EDUKACJA KOMPUTEROWA
EDUKACJA TECHNICZNA Wychowanie techniczne
• Urządzenia używane w gospodarstwie domowym, których używa się przygotowując Boże Narodzenie.
Konstruowanie
• Wykonanie prac z papieru - kartka świąteczna z kolorowych kartek złożonych na pół wg inspiracji w Naszym EleMentarzu.
Bezpieczeństwo
• Utrzymanie porządku wokół siebie: na swojej ławce.
• Sprzątanie po sobie i pomaganie innym w utrzymaniu porządku.
WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA
Sprawność fizyczna
• Uczestniczenie w zabawach i grach ruchowych.
• Wykonywanie ćwiczeń równoważnych.
Zdrowie i profilaktyka prozdrowotna
• Bezpieczeństwo swoje i innych w czasie obchodzenia Świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku (lampki choinkowe, petardy, sztuczne ognie.
• Wybrane propozycje ciekawych metod, pomysły do wykorzystania, uwagi o realizacji
Wybrane metody pracy na lekcjach matematyki
„Dzieci od najmłodszych lat wzmacniają i doskonalą umiejętności matematyczne oraz kształtują pozytywne myślenie o matematyce, która jest częścią naszego życia. Nauczyciele powinni uzmysławiać małym uczniom, że matematyka jest wokół nich i ma zastosowanie w licznych dziedzinach życia”.
Gry i zabawy dydaktyczne – to forma pracy bardzo lubiana przez dzieci. Wspomaga wysiłek intelektualny, rozwój myślenia i działania oraz uatrakcyjnia zajęcia. Dzieci nie są znudzone, a poprzez własne działanie szybciej opanowują treści, pokonują trudności i wyrównują braki.
Można ją stosować w czasie realizowania nowego materiału, a także przy powtarzaniu wcześniej poznanych pojęć.
Gry planszowe typu „ściganki” – w czasie zajęć można korzystać z gotowych plansz, ale atrakcyjniejsze dla dzieci będą plansze „własne” – wspólnie skonstruowane, z ułożonymi
„własnymi” przepisami (np. o rozwiniętej fabule). Zastosowanie w grach np. kilku kostek doskonale ćwiczy i utrwala sprawność rachunkową, a dziecko, żeby wygrać musi sprawnie liczyć (dodawać, odejmować, mnożyć, dzielić).
Karty matematyczne – gry z wykorzystaniem kart matematycznych mogą być dobrym sposobem kształtowania umiejętności matematycznych uczniów. Wykorzystuje się zwykłą talie kart w czasie ćwiczeń doskonalenia pojęć liczbowych oraz sprawności rachunkowych (np. dodawania i odejmowania w klasie I oraz mnożenia i dzielenia w klasie II i III).
Metoda „kruszenia” to znana metoda rozwiązywania zadań tekstowych. Jej podstawy opracowali A. Kaufmann, M. Fustier i A. Drevet.Zakładali oni, że tworzenie nowych obiektów jest możliwe dzięki „kruszeniu” już istniejących. Dla uczniów metoda ta jest bardzo atrakcyjna i ciekawa. Polega na modyfikowaniu zadania, czyli zmniejszaniu lub zwiększaniu liczby danych i ich wartości, zastępowaniu danych innymi, rezygnacji z niektórych danych, a także przekształcaniu zadania, jego odwracaniu, wprowadzaniu nowych związków i zależności. Można ją stosować zarówno przy wprowadzaniu nowego materiału, jak i przy
sprawdzaniu nabytych wiadomości. Proces „kruszenia” rozpoczyna się zawsze od tzw.
zadania bazowego, które jest najczęściej złożone, otwarte, niestandardowe i nigdy nie zawiera pytania. Jadwiga Hanisz proponuje następujące wersje metody „kruszenia”:
Wersja I – Uczniowie układają jak największą liczbę pytań szczegółowych, później działania do tych pytań na podstawie zadania bazowego.
Wersja II – Ta wersja jest odwrotnością wersji pierwszej. Na podstawie zadania bazowego uczniowie układają jak największą liczbę działań, a potem pytania do tych działań.
Wersja III – Uczniowie na podstawie zadania bazowego wymyślają nowe zadania tekstowe szczegółowe i przedstawiają je w formie zakodowanej (na grafie, oś liczbowa, drzewka itp.), później słownie je określają.
Polisensoryczne doświadczanie świata
W procesie poznawczym dociera do człowieka wiele różnorodnych bodźców z zewnętrznego świata, które odbierane są za pomocą zmysłów. Różne osoby odmiennie tworzą swoje wyobrażenia, które opierają na trzech rodzajach doznań: wzrokowych, słuchowych i kinestetycznych.
