. Wstęp
Po zakończeniu drugiej wojny światowej władze szwajcarskie podjęły dzia-łania zmierzające do uporządkowania i uproszczenia stosunków granicznych z Niemcami9. W latach 97–94 trwały skomplikowane i długie rozmowy oraz wymiana pism odnoszące się nie tylko do statusu Büsingen, ale także in-nych terenów przygraniczin-nych w tym ww. enklawy Verenahof. W ramach nego-cjacji powołano nie tylko grupę roboczą (Arbeitsgruppe) Büsingen, ale także licz-ne podkomisje (Fachausschüsse) zajmujące się takimi problemami, jak prawo do podjęcia pracy i działalności gospodarczej, opieka zdrowotna, policja, rolnictwo, sprawy celne i podatkowe oraz przepisy proceduralne40. Negocjacje przybiegały bardzo powoli i często blisko było do ich zerwania4. Uzgodniony tekst przyszłe-go traktatu42 parafowany4 został grudnia 92 r. w Lucernie. Ostatecznie wynegocjowany tekst obie strony podpisały 2 listopada 94 r. we Freiburgu44. W przedłożeniu do parlamentu szwajcarskiego z 2 września 9 r.4 tyczącym podpisanej umowy wskazano, iż podstawą rozwiązań traktatowych jest założe-nie, że gospodarka Büsingen w znacznie większym stopniu zintegrowana jest z gospodarką sąsiedniego szwajcarskiego kantonu Schaffhausen niż z gospodar-ką Niemiec. Determinuje to przyjęte rozwiązania, które nie ograniczają się do prostego umownego zatwierdzenia dokonanego jednostronnie przez Szwajcarię włączenia Büsingen do własnego obszaru celnego w 947 r. Jak podkreślono, brak kontroli granicznych implikuje konieczność „co najmniej częściowego” stosowania przepisów szwajcarskich o podatkach, obrocie alkoholem, funkcjo-nowaniu rolnictwa4. Wyraźnie zaakcentowano także, iż rozwiązania traktato-we stanowią „kodyfikację istniejącej praktyki”, przynoszą jednak mieszkańcom Büsingen korzyści w postaci zrównania ich w odniesieniu do pracy najemnej i działalności rolniczej z obywatelami Szwajcarii. Odpowiada to istniejącym od setek lat potrzebom ścisłej współpracy Büsingen ze Szwajcarią i stanowi gwa-rancję dla mieszkańców enklawy na przyszłość47. W druku niemieckiego rządu
39 Das Büsinger Vertragswerk, ibidem, s. 5.
40 Das Büsinger Vertragswerk, ibidem, s. 24.
41 Das Büsinger Vertragswerk, ibidem, s. 25.
42 A także drugiego traktatu tyczącego uporządkowania stosunków granicznych, który objął wymianę łącznie 53 ha terenów – Das Büsinger Vertragswerk, ibidem s. 70.
43 Das Büsinger Vertragswerk, ibidem s. 25.
44 Das Büsinger Vertragswerk, ibidem s. 26.
45 Das Büsinger Vertragswerk, ibidem s. 27.
46 Das Büsinger Vertragswerk, ibidem, s. 43.
federalnego skierowanym do Bundestagu4 zawierającym uzasadnienie dla za-warcia umowy zaakcentowano, iż przyjęcie innych rozwiązań modelowych49
po jednostronnym zniesieniu kordonu celnego przez Szwajcarię w 947 roku, w postaci np. wprowadzenia niemieckich kontroli celnych, oznacza niepropor-cjonalnie wysokie koszty i nakład pracy, a granica celna ze Szwajcarią wpłynę-łaby negatywnie przede wszystkim na rolnictwo Büsingen, którego głównym odbiorcą jest szwajcarski kanton Schaffhausen0. Zaletą jest także zrównanie statusu mieszkańców Büsingen pracujących w Szwajcarii z obywatelami Szwaj-carii. Wskazano, iż okres 7 lat, który pochłonęły rokowania umowy, obrazuje zakres istniejących trudności i punktów spornych. Traktat noszący niemiecką nazwę Büsinger Staatsvertrag, ratyfikowany został w Szwajcarii przez obie izby Zgromadzenia parlamentarnego (Bundesversammlung), tj. przez Radę Narodu (Ständerat) w dniu 7 grudnia 9 r., i przez Radę Kantonów (Nationalrat) w dniu grudnia 9 r. a następnie opublikowany2. Niemiecki Bundes-tag ratyfikował ustawę odnoszącą się do traktatu z 2 listopada 94 r. w dniu maja 97 r., a Bundesrat 2 czerwca 97 r. Konsekwencją obu ratyfikacji było wejście traktatu w życie w dniu 4 października 97 roku4.
