W artykule wykorzystano wyniki badań dotyczących wiedzy studentów na temat doradztwa, ich oczekiwań względem usług doradczych, a także posiadanych przez nich doświadczeń. Badanie przeprowadzone zostało metodą sondażu diagnostycz-nego na próbie 200 studentów pedagogiki. Wyniki badań umożliwiają poznanie, w jaki sposób postrzegają oni doradztwo oraz tego, jakie kompetencje, ich zda-niem, powinien posiadać doradca. Wiedza ta może okazać się pomocna w budo-waniu warsztatu pracy doradców zawodu oraz wykładowców, kształcących studen-tów w zakresie poradnictwa i doradztwa zawodowego.
Słowa kluczowe: doradztwo karier, doradztwo zawodowe, kompetencje doradców, wiedza na temat doradztwa studentów pedagogiki
Jedną z konsekwencji życia w niestabilnych czasach jest niepewność jednostki co do swojej pozycji na rynku pracy. Ryzyka zewnętrzne uwarunkowane czynnika-mi często niezależnyczynnika-mi od pojedynczego człowieka, a nawet większych grup spo-łecznych oraz ryzyka wewnętrzne (m.in. związane z funkcjonowaniem psycholo-gicznym jednostki) wpisane są w „działanie” współczesnego społeczeństwa, w któ-rym życie związane jest z niebezpieczeństwem, polegającym na tym, że sytuacje wyjątkowe przestają być czymś zaskakującym (Beck, 2002, s. 101). Ta teza Ulricha Becka z 1986 roku staje się obecnie, z powodu globalnej pandemii, jeszcze bardziej aktualna. Żyjąc w świecie zagrożeń, nieprzewidywalności (Giddens, 2008), płynnej nowoczesności (Bauman, 2006), niejednokrotnie zmuszeni jesteśmy podejmować indywidualne, często trudne wybory, które dotyczą m.in. ścieżki kariery. Każda jednostka odpowiedzialna jest za przebieg i kształt własnej kariery, która współ-cześnie coraz częściej przyjmuje mozaikową postać (Wojtasik, 2003, Minta, 2014), a jakość i ilość kumulowanych doświadczeń ma znaczenie w obieraniu jej kierunku i przebiegu (Bańka, 2007). W ujęciu najnowszym kariera ma wymiar całożyciowy, zakłada możliwości bycia i rozwoju w ustawicznej zmianie, nie składa się z po-wtarzalnych cyklów, ale nieprzewidzianych wydarzeń, musi uwzględniać porażki i sukcesy, które równorzędnie oddziałują na jej przebieg. Według Augustyna Bańki
1 Dziękuję Pani prof. Edycie Zierkiewicz za wsparcie merytoryczne i ostateczną korektę artykułu.
Doi: 10.34862/sp.2020.8
(2007) realizacja celów zawodowych wyznaczanych przez jednostkę narażona jest na liczne zagrożenia i zwroty z powodu swoich powiązań z ulegającym permanen-tnym zmianom środowiskiem społecznym, kulturowym, rynkiem pracy, rynkiem edukacyjnym i innymi strukturami.
W rozwiązywaniu problemów zawodowych, które występują na różnych eta-pach życia i bezpośrednio związane są z przebiegiem indywidualnej biografii każ-dej jednostki, pomocne ma być doradztwo karier (Bańka, 2007). Zarówno bada-cze życia społecznego, jak i reprezentanci Organisation for Economic Cooperation and Development (Organisation for Economic Cooperation and Development [OECD], 2004) pomoc jednostce w budowaniu kariery dostrzegają w career gui-dance, rozumianym jako pomoc osobom w każdym wieku i w dowolnym momen-cie życia, w dokonywaniu wyborów edukacyjnych, szkoleniowych i zawodowych oraz w zarządzaniu swoją karierą. Mając to na myśli, Marcin Szumigraj (2011) pi-sze o poradnictwie kariery, które nie ogranicza się do sfery zawodowej, nie stano-wi procesu wspierającego wybrany fragment biografii, ale ściśle jest z nią zstano-wiązane i trwa całe życie. Podobnie definiowane jest doradztwo całożyciowe (lifelong gui-dance), którego celem jest wspomaganie jednostki w zdobywaniu ważnych, z per-spektywy całego jej życia, doświadczeń i wiedzy wykorzystywanych w budowaniu kariery (Guichard, 2018; Council of the European Union, 2008; Savickas, 2012;
Wojtasik, 2003). Najnowszy paradygmat poradnictwa kariery – Life Design – za-kłada, że doradca ma przede wszystkim pomóc jednostce w znalezieniu odpowie-dzi na pytanie, poprzez jaki rodzaj aktywności może ona nadać sens i perspektywę swojemu istnieniu, w którym ważne miejsce zajmuje życie zawodowe (Guichard, 2018). Jak twierdzi Jean Guichard, podejście Life Design jest dużo bardziej złożone niż po prostu rozważanie możliwości wykonywania zawodów lub omawianie ście-żek kariery, w których wybór można się angażować.
