Małgorzata Włodarczyk, Hanna Siwek, Jerzy Wybieralski Katedra Chemii Ogólnej i Ekologicznej,
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny, Szczecin
Wstęp
Intensywna industrializacja świata sprawia, Ŝe do środowiska trafia coraz więcej toksycznych związków organicznych i nieorganicznych. Powoduje to zmniejszenie zdolności retencyjnych wód powierzchniowych i drastyczne pogorszenie ich jakości, co stwarza realne zagroŜenie dla Ŝycia i zdrowia ludzi. Szczególną grupę związków powodujących zanieczyszczenie środowiska stanowią pestycydy, głównie ze względu na powszechność stosowania, trwałość w środowisku oraz właściwości toksyczne [BIZIUK i in. 2001; BANASZKIEWICZ 2003]. Bezpośrednio po wykonaniu zabiegu opryskiwania, tylko nieznaczna część zastosowanej dawki środka ochrony roślin ulega zatrzymaniu w roślinach, natomiast większość dostaje się do gleby, wody i atmosfery, gdzie następuje jej dalszy obieg wraz z przemianami substancji aktywnych. Istotną rolę w zachowaniu się pestycydów w środowisku odgrywa ich persystencja oraz sieć zaleŜności troficznych.
W związku z naciskiem na ochronę środowiska dąŜy się do zwiększenia skuteczności zabiegów agrochemicznych poprzez modyfikację form uŜytkowych lub łączne stosowanie pestycydów z adiuwantami [PRACZYK, ADAMCZEWSKI 1996;
ADAMCZEWSKI, PRACZYK 2000; GREEN, BEESTMAN 2007; FERNANDEZ-PEREZ i in. 2001].
Badania wskazują, Ŝe stosowane na szeroką skalę adiuwanty wpływają na dynamikę zanikania pestycydów w glebie [KUCHARSKI, SADOWISK 2001; WŁODARCZYK i in.
2008]. Z tego powodu, w celu określenia moŜliwości wystąpienia potencjalnego zagroŜenia dla środowiska wodnego podjęto badania wpływu wybranych adiuwantów na trwałość herbicydu flufenacet w wodach.
Materiał i metody
W badaniach szybkości degradacji flufenacetu w wodzie wykorzystano preparat handlowy Aspect 500 SC, zawierający w 1 litrze preparatu 200 g flufenacetu oraz trzy adiuwanty: Adpros 85 SL, Olejan 85 EC i Break-Thru S 240. Wszystkie wykorzystane preparaty zostały udostępnione przez IOR - PIB w Poznaniu. Flufenacet jest herbicydem z grupy oksyacetamidów o nazwie chemicznej N-(4-fluorofenylo)-N-(1-metyloetylo)-2-[5-(trifluorometylo)-1,3,4-tiadiazol-2-yl]-oksy] acetamid o wzorze sumarycznym: C14H13F4N3O2S i masie molowej 363,33 g⋅mol-1. Jest selektywnym
M. Włodarczyk, H. Siwek, J. Wybieralski 130
herbicydem o działaniu układowym stosowanym w uprawie zbóŜ ozimych, kukurydzy i ziemniakach (rys. 1). Wykorzystane w badaniach wodne roztwory preparatu herbicydowego zawierały 4,0 mg⋅dm-3 flufenacetu. Adiuwanty Adpros 85 SL i Olejan 85 EC zastosowano w dawce 0,04% objętościowych (v/v), Break-Thru, w dawce 0,002% objętościowych (v/v). Badania przeprowadzono z wykorzystaniem wody destylowanej i trzech wód naturalnych pobranych ze śródpolnych oczek wodnych na terenie gminy Pyrzyce, w województwie zachodniopomorskim. Charakterystykę wybranych wskaźników chemicznych wód przedstawiono w tabeli 1. Przy wyborze wód naturalnych wzięto pod uwagę ich zróŜnicowany skład chemiczny, a w szczególności zawartość w nich związków N i P.