2. Przegląd unormowań
Traktat z 2 listopada 94 r. składa się z 44 artykułów i został podzielo-ny na pięć części. Jego elementami są także protokół końcowy (Schlussprotokoll) i załącznik do art. 9. Zgodnie z art. 44 ust. umowa zawarta została początko-wo na 2 lat, a po upływie tego okresu traktat jest uważany za zawarty na czas nieokreślony. Okres wypowiedzenia umowy wynosi 2 lata.
Najistotniejszym przepisem umowy jest jej artykuł pierwszy stanowiący, iż gmina Büsingen, niezależnie od swojej „politycznej przynależności do Re-publiki Federalnej Niemiec” (politische Zugehörigkeit zur Bundesrepublik
Deu-48 Das Büsinger Vertragswerk, ibidem, s. 73 druk Bundestagu v 1032.
49 Zakładały one zachowanie statusu enklawy. Dyskutowano także rozwiązania odmienne, jak stworzenie korytarza łączącego Büsingen z terytorium Badenii-Wirtem-bergii (Büsinger Korridor), utworzenie nowego państwa Büsingen (tzw. Freistaat
Büsin-gen), czy też cesji enklawy na rzecz Szwajcarii (por. R. E. Scherrer, ibidem, s. 110–116). Rozwiązania te miały liczne wady: korytarz – koszty i konieczność zmiany ukierunkowa-nia gospodarki Büsingen na Niemcy, utworzenie państwa – brak zgody Szwajcarii – brak samodzielności „nowego państwa”, ale nie jego wielkość, gdyż terytorium Monako jest 5 razy mniejsze od Büsingen (s. 112, przypis 22), cesja – brak terytorium do wymiany.
50 Das Büsinger Vertragswerk, ibidem s. 77.
51 Das Büsinger Vertragswerk, ibidem s. 78.
52 AS 1967, s. 1211.
53 R. E. Scherrer, ibidem, s. 124–125.
tschland) zostaje włączona do szwajcarskiego obszaru celnego. Przepis ten ot-wiera rozdział pierwszy umowy noszący nazwę „włączenie do obszaru celnego i stosowanie prawa szwajcarskiego”. W piśmiennictwie podkreśla się, iż wszyst-kie dalsze uregulowania umowy stanowią jedynie następstwo uzgodnienia za-wartego w art. . Akcentuje się, iż przyjęte rozwiązanie odpowiada interesom obu państw, zwalniając każde z nich z kosztów tworzenia kosztownej infrastruk-tury administracji celnej. Ponadto zapewnia umowną podstawę dla jedno-stronnego zniesienia kordonu celnego przez Szwajcarię w 947 roku, wprowa-dza zasadę pełnego zastąpienia niemieckiego (obecnie także unijnego7) prawa celnego przez prawo szwajcarskie i likwiduje niejasności co do prawa właści-wego stosowanego w wybranych aspektach obrotu prawnego w Büsingen9. Art. 2 ust. traktatu zawiera wykaz obowiązujących w Büsingen przepisów, przede wszystkim0 prawa administracyjnego, w tym podatkowego. Strony nie zawarły w tym przepisie szczegółowego wykazu aktów prawnych, a określiły 4 grup zagadnień, których przepisy te tyczą. Są to nie tylko regulacje odnoszące się do ceł, ale także do prawa rolnego (tyczące np. hodowli zwierząt, produkcji mleka i produktów mlecznych, zwalczania epidemii chorób zwierzęcych czy produkcji paszy dla zwierząt), ochrony zdrowia (tyczące np. granicznej służby medycznej, aptekarstwa, środków odurzających itp.), kontroli technicznej produkcji zegar-ków, opodatkowania tytoniu, podatku nakładanego na piwo i inne napoje, kon-troli obrotu metalami szlachetnymi). Art. 40 traktatu zawiera regulację tyczącą obwieszczenia treści przepisów wymienionych w art. 2 ust. traktatu, przewi-dując, iż właściwa jest tu publikacja w szwajcarskim organie promulgacyjnym, a publikacja taka jest uznana za wywołującą te same skutki, co publikacja w opar-ciu o przepisy prawa niemieckiego. W punkcie a protokołu końcowego do trak-tatu zawarto regulację, iż Szwajcaria udostępni Niemcom w chwili wejścia umo-wy w życie umo-wykaz aktów prawnych, które będą stosowane w Büsingen. Na tej
