Wnioski - Ocena podatności na demineralizację szkliwa zębów poddanego działaniu wybranych prepa

WNIOSKI SZCZEGÓŁOWE

I. Wyniki badań testem CRT podatności na demineralizację szkliwa zębów poddanego działaniu żelu zawierającego 10% nadtlenek karbamidu i fluor, 10-krotnie każdorazowo przez 10 godzin (Grupa I) pozwalają na sformułowanie następujących wniosków:

1. Wartości testów CRT-W wykonywanych po każdym zabiegu wybielania były istotnie niższe niż wartość kontrolna (CRT-K-1). Po dziesiątym zabiegu wybielania, odporność szkliwa na działanie kwasów stanowiła 14% odporności wyjściowej.

- Po każdej kolejnej aplikacji żelu wybielającego wartości testów CRT-W były niższe, co oznaczało wzrost podatności szkliwa na demineralizację, jednak nie w każdym przypadku był on istotny.

2. Przechowywanie zębów przez 14 godzin w sztucznej ślinie stosowane po każdym zabiegu wybielania powodowało wzrost wartości testu CRT-S, przy czym wartości te były zawsze istotnie niższe niż wartość kontrolna (CRT-K-1). Po dziesiątym przechowywaniu wybielonych zębów w sztucznej ślinie, odporność szkliwa na działanie kwasów stanowiła 18% odporności wyjściowej.

3. Po czternastu zabiegach szczotkowania wybielonych zębów pastą zawierającą fluor i jednoczesnym przechowywaniu w sztucznej ślinie stwierdzono istotny wzrost wartości testu CRT-R w stosunku do wartości CRT-S obserwowanych po zakończeniu wybielania, przy czym wartość CRT-R była nadal istotnie niższa niż wartość kontrolna (CRT-K-1). Po zakończeniu trwającej 7 dni remineralizacji, odporność wybielonego szkliwa na działanie kwasów stanowiła 28% odporności wyjściowej.

II. Wyniki badań testem CRT podatności na demineralizację szkliwa zębów poddanego działaniu żelu zawierającego 16% nadtlenek karbamidu i fluor, 10-krotnie każdorazowo przez 10 godzin (Grupa II) pozwalają na sformułowanie następujących wniosków:

2. Przechowywanie zębów przez 14 godzin w sztucznej ślinie stosowane po każdym zabiegu wybielania, powodowało wzrost wartości testu CRT-S, przy czym wartości te były zawsze istotnie niższe niż wartość kontrolna (CRT-K-1). Po dziesiątym

124

przechowywaniu wybielonych zębów w sztucznej ślinie, odporność szkliwa na działanie kwasów stanowiła 18% odporności wyjściowej.

III. Wyniki badań testem CRT podatności na demineralizację szkliwa zębów poddanego działaniu żelu zawierającego 10% nadtlenek karbamidu i fluor, 3-krotnie każdorazowo przez 2 godziny (Grupa III) pozwalają na sformułowanie następujących wniosków:

1. Wartości testów CRT-W wykonywanych po każdym zabiegu wybielania były istotnie niższe niż wartość kontrolna (CRT-K-1). Po trzecim zabiegu wybielania, odporność szkliwa na działanie kwasów stanowiła 46% odporności wyjściowej.

- Po każdej kolejnej aplikacji żelu wybielającego, wartości testów CRT-W były niższe, co oznaczało wzrost podatności szkliwa na demineralizację i w każdym przypadku był on istotny.

2. Przechowywanie zębów przez 22 godziny w sztucznej ślinie stosowane po każdym zabiegu wybielania, powodowało wzrost wartości testu CRT-S, przy czym wartości te były zawsze istotnie niższe niż wartość kontrolna (CRT-K-1). Po trzecim przechowywaniu wybielonych zębów w sztucznej ślinie, odporność szkliwa na działanie kwasów stanowiła 60% odporności wyjściowej.

3. Po czternastu zabiegach szczotkowania wybielonych zębów pastą zawierającą fluor i jednoczesnym przechowywaniu w sztucznej ślinie stwierdzono istotny wzrost wartości testu CRT-R w stosunku do wartości CRT-S obserwowanych po zakończeniu wybielania, przy czym wartość ta była nadal istotnie niższa niż wartość kontrolna (CRT-K-1). Po zakończeniu trwającej 7 dni remineralizacji, odporność wybielonego szkliwa na działanie kwasów stanowiła 82% odporności wyjściowej.

IV. Wyniki badań testem CRT podatności na demineralizację szkliwa zębów poddanego działaniu żelu zawierającego 16% nadtlenek karbamidu i fluor, 3-krotnie każdorazowo przez 4 godziny (Grupa IV) pozwalają na sformułowanie następujących wniosków:

125

- Po każdej kolejnej aplikacji żelu wybielającego, wartości testów CRT-W były niższe, co oznaczało wzrost podatności szkliwa na demineralizację i w każdym przypadku był on istotny.

