(od relacji pierwszych osadników do pisarzy
okresu poprzedzającego akt Konfederacji)
Na wstępie pragnę zaznaczyć, że pojęcie „nowy człowiek” stosuję do badań wizerunku pierwszych Kanadyjczyków warunkowo, ponieważ każ-da epoka historyczna ma nie jeden, lecz kilka obrazów człowieka, a jed-nostka ludzka wciąż ulegała zmianom. Dlatego też, tak jak nie istnieje człowiek epoki pierwotnej jako jedna, niezmienna całość, tak samo nie istnieje jeden „człowiek antyku”, „człowiek romantyzmu” czy „człowiek oświecenia”1. Pisząc o pierwszych osadnikach Ameryki Północnej, będę poszukiwała najbardziej charakterystycznych, powtarzających się w swo-im istnieniu ich wyróżników, składających się na cechy atrybutywne (typo-wego) Kanadyjczyka konkretnego czasu historycznego, człowieka okresu
1 Por. np. Człowiek romantyzmu, pod red. F. Fureta, z wł. przeł. Justyna Łuka-szewicz, Joanna Ugniewska, Warszawa 2001 oraz poprzednie wydania z tejże serii. Zob. też: А. Р. Гарифзянова, Человек в различных исторических эпохах (социально-философский аспект), http://www.egpu.ru/lib/elib/Data/Con-tent/128275698492484006/Default.aspx (24.11.2016).
poprzedzającego rozwój kapitalizmu i imperializmu. W wymiarze antro-pologiczno-społeczno-filozoficznym człowiek ten zostanie poddany ana-lizie jako członek pewnej wielkiej wspólnoty ludzkiej (kolonii, państwa, obszaru językowego) w jego relacjach z metropolią, instytucjami państwo-wymi, innymi mieszkańcami tego terytorium (w tym z przedstawicielami Pierwszych Narodów, czyli First Nations), przyrodą, ale też w jego działal-ności gospodarczej, artystycznej oraz przez pryzmat jego stanów psychicz-nych i duchowych. Egzemplifikacją tych rozważań będą zarówno teksty literackie, jak i paraliterackie.
Zainteresowanie Anglików Ameryką Północną datuje się na ostatnie dekady XV wieku oraz drugą połowę wieku następnego. W roku 1497 król Henryk VII, kładąc podwaliny przyszłego imperium, wysłał Wło-cha Jeana Cabota z ekspedycją morską do Azji przez Atlantyk. W trakcie tej wyprawy żeglarz dotarł do wschodnich wybrzeży Kanady; mniej wię-cej siedemdziesiąt lat później królowa Elżbieta I wyraziła chęć zawładnię-cia zamorskimi terytoriami Ameryki Północnej, błogosławiąc i wspiera-jąc finansowo angielskich korsarzy i piratów morskich2. W roku 1583, za sprawą żeglarza Humphreya Gilberta, który wcześniej zasłynął z brutal-nego stylu rządów w Irlandii3, Nowa Funlandia stała się pierwszą osadą korony angielskiej w Ameryce Północnej i jedną z najwcześniejszych sta-łych kolonii w Nowym Świecie. Niemniej jednak aktywna angielska kolo-nizacja terenów przyszłej Kanady rozpoczęła się dopiero w XVII wieku i stanowiła realizację polityki nabierającego kształtów imperium brytyj-skiego. Młode mocarstwo powołało swoje, oparte na zasadach merkan-tylizmu, korporacje handlowe (joint-stock companies) w celu sprawowa-nia kontroli nad kolosprawowa-niami i handlem morskim. W roku 1670 powstała
2 O oznakach imperialnych zainteresowań królowej w postaci zachęcania do wypraw korsarskich oraz nagradzania m.in. angielskich wilków morskich („sea-dogs”) Fran-cisa Drake’a i Johna Hawkinsa, żeglarza Humphrey’a Gilberta, reprezentujących poli-tyczne ugrupowanie The West Country Men, aktywnych obrońców i realizatorów brytyjskiej polityki kolonialnej, zob. szczegółowo w: Historical Dictionary of Europe-an Imperialism, editor J. S. Olson, senior associate editor Robert Shadle, associate edi-tors Ross Marlay, William G. Ratliff, Joseph M. Rowe, New York–Westport–London 1991, s. 197, 236, 252–253, 275, 436, 499, 692. Warto też przypomnieć, że mniej więcej w tym czasie wpływowi pisarze angielscy Richard Hakluyt i John Dee nawoływali do stworzenia imperium (Dee po raz pierwszy użył terminu „British Empire”).