55 R. E. Scherrer, ibidem, s. 126.
56 R. E. Scherrer, ibidem, s. 126.
57 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny Kodeks celny, Dz. U. UE Nr L 269, 10.10.2013, s. 1 i nast. Artykuł 4 Kodeksu celnego stanowi: „1. Obszar celny Unii obejmu-je następujące terytoria wraz z ich wodami terytorialnymi, wodami wewnętrznymi oraz przestrzenią powietrzną: (…) terytorium Republiki Federalnej Niemiec, z wyjątkiem wy-spy Helgoland i terytorium Büsingen (Traktat z dnia 23 listopada 1964 r. między Repub-liką Federalną Niemiec a Konfederacją Szwajcarską)”.
58 R. E. Scherrer, ibidem, s. 130.
59 R. E. Scherrer, ibidem, s. 126.
60 Por. jednak dalsze uwagi na temat prawa karnego.
61 W doktrynie wskazano, iż jest to rozwiązanie trafne ze względu na szybką dez-aktualizację przepisów prawa administracyjnego, R. E. Scherrer, ibidem, s. 134.
samej podstawie strona szwajcarska zobowiązana jest informować o noweliza-cjach tych przepisów. Nie sposób jednak nie zauważyć, iż sama właściwa infor-macja nie znosi deficytu demokratycznego odnoszącego się do przepisów wymie-nionych w art. 2, gdyż mieszkańcy Büsingen nie mają jakiegokolwiek wpływu na treść uchwalanych przepisów. W pkt b protokołu przyznano ponadto organom szwajcarskim prawo do decydowania, które ze szwajcarskich przepisów obowią-zują w Büsingen.
Wykaz art. 2 ust. traktatu nie ogranicza się jedynie do norm prawa ad-ministracyjnego2, w tym podatkowego, ale tyczy także prawa karnego, co jed-noznacznie wynika z art. 4 ust. traktatu, przewidującego odpowiedzialność karną według przepisów szwajcarskiego Kodeksu karnego za czyny odnoszące się do materii wymienionych w art. 2 ust. umowy. Artykuł zawiera obszer-ną regulację czynności odnoszących się do postępowania karnego realizowanych przez organy szwajcarskie w Büsingen. Najważniejszą regulacją z punktu widze-nia katalogu konstytucyjnych praw i wolności jest ta określona w art. ust. lit. a przewidująca, iż zatrzymany w Büsingen przez szwajcarskie organy ścigania musi być doprowadzony do sądu w Schaffhausen najpóźniej dnia następnego po dniu zatrzymania. Sąd może zastosować tymczasowe aresztowanie lub zwolnić zatrzymanego. Na postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania przysługuje zażalenie do sądu wyższej instancji. O zastosowaniu tymczasowe-go aresztowania wobec obywatela Niemiec należy w ciągu 24 tymczasowe-godzin zawiado-mić właściwy urząd w Konstancji. Przepis ten zapewnia realizację standardów konstytucyjnych art. 04 Ustawy Zasadniczej RFN4, budzi jednak wątpliwości w świetle zakazu ekstradycji własnych obywateli art. ust. 2 UZ.
Przeszu-62 Trzeba także pamiętać, iż art. 2 ust. 4 przewiduje, co do zasady, właściwość organów szwajcarskich do realizacji zadań określonych w art. 2 ust. 1 traktatu.