Rodzaje wsparcia, choć różnie nazywane, odnoszą się do postrzegania usługi doradczej jako pomocy udzielanej jednostce w konstruowaniu i rekonstruowa-niu ścieżki kariery, mającej charakter całożyciowy, przez co nie do końca przewi-dywalny i wymagający stałego dostosowywania się do aktualnych warunków oraz redefiniowania swojego miejsca na rynku pracy, co bezpośrednio związane jest z permanentnie aktualizowanym postrzeganiem siebie w danym miejscu i czasie.
Aby sprostać tym wymaganiom, konieczne jest również całożyciowe uczenie się.
Uczenie się przez całe życie obejmuje wszelkie aktywności edukacyjne podejmo-wane w różnych kontekstach w celu pogłębiania wiedzy, nabywania umiejętności i kompetencji; jest zatem procesem, który, stanowiąc pewne kontinuum, przebiega w instytucjach i życiu codziennym, a lokuje się na poziomie formalnym (formal le-arning), pozaformalnym (non-formal learning) i nieformalnym (informal learning) (Commission of the European Communities, 2000). Poprzez uznanie wszystkich wymiarów zjawiska uczenia się jako elementów warunkujących rozwój wychodzi-my poza tradycyjne wychodzi-myślenie o sposobach zdobywania wiedzy i doświadczeń, rów-nież zawodowych (Malewski, 2010).
Wskazując na różne sposoby bycia we współczesnym świecie, kształtowania ka-riery i niesienia ludziom pomocy, warto dokonać rozróżnienia między dwoma kla-sycznymi terminami opisującymi profesjonalne wsparcie, jakimi są: poradnictwo i doradztwo. Według Alicji Kargulowej poradnictwo to
„forma pomocy lub działanie społeczne polegające na przekazywaniu rad, porad, informacji itp., jednej jednostce będącej w sytuacji problemowej (ra-dzącemu się) przez drugą (doradcę), ale także interakcja międzyosobowa o charakterze pomocowym, jak również działalność zorganizowana, prowa-dzona w instytucjach (poradniach)” (Kargulowa, 2006, s. 206).
Węższy zakres pojęciowy obejmuje doradztwo, które definiowane jest przez cy-towaną autorkę jako
„doradzanie, które jest zdarzeniem społecznym, polegającym na doraźnym działaniu udoskonalającym zachowania jednostek lub grup przez udział do-radzającego w rozwiązywaniu problemów osób, którym się doradza, proble-mów dostrzeżonych nie tyle przez te osoby lub grupy, ile przez doradzającego.
W doradztwie więc niekwestionowana jest przewaga kompetencyjna dora-dzającego” (Kargulowa, 2006, s. 198).
W odniesieniu do wspierania szeroko rozumianej kariery najczęściej używa się zwrotu „doradztwo zawodowe”, który oznacza wsparcie skoncentrowane na pomo-cy jednostce w jej rozwoju zawodowym, realizowane poprzez świadczenie porad, udzielanie informacji, diagnozowanie predyspozycji zawodowych, umożliwianie realistycznego wyboru lub zmiany zatrudnienia, jak również osiągania właściwego dostosowania zawodowego (Lamb, 1998; Wojtasik, 1994).
