R o z d z i a ł 5 Systemy odbudowy P o s t a n o w i e n i a o g ó l n e
§ 71 Ustala się poniższy podział pokładów w zależności od ich grubości i nachylenia:
według grubości: / a. cienkie — do 1,5 m, t - / b. średnie—- od 1,5 do 3,5 m, tS c. grube — powyżej 3,5 m;
według nachylenia:
a. poziome lub prawie poziome z nachyleniem do 5°, t-b. słabo nachylone, o nachyleniu od 5 do 30°,
c. silnie nachylone, o nachyleniu od 30 do 45°, >-d. strome, o nachyleniu od 45 do 90°.
§ 72 Kierunek eksploatacji pokładów od granic kopalni do szybu lub odwrotnie, jak również systemy odbudowy ustala się oddzielnie dla poszczególnych pokładów lub ich części przy opracowywaniu projektu technicznego każdej kopalni w zależności od m iejscowych warunków, przede wszystkim geologicznych.
§ 73 Eksploatacje należy prowadzić w ten sposób, aby pokład wyżej leżący był wpierw wybierany od niżej leżącego.
O ile eksploatuje się równocześnie kilka pokładów, to front wybierania pokładów wyżej leżących powinien na tyle wyprzedzać fronty wybierania niżej leżących, aby wyrobiska w wyżej leżącym pokładzie znajdowały się już
P r z e p is y t e c h n ic z n e j e k s p lo a t a c ji — 3 33
poza zasięgiem skutków eksploatacji w niżej leżącym po
kładzie.
§ 74 Podana w § 73 kolejność wybierania pokładów nie obo
wiązuje w przypadku:
a. gdy wyżej położony pokład z powodu swej małej grubości lub zanieczyszczeń nie nadaje się do eks
ploatacji (§ 1468);
b. gdy odległość i właściwości skał pomiędzy pokłada
mi zabezpieczają górny pokład przed ujemnymi skut
kami eksploatacji pokładu dolnego;
c. gdy eksploatacja dolnego pokładu odbywa się z utrzy
maniem stropu, tj. gdy wyrobiska w dolnym pokła
dzie są podsadzone lub w inny sposób zabezpieczone przed zawałami.
§ 75 Zaleca się wybierać dolny pokład przed górnym przy zachowaniu wymagań § 74 punkty b i c niniejszych prze
pisów w celu odgazowania pokładu górnego lub spowo
dowania odprężenia górotworu dla zmniejszenia tąpań.
§ 76 Wybieranie pokładów leżących nad starymi zrobami, tak zwanych podrobionych, jest dopuszczalne tylko za zgodą i na warunkach ustalonych przez właściwy okrę
gow y urząd górniczy.
§ 77 Wybieranie węgla należy prowadzić planowo i w ten sposób, aby osiadanie stropu w zrobach nie wywoływało nadzwyczajnych ciśnień górotworu w wyrobiskach czyn
nych. Bezładne prowadzenie wyrobisk, odbiegające od zasadniczego układu robót przyjętego dla danego systemu odbudowy jest zabronione.
§ 78 W celu zapobieżenia przedarciu się wody, ognia i gazu z jednej kopalni do drugiej każda kopalnia obowiązana jest zostawić w złożu wzdłuż granic swego pola kopalnia
nego po wewnętrznej jego stronie graniczny filar ochron
ny. Szerokość tego filaru ustalają dyrekcje rejonowych zjednoczeń przemysłu węglowego w porozumieniu z wła
ściwym okręgowym urzędem górniczym.
§ 79 Granice pól kopalnianych powinny przebiegać w zasa
dzie wzdłuż granic naturalnych np. wzdłuż głównych tek
tonicznych zaburzeń (duże uskoki, zmycia pokładu itp.), 34
wychodni pokładów lub też wzdłuż większych filarów ochronnych.
§ 80 Filary graniczne można wybierać po rozpatrzeniu wa
runków eksploatacji z obu stron granicy pola kopalnia
nego i za zezwoleniem Wyższego Urzędu Górniczego.
§ 81 Eksploatację pokładów wyjątkow o zawodnionych lub znajdujących się w sąsiedztwie kurzawki względnie in nych zbiorników w ody lub pól i pokładów dawniej w y branych i zatopionych należy prowadzić z zachowaniem środków ostrożności przewidzianych przepisami bezpie
czeństwa obowiązującymi na kopalniach węgla kamien
nego.
