Obejmuje 12 uniwersalnych wartości moralnych: szacu-nek, uczciwość, odpowiedzialność, odwaga, samodyscyplina, pokojowość, sprawiedliwość, szczęście, optymizm, przyjaźń i miłość, solidarność, piękno, mądrość.
SZACUNEK. Często dla dobra dziecka depczemy jego uczucia. Tymczasem najgłębszą treścią szacunku jest ochro-na uczuć, ponieważ stwarza klimat akceptacji i zachęty, w któ-rym każdy może zdrowo się rozwijać i działać, wydobywając i kształtując swe najlepsze cechy. Zawsze warto zapytać sa-mego siebie: czy moje słowa lub zachowanie nie zraniły lub nie zranią uczuć innej osoby?
Składowe szacunku: grzeczność, dobre maniery; dbałość o uczucia innych, poszanowanie cudzej godności; dbałość o dobro innych, wzgląd na innych; respektowanie inności, od-mienności; honor: poszanowanie własnej godności, dbałość o swe dobre imię, dotrzymywanie słowa; dbałość o własne dobro i swój rozwój; podziw, uznanie, docenianie.
Komu-czemu powinniśmy okazywać szacunek?
Wszystkim osobom – znajomym i nieznajomym, a także sobie; cudzej własności (przedłużenie szacunku wobec wła-ściciela); dobrym tradycjom (przedłużenie szacunku wobec wcześniejszych pokoleń); pracy i jej produktom (przedłużenie szacunku wobec jej wykonawców i użytkowników); Ziemi, przy-rodzie, zwierzętom; prawu, które służy dobru ogólnemu, zasa-dzie równości ludzi; sprawiedliwemu państwu i jego instytu-cjom.
Szacunek okazujemy poprzez: uśmiech, przyjazne pa-trzenie w oczy osobie mówiącej do nas, spokojny i niezbyt głośny ton, kulturalny język, mówienie dzień dobry, przepra-szam, dziękuję, itp. przedstawianie się, gdy dzwonimy do kogoś, pytanie o zgodę osób we wspólnym pomieszczeniu (pokoju, autokarze), zanim zrobimy coś, co może zakłócić ich spokój lub komfort, zapamiętywanie imienia i nazwiska i pra-widłowe ich używanie, grzeczne gesty: przepuszczanie przez drzwi, ustępowanie miejsca w środkach transportu, drobna pomoc, udzielanie informacji, prawdomówność, słuchanie bez przerywania, punktualność, sprzątanie po sobie, dbanie o cudze dobro, mówienie z życzliwością o innych, powstrzy-mywanie się od krytykowania siebie i innych, nieużywanie cu-dzych rzeczy bez zgody właściciela, noszenie stroju stosow-nego do okazji.
Nie zakładajmy, że dzieci od razu będą wiedziały, jak nale-ży się właściwie zachowywać. Często ktoś zachowuje się źle, gdy nie wie, jak postąpić. Dzieci nie nauczą się szacunku, zapa-miętując listę sposobów, w jaki go wyrażamy. Mogą się nauczyć właściwego zachowania tylko poprzez obserwację dorosłych,
którzy je praktykują. Nie krytykujmy dzieci i nie karzmy ich za błędy, ale uczmy szacunku swoim przykładem, poprzez rozmo-wy i lektury, mając świadomość, że zasady prawidłowego za-chowania trzeba będzie przypominać wielokrotnie.
Brak szacunku (lekceważenie) przejawia się poprzez:
wulgarny język, przerywanie komuś wypowiedzi, niezwraca-nie uwagi na osobę, która do nas mówi (słuchamy, niezwraca-nie patrząc jej w oczy i nie przerywając swych zajęć), spóźnianie się, nie-dotrzymywanie słowa, bałaganienie we wspólnym mieszka-niu lub pokoju, przekręcanie czyjegoś imienia i nazwiska, kry-tykowanie, zwłaszcza publiczne, nieodpowiedni do okazji strój, brak higieny, pozostawianie po sobie nieporządku, krzyk, wy-zwiska, obraźliwe określenia i epitety, lekceważenie potrzeb innych ludzi, pożyczanie sobie cudzej własności bez zgody właściciela, czytanie cudzej korespondencji, zaglądanie – pod nieobecność gospodarzy i bez ich zgody – do cudzych szaf, szuflad, toreb, itd.