3 W tymże roku, w drodze powrotnej do Europy Gilbert zginął. Katastrofa Delight, jednego ze statków jego wyprawy, której skutkiem była śmierć 85 członków załogi, uważana jest za pierwszą morską katastrofę w trakcie angielskiej kolonizacji Ameryki Północnej. Zob. The Canadian Encyclopedia, ed. J. H. Marsh, Toronto, Ontario 2000, s. 670.
angielska Kompania Hudsońska, która uzyskała przywilej, na mocy któ-rego stowarzyszenie otrzymało na własność tereny wokół Zatoki Hudsona oraz monopol na handel z Indianami. Na czele Kompanii Zatoki Hudsona stanął królewski kuzyn, książę Rupert. W ciągu kilku następnych lat na brzegach zatoki pojawiły się pierwsze faktorie i forty, a kapitał Kompanii urósł do ogromnej sumy 100 tysięcy funtów4. Obejmujący blisko cztery miliony kilometrów kwadratowych teren zaczęto nazywać Ziemią Ruper-ta5. Osiągnięcia Brytyjczyków w XVII i XVIII wieku były bez porównania większe od rezultatów uzyskiwanych w koloniach francuskich. Na pół-nocy Brytyjczycy z Kompanii Hudsońskiej zdołali opanować olbrzymie terytoria północnej i zachodniej Kanady. O wiele dynamiczniej w porów-naniu z Nową Francją (francuska kolonia w Ameryce Północnej, zwana też Kanadą) rozwijały się kolonie brytyjskie na Wschodnim Wybrzeżu. Jak podaje Jan Grabowski: „W latach 1713–1744 ich ludność wzrosła z 300 tysięcy do ponad miliona”6, podczas gdy w tym samym okresie ludność Nowej Francji liczyła jedynie 50 tysięcy mieszkańców. Warto zauważyć, że spośród wszystkich krajów imperialnych o ambicjach kolonizatorskich w Ameryce Północnej tylko Anglia gwarantowała swoim obywatelom sta-łe i dziedziczne prawo do ziemi, co zachęcało ich do imigracji i osiedlenia się na terytorium przyszłej Kanady. Obok rdzennych Anglików w brytyj-skim środowisku imigranckim pojawili się Szkoci, Walijczycy i Irlandczy-cy, uciekający przed głodem i nędzą. Jak twierdzą badacze imperializmu europejskiego: „Od roku 1760 do roku 17807 amerykańska rebelia zdomi-nowała brytyjską politykę kolonialną”8, ponieważ „zmiana z imperium komercyjnego na terytorialne wymagała nowego myślenia imperialnego i nowych poczynań w latach 1760”9. Długi okres panowania króla Jerzego, usiłującego utrzymać kolonie amerykańskie i zachować pozycję hegemona wobec Francji, Waszyngtona i powstańców, zamyka początkowe stadium tworzenia się imperium brytyjskiego.
4 J. Grabowski, Historia Kanady, Warszawa 2001, s. 67.
5 Terytorium to było równe blisko 50 proc. powierzchni obecnej Kanady oraz obejmo-wało niektóre obszary dzisiejszych Stanów Zjednoczonych.