Rys. 1. Wzór strukturalny flufenacetu Fig. 1. Structural formula of flufenacet
Tabela 1; Table 1
Pomiar stęŜenia substancji aktywnej w wodzie wykonano w 0, 7, 14, 21, 35, 49, 63, 77 i 160 dniu doświadczenia. Ekstrakcję substancji aktywnej z roztworów wodnych i jej ilościowe oznaczenie wykonano według ogólnych metod podanych przez AMBRUSA
i in. [1981]. W analizie chromatograficznej flufenacetu zastosowano chromatograf gazowy Carlo Erba z detektorem FID i kolumnę kapilarną DB-17 (30 m × 0,53 mm, grubość filmu 1µ m). W analizie zastosowano programowaną temperaturę kolumny:
60°C - 1 min, 25°C⋅min-1 do 230°C -5 min, 30°C⋅min-1 do 260°C -1 min, temperatura detektora wynosiła 280°C. Przepływ gazów: gaz nośny azot (N2) - 22,75 ml⋅min-1, wodór (H2) - 53,48 ml⋅min-1, powietrze - 390,32 ml⋅min-1[WŁODARCZYK 2005].
Wyniki badań opracowano wykorzystując równanie reakcji kinetyki pierwszego rzędu (równanie nr 1), co umoŜliwiło obliczenie czasu połowicznego zaniku (równanie nr 2) badanego herbicydu.
WPŁYW WYBRANYCH ADIUWANTÓW NA SZYBKOŚĆ DEGRADACJI ... 131
0 20 40 60 80 100
7 14 21 35 49 63 77 160
czas-time [d]
flufenacet [%] F F+BT
F+A F+O
C0 - stęŜenie substancji w czasie t = 0 Ct - stęŜenie substancji w czasie t, k - stała szybkości reakcji, t - czas
TD50 - czas połowicznego zaniku.
Wartość stałej szybkości reakcji wyznaczono metodą estymacji Levenberga-Marquardta (STATISTICA 6,1).
Wyniki i dyskusja
Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, Ŝe flufenacet jest substancją chemiczną wykazującą duŜą trwałość w wodzie. W wyniku analizy pozostałości flufenacetu w wodzie destylowanej i trzech wodach naturalnych stwierdzono, iŜ odnotowane róŜnice w szybkościach degradacji badanego herbicydu bez wspomagaczy są małe (rys. 2). Uzyskane w poszczególnych dniach eksperymentu róŜnice, w ilości wykrytego flufenacetu, w wodzie destylowanej i wodach nr 1 i 3 były istotne tylko w początkowym etapie doświadczenia, dla poziomu istotności α = 0,05 wg testu Tukeya, co nie wpłynęło istotnie na wartości stałej szybkości reakcji (k), jak i na czasy połowicznego zaniku flufenacetu. Potwierdzają to wyznaczone metodą estymacji Levenberga-Marquardta wartości parametru k wynoszące od -7,70⋅10-3 do -7,94⋅10-3 (dzień) oraz zbliŜone wartości czasu połowicznego zaniku flufenacetu wynoszące od 87 do 93 dni. Większe róŜnice w degradacji flufenacetu stwierdzono w wodzie nr 2.
Uzasadnieniem wyników jest czas połowicznego zaniku badanej pochodnej oksyacetamidu, który w przypadku wody nr 2 uległ skróceniu o 12 dni, jak i zwiększona wartość stałej szybkości reakcji (tab. 2).
Stwierdzono równieŜ, Ŝe zastosowane w eksperymencie adiuwanty: Break-Thru S 240, Adpros 85 SL, Olejan 85 EC wpływają na degradację badanej substancji aktywnej.
Oddziaływanie adiuwantów na proces rozkładu flufenacetu jest zróŜnicowane i zaleŜy od zastosowanego w eksperymencie adiuwantu oraz właściwości fizykochemicznych wód.
Najmniej istotny wpływ dodatku adiuwantów odnotowano w wyniku zasto-sowania w eksperymencie wody destylowanej. Czasy połowicznego zaniku flufenacetu w wodzie destylowanej, w obecności adiuwantów wahają się w granicach od 95 do 103 dni. W wyniku łącznego zastosowania preparatu Aspect 500 SC z Adprosem 85 SL zaobserwowano istotny hamujący wpływ adiuwantu na rozkład analizowanego herbicydu w wodzie destylowanej (wg testu Tukeya przy α = 0,05), w początkowej fazie doświadczenia między 14 a 35 dniem. Odnotowane róŜnice nie wpłynęły jednak istotnie na stałą szybkości degradacji, której wartość w porównaniu do kombinacji bez adiuwantu uległa zmniejszeniu tylko o 4,6%. TakŜe w przypadku zastosowania Break-Thru S 240 nie stwierdzono istotnego wpływu surfaktantu na czas połowicznego zaniku flufenacetu w wodzie destylowanej, a tym samym na wielkość stałej (k) wynoszącej -7,34⋅10-3±1,95⋅10-4 (dzień). Największy wpływ na rozkład pochodnej oksyacetamidów w wodzie destylowanej zaobserwowano, w przypadku zastosowania adiuwantu Olejan 85 EC.