Pamiętajmy też, że nigdy nikogo nie należy wprowadzać w stan zakłopotania, zwłaszcza publicznie. Ta zasada sza-cunku obejmuje również dzieci, których nie powinniśmy kryty-kować, upokarzać ani wyśmiewać. Dziecko musi najpierw do-świadczać szacunku ze strony dorosłych, by umiało i chciało bez przymusu odnosić się z szacunkiem do innych.
UCZCIWOŚĆ. Mówienie i pisanie w zgodzie z faktami, z prawdą; przyznanie się do winy i naprawienie szkody; nie-przywłaszczanie sobie cudzej własności (I niech każde z was pamięta, cudza własność to rzecz święta! – Zofia Rogoszówna Dzieci Pana Majstra); należyte wykonywanie swoich prac i obowiązków.
Uczciwość buduje poczucie własnej wartości, a także za-ufanie innych do nas. Poprzez uczciwość okazujemy szacu-nek innym: dbamy o ich dobro i uczucia, a także sobie: dbamy o swoje dobre imię, wiarygodność i dobre samopoczucie mo-ralne.
Należy być uczciwym: wobec siebie samego; wobec in-nych ludzi; wobec prawa i przepisów; wobec pracy i obowiąz-ków (rzetelność, terminowość); wobec faktów, zjawisk, spoty-kających nas problemów.
Dlaczego ludzie bywają nieuczciwi?
Żeby zdobyć coś, co uznają za zbyt trudne lub niemożliwe do osiągnięcia w uczciwy sposób; ze strachu przed karą lub nieprzyjemnymi konsekwencjami; ze wstydu, żeby zachować twarz; żeby komuś zaszkodzić (tak postępują osoby niena-wistne i zaniena-wistne); dla żartu (na przykład na prima aprilis);
żeby kogoś nie zranić (tzw. drobne białe kłamstwa).
ODPOWIEDZIALNOŚĆ. Rzetelne wypełnianie obowiąz-ków, dbanie o dobro i zapobieganie złu, a także gotowość do ponoszenia konsekwencji własnych wyborów i własnego za-chowania. Za kogo i za co jesteśmy odpowiedzialni? Za sie-bie samego; za swoje zdrowie i bezpieczeństwo (odpowied-nie odżywie(odpowied-nie, zdrowy styl życia, unika(odpowied-nie ryzykownego za-chowania); za swoje myśli, wybory i czyny; za pozytywne my-ślenie; za kontrolowanie swych nastrojów i uczucia złości; za szukanie rozwiązań korzystnych dla wszystkich zaintereso-wanych stron; za swoje zobowiązania i obietnice; za wykony-wanie swoich obowiązków; za gospodarowykony-wanie swym cza-sem; za własny rozwój i edukację; za kształtowanie swego charakteru; za motywację; za właściwy sposób komunikowa-nia się z ludźmi; za wybaczanie, odsuwanie mściwych myśli;
za własne szczęście; za innych, nad którymi sprawujemy opie-kę – młodszych, starszych lub chorych ludzi; a także za zwie-rzęta, rośliny; za innych, z którymi jesteśmy związani – człon-ków rodziny, klasy, grupy, narodu; za własne lub powierzone naszej opiece mienie; za wspólne dobro; za środowisko, Zie-mię. Praktykowanie odpowiedzialności nie zawsze jest łatwe.
Wymaga wysiłku, wyrzeczeń, a nawet wielkich poświęceń. Od-powiedzialność jednak czyni życie wartościowszym – buduje
lepszy, bardziej przewidywalny świat, dobre stosunki między ludźmi, daje poczucie własnej wartości i dumy, przynosi sza-cunek i zaufanie innych osób.
ODWAGA. Wartość moralna – to podejmowanie trudnych, ale ważnych decyzji oraz przeciwstawianie się złu. Nie są nią:
brawura i bohaterszczyzna. Podejmowanie nowych wyzwań (z uwzględnieniem konsekwencji); akceptacja zmian, prezen-towanie i obrona własnych poglądów i ideałów; obrona słab-szych; przyznanie się do winy; mówienie trudnej, ale koniecz-nej prawdy; przyznanie się przed sobą do swych problemów, pokonywaniu lęku i słabości; sprzeciw wobec zła, walce z nim.
