocjacji, zamiast wymuszania decyzji itp.

6) Określ, co w obecnej sytuacji osoby już istnieje z tego, co chce ona osiągnąć, jaka część tego celu już jest zrealizowana. Osoby zgłaszające się po pomoc rzadko są na początku drogi w momencie spotkania z pracownikiem socjalnym ‒ dobrze jest to zauważyć i docenić.

7) Na podstawie uzyskanej wiedzy i obserwacji pomóż osobie określić kolejny krok w kierunku pożądanego przez nią celu. To planowane działanie musi być dopasowane do możliwości osoby, aby była je w stanie wykonać.

34 Opracowano na podstawie: G. Kaczmarek, B. Karlińska, A. Kruczek, I. Płatek, M. Polak, M. Sobkowiak, Standard pracy socjalnej z osobą z niepełnosprawnością i jej rodziną z uwzględnieniem osób z zaburzeniami psychicznymi.

41

8) Zawsze szanuj tempo osoby we wprowadzaniu zmian: jedni robią to szybciej, inni wolniej. O tempie zawsze decyduje osoba ‒ pracownik socjalny musi je zaakceptować.

9) Od samego początku spotkań poszukuj oparcia w zasobach osoby dla zmian w jej życiu. Oczywistą rzeczą dla pracownika socjalnego jest to, że każdy konstruktywny krok osoby to skutek wykorzystania istniejących zasobów.

 Zasobów osoby poszukuj:

 w jej rodzinie i najbliższym otoczeniu,

 w jej umiejętnościach,

 w jej systemie wartości,

 w jej konkretnym działaniu,

 w jej właściwościach osobowych.

10) Działania, które mają na celu pokazanie osobie w sposób jak najbardziej realistyczny jej zasobów, stanowią przeciwwagę dla całej negatywnej wiedzy, jaką żywi na temat własnej osoby. Te działania wskazują też podstawy dla skutecznego wprowadzania pożądanych zmian w jej życiu.

11) W czasie spotkań z osobą sprawdzaj, co jakiś czas, czy to co wspólnie robicie w czasie spotkania i wspólnych działań jest dla niego użyteczne.

12) Jeśli wyczuwasz, że osoba zaczyna się opierać, zmień swoją strategię. Poszukuj innych dróg kontynuowania pracy.

13) Pamiętaj, że to Ty jesteś dla osoby i jej rodziny, a nie ona dla Ciebie i Twojej instytucji.

9.2. Zasady pracy socjalnej

Poniżej zaprezentowano zastosowanie wybranych zasad pracy socjalnej w praktyce oraz przykłady ich łamania z uwzględnieniem etapów metodycznego postępowania³⁵:

Etap Diagnoza i ocena Współpraca z osobą lub rodziną z

przy gromadzeniu danych i

Niepoświęcanie czasu osobie „bo ona i tak nic nie zrozumie”.

Naznaczanie, etykietowanie osoby jako innej, gorszej, z mniejszymi

możliwościami itp., aż do postawy odrzucenia społecznego typu: „to jest schizofrenik, praca z nim nie ma sensu”, „on jest bezrobotny, na pewno nie chce mu się nic zmieniać”.

35Na podstawie Standardu pracy socjalnej z osobą z niepełnosprawnością i jej rodziną z uwzględnieniem osób z zaburzeniami psychicznymi oraz Standardu pracy socjalnej z osobą pozostającą bez pracy

42

Litowanie się nad osobą lub niewiara w jej możliwości i wyręczanie w realizacji zadań, aż do praktycznego

Rezygnacja z ewaluacji, bo i tak osoba robi tylko to, co chce pracownik socjalny.

Krytykowanie osoby za wszelkie odstępstwa od planu działań, grożenie konsekwencjami.

Zerwanie współpracy z osobą, np. w przypadkach reemisji stanów

chorobowych, bez możliwości powrotu do modyfikacji i realizacji planu działań po zakończeniu leczenia. Diagnoza i ocena Poinformowanie osoby, które

dane, pozyskane informacje oraz dane „wrażliwe”, które leżą na biurku lub są przechowywane w otwartym

43

informacje o osobie, nawet te, które nie są potrzebne do diagnozy i oceny sytuacji uważając, że każda informacja działania i pakiet usług wspólnie z osobą, członkiem jej rodziny oraz innym pracownikiem socjalnym, chociaż osoba nie wyraziła zgody, aby ktoś inny dowiadywał się o jej problemach. pracy z osobą, wymieniając jej imię i nazwisko oraz jej problemy w czasie spotkania towarzyskiego. zgody, aby o jej problemach i

działaniach podejmowanych w ramach socjalnej z osobą. W czasie prezentacji wymienia imię i nazwisko klienta, szczegółowo przedstawia sytuację zdrowotną i problemy rodzinne osoby.

Wzmacnianie kompetencji i możliwości rozwojowych jednostki Diagnoza i ocena Unikanie komunikatów

oceniających, wartościujących.

44

mogę Ci pomóc; Twoje korzystanie z pomocy źle o Tobie świadczy;

pomagam Ci, więc jestem od Ciebie lepszy; Twój problem jest moim problemem; wiem lepiej jak Ci pomóc;

wskaż mi czego nie umiesz a zrobię to za Ciebie; wiem jak powinieneś żyć i jak się zmieniać, aby pozbyć się problemów, nie mam zbyt wiele czasu dla Ciebie bo mam wielu klientów).

Pracownik podejmuje nieuzgodnione działania nawet nie informując o tym

45

pochwały).

Pozytywne przeformułowanie stereotypów

Dostosowanie ustaleń, zadań do

„tempa” osoby, indywidualnych uwarunkowań wynikających z jego sytuacji zawodowej, rodzinnej.

Wskazywanie na pozytywne aspekty podczas pokonywania przez osoby kolejnych barier, osiągania kolejnych celów.

osoby.

Systematyczna ewaluacja i ewaluacja końcowa

Powstrzymywanie się od oceny, odstąpienie od krytyki osoby za niewykonanie zadania (ustalenie faktycznych przyczyn

niewykonania zadania,

przedstawienie lub wypracowanie wspólnie nowych rozwiązań).

Oskarżanie siebie lub osoby o brak efektów podjętych działań.

46

Część II Praca socjalna w wybranych obszarach problemowych/ z

W dokumencie Standardy Pracy Socjalnej. Rekomendacje metodyczne i organizacyjne (Stron 41-47)