Plany dalszego rozwoju miasta ujęte w podstawowych dokumentach pla-nistycznych są kontynuacją wcześniejszych wizji i ustaleń. Stanowią one istotny wyraz konsekwencji kierunków obranych przez władze miasta po 2004 roku, dzięki której miasto jest coraz lepiej postrzegane zarówno przez mieszkańców, jak i zewnętrznych odbiorców.
W preambule do Strategii Zrównoważonego Rozwoju Łodzi 2020+ wyraźnie podkreślono kwestię świadomości intelektualnego i material-nego dziedzictwa miasta, w którym wzajemne przenikanie kultur dopro-wadziło do wykształcenia się „Łodzi twórczej i awangardowej, ośrodka, u podstaw którego leży wolność, siła marzeń, przedsiębiorczość i twórcza kreacja” [Strategia Zrównoważonego Rozwoju Łodzi 2020+: 3]. Wśród najważniejszych wyzwań, które stoją przed miastem, wyróżniono: po-prawę jakości życia mieszkańców, odwrócenie niekorzystnych tren-dów demograficznych, stworzenie zrównoważonej sieci transportowej w Łodzi i aglomeracji, budowę więzi społecznych, partycypacji obywa-telskiej i wspólnoty samorządowej, sprawne zarządzanie miastem oraz rewitalizację jego przestrzeni. Wizja Łodzi określona w strategii to wizja miasta przyjaznego, twórczego i dynamicznego; miasta zrównoważone-go rozwoju o konkurencyjnych warunkach życia, pracy i inwestowania, wykorzystującego historyczny, infrastrukturalny i kreatywny potencjał. Zwłaszcza określenie „dynamiczne” wyraźnie nawiązuje do poruszane-go w pracy problemu czasu i ilustruje omówione w rozdziale pierwszym charakterystyczne cechy miast w okresie poprzemysłowym.
Strategia Zintegrowanego Rozwoju Łodzi 2020+ koncentruje się na trzech dziedzinach funkcjonowania miasta: gospodarce i infrastrukturze, społeczeństwie i kulturze oraz na przestrzeni i środowisku. Główne cele strategiczne rozwoju Łodzi związane z gospodarką i infrastrukturą miasta dotyczą: realizacji Nowego Centrum, jako obszaru aktywności społecznej i gospodarczej o bardzo dobrej dostępności komunikacyjnej, kształtowa-nia funkcjonalnej metropolii wykorzystującej położenie w centrum kraju i Europy oraz budowanie wizerunku Łodzi przedsiębiorczej, kreatywnej i innowacyjnej. W rozwoju społecznym główny nacisk położono na bu-dowanie kapitału społecznego i kulturowego dzięki rozwojowi edukacji, zwłaszcza na poziomie akademickim, wzmocnieniu aktywności miesz-kańców i zwiększeniu poziomu partycypacji społecznej. Wreszcie, wśród celów związanych z rozwojem przestrzennym i jakością środowiska uwzględniono kształtowanie atrakcyjnej przestrzeni publicznej, poprzez rewitalizację kluczowych obszarów miasta, zachowanie i porządkowanie terenów zielonych, rozwój przyjaznego i zrównoważonego systemu ko-munikacji publicznej, zintegrowanego w skali Łódzkiego Obszaru Me-tropolitalnego oraz kształtowanie przestrzeni bezpiecznej, uporządkowa-nej i estetyczuporządkowa-nej.
W wyniku uchwalenia Strategii Zintegrowanego Rozwoju Łodzi 2020+ oraz szeregu polityk sektorowych odnoszących się do konkret-nych dziedzin funkcjonowania miasta operacjonalizujących strategiczne cele rozwoju, zwłaszcza Strategii Przestrzennego Rozwoju Łodzi 2020+, związanej z architekturą i urbanistyką, zaistniała konieczność aktualizacji
obowiązującego Studium uwarunkowań i kierunków rozwoju prze-strzennego Łodzi z roku 2010, którą podjęto w 2013 roku.