2. Przechowywanie zębów przez 18 godzin w sztucznej ślinie stosowane po każdym zabiegu wybielania, powodowało wzrost wartości testu CRT-S, przy czym wartości te były zawsze istotnie niższe niż wartość kontrolna (CRT-K-1). Po trzecim przechowywaniu wybielonych zębów w sztucznej ślinie, odporność szkliwa na działanie kwasów stanowiła 45% odporności wyjściowej.

V. Wyniki badań testem CRT podatności na demineralizację szkliwa zębów poddanego działaniu żelu zawierającego 35% nadtlenek wodoru, 3-krotnie, każdorazowo przez 10 minut (Grupa V) pozwalają na sformułowanie następujących wniosków:

- Po każdej kolejnej aplikacji żelu wybielającego, wartości testów CRT-W były niższe, co oznaczało wzrost podatności szkliwa na demineralizację. Pomiędzy 1 i 2 zabiegiem wybielania różnice były istotne.

2. Przechowywanie zębów przez 20 godzin w sztucznej ślinie stosowane po

każdym zabiegu wybielania, powodowało wzrost wartości testu CRT-S, przy czym wartości te były zawsze istotnie niższe niż wartość kontrolna (CRT-K-1). Po trzecim przechowywaniu wybielonych zębów w sztucznej ślinie, odporność szkliwa na działanie kwasów stanowiła 70%

odporności wyjściowej.

3. Po czternastu zabiegach szczotkowania wybielonych zębów pastą zawierającą fluor i jednoczesnym przechowywaniu w sztucznej ślinie stwierdzono istotny wzrost wartości testu CRT-R w stosunku do wartości CRT-S obserwowanych po zakończeniu wybielania, przy czym wartość CRT była nadal istotnie niższa niż wartość kontrolna (CRT-K-1). Po zakończeniu trwającej 7 dni remineralizacji, odporność wybielonego szkliwa na działanie kwasów stanowiła 81% odporności wyjściowej.

126

PODSUMOWANIE – WNIOSKI OGÓLNE

1. Po każdej aplikacji preparatu wybielającego niezależnie od rodzaju użytego preparatu i czasu jego stosowania, obserwowano stopniowy wzrost podatności szkliwa na demineralizację.

2. Na podstawie wyników badań uzyskanych w grupie I, II, III, IV i V można stwierdzić, że największą utratę odporności szkliwa na demineralizację (86%) stwierdzono po zakończeniu pełnego cyklu wybielania preparatami zawierającymi 10% i 16%

nadtlenek karbamidu wzbogacony fluorem, aplikowanymi dziesięciokrotnie każdorazowo przez 10 godzin. Natomiast w przypadku stosowania preparatów wybielających zawierających 10% i 16% nadtlenek karbamidu trzykrotnie przez 2 godziny (w przypadku 10% nadtlenku karbamidu) lub przez 4 godziny (w przypadku 16% nadtlenku karbamidu), a także w przypadku zastosowania 35% nadtlenku wodoru trzykrotnie każdorazowo przez 10 minut, utrata odporności szkliwa na demineralizację była mniejsza (od 54 do 57%).

3. Każdorazowa ekspozycja wybielanych zębów na działanie sztucznej śliny prowadziła do wzrostu odporności wybielonego szkliwa na demineralizację, ale uzyskana odporność była niższa niż kontrolna.

4. Zabiegi remineralizacyjne trwające 7 dni z użyciem past zawierających fluor i jednoczesne przechowywanie w sztucznej ślinie, prowadziło do istotnego wzrostu odporności szkliwa niezależnie od rodzaju użytej pasty. Efekt remineralizacji zależał istotnie od stopnia uszkodzenia szkliwa w wyniku przeprowadzonego procesu wybielania. W przypadku grupy I i II, w których podatność szkliwa na demineralizację po wybielaniu była największa, odporność szkliwa po remineralizacji stanowiła 28 i 30% wartości kontrolnej. Natomiast w grupie III, IV i V, w których podatność szkliwa na demineralizację po wybielaniu była mniejsza, odporność szkliwa po remineralizacji wynosiła odpowiednio 82, 75 i 81% wartości wyjściowej.

5. Pacjenci, którzy stosują intensywne wybielanie zębów preparatami zawierającymi w składzie 10% i 16% nadtlenek karbamidu nawet wzbogacone fluorem oraz 35%

nadtlenek wodoru, powinni po każdym zabiegu wybielania stosować profilaktycznie intensywną remineralizację szkliwa, która powinna być kontynuowana po zakończeniu cyklu wybielania dłużej niż 7 dni.

127

W dokumencie Ocena podatności na demineralizację szkliwa zębów poddanego działaniu wybranych preparatów do wybielania. Badania in vitro (Stron 123-127)