2.5.1. Wyrok sądu z dnia 7 marca 2013 r. w sprawie t-370/11
Polska przeciwko Komisji21
Przedmiot: żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Ko-misji 2011/278/UE z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie
usta-20 Dz.Urz. UE C 156 z 01.06.2013.
4/2013
nowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskie-go i Rady (Dz.U. L 130, s. 1).
Sentencja:
1) Skarga zostaje oddalona.
2) Rzeczpospolita Polska zostaje obciążona kosztami
postę-powania.
2.5.2. Wyrok trybunału z dnia 17 października 2013 r. w sprawie c-203/12 Billerud Karlsborg AB, Billerud Skärblacka AB przeciwko
Naturvårdsverket22 (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez högsta domstolen, szwecja)
Przedmiot: wykładnia art. 16 ust. 3 i 4 dyrektywy 2003/87/
/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października
2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji ga-zów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrekty-wę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275, s. 32); kary przewidziane w dyrektywie; obowiązek zapłaty kary przez operatora, który nie zwrócił do dnia 30 kwietnia roku kalendarzowego przydzia-łów w ilości odpowiadającej jego emisji, nawet jeżeli wynika to z zaniedbania, błędu administracyjnego lub problemów tech-nicznych; ewentualna możliwość zwrotu lub obniżenia wyso-kości kary.
Sentencja:
1) Artykuł 16 ust. 3 i 4 dyrektywy 2003/87/WE
Parlamen-tu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrekty-wę Rady 96/61/WE należy interpretować w ten sposób, że nie dopuszcza on, by operator, który nie dokonał do dnia 30 kwietnia zwrotu uprawnień do emisji dwutlenku węgla odpowiadających jego emisji z roku poprzedniego, uniknął przewidzianej w tym przepisie kary finansowej
4/2013
z tytułu przekroczenia emisji, nawet jeżeli w tym dniu po-siadał wystarczającą ilość uprawnień.
2) Artykuł 16 ust. 3 i 4 dyrektywy 2003/87 należy
inter-pretować w ten sposób, że wysokość ryczałtowej kary pie-niężnej przewidzianej w tych przepisach nie może ulegać modyfikacji przez sąd krajowy na podstawie zasady pro-porcjonalności.
2.5.3. Wyrok trybunału z dnia 17 października 2013 r. w sprawach połączonych c-566/11, c-567/11, c-580/11, c-591/11, c-620/11 i c-640/11 Iberdrola, SA, Gas Natural SDG SA (C-566/11), Gas Natural
SDG SA (C-567/11), Tarragona Power SL (C-580/11), Gas Natural SDG SA, Bizcaia Energía SL (C-591/11), Bahía de Bizcaia Electricidad SL
(C-620/11), E.ON Generación SL i in. (C-640/11)23 (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym
złożony przez tribunal supremo, hiszpania)
Przedmiot: wykładnia art. 10 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cie-plarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275, s. 32); ochrona warstwy ozonowej; system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie; metoda przydziału uprawnień; bezpłatny przy-dział uprawnień.
Sentencja:
Artykuł 10 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskie-go i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE, należy interpreto-wać w ten sposób, że nie sprzeciwia się on stosowaniu krajowych przepisów, takich jak rozpatrywane w postępowaniach głównych, których celem i skutkiem jest obniżanie wynagrodzenia za działal-ność związaną z produkcją energii elektrycznej o kwotę, o którą
4/2013
wynagrodzenie to podwyższyło się w związku z wliczeniem warto-ści bezpłatnie przydzielonych uprawnień do cen ofert sprzedaży na hurtowym rynku energii elektrycznej.
2.6. ochrona Wód
2.6.1. Wyrok trybunału (wielka izba) z dnia 11 września 2012 r. w sprawie c-43/10 Nomarchiaki Aftodioikisi Aitoloakarnanias i in. przeciwko Ypourgos Perivallontos i in.24 (wniosek o wydanie orzeczenia
w trybie prejudycjalnym złożony przez symvoulio tis epikrateias, grecja)
Przedmiot: wykładnia dyrektywy 2000/60/WE Parlamen-tu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustana-wiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327, s. 1); roboty mające na celu przekiero-wanie biegu rzeki; pojęcie terminu dla ustanowienia planów gospodarowania wodami dla obszarów dorzeczy w rozumieniu art. 13 ust. 6 dyrektywy.