Trudność związana ze stosowaniem powyższych terminów i pojęć widoczna jest wówczas, gdy próbujemy odnieść je do opisów praktyki poradniczej, której przedsta-wiciele, nie zważając na naukowe rozstrzygnięcia terminologiczne, używają naprze-miennie terminów poradnictwo i doradztwo zawodowe lub poradnictwo i doradz-two kariery (Kławsiuć-Zduńczyk, 2014). Podobne, nieuzasadnione, utożsamianie obu rodzajów działań pomocowych występuje w nazwach instytucji, ustaw, rozpo-rządzeń państwowych i w tłumaczeniach dokumentów międzynarodowych, a na-wet w nazwach kierunków studiów oraz poszczególnych przedmiotów wykładanych na uczelniach wyższych. Violetta Drabik-Podgórna, w artykule „Rozterki porado-znawcy w sytuacji chaosu pojęć i działań”, szerzej omawia ten problem, w wymiarze ontologicznym, epistemologicznym, aksjologicznym, metodycznym i egzystencjal-nym (Drabik-Podgórna, 2019). Jednocześnie podkreśla, że praktykowanie doradztwa zawodowego odbiega od współcześnie przyjętego modelu świadczenia pomocy, któ-ry dziś nie jest modelem dyrektywnym (por. też Wojtasik, 1994), zgodnie z któktó-rym doradca miałby wskazywać konkretne, najlepsze rozwiązanie dla osoby radzącej się, gdyż dzisiaj doradca powinien przedstawiać różne możliwości rozwiązań i pozosta-wiać wybór radzącemu się, zgodnie z modelem dialogowym, a nawet liberalnym.
Różnice we współczesnym podejściu do świadczenia usług doradczych impli-kują wiele pytań, m.in. w jakim stopniu doradztwo zawodowe w klasycznym rozu-mieniu może być nadal realizowane?, czy nowe modele wsparcia mają szansę być stosowane na każdym etapie życia?, na czym współcześnie ma polegać rola dorad-cy?, jak rozumieć kategorię „wsparcie”?, jakie metody pracy powinien stosować do-radca? itp. Z drugiej strony stawiane są pytania dotyczące osoby radzącej się, m.in.
o to: jakie radzący się ma oczekiwania wobec doradcy?, jaką ma wiedzę na temat usług doradczych, jak je definiuje? itp.
Niektórzy polscy i zagraniczni badacze podejmowali poszukiwania odpowiedzi na te i podobne pytania. Na Tajwanie rozważano na przykład, jakiego rodzaju usłu-gi dotyczące kariery (career services) powinny być świadczone w szkołach wyższych (Ho, Huang, Hu, 2018) w celu zwiększenia szans na zatrudnienie absolwentom.
W badaniu wzięli udział absolwenci różnych kierunków studiów, którzy od kilku lat funkcjonują na rynku pracy. Za najważniejsze usługi akademickich biur karier, w kontekście przygotowania studentów do wejścia na rynek pracy, badani uzna-li szkolenia organizowane przez uczelnie, budowanie souzna-lidnej współpracy uczel-nia–biznes, a także samodzielne rozwijanie specjalistycznej wiedzy i umiejętności oraz nabywanie umiejętności przydatnych w rozmowie kwalifikacyjnej. Chociaż przeprowadzone badanie pokazało zróżnicowaną ocenę jakości usług doradczych świadczonych na różnych uniwersytetach, to prawie wszyscy badani przyznawali, że doskonalenie umiejętności poszukiwania pracy i udziału w rozmowach kwali-fikacyjnych w ramach usług doradczych miało kluczowe znaczenie w znalezieniu pierwszego zatrudnienia. Wyniki wykazały też zróżnicowane oczekiwania bada-nych pracujących w różbada-nych branżach.
