Ochrona dobrych obyczajów

Istotną część ustawy o  przewadze kontraktowej stanowi klauzula general-na zawarta w art. 7. ust. 2, która wskazuje, że praktyki podmiotu objętego ustawą uznaje się za nieuczciwe w sytuacji, gdy są one sprzeczne z dobrymi obyczajami i zagrażają istotnemu interesowi drugiej strony albo interes taki naruszają. Choć ustawodawca nie wskazał literalnie ochrony dobrych obycza-jów jako celu ustawy, to w jej w uzasadnieniu wyraźnie podkreślił, że jej celem jest „wyeliminowanie z łańcucha dostaw surowców rolnych i żywności stoso-wania nieuczciwych praktyk handlowych”13. W  dalszej części uzasadnienia zostało wskazane, że „projektowana ustawa zakazuje nieuczciwego wykorzy-stywania przewagi kontraktowej nabywcy względem dostawcy oraz dostaw-cy względem nabywdostaw-cy. Określa, że wykorzystywanie przewagi kontraktowej przez nabywcę albo dostawcę jest nieuczciwe, jeżeli jest sprzeczne z dobrymi obyczajami i zagraża lub narusza istotny interes drugiej strony14. Widoczne jest zatem, że pojęcia te zostały ściśle ze sobą związane. Stąd też należało uznać w sposób naturalny ochronę dobrych obyczajów jako jeden z celów ustawy przewagowej. Zarówno istotny interes drugiej strony, jak i naruszenie

dobre-10 Kodeks Dobrych Praktyk Handlowych (Projekt: 7.05.2010 r.).

11 http://www.dlahandlu.pl/detal-hurt/wiadomosci/kodeks-dobrych-praktyk-sieci-handlowych-budzi-kontrowersje,6398.html [dostęp: 4.10.2019].

12 http://www.supplychaininitiative.eu/pl/prezentacja-projektu-supply-chain-initiative [dostęp: 4.10.2019].

13 Druk sejmowy nr 790…, op. cit., s.1. 14 Ibidem, s. 6.

go obyczaju są  pojęciami wysoce nieostrymi. W przepisach ustawy brakuje zapisów, które w  jasny sposób wskazywałyby granice „istotności” narusza-nego interesu15. Ta nieostrość może wywoływać wiele wątpliwości interpre-tacyjnych zarówno po stronie organów stosujących prawo, jak  również po stronie podmiotów, których ono dotyczy. W tym przypadku ustawa posiada istotną lukę, która w mojej ocenie powinna zostać wypełniona przepisem wy-jaśniającym w sposób konkretny, co należy rozumieć przez termin „istotnego interesu”. W odmienny sposób trzeba jednak spojrzeć na pojęcie „dobrych obyczajów”, których nie da się wskazać poprzez wprowadzenie zamkniętego katalogu zachowań przedsiębiorcy.

Istotą klauzuli generalnej jest jej ogólny charakter, dlatego mogą pojawić się znaczne trudności defi nicyjne w  tym zakresie. Badając pojęcie dobrego obyczaju winno się zatem kierować również kryteriami pozaprawnymi – taka regulacja stanowi przeniesienie istotnej części kompetencji przy ocenie nieuczciwości na organ administracyjny16. UOKiK wskazał, że za wyznacznik uznania praktyki za zgodną z  dobrym obyczajem można uznać kryterium ekonomiczno-funkcjonalne. Oznacza to, że organ administracyjny powi-nien każdorazowo „przewidywać” skutki dokonywania danej praktyki, przy uwzględnieniu wszystkich aspektów zarówno prawnych, jak i gospodarczych. W ocenie Prezesa UOKiK pojęcie dobrych obyczajów powinno uwzględniać wartości moralne i ekonomiczne istniejące w społeczeństwie, ale musi rów-nież odzwierciedlać zasady zawarte w dokumentach instytucji europejskich. Ponadto jako praktyki naruszające dobre obyczaje UOKiK wskazał wszelkie działania prowadzące do naruszenia „rzetelnego i niezafałszowanego współza-wodnictwa”17 (wykorzystywanie niewiedzy kontrahentów, działania dezinfor-macyjne, wprowadzenie w błąd dostawcy).