Sentencja:
1) Wykładni art. 13 ust. 6 i art. 24 ust. 1 dyrektywy 2000/60/
/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 paździer-nika 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działa-nia w dziedzinie polityki wodnej należy dokonywać w ten sposób, że wyznaczają one odpowiednio dzień 22 grudnia 2009 r. jako datę upływu terminu udzielonego państwom członkowskim na opublikowanie planów gospodarowania wodami w dorzeczach i dzień 22 grudnia 2003 r. jako najpóźniejszą datę upływu terminu na transpozycję przez państwa członkowskie tej dyrektywy, w szczególności jej art. 3–6, 9, 13 i 15.
2) Wykładni dyrektywy 2000/60 należy dokonywać w ten
sposób, że:
4/2013
– nie stoi ona zasadniczo na przeszkodzie przepisowi krajowemu, który zezwala, przed dniem 22 grudnia 2009 r., na transfer wody z jednego dorzecza do innego lub z jednego obszaru dorzecza do innego bez uprzed-niego przyjęcia przez właściwe organy krajowe planów gospodarowania wodami dla odnośnych obszarów do-rzeczy;
– taki transfer nie może poważnie zagrażać osiągnięciu celów wyznaczonych przez tę dyrektywę;
– niemniej jednak wspomniany transfer w zakresie, w ja-kim może powodować niekorzystne dla wody skutki ta-kie jak wymienione w art. 4 ust. 7 tej dyrektywy, może zostać zatwierdzony, przynajmniej jeśli spełnione są przesłanki, o których mowa w lit. a)–d) tego przepisu; oraz
– niemożność zaspokojenia przez zasoby wodne zawarte w docelowym dorzeczu lub obszarze dorzecza jego za-potrzebowania na wodę pitną, do produkcji energii lub do nawadniania nie stanowi warunku koniecznego, aby taki transfer wody był zgodny z tą dyrektywą, o ile speł-nione są wymiespeł-nione wcześniej przesłanki.
3) Zatwierdzenie przez parlament krajowy planów
gospoda-rowania wodami w dorzeczach, takich jak plany sporne w postępowaniu przed sądem krajowym, bez przepro-wadzenia procedur informowania, konsultacji i udziału społeczeństwa, nie wchodzi w zakres stosowania art. 14 dyrektywy 2000/60, a w szczególności art. 14 ust. 1.
4) Wykładni dyrektywy Rady 85/337/EWG z dnia 27
czerw-ca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środo-wisko naturalne, zmienionej dyrektywą 2003/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r., a w szczególności art. 1 ust. 5 tej dyrektywy, należy do-konywać w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona ustawie takiej jak ustawa 3481/2006 przyjęta przez parlament grecki w dniu 2 sierpnia 2006 r., która zatwierdziła pro-jekt częściowego przekierowania wód rzeki taki jak propro-jekt sporny w postępowaniu przed sądem krajowym w oparciu
4/2013
o ocenę oddziaływania na środowisko dla tego projektu stanowiącą podstawę decyzji administracyjnej wydanej po przeprowadzeniu postępowania zgodnego z przewi-dzianymi w tej dyrektywie obowiązkami poinformowania i udziału społeczeństwa, pomimo że w postępowaniu są-dowym stwierdzona została nieważność tej decyzji, o ile ustawa ta stanowi szczególny akt ustawodawczy, tak iż cele tej dyrektywy mogą być osiągnięte w procesie ustawo-dawczym. Do sądu krajowego należy zbadanie, czy obie te przesłanki zostały spełnione.
5) Projekt częściowego przekierowania wód rzeki taki jak
projekt sporny w postępowaniu przed sądem krajowym nie powinien być uznany za plan lub program wchodzą-cy w zakres stosowania dyrektywy 2001/42/WE Parla-mentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko.
