Działania menadżerskie czynnikiem rozwoju turystyki w województwie podlaskim [Kupiec, Dębowski, 2003; Kupiec, Augustyn, 2004]

Z dotychczasowych rozważań wynika, że województwo podlaskie ma du-że potencjalne możliwości rozwoju turystyki jako jednego z działów gospodarki stymulujących ogólny rozwój społeczno-gospodarczy całego regionu i poprawę warunków życia ludności. Występuje jednak wyraźny niedorozwój infrastruktu-ry tuinfrastruktu-rystycznej niezbędnej do efektywnej obsługi zwiększonego napływu tuinfrastruktu-ry- tury-stów. Wyraźnie brakuje też działań organizacyjnych podejmowanych przez samorządy terytorialne, odpowiednie instytucje i społeczność lokalną.

Należy zauważyć, że skupienie decyzji menedżerskich na inwestycjach w turystykę w regionie podlaskim obarczone jest pewną dozą ryzyka i niepew-ności. Przesądza o tym kalkulacja rachunku ekonomicznego, stawiająca poten-cjalne zyski pod znakiem zapytania. Istnieje kilka czynników negatywnie od-działujących na inwestycje turystyczne, wpływających na powściągliwość i ostrożność inwestorów.

Po pierwsze, region podlaski (podobnie jak inne regiony w Polsce) nie może równać się pod względem atrakcyjności turystycznej z regionami innych części świata. Daleko nam chociażby do cenowo atrakcyjnych kurortów Morza Czerwonego, kuszących turystów piękną pogodą i bogactwem świata podwod-nego. Daleko nam też do warunków zimowego wypoczynku w szwajcarskich, francuskich czy włoskich Alpach. Atrakcyjność turystyczna regionu podlaskie-go nie może być zatem oceniana bardzo wysoko.

Po drugie, brakuje silnie wykształconego, globalnego produktu turystycz-nego, mogącego przyciągnąć turystów z najodleglejszych zakątków świata.

W regionie podlaskim nie ma produktów turystycznych mogących konkurować z wieżą Eiffla w Paryżu, Petrą – miastem wykutym w skale w Jordanii, murem chińskim, wodospadem Niagara, Big Benem w Londynie, Wielkim Kanionem Colorado, egipskimi piramidami itp. Nie ma więc produktu, który wzbudza

62 Leszek Kupiec, Anna Pochodin, Tomasz Dębowski

zainteresowanie „każdego turysty”, a nie tylko wybranej grupy o określonych preferencjach. Wprawdzie podlaskie produkty turystyczne, takie jak Białowie-ski Park Narodowy – naturalne siedlisko żubra, czy Kraina Wielkich Jezior Mazurskich, to rozpoznawalne miejsca, lecz ich ranga jest niższa niż wymie-nione produkty światowe.

Po trzecie, inwestycje w turystykę to inwestycje kosztowne i długotermi-nowe. Niejednokrotnie alokacja kapitału w inne formy generowania zysków (np. na rynkach kapitałowych) jest kuszącą alternatywą, nie powodując przy tym zamrażania kapitału na dłuższy czas.

Pomimo negatywnych czynników, będących barierami inwestycji tury-stycznych, to regiony te są postrzegane jako dobre miejsce do inwestowania.

Warto zauważyć, że popyt na usługi turystyczne w Polsce jest relatywnie wyso-ki. W roku 2010 wydatki turystów w Polsce wyniosły około 9,5 mld USD, pczas gdy w Egipcie – około 10 mld USD. W analogicznym okresie Polskę od-wiedziło około 12,5 mln turystów, a Egipt – około 15 mln. Wynika z tego, że popyt na usługi turystyczne niewiele odbiega od popytu w jakże popularnym Egipcie. Powinno to być bodźcem do większego inwestowania w rozwój infra-struktury turystycznej. Należy zwrócić uwagę na celowość podjęcia pewnych działań prowadzących do zwiększenia ruchu turystycznego w regionie pod-laskim, a ściślej na ziemi łomżyńskiej, suwalskiej i białostockiej.

