funkcję kapelana zakładowego. Jego miejsce w Laskach, jak na-leży przypuszczać, to swoistego rodzaju sprzężenie zwrotne, w któ-rym on służył Laskom, a środowisko Matki Czackiej i księdza Władysława Korniłowicza oddziaływało na formowanie się oso-bowości przyszłego Prymasa Tysiąclecia. Jestem przekonany, że dzisiejsza konferencja, którą rozpoczynamy modlitwą, euchary-stią, poprzez bogactwo treści referatów oraz wybitnych ludzi na-uki i życia społecznego, będzie nie tylko dla nas tu zgromadzo-nych, ale dla wszystkich doskonałą okazją do pogłębienia wiedzy o środowisku, które w szczególny sposób zaznaczyło się w polskim życiu społecznym i polskiej kulturze.
Wprowadzając tą eucharystią wszystkich uczestników w bo-gaty historyczno-pedagogiczny charakter konferencji, pragnę bar-dzo serdecznie powitać wszystkich czcigodnych gości, prelegen-tów, pracowników Dzieła Lasek, uczestników i naszych studen-tów. Powitania składam w tym miejscu na ręce szczególnego uczestnika naszego spotkania, jego eminencji księdza kardyna-ła Kazimierza Nycza, Wielkiego Kanclerza naszego Uniwersyte-tu i na ręce jego ekscelencji księdza biskupa Bronisława Dembow-skiego.
eminencjo, proszę o przewodniczenie eucharystii, w czasie której chcemy prosić o błogosławieństwo dla Dzieła Lasek i na-szego Uniwersytetu i wszystkich uczestników tej konferencji.
D
rogi księże biskupie Bronisławie całkowicie wyrosły z ducha Lasek i wkorzeniony w to środowisko dzisiejszych jubilatów przez swoje życie profesorskie, kapłańskie, biskupie.Drogi Księże Rektorze Uniwersytetu Kardynała Stefana Wy-szyńskiego, wszyscy księża profesorowie, panowie i panie z tego uniwersytetu, który jest związany z Laskami nie tylko przez oso-bę kardynała Wyszyńskiego, ale jest w jakimś znaczeniu nadal po-chylony nad tym środowiskiem i pomagający. Równocześnie sam, jako środowisko uczelniane, mógł czerpać i czerpie z ducha La-sek. Drodzy bracia kapłani, drogie Siostry, kochani Goście i wszy-scy, którzy jesteście w środowisku Lasek bardzo bliscy i ważni, któ-rzy stanowicie ten element znaczący owego Triuno, które decy-dowało o sile i skuteczności Lasek zawsze. I wreszcie wy, młodzi, dzieci, młodzieży, bez których – was niewidomych – Lasek też by nie było.
Kardynał Kazimierz Nycz
Homilia
Wchodzimy dzisiaj wszyscy w pewnym sensie na podwójną górę, na szczyt obchodów jubileuszu stulecia powstania Lasek, ale równocześnie wchodzimy dzisiaj, teraz, tu w tym kościele na szczyt uwielbienia Boga i dziękczynienia Bogu w tej eucharystii sprawo-wanej w intencji Dzieła Lasek na początku dzisiejszego sympo-zjum.
Spróbujmy wszyscy przez moment pochylić się nad czytania-mi dzisiejszego kolejnego dnia Wielkiego Postu, który przeżywa-my. Słyszymy dziś w Księdze Proroka Izajasza o czasie łaski. „Gdy nadejdzie czas łaski – mówi Izajasz – wysłucham cię i zbawię i przyjdę ci z pomocą”. Ten czas łaski, który zapowiada prorok Iza-jasz przyszedł wtedy, gdy Syn Boży stał się człowiekiem i przyjął ludzkie ciało z Maryi Dziewicy. Ten czas łaski nadszedł wtedy, kie-dy Chrystus przyjął krzyż, jako narzędzie zbawienia. Ten czas ła-ski nadszedł wtedy, gdy Chrystus umarł i zmartwychwstał dla nas i naszego zbawienia. Ten czas łaski – tak, jak mówi dzisiaj Pan Je-zus w ewangelii – charakteryzuje się tym, że Bóg nigdy nie zapo-mina o człowieku. Tak jak matka nie zapomni nigdy o swoim nie-mowlęciu, a nawet gdyby zapomniała, to ja nie zapomnę nigdy o tobie – mówi Bóg. Ten czas łaski charakteryzuje się także tym, że Bóg w dniu zbawienia przychodzi nam z pomocą, a ten dzień zbawienia jest każdym dniem naszego życia. Pan Bóg wskrzesza umarłych i ożywia, ojciec nie sądzi, lecz sąd przekazał Synowi, po to, aby wszyscy oddawali cześć Synowi tak, jak oddają cześć Oj-cu. Z kolei Jezus powie: – Nie przyszedłem świata sądzić, ale przy-szedłem świat zbawić. Oto jest czas łaski. Ten czas łaski ma w so-bie coś z ducha, który jest obecny i trzeba, żeby był obecny dalej na następne sto lat w środowisku Lasek.
