PROTOKÓŁ – ZAŁĄCZNIK

Do Układu o Przyjaźni i Wzajemnej Pomocy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czechosłowacką Wysokie Umawiające się Strony

w przekonaniu, że trwała przyjaźń wymaga uregulowania wszystkich spraw, będących w zawieszeniu, między obydwoma Krajami, są zgodne w tym, że rozstrzygną na podstawie wzajemnej zgody nie później niż w ciągu dwu lat, licząc do dnia podpisania Układu o Przyjaźni i Wzajemnej Pomocy, wszystkie kwestie terytorialne, istniejące obecnie między obydwoma Krajami,

że, mając na uwadze potrzebę możliwie najszybszej odbudowy

gospodarczej i kulturalnej obydwu Krajów, przystąpią w możliwie najkrótszym terminie do zawarcia umów, służących temu celowi,

że zapewnią Polakom w Czechosłowacji względnie Czechom i Słowakom

w Polsce w ramach praworządności i na zasadzie wzajemności możliwości rozwoju narodowego, politycznego, kulturalnego i gospodarczego (szkoły, stowarzyszenia, spółdzielnie na zasadzie jedności spółdzielczości w Polsce względnie w Czechosłowacji).

Sporządzono w Warszawie, dnia 10 marca 1947 r.

(–) Józef Cyrankiewicz

(–) Zygmunt Modzelewski

(–) Gottwald (–) Jan Masaryk

Za łą cznik Nr 5

Konw encja

między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czechosłowacką o zapewnieniu współpracy gospodarczej.

Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej z jednej strony i Prezydent Republiki Czechosłowackiej ze strony drugiej kierując się chęcią współpracy w duchu Układu o przyjaźni i wzajemnej pomocy między Rzecząpospolitą Polską i Republiką Czechosłowacką i protokołu – załącznika do tego Układu, podpisanych dnia 10 marca 1947 r. w Warszawie, i świadomi tego:

że doświadczenia dziejowe narodów obu Państw wskazują im na

konieczność ścisłej współpracy we wszystkich dziedzinach,

że ścisła współpraca będzie mieć dobroczynny wpływ na wzrost

twórczej siły obu państw i na dobrobyt ich ludności,

że współpraca taka wspotęguje zdolność obu Państw do rozwinięcia stosunków gospodarczych z państwami trzecimi i wniesie dzięki temu nowe pozytywne elementy do gospodarstwa międzynarodowego,

że trwałą współpracę zapewnić może jedynie w oparciu o ścisłe normy prawne i o należycie zorganizowany aparat, postanowili zawrzeć w tym celu specjalną Konwencję i mianowali swymi pełnomocnikami:

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej –

Pana Dra Hilarego Minca, Ministra Przemysłu,

Pana Stefana Wierbłowskiego, Ambasadora RP w Pradze, Pana Doc. Dra Adama Rosego, Ministra Pełnomocnego, Prezydent Republiki Czechosłowackiej –

Pana Jana Masaryka, Ministra Spraw Zagranicznych,

Pana Doc. Dra Huberta Ripkę, Ministra Handlu Zagranicznego, którzy, wymieniwszy nawzajem swe pełnomocnictwa i uznawszy je za sporządzone w dobrej i należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

65

Ar t ykuł I

Cel e współ pr ac y gosp odar czej pol s ko -c zech osł owac ki ej Zasadniczymi celami współpracy gospodarczej polsko-czechosłowackiej są:

a) maksymalny rozwój wzajemnej wymiany dóbr i świadczeń;

b) maksymalne wykorzystanie dwustronnych możliwości komunikacyjnych

w zakresie przywozu, wywozu i tranzytu, a to na lądzie, morzu, rzekach i w powietrzu;

c) nawiązanie ścisłej współpracy gospodarczej między poszczególnymi

działami i grupami polskiego i czechosłowackiego życia gospodarczego;

d) nawiązanie ścisłej współpracy między gospodarczymi i technicznymi

uczelniami oraz instytucjami naukowymi, badawczymi i doświadczalnymi obu Państw, zarówno w celu wzajemnej informacji, jak również w celu możliwie szerokiego wzajemnego uprzystępnienia wyników prac;