SAMODYSCYPLINA. Samokontrola, umiar oraz wytrwałe rozwijanie własnego potencjału. Samodyscyplina jest dosko-nałym narzędziem osiągania życiowych celów; wymaga sil-nej woli i kształtuje charakter poprzez budowanie prawidło-wych nawyków umożliwiających skuteczne i zgodne z warto-ściami działanie; ważną składową samodyscypliny jest moty-wacja zarówno do nałożenia sobie rozsądnych ograniczeń, jak i do konsekwentnego się samodoskonalenia; samodyscy-plina ma początek w dyscyplinie nałożonej z zewnątrz; ucząc dzieci dyscypliny, przygotowujemy je do praktykowania samo-dyscypliny, a więc do szczęśliwszego życia.
POKOJOWOŚĆ. Osiąganie celów poprzez stosowanie ro-zumu i refleksji, powstrzymanie się od przemocy; spokój, cier-pliwość i łagodność; postawa człowieka otwartego na różne rozwiązania, który szanując innych, zawsze poszukuje strate-gii wygrana – wygrana. Pokojowość wyraża się w: rozumo-wym osiąganiu celów, refleksji; powstrzymaniu się od prze-mocy; spokoju, równowadze ducha i umysłu, opanowaniu, kontroli impulsów; dojrzałym radzeniu sobie ze złością; łagod-ności, cierpliwości i elastyczności; gotowości do zgody, po-szukiwania kompromisu, strategii wygrana-wygrana. Dorośli powinni być dla dzieci wzorem pokojowości i dojrzałego wyra-żania złości, nie powinni stosować wobec dzieci przemocy i prowokować ich złości.
SPRAWIEDLIWOŚĆ. Uczciwość w ocenianiu i sądzeniu, przestrzeganie zasady równości praw, poszanowanie prawdy oraz prawość postępowania, czyli inaczej ludzka przyzwoitość, postępowanie fair. Sprawiedliwość dokonuje się pomiędzy ludźmi; nie ma sprawiedliwości czy niesprawiedliwości natu-ry, losu, śmierci; sprawiedliwość jest poszanowaniem równo-ści praw społecznych, czyli zasad stworzonych przez człowie-ka, jest wyrazem ludzkiej przyzwoitości wobec innych; spra-wiedliwe postępowanie wymaga czasu i namysłu, trzeba bo-wiem przyjąć właściwe (uczciwe) w danym przypadku kryte-rium podejmowania decyzji, rozważyć różne aspekty sprawy, uświadomić sobie i odsunąć motywy egoistyczne, zastoso-wać obiektywizm; aby być sprawiedliwym, musimy
postępo-wać rozważnie, uczciwie i odważnie, analizując okoliczności;
sprawiedliwość jest wyrazem dojrzałości i mądrości.
SZCZĘŚCIE. Poczucie trwałego zadowolenia, wewnętrz-nej harmonii i spokoju, które są skutkiem życzliwości, akcep-tacji siebie i świata oraz wiary w jego dobro. Poczucie szczę-ścia zależy od nas samych: od sposobu naszego myślenia, na który mamy wpływ, gdyż możemy kontrolować swe myśli; od pracy włożonej w osiągnięcie i pielęgnowanie szczęścia; wa-runkiem szczęścia jest optymizm: postrzeganie spraw w ja-snym świetle, wzbudzanie w sobie nadziei, entuzjazmu i od-wagi do działania, zaś składową optymizmu – poczucie humo-ru, tj. umiejętność śmiania się nie tylko z dowcipów, śmiesz-nych filmów i komiczśmiesz-nych sytuacji, ale także z własśmiesz-nych wad, swoich problemów i niepowodzeń; nasz humor powinien lu-dzi cieszyć, a nie ranić.
PRZYJAŹŃ. Bliski i równoprawny związek pomiędzy oso-bami, oparty na wzajemnej sympatii, życzliwości, szczerości, zaufaniu, gotowości do pomocy i czerpaniu przyjemności z prze-bywania razem. Na przyjaźń składają się: akceptacja; sympa-tia; podziw; szczerość; uczciwość; zaufanie; takt; przestrzega-nie prywatności przyjaciela; dyskrecja; pomoc; oddaprzestrzega-nie; wier-ność i lojalwier-ność, tj. dbanie o dobro i interes przyjaciela.
