Rozwój gospodarki opartej na wiedzy i innowacji

Pierwszy z priorytetów strategii Europa 2020 dotyczy rozwoju gospodarki wiedzy oraz wspierania innowacyjności. Zauważono, że dystans pomiędzy Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi nie zmniejsza się. Kluczowe w tym przy-padku wydatki na działalność badawczo-rozwojową w Europie kształtowały się w 2008 roku na poziomie 1,90% PKB, natomiast w USA wskaźnik ten wyniósł w 2007 roku 2,76%, a w Japonii – 3,4% (2007 rok)¹⁵.

W tym świetle wyjątkowo niekorzystna wydaje się sytuacja w zakresie wspierania badań naukowych w Polsce. Nakłady na ten cel należą do najniż-szych w Europie. Ich udział w odniesieniu do PKB w Polsce wyniósł w 2009 roku 0,67%, co stanowiło 238 zł na osobę na rok¹⁶, co nominalnie stanowi po-nad 8 razy mniej niż średnio w UE, tj. 15 razy mniej niż w Japonii!

wspólna przestrzeń badawcza, innowacyjny jednolity rynek – czy to możliwe, w: Innowacyjny jednolity rynek – wyzwania dla wymiaru gospodarczego Unii Europejskiej, red. L. Kwieciński, Urząd Komitetu Integracji Europejskiej, Warszawa 2007, s. 47.

14 Słuszność przedstawionej hipotezy wynika z trudności kontynuacji tradycyjnego niezrów-noważonego rozwoju społeczno-gospodarczego opartego na intensywnym wykorzystaniu zaso-bów przyrodniczych, co spowodowane jest rosnącym zanieczyszczeniem środowiska oraz wy-czerpywanie się zasobów naturalnych. Alternatywą może być więc budowa gospodarki opartej na wiedzy, powszechne wykorzystanie infrastruktury ICT oraz rozwój przemysłu wysokiej techniki i usług opartych na kapitale intelektualnym. Kapitał intelektualny daje bowiem możliwość substy-tucji ograniczonych zasobów przyrodniczych. Jego wykorzystanie nie powoduje ani uszczuplenia nieodnawialnych surowców naturalnych, ani zanieczyszczenia środowiska. Mogą być zatem spełnione warunki trwałego i zrównoważonego rozwoju społeczno-gospodarczego. Co więcej, można wykazać, że kapitał intelektualny już obecnie jest istotnym czynnikiem tworzenia PKB, i to niezależnie od charakteru oraz stopnia rozwoju gospodarki. Por. M. Łuszczyk, Rola kapitału intelektualnego w gospodarce opartej na wiedzy, w: Zarządzanie jakością – Doskonalenie organi-zacji, t. 1, red. T. Sikora, Wydawnictwo Naukowe PTTŻ, UEK, Kraków 2010, s. 419.

15 Science, technology and innovation in Europe. 2011 Edition, Eurostat, Office for Official Publications of the European Union, Luxembourg 2011, s. 29.

16 Nauka i technika w Polsce w 2009 roku, GUS, Warszawa 2011, s. 81.

Na uwagę zasługuje również sposób finansowania badań i prac rozwojo-wych. W 2009 roku w przeważającej części były to środki budżetowe, które stanowiły 60,4% ogółu wydatków na ten cel. W dalszej kolejności, w 2009 roku badania finansowano dzięki środkom pochodzącym z sektora prywatnego – 27,1%, środki szkół wyższych – 6,7% oraz środki pozyskane z zagranicy – 5,5%¹⁷. Również i w tym przypadku istnieje znacząca rozbieżność pomiędzy Polską a krajami wysokorozwiniętymi, bowiem tam przeważają środki z sektora prywatnego. W UE-27 w 2008 roku 63,9% ogółu nakładów na prace badawczo-rozwojowe pochodziło sektora przedsiębiorstw. w Japonii wskaźnik ten wyniósł aż 77,9%, a w Korei Płd. 76,2%. W Stanach Zjednoczonych, będących punktem odniesienia dla gospodarki europejskiej, udział sektora prywatnego w finansowaniu B+R stanowił w 2008 roku 72,6%¹⁸.

Odrębnym zagadnieniem są kierunki wydatkowania środków finansowych.

O ile w polskim systemie wspierania nauki pieniądze kierowane są z reguły bezpośrednio na badania podstawowe, o tyle w krajach wysokorozwiniętych główny nacisk położony jest na stymulowanie innowacyjności i konkurencyjno-ści gospodarki. Taki sposób wydatkowania środków pieniężnych potwierdza struktura zatrudnienia. Spośród osób zajmujących się B+R w Polsce znacząca część zatrudniona jest w szkolnictwie wyższym (58,3%), a tylko 17,2% w sek-torze przedsiębiorstw. Natomiast w Unii Europejskiej struktura zatrudnienia jest odmienna. Aż 52% personelu B+R pracuje w sektorze przedsiębiorstw, a 33%

w szkolnictwie wyższym. W Japonii i Korei wskaźniki te są jeszcze wyższe – odpowiednio 66,1% i 68,5% pracuje w sektorze przedsiębiorstw, a 25,7%

i 22,5% w szkolnictwie wyższym¹⁹.