) b)
M. Włodarczyk, H. Siwek, J. Wybieralski 132
0 20 40 60 80 100
7 14 21 35 49 63 77 160
czas-time [d]
flufenacet [%] F F+BT
F+A F+O
0 20 40 60 80 100
7 14 21 35 49 63 77 160
czas-time [d]
flufenacet [%] F F+BT
F+A F+O
c)
d)
F Flufenacet
F + BT Flufenacet + Break-Thru S 240 F + A Flufenacet+ Adpros 85 SL F+ O Flufenacet + Olejan 85 EC
Rys. 2. Kinetyka degradacji flufenacetu w wodach, a) woda destylowana, b) woda 1, c) woda 2, d) woda 3
Fig. 2. Kinetics of degradation of flufenacet in waters, a) distilled water, b) water 1, c) water 2, d) water 3
Tabela 2; Table 2 Wartości parametrów degradacji dla flufenacetu
Degradation paramets for flufenacet Kombinacja
Combination
Stała szybkości reakcji (-k) Constant rate
(d-1)
Błąd standardowy k Standard error
Czas połowicznego zaniku Half-life TD50
(d)
r2
Woda destylowana; Distillated water
WPŁYW WYBRANYCH ADIUWANTÓW NA SZYBKOŚĆ DEGRADACJI ... 133
F 7,70⋅10-3 2,11⋅10-4 90 0,963
F+BT 7,34⋅10-3 1,95⋅10-4 95 0,977
F+A 7,45⋅10-3 2,02⋅10-4 93 0,949
F+O 6,71⋅10-3 2,56⋅10-4 103 0,938
Woda 1; Water 1
F 7,46⋅10-3 2,42⋅10-4 93 0,928
F+BT 7,06⋅10-3 2,35⋅10-4 98 0,941
F+A 8,90⋅10-3 2,99⋅10-4 78 0,933
F+O 9,91⋅10-3 3,81⋅10-4 70 0,925
Woda 2; Water 2
F 8,83⋅10-3 1,34⋅10-4 78 0,918
F+BT 7,84⋅10-3 2,57⋅10-4 88 0,943
F+A 1,09⋅10-2 3,57⋅10-4 64 0,956
F+O 1,34⋅10-2 2,69⋅10-4 52 0,977
Woda 3; Water 3
F 7,94⋅10-3 1,79⋅10-4 87 0,974
F+BT 6,68⋅10-3 3,20⋅10-4 101 0,975
F+A 9,21⋅10-3 2,14⋅10-4 75 0,969
F+O 1,30⋅10-2 2,17⋅10-4 53 0,995
F - Flufenacet
F+ BT - Flufenacet + Break-Thru S F+A - Flufenacet+ Adpros 85 SL F + O -Flufenacet + Olejan 85 EC
Istotne spowolnienie rozkładu flufenacetu zaobserwowano w końcowym etapie eksperymentu, czego potwierdzeniem jest dłuŜszy o 13 dni czas TD50.
W wodach naturalnych, największy istotny wpływ na kinetykę rozkładu flu-fenacetu wywierają adiuwanty Olejan 85 EC i Adpros 85 SL. Dodatek Olejanu 85 EC spowodował istotny spadek stęŜenia badanego herbicydu w wodach 1 i 3, w okresie całego doświadczenia. Po 160 dniach doświadczenia wykryto od 11,2% (woda nr 1) do 15,5% (woda nr 3) mniej herbicydu w obecności adiuwantów, niŜ w wodach kontrolnych bez dodatków. W przypadku wody 2, oddziaływanie Olejanu 85 EC na proces hydrolizy flufenacetu moŜna podzielić na dwa etapy. W pierwszym etapie (do 35 dnia) powodował on, istotne hamowanie procesu hydrolizy (test Tukeya, przy α = 0,05), które słabło w trakcie trwania doświadczenia. Od 63 dnia badań odnotowano drugi etap oddziaływania adiuwantu, w którym nastąpił istotny wzrost rozkładu badanego herbicydu. W ostatnim dniu eksperymentu wykryto dla wody nr 2 o 12,2%
mniej flufenacetu w obecności Olejanu 85 EC, niŜ w wodzie kontrolnej. Otrzymane wyniki potwierdza takŜe czas połowicznego zaniku flufenacetu, który dla kombinacji z adiuwantem zmniejszył się: o 23 dni dla wody 1, 26 dni dla wody 2 i 34 dni dla wody nr 3. Dla wszystkich kombinacji wód naturalnych z adiuwantem Olejan 85 EC otrzymano wyŜsze wartości stałej szybkości reakcji (k) o: 32,9% w przypadku wody nr 1, 51,8%
dla wody nr 2 i 63,7% dla wody nr 3. Istotnym potwierdzeniem róŜnic pomiędzy
M. Włodarczyk, H. Siwek, J. Wybieralski 134
stałymi szybkości rozkładu flufenacetu w obecności adiuwantu, w wodach naturalnych są takŜe uzyskane niskie wartości błędu standardowego stałej (k), które równocześnie odzwierciedlają precyzję wykonywanych pomiarów.
