DLA PrOF. Dr HAB. IgNACEgO Z. SIEMIONA
Konsorcjum Sigma-Aldrich i Polskie Towarzystwo Biochemiczne oraz Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Chemicznego nagrodziły za badania naukowe i zasługi wydawnicze prof. Ignacego Z. Siemiona z Wydziału Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego.Podczas 5 Konferencji Polskiego Towarzystwa Biologii Eksperymentalnej Roślin, odbywającej się 6–9 września pod patronatem Rektora UWr i Prezydenta Wrocławia na Wydziale Prawa, Administracji i Ekonomii, prof. Ignacy Z. Siemion odebrał nagrodę Konsorcjum Sigma-Aldrich i Polskiego Towarzystwa Biochemicz-nego za osiągnięcia w badaniu kwasów nukleinowych, peptydów i białek.
Nagrodę przyznaje Międzynarodowa Kapituła, pracująca pod kierownictwem prof. dr hab. Jana Barciszewskiego z Instytutu Chemii Bioorganicznej PAN w Pozna-niu. Otrzymało ją kolejno kilku wybitnych bioorganików m.in. prof. A. Legocki były prezes PAN, prof. W. Stec były v-ce prezes tej instytucji i inni.
Nagrodę wręczył prof. dr hab. Andrzej Dżugaj, prezes Polskiego Towarzystwa Biochemicznego, z którym prof. I.Z. Siemion pracował kiedyś w Zakładzie Bioche-mii AkadeBioche-mii Medycznej u prof. dr hab. Tadeusza Baranowskiego.
Z kolei 19 września w Centrum Kongresowym Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, podczas 54 Zjazdu Naukowego PTChem i SITPChem, przyznano Panu Profesorowi, na wniosek Rady Redakcyjnej „Wiadomości Chemicznych”, nagrodę specjalną za wieloletni wkład w rozwój, poziom i atrakcyjność czasopisma.
Nagrodę wręczył podczas uroczystości rozdania nagród na Wydziale Chemii, prezes Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Oddział Wrocław, prof. Zygmunt Sadowski, do życzeń i gratulacji dołączył się Dziekan Wydziału Chemii UWr. prof. Zbigniew Ciunik, redaktor naczelny czasopisma „Wiadomości Chemiczne” prof. Zdzisław Latajka i przebywający gościnnie na Wydziale z wykładem prof. Piotr Paneth
Ignacy Z. Siemion jest emerytowanym profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Wrocławskiego. Studia chemiczne ukończył na Uniwersytecie Moskiewskim w 1955 roku, doktorat nauk technicznych na Politechnice Wrocławskiej – 1964. W 1968 roku habilitował się, tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1974, a w roku 1981 tytuł profesora zwyczajnego. Był kierownikiem Zakładu Chemii Organicznej Wydziału Chemii UWr. Prace badawcze które prowadził dotyczyły stereochemii peptydów i białek. Publikacje Profesora Siemiona są niemal w całości poświęcone chemii aminokwasów, peptydów i białek. Tematycznie skupiają się wokół czterech wąt-ków badawczych. Pierwszy z nich dotyczył niskocząsteczkowych pochodnych aminokwasów.
Profesor Ignacy Z. Siemion odkrył reakcję syntezy azlaktonów z N-acylo-aminokwasów wobec aktywacji karboiimidowych. Zsyntezował szereg siarkowych analogów azlaktonów i N-karboksybezwodników. Jako pierwszy otrzymał cykliczne dipeptydy z wiązaniami tioamidowymi. Opisał właściwości chiralooptyczne azlak-tonów i penicylin. Z biegiem lat coraz ważniejsze miejsce w badaniach Profesora zajmowała analiza konformacyjna peptydów. Innym osiągnięciem metodycznym było wprowadzenie dogodnej pary fluoroforów (tyrozyna i p-aminofenyloalanina) do badań odległości między resztami aromatycznymi w cząsteczkach peptydów i białek. Z badaniami konformacyjnymi silnie był związany trzeci obszar badań Pro-fesora Siemiona, dotyczący syntezy peptydów naturalnych i ich analogów. Ważną dziedziną badań były także cykliczne peptydy naturalne lnu(CLA i CLB).
Oddzielną tematyką badawczą Profesora była również chemia kodu gene-tycznego. Profesor w oparciu o odkrytą periodyczną strukturę kodu, sformułował nową hipotezę komplementarności aminokwasów, popartą znacznym materiałem doświadczalnym.