6) Obszary wymienione w krajowym wykazie terenów
ma-jących znaczenie dla Wspólnoty przekazanym Komisji na podstawie art. 4 ust. 1 akapit drugi dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochro-ny siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauochro-ny i flory i na-stępnie ujęte w wykazie terenów mających znaczenie dla Wspólnoty przyjętym decyzją Komisji 2006/613/WE z dnia 19 lipca 2006 r. przyjmującą na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG wykaz podlegających ochronie terenów śródziemnomorskiego regionu biogeograficznego mają-cych znaczenie dla Wspólnoty były objęte, po notyfikacji tej decyzji zainteresowanemu państwu członkowskiemu, zakresem ochrony przewidzianym w tej dyrektywie, jesz-cze zanim wspomniana decyzja została opublikowana. W szczególności, po takiej notyfikacji, zainteresowane państwo członkowskie było również zobowiązane podjąć środki ochronne przewidziane w art. 6 ust. 2–4 tej dyrek-tywy.
7) Wykładni dyrektywy 92/43, a w szczególności jej art. 6
ust. 3 i 4, należy dokonywać w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie temu, aby na realizację projektu
przekie-4/2013
rowania wód, który nie jest konieczny dla zachowania obszaru specjalnej ochrony lub bezpośrednio z zachowa-niem go związany, ale który może na ten obszar specjalnej ochrony w istotny sposób oddziaływać, wydane zostało pozwolenie, jeśli brak jest informacji lub wiarygodnych i aktualnych danych dotyczących ptactwa występującego na tym obszarze.
8) Wykładni dyrektywy 92/43 należy dokonywać w ten
spo-sób, że powody przyjęcia projektu przekierowania wód, związane po pierwsze, z nawadnianiem i, po drugie, z zapotrzebowaniem na wodę pitną, mogą stanowić nad-rzędny interes publiczny uzasadniający realizację przed-sięwzięcia wywierającego negatywny wpływ na integral-ność terenów, których ono dotyczy. Jeżeli przedsięwzięcie to narusza integralność terenu mającego znaczenie dla Wspólnoty obejmującego typ siedliska przyrodniczego lub zamieszkanego przez gatunek o znaczeniu prioryte-towym, jego realizacja może co do zasady być uzasadnio-na względami związanymi z zapotrzebowaniem uzasadnio-na wodę pitną. Natomiast nawadnianie nie należy, co do zasady, do względów odnoszących się do zdrowia ludzkiego i bez-pieczeństwa publicznego, uzasadniających przedsięwzię-cie takie jak projekt sporny w postępowaniu przed sądem krajowym.
9) Zgodnie z dyrektywą 92/43, a w szczególności z jej art. 6
ust. 4 akapit pierwszy zdanie pierwsze, dla ustalenia, czy środki kompensujące są odpowiednie, należy wziąć pod uwagę zasięg przekierowania wód i zakres prac, którego ono wymaga.
10) Dyrektywa 92/43, a w szczególności jej art. 6 ust. 4 akapit
pierwszy, interpretowana w świetle celu polegającego na zrównoważonym rozwoju, ustanowionego w art. 6 WE, zezwala w odniesieniu do obszarów wchodzących w skład sieci Natura 2000 na przekształcenie naturalnego ekosys-temu rzecznego w stworzony przez człowieka ekosystem rzeczny i jeziorny, o ile spełnione są przesłanki określone w tym przepisie dyrektywy.
4/2013
2.6.2. Wyrok trybunału z dnia 4 października 2012 r. w sprawie c-403/11 Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii25
Przedmiot: uchybienie zobowiązaniom państwa człon-kowskiego; naruszenie art. 13 ust. 1–3 i 6, art. 14 ust. 1 lit. c) i art. 15 ust. 1 dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskie-go i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327, s. 1); plany gospodarowania wodami w dorzeczu; informo-wanie społeczeństwa i konsultacje; przekazyinformo-wanie tych planów gospodarowania.