§ 82 Gdy roboty górnicze prowadzi się w kierunku lub obok starych zatopionych wyrobisk lub w pobliżu miejsc du
żego skupienia się gazów (§ 851) i gdy nie ma możliwości usunięcia niebezpieczeństwa przez bezpieczne odprowa
dzenie wody lub przez odprowadzenie gazów, należy od
grodzić się od takich wyrobisk i miejsc przez postawienie tam lub pozostawienie w pokładzie odpowiednio w ytrzy
małych filarów oporowych (wodnych, ogniowych).
§ 83 Nie wolno prowadzić robót eksploatacyjnych w tych partiach pokładu, nad którymi leżą partie górnego po
kładu objęte niewygaszonym ogniem. Wolno jednak pro
wadzić chodniki podstawowe na niżei znajdującym się poziomie zarówno w pokładzie, w którym znajduje się zaogniona partia, jak i w pokładach zalegających pod nim.
Chodniki wentylacyjne znajdujące się poniżej niewyga
słego ogniska licząc po upadzie, a przeznaczone dla dol
nego następnego poziomu wolno prowadzić zarówno w po
kładzie z ogniem, jak i w pokładach niżej leżących tylko za zezwoleniem właściwego okręgowego urzędu górni
czego.
§ 84 Eksploatacja partii pokładu, w której ugaszono ogień, jak również eksploatacja pokładów leżących niżej w par
tiach znajdujących się bezpośrednio pod ugaszonym ogniem, powinna odbywać się według specjalnego pro
jektu robót eksploatacyjnych, uzgodnionego z dyrekcją rejonowego zjednoczenia przemysłu węglowego i zatwier
dzonego przez właściwy okręgowy urząd górniczy.
35
85 W razie konieczności prowadzenia robót eksploatacyj
nych obok miejsc zaognionych należy odgrodzić się od nich filarami ogniowymi (§ 82). Wielkość tych filarów oraz sposób prowadzenia wybierania obok czynnych ogni usta
la projekt zatwierdzony przez dyrekcję rejonową zjedno
czenia przemysłu węglowego po uzyskaniu zgody właści
wego okręgowego urzędu górniczego.
86 Całkowity front robót górniczych węglowych należy dzielić na czynny (obłożony) i rezerwowy (nieobłożony).
87 Za front czynny należy uważać sumę szerokości tych przodków, w których w danym czasie prowadzi się robo
ty ściśle związane z uzyskiwaniem urobku.
Do frontu czynnego należy zatem zaliczać:
a. przodki dające w danym okresie czasu urobek (przodki z produkcją) oraz
b. przodki nie dające w danym okresie czasu urobku, ale w których odbywają się prace pomocnicze zwią
zane bezpośrednio z uzyskiwaniem urobku, jak prze
kładka, podsadzanie, rabowanie, obudowa (przodki obłożone bez produkcji).
88 Za front rezerwowy należy uważać sumę szerokości przodków całkowicie wyposażonych w sprawnie działa
jące i gotowe do uruchomienia maszyny, urządzenia i do
prowadzenie energii, w których w danym okresie czasu nie prowadzi się urabiania ani innych robót związanych z urabianiem.
Front rezerwowy przeznaczony jest do zastąpienia chwi
lowo unieruchomionej części czynnego frontu przodków wskutek zmiany warunków geologicznych lub awarii.
Wielkość frontu rezerwowego ustala się w zależności od sposobu eksploatacji i warunków geologicznych stosow
nie do obowiązujących normatywów PKN.
89 Roboty przygotowawcze powinny zapewniać konieczny front przodków eksploatacyjnych (§ 162).
90 Przy wybieraniu pokładów węgla kamiennego należy stosować:
A. W pokładach cienkich i średniej grubości (§ 104 do 149):
I. Systemy ścianowe:
1. System ścianowy z zawałem stropu;
2. system ścianowy z częściowym- zawałem stro
pu;
3. system ścianowy z pasami podsadzkowymi;
4. system ścianowy z podsadzką suchą, pełną, w y
konaną mechanicznie;
5. system ścianowy w pokładach stromych o gru
bości do 2,5 m.
II. Inne systemy (§ 105).
B. W pokładach średniej grubości i grubych:
I. Systemy odbudowy z zastosowaniem podsadzki:
1. system ścianowy z podsadzką płynną;
2. system ścianowy z podsadzką suchą, pełną, warstwami równoległymi do nachylenia po
kładu;
3. system zabierkowy z podsadzką płynną:
a. wybieranie na całą grubość pokładu, b. wybieranie warstwami równoległymi do na
chylenia pokładu,
c. wybieranie warstwami poziomymi.