6 Ibid., s. 93.
7 Jest to okres rządów Jerzego III, króla Wielkiej Brytanii i Irlandii, a po zjednoczeniu obu krajów w 1801 roku aż do śmierci w roku 1820 – króla Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii.
8 Historical Dictionary of European Imperialism, op. cit., s. 246. Te i następne tłumacze-nia z języka angielskiego są moje.
Polityka prowadzona przez Wielką Brytanię, zwłaszcza w latach 60. i 70. XVIII wieku oraz szerzące się idee oświeceniowe dokonały gruntow-nej zmiany w społeczeństwie kolonistów północnoamerykańskich, któ-rzy przestali traktować imperium w sposób unitarystyczny, lecz zaczęli widzieć je jako federację zachowujących swą niezależność terytorialnych jednostek. Przestawali już czuć się poddanymi brytyjskimi i jawnie zaczę-li dążyć do niezależności. Pod wpływem idei oświeceniowych wśród kolo-nistów zwyciężyła myśl o ogłoszeniu pełnej niepodległości. W dniu 4 lip-ca 1776 roku została podpisana Deklaracja Niepodległości, a tym samym powstały Stany Zjednoczone Ameryki – nowe, niezależne od imperium brytyjskiego państwo. W Deklaracji Niepodległości po raz pierwszy idee Oświecenia zostały zastosowane w praktyce, a dokument stwierdzał, że wszyscy ludzie zostali stworzeni równymi i są obdarzeni nienaruszalnymi prawami – do życia, wolności i ubiegania się o szczęście.
Zdarzenia te na jakiś czas zahamowały aktywne, zaborcze działania imperium. Wywarły też wpływ na świadomość tych, którzy dochowali imperium wierności, czyli przyszłych Kanadyjczyków. Historyczny okres „1583–1783”, związany z utratą Trzynastu Kolonii po wojnie o niepod-ległość Stanów Zjednoczonych, nazywany był później przez niektórych historyków „pierwszym imperium brytyjskim”10. Drugie imperium bry-tyjskie, mimo zachowania ustroju monarchii, zgodnie z duchem czasu podążyło drogą liberalizmu, co doprowadziło do rewolucji przemysłowej i wielkich zmian politycznych oraz ekonomicznych w koloniach. Po ogło-szeniu przez Stany Zjednoczone niepodległości na Północ wyemigrowało od 40 do 100 tysięcy pokonanych lojalistów, co w wielkim stopniu zwięk-szyło liczbę angielskiej emigracji w Nowej Szkocji (Akadii). W 1867 roku Nowa Szkocja, nie bez wewnętrznych tarć, przystąpiła do Konfederacji Kanady. W celu zmniejszenia napięć między angielskojęzyczną i francu-skojęzyczną społecznością, a także w związku z chęcią umocnienia więzi z Wielką Brytanią Ustawa o Kanadzie z 1791 r. podzieliła Nową Francję (Kanadę) na dwie prowincje: Górną Kanadę i Dolną Kanadę. Przemysł zdominowała Górna Kanada: „Angielskojęzyczni biznesmeni stare-go kapitału, zdobytestare-go w handlu futrami sprawowali kontrolę nad han-dlem obu Kanad”, notuje Kenneth McNaught, autor The Penguin
Histo-ry of Canada11, co wzmacniało ekonomiczny i polityczny status imigracji
brytyjskiej, której liczebność rosła z każdym rokiem. Jak podaje badacz-ka imigracji badacz-kanadyjskiej Elizabeth Hopkins: „Pomiędzy 1790 r. i 1860
10 Ibid., s. 13 i 83.
r., a szczególnie od 1815 r. przybyło z wysp Brytyjskich do różnych prowin-cji Brytyjskiej Ameryki Północnej około miliona imigrantów”12. W wyni-ku kilW wyni-ku konferencji konstytucyjnych Ustawa o Brytyjskiej Ameryce
Pół-nocnej z 1867 r. ustanowiła konfederację, tworząc unię czterech kolonii
brytyjskich w Ameryce Północnej, zwanych odtąd Dominium Kanady lub Kanadą13. To wydarzenie historyczne zamyka pierwszy okres kształtowa-nia się człowieka o nowej tożsamości narodowej – Kanadyjczyka.
