Inwestycje zagraniczne to jedna z form międzynarodowych przepływów kapita- łu, czyli ruchu kapitału odnotowywanego w bilansie płatniczym poszczególnych kra-jów. Inwestycje zagraniczne dzieli się zwykle na bezpośrednie inwestycje zagraniczne (BIZ) oraz pośrednie inwestycje zagraniczne (ZIP), nazywane inaczej inwestycjami portfelowymi lub inwestycjami portfolio3.
Istnieją różnice pomiędzy pośrednimi inwestycjami zagranicznymi a bezpo-średnimi inwestycjami zagranicznymi i w głównej mierze polegają one na różnych przyczynach podejmowania inwestycji. Inwestorzy zainteresowani ZIP-ami pragną w krótkim okresie czasu wykorzystać dogodną stopę procentową powiązaną ze sto- sunkowo niskim ryzykiem i mają raczej charakter spekulacyjny. Inwestorzy ci, kupu- jąc np. udziały w spółkach, nie chcą przejąć nad nimi kontroli, co w zasadniczy spo-sób odróżnia ich od inwestorów bezpośrednich, których celem jest nadzór i kontrola nad przedsiębiorstwem bezpośredniego inwestowania.
Kapitał zainwestowany w BIZ nastawiony jest na osiąganie zysków w dłuższym okresie czasu, co ma większy i lepszy wpływ na rozwój gospodarki kraju goszczącego w porównaniu z kapitałem związanym z pośrednimi inwestycjami. Te dwa rodzaje inwestycji różnią się również rodzajem aktywów przepływającym razem z inwestycją.
Zagraniczne inwestycje pośrednie polegają na przepływie wyłącznie kapitału fi- nansowego, zaś w przypadku bezpośrednich inwestycji mamy do czynienia z prze-pływem zarówno aktywów finansowych, jak również rzeczowych oraz know-how.
Inwestor portfelowy ma więc zdecydowanie ułatwione szybkie wejście, jak również ewentualne szybkie wycofanie kapitału z rynku, bowiem jego aktywa są bardzo płynne.
2 Państwo inwestujące to państwo, w którym znajduje się siedziba główna firmy inwestującej. Pojęcie państwa goszczącego odnosi się do państwa, w którym firma zagraniczna zamierza inwestować.
3 G. Górniewicz, P. Siemiątkowski, Wprowadzenie do międzynarodowych przepływów kapitału, Toruń 2006, s. 22.
Zupełnie inaczej ma się sytuacja w przypadku inwestycji bezpośrednich, gdzie in-westor lokuje swój kapitał w mniej płynne aktywa oraz na dłuższy okres czasu.
Jednym z mierników pozycji gospodarczej, zawierającym w sobie inwestycje za-graniczne, jest międzynarodowa pozycja inwestycyjna kraju, czyli bilans aktywów i pasywów zagranicznych. Różnica pomiędzy wielkością aktywów i pasywów zagra-nicznych stanowi międzynarodową pozycję inwestycyjną netto i informuje, czy dany kraj jest wierzycielem, czy też dłużnikiem netto w stosunku do zagranicy4.
Na bazie ostatniego kryzysu gospodarczego sformułowano procedury ostrożno-ściowe, które przewidują maksymalny poziom wartości MPI w stosunku do PKB na poziomie – 35%5, co oznacza, że dopuszczalna jest przewaga zagranicznych pasywów nad aktywami, jednak nie większa niż 35%. W tabeli 1. przedstawiono międzynarodo-we pozycje netto w latach 2010–2014 w mln PLN oraz w relacji do PKB.
Tabela 1. Wskaźnik MPI w mln PLN oraz w relacji do PKB
ROK/ wskaźnik 2010 2011 2012 2013 2014
MPI w mln PLN -940 609 -977 155 -1 064 709 -1 144 709 -1 177 293
% PKB -66,4% -62,9% -65,9% -68,8% -68,1%
Źródło: NBP, Międzynarodowa pozycja inwestycyjna Polski w 2014.
Tabela 2. przedstawia wskaźnik MPI w relacji do PKB 28 państw Unii Europejskiej w latach 2010–2014. Dodatkowo przedstawiono ich średnie wartości dla poszczegól-nych państw w analizowanych latach.
Tabela 2. Wskaźnik MPI w relacji do PKB w państwach Unii Europejskiej
L.P. KRAJ 2010 2011 2012 2013 2014 ŚREDNIA
1 BELGIA 65,1 60,8 51,7 51,6 57,2 57,28
2 DANIA 12,9 28 36,7 38 47 32,52
3 NIEMCY 25,8 23,4 28,8 34,9 42,3 31,04
4 HOLANDIA 10,6 19,8 31,1 32,3 60,8 30,92
5 LUKSEMBURG -20,8 29,4 35,5 36,1 36 23,24
6 MALTA 12,1 7,9 21,3 20,8 39,5 20,32
7 FINLANDIA 19,7 15,1 11,8 5,4 -0,7 10,26
8 AUSTRIA -5,2 -1,9 -3,1 1,3 2,2 -1,34
4 NBP, Międzynarodowa pozycja inwestycyjna Polski w 2014 , Warszawa 2015, s. 5.
5 A. Kłysik-Uryszek, Międzynarodowa pozycja inwestycyjna nowych krajów Unii Europejskiej – do-świadczenia integracji i kryzysu, Acta Universitatis Lodziensis Folia Oeconomica 5 (316), Łódź 2015, s. 44.
