Wydzielanie egzo+endo-2,3-di(metoksykarbonylo)-5-norbornenu z układów

Rozpatrzono możliwości wydzielania produktów i recyrkulacji układów katalitycznych [C4-4-C1py][NTf2]/Mg(OTf)2 i [C4-4-C1py][NTf2]/LiOTf, stosowanych w cykloaddycji maleinianu dimetylu z cyklopentadienem. Wydzielanie prowadzono

141 metodą ekstrakcji produktu reakcji oraz metodą destylacji. W pierwszym wypadku układ katalityczny z anionem bis(trifluorometylosulfonylo)imidkowym pozostawał w jako dolna faza (po oddzieleniu fazy ekstrahenta), w drugim tworzył ciecz wyczerpaną (pozostawał w niedogonie destylacyjnym). Wybór cieczy wynikał z jego obojętnego charakteru kwasowo-zasadowego i małej zdolności koordynacyjnej anionu. Oddziaływania pomiędzy anionem [NTf₂] a kationem są słabe. Powoduje to stosunkowo niską temperaturę topnienia cieczy (<25^oC) i małą lepkość dynamiczną (55 mPa·s).

Czas otrzymania produktu z wydajnością ponad 90 % [min]

Cykl reakcyjny

Czas otrzymania produkt z wydajnością ponad 90 % [min]

Cykl reakcyjny

5

b

142 Trifluorometanosulfoniany metali alkalicznych i ziem alkalicznych w połączeniu z innymi cieczami jonowymi znane są z wysokiej aktywności również w innych reakcjach cykloaddycji Dielsa-Aldera [206]. Układy poreakcyjne w obydwu przypadkach tworzyły roztwory jednofazowe.

W badaniach wyboru ekstrahenta sprawdzono przydatność następujących rozpuszczalników: eter dibutylowy, cykloheksan, ich mieszaniny o różnych udziałach objętościowych. Podstawowym kryterium wyboru była dobra rozpuszczalność pochodnej norbornenu i nieprzereagowanych surowców przy jednoczesnym braku rozpuszczalności składników układu katalitycznego. Najlepsze wyniki ekstrakcji uzyskano za pomocą roztworu o stosunku objętościowym 1:3, powstałego przez zmieszanie 2 ml cykloheksanu z 6 ml eteru dibutylowego. Pięciokrotne zastosowanie tego roztwór pozwalało na całkowite wyekstrahowanie 8 mmoli 2,3-di(metoksykarbonylo)-5-norbornenu z 2 ml cieczy jonowej.

Zmiany reaktywności układu katalitycznego [C4-4-C1py][NTf2]/Mg(OTf)2

w kolejnych cyklach reakcyjnych, podczas ekstrakcyjnego wydzielania produktów cykloaddycji maleinienu dimetylu i cyklopentadienu oraz surowców przedstawiono na Rys. 115a (oznaczenie S-I). Czas potrzebny do uzyskania wydajności endo+egzo-2,3-di(metoksykarbonylo)-5-norbornenu na poziomie ponad 90% znacznie wzrasta w trzecim cyklu reakcyjnym – wynosi on 300 minut. Ten sam układ katalityczny recyrkulowano ponadto metodą destylacji pod obniżonym ciśnieniem (0,2 mbar) (oznaczenie S-II) (Rys.

115b). W tym sposobie postępowania znaczne wydłużenie czasu niezbędnego do uzyskania wydajności produktu ponad 90%, następowało w czwartym cyklu reakcyjnym i wynosiło 100 minut. Biorąc pod uwagę czas reakcji w kolejnych cyklach reakcyjnych wyodrębnianie produktów przez destylację z mieszaniny poreakcyjnej pod obniżonym ciśnieniem jest korzystniejsza niż wyodrębnianie ekstrakcyjne. Stosunkowo nieznacznie, w kolejnych cyklach obniżała się natomiast endo-stereoselektywność. Występowało to w obydwu metodach wyodrębniania produktu.

Porównano również wpływ sposobu wyodrębniania i przeprowadzono cykloaddycji w obecności recyrkulowanego układu katalitycznego [C4-4-C1py][NTf2]/LiOTf. Po każdym cyklu reakcyjnym obliczano wydajność endo+egzo-2,3-di(metoksykarbonylo)-5-norbornenu. Układy katalityczne, z których produkt wyodrębniano przez destylację zachowują aktywność katalityczną i stereoselektywność w kolejnych pięciu cyklach reakcyjnych.

143 Rys. 116. Recykling układu katalitycznego a) [C4-4-C1py][NTf2]/3 %mol LiOTf, produkt

wydzielany metodą ekstrakcji (cykloheksan – eter dibutylowy 1:3 (v/v) – S-III;

b) [C4-4-C1py][NTf2]/3 %mol LiOTf, produkt wydzielany metodą destylacji pod obniżonym ciśnieniem – S-IV

Stabilność oraz aktywność wymienionych układów katalitycznych zależy od metody wydzielania produktów. Destylacja pod obniżonym ciśnieniem okazała się bardziej uniwersalną metodą wydzielania endo-,egzo-2,3-di(metoksykarbonylo)-5-norbornenu i regeneracji układu katalitycznego. Czasy po których uzyskiwano w kolejnych cyklach reakcyjnych wydajność endo-,egzo-2,3-di(metoksykarbonylo)-5-norbornenu na poziomie ponad 90% są znacznie krótsze w tej metodzie regeneracji układu katalitycznego. Wyższe są też endo-stereoselektywności. Destylacja nie powodowała znaczącego rozkładu

11,6 10,9

Czas otrzymania produkt z wydajnością ponad 90 % [min]

Cykl reakcyjny

Czas otrzymania produkt z wydajnością ponad 90 % [min]

Cykl reakcyjny

b )

144 termicznego cieczy jonowej. Korzystną okolicznością w destylacyjnej metodzie regeneracji tego układu katalitycznego jest wysoka temperatura rozkładu cieczy jonowej [C₄-4-C₁py][NTf₂] – 724 K.