Zasadnicze  znaczenie przy dokonywaniu wykładni nieuczciwości pod-miotów w sektorze rolno-spożywczym ma wykazanie, że przy danym stanie faktycznym oprócz rzeczywistego naruszenia zaszła również sprzeczność z do-brymi obyczajami. Zatem aby móc uznać, że zachowanie partnera handlo-wego podlega przepisom ustawy, musi również dojść do naruszenia klauzuli generalnej z art. 7 ust. 2. Dopiero takie wykorzystywanie przewagi kontrak-towej będzie można zakwalifi kować jako naruszenie przepisów prawa, które

15 K. Kohutek, Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi kontrakto-wej w obrocie produktami rolnymi i spożywczymi. Komentarz Lex do art. 7 ust. 2, Lex/el 2017. 16 Decyzja Prezesa UOKIK z  dnia 20 maja 2019  r. w  sprawie Döhler sp. z  o.o. Decyzja nr

RBG – 9/2019, s. 17.

17 Decyzja Prezesa UOKIK z dnia 1 października 2019 r. w sprawie T.B. Fruit Polska sp. z o.o. S.K.A. Decyzja nr RBG - 15/2019, s. 28.

Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi... 129

będzie sankcjonowane omawianymi regulacjami18. Choć samo naruszenie dobrych obyczajów nie świadczy o zaistnieniu stanu faktycznego i prawnego podlegającego ustawie o przewadze kontraktowej, to należy uznać, że takie naruszenie może wskazywać na dopuszczenie się nieuczciwej praktyki.

Wprowadzenie klauzuli generalnej w  sektorze rolno-spożywczym wpro-wadza niepewność prawa, jednak już z samej natury dobrych obyczajów wy-nika, iż niemożliwe jest sprecyzowanie tego pojęcia w zamkniętym katalogu zachowań przedsiębiorców. Ochrona procesów gospodarczych i podmiotów uczestniczących w rynku nie może być opóźniona w stosunku do zachodzą-cych zmian ekonomicznych. Zatem klauzula dobrych obyczajów w kształcie przyjętym przez ustawodawcę ma szczególne znaczenie w przypadku stoso-wania nieuczciwych praktyk przez przedsiębiorców, gdyż dynamika zmian na tym gruncie może być stosunkowo duża. Zasadniczym celem klauzuli ge-neralnej z art. 7 ust. 2 wydaje się więc zapewnienie ochrony partnerów han-dlowych o słabszym potencjale ekonomicznym oraz elastyczność przepisów ustawy wobec zachodzących z czasem przeobrażeń na rynku. W tym kontek-ście wprowadzenie jednoznacznej ustawowej defi nicji, pozwalającej na pre-cyzyjne określenie, co można zaklasyfi kować do dobrych obyczajów, jest nie tylko niepożądane, ale także niemożliwe. Takie podejście do pojęcia dobrych obyczajów da się zauważyć również na gruncie innych ustaw, np. w ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów, ustawie o przeciwdziałaniu nieuczci-wym praktykom rynkonieuczci-wym czy ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkuren-cji. Dopiero wypracowany w tym zakresie dorobek orzeczniczy oraz doktry-nalny wskazał kierunek wykładni tego pojęcia w konkretnych przypadkach. Podobnie powinno się stać również w  przypadku ustawy o  nieuczciwym wykorzystaniu przewagi kontraktowej, w której z uwagi na specyfi kę rynku w łańcuchu dostaw rolno-spożywczych wiodącą rolę we wskazaniu katalogu praktyk sprzecznych z  dobrymi obyczajami będzie posiadało  orzecznictwo. Z  uwagi na specyfi czne cele ustawy przewagowej nie jest zarazem wskaza-ne automatyczwskaza-ne stosowanie rozwiązań (w  tym wykładni) z  innych ustaw (np. ekonomiczno-funkcjonalne pojmowanie klauzuli dobrych obyczajów w przypadku ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji)19.

Dokonując analizy, czy doszło do naruszenia generalnego zakazu z art. 7 ust. 2 u.p.n.w.p.k., powinno się brać pod uwagę odmienność stosunków obli-gacyjnych w poszczególnych działach sektora rolno-spożywczego. Należy bo-wiem uwzględnić różnorodność działalności prowadzonych przez dostawców

18 K. Kohutek, Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi kontrakto-wej w obrocie produktami rolnymi i spożywczymi. Komentarz Lex do art. 7 ust. 28, Lex/el 2017.

19 Idem, Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi kontraktowej

oraz producentów rolnych w całej branży żywnościowej. Ta heterogeniczność i  specyfi ka zachodzących relacji pomiędzy uczestnikami łańcucha dostaw sprawia, że w  konkretnym przypadku dobre obyczaje mogą przejawiać się w odrębny sposób. W konsekwencji pojawia się konieczność indywidualnego podejścia do każdej sprawy oraz wzięcia pod uwagę całego stanu faktycznego i prawnego dotyczącego kontraktacji.