Wydaje się, iż po trudnym okresie lat 90. XX wieku – zagubienia za-równo mieszkańców, jak i lokalnych władz w nowej, wybitnie niekorzyst-nej rzeczywistości gospodarczej i wątpliwości dotyczących dalszego roz-woju Łodzi – ostatnią dekadę można utożsamiać z krystalizowaniem się wizji przyszłości miasta i z konsekwentnymi działaniami zmierzającymi do jej realizacji. Co istotne, cele w dalszym rozwoju miasta odpowiadają na potrzeby mieszkańców, którzy, co wynika z prowadzonych badań, nie pragną wielkiej, światowej metropolii, ale przestrzeni „życia codzienne-go”, miasta czystego, przyjaznego i zadbanego [Tobiasz-Lis, Wójcik 2012]. Podsumowując rozważania na temat Łodzi Postrzeganej – realnej, materialnej struktury miasta, kształtowanej nieprzerwanie przez kolejne pokolenia łodzian, szczególnie dynamicznie przez niemal dwa stulecia jej funkcjonowania jako ośrodka przemysłowego i ostatnie dwie dekady fundamentalnych zmian w stronę miasta poprzemysłowego ‒ nawiązano do artykułu A. Hac [2006]. Autorka zabiera czytelnika na spacer po „Ło-dzi przyszłości”, która obecnie jest już przeszłością, przez co pozwala na weryfikację ówczesnych wizji i planów (rys. 9).
Rys. 9. Trasa spaceru po Łodzi przyszłości (teraźniejszości) Źródło: opracowanie własne na podstawie: Hac 2006
Spacer zaczyna się na skrzyżowaniu ulic Piotrkowskiej i Tymienieckie-go, które rzeczywiście, jak wspomniano w artykule, tętni obecnie nowym życiem dzięki lokalizacji Art Inkubatora w dawnych budynkach maga-zynowo-składowych należących do przedsiębiorstwa K.W. Scheiblera. Spacerując dalej wzdłuż ul. Tymienieckiego, mijamy zrewitalizowany budynek straży pożarnej, zachwycamy się monumentalną przędzalnią zmienioną w lofty, a następnie skręcamy w lewo i wędrujemy uliczkami zrewitalizowanego Księżego Młyna, odpoczywamy w parku Źródliska lub zwiedzamy Muzeum Kinematografii, a następnie wzdłuż alei Piłsud-skiego idziemy w kierunku ulicy Piotrkowskiej. Po drodze faktycznie mijamy cztero- i pięciogwiazdkowe hotele. Z Piotrkowskiej skręcamy na Off-Piotrkowską, gdzie w atmosferze artystycznej bohemy możemy coś zjeść. Na Piotrkowskiej mijamy odnowione kamienice i przez podwórzec przy ulicy Traugutta przechodzimy do Nowego Centrum Łodzi. Stam-tąd ulicą Narutowicza wracamy na Piotrkowską i idziemy w kierunku Manufaktury. Dochodząc do ulicy Zachodniej, nie spotykamy na naszej drodze straszących pustostanów, a na Ogrodowej, naprzeciwko Manu-faktury, widzimy kolejne zrewitalizowane familoki. Po spacerze może-my wrócić do mieszkania na widzewskim Olechowie lub Janowie, gdzie z dala od zgiełku miasta, na dobrze przygotowanych i uzbrojonych tere-nach, połączonych z miastem wydłużonymi liniami tramwajowymi, wy-budowano nowe osiedla czterokondygnacyjnych bloków otoczonych zie-lenią. W tym miejscu warto jednak podkreślić, że w aktualnych planach rozwoju przestrzennego Łodzi priorytet mają inwestycje mieszkaniowe w strefie wewnętrznej. Stawia się na „powrót do miasta”. Następnego dnia możemy zaplanować wycieczkę do parku wodnego, a w perspektywie najnowszych planów rozwoju miasta, także do nowoczesnego orienta-rium, które ma powstać w łódzkim ogrodzie zoologicznym. Szkoda, że podczas całej trasy ulicę Piotrkowską mijamy dwukrotnie i jedynie „po drodze”. Z drugiej jednak strony cieszy skala działań, które doprowadziły do powstania tak wielu interesujących miejsc na mapie miasta, zwiększa-jąc paletę możliwości podejmowania różnych aktywności przez miesz-kańców i zewnętrznych odbiorców.