II. Systemy odbudowy na zawał:
1. system ścianowy warstwami równoległymi do nachylenia pokładu w kierunku od stropu do spągu:
a. wybieranie pierwszej warstwy pod stropem pokładu,
b. wybieranie warstw niższych (dolnych);
2. system zabierkowy.
§ 91 Systemy wybierania powodujące straty eksploatacyjne przekraczające 30% zasobów węgla w pokładzie są zabro
nione. Przy obliczaniu nie należy wliczać do strat fila
rów granicznych, filarów ochronnych i tych części po
kładu, które Wyższy Urząd Górniczy uzna za nie nada
jące się do eksploatacji (§ 1468).
Te kopalnie, które wybierają obecnie pokłady węgla lub ich oddzielne partie systemami -powodującymi straty po
wyżej 30%, obowiązane są co kwartał przysyłać do Mi
nisterstwa Górnictwa i do właściwego okręgowego urzędu górniczego zestawienie strat węgla przy eksploatacji za ubiegły kwartał wraz z odbitkami planów odnośnych par
tii pokładów sporządzonych przez mierniczego kopalni.
§ 9 2 O ile w drodze zmiany systemu wybierania nie da się zmniejszyć strat węgla w złożu do 30%, wówczas należy
37
stosować w pokładach o grubości przekraczającej 4 m czę
ściowe łub całkowite podsadzanie wyrobisk powstałych wskutek wybierania.
§ 93 Pokłady grubości powyżej 2,5 m a zarazem strome po
winny być wybierane z całkowitym podsadzeniem pows
tałych wyrobisk.
§ 94 Wybieranie pokładów, lub ich części, w których są albo w których można spodziewać się nagłych wyrzutów meta
nu lub CO2, powinno odbywać się tylko systemem ścia- nowym. Zastosowanie innego systemu wybierania w y
maga zatwierdzenia właściwego okręgowego urzędu gór
niczego.
§ 95 Przy wybieraniu tąpiących grubych pokładów węgla zarówno poziomych, jak i pochyłych zaleca się pierwszą warstwę grubości 1,5 do 2 m wybierać pod stropem moż
liwie systemem ścianowym z pełiią podsadzką. Przy w y bieraniu pokładów tąpiących na głębokości większej ani
żeli 600 m zaleca się wybierać pierwszą warstwę systemem ścianowym w kierunku od miejsca udostępnienia do gra
nicy pola kopalnianego.
§ 96 Dwuskrzydłowe wybieranie pól pochylnianych w kie
runku ku sobie jest w pokładach tąpiących zabronione.
§ 97 Postęp frontu wybierania w pierwszej warstwie przy systemie ścianowym w pokładach tąpiących na głębokości poniżej 600 m, powinien być zmniejszony, np. do około 0,6 m na dobę.
§ 9 8 W przypadkach gdy stan przodka roboczego grozi nie
bezpieczeństwem, powinien górnik-przodowy lub osoba dozoru ruchu niezwłocznie usunąć z niego załogę. Dostępy do takich wyrobisk, jak również do wyrobisk opuszczo
nych powinny być zagrodzone w taki sposób, aby nikt przez nieuwagę nie mógł do nich wejść; usuwanie zam
knięć i wchodzenie do takich wyrobisk jest dozwolone ' tylko za wiedzą osoby dozoru ruchu.
§ 99 Obudowę wyrobisk należy wykonywać zgodnie z ksią
żką obudowy i zgodnie z postanowieniami przepisów bez
pieczeństwa dla kopalń węgla kamiennego (§ 28, 171).
100 Każdy oddział w ydobyw czy lub przygotowawczy po
winien być zaopatrzony w dostateczną ilość drewna ko
palnianego o odpowiednich wymiarach, złożonego w po
bliżu miejsca jego zużycia.
Przy stosowaniu obudowy stalowej w oddziale powi
nien znajdować się zapas stojaków stalowych i stropnic w ilości, zależnej od ich strat. Straty obudowy stalowej w ciągu jednego miesiąca nie mogą przekraczać 2% (§ 256, 1487).
§ 101 Stojaki obudowy powinny być stawiane w równych sze
regach. Przy małych nachyleniach pokładu stojaki usta
wia się prostopadle do nachylenia, przy większych nachy
leniach należy je odchylać w stronę przeciwną do kie
runku skłonności przesuwania się skał stropowych. Sto
jaki należy w zasadzie umieszczać w gniazdkach, dobrze podbijać i oklinowywać. . •
§ 102 Obudowa wybitą lub przesunięta przez zawał, przez ro
boty strzelnicze, podczas wrębienia itp. powinna być jak najrychlej doprowadzona do należytego stanu (§ 196).
