czy „Made in…”. Odnajdujemy je na większości produktów, które kupu-jemy – na metkach, spodzie produktów, czy dołączonych do nich etykietach. Jaki jest powód umieszczania takich treści? I czy mają one jakieś znaczenie dla przedsiębiorców?
I
ZABELLAT
YMIŃSKAnr 1169/2011 i zaczęły one obowiązywać od dnia 1 kwietnia 2020 r. Rozporządzenie to dotyczy przekazywania konsu-mentom informacji na temat żywności, w odniesieniu do reguł dotyczących wskazywania kraju lub miejsca pocho-dzenia podstawowego składnika środka spożywczego.
W trakcie legislacji w UE znajduje się obecnie tzw. Pakiet dotyczący bezpieczeństwa produktów i nadzoru rynku. Obej-muje on między innymi projekt Rozporządzenia Parlamentu
A KADEMIA MSP
Europejskiego i Rady w sprawie bezpieczeństwa produktów konsumpcyjnych (nieżywnościowych produktów). Zgodnie z treścią tego projektu, jeden z artykułów ma nakładać obo-wiązek wskazania miejsca pochodzenia tych produktów.
Zobowiązani do tego będą zarówno producenci, jak i impor-terzy. Obie te grupy zapewnić będą musiały podanie na produktach informacji o państwie/terytorium pochodzenia produktu. Jeżeli uniemożliwi to rozmiar lub
rodzaj produktu, podanie tej informacji obo-wiązkowe będzie na opakowaniu lub w do-kumencie dołączonym do produktu – ta-kim, jak przykładowo instrukcja obsługi.
Należy wspomnieć jeszcze o art. 3 Usta-wy o nieuczciwej konkurencji, gdzie zdefiniowano czyn nieuczciwej konku-rencji. Zgodnie z treścią ustawy, jest nią działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, które zagraża lub narusza interes innego przedsię-biorcy bądź klienta. Do tych czy-nów zalicza się między innymi wprowadzające w błąd oznacze-nie przedsiębiorstwa, czy fałszy-we lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów.
Do aktów prawnych zaliczyć należy także art. 174 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej, który mó-wi, że oznaczeniami geo-graficznymi są oznacze-nia odnoszące się do nazwy miejsca,
miejscowo-ści, regionu lub kraju, które
identyfiku-ją dany towar jako pochodzący z tego właśnie
terenu. Ponadto część przepisów dotyczy również przywozu towaru na teren UE bądź jego wywozu.
Dlaczego tak ważne jest oznaczenie kraju pochodzenia?
Podstawowa zasada głosi, że każdy konsument ma prawo wiedzieć, skąd pochodzi towar, by móc dokonać świadome-go wyboru, co do jeświadome-go zakupu. Na straży konkurencyjności na terenie UE stoi Komisja Europejska, która powołała do życia Instytucję OLAF (Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych). OLAF prowadzi dochodzenia mię-dzy innymi w sprawie nadużyć na szkodę budżetu UE i opracowuje politykę zwalczania nadużyć finansowych na
potrzeby Komisji Europejskiej. Dochodzenia te prowadzone są ze względu na obchodzenie środków antydumpingowych przez kraje trzecie, na towary wprowadzane na teren UE i sprzeda-wanych tam poniżej kosztów wytworzenia możli-wych na terenie UE.
Zasadą takich postępowań jest najczęściej kontrola postimportowa zgłoszeń celnych, która prowadzi do zmiany kraju pochodzenia i nałożenia cła
antydum-pingowego na towar. Drugą sytuacją wartą analizy jest wojna handlowa USA – Chiny, z powodu której zostały wprowadzone cła odwetowe ze względu na kraj pochodzenia, oraz spór na linii UE – USA zwią-zany z finansowaniem Airbusa.
Należy również wiedzieć, że żeby nałożyć cła odwetowe, WTO (Światowa Organizacja Handlu) musi wyrazić na to zgodę. Mając na uwadze wcześniej wymienione przepisy, niepra-widłowe podanie kraju pochodzenia może mieć swoje sankcje w postaci do-płaty do budżetu Unii Europejskiej (cła są dochodem UE) lub w postaci nałożonych kar z zakresu kodeksu karno-skarbowego.
Jak ustalić pochodzenie (niepreferencyjne) towarów?