W decyzji w sprawie Cykoria S.A. Prezes UOKiK podniósł, iż za dobry obyczaj uznaje  się „[…] zachowanie kontraktującego, który dysponuje sil-niejszą pozycją, zmierzające do  umożliwienia dostawcy wykonania umowy i dostarczenia przedmiotu umowy, nie powodując po jego stronie nadmier-nych trudności, które wpływają na prowadzone przez dostawcę gospodarstwo przy jednoczesnym zapewnieniu równomierności dostaw od wszystkich do-stawców. Dobrym obyczajem jest także równomierny rozkład ryzyka stron wynikającego z zawartej umowy”. Wobec powyższego za zgodne z dobrym obyczajem należałoby uznać takie działania przedsiębiorcy posiadającego przewagę w kontraktowaniu, które dają możliwość pełnej realizacji zobowią-zania przez wszystkie strony stosunku obligacyjnego. Taka konstatacja może wydawać się wątpliwa z uwagi na to, że w wielu umowach handlowych roz-kład ryzyka jest w istocie nierównomierny a przy tym uznawany za dopusz-czalny. Jednakże w przypadku spraw objętych ustawą przewagową należało-by dodatkowo uwzględnić specyfi kę sektora rolno-spożywczego. Warto się zatem zastanowić nad znaczeniem równomiernego rozkładu ryzyka w umo-wach kontraktacji. Konieczne zdaje się również zastosowanie obiektywnego miernika pozwalającego stwierdzić, czy przy danym stanie faktycznym zacho-dzi owa równomierność. Mając na uwadze swoistość łańcucha dostaw żyw-ności, egzemplifi kacji terminu rozkładu ryzyka należałoby upatrywać przede wszystkim w proporcjonalności odbioru produktów przez podmiot posiada-jący przewagę kontraktową wobec wszystkich jego kontrahentów w zbliżo-nych odstępach czasu.

W pierwszej decyzji nakładającej karę pieniężną w sprawie T.B. Fruit Pol-ska sp. z o.o. S.K.A jako dobry obyczaj wPol-skazane natomiast zostało termino-we spełnianie zobowiązań pieniężnych20. Oznacza to, że praktyką sprzeczną z dobrym obyczajem będą również działania podmiotu opóźniające początek biegu terminu płatności. W myśl art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych wskazuje się, że zapłata za spełnienie świadczenia powinna zostać dokonana w nieprzekraczalnym ter-minie 30 dni liczonym od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku.

20 Decyzja Prezesa UOKIK z dnia 1 października 2019 r. w sprawie T.B. Fruit Polska sp. z o.o. S.K.A. Decyzja nr RBG – 15/2019, s. 29.

Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi... 131

Taki termin będzie więc dotyczył transakcji dokonywanych w ramach sekto-ra rolno-spożywczego. Jedynie w  wyjątkowych sytuacjach strony tsekto-ransakcji handlowej mogą ustalić termin zapłaty dłuższy niż 30 dni, pod warunkiem że ustalenie to jest obiektywnie uzasadnione właściwością lub szczególnymi elementami umowy, a termin ten nie przekracza 60 dni (art. 8 ust. 3 ustawy o terminach płatności). W sprawie T.B. Fruit Polska sp. z o.o. S.K.A narusze-nia w tym zakresie stały się podstawą do nałożeS.K.A narusze-nia maksymalnej kary fi nan-sowej przez UOKiK na przedsiębiorstwo.

