szą liczbą obiektów upamiętniających tę ideę i jej twórcę jest Malbork (41 obiektów – wśród nich pomnik Ludwika Zamenhofa, kamienie poświę-cone esperantystom: Antoniemu Grabowskie-mu i Janowi Pawłowi II; Plac Zamenhofa, Skwer Esperanto, dąb Esperanto, Esperancki Park Świa-ta „Parko de la Mondo” itd.).
W 622 szkołach 29 krajów oraz na 42 uniwer-sytetach (w tym w San Marino, Budapeszcie i Po-znaniu) istnieją katedry i oficjalnie prowadzona jest nauka esperanto. Na Węgrzech można nawet zdawać maturę, bądź też pisać prace magisterskie w języku esperanto. Od lipca 2006 roku jedno z niemieckich miast nazywa się Herzberg – die Esperanto-Stadt / la Esperanto-urbo. Esperanto cieszy się dużą popularnością także w Japonii, Chinach i Meksyku.
Z ciekawostek warto wymienić fakt, że dwie asteroidy między Marsem a Jowiszem odkryte w latach 1936 i 1938 przez słynnego fińskiego astronoma i esperantystę, prof. Yrjö Väisälä zo-stały nazwane Zamenhof oraz Esperanto.
Niewielu wie zapewne, że sondy kosmiczne Voyager 1 i Voyager 2 wysłane w 1977 roku poza układ słoneczny zabrały na swoim pokładzie przesłanie do istot pozaziemskich m.in. w języ-ku esperanto. Ówczesny ambasador Australii, Ralph Harry przekonał specjalistów z NASA, że tekst w języku esperanto będzie najłatwiejszy do odcyfrowania dla ewentualnych rozumnych istot w kosmosie (Amikoj, mi parolas al vi de sur la planedo Tero).
Największym i najpiękniejszym pomnikiem, jakim uhonorowano twórcę esperanto w Polsce jest białostocki Dziecięcy Szpital Kliniczny im.
Ludwika Zamenhofa.
Etsuo Miyoshi – fragment wykładu w ramach cyklu Politechnika Otwarta (8 maja 2012 r.) Uczeni prognozują, że za kilkanaście lat Chiny będą światową potęgą. Naiwnością jest więc sądzić, że wówczas tolerować będą język angielski. Skoro wiadomo, że nawet po 2 tys. godzin nauki Chińczyk nadal ma trudności z angielską wymową. Podczas, gdy wystarczy tylko ok. 250 godzin nauki języka esperanto, by mógł opanować go w stopniu zadowalającym.
Czy można oczekiwać, że Chiny będą chciały zawierać kontrakty handlowe w języku angiel-skim? Na pewno nie! W takiej sytuacji koniecznym będzie nam uczyć się języka chińskiego. Już dziś można temu zapobiec przez wprowadzenie jako drugiego obok narodowych, do powszech-nej komunikacji, języka esperanto.
Chińczycy zawsze byli ustosunkowani do esperanto pozytywnie. Czy jednak nadal będą mieli dobre nastawienie, gdy za 20 lat staną mocarstwem? Czy nie powinniśmy już dzisiaj wy-korzystać entuzjazmu Chińczyków do esperanto?
Jest bardzo charakterystyczne, że kiedy obserwuje się rozmawiających dwóch esperantystów zawsze uderza odczucie wzajemnego, przyjacielskiego zrozumienia, czego nie można zauważyć przy konwersacji w innych językach.
Według oceny naukowców wszelkie prace najefektywniej wykonuje się, gdy posługujemy się językiem ojczystym. Ze światem zaś powinniśmy się komunikować przy pomocy najprostszego i neutralnego języka, aby na równych warunkach budować porozumienie, zachowując swoją tożsamość i kulturę.
Ludwik Łazarz Zamenhof
(1859 – 1917) www. wikipedia.pl
POLITECHNIKA OTWARTA
Spotkanie na szczycie
Z okazji 125-lecia języka esperanto trzy ma-jowe tygodnie w Polsce spędził najwybitniejszy propagator języka esperanto na świecie – Etsuo Miyoshi, aby w kolebce idei esperanto uczcić rocznicę.