Rys. 117. Widma UV-Vis układów katalitycznych po ostatnim przeprowadzonym cyklu reakcyjnym oraz układu katalitycznego katalizator/[C4-4-C1py][NTf2] przed pierwszą reakcją

Podczas kolejnych cykli reakcyjnych układy katalityczne zmieniały barwę. Z początkowo przezroczystych układów reakcyjnych o lekkim zabarwieniu pomarańczowym, właściwym dla cieczy jonowej, zmieniały barwę do ciemnobrunatnej. Ciemne zabarwienie powodowały pozostające w układzie katalitycznym różnego rodzaju produkty uboczne (polimery cyklopentadienu, polimery pochodnej norbornenu itp.). Widoczne na Rys. 117 pasma absorpcji promieniowania o wysokiej absorbancji pochodzą od zanieczyszczeń układu katalitycznego. Intensywniejsze są pasma w układach katalitycznych z których produkty wyodrębniano metodą destylacji pod obniżonym ciśnieniem w porównaniu z układami katalitycznymi regenerowanymi metodą ekstrakcji.

Ważną zaletą wyodrębniania produktu przez destylację pod obniżonym ciśnieniem jest to, że mieszaninę izomerów endo i egzo-2,3-di(metoksykarbonylo)-5-norbornenu uzyskuje się w jednej czynności jednostkowej. W metodzie ekstrakcyjnej roztwór produktu reakcji w ekstrahencie (ekstrakt) również wymaga destylacji w celu odzyskania zastosowanych rozpuszczalników (cykloheksan+eter dibutylowy), a także usunięcia niewielkich ilości ekstrahenta z rafinatu. Podczas odzyskiwania układu katalitycznego metodą ekstrakcyjną (ciecz jonowa – katalizator) występuje większe obniżenie jego aktywności w porównaniu z wydzielaniem destylacyjnym. W przypadku katalizatora magnezowego już po trzecim cyklu reakcyjnym do uzyskania wydajności ponad 90% konieczne było prowadzenie reakcji w czasie ponad 100 minut (Rys. 115b).

200 400 600

0 2 4

Absorbancja [arb. jedn.]

Dlugosc fali [nm]

[C4-4-C

1py][NTf

2] SI

SII SIV SIII S-I S-II S-IV S-III

145 Układ katalityczny złożony z katalizatora litowego również tracił aktywność podczas kolejnych ekstrakcji produktu (Rys. 116b). Najprawdopodobniej katalizator był tu wymywany z cieczy jonowej i układ katalityczny stawał się w każdym kolejnym cyklu mniej aktywny.

Rys. 118. Widma IR układów katalitycznych (S-I, S-II, S-III i S-IV) po ostatnim

przeprowadzonym cyklu reakcyjnym oraz cieczy [C4-4-C1py][NTf2] przed reakcją

S-I – [C4-4-C1py][NTf2]/1 %mol Mg(OTf)2, produkt wydzielony metodą ekstrakcji;

S-II – [C4-4-C1py][NTf2]/1 %mol Mg(OTf)2, produkt wydzielony metodą destylacji pod obniżonym ciśnieniem; S-III - [C4-4-C1py][NTf2]/3 %mol LiOTf, produkt wydzielony metodą ekstrakcji; S-IV – [C4-4-C1py][NTf2]/3 %mol LiOTf, produkt wydzielony metodą destylacji pod obniżonym ciśnieniem

Analiza obu metod wydzielania produktu z układu katalitycznego pozwoliła stwierdzić, że korzystniejsza jest metoda destylacji pod obniżonym ciśnieniem. Na Rys. 118 przedstawiono widma IR układów katalitycznych po ostatnim cyklu reakcyjnym, dla każdej z metod. W widmach S-II i S-III można zauważyć pasmo absorpcji charakterystyczne dla grupy karbonylowej. Świadczy to o obecności pewnej ilości 2,3-di(metoksykarbonylo)5-norbornenu w układach katalitycznych, z których produkt ten wydzielano przez destylację. Również analiza NMR układów katalitycznych potwierdza obecność śladowych ilości produktu reakcji w układach katalitycznych, z których destylowano pochodną norbornenu. Z układów katalitycznych regenerowanych przez

4000 3500 3000 2500 2000 1500 1000 500

-150 -100 -50 0 50

S1 S2 S3pp S4

14bmpyNTf2

Transmitancja

Długość fali [nm]

[C₄-4-C₁py][NTf₂]

S-IV

S-III

S-II

S-I

Pasmo charakterystyczne dla produktu – pochodnej 2,3-di(metoksykarbonylo) -5-norbornenu

146 ekstrakcję całkowicie wymywano produkt, ale też katalizator przez co układ stawał się coraz mniej aktywny w kolejnych reakcjach. Zatem mimo pewnej ilości produktu pozostałej w układach S-II i S-III są one bardziej stabilne w warunkach recyklingu.

12.2. Recykling układów katalitycznych [C6py][NTf2]/Mg(OTf)2 po