W ocenie Prezesa UOKiK powinno się zatem zwrócić uwagę, czy przed-siębiorstwo o  wyższym potencjale ekonomicznym poprzez dokonywane czynności nie utrudnia w jakikolwiek sposób swoim kontrahentom spełnie-nia ciążącego na nich świadczespełnie-nia. Należy zauważyć, iż na ocenę o dokonaniu naruszenia klauzuli generalnej z art. 7 ust. 2 miał wpływ tzw. ,aspekt ilościo-wy. Podobnie jak w przypadku wykładni interesu publicznego, gdzie zostało podkreślone, iż praktyka Cykoria S.A. dotyczy szerszego kręgu podmiotów, tak też w przypadku naruszenia dobrego obyczaju zostało wskazane szczegól-ne znaczenie nierównomierszczegól-nego rozłożenia ryzyka wobec wszystkich dostaw-ców spółki. Organ administracyjny uznał za niezgodne z dobrym obyczajem ryzyko nierównego traktowania części dostawców przez podmiot gospodarczy o większej sile ekonomicznej w przypadku ustalania harmonogramu dostaw. Prezes UOKiK uznał, że naruszeniem klauzuli generalnej jest sam sposób wy-znaczania terminów dostaw, według którego producent miał obowiązek do-starczyć produkt najpóźniej 3 dni od dnia, w którym został wezwany do speł-nienia świadczenia. Dostawcy musieli podporządkować całą swoją produkcję pod wymagania jednego nabywcy, gdyż w momencie wezwania do spełnienia świadczenia mieli stosunkowo krótki termin na wykonanie zobowiązania, co wiązało się z  natychmiastowym zaprzestaniem dotychczasowych czynności przez producentów rolnych w celu zaspokojenia łączącego ich stosunku obli-gacyjnego. Czas ten został wydłużony decyzją zobowiązującą do 7 dni robo-czych. Zdaniem Prezesa UOKIK niezgodna z dobrym obyczajem jest także możliwość arbitralnego decydowania o kolejności dostaw i potencjalnego od-sunięcia części partnerów handlowych, by dokonać zobowiązania w później-szym czasie21, mogłaby zajść sytuacja, w której część partnerów handlowych odbiorcy mogłaby zostać wezwana do spełnienia świadczenia dopiero w okre-sie zimowym, a tym samym odniosłaby poważniejsze straty od podmiotów, które byłyby wskazane w pierwszej kolejności do wykonania zobowiązania. Wobec tego mogłoby wydawać się uzasadnione uznanie, że nierównomierne rozłożenia ryzyka jest sprzeczne z dobrymi obyczajami. Można jednak

nowić się, czy istnieją jakieś kryteria pozwalające na ocenę, kiedy w rzeczy-wistości zachodzi owa sprzeczność i  czy w  każdej sytuacji ryzyko powinno być niwelowane do minimum. O  ile bowiem warunki umowy, polegające na braku proporcjonalności skupu, faktycznie mogą powodować pomniej-szenie płynności fi nansowej dostawcy, o tyle może dojść do sytuacji, w której chroniony będzie podmiot gospodarczy, który jest zwyczajnie nieporadny i nieprofesjonalny22. W praktyce może być tak, że ochronie będzie podlegał producent, który jedynie wskutek swojego niedbalstwa nie ma zdywersyfi ko-wanych źródeł fi nansowania. Wydaje się jednak, że w przypadku niesprawie-dliwego przeniesienia ryzyka na jeden albo kilka podmiotów takie spojrzenie byłoby niesłuszne. Nie można przecież zapominać, że towary produkowane w obrębie sektora rolno-spożywczego charakteryzują się określonym (z reguły krótkim) terminem trwałości i z upływem czasu ulegają zepsuciu. Warunki atmosferyczne panujące w okresie jesienno-zimowym nie sprzyjają utrzyma-niu odpowiedniej jakości produktów rolnych do czasu ich odbioru. Dale-ce krzywdząca dla producenta rolnego byłaby zatem odmowa przyjęcia plo-nów ze względu na zepsucie produktu wynikające z późnego odbioru towaru w sytuacji, gdy pozostali dostawcy takich kosztów nie ponieśli. Może dojść do sytuacji, w  której jeden z  producentów rolnych zostałby zmuszony do realizacji swojego zobowiązania w okresie zimowym, podczas gdy reszta stron wykonałaby znaczną część świadczenia w cyklu jesiennym, co istotnie przy-czyniłoby się do zdeprecjonowania zysku tego pierwszego.

Nie powinno być zatem zaskoczeniem, iż podział ryzyka pomiędzy wszyst-kie podmioty został zaakcentowany również przez Komisję Europejską w sto-sownej dyrektywie23. Ma to zasadnicze znaczenie dla zapewnienia uczciwej konkurencji w sektorze rolno-spożywczym, a także dla ogólnej poprawy efek-tywności całego łańcucha dostaw. Podniesiono również, że za niedozwoloną praktykę uznaje się anulowanie zamówienia w krótkim czasie w przypadku łatwo psujących się produktów, gdyż powoduje to utratę dochodu przez pod-miot o niższej sile negocjacyjnej24. Można odnaleźć pewną analogię w uza-sadnieniu decyzji w sprawie Cykoria S.A., w której podkreślone zostało, iż nieuczciwe są postanowienia wzorca umowy pozwalające na odrzucenie przez

22 K. Kohutek, Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi kontrakto-wej w obrocie produktami rolnymi i spożywczymi. Komentarz Lex do art. 7 ust. 1, Lex/el 2017. 23 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego I  Rady (UE) 2019/633 z  dnia 17 kwietnia 2019  r.

w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych w relacjach między przedsiębiorcami w łańcu-chu dostaw produktów rolnych i spożywczych, s. L 111/61.