1. Analiza rynku turystycznego. Powinna ona umożliwić rozpoznanie skali napływu turystów do omawianego regionu oraz wskazanie miejscowości prede-stynowanych do przyjęcia turystów. Za celowe należy uznać rozpoznanie:

– spodziewanych grup (wielkość i struktura) potencjalnych turystów i na-bywców usług turystycznych,

– cech turystów, ich upodobań i zachowań oraz postaw wobec oferowa-nych produktów,

– prawdopodobnego rozkładu w czasie (sezonów) napływu turystów, – stopnia konkurencyjności naszych walorów i usług turystycznych na tle

innych obszarów,

– korzyści możliwych do osiągnięcia w określonych przedziałach czaso-wych.

2. Mobilizowanie środowisk lokalnych. Rola człowieka, jego wiedzy teo-retycznej i umiejętności praktycznych w rozwoju społeczno-gospodarczym jest w różnych ujęciach przestrzennych szczególna. Aktywność mieszkańców na rzecz racjonalnego zagospodarowania obszarów oraz świadomość efektów

Gospodarcze aspekty rozwoju turystyki w województwie podlaskim 63

i skutków tych działań jest nie do przecenienia dla poszczególnych społeczności lokalnych. Jednym z rodzajów działalności prowadzącej do rozwoju społeczno- -gospodarczego jest turystyka. Uzyskanie korzyści z jej rozwoju na danym ob-szarze przez pojedyncze osoby jest ograniczone, wymaga zatem ożywienia ak-tywności społeczności lokalnej i szeroko pojętej współpracy. Do współpracy należy więc włączyć wszystkie podmioty i osoby fizyczne, którym zależy na rozwoju turystyki.

Jedną z form pobudzenia aktywności społeczności lokalnej jest działanie w formie partnerstwa publiczno-prawnego (PPP). Wydaje się jednak, że taka inicjatywa powinna należeć do samorządu gminnego lub osób zgromadzonych wokół sołtysa w danej wsi. Skuteczność działania w formie PPP wymaga:

– wyodrębnienia trwałej grupy inicjującej działania, – wypracowania modelu współpracy,

– określenia procedur aktywnej współpracy, – sprecyzowania celów i zadań do osiągnięcia, – umiejętnego tworzenia projektów,

– efektywnego poszukiwania środków na realizację przyjętych celów i zadań,

– rozbudowy infrastruktury technicznej,

– tworzenia i oferowania szerokiej struktury produktów turystycznych.

Ponadto społeczność lokalna musi prowadzić działania bezpośrednie, które mają na celu:

a) wyzwolenie takich cech wśród mieszkańców, jak pomysłowość, kre-atywność, innowacyjność i elastyczność w rozwijaniu usług turystycz-nych i zagospodarowaniu turystycznym;

b) szkolenie mieszkańców w kontekście rozszerzenia struktury produk-tów turystycznych i jakości obsługi turystycznej;

c) rywalizowanie i konkurowanie z innymi społecznościami lokalnymi o pozyskiwanie nowych i utrzymywanie już pozyskanych turystów;

d) przyciąganie różnych organizacji i inwestorów na swój teren;

e) stopniowe ograniczanie barier hamujących rozwój turystyki.

3. Kształtowanie produktów turystycznych. Każda miejscowość turystycz-na i jednostka organizacyjturystycz-na ma określone predyspozycje do uprawiania pew-nych form turystyki i wypoczynku (czynnego i biernego). Znajomość tych uwa-runkowań powinna pozwolić na wypracowanie konkretnych programów świad-czenia szeroko pojętych usług turystycznych.