Ciekawe badania porównawcze na temat oczekiwań dotyczących poradnictwa wśród islandzkich i amerykańskich studentów przeprowadzili Stefanía Ægisdóttir i Lawrence H. Gerstein (2004). Badania przeprowadzone na grupie 844 studentów z Islandii i USA wykazały m.in., że doświadczenia w zakresie korzystania z do-radztwa, narodowość i płeć mają znaczenie i różnicują oczekiwania wysuwane pod adresem działań doradczych. Studenci islandzcy, ze względu m.in. na mniejszy do-stęp do usług doradczych w kraju i ich odpłatność, mieli mniejsze doświadczenie w korzystaniu z nich niż studenci amerykańscy, co miało przełożenie na wyniki badań. Studenci amerykańscy mieli mniejsze oczekiwania względem posiadanej wiedzy specjalistycznej przez doradcę aniżeli islandzcy studenci. Amerykańscy studenci także, w przeciwieństwie do studentów islandzkich, upatrywali w usłu-gach doradczych ułatwienia (facylitacji) we wprowadzaniu zmian w dotychczaso-wym życiu, a nie konkretnych wskazówek. Można dodać, że szczególnie mocno uwidoczniły się tu różnice ze względu na płeć. Badane w Islandii kobiety otwarcie deklarowały oczekiwanie takiej porady, która ułatwi im wprowadzenie zmian, przy ich osobistym zaangażowaniu się w proces doradztwa; natomiast badani tam męż-czyźni oczekiwali od doradcy przede wszystkim posiadania większej ogólnej wie-dzy specjalistycznej i pozostawienia im swobody wyboru.
Z kolei badania dotyczące świadomości studentów i korzystania z usług dorad-czych przeprowadzone na publicznym uniwersytecie w Etiopii wśród 605 studen-tów wykazały, że większość z nich (67,8%) nie słyszała o możliwości skorzystania z usług doradczych na uczelni, a tylko 7,8% miało informacje o istnieniu powołane-go tam centrum kariery i jepowołane-go lokalizacji. Pomimo rozbudowanej i atrakcyjnej ofer-ty doradczej, na którą składało się: poradnictwo indywidualne i grupowe doofer-tyczące rozwoju edukacyjnego, zawodowego i personalnego, interwencje kryzysowe, kon-sultacje itd., tylko 2,6% studentów wiedziało, czym zajmuje się centrum. Niewielki procent studentów, spośród tych, którzy skorzystali z usług doradczych w centrum kariery, w większości uznał, że przyczyniły się one do ich sukcesu akademickiego (Getachew, 2019).
Problematyka dotycząca oczekiwań studentów względem doradców, różnych sylwetek osób radzących się i ich doświadczeń, podejmowana była również w bada-niach polskich badaczy, m.in. Małgorzaty Bartosiak (2015), Daniela Kukli i Marty Zając (2016), Ewy Padechowicz-Rugał (2017), Magdaleny Piorunek (2010), Marci-na Szumigraja (2015, 2016), Bożeny Wojtasik (1994), i ich wyniki zostaną przywo-łane w trakcie analizy prezentowanych tu badań.
Organizacja i przebieg badań
Badania, o których jest mowa w tym tekście, przeprowadzone zostały w grupie 200 studentów pedagogiki Wydziału Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (99 studentów I roku oraz 101 studentów II roku licencja-ckich studiów stacjonarnych), co stanowiło 96% populacji wszystkich studentów I i II roku na kierunku pedagogika. Tylko studenci II roku uczestniczyli w obo-wiązkowych zajęciach z przedmiotu doradztwo zawodowe, prowadzonych na UMK w wymiarze 15 godzin. Z kolei studenci I roku, jak się wydaje, dysponowali przede wszystkim wiedzą potoczną na temat „poradnictwa kariery”. Można jednak zakła-dać, że członkowie obu grup, podejmując studia, wcześniej poznali cały program kształcenia na wybranym przez siebie kierunku i mieli określone oczekiwania wo-bec poszczególnych, wymienionych w nim przedmiotów nauczania, a więc i przed-miotu doradztwo zawodowe, oraz dysponowali pewnymi doświadczeniami związa-nymi z korzystaniem z doradztwa. Z tego względu celem badań było nie tylko po-znanie poglądów studentów na temat doradztwa, ale również dowiedzenie się, jakie znaczenie dla posiadanej wiedzy, doświadczeń oraz oczekiwań względem usług doradczych ma ich udział w zajęciach doradztwo zawodowe, czyli – mówiąc inaczej – czy wiedza zdobyta w trakcie uczestniczenia w zajęciach objętych tym przedmio-tem nauczania różnicuje badanych.
