ale coraz częściej przejawia się w formie okazałych ogrodów dachowych i stanowi spore wyzwanie zarówno dla projektantów, jak i wykonawców.
krzysztof wielgus ZIDA Sp. z o.o.
D
obranie odpowiedniej technolo-gii do zaplanowanego charakteru zazielenienia wymaga specjali-stycznej wiedzy i doświadczenia. W przy-padku dachów zielonych błędy popełnione zarówno na etapie projektowania, doboru materiałów, jak i wykonania potrafią być bardzo kosztowne. Dlatego warto w tym zakresie oprzeć się na gotowych rozwiąza-niach systemowych lub powierzyć przygo-towanie projektu wykonawczego wyspe-cjalizowanej firmie.Właściwe dopasowanie systemu dre-nażowo-retencyjnego pozwala na sku-teczne gospodarowanie wodami opado-wymi na dachu. Natomiast wzrost roślin i sprawne funkcjonowanie drenażu są ści-śle związane z użytym podłożem wegeta-cyjnym. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie dostępnych rodzajów sub-stratów dachowych, zarówno pod wzglę-dem zastosowania, jak i użytych do jego produkcji surowców.
aSPekt Prawny
Część wykonawców, zapewne pragnąc ob-niżyć koszty budowy dachu zielonego, za-miast specjalistycznego podłoża używa ziemi polnej (tzw. ziemi urodzajnej) lub z wykopu. Praktyka ta nie tylko stanowi poważne zagrożenie dla prawidłowego funkcjonowania dachu zielonego, ale jest też niezgodna z Prawem budowlanym.
Art. 10 ustawy Prawo budowlane sta-nowi, że: „Wyroby wytworzone w celu za-stosowania w obiekcie budowlanym (…) można stosować przy wykonywaniu robót budowlanych wyłącznie, jeżeli wyroby te zostały wprowadzone do obrotu lub udo-stępnione na rynku krajowym zgodnie z przepisami odrębnymi, a w przypadku wyrobów budowlanych – również zgodnie z zamierzonym zastosowaniem.”
Przepisem właściwym dla substratów dachowych, klasyfikowanych prawnie jako środki wspomagające uprawę roślin, jest ustawa o nawozach i nawożeniu. Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 4 ustawy:
„1. Nawozy oraz środki wspomagające uprawę roślin (…) są wprowadzane do ob-rotu na podstawie uzyskanego pozwolenia.
2. Minister właściwy do spraw rolnic-twa wydaje, w drodze decyzji, pozwolenie
na wprowadzenie do obrotu nawozu albo środka wspomagającego uprawę roślin”.
Z powyższych przepisów wynika, że każde podłoże użyte na stropie budynku, czy będzie to produkt profesjonalny czy też gleba pozyskana na placu budowy, wymaga po-twierdzenia właściwości chemicznych i fi-zycznych, określenia przydatności do użycia na dachu zielonym oraz uzyskania zezwole-nia na wprowadzenie do obrotu. Zmienność parametrów ziemi mineralnej, zawarte w niej frakcje spławialne, ewentualnie glina całko-wicie dyskwalifikują ją jako podłoże zdatne do upraw na dachach budynków, a jej zasto-sowanie stanowi naruszenie zapisów za-równo Prawa budowlanego, jak i ustawy o nawozach i nawożeniu. Podobnie jest w przypadku wykorzystania podłoża do-puszczonego do innych zastosowań niż na dachach zielonych (ziemia pod trawniki, zie-mia do kwiatów itp.) i substratów nieposia-dających odpowiedniego zezwolenia. Sam fakt przebadania podłoża, a nawet określenia jego przydatności przez właściwy instytut, nie jest wystarczający dla jego legalnego uży-cia. Zezwolenie Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi jest tu dokumentem kluczo-wym, a jego brak niesie ze sobą ryzyko po-niesienia kosztownych konsekwencji.
tEchnologiE
hotel radisson blu w SopocieKwiecieŃ 2021 (193) 39
TECHNOLOGIE
rodzaJe SubStratów dachowych ze wzgLędu na ich zaStoSowanie Możemy wyróżnić trzy podstawowe ro-dzaje dachów ze względu na sposób zazie-lenienia:
dach w uprawie ekstensywnej,
dach w uprawie półintensywnej,
dach w uprawie intensywnej.
Do każdej z wyżej wymienionych upraw należy stosować dedykowane substraty o właściwej charakterystyce.
Substrat ekstensywny
Dedykowany roślinności mało wyma-gającej (np. rozchodniki sedum). Nie-wielka ilość substancji organicznej w tym substracie ogranicza wzrost tzw. chwastów, a znaczna przepuszczalność podłoża zabiega gromadzeniu się wody na po-wierzchni, nawet podczas intensywnych opadów. Grubość warstwy substratu po uwzględnieniu naturalnego osiadania w przypadku zastosowania maty rozchod-nikowej nie powinna być mniejsza niż 7 cm, a w przypadku sadzonek, pędów lub siewu powinna wynieść 10–15 cm.