24 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego I  Rady (UE) 2019/633 z  dnia 17 kwietnia 2019  r. w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych w relacjach między przedsiębiorcami w łańcu-chu dostaw produktów rolnych i spożywczych, s. L 111/67.

Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi... 133

spółkę części surowca z uwagi na jakość produktu przy jednoczesnym braku rozkładu ryzyka na wszystkich dostawców określonego produktu25. Docho-dziło bowiem do sytuacji, w których towar był odbierany od części producen-tów częściej i w większych ilościach, podczas gdy inni dostawcy byli zmusze-ni do dłuższego oczekiwazmusze-nia na możliwość realizacji swojego zobowiązazmusze-nia. W tym przypadku należy przyznać słuszność decyzji Prezesa UOKiK o rozło-żeniu ryzyka na wszystkie strony, z którymi spółka zawarła umowę. Chociaż prowadzenie działalności gospodarczej zawsze będzie charakteryzowało się występowaniem elementu ryzyka i przedsiębiorcy muszą się z tym liczyć jako podmioty uczestniczące w  rynku gospodarczym, to jednak nieuzasadnione jest przeniesienie kosztów jedynie na wąską grupę kontrahentów. Zasadnicze znaczenie powinno zatem mieć ustalenie, czy doszło do nadmiernego ob-ciążenia nim  któregokolwiek z  podmiotów łańcucha dostaw26. Kierując się kryteriami etyczno-moralnymi, można zatem stwierdzić, że uznanie nierów-nomiernego rozkładu ryzyka w sprawie Cykoria S.A. za działania sprzeczne z dobrymi obyczajami wydaje się uzasadnione.

Podsumowanie

Bez wątpienia realizacja ustawowych założeń będzie zwiększała ochronę pod-miotów i ograniczała zjawisko tzw. agresywnej gry rynkowej. Ocena general-na celów opisywanej ustawy pozwala general-na stwierdzenie, że pomimo istnienia różnic w ich konstrukcyjnych założeniach wykazują one spójność. Niewąt-pliwie będą zachodziły sytuacje, w których realizacja jednego z celów ustawy będzie wypełnieniem innego. Analiza opisywanej regulacji daje podstawy do stwierdzenia, że choć nie wszystkie cele ustawy opisane w artykule wzajemnie się przenikają, to na pewno ze sobą nie kolidują. Co więcej – pewne rozwiąza-nia zastosowane przez prawodawcę wykazują znaczną zbieżność i wzajemnie się uzupełniają.

Po pierwsze, sformułowany przez ustawodawcę cel nadrzędny, jakim jest eliminacja nieuczciwych praktyk w  sektorze rolno-spożywczym, został ści-śle sprzężony z pozostałymi jej założeniami. Przykładem jest związanie przez prawodawcę nieuczciwości praktyki podmiotu gospodarczego z naruszeniem klauzuli dobrego obyczaju. Redakcja przepisu zawartego w art. 7 ust. 2 usta-wy jasno wskazuje, że oba kryteria są ze sobą związane, a  prawodawca bezpo-średnio uzależnił uczciwość działań podmiotu gospodarczego od ich zgodno-ści z dobrymi obyczajami. Ponadto eliminacja nieuczciwych praktyk stanowi

25 Decyzja z dnia 5 marca 2018 r. w sprawie Cykoria S.A., s. 16.

26 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 czerwca 2016 r. w sprawie nieuczciwych prak-tyk handlowych w łańcuchu dostaw żywności (2015/2065[INI]), s. 16.

wypełnienie pozostałych celów gospodarczych, które realizuje ustawa, takich jak ochrona interesu publicznego czy przywrócenie właściwych relacji pomię-dzy podmiotami uczestniczącymi w łańcuchu dostaw. Bez wątpienia usunię-cie z  sektora rolno-spożywczego czynów nieuczciwych w  szerokim zakresie służy użytkownikom rynku.