Istotne zmiany w szybkości hydrolizy flufenacetu w wodach naturalnych odnotowano, równieŜ w przypadku adiuwantu Adpros 85 SL. Dodatek Adprosu 85 SL spowodował istotny wzrost hydrolizy badanej substancji aktywnej. Stwierdzone róŜnice, potwierdzone testem Tukeya, przy poziomie istotności α = 0,05, były istotne dla wody nr 1 i nr 2 od 14 dnia eksperymentu oraz dla wody nr 3 od 35 dnia eksperymentu. Dodatkowo dla wszystkich kombinacji z Adprosem 85 SL otrzymano niŜsze wartości czasu połowicznego zaniku flufenacetu w wodach naturalnych o: 12 dni w przypadku wody nr 1, 14 dni, w przypadku wody nr 2 i 15 dni w przypadku wody nr 3. Stymulujący wpływ adiuwantu na proces hydrolizy potwierdzają wyliczone metodą estymacji wielkości stałej szybkości reakcji (k), których ekstremalne wartości wynoszą od -7,45⋅10-3 do -1,09⋅10-2 (dzień).
Zastosowany w doświadczeniu łącznie z preparatem Aspect 500 SC surfaktant Break-Thru S 240 wpłynął równieŜ istotnie na trwałość w wodach naturalnych flufenacetu. Break-Thru S 240 przyczynił się do znacznego spowolnienia rozkładu substancji aktywnej w wodach 2 i 3 (rys. 2). Stwierdzone róŜnice, potwierdzone testem Tukeya przy α = 0,05 były istotne dla wody nr 2 od 14 dnia doświadczenia, dla wody nr 3 od 14 do 35 dnia i od 63 do 160 dnia doświadczenia. Oddziaływanie surfaktantu na degradację pochodnej oksyacetamidów w wodzie 3 jest zróŜnicowane i przebiega wyraźnie w dwóch etapach. W pierwszym etapie (do 35 dnia) proces hydrolizy herbicydu zachodzi szybciej, jednak juŜ od 49 dnia doświadczenia zaobserwowano spowolnienie procesu, które utrzymywało się do ostatniego dnia eksperymentu.
Hamujący wpływ dodatku surfaktantu Break-Thru S 240 na proces hydrolizy flufenacetu potwierdza jednoznacznie czas TD50, który w obecności surfaktantu zwiększył się od 10 do 14 dni. Dodatkowym potwierdzeniem hamującego wpływu Break-Thru S 240 na proces rozkładu herbicydu w wodach naturalnych 2 i 3 są wyliczone niŜsze wartości stałej k, które w porównaniu do kombinacji kontrolnych wynoszą od -6,68⋅10-3 do -7,84⋅10-3 (dzień). Nie stwierdzono natomiast wpływu Break-Thru S 240 na rozkład badanej substancji aktywnej. Odnotowane w pojedynczych dniach doświadczenia istotne róŜnice (test Tukeya α = 0,05), w pozostałościach herbicydu nie wpłynęły znacząco na czas połowicznego zaniku oraz na wartość stałej k flufenacetu.
Zgodnie z klasyfikacją SADOWSKIEGO [1996] flufenacet zalicza się do związków o duŜej trwałości w wodzie, dla których czas połowicznego zaniku wynosi powyŜej 50 dni. Uzyskane na podstawie doświadczenia czasy połowicznego zaniku flufenacetu będącego składnikiem preparatu Aspect 500 SC mieszczące się w przedziale od 78 do 93 dni są jednocześnie wyŜsze od wartości przedstawianych w dokumencie Komisji Europejskiej „Health & Consumer Protection Directore - General” - 46,3-61,7 dni (obliczone wg reakcji kinetyki pierwszego rzędu). Stwierdzić moŜna, iŜ odnotowane róŜnice w czasach TD50 związane są z odmienną formą uŜytkową zastosowanego w badaniach preparatu, poniewaŜ informacje przedstawione w dostępnej literaturze dotyczą czystej substancji aktywnej (http://www.europa.eu.int/ comm/food/plant/
protection/evaluation/newactive/list1_ flufenacet_en.pdf).
