Immunohistochemiczna (IHC) analiza lokalizacji i nasilenia ekspresji IGF-1 oraz wybranych białek proliferacyjnych i wskaźników apoptozy w CRC i w kontroli

4.7.1. Białko IGF-1

Badanie IHC dotyczące wykrywania białka IGF-1 wykonano na skrawkach parafinowych materiału tkankowego utrwalonego rutynowo w zbuforowanej formalinie, uzyskanych od pacjentów z CRC. Kontrolę stanowiły morfologicznie prawidłowe fragmenty ściany jelita grubego od tych samych pacjentów. Kontrolę pozytywną dla oceny reakcji IHC na IGF-1 stanowiły skrawki parafinowe z fragmentami zdrowej wątroby ludzkiej.

Pozytywną reakcję IHC na białko IGF-1 udało się wykazać w 14/31 przypadkach CRC (45%) i w 11/31 (35%) fragmentach kontrolnego jelita grubego i nie były to różnice statystycznie istotne (p>0,05).

Ekspresja IGF-1 była bardzo zróżnicowana indywidualnie, od silnego homogennego (lub ziarnistego) typu zabarwienia większości komórek raka (Tablica 1A), poprzez słabszą intensywność reakcji IHC (Tablica 1B), do nielicznych neoplastycznie zmienionych komórek CRC z wyraźnie przypodstawną lokalizacją produktu barwnego na to białko (Tablica 1C). Niekiedy występowała słaba rozsiana w całej komórce, reakcja barwna (Tablica 1D). Białko zlokalizowane było w cytoplazmie transformowanych komórek CRC (Tablica 1A-E) lub prawidłowych komórek nabłonka gruczołowego (Tablica 1F). Pozytywnym odczynem na IGF-1 cechowały się także pojedyncze komórki limfoidalne obecne w podścielisku łącznotkankowym guza (Tablica 1E). We fragmentach prawidłowego jelita grubego, IGF-1 zlokalizowano zarówno w komórkach błony śluzowej nabłonka oraz krypt jelitowych (Tablica 1F), jak również w komórkach tkanki łącznej (lamina propria), oraz komórkach mięśniowych gładkich błony mięśniowej (Tablica 1G).

W kontroli pozytywnej (wątroba) uzyskano intensywny i wyraźny odczyn barwny, zlokalizowany w cytoplazmie większości widocznych w polu widzenia hepatocytów (Tablica 1H).

Nie obserwowano uprzywilejowanych miejsc wykrywania IGF-1 w obrębie badanego fragmentu guza jelita grubego (centrum, obrzeże guza) czy ściany prawidłowego jelita grubego.

W obu badanych fragmentach jelita grubego (CRC/kontrola) wykonano także ocenę półilościową ekspresji białka IGF-1 w skali wg Remmele i Stegner i wyniki te porównano z zastosowaniem odpowiednich testów statystycznych. Nasilenie reakcji IHC na to białko nie różniło się istotnie pomiędzy grupą badaną (CRC) a kontrolą (Tabela 17).

4.7.2. Antygen proliferacyjny Ki-67

Obserwowano wyłącznie jądrową lokalizację białka Ki-67 z różnym odsetkiem immunopozytywnych komórek i zróżnicowanym stopniem nasilenia reakcji barwnej. W CRC wykrywano często szczególnie nasiloną reakcję na Ki-67, obecną w niekiedy bardzo licznych polimorficznych jądrach transformowanych komórek raka (Tablica 2A). Pozytywny odczyn IHC w skrawkach kontrolnych widoczny był głównie w jądrach przypodstawnie zlokalizowanych komórek nabłonka gruczołowego (Tablica 2B). Pozytywną reakcję na to białko (wykrywalność) obserwowano u 25/31 (81%) pacjentów z CRC i w 20/27 skrawkach kontrolnych (74%) i nie były to różnice znamienne (p>0,05).

Obliczenia ilościowe (wyłącznie jądrowa lokalizacja białka), wykazały istotnie wyższą ekspresję Ki-67 w rakach jelita grubego w porównaniu z kontrolą (Tabela 17).

Tabela 17. Ocena ekspresji IGF-1 i wybranych białek cyklu komórkowego oraz apoptozy w CRC (grupa badana) i kontroli z zastosowaniem skal półilościowych (test Wilcoxona).