Po drugie, dokładna analiza ustawy nasuwa również spostrzeżenie, że ustawowy cel zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego stanowi przejaw realizacji ochrony interesu publicznego. Na taką ocenę pozwala m.in. stwier-dzenie ustawodawcy, że zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego jest „podstawowym obowiązkiem każdego państwa”, czym został  podkreślony ogólnospołeczny charakter problematyki. Wydaje się zatem słuszną konsta-tacją, iż bezpieczeństwo żywnościowe stanowi rodzaj interesu publicznego. W podobny sposób należałoby ocenić także poprawę funkcjonowania rynku produktów rolnych.

Wreszcie wypełnieniem klauzuli dobrego obyczaju wydaje się uczciwe po-stępowanie przedsiębiorców o silniejszym potencjale ekonomicznym wobec słabszych uczestników rynku. Zjawiskiem szczególnie pożądanym na rynku są takie działania przedsiębiorcy posiadającego przewagę, które nie sprawiają trudności w realizacji zobowiązań przez ich partnerów handlowych. Taka sy-tuacja w strukturach rynku poprawia efektywność jego uczestników i pozwa-la na przewidywanie skutków zachodzących procesów.

Moja ocena przyjętych przez ustawodawcę celów jest pozytywna, ponie-waż służą one w  istocie realizacji celu nadrzędnego, jakim jest eliminacja nieuczciwych praktyk handlowych. Wprowadzenie szczegółowych przepisów regulujących procesy zachodzące w  branży rolno-spożywczej ma znaczenie szczególne w  systemie prawa polskiego, gdyż pośrednio ingeruje w  relacje handlowe pomiędzy uczestnikami rynku. Chociaż przepisy ustawy nadają w tym zakresie szerokie kompetencje organowi administracyjnemu, to pod-jęte dotychczas działania Prezesa UOKiK należy uznać za zrównoważone: w  większości wysłano do  przedsiębiorców jedynie wezwania. Jak dotąd zo-stała wydana tylko jedna decyzja nakładająca karę pieniężną, w pozostałych sprawach nie było konieczności podejmowania dalszych środków o charakte-rze prewencyjnym. Tak więc w toku czynności podjętych po charakte-rzez UOKiK zo-stały dotychczas wydane tylko trzy decyzje zobowiązujące i jedna decyzja na-kładająca karę pieniężną. Niezależnie więc od pojawiających się wątpliwości w zakresie wykładni samej ustawy, z uwagi na cele wprowadzonych przepisów trudno nie przyznać słuszności podjętym przez organ czynnościom. Przypo-mnieć należy, że konieczność ochrony słabszych uczestników łańcucha dostaw została podkreślona nie tylko na poziomie krajowym, ale również unijnym.

Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi... 135

Tym samym przez wprowadzenie ustawy przewagowej został także spełnio-ny postulat Komisji Europejskiej co do minimalnej harmonizacji przepisów dotyczących nieuczciwych praktyk handlowych z  ustawodawstwem innych państw członkowskich.

Bibliografi a

Bundeskartellamt, Untersagung des Erwerbs der Filialen von Kaiser’s Tengelmann durch Edeka, 6.07.2015; https://www.bundeskartellamt.de/SharedDocs/Entscheidung/

DE/Fallberichte/Fusionskontrolle/2015/B2-96-14.pdf?__blob=publication File&v=5 (dostęp: 3.04.2019).

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego I  Rady (UE) 2019/633 z  dnia 17 kwietnia 2019 r. w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych w relacjach między przedsię-biorcami w łańcuchu dostaw produktów rolnych i spożywczych.

Grzelak A., Pająk K., Nowe trendy w metodologii nauk ekonomicznych, Wyd.

Uniwersy-tetu Ekonomicznego w Poznaniu, Poznań 2010.

Kohutek K., Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi kon-traktowej w obrocie produktami rolnymi i spożywczymi. Komentarz, Lex/el 2017.

Kohutek K., Sieradzka M., Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów. Komentarz,

Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2014.

Łyszczarz W., Zwalczanie nadużywania przewagi kontraktowej w handlu detalicznym pro-duktami spożywczymi w Niemczech – przegląd, „internetowy Kwartalnik

Antymono-polowy i Regulacyjny” 2017, nr 6; http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1. element.desklight-a47eb346-6f94-48cc-8cd9-f30868a895d5 [dostęp: 3.04.2019]. Moisejevas R., Mikelėnas V., Zaščiurinskaitė R., Lithuania, [w:] Legislation Covering

Business-to-business Unfair Trading Practices in the Food Supply Chain in Central and Eastern European Countries, eds. A. Piszcz, D. Wolski, University of Warsaw Faculty