§ 103 Dozór i załoga ściany powinni stale zwracać uwagę na zachowanie się stropu i w razie potrzeby wzmocnić obu
dowę, zagęszczając ją.
A. S y s t e m y o d b u d o w y p o k ł a d ó w c i e n k i c h i ś r e d n i e j g r u b o ś c i
§ 104 Zasadniczym systemem odbudowy pokładów cienkich i średniej grubości jest system ścianowy i to w nastę
pujących odmianach (§ 90, A, I):
1. z zawałem — w pokładach grubości do 2,5 m z łat
w o łamiącym się stropem,
2. z częściowym zawałem —- w pokładach grubości do 2 m,
3. z pasami podsadzkowymi — w pokładach grubości do 2 m,
4. z podsadzką suchą, pełną, wykonywaną mechanicz
nie.
W pokładach grubości 2,0 lub 2,5 do 3,5 m można stoso
wać jeden z wymienionych systemów, najlepiej odpowia
dający warunkom stropowym.
§ 105 Wybieranie pokładów cienkich innymi systemami może być dopuszczalne tylko wyjątkowo. Przy wybieraniu
po-39
t
kładów średniej grubości od 2,5 do 3,5 m można w pew
nych warunkach stosować system zabierkowy (§ 84, 90 A l i , 105, 160 p. 3)
I. System y ścianowe
§ 106 Front przodka ścianowego powinien być prostolinijny.
Linia frontu ściany powinna być odchylona od kierunku przebiegu płaszczyzn łupliwości.
Kierunek postępu ściany powinien być taki, aby łupii- wość warstw stropowych była łupliwością leżącą.
§ 107 Każda ściana powinna mieć dostęp zdatny do przej
ścia i transportu tak z chodnika wentylacyjnego, jak i z chodnika transportowego.
§ 108 Rezerwowe ściany należy uruchamiać co pewien okres zależny od zachowania się obudowy w celu odświeżenia ociosu węglowego, stropu i spągu w polu roboczym obu
dowy, jak również dla stwierdzenia sprawności urządzeń.
§ 109 Systemy ścianowe z wyjątkiem wielowarstwowych z za
wałem należy prowadzić bez pozostawiania filarów nad chodnikiem transportowym i pod chodnikiem wentylacyj
nym, zastępując je starannie ułożonymi pasami podsadzki o szerokości nie mniejszej jak 6 m.
§ 110 Jeżeli zaleganie pokładu nie jest znane lub jeżeli za
chodzi obawa najechania ścianą na uskoki, to wówczas podstawowy chodnik powinien wyprzedzać ścianę co naj
mniej o 50 m.
§ 111 Należy dążyć do uzyskania maksymalnego postępu ścia
ny na dobę przy zachowaniu jej cyklicznego prowadze
nia.
§ 1 1 2 W pokładach o słabych stropach urabianie węgla na sze
rokość pola roboczego, czyli zabioru, powyżej 1,3 m powin
no odbywać się metodą wcinek z równoczesnym stawia
niem obudowy ostatecznej w miarę odsłaniania stropu bez względu na to czy stosuję się wrąb czy nie.
Roboty strzelnicze należy rozpoczynać od odstrzeliwa
nia ładunku w otworach włom owych. Dalsze otwory mogą być odstrzeliwane dopiero po wykonaniu obudowy w ci
nek.
40
§ 113 Przy wybieraniu ścian o szerokości pola roboczego po
w yżej 1,3 m należy stosować wyłącznie obudowę poprzecz
ną, tj. zabudowywując stropnice prostopadle do linii czoła ściany.
§ 1 1 4 Należy unikać prowadzenia ścian między zrobami. Przy zbliżaniu się ściany do zrobów należy wstrzymać w ybie
ranie pokładu w odległości nie mniejszej niż 20 m od zrobów, z wyjątkiem ścian prowadzonych z zastosowa
niem podsadzki płynnej, gdzie odległość ściany może być mniejsza. Pozostały pas węgla pomiędzy linią frontu ścia
nowego a zrobami należy wybrać zabierkami.
§ 115 Każda ściana powinna mieć następującą dokumentację techniczną:
1. Projekt ściany w skali 1 : 1000, a dla szczegółów 1 : 100 i 1 : 50 opracowany z uwzględnieniem geolo
gicznych warunków pokiadu oraz przewidzianych środków odstawy.