63 Warto zauważyć, iż jeszcze przed zawarciem umowy międzynarodowej poda-tek od wartości dodanej odprowadzany był w Szwajcarii, nie w Niemczech. Obecnie – por. art. 6 ust. 2 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólne-go systemu podatku od wartości dodanej.
MieszkańcyBüsingen podlegają natomiast niemieckiemu podatkowi dochodo-wemu – por. H. Auhagen, ibidem, s. 39. Jedynym wyjątkiem w zakresie podatków bez-pośrednich jest podatek od środków transportowych. Wprawdzie jest on odprowadzany w Niemczech; stosowana jest jednak jego obniżona taryfa, taka sama jak w sąsiednim Schaffhausen – H. Auhagen, ibidem, s. 40. Zgodnie z art. 23 umowy samochody i przy-czepy mieszkańców Büsingen otrzymują specjalnie oznaczone tablice rejestracyjne. Jest to rejestracja „Büs”. Urząd właściwy w sprawach rejestracji samochodów informuje właściwy urząd celny w Schaffhausen o każdej rejestracji samochodu.
64 R. E. Scherrer, ibidem, s. 149.
65 Wprawdzie zatrzymanie następuje przez organy szwajcarskie, a nie niemieckie, to jednak budzi wątpliwości przekazanie obywatela Niemiec przez granicę.
kanie mieszkania, zgodnie z art. ust. lit. b umowy, może nastąpić jedynie na podstawie postanowienia sądu, a w przypadku niecierpiącym zwłoki także bez takiego postanowienia przez uprawniony organ. W każdym jednak razie do każdego przeszukania należy przybrać niemieckiego urzędnika.
Umowa przewiduje w art. zwolnienie z cła pochodzących z obszaru Niemiec i wwożonych do Büsingen wybranych kategorii przedmiotów, takich jak przedmioty niezbędne niemieckim urzędom do realizacji ich zadań publicz-nych, literatura i formularze dla organów gminy, podręczniki dla niemieckich szkół. U podstaw tego rozwiązania leży założenie, że gmina Büsingen nie może znajdować się w gorszej sytuacji niż pozostałe gminy niemieckie, a taka sytuacja miałaby miejsce, gdyby musiała ona zapłacić cło od materiałów potrzebnych do wykonywania zadań publicznych.
Rozdział drugi umowy nosi tytuł „Przekroczenie granicy, regulacje tyczące policji dla obcokrajowców, prawa pracy i działalności gospodarczej”. W piśmien-nictwie akcentuje się, iż naturalnym następstwem przyłączenia do obszaru cel-nego jest także włączenie dacel-nego obszaru do obiegu gospodarczego7 wynikające z włączenia tego obszaru w obieg gospodarczy drugiego państwa. Taka sytuacja tyczy niewątpliwie integracji Büsingen z gospodarką Szwajcarii, a przede wszyst-kim z kantonem Schaffhausen. Temu celowi służą liczne akty prawne wydane w odniesieniu do materii określonych w art. 2 ust. umowy.
Realizacja integracji enklawy z obszarem otaczającego je państwa nie jest także możliwa bez szczególnych ułatwień w zakresie podejmowania zatrudnie-nia, świadczenia usług i prowadzenia działalności gospodarczej. O ile kwestie te regulują dziś tzw. umowy sektorowe UE ze Szwajcarią, o tyle w latach 0. XX wieku niezbędne było dokonanie stosownych regulacji w omawianym traktacie. Art. 7 traktatu przewiduje ułatwienie w uzyskiwaniu pozwolenia na pracę dla obywateli niemieckich. Ułatwienie to obejmuje kanton Schaffhausen i część te-renów kantonów Thurgau i Zurych. Obejmuje ono, zgodnie z art. 9 ust. lit. a umowy, przede wszystkim osoby (z obywatelstwem niemieckim) zamieszkałe
66 R. E. Scherrer, ibidem, s. 140. Por. także na temat umów dwustronnych UE-Szwajcaria tyczących ceł: Abkommen zwischen der Schweizerischen Eidgenossenschaft und der Europäischen Wirtschaftsgemeinschaft, Abgeschlossen in Brüssel am 22. Juli 1972, AS 1972 3115 ze zm.; Abkommen zwischen der Schweizerischen Eidgenossenschaft und der Europäischen gemeinschaft über die Erleichterung der Kontrollen und Forma-litäten im güterverkehr und über zollrechtliche Sicherheitsmaßnahmen, Abgeschlossen am 25. Juni 2009, AS 2011 983.
