W tabeli 3.15 przedstawiono podstawowe statystyki dla pozostały personel medyczny (koszty osobowe i kontrakty).
Tab. 3.15 Położenie rozkładu zmiennej pozostały personel medyczny (koszty osobowe i kontrakty) w latach 2015 – czerwiec 2019
110
Każdego roku istniały szpitale, które nie wykazywały kosztów związanych z wynagrodzeniami pozostałego personelu medycznego. Dolny limit kosztów poniesiony przez tę ¾ szpitali, dla której koszty te były najwyższe wzrastał do 2017 r., kiedy osiągnął wartość 190 746, czyli o 28,6% więcej niż w 2015 r. W kolejnym roku, 2018, wartość ta spadła o 15,5% do poziomu 161 200. W pierwszym półroczu 2019 r. przekroczyła połowę odpowiedniej wartości z roku poprzedzającego, co może sugerować kolejny wzrost w ujęciu całego roku.
Przeciętne wysokości mierzone medianą rosły z roku na rok. Początkowo, w 2015 r. połowa szpitali wykazywała koszty wynoszące co najmniej 380 200. W kolejnych latach mediany wynosiły odpowiednio o 13,6%, 18,7%, 22,12% więcej niż w 2015 r. W 2019 r. wyniki są najniższe dotychczas. Dotyczą one tylko półrocza i nie sięgają poziomu połowy wartości z 2018 r.
Trwałą tendencją wzrostową cechował się trzeci kwartyl. Najmniejsza wysokość kosztów z tytułu wynagrodzeń dla pozostałego personelu medycznego w ¼ szpitali o najwyższych wartościach tych kosztów w 2015 r. wynosiła 826 707. W następnych latach rosła w stosunku do tej wartości kolejno o 6,3%, 14,4%, 28,9%. Wartość dla pierwszego półrocza 2019 r.
przekracza połowę wartości z 2018 r., co sugeruje utrzymanie tendencji, a tym samym relatywne pogarszanie się sytuacji ¼ szpitali o najwyższych kosztach.
Średnia cechuje się taką samą tendencją jak trzeci kwartyl. Każdego roku można było odnotować wzrost jej wartości. Ponadto wartości te były większe niż wartości odpowiednich median, co oznacza, że rozkład cechował się prawostronną asymetrią. Tym samym częściej można było spotkać relatywnie niższe niż średnia wartości wynagrodzeń pozostałego personelu medycznego.
Bardzo wysokie wartości maksymalne sugerują długi prawy ogon, istnienie obserwacji odstających, tj. szpitali, które znacząco różnią się od grupy ponosząc wysokie koszty.
Rys. 3.93 Pudełka z wąsami dla zmiennej pozostały personel medyczny (osobowe i kontrakty) w latach 2015 – czerwiec 2019
111
W oparciu o rys. 3.93 można stwierdzić, że z biegiem lat nie widać istotnych zmian w wysokości kosztów wynagrodzeń dla pracowników z grupy pozostałego personelu medycznego. Rozkłady pozostają prawostronnie asymetryczne, zarówno w odniesieniu do 50%
środkowych szpitali, typowych podmiotów i całej próby. Na tym rysunku również można dostrzec bardzo powoli wydłużające się ogony.
Rys. 3.94 Pudełka z wąsami (z przedziałem ufności, bez wielkości odstających) dla zmiennej pozostały personel medyczny (osobowe i kontrakty) w latach 2015 – czerwiec 2019
112
Bardziej dokładny obraz rozkładów, przedstawiony na rys. 3.94, informuje, że zmiany median nie były statystycznie istotne. Przeciętna wysokość wynagrodzeń pracowników z omawianej grupy kształtuje się w każdym z omawianych lat na statystycznie tym samym poziomie.
Minimalnie wzrasta zróżnicowanie tychże wynagrodzeń. Dotyczy to zarówno środkowych 50% szpitali, jak i typowych jednostek. W obu tych grupach występuje również zauważalna asymetria prawostronna, co jest kolejnym potwierdzeniem wcześniejszych wniosków.
