Instrukcje definiowania danych

Instrukcje te służą do tworzenia, modyfikowania i usuwania obiektów tworzących bazę danych. Obiektami tymi są tabele, perspektywy, synonimy, indeksy, schematy, katalogi. W skład języka wchodzą między innymi takie instrukcje, jak: CREATE

obiekt powodująca utworzenie obiektu danego typu, ALTER obiekt wykorzystywana

do modyfikowania tablic, DROP obiekt służąca do usuwania z bazy obiektu określo-nego typu. Ponadto również integralność danych włączona jest do instrukcji definio-wania danych. Ze względu na dużą wagę problemu oraz rodzaj komend, których uży-wa się przy określaniu różnych typów integralności zagadnienie to zostanie omówione w osobnym rozdziale.

Aby utworzyć obiekt, na przykład tabelę, użytkownik określa następujące składniki: – nazwę tabeli,

– nazwę każdej kolumny w tabeli, – typ danych,

– szerokość każdej kolumny, – opcjonalny parametr (NULL).

Typy danych określają pewne właściwości dotyczące dopuszczalnych wartości da-nych w kolumnie. Każda wartość w kolumnie musi być tego samego typu. Standard SQL [10] (ISO 1992) definiuje około 15 typów danych podzielonych na grupy: typy napisowe, typy liczbowe, typy daty i godziny, przedziały między datami itp. Jako parametr opcjonalny stosuje się słowo kluczowe NOT NULL określające, że podczas wprowadzania nowego rekordu do tablicy wartość pola odpowiadającego kolumnie zadeklarowanej jako NOT NULL musi być ustalona lub słowo NULL, gdy wartość ta może być nieustalona. Jeżeli parametr opcjonalny nie jest określony, to przyjmuje się, że kolumna jest typu NULL. Każda kolumna może być również zdefiniowana jako UNIQUE, czyli jednoznaczna.Klauzula ta zabrania wprowadzania do kolumn powta-rzających się wartości. Kombinację NOT NULL i UNIQUE można użyć do zdefiniowania cech klucza głównego.

• Przykład 8.1

Tworzymy tabelę o nazwie Pracownicy, która ma cztery kolumny a kluczem głównym jest NrPrac.

CREATE TABLE Pracownicy; (NrPrac Number (5);

NazwiskoPrac Varchar (15); NazwaWydziału Varchar (20); Pensja Decimal (7,2);

PRIMARY KEY (NrPrac)) • Przykład 8.2

Dla tabeli z poprzedniego przykładu zdefiniowano cechy klucza głównego. CREATE TABLE Pracownicy;

(NrPrac Number (5) NOT NULL UNIQUE; NazwiskoPrac Varchar (15);

NazwaWydziału Varchar (20); Pensja Decimal (7,2);

PRIMARY KEY (NrPrac))

Do definicji kolumny możemy dodać klauzulę DEFAULT <wartość> określającą

wartość, którą system automatycznie wpisuje do kolumny w przypadku jeśli użytkow-nik wprowadzi niepełną informację.

• Przykład 8.3

Do kolumny NrWydziału w tabeli dodajemy specyfikację DEFAULT4, wskazują-cą, że domyślnym numerem Wydziału jest 4.

CREATE TABLE Pracownicy;

(NrPrac Number (5) NOT NULL UNIQUE; NazwiskoPrac Varchar (15);

NazwaWydziału Varchar (20); NrWydziału Smallint DEFAULT 4; Pensja Decimal (7,2);

PRIMARY KEY (NrPrac))

Używając komendy CREATE tworzymy również perspektywy. Perspektywa jest lo-giczną strukturą, umożliwiającą dostęp do podzbioru kolumn i wierszy danej tabeli lub grupy tabel. Tworzona jest ze względów bezpieczeństwa i dla wygody. Jej organizacja jest taka sama jak tabeli, nie ma jednak własnych danych, a więc nie zajmuje dodat-kowej pamięci. Pozwala na utajnianie pewnych danych zawartych w tabelach i upraszcza w wielu przypadkach postać zapytania kierowanego do bazy.

• Przykład 8.4

Tworzymy perspektywę Dochody z tabeli Pracownicy.

CREATE VIEW Dochody; AS

SELECT NrPrac, NazwiskoPrac, Pensja; FROM Pracownicy

Czasami z pewnych względów nazwa tabeli czy perspektywy jest niewygodna w uży-ciu, np. zbyt długa, wtedy można utworzyć synonim, a następnie użyć go zamiast na-zwy tabeli czy perspektywy.