MIŁOŚĆ. To nie tylko głębokie uczucie do drugiej osoby, ale też silne przywiązanie do niej i gotowość do bezintere-sownego służenia jej. Połączona jest zwykle z silnym pragnie-niem ciągłego bycia z ukochaną osobą i chęcią obdarzania jej szczęściem. Miłość to także odczuwanie głębokiej więzi emocjonalnej z miejscem lub społecznością, z którymi z ja-kichś względów się identyfikujemy (np. miłość do Ojczyzny).
SOLIDARNOŚĆ. Gotowość do pomocy, poświęcenia i wsparcia oraz poczucie współodpowiedzialności w obliczu czyjejś potrzeby, problemu lub nieszczęścia. To także dziele-nie się obowiązkami, ciężarami. Na pojęcie solidarności skła-dają się: życzliwość; współczucie; empatia; wyrzeczenie; al-truizm; szlachetność; współdziałanie; reagowanie wsparciem lub pomocą na cudze potrzeby w kłopotach lub nieszczęściu, zwykle bez oczekiwania wzajemności.
PIĘKNO NATURALNE. Piękno krajobrazu, przyrody, roz-gwieżdżonego nieba, ludzkiego ciała, śpiewu ptaków; piękno stworzone przez człowieka: sztuka wyższa: malarstwo, rzeź-ba, muzyka, literatura, balet, teatr, film; sztuka użytkowa: arty-kuły dekoracyjne, tkaniny, biżuteria, architektura, wzornictwo przemysłowe: meble, ubrania i obuwie, pojazdy, artykuły co-dziennego użytku,
PIĘKNO DUCHOWE (wewnętrzne). Przejawia się w my-ślach i zachowaniu człowieka; praktykowaniu wartości moral-nych; dobro; życzliwość; cierpliwość; łagodność; harmonia;
spokój wewnętrzny; mądrość; otwartość; akceptacja ludzi;
afirmacja życia; własny rozwój; ciekawość świata; serdecz-ność; szczerość; itp.
Dwa pierwsze rodzaje piękna – naturalne i stworzone przez człowieka – możemy nazwać pięknem estetycznym. Dostar-cza ono przyjemnych przeżyć estetycznych. Piękno duchowe możemy nazwać pięknem moralnym. Sprawia ono, że żyjemy lepiej i mądrzej. Zarówno piękno estetyczne jak i duchowe wpływają na jakość naszego życia. Powinności ludzi wobec piękna to ochrona, dbałość i tworzenie piękna.
MĄDROŚĆ. Wartość moralna, która dąży do szukania roz-wiązań, które uwzględniają zarówno dobro osoby czy grupy, jak i szeroko pojęte dobro powszechne. Składowe mądrości:
wiedza (ogólna, psychologiczna); doświadczenie; refleksja (myślenie), umiejętność przewidywania krótko i długotermi-nowych konsekwencji decyzji, działań, zjawisk; sumienie;
kontrola nad własnymi emocjami i impulsami.
6. Hierarchia i konflikt wartości
Mądrość pełni rolę doradcy wobec wszystkich wartości moralnych. Poszczególne wartości dotyczą różnych aspektów naszych relacji z ludźmi i światem. Może się zdarzyć, że w konkretnej sytuacji określone wartości moralne wzajemnie się wykluczają – występuje konflikt wartości. Mądrość – nasza wiedza, doświadczenie i sumienie – pozwala wówczas roz-strzygnąć, którą wartość potraktować jako (naj)ważniejszą i jak postąpić, aby zachować nadrzędną zasadę ogólnego do-bra. Nauczanie wartości moralnych praktykowanych z własne-go przekonania i potrzeby jest znacznie bardziej skuteczne w budowaniu dobrostanu jednostki i społeczeństwa oraz za-pobieganiu złemu zachowaniu niż surowa dyscyplina i kary.
WYCHOWYWAĆ – to pomagać w poszukiwaniu i odkrywa-niu wartości. Wychowywanie dziecka jest przywilejem i nieła-twym obowiązkiem rodzica. Dotkliwy deficyt wartości w życiu społecznym powoduje niepokój o przyszłość dzieci. Wartości moralne stoją na straży życia i jego jakości. Nauczanie dziec-ka wartości jest największym zadaniem wychowawczym dla rodziców i nauczycieli.
