• Nie Znaleziono Wyników

Jakie s¹ tendencje, przeszkody i czynniki sprzyjaj¹ce mobilnoœci?

Z drugiej strony

3.8 Jakie s¹ tendencje, przeszkody i czynniki sprzyjaj¹ce mobilnoœci?

Zagadnienia mobilnoœci w dokumentach unijnych

|

Mobilnoœæ edukacyjna szans¹ dla wszystkich

3

bariera finansowa wynika bezpoœrednio ze spo³eczno-ekonomicznego pochodze-nia studentów i sta¿ystów. Forum jest prze-konane, ¿e w przysz³oœci dostêp do mo-bilnoœci nie powinien zale¿eæ od

wielko-œci osobistych zasobów finansowych.

Kwestie uznawania i poœwiadczenia odgry-waj¹ wa¿n¹ rolê w kontekœcie mobilnoœci edukacyjnej – znaczna grupa mobilnych uczniów nadal nie uzyskuje odpowiednie-go uznania umiejêtnoœci; przed³u¿aj¹ca siê niepewnoœæ w tej kwestii z pewnoœci¹ dzia³a odstraszaj¹co na innych.

W koñcu brak mo¿liwoœci przenoszenia ubezpieczenia, emerytur, dostêpu do opieki zdrowotnej i innych œwiadczeñ so-cjalnych stanowi¹ znaczne przeszkody dla ludzi aktywnych na rynku pracy. Ze wszyst-kich grup, o których mowa w niniejszym sprawozdaniu wspomniane bariery bêd¹ najbardziej odczuwalne dla naukowców, m³odych przedsiêbiorców i osób zawo-dowo zajmuj¹cych siê sztuk¹. W przypad-ku tej ostatniej grupy mo¿e istnieæ kolejna przeszkoda dotycz¹ca obowi¹zku p³ace-nia podatku VAT i podatku dochodowego od prowadzonej dzia³alnoœci artystycznej.

Z drugiej jednak strony istnieje kilka istot-nych czynników sprzyjaj¹cych mobilnoœci edukacyjnej, na bazie których powinna byæ tworzona polityka europejska:

istnienie wspólnej europejskiej przestrzeni poprzez po³¹czone oddzia³ywanie ka-na³ów telewizyjnych, stron internetowych, wystêpów w jêzykach obcych, waluty euro oraz ³atwoœci podró¿owania, któ-re zwiêkszaj¹ wiedzê obywateli ka¿-dego pañstwa cz³onkowskiego na

te-mat obywateli innych pañstw. Poszu-kiwanie nowego doœwiadczenia oso-bistego w innym kraju jest teraz ³a-twiejsze i coraz bardziej popularne, zw³aszcza wœród m³odzie¿y;

jednolity rynek i rynki œwiatowe pobu-dzaj¹ przedsiêbiorstwa, a coraz czêœ-ciej tak¿e uniwersytety, oœrodki badaw-cze i szkoleniowe, do rozszerzenia swoich ram odniesienia na skalê miê-dzynarodow¹. Proces ten bêdzie szczególnie intensywny w obszarach, w których w Europie wystêpuj¹ braki umiejêtnoœci takich, jak badania, prze-mys³ kreatywny i kulturalny, energety-ka i technologie œrodowiskowe, us³ugi zdrowotne i biznesowe lub w dzia³a-niach zewnêtrznych UE;

postêp osi¹gniêty dziêki procesowi boloñskiemu dotycz¹cemu szkolnictwa wy¿szego, a tak¿e, w mniejszym stop-niu, dziêki procesowi kopenhaskiemu w po³¹czeniu z niedawno przyjêtymi europejskimi ramami kwalifikacji i ma-j¹cym zostaæ wprowadzonym Europej-skim systemem transferu osi¹gniêæ w kszta³ceniu i szkoleniu zawodowym (ECVET) zapewniaj¹ stabilniejsze pod-stawy dla europejskiej mobilnoœci edu-kacyjnej;

Co wiêcej obecnie trwa proces ulep-szania ram prawnych ogólnej i zawo-dowej mobilnoœci w granicach Unii Europejskiej poprzez:

– lepsze okreœlenie prawa obywateli Unii i cz³onków ich rodzin do swo-bodnego przemieszczania siê i po-bytu na terytorium pañstw cz³on-kowskich (dyrektywa 2004/38/WE);

– uznawanie kwalifikacji zawodowych (dyrektywa 2005/36/WE);

– jednolite ramy wspólnotowe dla przejrzystoœci kwalifikacji i kompe-tencji (Europass) (dyrektywa 2241/

2004/WE);

– koordynacjê systemów zabezpie-czenia spo³ecznego (rozporz¹dze-nie 883/2004);

– wpieranie poszukiwania pracy na terytorium ca³ej Europy za poœred-nictwem EURES – Europejskiego Portalu Mobilnoœci Zawodowej.