67 R. E. Scherrer, ibidem, s. 155.
68 Accords bilatéraux II Suisse-UE et autres Accords récents / Bilaterale Abkommen
II Schweiz-EU und andere neue Abkommen, red. Ch. Kaddous, M. Jametti-greiner, Basel 2006.
w Büsingen stycznia 9 r. i następnie kontynuujące nieprzerwanie swój pobyt w tej miejscowości. Niemcy, którzy przybyli do Büsingen po stycznia 9 r., uzyskują powyższe prawo po upływie 0 lat nieprzerwanego pobytu (art. 9 ust. lit. b umowy). Zwolnienie z okresu karencji nastąpi m.in. w przypadku zawarcia związku małżeńskiego z mieszkańcem Büsingen lub dziedziczenia nieruchomo-ści lub przedsiębiorstwa. Na analogicznych zasadach ze zwolnienia z obowiąz-ku uzyskania pozwolenia na pracę w Büsingen mogą skorzystać Szwajcarzy za-mieszkali na ww. terenach – art. 9 ust. 2 umowy. Zgodnie z art. 20 ust. lit. a umowy ww. obywatele Niemiec spełniający przesłanki art. 9 ust. umowy mają roszczenie o wydanie stosownego pozwolenia na pracę zrównującego ich prawa z prawami obywateli szwajcarskich, w tym gwarantujące im prawo do korzystania z urzędów pracy. Analogiczne ułatwienia tyczą także osób prowadzących dzia-łalność gospodarczą – art. 22 umowy.
Trzecia część umowy nosi tytuł „Ściganie czynów z materii prawa niewy-mienionych w art. 2. Pomoc prawna”. Art. 24 ust. umowy potwierdza kom-petencję każdego z państw do ścigania przestępstw popełnionych na jego tery-torium9. Kolejne regulacje, mające na celu zwiększenie efektywności ścigania karnego, zawierają rozwiązania z tzw. międzynarodowego prawa karnego70. Tytułem przykładu można przywołać art. 24 ust. 2 umowy, który przewidu-je, iż do czynów mieszkańca Szwajcarii popełnionych w Büsingen, które mogą być ścigane zgodnie z obowiązującymi tam niemieckimi przepisami, stosuje się w razie ich ścigania w Szwajcarii przepisy karne szwajcarskie. Wydaje się, iż roz-wiązanie takie wprowadza bardzo dużą dozę niejasności, gdyż znamiona czynu w prawie szwajcarskim i niemieckim mogą się, także w sytuacji ich tożsamego brzmienia, już na skutek rozbieżności w wykładni znacząco różnić. Art. 2 ust. 2 umowy przewiduje obowiązek przejęcia ścigania na wniosek drugiego państwa, wraz z wyjątkami od tego obowiązku. Instytucję tzw. quasi – listu żelaznego7 za-pewniającego przywileje świadkowi lub biegłemu stawiającym się przed szwajcar-skimi organami, polegające na braku możliwości aresztowania i innego ograni-czenia wolności w związku z przestępstwem, skazaniem lub innymi przyczynami mającymi miejsce przed jego wyjazdem z terytorium Niemiec, zawiera art. 2 ust. 2 umowy. Ochronę tę traci świadek lub biegły po upływie trzech dni, jeżeli
69 Jest to tzw. zasada terytorialna – por. A. grześkowiak, [w:] Kodeks karny.
Ko-mentarz. red. A. grześkowiak, K. Wiak, Warszawa 2012, art. 5, nb. 1.