W tym miejscu warto zaznaczyć, że w trakcie 15 godzin dydaktycznych zajęć rozważane były następujące zagadnienia: podstawowe pojęcia związane z tematyką przedmiotu; instytucje doradcze; charakterystyka zawodu doradcy; praca z klientem
i rozmowa doradcza; diagnozowanie zasobów i predyspozycji zawodowych oraz pla-nowanie ścieżki kariery. Realizowane treści związane z doradztwem zawodowym2 uzupełniane były o bardziej szczegółowe tematy dotyczące pojęcia kariery czy też współczesnych przeobrażeń w świadczeniu usług doradczych. W związku z tym w kwestionariuszu ankiety znalazły się pytania dotyczące poszerzonej tematyki rea-lizowanej w ramach przedmiotu, co było zamierzonym działaniem, mającym na celu poznanie, jak szerokie jest spojrzenie studentów na problematykę doradztwa.
Badanie przeprowadzone zostało w czerwcu 2019 roku za pomocą metody sondażu diagnostycznego techniką ankiety. Kwestionariusze ankiety wypełnia-ne były przez studentów anonimowo i już po otrzymaniu przez nich ocen końco-wych, co mogło zwiększyć prawdopodobieństwo udzielania szczerych odpowiedzi.
Kwestionariusz ankiety zawierał 18 pytań, z których 11 miało charakter zamknię-ty, a 7 otwarzamknię-ty, jednak na potrzeby niniejszego opracowania w analizie pominię-tych zostało kilka pytań, które bezpośrednio nie korespondowały z analizowanym tu zagadnieniem.
Główny problem badawczy podjęty w projekcie empirycznym przyjął zatem formę pytania: jakie znaczenie dla posiadanej przez studentów wiedzy, doświad-czeń oraz oczekiwań względem usług doradczych ma ich udział w zajęciach z za-kresu doradztwa zawodowego?
Ponadto poszukiwane były odpowiedzi na trzy szczegółowe pytania badawcze:
◆ jaką wiedzę na temat usług doradczych posiadają badani studenci I i II roku i jakie są jej źródła?
◆ jakie oczekiwania wobec doradcy (i profesjonalnej pomocy) posiadają stu-denci I roku, a jakie stustu-denci II roku pedagogiki?
◆ jakie opinie na temat społecznej roli doradztwa posiadają badani studenci?
Analiza opinii studentów I oraz II roku pedagogiki Wiedza na temat doradztwa zawodowego deklarowana przez studentów
Wbrew potocznym przekonaniom profesjonalne pomaganie nie jest tożsame z pomocą oferowaną przez niespecjalistów w codziennych sytuacjach życiowych.
Oprócz posiadania dziedzinowej wiedzy wymaga ono bowiem nabycia i popraw-nego stosowania określonych umiejętności oraz prezentowania przez pomagające-go właściwej postawy. Co więcej, dyskurs poradoznawczy ma specyficzną leksykę i wyraźnie wyodrębniony przedmiot zainteresowań (por. Kargulowa, 2009), i z tego względu nie jest łatwy w opanowaniu. Potwierdzają to wyniki moich badań. Badani studenci – w zależności od tego, czy odbyli już kurs doradztwa zawodowego, czy jeszcze nie – inaczej spostrzegali analizowane tu kwestie.
2 W badaniu posługiwano się terminem „doradztwo zawodowe”, a nie „poradnictwo zawodowe”, co wiązało się z nazwaniem tym terminem przedmiotu, który był realizowany w ramach programu studiów.