Warunki historyczne konkretnej epoki w wielkim stopniu określają podstawowe cechy człowieka, jego sposób życia, a także reguły i wzor-ce zachowania. Wiek Świateł przyniósł odkrywanie oi wzor-ceanów, badanie nowych kontynentów, ludów i kultur, położył fundamenty encyklope-dycznej wiedzy o świecie. „Ambicja poznania i wiara w użyteczność wie-dzy odciskają swe piętno na epoce, która pragnie jednoczyć handel, naukę i postęp”14. Badacze Oświecenia notują, że w 1718 roku do europejskie-go słownika Dictionnaire de l’Académie française wkracza nowy wyraz: „odkrywca”15. Odkrywca ów „wyrusza w imieniu Europy aż do antypo-dów tego kontynentu, w imię podboju intelektualnego, którego królestwo rozciąga się z wolna na całą planetę”16.
Dopóki korona angielska nie ujawniała swoich aktywnych, zaborczych planów imperialnych, Anglik był w Kanadzie pionierem, odkrywcą, bada-czem, handlarzem, negocjatorem, a jego wyprawy morskie do obszarów późniejszej Kanady były „po części badawcze i naukowe […], po części strategiczne, jednak wyłącznie w tym znaczeniu, że z ostrożnością przewi-dywały zagrożenia, jakie ze strony cudzoziemców mogły nadejść dla bry-tyjskiego handlu morskiego”17. Relacje pierwszych podróżników różnią
12 E. Hopkins, Immigration, [w:] Interpreting Canada’s Past, ed. by J. M. Bumsted, t. 1: Pre-Confederation Reader, Toronto 1993, s. 340.
13 W pierwszym projekcie kanadyjskiej ustawy nazwa nowego państwa brzmiała „Kró-lestwo Kanady”; później została zmieniona na „Dominium Kanady”, zob. K. McNau-ght, The Penguin History…, op. cit., s. 130.
14 M.-N. Bourguet, Odkrywca, przeł. Monika Woźniak, [w:] Człowiek Oświecenia, pod red. M. Vovelle’a, Warszawa 2001, s. 269.
15 Ibid. 16 Ibid., s. 273.
17 J. F. Bosher, Imperial Vancouver Island: Who Was Who, 1850–1950, Bloomington 2010,
s. 25: „They were partly exploratory and scientific, like the earlier voyages of captains James Cook and George Vancouver, and partly strategic, but only in the sense of being wary anticipations of foreign threats to British merchant shipping” („Podobnie jak wcześniejsze podróże kapitanów Jamesa Cooka i George’a Vancouvera, były to wypra-wy po części badawcze i naukowe, po części strategiczne, jednak wypra-wyłącznie w tym znaczeniu, że z ostrożnością przewidywały zagrożenia, jakie ze strony cudzoziemców
się w zależności od postawy moralnej, poglądów ideologicznych autorów, jak również ich zamiarów i zadań, wykonywanych przez nich na nowych obszarach. Wydana przez Oxford University Press antologia Canadian
Exploration Literature, opublikowana po raz pierwszy w 1993 roku,
przed-stawia nowatorski zbiór pisarstwa natchnionego odkryciem kontynentu. Redaktor tego tomu Germaine Warkentin zapoznaje czytelników z gamą narracyjnych relacji Brytyjczyków w ich zetknięciu z Pierwszymi Naro-dami i otoczeniem: od pozbawionej europejskiej wyższości narracji spo-strzegawczego naturalisty i pisarza Jamesa Ishama (1716–1761) do typowej imperialnej relacji George’a Vancouvera (1757–1798) i przedsiębiorczo--imperialnej narracji Alexandra McKenziego (1764–1820)18.