70 Na temat tego pojęcia K. Wiak, ibidem, art. 109, nb 1; por. także art. 3–7 szwaj-carskiego Kodeksu karnego z 21 grudnia 1937 r., SR 311.0 i A. Donatsch, [w:] StgB. Kom-mentar, red. A. Donatsch, Zürich 2013, s. 35 i nast. oraz § 3–7 niemieckiego Kodeksu karnego StgB z 15 maja 1971 r., t. j. BgBl. 1987, I s. 945 ze zm.
71 Por. art. 589 polskiego k.p.k. i D. Drajewicz, Quasi-list żelazny, Prokuratura i Prawo 11/2013, s. 146 i nast.
nie opuści terytorium Szwajcarii, chociaż mógł to uczynić. Art. 27 umowy statu-uje uproszczoną procedurę wydania Szwajcarii jej obywatela w przypadku jego zatrzymania w Büsingen z powodu podejrzenia popełnienia przestępstwa nie-mającego motywów politycznych. Art. 2 umowy statuuje zasadę ne bis in idem72 w odniesieniu do czynów wymienionych w art. 24 ust. 2 do umowy, także np. w przypadku, gdy oskarżony został prawomocnie uniewinniony (art. 2 ust. lit. b umowy). Istotnym ułatwieniem współpracy międzynarodowej w sprawach karnych jest obowiązek traktowania wniosków o pomoc prawną pochodzących od drugiego państwa, tak jak wewnętrznych wniosków o pomoc prawną (por. art. 0 umowy). Celowi temu służy także uproszczenie procedury doręczeń po-między Büsingen i Szwajcarią (art. –7).
Czwarta część umowy nosząca tytuł „Szczególne prawa i obowiązki urzę-dów i ich pracowników” reguluje szczegółowe kwestie związane z wykonywaniem czynności na terytorium drugiego państwa, a także dalsze zagadnienia związa-ne np. z zasadami odpowiedzialności odszkodowawczej za działanie organów państwa (art. umowy). Art. umowy zezwala urzędnikom szwajcarskim, wykonującym swoje obowiązki w Büsingen, na noszenie odzieży i wyposażenia służbowego (włącznie z bronią i amunicją). Niemieccy urzędnicy mający wyko-nywać swoje obowiązki w Büsingen mogą poruszać się na drogach dojazdowych z Niemiec do Büsingen, z wyposażeniem jak wyżej wymienione w grupach po maksymalnie 0 osób. Nie są oni na podstawie umowy7 uprawnieni do dokony-wania na terenie Szwajcarii czynności służbowych (art. 2 ust. 2 i umowy).
Art. 2 ust. 7 umowy zawiera istotne ograniczenie ilości umundurowa-nych urzędników niemieckich przebywających jednorazowo w Büsingen. Może ich być nie więcej niż na 00 mieszkańców.
Ostatnia, piąta część umowy nosi tytuł „Przepisy końcowe”. Art. 9 umo-wy zapewnia obu państwom zachowanie prawa do umo-wydania zakazu wjazdu lub pobytu. Rozwiązanie to, z perspektywy art. Ustawy Zasadniczej RFN74,
72 Na temat zasady ne bis in idem por. np. H. Kuczyńska, Zasada ne bis in idem w polskim kodeksie karnym w aspekcie prawa międzynarodowego, Prokuratura i Prawo 2006, nr 3, s. 33 i nast.
73 Por. jednak w odniesieniu do aktualnego stanu prawnego: H.-J. Cremer, Der
grenzüberschreitende Einsatz von Polizeibeamten nach dem deutsch-schweizerischen Polizei-vertrag: ein Vorbild für die Kooperation der Mitgliedstaaten der Europäischen Union auf dem Gebiet der Verbrechensbekämpfung?, Zeitschrift für ausländisches öffentliches Recht und völkerrecht, 2000, s. 103 i nast. http://www.zaoerv.de/60_2000/60_2000_1_a_103_150. pdf
74 Przepis ten stanowi: „1) Wszyscy Niemcy korzystają ze swobody przemiesz-czania się na całym obszarze Federacji.(2) Prawo to może być ograniczone tylko przez ustawę lub na podstawie ustawy i tylko w przypadkach, gdy brak jest wystarczających
wydaje się być szczególnie problematyczne dla obywateli RFN, zwłaszcza miesz-kańców Büsingen, którzy nie będą mogli w przypadku wydania takiego zakazu opuścić Büsingen lub wjechać do niego, w sposób inny niż drogą lotniczą7.