Wykrywany antygen*

grupa n mediana min. maks. p testu

IGF-1 CRC 31 0,00 0,00 12,00 0,642 kontrola 31 0,00 0,00 12,00 Ki-67 CRC 31 3,00 0,00 4,00 <0,001 kontrola 27 1,00 0,00 3,00 PCNA CRC 31 4,00 3,00 4,00 0,002 kontrola 27 3,00 1,00 4,00 Cyklina D1 CRC 28 0,00 0,00 3,00 0,005 kontrola 25 0,00 0,00 0,00 p53 CRC 31 2,00 0,00 4,00 <0,001 kontrola 31 0,00 0,00 0,00 Kaspaza-3 CRC 30 3,00 0,00 6,00 0,020 kontrola 28 3,00 0,00 6,00 Bcl-2 CRC 28 0,00 0,00 3,00 -** kontrola 24 0,00 0,00 3,00 Białko AKT CRC 31 0,00 0,00 8,00 0,173 kontrola 27 0,00 0,00 8,00

4.7.3. Pozostałe białka proliferacyjne: PCNA i cyklina D1

Białko PCNA (ang. proliferating cell nuclear antigen) również lokalizowało się w jądrach komórkowych (Tablica 2C-D). W przypadku tkanek zmienionych nowotworowo, pozytywna reakcja IHC na PCNA obejmowała bardzo liczne jądra morfologicznie zmienionego nabłonka gruczołowego, ale także komórek podścieliska łącznotkankowego (Tablica 2C). W skrawkach kontrolnej błony śluzowej, obejmowała głównie dzielące się komórki u podstawy krypt jelitowych (Tablica 2D). Badanie IHC cykliny D1 wykazało obecność tego białka również na terenie jąder komórkowych i to zarówno w CRC (Tablica 2E), jak i kontroli (Tablica 2F). Należy zaznaczyć, iż wykrywalność PCNA w obu badanych fragmentach tkanek (rak/kontrola) była 100%, natomiast w przypadku cykliny D1 – w CRC wykrywano jej obecność jedynie w 11/28 (39%) przebadanych tkanek, a nie wykryto w żadnym preparacie kontrolnym. Zarówno w CRC, jak i w kontroli, nasilenie reakcji IHC na oba białka było wyższe w CRC w porównaniu z kontrolą (Tabela 17).

4.7.4. Białka proapoptotyczne: p53 i kaspaza-3

Białko p53 wykrywano w jądrach komórek nowotworowych u 19/31 (61%) pacjentów, a nie wykryto w żadnym fragmencie prawidłowego jelita grubego. Reakcja IHC na to białko w CRC była z reguły bardzo intensywna i obejmowała często niemalże wszystkie transformowane komórki guza (Tablica 2G), choć obserwowano i fragmenty tkanek CRC gdzie wykrywalność białka dotyczyła tylko niektórych, zwłaszcza polimorficznych jąder komórkowych (Tablica 2H).

Aktywną formę kaspazy-3 jako przedstawiciela efektorowej fazy apoptozy obserwowano natomiast w cytoplazmie komórek leżących w obrębie zmienionych nowotworowo krypt jelitowych (Tablica 3A). W kontroli obserwowano pozytywną reakcję IHC w cytoplazmie komórek gruczołowych krypt oraz komórek nacieków zapalnych (Tablica 3B). Częstość występowania ekspresji tego białka (wykrywalność) była znamiennie wyższa w CRC (90%) w porównaniu z kontrolą (59% tkanek) (p<0,05). Pod względem ilościowym wykazano również istotnie większą ekspresję tego białka w CRC niż w kontroli (p<0,05) (Tabela 17).

4.7.5. Białko antyapoptotyczne Bcl-2

Zarówno w CRC, jak i tkankach kontrolnych jelita grubego, pozytywną reakcję na białko antyapoptotyczne Bcl-2 wykrywano w pojedynczych komórkach zmienionych morfologicznie oraz licznych naciekowych komórkach limfoidalnych w podścielisku łącznotkankowym

kontrolnej, 7%). Dominowała lokalizacja dookoła jądra komórkowego (Tablica 3C). W kontroli również wykrywano bardzo słaby odczyn barwny na to białko (Tablica 3D). W związku z tak małym odsetkiem immunopozytywnych komórek i identycznym w obu grupach nie dało się tych wyników porównać statystycznie (Tabela 17).

4.7.6. Białko AKT

Białko to należy ufosforylowanych postaci kinaz białkowych z rodziny AKT (Akt-1, -2, -3). Antygen ten zlokalizowano głównie w cytoplazmie komórek raka jelita grubego (Tablica 3E-G) czy komórek gruczołowych prawidłowej błony śluzowej jelita (Tablica 3H). W przypadku komórek CRC fragmenty guza różniły się intensywnością reakcji IHC, od intensywnej, głównie przy szczycie komórki (Tablica 3E), do słabszej rozsianej po cytoplazmie całej komórki (Tablica 3F-G).

Ekspresję białka AKT w CRC wykazano u 13/31 (42%) pacjentów, w porównaniu z 6/27 (22%) fragmentami odpowiedniej kontroli, jednak nie były to różnice statystycznie znamienne (p>0,05). Nie uchwycono również różnic statystycznie istotnych w nasileniu reakcji immunohistochemicznej pomiędzy grupami (p<0,05) (Tabela 17).

4.8. Korelacje pomiędzy ekspresją IGF-1 (mRNA i białko) a ekspresją wybranych białek