Profesor wypromował dwudziestu trzech doktorów chemii, którzy z wielkim powodzeniem realizują karierę naukową na uczelniach krajowych, w instytutach PAN, jak również na renomowanych uczelniach zagranicznych (USA, Japonia, Kanada). Byli to: D. Konopińska (1972), J. Morawiec (1973), L. Kania (1975), I. Attia (1976), W. Kliś (1977), A. Jankowski (1978), E. Bolewska (1980), Z. Szewczuk (1982),
M. Lisowski (1984), B. Picur (1984), K. Sobczyk (1984), A. Pędyczak (1991, J. Słoń (1992), P. Stefanowicz (1993), A. Wysłouch (1995), M. Cebrat (1995), A. Kluczyk (1998), I. Strug (1999), R. Zbozień-Pacamaj (1999), K. Krajewski (2000), P. Ruchała (2001), P. Buczek (2001), M. Gawłowska (2006).
Spośród doktorów Profesora, czworo się habilitowało i osiągnęło tytuły profe-sorskie (prof. Danuta Konopińska, prof. Zbigniew Szewczuk, prof. Andrzej Jankow-ski i prof. I. Attia pracujący na stanowisku profesora na Politechnice w Kairze. Tytuł doktora habilitowanego zdobył dr Piotr Stefanowicz, uczeń profesora. W toku jest przewód habilitacyjny dra Marka Lisowskiego.
Profesor Ignacy Z. Siemion ma bardzo okazały dorobek naukowy, jest autorem dziewięciu książek, dwustu siedemdziesięciu pięciu prac oryginalnych publikowa-nych w czasopismach krajowych i renomowapublikowa-nych czasopismach zagraniczpublikowa-nych z wysokim Impact Factorem, ponadto opublikował 140 artykułów przeglądowych oraz dotyczących historii nauki.
Wyrazem uznanej pozycji naukowej Profesora jest jego udział w redakcjach czasopism naukowych i pełnione funkcje w wielu organizacjach i towarzystwach naukowych.
Od 1976 roku był członkiem Polskiego Towarzystwa Chemicznego, w latach 1979–83 był Przewodniczącym Zarządu Oddziału Wrocławskiego. Od 1980 r. był członkiem Komitetu Redakcyjnego „Wiadomości Chemicznych”, a w latach 1983–1993 Redaktorem Naczelnym” Wiadomości Chemicznych.”
W 1995 zainicjował publikowanie w „Wiadomościach Chemicznych” stałego felietonu pod tytułem „Notatki chaotyczne”.
Z dużą znajomością historii chemii, ze swadą gawędziarza, Profesor Ignacy Z. Siemion opowiada o różnorodnych wydarzeniach ze świata chemicznego, umie-jętnie przemieszcza się w czasie, znajdując trafne głębokie porównania faktów historycznych ze współczesnymi. Liczba Notatek chaotycznych Profesora sięgnęła osiemdziesięciu. Pierwszą trzydziestkę Profesor zebrał w tomie pt. „Lutium sapien-tiae”, czyli Notatek chaotycznych cześć pierwsza. Drugą zatytułował „Viridarium chymicum, czyli Notatek chaotycznych część druga. Należy przytoczyć, że wielu Czy-telników, żeby nie powiedzieć, że prawie wszyscy, zaczynają lekturę „Wiadomości Chemicznych” od czytania felietonów Profesora.
W pewnym okresie swojej działalności naukowej Profesor ujawnił i rozwinął głębokie zainteresowania historią chemii, które kontynuuje do chwili obecnej, będąc nieetatowym opiekunem Gabinetu Historii Chemii, na Wydziale Chemii UWr.
W 2009 roku ukazała się w serii „Rozprawy z dziejów nauki i techniki” wydanej przez Komitet Historii Nauki i Techniki PAN, książka prof. Ignacego Z. Siemiona: „Wilno chemiczne do połowy XIX stulecia”.
Nowe dzieło historyczne Profesora traktuje o nauczaniu chemii i pracach badawczych chemików w Wilnie. Znaleźć w nim można także szkice o uczniach Śniadeckiego, do których należeli m. in. Ignacy Fonberg, Ignacy Domeyko i inni.
W 2010 roku została wydana kolejna książka „Rady zdrowotne wrocławskiego lekarza dla króla polskiego” Baltazara Ludwika Trallesa. Z języka łacińskiego
prze-łożył to dzieło prof. Kazimierz Orzechowski, a wyboru dokonał i wstępem opatrzył prof. Ignacy Z. Siemion.
Profesor Ignacy Z. Siemion cieszy się niekwestionowanym autorytetem nauko-wym w dziedzinie chemii organicznej i bioorganicznej. Służył zawsze wszystkim potrzebującym niezawodną i kompetentną radą w przygotowywaniu prac doktor-skich, habilitacyjnych i monografii, budząc zawsze podziw i uznanie. Ma niezwy-kłe poczucie humoru, jest zawsze duszą towarzystwa, po mistrzowsku opowiada anegdoty.
Profesor mimo pięknego wieku codziennie pojawia się w Gabinecie i wciąż przygotowuje nowe artykuły