Studenci I roku w większości definiowali doradztwo, używając dość potocznych sformułowań. Tylko 38% spośród nich utożsamiło doradztwo z doradztwem zawo-dowym i doradztwem karier, a 20% nie przedstawiło żadnych własnych określeń czy definicji. Najwięcej studentów I roku podało odpowiedzi wskazujące na ogólne skojarzenia doradztwa z wykonywaniem pewnych czynności, które nasunęłyby się prawdopodobnie każdemu zapytanemu: doradzanie komuś, udzielanie rad, nakie-rowywanie (46%). Na drugim miejscu znalazły się odpowiedzi rozróżniające ka-tegorie doradztwo zawodowe i doradztwo karier (38%), w tym dotyczące wyboru pracy (14%), zawodu (12%), planowania kariery zawodowej (12%). Pozostałe od-powiedzi stanowiły niewielki procent i utożsamiały doradztwo z pomocą w doko-nywaniu wyborów życiowych (3%), szkoły, kierunków studiów, kursów (2%) oraz pomocy w samorozwoju (1%). Jednej osobie doradztwo kojarzyło się z „nudnymi zastępstwami w liceum”.
Odpowiedzi studentów II roku wyraźnie różniły się od udzielanych przez młodsze koleżanki i młodszych kolegów, ponieważ w większości z nich utożsa-miano doradztwo z doradztwem zawodowym bądź z doradztwem karier. W jednej trzeciej z nich połączono doradztwo z pomocą w zakresie wyborów edukacyjnych, a w 10% ze wsparciem w zakresie samorozwoju. W przypadku tych studentów 96%
ich odpowiedzi nawiązywało do klasycznych definicji doradztwa zawodowego i do-radztwa karier, w związku z tym wymieniana była pomoc w podjęciu decyzji w wy-borze zawodu (39%), pracy (35%), ścieżki kariery (16%), w wejściu na rynek pracy (6%). Drugim w kolejności rozumieniem doradztwa było określanie go jako po-mocy w dokonywaniu wyborów edukacyjnych (30%), trzecim, popo-mocy w samoroz-woju (10%). Biorąc pod uwagę przytoczone przykłady skojarzeń i definicji, można powiedzieć, że studenci, którzy uczestniczyli w zajęciach, w dominującej większo-ści, mając na myśli doradztwo, przede wszystkim utożsamiają je z doradztwem za-wodowym i różnymi jego formami wymienionymi w literaturze przedmiotu, czyli odwołują się do wiedzy „książkowej” wyniesionej ze studiów. Zestawienie tych od-powiedzi ujmuje wykres nr 1.
0 20 40 60 80 100 120
Ogólne skojarzenia z doradzaniem Doradzwo zawodowe i d. karier Pomoc w wyborach edukacyjnych Pomoc w samorozwoju Pomoc w dok. wyborów życiowych Brak odpowiedzi
I rok II rok
Wykres 1. Termin „doradztwo” w rozumieniu badanych studentów Źródło: opracowanie własne.
W badaniach sprawdzana była także (za pomocą pytania otwartego) orientacja studentów w różnicowaniu się doradztwa w życiu społecznym. Studenci pierwsze-go roku deklarowali przede wszystkim znajomość doradztwa zawodowepierwsze-go (57%).
Zdecydowanie rzadziej wymieniali: doradztwo finansowe (7%), prawne (6%), co-aching (4%), grupowe, indywidualne i bankowe (po 3%) oraz budowlane (2%).
Pojedyncze odpowiedzi dotyczyły m.in. mentoringu, doradztwa pedagogicznego, personalnego, podatkowego, związanego z dotacjami unijnymi. Co istotne, aż 37%
studentów I roku nie wpisało żadnej odpowiedzi lub napisało „nie znam żadnego rodzaju doradztwa”.