• Przykład 8.5

CREATE SYNONIM PU; FOR Pracownicy Uczelni

Aby przyspieszyć wykonywanie zapytań dotyczących tabel zawierających setki rekor-dów, tworzymy na podzbiorze ich kolumn indeksy.

• Przykład 8.6

Tworzymy zbiór indeksowy WP.

CREATE INDEX Ind WP; On Warunki Pracy

Jeżeli grupa kolumn ma tworzyć klucz główny tabeli, to znaczy, że w tabeli może być dokładnie jeden rekord o tej samej kombinacji wartości pól odpowiadających kolum-nom klucza głównego. Przy tworzeniu indeksu należy wykorzystać słowo kluczowe UNIQUE np. CREATE UNIQUE INDEX.

Za pomocą instrukcji CREATE mogą być tworzone schematy. Schemat jest nadrzęd-ny w stosunku do tabel i perspektyw, które stanowią jego części. Nazwa tabeli musi być jednoznaczna w danym schemacie, ale ta sama nazwa może wystąpić w wielu schematach. Aby nie było konfliktów z nazwami, trzeba kwalifikować nazwę schema-tu lub jawnie poprzedzać nazwę tabeli nazwą schemaschema-tu.

•

Tworzenie schematu Uczelnia. CREATE SCHEMAT Uczelnia; CREATE TABLE Pracownicy

Zmiana schematu może odbywać się za pomocą instrukcji SET SCHEMAT. Poję-ciem szerszym od schematu jest katalog. Katalog jest nazwaną grupą schematów. In-strukcja tworzenia katalogu zależna jest od implementacji. Nazwy schematów w kata-logu muszą być jednoznaczne.

Kolejna instrukcja CREATE DOMAIN służy do definicji dziedziny, czyli zbioru po-prawnych wartości. Dziedzina jest określona w schemacie i jest identyfikowana przez swoja nazwę. Głównym celem użycia dziedziny jest ograniczenie zbioru poprawnych wartości, które mogą być przechowywane w kolumnie.

• Przykład 8.8

CREATE DOMAIN NrSprz; AS INTEGER;

DEFAULT 9999;

CHECK (VALUE > 1000)

Niezależnie od jakiejkolwiek tabeli lub dziedziny mogą być tworzone i nazwane wię-zy zwane asercjami.

• Przykład 8.9 Tworzenie więzów.

CREATE ASSERTION NrPracCheck;

CHECK (NrPrac BETWEEN 100 AND 10999)

Sprawdzanie tych więzów odbywa się niezależnie od jakiejkolwiek tabeli i może być wykonywane z opóźnieniem (DEFERRABLE) lub natychmiast (NOT DEFERRABLE). Początkowy sposób sprawdzania więzów może być określany jako INITIALLY DEFERRED lub INITIALLY IMMEDIATE. Za pomocą instrukcji SET CONSTRAINTS, która określa, czy dla listy nazwanych więzów należy wykonać sprawdzanie opóźnio-ne czy natychmiastowe, można zmienić w czasie sesji tryb sprawdzania.

Obiekty utworzone za pomocą instrukcji CREATE można usuwać z bazy, stosując instrukcję DROP o składni DROP typ obiektu, nazwa obiektu, gdzie typem obiektu jest odpowiednio tabela, perspektywa, synonim czy indeks.

• Przykład 8.10

Usuwanie tabeli Pracownicy.

DROP TABLE Pracownicy

Istnieje również możliwość modyfikacji struktury bazy danych, to znaczy zmiana definicji kolumn istniejących w bazie, dodanie lub usunięcie kolumny w bazie poprzez użycie polecenia ALTER.

• Przykład 8.11

Dodanie kolumny w tabeli. ALTER TABLE Pracownicy;

ADD COLUMN Nazwisko_profesora

Definicję kolumny zmienia się wprowadzając do instrukcji ALTER TABLE zdanie MODIFY.

• Przykład 8.12

Jeśli kolumna NrPrac ma pełnić funkcję klucza głównego tabeli Pracownicy, to wartości pól odpowiadające tej kolumnie muszą być określone.

ALTER TABLE Pracownicy;

MODIFY (NrPrac NUMER (5) NOT NULL)