Jednym z pierwszych literackich świadectw oswajania nowego konty-nentu jest poemat biograficzny Henry’ego Kelseya (c. 1667–1724) – wybit-nego angielskiego żeglarza, odkrywcy i handlarza futrami, który odegrał ważną rolę w szczególnie trudnym dla Kompanii Zatoki Hudsona okre-sie zbrojnych starć z konkurencyjnymi Francuzami. W pierwszej deka-dzie istnienia Kompanii (1670–1680) jej przedstawiciele zawierali kolejne porozumienia z Indianami, rozpoczęli tworzenie sieci fortów oraz fakto-rii na wybrzeżach, uruchomili regularne połączenia okrętowe z Anglią. Kapitał zainwestowany w spółkę przyniósł olbrzymi zysk. Jednak od 1683 roku w działalności łowieckiej i handlowej angielskiej kompanii i jej fran-cuskiej konkurentki rozpoczął się okres zaciekłej rywalizacji, która nie-omal doprowadziła tę pierwszą do upadku.
Kelsey przybył do fortu w roku 1684, wykonując misję zleconą mu przez gubernatora oraz zarząd kompanii i spędził tam większą część swego życia. Z dokładnością kronikarza opisuje w dzienniku swoje doświadcze-nia, długotrwałą wyprawę eksploracyjną do rzeki Churchill w latach 1689– 1690, precyzyjnie i zgodnie z ówczesną konwencją artystyczną formułuje cel swej działalności i powołanie:
mogły nadejść dla brytyjskiego handlu morskiego”). Użyłam tutaj opisu działań Roy-al Navy w Ameryce Łacińskiej z racji ich podobieństwa do pierwszych wypraw kana-dyjskich.
18 We wstępie wskazuje on na „czystą imperialną autorytatywność” („sheer imperial authority”) Wprowadzenia oficera Brytyjskiej Floty Królewskiej do jego pamiętni-ka, a w rozdziale Przygrywka do osadnictwa (Prelude to Settlement) niejednoznacznie podsumowuje: „George Vancouver przedstawia archetyp imperialistycznego bada-cza naukowego, Mackenzie jest jego komercyjnym bliźniakiem” („George Vancouver represents the archetype of the imperialist scientific explorer, Mackenzie is his com-mercial twin”). Canadian exploration literature, edited and introduced by Germaine Warkentin, Toronto 2006, s. 33 i 350.
Dziesiątek dziewięć oraz sześćset było lat, Gdy, zda się jasno, wyruszyłem w świat, W wyprawie tej dopomógł dobry Bóg, Bym kraj i mowę dzikich pojąć mógł,
Z korzyścią dla mych panów, co zrobiłem wnet…19
Kelsey był pierwszym Europejczykiem, który dotarł do terenów współ-czesnej prowincji Saskatchewan, zamieszkał tam wśród Indian, pierwszym, który zbadał i opisał Great Plains i ich autochtonów. Autor wierszowa-nej relacji nie ukrywa przeżytego lęku, stresu, załamania spowodowanego samotnością, zagrożeniem, niezwykłymi warunkami atmosferycznymi oraz głodem:
Więc czytaj, czytelniku, bowiem dobrze wiem, Że na mych trudach wcale nie znasz się, Na tej pustyni gdzieżem kiedyś był I gdzie nie pojmiesz wcale, żem tam żył, Nie widząc gróźb, co wciąż straszyły mnie, Nadzieję jednak miałem w noce i we dnie, Że wkrótce mnie opuszczą głód i chłód, I niewypowiedzianych cierpień cały ród, Udręki wielkiej doświadczałem wciąż, Bez odpoczynku pośród trosk i mąk, Gdyż bez przyjaciół raz zostałem tam, W podróży mojej długiej całkiem sam, Ze strachu, grozy drżałem niby liść, A jednak dalej chciałem w kraj ten iść20.