Forum ekspertów proponuje nowe

podej-œcie do polityki w zakresie mobilnoœci edukacyjnej, które zak³ada eliminacjê ist-niej¹cych przeszkód i wykorzystanie czyn-ników sprzyjaj¹cych mobilnoœci.

Zagadnienia mobilnoœci w dokumentach unijnych

|

Mobilnoœæ edukacyjna szans¹ dla wszystkich

3

Pole X.

Obszary mobilnoœci

oraz wspieraj¹ce je polityki i programy Ró¿norodne programy mobilnoœci UE wspieraj¹ zorganizowan¹ mobilnoœæ edukacyjn¹ w szerokim zakresie obszarów. Obejmuj¹ one:

szkolnictwo wy¿sze (Erasmus, Erasmus Mundus) zarówno dla studentów, jak i pracowników;

szkolnictwo wy¿sze/badania (Marie Curie, mo-bilnoœæ w ramach sieci doskona³oœci i platform technologicznych);

transfery ze szkolnictwa wy¿szego do biznesu (sta¿e w ramach programu Erasmus);

kszta³cenie zawodowe i praktykê (Leonardo);

przedsiêbiorców (program „Erasmus dla m³o-dych przedsiêbiorców”, którego inauguracja nast¹pi w tym roku);

edukacjê w szko³ach œrednich (Comenius);

edukacjê osób doros³ych (Grundtvig);

sferê kultury (Program Kultura);

wolontariat (M³odzie¿ w Dzia³aniu) oraz spo³e-czeñstwo obywatelskie (Prawa Podstawowe i Obywatelstwo).

Na podstawie przedmiotowej oceny Fo-rum opracowa³o nastêpuj¹ce wnioski:

Dzia³ania w ramach ka¿dego obszaru s¹ uzasadnione i faktyczne. Programy mobilnoœci, rozpatrywane zbiorczo, maj¹ mo¿liwoœæ dotarcia do ca³ego po-kolenia europejskiej m³odzie¿y. Forum wskaza³o grupê, która nie uzyska³a wystarczaj¹cego wsparcia w ramach bie¿¹cych programów i na któr¹

nale-¿y zwróciæ szczególn¹ uwagê – oso-by aktywne zawodowo, które zakoñ-czy³y okres edukacji, b¹dŸ szkolenia.

W stosunku do reszty, je¿eli programy mobilnoœci maj¹ przyczyniæ siê do

re-alizacji wizji Forum o uczynieniu mo-bilnoœci integraln¹ czêœci¹ edukacji i szkolenia m³odych Europejczyków, nale¿y dzia³aæ na rzecz znacznego zwiêkszenia skali mo¿liwoœci uczest-niczenia w mobilnoœci oraz poprawy zarówno kontekstu, jak i sposobu

dzia-³ania programów.

Zakres wszystkich programów bez wyj¹tku jest niski w stosunku do roz-miarów populacji ich odbiorców – ka¿-dego roku mniej ni¿ 0,4% populacji m³odzie¿y w wieku 16-29 lat decyduje siê na wziêcie udzia³u w mobilnoœci edukacyjnej. Takie tendencje obserwu-je siê tak¿e w sektorze uniwersytec-kim, gdzie mobilnoœæ jest najsilniej rozwiniêta (rocznie oko³o 0,8% popu-lacji studentów uczestniczy w mobil-noœci edukacyjnej). Je¿eli wizja Forum ekspertów – wprowadzenia mobilnoœci jako integralnej czêœci wszystkich eta-pów kszta³cenia i szkolenia we wszyst-kich obszarach objêtych programami

– ma zostaæ zrealizowana, nale¿y zni-welowaæ braki obecne we wszystkich tych obszarach.

Istnieje wiele dowodów œwiadcz¹cych o tym, ¿e we wszystkich obszarach objêtych programami z³o¿onoœæ pro-cedur zniechêca do udzia³u w progra-mach. To demobilizuj¹ce oddzia³ywa-nie jest z pewnoœci¹ najwiêksze w przy-padku programów anga¿uj¹cych niewielkie i zdecentralizowane podmio-ty, przyk³adowo w Programie Kultura, w sektorze wolontariatu lub wœród MŒP bior¹cych udzia³ w programie Leonar-do. Istnieje pilna potrzeba uproszcze-nia procedur. Przedmiotowa potrzeba jest tym bardziej silna, ¿e wizja Forum

3.9 Które elementy obecnej polityki i programów