Dość zaskakujące okazały się tu odpowiedzi studentów II roku. Na pierwszym miejscu (42%) wskazali oni, traktując jako rodzaj doradztwa – coaching, które-mu na zajęciach nie poświęcano wiele uwagi, ograniczając się do podania defini-cji i wymienienia rodzajów coachingu, podobnie jak w przypadku mentoringu, który znalazł się na miejscu trzecim (29%). Na drugim miejscu badani wymienia-li doradztwo zawodowe (36%). Interpretując te wyniki, należy, jak sądzę, zwrócić uwagę na popularność obu form wspierania rozwoju (tu: coachingu i mentorin-gu) w dyskursie publicznym (zwłaszcza w mediach), w którym łączy się je z po-radami życiowymi, biznesowymi czy np. z ofertami szkoleniowymi. Porównując te odpowiedzi ze wskazaniami osób z pierwszego roku, spośród których tylko 4%
wpisało coaching, można przypuszczać, że skojarzenie coachingu z doradztwem nastąpiło po odbyciu zajęć z doradztwa zawodowego, choć sama nazwa tej formy pomocy prawdopodobnie znana była już wcześniej. Jako kolejny rodzaj doradztwa studenci II roku podawali nie tyle rodzaje poradnictwa, ile formy jego realizacji:
poradnictwo całożyciowe – 19%, a po 16% poradnictwo grupowe i indywidualne, 13% liberalne, 10% dialogowe, 9% doradztwo karier, 8% dyrektywne i tyle samo zadeklarowało, że nie zna żadnego rodzaju doradztwa. Po 3% wskazań uzyskały do-radztwo pedagogiczne, edukacyjne, bankowe i „doradca klienta”, a po 2% prawne i uniwersyteckie, czyli rodzaje doradztwa wyróżnione ze względu na specjalizację profesjonalną doradców.
Z zebranych danych wynika, że studenci swoją wiedzę na ten temat zdobywali nie tylko na zajęciach, ale także czerpali i nadal czerpią m.in. ze środków masowego przekazu i mediów społecznościowych. Znaczącym źródłem wiedzy jest dla nich również codzienność i osobiste doświadczenie – wielu badanych łączyło doradz-two z sytuacjami, w których możliwe jest udzielanie różnych życiowych porad, np.
w zakresie zarządzania swoimi finansami, otrzymywaniem porad prawnych czy bu-dowlanych (por. Drabik-Podgórna, 2013).
Zestawienie odpowiedzi badanych przedstawia wykres nr 2.
0 10 20 30 40 50 60 Zawodowe
Coaching Mentoring Całożyciowe Grupowe Indywidualne Liberalne Dialogowe D. karier Dyrektywne Finansowe Prawne Bankowe Pedagogiczne Edukacyjne Doradca klienta Uniwersytetckie Budowlane Nie znam/brak…
I rok II rok
Wykres 2. Znajomość rodzajów doradztwa badanych studentów Źródło: opracowanie własne.
Wiedza o profesjonalnym doradztwie obejmuje także znajomość rodzajów pla-cówek, w których uzyskać można pomoc. Studenci pierwszego roku zapytani o to, gdzie można skorzystać z usług doradcy, w większości odpowiedzieli, że w szkole (37%), ale prawie tyle samo osób nie wskazało żadnego takiego miejsca (36%). Biu-ro karier wymieniło 27%, a 15% urząd pracy. W kategorii, którą można ogólnie na-zwać „instytucje przeznaczone do świadczenia usług doradczych”, znalazło się 11%
odpowiedzi, 6% badanych pisało o prywatnych biurach, gabinetach, 5% o porad-niach pedagogicznych, 4% o banku, 3% o miejscu pracy i 2% o zajęciach poświęco-nych doradztwu. Wśród pojedynczych odpowiedzi znalazły się także inne miejsca udzielania porad (MOPS, ośrodki edukacyjne oraz – co zaskakujące – sklep), spe-cjalne wydarzenia (tu: dni otwarte na uczelni) oraz eksperci (tu: radca prawny).
Dużo krótsza lista instytucji powstała z odpowiedzi studentów II roku.
Na pierwszym miejscu wymienione zostały biura karier (63%), na drugim ex ae-quo szkoły i powiatowe urzędy pracy (po 38% odpowiedzi). Dodatkowo 7% ba-danych wpisało wojewódzki urząd pracy, w tym centrum informacji planowania kariery zawodowej. Z usług doradcy według 17% studentów II roku można
Na pierwszym miejscu wymienione zostały biura karier (63%), na drugim ex ae-quo szkoły i powiatowe urzędy pracy (po 38% odpowiedzi). Dodatkowo 7% ba-danych wpisało wojewódzki urząd pracy, w tym centrum informacji planowania kariery zawodowej. Z usług doradcy według 17% studentów II roku można