Czas łaski dziś, tu i teraz, to jest czas Wielkiego Postu, który przeżywamy jako przygotowanie nasze na przeżycie tajemnicy paschalnej Jezusa Chrystusa, na przeżycie tych świętych trzech dni Wielkiego Tygodnia. Czas Wielkiego Postu jest szczególnie waż-ny – jak powiedziałem – w tym roku, w którym chcemy się
przy-gotować dobrze do przeżycia beatyfikacji Sługi Bożego Jana Paw-ła II, która nastąpi zaraz po Wielkiej Nocy, w niedzielę Miłosier-dzia Bożego, w przeddzień której Sługa Boży, sześć lat temu prze-szedł do Domu Ojca. Tym czasem łaski jest także jubileusz stu-lecia Lasek.
Ojciec święty Jan Paweł II, kiedy przeżywaliśmy święty rok ju-bileuszowy, bardzo często podkreślał we wszystkich wymiarach jubileuszu właśnie to, że jest to czas łaski dla całego Dzieła, łaski dla wszystkich, którzy stanowią środowisko Lasek. Ale jest to rów-nież czas dziękczynienia, czas przebłagania.
Tak jak każdy czas łaski, czas jubileuszu jest równocześnie cza-sem swoistego rachunku sumienia. Nie tyle z tej historii stu lat, ile czas rachunku sumienia dzisiejszych uczestników Dzieła La-sek stawiających sobie pytanie, czy jesteśmy wierni. Wierni tym, którzy to Dzieło kiedyś rozpoczęli, w roku 1910–1911, które to Dzieło prowadzili przez czas międzywojenny, przez czas drugiej wojny światowej, a potem przez jeszcze wiele lat czasu powojen-nego. Aż do dzisiaj. Pytanie o wierność temu, z czego środowi-sko Lasek wyrosło. Jest to pytanie przede wszystkim o współist-nienie i współpracę wszystkich trzech podmiotów stanowiących Laski – a więc niewidomych, a więc świeckich, a więc sióstr za-konnych. Bo przecież to jest istota duchowości tego środowiska waszego, tak bardzo potrzebnego Polsce i tak bardzo potrzebne-go Kościołowi warszawskiemu. To jest pytanie o tę mądrą otwar-tość, która się powstrzymuje tam, gdzie trzeba, od sądzenia, po to, by szukać i zbawiać tych wszystkich, którzy z różnych powo-dów się zgubili, a może czasem zginęli. To jest pytanie o to, czy nie zagraża jakaś niebezpieczna jednostronność, która się wkra-da w nasze życie i zamiast tej otwartości dla wszystkich szukają-cych, szczerze szukająszukają-cych, pojawia się pokusa stawiania rozma-itych zapór i przeszkód, byle tylko ograniczyć się do jakiegoś jed-nego wąskiego wymiaru. Umiejętność sądzenia. Także o tym mówi nam dzisiaj ewangelia.
Ja sądzę sprawiedliwie, mówi Pan Jezus. I także my – jeżeli chcemy sądzić sprawiedliwie – musimy czynić tak, jak On czyni, a będzie tak wtedy, gdy nie będziemy szukać własnej woli, ale bę-dziemy szukać woli tego, który nas posłał.
Bracia i siostry, trwając w tej modlitwie dziękczynnej, wielbiąc Boga w Trójcy Świętej Jedynego, dziękując Panu Bogu za Dzieło Lasek, prośmy aby „dziś” tego środowiska i aby następne dziesiąt-ki lat, oby jak najdłuższe, były równocześnie jak najbardziej owoc-ne dla tych młodych, którzy są dzisiaj z nami i dla wszystkich, któ-rzy pktó-rzybywają do Lasek po to, by zaczerpnąć z tego ducha ubo-gacającego i prowadzącego do spotkania z Tym, który nas posłał.
s.Alberta Chorążyczewska – odczytuje fragment pism Matki Czackiej
Modlitwa Powszechna
dr Józef Placha – odpowiedzialny za stronę merytoryczną konferencji
Ks. prof. dr hab. Jan Przybyłowski – Prorektor UKSW