W celu rozwiązywania aktualnych problemów prawnych w realizacji umowy w jej art. 4 uzgodniono powołanie Komisji Mieszanej złożonej z nie-mieckich i szwajcarskich członków. Prace tej komisji mają istotny wpływ na funkcjonowanie Büsingen. Tytułem przykładu można wskazać na uregulowanie przez Komisję prawa posługiwania się na terenie enklawy walutą szwajcarską, mimo iż marka niemiecka, a następnie euro pozostają ustawowym środkiem płatniczym7. W praktyce frankiem szwajcarskim posługują się w Büsingen tak-że urzędy niemieckie77.
. Dokonane i projektowane zmiany traktatu
Upływ czasu od zawarcia traktatu z 94 roku i następujące zmiany sy-tuacji prawnej i faktycznej spowodowały potrzebę nowelizacji traktatu. Umowę nowelizującą traktat zawarto 9 marca 997 r.7 Składa się ona z pięciu arty-kułów i odnosi się nie tylko do samego dostosowania treści traktatu do zmian wprowadzonych przez ustawodawcę szwajcarskiego (zmiana modelu opodatko-wania na podatek od wartości dodanej) – art. 2 traktatu, ale także wprowadza rozwiązania materialnoprawne – ułatwienia dla mieszkańców Büsingen, zno-sząc np. ograniczenia w wykonywaniu określonego zawodu regulowanego na terytorium Szwajcarii (art. 4). Kolejnym wyzwaniem dla regulacji statusu Bü-singen było podpisanie 2 czerwca 999 roku i wejście w życie czerwca 2002 roku pierwszej grupy tzw. umów sektorowych, w tym umowy między Wspólnotą Europejską i Państwami Członkowskimi z jednej strony a Konfederacją Szwaj-carską z drugiej strony w sprawie swobodnego przepływu osób79. Już po
podpisa-podstaw egzystencji i z tego powodu dla ogółu powstałyby szczególne obciążenia albo gdy jest to konieczne dla odparcia niebezpieczeństwa grożącego istnieniu lub wolnościowe-mu, demokratycznemu ustrojowi Federacji lub któregoś z krajów związkowych, w celu zwalczania niebezpieczeństwa epidemii, klęsk żywiołowych lub szczególnie ciężkich wy-padków, w celu ochrony młodzieży przed zaniedbaniem lub zapobieżenia czynom karal-nym” – Konstytucja Niemiec. tłum. Bogusław Banaszak, Agnieszka Malicka. Warszawa, Wydawnictwo Sejmowe, 2008.
75 Na temat znaczenia art. 11 Ustawy Zasadniczej dla Büsingen por. także g. Hett, Der Exklaven-Report, Fluchtpunkt Jungholz-Klienwalsertal-Büsingen, Puchheim 1985, s. 42 i W. Ziebarth, ibidem, s. 205 i nast.
76 R. E. Scherrer, s. 95 i nast.
77 R. E. Scherrer, s. 95 i nast.
78 BgBl 1998 II, s. 1130.
79 Dz.Urz. WE L 114, 30.04.2002, Dz.Urz. UE L 187, 26.7.2003 ze zm. Por. na temat tej umowy S. Benesch, Das Freizügigkeitsabkommen zwischen der Schweiz und der
niu umów pojawiły się pytania o ich wpływ na sytuację mieszkańców Büsingen. W odpowiedzi na te pytania Ministerstwo Gospodarki Badenii-Wirtembergii wskazało, że zawarte w załączniku II do umowy w sprawie swobodnego prze-pływu osób szczególne rozwiązania tyczące prawa do świadczeń (w tym zasił-ku dla bezrobotnych) dla mieszkańców Büsingen, znane już ze wcześniejszych umowów dwustronnych Szwajcarii z RFN, wychodzą naprzeciw oczekiwaniom tej grupy osób0. W ocenie Ministra Gospodarki brak jest potrzeby renegocjacji umowy z 94 roku, a kwestie takie, jak możliwe zbliżenie sytuacji podatkowej