64 Leszek Kupiec, Anna Pochodin, Tomasz Dębowski

Rolę rozrządową ruchu turystycznego w województwie mogą pełnić mia-sta: Białystok dla całego regionu, oraz o charakterze podregionalnym (lokal-nym) – Suwałki, Augustów, Łomża, Hajnówka, Siemiatycze. Rozbudowa bazy (infrastruktury) turystycznej może być skoncentrowana:

– wzdłuż Kanału Augustowskiego wraz z przyległymi jeziorami z jedno-czesnym zapewnieniem przejścia na Niemen i do Druskiennik,

– wzdłuż biegu rzeki Rospuda wraz z przyległymi jeziorami, – wzdłuż trasy rzeki Czarnej Hańczy wraz z jeziorem Wigry,

– w rejonie miejscowości Smolniki z kilkoma jeziorami położonymi w pobliżu,

– w otulinach wielu jezior, a zwłaszcza Blizno, Sajno, Sajenek, Serwy, Pomorze, Szelment, Gaładoś, Dręstwo, Tajno, Rajgrodzkie i zbiornik Siemianówka,

– w ciągach rzek Biebrza, Narew, Pisa, Supraśl, Nurzec, – na obrzeżach puszcz, parków narodowych i krajobrazowych, – w regionach bagien Kuwasy, Wizna, Czerwony Bór,

– w innych miejscowościach mających unikatowe walory turystyczne.

Struktura proponowanych usług turystycznych zależy od pomysłowości osób fizycznych i instytucji prowadzących działalność w tej branży, a także od specyfiki terenu. Naszym zdaniem, należy preferować następujące formy turys-tyki:

a) turystykę kwalifikowaną skoncentrowaną na obserwacji świata zwie-rzęcego i roślinnego oraz stylu życia i folkloru mieszkańców tego re-gionu;

b) łączenie turystyki i wypoczynku ze świadczonymi usługami zdrowot-nymi w sanatoriach Augustowa i Supraśla, a w przyszłości w innych miejscowościach, na przykład w Mielniku;

c) organizowanie wycieczek krajoznawczych, na przykład pieszych, ro-werowych, konnych, motocyklowych i samochodowych;

d) organizowanie spływów kajakowych, bojerów, wędkarstwa, myśli-stwa, narciarstwa itp.;

e) organizowanie rejsów żeglugowych, a w przyszłości także na trasie Augustów – Druskienniki – Augustów;

f) organizowanie wypoczynku w miejscowościach, na plażach;

g) organizowanie imprez sportowych, kulturowych, folklorystycznych;

h) prowadzenie rzemiosła i kuchni regionalnej;

Gospodarcze aspekty rozwoju turystyki w województwie podlaskim 65

i) oferowanie usług agroturystycznych;

j) inne specyficzne formy.

Lista ta nie jest pełna, ponieważ produktem turystycznym – naszym zadaniem – jest wszystko to, co miejscowa społeczność oferuje przybyłym turystom po danej cenie, w określonym miejscu i czasie, a turyści z tego korzystają, chcą zobaczyć, doświadczyć lub zakupić.

4. Promocja rozwoju turystyki. Należy wykorzystać dwie jej formy: re-klamę i sponsoring. W pierwszej grupie na ogół wyodrębnia się następujące formy reklamy:

– radio, telewizja, prasa i różne w niej dodatki specjalne, – gabloty, plansze i plakaty,

– wydawnictwa, publikacje,

– informatory, prospekty, katalogi, foldery, pocztówki, przewodniki, ma-py szczegółowe,

– różnego rodzaju przesyłki pocztowe, – upominki drobne, gadżety,

– billboardy i spoty reklamowe, – strony internetowe.

W ramach sponsoringu należy wykorzystywać następujące formy:

– konferencje i seminaria,

– wystawy i udział w targach turystycznych, – pokazy filmowe,

– reportaże i relacje nadawane w środkach masowego przekazu, – loterie i konkursy,

– stałe podtrzymywanie nawiązanych już kontaktów, – bezpośrednie sponsorowanie imprez i innych działań.