Zasadniczą część projektu stanowi metryka obu
dow y ściany. Projekt powinien obejmować charak
terystykę pokładu i wskaźniki techniczne, jak:
a. sposób regulacji stropu przy wybieraniu z zawa
łem, z podsadzką częściową, z podsadzką pełną i z ugięciem stropu,
b. nachylenie pokładu, c. grubość pokładu,
d. użyteczną wysokość ściany, e. długość ściany,
f. głębokość wrębu,
g. powierzchnię jednego zabioru wrębowego (pola roboczego),
h. odstęp obudowy (szerokość jednej pary budynku), i. krok zawału.
Długość ściany powinna wynosić 60 m, przejściowo 100 m lub wielokrotność tych liczb (§ 119).
2. Harmonogram czynności na ścianie opracowany na podstawie ustalonych czynności i norm przewidzia
nych dla ich wykonania.
3. Wykres obłożenia.
4. Instrukcję dla poszczególnych grup roboczych.
5. Instrukcję dla dozoru.
Dla kontroli ruchu każdej ściany powinny być prowadzone:
41
6. Karta dzienna obłożenia ściany.
7. Wykres postępu ściany.
8. Karta ewidencji obudowy żelaznej.
9. Kartoteka ścianowa wraz z kroniką ściany.
Opracowanie dokumentacji technicznej należy do kie
rownictwa kopalni. Prowadzenie wykresu postępu ściany, karty ścianowej, karty ewidencyjnej obudowy należy do obowiązków sztygara oddziałowego. Kartotekę ścianową prowadzi biuro planowania. Kartotekę ścianową wypełnia się na podstawie pomiaru mierniczego kopalnianego, który powinien z końcem każdego miesiąca pomierzyć postęp ściany i powierzchnię wybranego pokładu. Na podstawie tych pomiarów należy obliczyć ilość cykli w miesiącu na ścianie. Mierniczy nanosi pomiary na plany pokładowe.
§ 116 Należy obserwować okresowe wzmożone ciśnienie warstw stropowych. W tym czasie należy zwiększyć czujność i zwrócić szczególną uwagę na obudowę ściany.
1. System ścianowy z zawałem stropu (na zawał)
§ 117 Wybieranie systemem ścianowym na zawał stosuje się w pokładach grubości do 2,5 m, a w yjątkowo nawet do 3,5 m. Stosowanie tego systemu zależy od możliwości w y
wołania systematycznych zawałów poza roboczym polem ścianowym.
Zawał od czoła ściany powinien następować w odległo
ści co najwyżej 7 m w pokładach grubości do 1,2 m, a w odległości 6 m w pokładach grubszych.
System ścianowy na zawał można stosować, gdy bezpo
średnie warstwy stropowe wykazują zdolność do zawału do wysokości nie mniejszej jak 4- do 5-krotna grubość po
kładu. Gdy bezpośrednie warstwy stropowe wykazują zdolność do zawału do wysokości nie mniejszej jak 3-kro- tna grubość pokładu, system ten można stosować, jeżeli wyższe warstwy wykazują skłonność do spękań.
U w a g a : Bezpośredni strop pokładu stanowią te war
stwy nadkładowe, które załamują się i tworzą zawał zaraz po usunięciu obudowy z wyrobiska. Bezpośredni strop opiera się na obudowie i caliźnie otaczającej wyrobisko.
Zasadniczy strop nie załamuje się równocześnie ze stro
pem bezpośrednim, lecz po upływie pewnego czasu, obej-42
§ 119
§
120§
121§
122§
118§
123mując sobą większe przestrzenie (kilka wyrobisk). Zasa
dniczy strop opiera się na poprzednich zawałach lub pod
sadzce oraz na caliźnie otaczającej wybrane przestrzenie.
Za rezerwową ścianę należy uważać taką ścianę, na któ
rej już raz nastąpił pełny zawał.
W zależności od wielkości zaburzeń geologicznych, względnie przy wybieraniu pokładu w kierunku do grani
cy w przestrzeniach niezbadanych eksploatacją sąsiednie
go pokładu lub w pokładach'podebranych, rezerwa frontu powinna wynosić do 50 % czynnego frontu (§ 88).
Długość ściany powinna wynosić co najmniej 60 m w po
kładach o średniej grubości, a najmniej 120 m w pokła
dach cienkich (§ 115).