19 „In sixteen hundred and ninety’th year / I set forth as plainly may appear / Through Gods assistance for to understand / The natives language and to see their land / And for my masters interest I did soon…”. H. Kelsey, Henry Kelsey his Book being the Gift of James Hubbud in the Year of Lord 1693, [w:] Canadian Exploration Literature, edited and introduced by G. Warkentin, Toronto 2006, s. 67. W tłumaczeniu tego i następ-nych fragmentów korzystałam z fachowej pomocy Barbary Ludwiczak.
20 „Now Reader Read, for I am well assur’d / Thou dost not know the hardships I endur’d / In the same desert where Ever that I have been, / Nor wilt thou me believe without that thou had seen / The Emynent Dangers that did often me attend, / But still I lived in hopes that once it would amend / And makes me free from hunger and from Cold, / Likewise many other things which I cannot here unfold; / For many times I have often been oppresst / With fears and Cares that I could not take my rest / Because I was alone and no friend could find; / And once that in my travels I was left behind / Which struck fear and terror into me, / But still I was resolved this same Country for to see”. Ibid.
Po krótkim, lecz ekspresyjnym wierszowanym opisie życia Indian Wiel-kich Równin i Prerii, których jeszcze nigdy nie oglądał Anglik („Indians but by English yet not seen”, s. 68), Kelsey zmienia sposób narracji – zaczy-na relacjonować prozą pamiętnikarską, przypomi– zaczy-nającą sprawozdanie. Niemniej w raporcie tym nie brak dygresji odnoszących się do miejsco-wych zwyczajów, sposobów polowania, tradycji, wierzeń, pieśni i ich twór-ców. Nie można nie zauważyć partnerskiego tonu wypowiedzi, pokojo-wego nastroju: „Wysłano mnie nie zabijać Indian, lecz zawierać pokój z tyloma, z ilu byłem w stanie” („neither was I sent there for to kill any Indians but to make peace with as many as I could”, 73). Wyjątkowe zdol-ności Kelseya do prowadzenia negocjacji uczyniły go dobrze prosperują-cym handlarzem.
James Isham (1716–1761) przybył na Zatokę Hudsona w 1732 roku i mieszkał tam do końca życia (zmarł w fabryce futer w Yorku). Można uważać go za pierwszego prawdziwego osadnika, ponieważ zakorzenił się tam, miał żonę-autochtonkę i syna, nie tęsknił za londyńskim życiem. W przerwach pomiędzy ciężką pracą pisał swoje Obserwacje, opowiadając o faunie i florze północno-zachodnich obszarów kraju, zwyczajach, wie-rze i języku Północnych Indian, podpowiadając Brytyjczykom (rodakom i swoim bezpośrednim zwierzchnikom) dogodniejsze i bezpieczniejsze miejsca na przyszłe osady21. Autor notatek pisze w duchu protestanckiej przedsiębiorczości o wzajemnie korzystnych językowych i więziach han-dlowych pomiędzy Brytyjczykami a autochtonami: „Można zaobserwo-wać, że ci Indianie, którzy w sezonie polują na potrzeby fortów, nie pora-dziliby sobie bez pomocy Anglików lepiej, niż Anglicy bez nich, ponieważ podstawę naszego bytowania stanowią wytwory tego kraju”22. „Przy okazji” spostrzegawczy Anglik przygląda się życiu rodzinnemu Indian,
21 Dziś powiedzielibyśmy, że jego obserwacje dotyczące języka Indian miały charakter badań kognitywnych. Isham zauważył na przykład, że Indianie w swoim języku „nie mają żadnych nazw dla dni tygodnia poza »jutro« oraz »pojutrze« lub »za trzy dni« czy »trzy dni temu«, a jeśli chodzi o lata, to posługują się miesiącami, czyli księżycami, które nazywają zgodnie z okresem i porą roku, tj. »miesiąc gęsi«, »miesiąc żaby« etc.” („they have no names for the Days of week, more than tomorrow Day after tomorrow, or 3 Day’s to come, or 3 Days past, and as to Years they go by months (alias moons) which h moons they style according to the times and Seasons of the year, as goose moon, frog moon &c”). J. Isham, Observations on Hudson Bay, 1743, ed. E. E. Rich, 1949, [w:] Canadian Exploration Literature, op. cit., s. 102.
