Dobre praktyki dla organu centralnego państwa wezwanego

III. Dobre praktyki dla sądów orzekających w sprawach z art. 13 ust. 1 lit. b)

4. Dobre praktyki dla organu centralnego państwa wezwanego

96. W ramach dobrych praktyk organ centralny państwa wezwanego – w przypadkach przewidzianych w odpowiednich przepisach i w ramach odpowiednich procedur – powinien być przygotowany do:

– niezwłocznego informowania organu centralnego w państwie wzywającym o wszelkich informacjach żądanych przez sąd oraz o terminie wyznaczonym przez sąd na przekazanie tych informacji;

– regularnie i w miarę potrzeb przekazywać organowi centralnemu państwa wzywającego informacje o istotnych sprawach, w tym o postępach i wynikach, oraz o wszelkich wymogach ustalonych przez sąd w związku z zarządzeniem powrotu dziecka, orzeczeniami lustrzanymi lub innymi zarządzeniami, w celu ochrony dziecka przed poważnym ryzykiem i ułatwienia jego bezpiecznego powrotu;

– działać w najkrótszym możliwym czasie i podjąć wszelkie niezbędne kroki w celu przestrzegania terminów wskazanych przez sąd, tak aby nie powodować zbędnej zwłoki.

Przydatne materiały

V

97. Aby nabyć i pogłębić wiedzę i zrozumienie w zakresie interpretacji i stosowania art. 13 ust. 1 lit. b), sądy, organy centralne i inne podmioty mogą korzystać z następujących zasobów.

1.

Sprawozdanie wyjaśniające dotyczące konwencji haskiej

98. Sprawozdanie wyjaśniające dotyczące konwencji¹³³, które zawiera m.in.

informacje o pracach przygotowawczych i okolicznościach zawarcia konwencji, można wykorzystać jako dodatkowy środek pomagający w jej interpretacji¹³⁴.

2.

Przebieg prac czternastej sesji (1980 r.)

99. Przebieg prac czternastej sesji,¹³⁵ zawierający Sprawozdanie wyjaśniające, obejmuje również wszystkie prace przygotowawcze prowadzące do przyjęcia tekstu konwencji haskiej, takie jak dokumenty wstępne, dokumenty robocze przygotowane przez delegacje uczestniczące w sesji oraz protokoły posiedzeń w ramach sesji. Dokumenty te można wykorzystać jako dodatkowy środek pomagający w interpretacji konwencji¹³⁶.

3.

Baza danych na temat uprowadzeń dzieci za granicę (INCADAT)

100. Baza danych INCADAT¹³⁷ została stworzona w celu ułatwienia wzajemnego zrozumienia i spójniejszej interpretacji konwencji. Jest dostępna bezpłatnie online w języku angielskim, francuskim i hiszpańskim. Baza INCADAT zawiera streszczenia oraz pełną treść istotnych decyzji z całego świata dotyczących uprowadzeń dzieci za granicę. Zawiera również krótką analizę prawną dotyczącą kwestii, które są często przedmiotem sporu i interpretacji prawnej w postępowaniach w sprawie powrotu, w tym art. 13 ust. 1 lit. b)¹³⁸.

133 Op. cit. przypis 10.

134 Zob. Konwencja wiedeńska z dnia 23 maja 1969 r. o prawie traktatów, art. 31.

135 Op. cit. przypis 10.

136 Zob. Konwencja wiedeńska z dnia 23 maja 1969 r. o prawie traktatów, art. 32.

137 Dostępne na stronie internetowej: < www.incadat.com >.

138 Analiza art. 13 ust. 1 lit. b) dostępna jest na stronie internetowej konferencji haskiej:

< www.hcch.net > w sekcji „Child Abduction” [uprowadzenie dziecka], następnie „The Convention” [Konwencja], następnie „Case Law Analysis” [analiza orzecznictwa], następnie

„Exceptions to Return” [wyjątki dotyczące powrotu], następnie „Grave Risk of Harm”

[poważne ryzyko szkody].

4.

Przewodniki dobrych praktyk opublikowane przez konferencję haską

101. Oprócz obecnego przewodnika konferencja haska opublikowała inne przewodniki dobrych praktyk¹³⁹ odnoszące się do konwencji, które mogą być pomocne dla sądów, organów centralnych i innych podmiotów interpretujących i stosujących art. 13 ust. 1 lit. b):