Autorski Program INKA – Zachowanie jak trzeba koordy-nują Beata Śpiewla i Ewa Świder. Rodzice klasy IV zaufali koordynatorom i zaakceptowali nazwany program. Dwanaście wartości moralnych: szacunek, uczciwość, odpowiedzialność, odwaga, samodyscyplina, pokojowość, sprawiedliwość, szczę-ście, optymizm, przyjaźń i miłość, solidarność, piękno, mądrość wdrażamy na comiesięcznych wyprawach tematycznych. Od września urzeczywistniły się następujące:
PIERWSZA WYPRAWA pt. Szlachetne zdrowie. Miała miej-sce dnia 30 września 2018 roku uczniowie klasy czwartej b zainaugurowali realizację programu wyprawą do Rzeszowa, gdzie na Rynku świętowano Światowy Dzień Serca. Realiza-cja wartości: ZDROWIE, MĄDROŚĆ, SAMOKONTROLA, PRZY-JAŹŃ. W czasie nazwanego przedsięwzięcia Uczniowie wzię-li udział w następujących inicjatywach organizatorów Świato-wego Dnia Serca w Rzeszowie: pomiar poziomu cukru; miar ciśnienia; resuscytacja, wizyta w karetce pogotowia; po-gadanka pt. Grzyby jadalne i grzyby trujące; degustacja zdro-wej żywności: napój, deser. Zgodnie z tegorocznym hasłem Światowej Federacji Serca Moje Serce – Twoje Serce, Ucznio-wie klasy czwartej b złożyli obietnicę: OBIECUJĘ BYĆ BAR-DZIEJ AKTYWNYM, JEŚĆ ZDROWIEJ! MOJE SERCE MI ZA TO PODZIĘKUJE.
DRUGA WYPRAWA pt. Sto na sto. Ta wyprawa, z dnia 20 października 2018 roku została w całości poświęcona uczcze-niu SETNEJ ROCZNICY ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI PRZEZ RZECZPOSPOLITĄ POLSKĄ. Przebiegała na ścieżce zdrowia w Świlczy. Realizacja wartości: PRZYJAŹŃ, MIŁOŚĆ,
U
da się czy nie? Takie myśli od początku towarzyszyły pięciodniowej wycieczce zagranicznej, która została w całości zorganizowana przez nauczycieli ze Szkoły Podstawowej w Rudnej Wielkiej. Głównym jej pomysłodawcą i organizatorem był nauczyciel w-fu i wieloletni prezes PTTK-u w Rzeszowie, Janusz Filarowski, który wraz z Joanną Wi-śniewską, M. Urban oraz K. Chwałką zorganizowali wyciecz-kę do trzech głównym miast, położonych w ościennych kra-jach – uczniowie odwiedzili Budapeszt na Węgrzech, Wiedeń w Austrii oraz Bratysławę na Słowacji.AKTYWNOŚĆ I RUCH NA ŚWIEŻYM POWIETRZU. Druga wy-prawa pt. Sto na sto Autorskiego Programu INKA – Zachowanie jak trzeba. To wyprawa po ścieżce zdrowia w Świlczy, która nastąpiła w dniu 20 października 2018 roku. Przebieg wypra-wy: 9.00 zbiórka przed budynkiem szkoły, 4 – 5 godzin udziału, tj. 9. 00 – 13 – 14.00 w nazwanym wydarzeniu, 13 – 14.00, powrót przed budynek szkoły. Ekwipunek: plecak, wygodny strój, suchy prowiant, picie, reklamówka, trzy opakowania chuste-czek higienicznych, spacer z atrakcjami, 20 drewienek około 50 cm długości. Druga eskapada została w całości poświęco-na uczczeniu SETNEJ ROCZNICY ODZYSKANIA NIEPODLE-GŁOŚCI PRZEZ RZECZPOSPOLITĄ POLSKĄ.
