okresie
14 lipiec 1993 – Komisja pod
przewodnictwem prof. T. Chrzanowskiego podjęła decyzję natychmiastowego przystąpienia do prac zabezpieczających, grudzień 1993 – Opracowano projekt (Z. Janowski) wzmocnienia Ruiny (etap I), maj 1994 – Opracowano projekt techniczny zabezpieczenia muru zachodniego skrzydła wraz z architekturą dachu (Z. Janowski, W. Niewalda),
sierpień 1994 – Przystąpiono do odtwarzania i naprawy murów piwnicznych pod stropy żelbetowe.
Wykonawca PRZ w Krakowie, styczeń 1995 – Betonowanie klatki schodowej,
luty 1995 – Zakończono prace przy stropie poddasza (z przeznaczeniem na cele mieszkalne), zakończenie stanu surowego.
ciek awe realizacje
pozostałych murów, które wyjaśniały etapy powstania i rozbudowy tej części opactwa.
Wyniki tych badań posłużyły za podstawę projektu odbudowy skrzydła bibliotecznego.
Projekt ten opracował Z. Janowski z udziałem W. Niewaldy, wykorzystując wcześniejsze za-łożenia Z. Radziewanowskiego. Od 1994 r.
przy skrzydle bibliotecznym (Wielkiej Ruinie) prowadzono prace budowlane. Projekt reali-zacyjny przewidywał odbudowę sali biblio-tecznej o konstrukcji żelbetowej i ewentualną późniejszą możliwość realizacji sklepień że-glastych, wspartych na sześciu filarach żelbe-towych i murach ścian zewnętrznych, i ścia-nach poprzecznych, a także przywrócenie łamanego dachu, zgodnie z XVII-wiecznymi przekazami ikonograficznymi. Ostatecznie w trakcie odbudowy zrezygnowano z wyko-nania sklepień ceglanych.
Stan techniczny Welkiej Ruiny przed przy-stąpieniem do odbudowy przedstawiał się następująco:
■w obiekcie istniały fragmenty dwóch ścian zewnętrznych (południowa wybudowana jako mur obronny opactwa z XV wieku oraz północna od strony wielkiego dzie-dzińca z późniejszego okresu – XVII wiek);
obie ściany były wolno stojące, a istnie-jąca korona murów sięgała poniżej góry nieistniejącego pierwotnego sklepienia;
■ uszkodzone ściany poprzeczne i podłużne znajdowały się głównie w części piwnicz-nej i lokalnie w poziomie parteru.
Mury Wielkiej Ruiny nie były chronione przed opadami atmosferycznymi przez ponad 130 lat. Na koronie murów rosły drzewa i krzewy.
Sklepienia nad piwnicami zachowały się
tyl-ko nad tyl-korytarzem na małym odcinku od strony zachodniej.
Projekt konstrukcyjny został opracowany na podstawie badań architektonicznych oraz ustaleń z WKZ, które sprowadzały się do na-stępujących wytycznych:
■ w parterze i na pierwszym piętrze nale-ży utrzymać wszystkie podziały wnętrz zarówno w poziomie, jak i w pionie, ukształtowane od XV do XVIII wieku;
fot. 1 | Widok ściany północnej z odbudowaną koroną
fot. 2 | Widok fragmentu ściany południowej od wnętrza biblioteki – przed odbudową
Fot. Z. Janowski Fot. Z. Janowski
ciek awe realizacje
■w bryle Wielkiej Ruiny na podstawie ba-dań architektonicznych należy utrzymać wysokość ścian oraz formę dachu poka-zaną na widokach z I połowy XIX wieku, tj. szeroki dach dwuspadowy, łamany w typie krakowskim, ze szczytem;
■zrekonstruować dach dwuspadowy ze szczytem trójkątnym w południowo-za-chodnim krańcu skrzydła budowli.
Tak sformułowane główne wnioski kon-serwatorskie oraz szczegóły, które zawarte są w dokumentacji, pozwoliły na rozpo-częcie prac remontowo-konserwatorskich w 1994 r. bez „zamkniętego” projektu technicznego.
Pierwszym zadaniem przed rozpoczęciem odbudowy było zabezpieczenie resztek muru przed ich zawaleniem. Polegało ono na wykonaniu stalowych i drewnianych
roz-pór oraz na stężeniu w poziomie parteru ścian zewnętrznych.