9 SZWECJA 2,9 -10,2 -14,3 -15,1 -6,5 -8,64
10 FRANCJA -9,3 -8,7 -12,9 -17,5 -19,5 -13,58
11 WLK. BRYTANIA -8,1 -7,5 -21 -14,2 -25,3 -15,22
12 WŁOCHY -23,4 -21,9 -26,6 -28,8 -27,9 -25,72
13 CZECHY -46,1 -45,3 -46,1 -41,5 -35,6 -42,92
14 SŁOWENIA -47,2 -45,2 -49,9 -45,8 -43,7 -46,36
15 LITWA -56 -52,6 -53,4 -47 -46,4 -51,08
16 ESTONIA -71,2 -55,6 -52 -47,6 -43,6 -54
17 SŁOWACJA -62,3 -64,9 -62,2 -63,8 -69,4 -64,52
18 RUMUNIA -66,2 -68,5 -70,4 -62,4 -57,2 -64,94
19 POLSKA -65,4 -62,9 -65,9 -68,7 -68,3 -66,24
20 ŁOTWA -81,9 -74,4 -66,8 -65,1 -60,9 -69,82
21 BULGARIA -95,6 -85,2 -79,8 -75 -73,4 -81,8
22 CHORWACJA -95,6 -92,3 -90,2 -88,5 -88,6 -91,04
23 HISZPANIA -89,1 -91,4 -89 -94,5 -94,1 -91,62
24 WĘGRY -109,4 -106,7 -94,4 -84,1 -73,8 -93,68
25 GRECJA -96,7 -84,9 -108,9 -122,2 -124,1 -107,36 26 PORTUGALIA -104,3 -100,7 -113,4 -115,7 -113,3 -109,48 27 IRLANDIA -104 -127,8 -131,5 -127,6 -106,7 -119,52 28 CYPR -113,2 -132,6 -128,7 -136,4 -139,8 -130,14 Źródło: opracowanie własne na bazie Eurostatu.
Analizując dane zawarte w tabeli 2, widzimy, że wiele państw Unii Europejskiej nie spełnia wymogu ostrożnościowego. Tylko 12 państw Unii spełnia go i są to: Belgia, Dania, Niemcy, Holandia, Luksemburg, Malta, Finlandia, Austria, Szwecja, Francja, Wielka Brytania i Włochy. Tylko siedem państw wypracowało dodatnią pozycję MPI w całym badanym okresie. Najlepszą pozycję międzynarodową ma Belgia (średnia wartość to 57,28), następnie Dania (32,52) i Niemcy (31,04). Najsłabszą zaś Cypr (-130,14), Irlandia (-119,52), Portugalia (-109,48) oraz Grecja (-107,36) gdzie współ-czynnik MPI do PKB ma wartość większą niż 100%.
Na podstawie danych umieszczonych w tabelach powyżej widać, że również Pol- ska nie spełnia wymogu ostrożnościowego, dotyczącego udziału inwestycji zagra-nicznych w relacji do PKB. Średni wskaźnik dla Polski w latach 2010–2014 wynosi -66,24, co klasyfikuje ją na 19. miejscu na 28 państw. Jednak należy w tym miejscu przeanalizować strukturę inwestycji zagranicznych, aby odpowiedzieć na pytanie, ile w danym okresie jest inwestycji długookresowych, a ile krótkookresowych. Zgodnie bowiem ze wcześniejszymi informacjami możemy stwierdzić, iż im więcej kapitału zaangażowanego jest w bezpośrednie inwestycje, tym sytuacja jest lepsza, ponieważ nie ma bezpośredniego niebezpieczeństwa spekulacjami i szybkiego odpływu kapita-łu. Ponadto kapitał długoterminowy nie wymaga naliczania odsetek i nie obciąża tym
samym budżetu. Tabela 3. pokazuje, w jaki sposób w latach 2010–2014 kształtował się rozkład poszczególnych inwestycji w Polsce.
Tabela 3. Inwestycje zagraniczne w Polsce (pasywa w mld PLN)
2010 2011 2012 2013 2014
PASYWA Ogółem 1552 1704 1799 1861 1986
Inwestycje bezpośrednie 700 740 777 829 875
Inwestycje portfelowe 390 433 531 530 572
Pozostałe inwestycje 443 507 469 484 509
Pochodne instrumenty finansowe 18 25 22 18 30
Źródło: NBP, Międzynarodowa pozycja inwestycyjna Polski w 2014.
Tabela 4. wskazuje na procentowy udział poszczególnych kapitałów w latach 2010–2014.
Tabela 4. Procentowy udział poszczególnych kapitałów
2010 2011 2012 2013 2014
Inwestycje bezpośrednie 45,2% 43,5% 43,2% 44,5% 44,1%
Inwestycje portfelowe 25,1% 25,4% 29,5% 28,5% 28,8%
Pozostałe inwestycje 28,5% 29,8% 26,1% 26,0% 25,6%
Pochodne instrumenty finansowe 1,21% 1,3% 1,2% 1,0% 1,5%
Źródło: opracowanie własne na podstawie NBP, Międzynarodowa pozycja inwestycyjna Polski w 2014.
Jak można zauważyć, bezpośrednie inwestycje zagraniczne stanowiły zdecydowa- nie największy udział we wszystkich inwestycjach zagranicznych. Jest to sytuacja bar- dzo korzystna, bowiem, jak już wcześniej wspomniano, im więcej kapitału zainwesto-wane jest w bezpośrednie inwestycje, tym bardziej stabilna jest sytuacja gospodarcza kraju przyjmującego.