Substrat półintensywny
Jest podłożem odpowiednim dla ro-ślinności średnio wymagającej (np.
kwietne łąki, niektóre trawy). Grubość za-stosowanej warstwy powinna wynosić od 15 do 25 cm. Nadaje się również pod maty rozchodnikowe, jeśli zależy nam na szyb-kim wzroście roślin i lepszym efekcie wi-zualnym. Kwietną łąkę można założyć na trzy sposoby: z maty wegetacyjnej, celulo-zowej maty siewnej i z siewu ręcznego.
Najlepsza wydaje się być opcja druga. Ce-lulozowa mata zawierająca odpowiednią mieszankę nasion i hydrożelu zapewnia optymalną gęstość siewu, wilgotność i szybkie kiełkowanie. Pierwsze rośliny po-jawiają się w ciągu 7–14 dni od rozłożenia, a efekt zazielenienia jest widoczny już po miesiącu. Jednocześnie koszt wykonania jest prawie trzykrotnie niższy niż w przy-padku mat wegetacyjnych.
Substrat intensywny
To żyzne podłoże przeznaczone jest dla najbardziej wymagających roślin. Ze względu na wielkość fragmentów kru-szywa (do 16 mm) nie należy go używać
jako samodzielnego podłoża pod trawę z siewu. Stosowany jest najczęściej na pa-tiach budynków nad garażami podziem-nymi jako warstwa wegetacyjna roślin o wysokich wymaganiach glebowych.
W tym wypadku należy pamiętać, aby jego miąższość nie przekroczyła 35–40 cm. Wy-soka zawartość substancji organicznej i ograniczony dopływ powietrza przy grubszych warstwach mogą doprowadzić do powstawania procesów gnilnych w dol-nej części brył korzeniowych i zamierania roślin. Dlatego jako warstwę uzupełniającą stosuje się podłoże mineralne.
Substrat mineralny
Pozbawiony substancji organicznej za-pewnia magazynowanie wody i składni-ków mineralnych oraz dostęp powietrza do głębszych warstw podłoża. Jest wolnym od iłów i glin odpowiednikiem podglebia, stosowanym do formowania skarp, kop-czyków oraz wypełnienia dolnych części donic pod nasadzenia drzew. Przykryty warstwą ok. 35 cm substratu intensywnego zatrzymuje i udostępnia roślinom spływa-jące z wodą składniki odżywcze.
Substrat trawnikowy
Od pozostałych odróżnia go frakcja kruszywa ograniczona do 8 mm oraz zwięk-szony udział substancji organicznej. Uży-wany jest jako wierzchnia warstwa o gru-bości ok. 1–2 cm w przypadku zakładania opisanych wyżej łąk kwietnych lub trawni-ków z siewu. Ułatwia kiełkowanie nasion, przyspiesza wzrost roślin, ale też stanowi podłoże bezpieczne w serwisowaniu – eli-minuje ryzyko unoszenia się większych fragmentów kruszywa podczas koszenia.
Do tego zestawienia należałoby jeszcze dodać substraty specjalistyczne, ale jest to złożony temat na osobny artykuł.
SkŁad SubStratów
Zależnie od polityki jakości przyjętej przez producenta, substraty mają odmienne składy surowcowe. Poza niezbędnymi składnikami pochodzenia organicznego (np. torf, kompost, kora kompostowa, li-gnit), kluczowym materiałem wykorzysty-wanym przy produkcji substratów dacho-wych są chłonne kruszywa porowate. To od
nich w dużej mierze zależy trwałość struk-tury podłoża oraz jego właściwości. Tutaj też znajdziemy największe różnice pomię-dzy dostępnymi produktami. Ze względów praktycznych skupimy się na surowcach wykorzystywanych w produkcji rodzimej.
Z uwagi na niską cenę najczęściej sto-sowane w Polsce są od lat substraty oparte na cegle rozbiórkowej. Niestety, materiał ten wykazuje wyraźne tendencje do szyb-kiej erozji. Wypłukiwana z gruzu cegla-nego zaprawa i fragmenty tynków podno-szą pH podłoża, ograniczając, a czasem nawet uniemożliwiając wzrost roślin na dachu zielonym. Uwalniające się z zaprawy części wapienne z czasem mogą osadzać się na włókninach filtracyjnych i wpustach dachowych, zmniejszając ich wydajność, a nawet całkowicie je zatykając. Z kolei ni-ska trwałość i odporność mechaniczna sta-rej, nierzadko zmurszałej cegły prowadzi do osiadania podłoża i zmiany jego struk-tury ze szkieletowej na zwartą – kruszywo zagęszcza się, powodując osiadanie całego substratu, istotnie ograniczając jego prze-puszczalność i zawartość niezbędnego dla korzeni roślin powietrza.
Najpoważniejszym zagrożeniem dla funkcjonowania dachu zielonego jest w tym przypadku pył ceglany, który wypłukiwany
olimpia Port we wrocławiu
TECHNOLOGIE
przez wody opadowe osiada na włókninie filtracyjnej i powoduje jej uszczelnienie. Nie bez znaczenia pozostaje pochodzenie gruzu ceglanego użytego do produkcji substratu.