Sentencja:
1) Królestwo Hiszpanii:
– nie przyjmując do dnia 22 grudnia 2009 r. planów go-spodarowania wodami w dorzeczu, z wyjątkiem przy-padku Distrito de la Cuenca Fluvial de Cataluña (okrę-gu dorzecza Katalonii), i nie przekazując Komisji oraz innym zainteresowanym państwom członkowskim do dnia 22 marca 2010 r. kopii tych planów zgodnie z art. 13 ust. 1–3 i 6 oraz art. 15 ust. 1 dyrektywy 2000/60/ WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 paź-dziernika 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowe-go działania w dziedzinie polityki wodnej, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/32/ WE z dnia 11 marca 2008 r. oraz
– nie wszczynając procedur dotyczących informowania społeczeństwa i konsultacji w przedmiocie planów go-spodarowania wodami w dorzeczu najpóźniej do dnia 22 grudnia 2008 r. zgodnie z art. 14 ust. 1 lit. c) tej dyrektywy, z wyjątkiem okręgów dorzecza Katalonii, Balearów, Teneryfy, Gwadiany, Gwadalkiwiru, Cuenca Mediterránea Andaluza (andaluzyjskiego basenu Mo-rza Śródziemnego), Tinto-Odiel-Piedras, Guadalete--Barbate, Galicia-Costa, Miño-Sil, Duero, Cantábrico Occidental oraz Cantábrico Oriental, uchybiło
4/2013
wiązaniom ciążącym na nim na mocy wymienionych przepisów.
2) Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami
postępo-wania.
2.6.3. Wyrok trybunału z dnia 13 czerwca 2013 r. w sprawie c-193/12
Komisja Europejska przeciwko Republice Francuskiej26
Przedmiot: uchybienie zobowiązaniom państwa członkow-skiego, naruszenie art. 3 ust. 1 i 4 oraz załącznika I do dyrek-tywy Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego (Dz.U. L 375, s. 1); niekom-pletne wskazanie stref zagrożenia; nadmierna zawartość azota-nów; eutrofizacja; odbywający się co cztery lata nieprawidłowy przegląd.
Sentencja:
1) Nie wyznaczając szeregu stref charakteryzujących się
obecnością zbiorników wód powierzchniowych i grunto-wych dotkniętych nadmierną zawartością azotanów lub zjawiskiem eutrofizacji lub zagrożeniem ich wystąpienia jako stref zagrożenia, Republika Francuska uchybiła zo-bowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 3 ust. 1 i 4 dyrektywy Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powo-dowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego oraz za-łącznika I do tej dyrektywy.
2) Republika Francuska zostaje obciążona kosztami
postę-powania.
4/2013
2.6.4. Wyrok trybunału z dnia 24 października 2013 r. w sprawie c-151/12 Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii27
Przedmiot: naruszenie art. 4 ust. 8, art. 7 ust. 2, art. 10 ust. 1 i 2 dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskie-go i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327, s. 1) oraz pkt 1.3 i 1.4 załącznika V do niej; cele ochrony środowiska; wody wykorzystywane do poboru wody do spoży-cia; wody powierzchniowe; zlewnie wewnątrzwspólnotowe.
Sentencja:
1) Nie podejmując wszystkich środków niezbędnych do
do-konania transpozycji art. 4 ust. 8, art. 7 ust. 2, art. 10 ust. 1 i 2 dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europej-skiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawia-jącej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej oraz pkt 1.3 i 1.4.1 ppkt (i)–(iii) załącznika V do niej, do którego to załącznika odsyła art. 8 ust. 2 tej dyrektywy w odniesieniu do zlewni wewnątrzwspólnoto-wych położonych poza terytorium Katalonii oraz art. 7 ust. 2 i art. 10 ust. 1 i 2 dyrektywy 2000/60 w odnie-sieniu do zlewni wewnątrzwspólnotowych położonych na terytorium Katalonii, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobo-wiązaniom ciążącym na nim na mocy tej dyrektywy.
2) W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.
3) Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami
postępo-wania.