W dostępnej literaturze nie znaleziono dostatecznego potwierdzenia uzyskanych wyników. Dodatkowo nie znaleziono Ŝadnych informacji odnośnie wpływu adiuwantów na kinetykę hydrolizy flufenacetu zarówno w wodzie destylowanej jak i w wodach naturalnych. Według badań SWARCEWICZ i MULIŃSKIEGO [1996], dodatek wspomagaczy olejowych (Atpolu i Olbrasu) nie wpływa znacząco na czasy połowicznego zaniku
WPŁYW WYBRANYCH ADIUWANTÓW NA SZYBKOŚĆ DEGRADACJI ... 135 atrazyny w wodzie naturalnej pobranej z jeziora Miedwie. Według autorów czas TD50
wynosi dla atrazyny bez dodatków 85 dni, 74 dni z dodatkiem Atpolu i 80 dni z dodatkiem Olbrasu. NaleŜy jednak zauwaŜyć, Ŝe czasy TD50 pochodnej s-triazyn w obecności adiuwantów były niŜsze w wodzie naturalnej niŜ, w wodzie destylowanej o około 11-15 dni, co potwierdzają badania własne.
Pomimo uzyskania znacznie krótszych czasów połowicznego zaniku dla ba-danych kombinacji wód naturalnych, z adiuwantami (Adpros 85 SL, Olejan 85 EC), flufenacet nie zmieniły „grupy trwałości” i według klasyfikacji SADOWSKIEGO [1996]
wciąŜ naleŜy do substancji o duŜej persystencji w wodzie (TD50 ponad 50 dni).
Dlatego teŜ, ze względu na długie czasy połowicznego zaniku badana substancja aktywna moŜe stanowić potencjalne zagroŜenie zarówno dla wód powierzchniowych jak i gruntowych będących istotnym elementem środowiska naturalnego.
Wnioski
1. Stwierdzono, Ŝe flufenacet jest substancją chemiczną wykazującą duŜą trwałość w wodzie. Szybkość degradacji flufenacetu zaleŜy od: rodzaju zastosowanego w doświadczeniu adiuwantu i właściwości wody.
2. NajwyŜsze wartości czasów połowicznego zaniku flufenacetu w obecności adiuwantów uzyskano dla wody destylowanej, a jego wartości wynoszą od 93 do 103 dni. Dodatkowo odnotowano, Ŝe proces degradacji herbicydu jest spowolniony przez adiuwant Olejna 85 EC.
3. Degradacja flufenacetu w obecności adiuwantów Adpros 85 SL i Olejan 85 EC zachodziła z większą szybkościach w wodach naturalnych, na co wskazują wyŜsze wartości stałej szybkości k a tym samym krótsze czasy połowicznego zaniku (TD50) wynoszące dla kombinacji adiuwantu Adpros 85 SL od 64 do 78 dni, dla kombinacji Olejanu 85 EC od 52 do 70 dni.
4. Break-Thru S 240 inhibuje proces degradacji badanego herbicydu w wodach naturalnych. Czas TD50 flufenacetu wynosi od 88 od 101 dni.
Literatura
ADAMCZEWKI K., PRACZYK T.2000. Regulacje prawne rejestracji i stosowania adiuwan-tów w świecie i w Polsce. Prog. in Plant Prot./Post. w Ochr. Rośl. Vol. 40(1): 155-159.
BANASZKIEWICZ T. 2003. Chemiczne środki ochrony roślin, zagadnienia ogólne.
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski Olsztyn: 75-89.
AMBRUS A., LANTOS J., VISI E., CSATLOS I., SARVARI L.1981. General method for deter-mination of pesticide residues in samples of plant orgin, solil and water. I. Extration and cleanup. J. Assoc. off Anal. Chem. 64(3): 733-768.
BIZIUK M., śELECHOWSKA A., WIRGOWSKI M., TYSZKIEWICZ H. 2001. Występowanie pe-stycydów w środowisku. Pestycydy, występowanie, oznaczanie i unieszkodliwianie.