Ściana południowa (pierwotnie mur obron-ny) była wychylona na zewnątrz 58 cm, co wymagało dodatkowych zabezpieczeń stę-żających ją ze ścianami.
Podstawowym materiałem w części odbu-dowywanej był żelbet (stropy) oraz cegła i kamień wapienny do odbudowy ścian. Do-datkowo, jako ściągi w stropach, zastosowa-no pręty stalowe.
Przyjęcie rozwiązania architektonicznego elewacji było podstawą do opracowania projektu stropów żelbetowych kasetono-wych oraz dachu jako żelbetowej dwukon-dygnacyjnej konstrukcji z zewnętrzną obu-dową drewnianą.
Podczas procesu projektowania stropów przyjęto założenie, że pod stropami mogą być odbudowane sklepienia ceglane o gru-bości do 25 cm i będzie można uzyskać wy-maganą wysokość pomieszczeń. W czasie opracowywania projektu i wykonania stro-pów oraz klatek schodowych nie były znane przeznaczenia użytkowe pomieszczeń.
Odbudowa Wielkiej Ruiny była przedsięwzię-fot. 3 | Widok wnętrza biblioteki – przed odbudową
rys. 2 | Koncepcja odbudowy – elewacja południowa
fot. 4 | Widok opactwa tynieckiego – stan po odbudowie (Fot. K. Kozieł)
Fot. Z. Janowski Rys. W. Niewalda
ciek awe realizacje
ciem trudnym i zawierała wiele elementów ryzyka związanego z możliwością zawale-nia się fragmentów murów wewnętrznych, a nawet fragmentów ścian zewnętrznych.
Ostateczna decyzja dotycząca odbudowy nie uwzględniała odtworzenia sklepień ceglanych w pomieszczeniu biblioteki tynieckiej oraz w po-zostałych pomieszczeniach reprezentacyjnych, pozostawiając nietynkowane żelbetowe stropy kasetonowe jako element wystroju wnętrz.
W bibliotece zachowano jednak przyścienne fragmenty sklepień, które pozwolą w przy-szłości na odtworzenie sklepień. Żelbetowe słupy dają możliwość odtworzenia wyglądu pierwotnych filarów ceglanych przez omu-rowanie ich 15-centymetrową warstwą z elementów ceramicznych.
Wielka Ruina została oddana do użytku w lipcu 2008 r. Odbudowa trwała 16 lat. Po wielu kłopotach technicznych i finansowych dzięki uzyskanym funduszom ukończono dzieło i otwarto w nim Benedyktyński Insty-tut Kultury.
Odbudowę zrealizowano w nietypowych wa-runkach, gdyż projekt realizacyjny powsta-wał w trakcie prowadzenia prac remontowo- -konserwatorskich. Zabytek był wielką nie-wiadomą. Projekt i realizacja były wynikiem
zaangażowania wielu uczonych, którzy wspólnym wysiłkiem wytyczali kierunki po-stępowania w realizacji tego dzieła.
prof. Zbigniew Janowski
Politechnika Krakowska Zdjęcia 1-3 – autor Rysunki 2 i 3 – W. Niewalda Literatura
M. Adamczewski, Projekt aranżacji wnętrz 1.
Biblioteki Tynieckiej.
P. Dettloff,
2. Dzieje odbudowy i konserwacji Opactwa Benedyktynów w Tyńcu, Wiado-mości Konserwatorskie Województwa Kra-kowskiego, Kraków 1995.
Z. Janowski,
3. Problemy konstrukcyjne związa-ne z odbudową Biblioteki Tynieckiej – „Wiel-kiej Ruiny” w Opactwie Tynieckim, XXIV Konferencja Naukowo-Techniczna „Awarie budowlane”, Szczecin–Międzyzdroje, 26–29 maja 2009 r.
I. Nieduszyński, Dariusz wydarzeń związa-4.
nych z realizacją obecnie prowadzonych prac w Opactwie oo. Benedyktynów w Tyńcu, Wiadomości Konserwatorskie Województwa Krakowskiego, Kraków 1995.
P. Sczaniecki OSB,
5. Tyniec, Wydawnictwo
Benedyktynów Tyniec, Kraków 2008.
rys. 3 | Przekrój poprzeczny Wielkiej Ruiny