Należy promować cały region, konkretne miejscowości, określone imprezy oraz formy zagospodarowania czasu wolnego turysty. Promocję powinny prowadzić samorządy terytorialne, przedsiębiorstwa, instytucje, organizacje i izby turys-tyczne oraz różne organizacje pośredniczące. Celowa jest też pewna koordyna-cja działań promocyjnych i obserwakoordyna-cja osiągniętych efektów.

5. Kontrola i ocena skuteczności działań. Zgodnie z teorią, końcową fazą zarządzania jest kontrola i ocena realizacji zaplanowanych i zrealizowanych działań. W turystyce w tej fazie należy zwrócić uwagę na:

66 Leszek Kupiec, Anna Pochodin, Tomasz Dębowski

a) pomiar, a więc

– liczbę i strukturę obsługiwanych turystów,

– liczbę i rodzaj przygotowanych oraz zrealizowanych imprez, – skalę rozbudowanej infrastruktury turystycznej,

– wielkość i strukturę poniesionych nakładów oraz osiągniętych wpływów (przychodów);

b) ocenę:

– jakości i standardu przygotowanych pomieszczeń do pobytu tury-stów,

– sposobu funkcjonowania infrastruktury zapewniającej zaspokoje-nie potrzeb turystów,

– jakości organizowanych imprez,

– stopnia zadowolenia z serwowanej kuchni regionalnej i rzemiosła, – atmosfery i wzajemnych kontaktów;

c) niezrealizowane plany w zakresie infrastruktury turystycznej, imprez i innych zamierzeń;

d) określenie przyszłych działań, mających na celu usunięcie zauważo-nych mankamentów i prowadzących do poprawy obsługi turystów.

Literatura

Alejziak W., Turystyka w obliczu wyzwań XXI wieku, Wydawnictwo Albis, Kraków 1999.

Gaworecki W.W., Turystyka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994.

Gołembska E., Inwestycje w turystyce, w: Aktualne problemy gospodarki turystycznej, Zeszyty Naukowe AE w Poznaniu nr 247, seria I, red. R. Gałecki, Poznań 1996.

Kompendium wiedzy o turystyce, red. G. Gołembski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa–Poznań 2002.

Kupiec L., Gospodarka przestrzenna. Wstęp do gospodarki przestrzennej, t. I, Wydaw-nictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 1997.

Kupiec L., Materiały do studiowania planowania przestrzennego, cz. II, Uniwersytet Warszawski Filia w Białymstoku, Białystok 1990.

Kupiec L., Rozwój społeczno-gospodarczy, Uniwersytet Warszawski Filia w Białym-stoku, Białystok 1995.

Gospodarcze aspekty rozwoju turystyki w województwie podlaskim 67

Kupiec L., Turystyka czynnikiem rozwoju regionu, w: Podlasie – dwie dekady trans-formacji, red. A.F. Bocian, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Biały-stok 2008.

Kupiec L., Augustyn A., Public relation, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Białymstoku, Białystok 2004.

Kupiec L., Dębowski T., Biznesplan jako instrument zarządzania firmą, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Białymstoku, Białystok 2003.

Kupiec L., Gołębiowska A., Wyszkowska D., Gospodarka przestrzenna, t. VI. Infra-struktura społeczna, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2004.

Kupiec L., Truskolaski T., Gołębiowska A., Gospodarka przestrzenna, t. VII. Infra-struktura techniczna, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2005.

Niezgoda A., Zmyślony P., Popyt turystyczny. Uwarunkowania i perspektywy rozwoju, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, Poznań 2003.

Poradnik gospodarka przestrzenna gmin, t. III, IGPiK Oddział w Krakowie, Kraków 1995.

Przecławski K., Człowieka turystyka. Zarys socjologii turystyki, Wydawnictwo Albis, Kraków 1997.

ECONOMIC ASPECTS OF TOURISM DEVELOPMENT