Z wyrobisk przeznaczonych pod zawał należy usunąć wszelkie podpory utrudniające załamanie się warstw stro
powych. Obudowę stalową powinno się całkowicie w y ciągnąć z takich wyrobisk.
Na ścianach prowadzonych z pełnym zawałem należy stosować za polem roboczym obudowę oporową ze stosów wykonanych z drewna twardego lub szyn względnie obu
dowę organową, zgodnie z zatwierdzonym planem ruchu i książką obudowy.
Do czasu pierwszego pełnego zawału:
a. obudowa powinna być wzmocniona przez zagęszcze
nie;
b. urabianie za pomocą maszyn wrębowych powinno być ograniczone w zależności od lokalnych warunków stropowych;
c. przy mniej korzystnych warunkach stropowych, np.
przy zwięzłym stropie lub nieznanych jego właści
wościach, zaleca się do czasu rozpoczęcia osiadania warstw stropu zasadniczego stosowanie systemu ścia
no v/ego z zawałem częściowym;
d. przy długich ścianach zaleca się stopniowe w ydłu
żanie frontów ściany aż do uzyskania pełnej jej dłu
gości.
Przy usuwaniu obudowy celem przeprowadzenia zawa
łu rabunkarze powinni znajdować się w miejscach za
bezpieczonych. Robotnicy nie zatrudnieni przy w yw oły-43
waniu zawału muszą znajdować się na ścianie w bezpiecz
nej odległości od miejsca pracy rabunkarzy.
§ 124 Przy nachyleniu pokładu do 15° zezwala się wykonywać prace złączone z wywoływaniem zawału w kierunku na upad (z góry na dół) lub po wzniosie (z dołu do góry), a przy większym nachyleniu tylko po wzniosie.
§ 125 Prace złączone z wywoływaniem zawału przeprowadza się odcinkami przy pom ocy kilku drużyn rabunkowych od razu na całej ścianie.
§ 126 Rabowania obudowy należy dokonywać za pomocą ręcznych i mechanicznych urządzeń rabunkowych, jak ko
łowroty rabunkowe, zębatki itp.
W specjalnych przypadkach może zezwolić właściwy okręgowy urząd górniczy na tylko ręczne rabowanie.
§ 127 W razie niezałamywania się stropu do samych organów względnie stosów należy w yw oływ ać zawał przez strze
lanie w stropie lub też wzmocnić obudowę pola roboczego.
2. System ścianowy z częściowym zawałem stropu
§ 128 System ten stosuje się w pokładach o grubości do 2 m:
a. gdy bezpośrednie warstwy stropowe łamiąc się two
rzą wprawdzie systematyczny zawał za polem ro
boczym, jednak nie dają dostatecznego podparcia dla wyżej leżących zwięzłych warstw;
b. w początkowej fazie uruchamiania ścian na zawał w wypadku niedostatecznej znajomości zachowania się stropu.
System wybierania ścianowy z częściowym zawałem jest kombinacją systemu wybierania na zawał i systemu z pasami podsadzkowymi. Polega na tym, że w ścianach wybieranych w pokładach cienkich i częściowo średniej grubości prowadzi się po rozciągłości pasy podsadzkowe z kamienia ze zrobów, a warstwy stropowe pomiędzy ty
mi pasami doprowadza się do zawału w sposób analogicz
ny jak w systemie ścianowym na zawał.
Pasy podsadzkowe mają za zadanie utworzenie dosta
tecznego podparcia dla stropu zasadniczego, umożliwienie mu ugięcia się oraz złagodzenie skutków wzmożonego cieśnienia w przypadku przekroczenia wytrzymałości m oc-44
nego stropu zasadniczego przy jego uginaniu się. Część nacisku stropu zasadniczego na zroby przejmują na siebie zawalone warstwy stropu bezpośredniego między pasami podsadzkowymi.
§ 129 Szerokość pasów podsadzki należy przyjm ować w gra
nicach od 4 do 6 m, a odległość pomiędzy nimi od 6 do 40 m. Odległość tę określa się na drodze praktycznej, oddzielnie dla każdego przypadku, zależnie od warunków stropowych.
§ 130 Pole robocze w rabowanych odcinkach należy zabezpie
czyć od strony zawału za pomocą zagęszczonego rzędu stalowych stojaków (organów) lub stosów przenośnych w ten sam sposób, jak przy systemie ścianowym z za
wałem.
Podparcia stropu w przestrzeni przeznaczonej do za
walenia powinno się usunąć.
walenia powinno się usunąć.