9 maja 2012 w Senacie Rzeczypospolitej Pol-skiej odbyło się ponad godzinne spotkanie z wi-cemarszałkiem Senatu – Janem Wyrowińskim oraz Senatorami: Ryszardem Góreckim – prze-wodniczącym Polsko-Japońskiej Grupy
Senac-Fragment przemówienia Kazimierza Krzyżaka, członka zarządu Polskiego Stowarzyszenia EDE na okoliczność spotkania w Senacie RP
Dla zjednoczonej Europy
W dobie intensywnych działań integracyjnych Europy, wspólna flaga, hymn i waluta tak długo nie będą autentycznymi wyrazicielami i symbolami zintegrowanej Europy, jak długo jej obywate-le nie będą umieli łatwo się ze sobą porozumiewać.
Tylko neutralny i ponadnarodowy język esperanto może być najlepszym spoiwem integra-cyjnym jednoczącej się Europy i pozostałych kontynentów. Zjednoczenie Europy przy pomocy jakiegokolwiek języka narodowego jest utopijną mrzonką. Każdy język narodowy jest trudny i skomplikowany, tak w mowie, jak i w piśmie. Niesie za sobą kolonialną dominację oraz margi-nalizację i upokorzenie wszystkich pozostałych języków narodowych.
Większość obywateli Europy ma znikome szanse czynnego, a nawet biernego opanowania kolejnego języka narodowego, co jednoznacznie potwierdzają wszelkie statystyki, które mówią, że tylko około 5 proc. zachodnich Europejczyków włada przeciętnie dwoma językami obcymi, nie mówiąc o wschodniej Europie, gdzie znajomość języków obcych jest porażająco niska i tylko elitarna.
Tylko neutralny i autentycznie łatwy język esperanto może taką rolę integracyjną spełnić i byłoby wielce wskazanym, aby polscy politycy wreszcie to zrozumieli, podejmując się przyjęcia roli wiodącej w upowszechnianiu języka esperanto w kraju, a także w Europie i na świecie.
Esperanto może spełnić odwieczne marzenia ludzkości, aby mogła się ze sobą bezproblemo-wo porozumiewać.
kiej, Edmundem Wittbrodtem – przewodniczą-cym Komisji Europejskiej Senatu, Kazimierzem Kleiną, Stanisławem Iwanem, Waldemarem Kra-ską oraz Joanną BanasikowKra-ską – sekretarzem ad-ministracyjnym grupy polsko-japońskiej.
Honorowymi gośćmi spotkania byli: Etsuo Miyoshi – prezes firmy Swany, promotor kultury polskiej i języka esperanto oraz jego osobisty se-kretarz Atilio Orellana Rojas. Ze strony Polskie-go Stowarzyszenia Europa Demokracja Espe-ranto w spotkaniu uczestniczyli: Edward Kozyra – wiceprzewodniczący zarządu Polskiego Stowa-rzyszenia EDE, Stanisław Rynduch – sekretarz zarządu Europejskiej Federacji EDE, Jerzy An-toni Walaszek – zastępca sekretarza zarządu Eu-ropejskiej Federacji EDE, Kazimierz Krzyżak – członek zarządu Polskiego Stowarzyszenia EDE, Adam Budyński – członek EDE, administrator portalu www.ede.esperanto.info.pl
Goście przekonywali senatorów o zasadno-ści podjęcia starań na rzecz propagowania idei powszechnej edukacji języka esperanto. Prof.
Edmund Wittbrodt na początek zaproponował, by w Senacie RP zorganizować kurs nauki espe-ranto.
Materiał przygotowany na podstawie infor-macji ze strony http://esperanto.info.pl oraz wy-stąpień przesłanych przez Kazimierza Krzyżaka, członka zarządu Polskiego Stowarzyszenia Euro-pa Demokracja Esperanto.
POLITECHNIKA OTWARTA
Tablica pamiątkowa przy ul. Zamenhofa 5
w Warszawie www. wikipedia.pl