WNT Warszawa: 42-49.
FERNANDEZ-PEREZ M., GONZALESZ-PRADAS E., VILLAFRANCA-SANCHEZ M., FLORES-C ESPE-DES F. 2001. Mobility of atrazine from alginate-bentonite controlled release formulation in layered soil. Chemosphere 43(2001): 347-353.
GREEN J.M., BEESTMAN G.B. 2007. Recently patented and commercialized formulation and adjuvant technology. Crop Protection 2692007: 320-327.
M. Włodarczyk, H. Siwek, J. Wybieralski 136
http://www.europa.eu.int/comm/food/plant/protection/evaluation/newactive/list1_flufen acet_en.pdf
KUCHARSKI M., SADOWSKI J. 2001. Zmiany dynamiki rozkładu chizalofopu w glebie modyfikowane działaniem adiuwanta. Prog. in Plant Prot./Post. w Ochr. Rośl. 41(2):
870-872.
PRACZYK T., ADAMCZEWSKI K. 1996. Znaczenie adiuwantów w chemicznej ochronie roślin. Prog. in Plant Prot./Post. w Ochr. Rośl. 36(1): 117-121.
SADOWSKI J. 1996. Dynamika rozkładu herbicydów w wodach powierzchniowych. Prog.
in Plant Prot./Post. w Ochr. Rośl. 36(2): 280-282.
SWARCEWICZ M., MULIŃSKI Z. 1996. Effect od spray adjuvants Atpol and Olbras on atrazine fate in soil and water. Sec.Int.Weed Cont. Cong. Copenhagen: 343-348 WŁODARCZYK M. 2005. Wpływ adiuwantów na zachowanie się wybranych herbicydów w wodzie i w glebie. Praca doktorska, AR Szczecin.
WŁODARCZYK M., WYBIERALSKI J., PRACZYK T. 2008. Wpływ adiuwantów na trwałość flufenacetu w glebie lekkiej w warunkach polowych. Progress in Plant Protection/
Postępy w Ochronie Roślin 48(4): 1271-1275.
Słowa kluczowe: adiuwanty, flufenacet, degradacja, czas połowicznego zaniku
Streszczenie
W pracy badano wpływ adiuwantów na szybkość degradacji flufenacetu w wodach, w warunkach laboratoryjnych. Wykazano, Ŝe degradacja flufenacetu w wodzie destylowanej zachodziła wolniej niŜ w wodach naturalnych. Nie stwierdzono znaczącego wpływu adiuwantów, na szybkość degradacji flufenacetu w wodzie destylowanej (wyjątek Olejna 85 EC). Odnotowano istotny wzrost szybkości degradacji flufenacetu w wodach naturalnych w wyniku zastosowania adiuwantów olejowych (Adpros 85 SL, Olejan 85 EC) natomiast spadek w przypadku zastosowania surfaktantu Break-Thru S 240. Czas połowicznego zaniku flufenacetu w wodzie, w obecności adiuwantów wyniósł od 52 do 103 dni.
INFLUENCE OF SOME ADJUVANTS ON THE RATE OF DEGRADATION OF THE FLUFENACET
HERBICIDE IN WATERS
Małgorzata Włodarczyk, Hanna Siwek, Jerzy Wybieralski Department of General and Ecological Chemistry, West Pomeranian University of Technology, Szczecin
Key words: adjuvants, flufenacet, degradation, half-life
Summary
This study aimed at the assessment of the influence of adjuvants on the degradation rate of flufenacet in waters in the laboratory conditions. The results showed that flufenacet degradation in distilled water was slower than in natural waters. The experiment showed a lack of effect of adjuvants on the degradation rate of flufenacet in destilled water (except Olejan 85 EC). The rate of herbicide degradation in natural waters was significantly increased by the addition of oil adjuvants Adpros 85 SL and
WPŁYW WYBRANYCH ADIUWANTÓW NA SZYBKOŚĆ DEGRADACJI ... 137 Olejan 85 EC but reduced by the use of the surfactant Break-Thru S 240. Flufenacet water half-life in the presence of adjuvants was from 52 to 103 days.
Dr inŜ. Małgorzata Włodarczyk Katedra Chemii Ogólnej i Ekologicznej
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny ul. Słowackiego 17
71-434 SZCZECIN
e-mail: malgorzata.wlodarczyk@zut.edu.pl
ZESZYTY PROBLEMOWE POSTĘPÓW NAUK ROLNICZYCH 2009 z. 540: 139-146