System sensoryczny odzwierciedla sposób, w jaki postrzegamy świat, uczymy się, zachowujemy. To, czego człowiek aktualnie doświadcza jest wynikiem sposobu, w jaki nasze zmysły przetwarzają informacje napływające z zewnątrz i wewnątrz, napędzane wewnętrznym programem.
Do podjęcia nauczania polisensorycznego, czyli wielozmysłowego, niezbędna jest wnikliwa wiedza o uczniach, staranne ich poznanie, a przede wszystkim rozpoznanie preferencji sensorycznych u każdego dziecka. Pomocna w tym będzie wnikliwa obserwacja, rozmowa z dzieckiem i rodzicami, a może także wskazanie dziecku pewnych zadań do wykonania, co umożliwi trafną diagnozę. Zebrane informacje pomogą ustalić nauczycielowi preferencje jego uczniów. Każdy przyjmuje informacje we właściwy sobie sposób.
Wiedza z zakresu wielokanałowego przekazu informacji pozwoli nauczycielowi na opracowanie wielu interesujących technik i metod pracy przyczyniających się do zoptymalizowania efektywności pracy z uczniami.
Naczelną zasadą doboru metod pracy jest dostosowanie ich do potrzeb i możliwości dzieci ze szczególnym uwzględnieniem jej efektywności. Chodzi o to, by pracując z uczniem przy pomocy danej metody uzyskać możliwie, jak najwięcej. Podstawą jest indywidualne
podejście do każdego dziecka biorąc pod uwagę jego możliwości. Na szczególną uwagę zasługują następujące metody:
Stymulacja polisensoryczna
Jest to nauka wielozmysłowego poznawania świata, która ma na celu wywołanie zaplanowanych uczuć i wrażeń. Metoda ta polega na dostarczaniu różnorodnych bodźców zmysłowych: dotykowych, smakowych, węchowych, słuchowych, wzrokowych.
Dzięki stymulacji wielozmysłowej mózg otrzymuje informacje ze wszystkich zmysłów, dokonuje ich rozpoznania, interpretacji i segregacji oraz integracji z wcześniejszymi doświadczeniami.
Uczymy się przez zmysły i bez informacji docierających do naszego systemu nerwowego nie byłoby uczenia się ani rozwoju. Niektórzy ludzie uczą się słuchając, inni lepiej zapamiętują to co widzą, a jeszcze inni wykorzystują różne kombinacje zmysłów, by uczyć się wydajniej.
Takie nauczanie polisensoryczne dostarczające coraz to nowych bodźców, angażuje różne zmysły pozwalając na dotarcie większej ilości informacji do układu nerwowego w efekcie dając osiągnięcie lepszych efektów w uczeniu się dziecka.
CELE STYMULACJI:
PERCEPCJA:
Dotyk – gromadzenie nowych doświadczeń, poprawa precyzyjności ruchowej, rozwijanie wrażliwości dotykowej, rozwój aktywności ruchowej, poprawa somatognozji, mobilizowanie podejmowania aktywności ruchowej, obudzenie ciekawości, radość eksperymentowania.
Słuch – poszerzenia zasobu doświadczeń w zakresie percepcji słuchowej, usprawnienie koncentracji na bodźcach słuchowych, zmniejszenie lęku przed dźwiękami, usprawnienie umiejętności różnicowania dźwięków otoczenia i mowy, rozwijanie pamięci słuchowej, analizy i syntezy słuchowej, koordynacji słuchowo –ruchowej i słuchowo-wzrokowej, reagowanie na różne bodźce słuchowe, doświadczanie pojęć „cicho”, „głośno”
Wzrok – rozwijanie spostrzegawczości wzrokowej, kierunkowości i spostrzegania (fiksacja, skokowość, rotacja), pamięci wzrokowej, analizy i syntezy wzrokowej.
Smak – rozwijanie percepcji smakowej i nabywanie umiejętności różnicowania smaku, akceptacji nowych smaków i nowych posiłków.
Węch – gromadzenie doświadczeń węchowych, budowanie wiedzy na temat otaczającego świata, kojarzenie zapachu z sytuacjami , nauka lokalizacji zapachu, rozwijanie pamięci zapachowej
RÓWNOWAGA
Normalizacja napięcia mięśniowego, rozwijanie orientacji w schemacie ciała i przestrzeni, poprawienie koncentracji uwagi, wzbogacenie aktywności.
RELAKSACJA
Odczuwanie przyjemności z relaksu i odpoczynku, wywołanie uczucia zadowolenia, spokoju, bezpieczeństwa, wyciszanie przykrych stanów emocjonalnych dziecka. Rozwijanie procesów poznawczych, zwiększanie bazy doświadczeń – nowych bodźców, wrażliwości i subtelności.