Jak Inka i wielu bohaterów, dzięki którym odzyskaliśmy suwerenność po 123 latach niewoli, stawiliśmy czoła wielu wyzwaniom, wykonując je stukrotnie. Nasze wyzwania podczas eskapady: sto paznokci wymalowanych na czerwo-no – bolało szczególnie chłopców, sto liści brzozy osypało nasze twarze, sto ptaków naliczonych przez nas gdzieś szy-bowało ponad nami, przebiegnięcie przez każdego dokładnie 100-metrowego odcinka odmierzonego sznurkiem, rozpale-nie ogniska ze stu drewienek, stu odcinków papierowego ręcz-nika i stoma zapałkami, spałaszowanie stu kanapek z powi-dłem, odśpiewanie stu wersów piosenek patriotyczno-biesiad-nych i oazowych: na przykład: Tupu, tupu, tup – Płonie
ogni-sko – Maszerują strzelcy – Kocham Cię tak – Deszcz jesienny – Idzie dysc, sto gumek zmieniło nasze fryzury. Spacer na świe-żym powietrzu to najprostszy i najcudowniejszy sposób na dobre samopoczucie i zdrowie. Cześć i chwała Bohaterom, którzy wywalczyli nam NIEPODLEGŁOSĆ!
TRZECIA WYPRAWA pt. U Leopolda Lisa-Kuli. Oddanie hołdu i okazanie wdzięczności Krajanowi – Bohaterowi Na-rodowemu. Nastąpiła 24 listopada 2018 roku. Punkty progra-mu: 1. Oddanie czci Leopoldowi Lisowi-Kuli przed tablicą Rycerskiej pamięci Jego – Cześć! umieszczonej na elewacji budynku Urzędu Gminy w Świlczy. 2. Oddanie czci Leopoldo-wi LisoLeopoldo-wi-Kuli przed tablicą umieszczoną na elewacji budyn-ku II Liceum Ogólnokształcącego im. Leopolda Lisa-Kuli w Rzeszowie. 3. Oddanie czci Leopoldowi Lisowi-Kuli przed Pomnikiem Leopolda Lisa-Kuli w Rzeszowie. 4. Oddanie czci Leopoldowi Lisowi-Kuli przed jego grobem na Cmentarzu Po-bitno w Rzeszowie. Realizacja wartości: PATRIOTYZM, PRZY-JAŹŃ, SAMODYSCYPLINA, PIĘKNO, MĄDROŚĆ.
CZWARTA WYPRAWA pt. W zdrowym ciele, zdrowy duch.
Miała miejsce dnia 19 grudnia 2018 roku. Ta eskapada umoż-liwiła Uczniom przekonać się, że rozumnie i właściwie można także zagospodarować wolny czas w kręgielni, np. w Galakty-ce w Rzeszowie. Radosna i zdrowa rywalizacja, poparta rze-telną oraz sprawiedliwą punktacją, okazała się zabawą, że aż ha! Realizacja wartości: ZDROWIE, PRZYJAŹŃ, SAMODYSCY-PLINA, PIĘKNO, MĄDROŚĆ, SAMOKONTROLA.
PIĄTA WYPRAWA pt. Miło szaleć, kiedy czas po temu, więc marsz na Karnawałowy Bal Przebierańców. Urzeczy-wistniła się 25 stycznia 2019 roku. Najpierw ten bal wymyślili-śmy. Po czym wdrożyliśmy w życie, przegotowując szereg atrak-cji. Realizacja wartości: POKOJOWOŚĆ, MĄDROŚĆ, PRZY-JAŹŃ, PIĘKNO. Realizacja wartości: PRZYPRZY-JAŹŃ, SAMOKON-TROLA, ZDROWIE – RUCH – TANIEC, SZACUNEK DLA TRA-DYCJI.
SZÓSTA WYPRAWA pt. 10 km po trzech pączkach. Eska-pada odbyła się 28 lutego 2019 roku w Tłusty Czwartek. Reali-zacja wartości: PRZYJAŹŃ, SAMOKONTROLA, ZDROWIE – RUCH NA ŚWIEŻYM POWIETRZU, SZACUNEK DLA TRADY-CJI. PRZEBIEG MARSZRUTY: Marsz do Kamyszyna; PĄCZEK;
relaks na placu zabaw; PĄCZEK; modlitwa przed kościołem w Kamyszynie; PĄCZEK; powrót do szkoły.
A wkrótce wybieramy się na siódmą wyprawę.