e) konsultacje w dziedzinie poczynań gospodarczych obydwu Państw

w organizacjach i instytucjach o charakterze międzynarodowym. Artykuł II

Śr od ki d zi ał ani a

Dla osiągnięcia celów wyżej wskazanych oba Rządy zawierają następujące porozumienia, stanowiące załączniki do niniejszej Konwencji: A. – W zakresie wymiany dóbr i świadczeń:

załącznik nr l – traktat handlowy,

załącznik nr 2 – układ o wymianie towarów,

załącznik nr 3 – protokół o zapewnieniu zbytu węgla, cynku i energii elektrycznej z Polski do Czechosłowacji w ciągu pięciu lat,

załącznik nr 4 – układ o czechosłowackich dostawach inwestycyjnych do Polski, załącznik nr 5 – układ płatniczy;

B. – W zakresie komunikacji;

załącznik nr 6 – układ komunikacyjny;

C. – W zakresie organizacji współpracy gospodarczej:

załącznik nr 7 – układ o współpracy w sprawach finansowych, załącznik nr 8 – układ o współpracy w przemyśle,

załącznik nr 9 – układ o współpracy w rolnictwie, leśnictwie i wyżywieniu,

66

załącznik nr 11 – protokół o bezpośredniej współpracy przy budowie i rozbudowie niektórych obiektów gospodarczych;

D. – W zakresie ogólnej współpracy gospodarczej:

załącznik nr 12 – układ o współpracy w zakresie planowania gospodarczego i statystyki,

załącznik nr 13 – protokół końcowy do niniejszej Konwencji.

Powyższa lista układów może być uzupełniona za porozumieniem obydwu Wysokich Układających się Stron.

Artykuł III Or gan y w ykona wc ze

W celu koordynacji wszystkich poczynań, zmierzających do sprawnego i pomyślnego wykonania niniejszej Konwencji i wszystkich z nią związanych porozumień, powołuje się do życia Radę Współpracy Gospodarczej Polsko- -Czechosłowackiej.

Statut Rady załączony do niniejszej Konwencji stanowi jej część integralną (załącznik nr 14).

Wykonawczymi organami są Komisje Polsko-Czechosłowackie, utworzone na zasadzie poszczególnych układów, dołączonych do niniejszej Konwencji.

Zmiana statutów zarówno Rady, jak i Komisji Polsko-Czechosłowackich nastąpić może na zasadzie porozumienia obydwu Rządów.

Artykuł IV Pr ocedur a pol ub owna i ar bi t r ażowa

Wszystkie spory, jakie wynikną przy wykonywaniu wszelkich porozumień, zawartych w ramach niniejszej Konwencji, rozpatrywane będą w trybie przewidzianym przez Protokół o postępowaniu polubownym i arbitrażowym (załącznik nr 15).

Artykuł V Post anowi eni a końco w e

Konwencja niniejsza ulega ratyfikacji, a dokumenty ratyfikacyjne wymienione będą w Warszawie, gdy tylko to będzie możliwe.

Wchodzi ona w życie z dniem wymiany dokumentów ratyfikacyjnych. Oba Rządy mogą się jednak porozumieć co do jej wcześniejszego wejścia w życie, jeżeli ich odnośne ustawodawstwa do tego je uprawniają.

Niniejsza Konwencja obowiązuje na okres lat pięciu od dnia jej wejścia w życie z tym, że ważność jej ulega milcząco przedłużeniu na dalszych pięć lat,

67

jeżeli jedna z Wysokich Układających się Stron nie wypowie jej przynajmniej na jeden rok przed upływem bieżącego okresu pięcioletniego.

Czas obowiązywania porozumień, będących załącznikami do niniejszej Konwencji, określony jest postanowieniem tych porozumień.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach, każdy w języku polskim i czeskim, przy czym oba teksty są uważane za autentyczne W dowód czego wyżej wymienieni pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję i wycisnęli na niej swe pieczęcie

Sporządzono w Pradze, dnia 4 lipca 1947 roku. Za Rząd Rzeczypospolitej Polskiej

H. Minc, m.p. S. Wierbłowski, m.p. A. Rose, m.p. Za Rząd Republiki Czechosłowackiej

Hubert Ripka, m.p. Jan Masaryk, m.p.

Za łą cznik Nr 6

PROTO KÓŁ KO ŃCOWY