Warunkiem koniecznym rozwoju gospodarki wiedzy jest odpowiednie wykształcenie. Na tym tle Unia Europejska wypada słabo w porównaniu ze światowymi potęgami gospodarczymi. Jedynie 32,3%²⁰ osób w wieku 30–34 lat posiada wyższe wykształcenie, a w USA 40%, a w Japonii ponad 50%. Ponadto wśród 20 najlepszych uniwersytetów na świecie są tylko dwa europejskie²¹.

Na tle Europy Polska posiada znaczący potencjał intelektualny w postaci wysokiego odsetka osób w wieku 20–29 lat podejmujących studia wyższe –

17 Nauka i technika..., op. cit., s. 87.

18 Science, technology..., op. cit., s. 33.

19 Science, technology..., op. cit., s. 49.

20 Key figures on Europe. 2011 Edition, Eurostat, Office for Official Publications of the Euro-pean Union, Luxembourg 2011, s. 64.

21 Creating an Innovative Europe..., op. cit., s. 9.

184 Marcin Łuszczyk

36,9% w 2008 roku, a średnio w UE 29,8%, chociaż dziedziny kształcenia Science and Engineering (S&E) z grupy nauk: biologicznych, fizycznych, ma-tematycznych i statystycznych, informatycznych, jak również inżynieryjno-technicznych, produkcji i przetwórstwa, architektury i budownictwa, wybrało w 2008 roku w Polsce jedynie 21,3% ogółu studentów, a w UE 24,4%²². Jesz-cze niższy jest w Polsce odsetek absolwentów kończących dziedziny kształce-nia S&E, stanowił on w 2009 roku 17,4% wszystkich absolwentów²³.

Szczególne znaczenie w rozwoju gospodarki wiedzy mają technologie te-leinformatyczne. Ich udział w wydatkach na prace badawczo-rozwojowe prze-kracza 30%. ICT mają również istotny wpływ na wzrost gospodarki europej-skiej. Udział sektora ICT w tworzeniu PKB w Europie wynosi 5% i według różnych szacunków przyczynia się w 20–40% do ogólnego wzrostu wydajno-ści²⁴. Wartość sprzedaży technologii informacyjno-komunikacyjnych w krajach OECD wyniosła w 2009 roku 2,566 bln USD (2,717 bln USD w 2008 roku).

W 2008 roku przedsiębiorstwa z krajów UE eksportowały na łączną kwotę 159 mld USD, a importowały na kwotę aż 309 mld USD²⁵.

Jedną z przyczyn, które wpływają na pogorszenie się salda wymiany mię-dzynarodowej produktów zaliczanych do ICT oraz na potencjał innowacyjny Europy oraz rozpowszechnianie informacji za pośrednictwem sieci i rozwój e-usług jest brak dostatecznej infrastruktury ICT, a w szczególności smowego dostępu do Internetu. W całej UE w styczniu 2010 roku szerokopa-smowe łącze internetowe posiadało 85% przedsiębiorstw²⁶ oraz 61% gospo-darstw domowych²⁷. W Polsce w 2010 roku wprawdzie 96% przedsiębiorstw posiadało dostęp do Internetu, ale połączenie o wysokiej przepustowości miało jedynie 69% przedsiębiorstw oraz 57% gospodarstw domowych²⁸.

Dlatego też wśród celów przyjętych w strategii Europa 2020 są:

22 Science, technology..., op. cit., s. 61.

23 Nauka i technika..., op. cit., s. 297.

24 Europe’s Digital Competitiveness Report, Office for Official Publications of the European Communities, Luxembourg 2010, s. 11; Communication from the Commission to the European Economic and Social Committee and the Committee of the Regions, A Strategy for ICT R&D and Innovation in Europe: Raising the Game, COM (2009) 116, Commission of the European Com-munities, Brussels, 13.03.2009, SEC (2009) 289, s. 4.

25 DigiWorld Yearbook 2010, The digital world’s challenges, IDATE, Montpellier 2010, s. 26, 28.

26 ICT usage in enterprises 2010, Eurostat. Data in focus, 49/2010, s. 2.

27 Internet usage in 2010 – Households and Individuals, Eurostat. Data in focus, 50/2010, s. 1.

28 Społeczeństwo informacyjne w Polsce. Wyniki badań statystycznych z lat 2006–2010, GUS, Warszawa 2010, s. 15 i 84.

a) do roku 2013 upowszechnienie dostępu do szerokopasmowego Inter-netu,

b) do roku 2020 udostępnienie dla wszystkich zainteresowanych łączy o prędkości transmisji danych powyżej 30 Mb/s,

c) do roku 2020 zaoferowanie łączy o prędkości powyżej 100 Mb/s co najmniej dla 50% gospodarstw domowych²⁹.

2. Wspieranie gospodarki efektywnie korzystającej z zasobów, przyjaznej