Zdarza się, że takie substraty są wymieniane na dachu ze względu na wykrycie w nich szkodliwego azbestu.
Znacznie mniej ryzykowne i nieco trwal-sze są substraty, w których używa się kru-szywa z nowych cegieł lub dachówek. Nie-stety dostępność tego surowca jest znikoma, a cena wysoka – cegielnie wykorzystują go w dalszej produkcji. Jednak nawet zupełnie nowa cegła może być źródłem znacznej ilo-ści pyłu wytwarzanego podczas procesu kru-szenia, przesiewania i mieszania.
Kolejnym surowcem używanym do produkcji substratów jest keramzyt.
Wbrew pozorom nie wchłania on jednak wody wystarczająco dobrze, a jego niska waga może prowadzić do rozwarstwiania podłoża podczas opadów. Dopiero po skruszeniu uzyskuje wysoką chłonność i pojemność powietrzną. Podczas tego pro-cesu wytwarzana jest znaczna ilość pyłu stanowiącego zagrożenie dla warstwy fil-tracyjnej, stąd zawartość keramzytu w sub-stracie powinna być ograniczana.
Od kilku lat w Polsce dostępne są ro-dzimej produkcji substraty, których głów-nym składnikiem jest tuf bazaltowy – na-turalne porowate kruszywo pochodzenia
wulkanicznego. Zawiera on znaczne ilości przydatnych dla roślin składników mine-ralnych, a jednocześnie charakteryzuje się wysoką stabilnością struktury i odporno-ścią na erozję. Podłoża na nim oparte wy-kazują właściwości podobne do znanych z południa Europy żyznych gleb wulka-nicznych. Tzw. substraty wulkaniczne cha-rakteryzują się doskonałymi parametrami w zakresie retencji wody i pojemności po-wietrznej. Ich struktura jest bardzo sta-bilna i nie ulega istotnym zmianom w cza-sie. Dodatkowym atutem tego podłoża jest wyjątkowo niski ślad węglowy wynikający z niewielkiej energochłonności procesu produkcyjnego.
Istotnymi ze względu na właściwości gotowego podłoża są również pozostałe składniki. Przykładowo zastosowanie płu-kanego piasku kopalnianego ogranicza ilość frakcji spławialnych oraz drobno-ustrojów występujących w piasku rzecz-nym. Również użyte składniki pochodze-nia organicznego powinny być poddane wnikliwej analizie zarówno pod kątem za-wartości składników odżywczych, zasole-nia, jak i wpływu na środowisko.
Coraz częściej zwraca się uwagę na ślad węglowy materiałów budowlanych.
Biorąc pod uwagę ich udział w całości emi-sji gazów cieplarnianych, należy w miarę możliwości ograniczać wykorzystanie
ma-teriałów o wysokim śladzie węglowym (kruszywa wypalane) oraz torfów.
Jak SPrawdziĆ JakoŚĆ i PrzydatnoŚĆ SubStratu?
Optymalne właściwości substratów dacho-wych zostały określone w publikacji wyda-nej przez Stowarzyszenie DAFA – „Wy-tyczne do projektowania, wykonywania i pielęgnacji dachów zielonych – wytyczne do dachów zielonych”, która jest przekładem opracowania niemieckiego Stowarzyszenia Badania, Rozwoju i Kształtowania Krajo-brazu (FLL). Określone w toku wieloletnich badań parametry są brane pod uwagę nie tylko przez architektów, ale także w proce-sie dopuszczania podłoży do obrotu. Zasto-sowanie materiałów zgodnych z „Wytycz-nymi…” znacznie ogranicza ryzyko wystąpienia problemów na dachu zielonym.
Badania potwierdzające zgodność podłoża z wytycznymi według wskazanej w nich me-todologii prowadzi Instytut Ogrodnictwa w Skierniewicach.
Aby mieć pewność, że dostarczony sub-strat cechuje się zalecanymi parametrami, warto poprosić producenta o dostarczenie aktualnych wyników badań potwierdzają-cych zgodność produktu z kartą techniczną i zalecanymi właściwościami oraz zezwole-nia na wprowadzenie podłoża do obrotu.
W razie pojawienia się wątpliwości co do jakości dostarczonego substratu, można po-wołać jednego z rzeczoznawców PSDZ- -NOT wyspecjalizowanych w dachach zie-lonych lub przesłać próbkę podłoża do akredytowanego laboratorium Instytutu Ogrodnictwa, gdzie zostanie ona poddana szczegółowej analizie oraz zaopiniowana przez właściwego eksperta.
Właściwe podłoże użyte do budowy da-chu zielonego zapewni doskonały efekt i wspaniałą zieleń na dachu na wiele lat. Jed-nak należy pamiętać, że zastosowanie sub-stratu niskiej jakości lub, co gorsza, ziemi mineralnej na stropie budynku może skut-kować powstawaniem zastoisk wodnych, zamieraniem roślinności, a w efekcie ko-niecznością ponownego wykonania robót i wymiany większości użytych do budowy materiałów.
Świat techniki w ostrawie
KwiecieŃ 2021 (193) 41
MATERIAŁY PROMOCYJNE