Rys. 3.95 Gęstość dla zmiennej pozostały personel medyczny (osobowe i kontrakty) w latach 2015 – czerwiec 2019
113
Wykresy funkcji gęstości, przedstawione na rys. 3.95 potwierdzają wnioski o prawostronnej asymetrii. Można również dostrzec, że prawy ogon stopniowo się wydłuża do 2019 r., rośnie także prawdopodobieństwo wynagrodzeń kształtujących się nieco poniżej 2 mln. W 2017 r.
kwoty zaczynają wyraźniej przekraczać 3 mln, w 2018 r. jest to już relatywnie częściej występujące zjawisko. Co ciekawe, w pierwszej połowie 2019 r. ogon ulega pewnemu wygładzeniu, co oznacza stopniowy spadek prawdopodobieństwa wraz z wysokością kwoty wynagrodzeń.
Rys. 3.96 Położenie rozkładu zmiennej pozostały personel medyczny (osobowe i kontrakty) w latach 2015 – czerwiec 2019 (T – szpitale skomercjalizowane, N – szpitale publiczne)
114
Na podstawie rys. 3.96 można wnioskować, że forma prawna, zgodnie z którą szpital prowadzi działalność jest czynnikiem dość wyraźnie różnicującym wysokość wynagrodzeń pracowników należących do grupy pozostałego personelu medycznego. Można zauważyć, że spółki prawa handlowego cechują się mniejszym zróżnicowaniem wysokości tych wynagrodzeń w każdym z badanych lat. Dotyczy to zarówno środkowych 50% szpitali, jak i szpitali typowych. Ponadto, mimo iż w obu grupach występują obserwacje odstające, tj. szpitale o nietypowo wysokich wynagrodzeniach, to w ujęciu ogólnym z reguły w przypadku podmiotów skomercjalizowanych są one na poziomie, jaki byłby uznany za typowy w szpitalach publicznych. Prawostronny rozkład w obu grupach dotyczy zatem także wszystkich szpitali należących do danej podpróby. Mimo wspomnianych różnic, mediany w żadnym z badanych lat nie mogą być uznane za istotnie różniące się od siebie, co oznacza, że przeciętne wynagrodzenia w obu tych grupach pozostają na statystycznie tym samym poziomie.
Rys. 3.97 Położenie rozkładu zmiennej pozostały personel medyczny (osobowe i kontrakty) w latach 2015 – czerwiec 2019 (T – ma zysk netto, N – nie ma zysku netto)
115
Z rysunku 3.97 wynika, że fakt raportowania dodatniego wyniku finansowego nie wpływa wyraźnie na kształtowanie się wynagrodzeń pozostałego personelu medycznego. Wyjątkiem są tutaj dwa lata: 2016 i 2018, kiedy to szpitale odnotowujące straty charakteryzowały się wyraźnie niższym zróżnicowaniem wartości wynagrodzeń. Z kolei w 2017 r. zróżnicowanie w obu grupach było bardzo zbliżone (z pominięciem obserwacji nietypowych), jedynie dla szpitali odnotowujących straty można było dostrzec prawostronną asymetrię w grupie 50% najbardziej środkowych szpitali, podczas gdy dla szpitali raportujących zysk ta podgrupa była symetryczna.
Przeciętne wynagrodzenia, reprezentowane przez mediany nie różnią się istotnie w żadnym z lat.
Rys. 3.98 Położenie rozkładu zmiennej pozostały personel medyczny (osobowe i kontrakty) w latach 2015 – czerwiec 2019 (T – ma SOR, N – nie ma SORu)
116
Wysokość kosztów osobowych i kontraktów dla rozważanej grupy kształtuje się w zależności od posiadania (lub nie) przez szpital oddziału SOR, o czym świadczy rys. 3.98. We wszystkich latach szpitale z oddziałami SOR charakteryzowały się wyższym zróżnicowaniem wynagrodzeń i ich wyższą wartością przeciętną (chociaż nie zawsze ta różnica miała charakter istotny statystycznie). Rozkłady były prawostronnie asymetryczne dla obserwacji typowych (z wyłączeniem, w 2015 r., środkowych 50% szpitali) i całych podprób.
Obserwacje odstające występują w każdym roku (jedynie w 2016 wśród szpitali z SORem żaden podmiot nie okazuje się wyraźnie odmienny od pozostałych w próbie). Relatywnie liczniej występują one w przypadku szpitali, które nie prowadzą oddziału SOR. Ponadto, mimo iż niektóre z nich kształtują się na poziomie typowym dla szpitali dysponujących SORem, to w niektórych latach przekraczają one wartością obserwacje odstające z alternatywnej grupy (szpitali z SORem).