Pochodzenie towarów uwarunkowane jest przez WTO Porozumieniem w sprawie reguł pochodze-nia. Zacznijmy od tego, że zgodnie z prawem Unii Europejskiej pochodzenie towaru można ustalić na podstawie reguł pochodzenia UE lub reguł pocho-dzenia kraju przeznaczenia. Mając jednak na uwadze znaczącą liczbę rynków na świecie, na które dostarcza-my sprzedawany przez nasze przedsiębiorstwo towar, nie skorzystamy z możliwości ustalania pochodzenia ze względu na reguły kraju przeznaczenia. W takim przypadku przyjmie-my jedną ścieżkę dla wszystkich rynków odbioru i posłuży-my się regułami pochodzenia UE, uregulowanymi w art. 60 unijnego kodeksu celnego.
Nabywanie pochodzenia zdefiniowano w unijnym kodeksie celnym jako towar całkowicie uzyskany oraz towar, w które-go produkcję zaangażowany jest więcej niż jeden kraj, lecz dokonała się wystarczająca obróbka lub przetworzenie tego towaru w zakładzie do tego przystosowanym. Należy zauwa-żyć, że w roku 2016 po zmianie przepisów wprowadzono akt delegowany, który uszczegóławia przepisy unijnego kodeksu
A KADEMIA MSP
celnego. W tym właśnie akcie podkreślono, jakie towary zaliczają się do towarów całkowicie uzyskanych (art. 31 aktu delegowanego) oraz wymieniono procesy, jakie należy wy-konać, aby uznać, że produkowany przez nasze przedsię-biorstwo towar przeszedł wystarczająco uzasadnioną obrób-kę lub przetworzenie (art. 32 aktu delegowanego).
Reguły dotyczące oznaczania pochodzenia
Pochodzenie towarów oparte jest na 4 cyfrach kodu taryfy celnej, dlatego bardzo istotne jest, by towar został dobrze zaratyfikowany. Po wspomnianym kodzie należy zatem odna-leźć towar w zapisanych regułach (zawartych w zał. 22-01 aktu delegowanego) i dokonać analizy pochodzenia naszego towaru. Odnajdziemy tam zarówno reguły podstawowe, jak i reguły rezydualne, których należy użyć do naszej analizy.
Ułatwiającym czynnikiem jest możliwość wyliczania tego pochodzenia raz na dwa lata, pod warunkiem, że nic się w naszym wyrobie nie zmieni. Do tego celu służą nam tzw.
średnie – zarówno kursu walut, jak i wartości dostaw towaru (art. 46 aktu delegowanego), jeżeli regułą pochodzenia jest tzw. reguła wartościowa. Możemy odnaleźć w tych przepi-sach reguły: zmiany kodu taryfy celnej, regułę wartości kom-ponentów, regułę wielkości masy i tzw. reguły specyficzne dla sekcji XI (tkaniny, dzianiny i wyroby z nich). Jeżeli okaza-łoby się, że nasz towar nie zostanie odnaleziony w wyżej wymienionych regułach, należy w takiej sytuacji przeanalizo-wać przepis zawarty w art. 33 aktu delegowanego.
Dotyczy on postępowania z towarem, dla którego reguł nie przypisano lub tych reguł nie mogliśmy wypełnić. Obowiązuje
nas wówczas reguła tzw. najwyższej wartości komponentów z danego kraju. W przypadku stosowania reguł wartościo-wych i wagowartościo-wych bardzo ważne będzie uzyskanie informacji od swojego dostawcy o kraju pochodzenia towaru.
Towar pochodzący z Unii Europejskiej zawsze deklaruje się deklaracją dostawcy o statusie niepreferencyjnego pochodze-nia zgodną ze wzorem (zał. 22-17 i 22-18 aktu wykonawcze-go do UKC) opublikowanym w prawie celnym UE. Deklaracja ta występuje w dwóch wariantach – jednorazowej (do danej transakcji) i długoterminowej (do 24 miesięcy). Natomiast w momencie, kiedy komponent przez nas nabywany pocho-dzi z kraju trzeciego (mimo zakupu go na terenie UE), wów-czas informacja o pochodzeniu pojawić się musi na fakturze sprzedaży lub na oświadczeniu od dostawcy towaru.