22 „It’s to be observ’d that those Indians that hunts at Seasons for the forts, cannot do without the assistance of the English, any more than the English without them, for the Chief of our Living is this Country’s product”. Ibid.
porównuje stosunek rodziców do dzieci u autochtonów i u Brytyjczyków, dostrzegając więcej przejawów ciepła, miłości i odpowiedzialności za swo-je potomstwo u tych pierwszych.
Jeszcze bardziej zbliżył się do miejscowej ludności David Thompson (1770–1857), pracujący najpierw dla Kompanii Hudsona, a później dla jej konkurentki – Kompanii Północno-Zachodniej. Wybitny astronom, geograf i kartograf, narażając się na niebezpieczeństwo, a nierzadko i na śmierć, pieszo i łodzią pokonywał tysiące mil w celu sporządzenia mapy przyszłej Kanady, pragnął poznać kraj zimy, chłodu i lasów. W szczęśliwym małżeństwie z córką angielskiego handlarza futer i Indianki być może nie czuł się tak osamotniony w nowych warunkach jak jego krajanie. W swo-ich narracjach badawczych (Narrative of His Explorations in Western North
America, 1784–1812) przedstawił wnikliwy opis imagologiczny
francu-skich Kanadyjczyków (mieszkańców prowincji Kanada) i autochtonicz-nych Indian. Szczególnie uwidocznił psycho-mentalne cechy plemienia Cree (Nahataways), z którym żył (ich wyjątkową orientację przestrzenną przy braku wiedzy astronomicznej i geograficznej, talent do opowiada-nia, gawędziarstwo, sztukę polowaopowiada-nia, jedność z naturą, kanibalizm spo-wodowany wielkim głodem po wystrzelaniu zwierzyny przez europejskie korporacje)23. Zażyłość z Pierwszymi Narodami (First Nations), zakorze-nienie rodzinne w nowym kraju nie pozbawiają jednak Thompsona jego brytyjskości. Jest badaczem nowego, dziwnego kraju, znawcą tej nowej zie-mi i ludności, tolerancyjnym wobec niej brytyjskim handlarzem, wiernym poddanym imperium.
Wcieleniem probrytyjskości w koloniach i rzecznikiem imperializmu był oficer Royal Navy, podróżnik i odkrywca Samuel Hearne (1745–1792). Ten wolnomyśliciel, wolterianin, autor narracji Journey from the Prince
of Wales’s Fort in Hudson Bay to the Northern Ocean (1795) opisał swoje
poszukiwania i badania „kopalni miedzi i innych rzeczy, mogących być użytecznymi dla Narodu Brytyjskiego w ogóle i dla Kompanii Hudsoń-skiej w szczególności”24. W odróżnieniu od wspomnianych odkrywców--pamiętnikarzy cechuje go imperialna wyższość w traktowaniu tuziemców (sług człowieka białego); w charakterystyce Indian podkreślał ich żądzę krwawej zemsty („they soon began the bloody massacre” – „wkrótce roz-poczęli krwawą masakrę”; „the horrible scene commenced” – „nastąpiła
23 D. Thompson, Narrative of His Explorations in Western North America, 1784–1812, [w:] An Anthology of Canadian literature in English, ed. by Russell Brown, Donna Ben-nett & Nathalie Cooke, Toronto 1990, s. 28–35.
potworna scena”; „it was shoking beyond description” – „była to groza nie do opisania”25).
Wspomniany wcześniej wielki podróżnik i odkrywca George Vancou-ver (1757–1798) pomimo swych na ogół pokojowych kontaktów z tuziem-cami, swoimi dokładnymi badaniami nowych terenów dla poszerzenia