Relaks w znacznym stopniu stymuluje sprawność naszego umysłu. Również korzystnie wpływa na rozwój wyobraźni, zwiększenie koncentracji, sprawności umysłowej i pamięci.
Metoda Weroniki Sherborne
Celem jej jest wspomaganie rozwoju dziecka poprzez uczestnictwo w specjalnie dobranych aktywnościach i zabawach ruchowych. Zwiększają one świadomość istnienia własnego ciała i otaczającej przestrzeni. Umożliwiają doświadczenie bliskości partnera w grupie. Zajęcia takie budują poczucie bezpieczeństwa i pewności siebie. Atrakcji tej metodzie dodaje fakt, że wszystkie działania prowadzone są w konwencji zabawy. Pozwala to na wprowadzenie miłej, relaksującej atmosfery, która sprzyja szybszemu rozwojowi zaburzonych funkcji.
Metoda Integracji Sensorycznej (SI)
Jest to system zabaw, ćwiczeń i aktywności z wykorzystaniem różnych sprzętów platform, huśtawek, hamaków, równoważni itp. Angażują one całe ciało i wyzwalają odpowiednie reakcje sensoryczne. Polega to na pomocy w uporządkowaniu dostarczanych do mózgu wrażeń zmysłowych pochodzących ze środowiska oraz z własnego ciała w taki sposób, aby mogły zostać wykorzystane w celowym działaniu.
_________________________________________________________________________________
Styczeń
Wątki tematyczne w podręczniku „Nasz EleMentarz” dominujące w styczniu
• Bogactwa naturalne, wykopaliska.
• Smoki.
• „Co to znaczy być pomysłowym”.
• Ulubione bajki.
• Wynalazki, które ułatwiają życie.
• Obowiązki domowe.
• Styczniowy kalendarz pogody.
• „Czym się różni życzenie od życzliwości?”.
• „Jak przygotować się do wycieczki zimą” - wyprawa do lasu.
• Ruch na świeżym powietrzu.
• Zimowe zabawy.
• zasadach bezpieczeństwa w czasie zimowych zabaw.
W tym miesiącu warto zwrócić uwagę na:
EDUKACJA POLONISTYCZNA:
Słuchanie i mówienie
• Rozmowa z dziećmi na temat różnych znalezionych w ziemi rzeczy na podstawie własnych doświadczeń.
• Opowiadanie historii, która przydarzyła się smokom. Układanie dalszego ciągu historyjki.
• Rozmowa z dziećmi na temat „Co to znaczy być pomysłowym”.
• Słuchanie tekstów czytanych przez nauczyciela.
• Opowiadanie przez dzieci treści wysłuchanych tekstów.
• Wypowiedzi dzieci na temat ilustracji przedstawiających kuchnię dawniej i dziś.
• Rozmowa na temat ich odpowiedników współczesnych oraz tego, jak technika służy ludziom.
• Rozmowa z dziećmi na temat ich obowiązków domowych oraz obowiązków innych członków rodziny.
• Wypowiedzi na temat wydarzeń i bohaterów.
• Nadawanie tytułów obrazkom historyjki.
• Słuchanie fragmentów bajek.
• Wymyślanie Bajki klasowej.
Czytanie
• Czytanie wyrazów, zdań i wiersza.
• Próby czytania tekstu komiksu z podziałem na role.
• Układanie nowych wyrazów z sylab.
• Odczytywanie informacji z piktogramów z tabeli logicznej.
• Czytanie z podziałem na role.
• Wyodrębnianie fragmentu opisującego ilustrację.
Pisanie
• Nauka pisania liter i ich poprawne łączenie oraz dbałość o ich równomierne położenie i jednolite pochylenie.
• Pisanie wyrazów, krótkich zdań.
• Pisanie swobodnych tekstów.
• Pisanie z pamięci.
Poprawność językowa
• Dzielenie wyrazów mówionych na głoski.
• Dzielenie wyrazów pisanych na litery.
• Różnicowanie samogłosek i spółgłosek.
• Rozpoznawanie i nazywanie sylaby.
• Dzielenie wyrazów na sylaby.
• Zapoznanie z pojęciem „rodzina wyrazów”. Tworzenie rodzin wyrazów.
Małe formy teatralne
• Improwizacja na podstawie wysłuchanego, oraz przeczytanego tekstu –odgrywanie ról smoków własnymi słowami .
• Inscenizacja wiersza J. Brzechwy „Tydzień” z użyciem wykonanych kukiełek.