Ostatni możliwy przypadek ma miejsce w sytuacji, w której towar nabyliśmy poza UE i dokonaliśmy jego przywozu,
zgłaszając go do procedury dopuszczenia do obrotu. Wów-czas kraj pochodzenia oznaczony powinien być na produk-cie (komponenproduk-cie), fakturze sprzedaży oraz obowiązkowo widnieć na zgłoszeniu celnym. Dodatkowo zakup takiego towaru może być obwarowany Świadectwem Pochodzenia (Certificate of Origin). Informację o kraju pochodzenia bierzemy wówczas z tych dokumentów. Co istotne, do war-tości towaru spoza UE należy doliczyć wartość cła i wartość kosztów transportu spoza UE.
Oznaczanie kraju pochodzenia w handlu z krajami trzecimi
W obrocie z krajami trzecimi poświadcza się kraj
pochodze-OGŁOSZENIE
A KADEMIA MSP
nia na Świadectwie Pochodzenia (Certificate of Origin). Są też kraje, które bezwzględnie wymagają tego dokumentu dołączonego do przywozu towaru na ich terytorium. Mogą one ponadto wymagać legalizacji takich dokumentów przez Krajową Izbę Gospodarczą. Świadectwo Pochodzenia jest także dokumentem wymaganym przy zastosowaniu kontyn-gentów taryfowych, przetargów publicznych, zakupów rządowych, pozwoleń importowych i eksportowych oraz przy akredytywie dokumentowej.
Oznaczenie kraju pochodzenia to istotna kwestia informa-cyjna dla naszego klienta. Ważna jest także ze względu na możliwość skorzystania z preferencyjnego pochodzenia – pod warunkiem pochodzenia towaru z UE (art. 64 UKC).
Wiąże się to wówczas z korzyścią (pośrednią bądź bezpo-średnią) dla podmiotów gospodarczych, nabywających ten towar, a mających swoją siedzibę poza UE. Warunkiem jest, aby Unia Europejska miała podpisaną z tym krajem umowę o wolnym handlu.
Korzyści z pochodzenia towaru z UE
Jeżeli po analizie pochodzenia okaże się, że nasz towar jest pochodzącym z UE, możemy zacząć analizować umowy o wolnym handlu. Unia Europejska podpisała takich umów aż 49. Najczęściej są to umowy bilateralne, z wyjątkiem umów wielostronnych (np. umowa o paneurośródziemno-morskich – PEM– regułach pochodzenia, czy umowa z kraja-mi Afryki, Karaibów i Pacyfiku – AKP).
W umowach tych zawarte są reguły pochodzenia koniecz-ne w celu uzyskania preferencji na nasz towar. Każda umowa może mieć inne reguły. Analiza tych reguł dokony-wana jest ponownie na 4 cyfrach kodu taryfy celnej,
nato-miast dokumentowanie tego preferencyjnego pochodzenia towarów ponownie może przybierać różne formy. Zatem towar kupowany lub sprzedawany do kraju trzeciego, może mieć świadectwo przewozowe EUR 1, świadectwo przewo-zowe EUR-MED, deklarację na fakturze z instytucji upoważ-nionego eksportera, deklarację na fakturze (REX) z instytu-cji zarejestrowanego eksportera lub jednorazową bądź długoterminową deklarację od dostawcy o preferencyjnym pochodzeniu według wzorów (zał. 22-15 i 22-16 aktu wykonawczego do UKC), ustanowionych w przepisach pra-wa celnego.
Preferencyjne pochodzenie towaru co do zasady daje możli-wość obniżenia cła przy imporcie towaru do kraju przezna-czenia, nawet do wysokości 0 proc. (choć są od tej reguły wyjątki). Należy podkreślić, że możliwość wyliczania prefe-rencji na towarze będzie możliwa dopiero wtedy, gdy ustali-my pochodzenie unijne tego towaru i będzieustali-my mogli to udokumentować, w celu przedłożenia dowodów do odpo-wiednich organów celnych.
Pochodzenie towarów to weryfikacja obróbki i przetworze-nia, która określone określona jest w przepisach prawa celnego. Istotą ustalenia pochodzenia może być wpływ na dalszy sposób postępowania z naszym towarem, a co za tym idzie – informowania naszego klienta. Podpisując kontrakty z klientami w zakresie deklarowanego pochodzenia towarów UE, zawsze trzeba zweryfikować dostępność komponentów pochodzących z Unii Europejskiej, aby móc wywiązać się z podpisanej umowy. ◼
Autorka: ekspert celny, zajmuje się doradztwem z zakresu przepisów prawa celnego, importem i eksportem towarów i usług, analizą finansowo-ekonomiczną kontraktów międzynarodowych