5.1 Wymagania ogólne
Montaż sieci kanalizacyjnej należy wykonywać zgodnie z instrukcją projektowania, wykonania i odbioru instalacji wydanych przez producentów danych rur.
Sieć kanalizacji sanitarnej należy wykonać do granicy posesji, na której znajduje się budynek przewidziany do podłączenia. Koniec rury należy zaślepić korkiem.
Roboty związane z układaniem przewodów należy wykonywać zgodnie z wymaganiami podanymi w
„Warunkach technicznych wykonania i odbioru sieci wodociągowych” oraz w „Warunkach technicznych wykonania i odbioru sieci kanalizacyjnych” opracowanych przez COBRTI INSTAL, wymaganiami normy PN-EN 805:2002 i PN-PN-EN 1610:2015-10 wytycznymi producenta, a także „Warunkami technicznymi wykonania i odbioru rurociągów z tworzyw sztucznych”. .
5.2 Zasady montażu rurociągów
Opuszczanie i układanie przewodu na dnie wykopu może odbywać się dopiero po przygotowaniu podłoża. Przed zakończeniem dnia roboczego bądź przed zejściem z budowy należy zabezpieczyć końce ułożonego kanału przed zamuleniem.
Różnice rzędnych ułożonego przewodu od przewidzianych w Dokumentacji Budowy nie mogą w żadnym punkcie przewodu przekraczać ± 0,5 cm. Odchylenie osi ułożonego przewodu od ustalonego w planie nie może przekraczać 10 cm.
Rury można opuszczać do wykopu ręcznie lub w przypadku większych średnic przy użyciu sprzętu mechanicznego (zgodnie z technologią budowy sieci kanalizacyjnej). Układanie odcinka przewodu odbywa się na przygotowanym podłożu. Podłoże profiluje się w miarę układania przewodu, a grunt z podłoża wykorzystuje się do stabilizacji ułożonej już części przewodu poprzez zagęszczenie po jego obu stronach.
Należy przy tym zwrócić uwagę na to, aby osie łączonych odcinków przewodu pokrywały się, zaś przy
łączeniu kielichowym bosy koniec rury wszedł do miejsca oznaczonego na niej. Złącza powinny pozostać odsłonięte, z pozostawieniem wystarczającej wolnej przestrzeni po obu stronach połączenia, do czasu przeprowadzenia ewentualnej próby szczelności przewodu.
Przewody powinny być ułożone w gruncie w sposób uniemożliwiający:
• zamarzanie w nich ścieków w okresie zimowym,
• uszkodzenia pod wpływem obciążeń zewnętrznych,
• niekorzystny wpływ uzbrojenia podziemnego (obciążenie fundamentami itp.).
5.6.1 Spadki, głębokość posadowienia umieszczenia względem uzbrojenia podziemnego
Spadki powinny spełniać warunki określone w dokumentacji projektowej. Kanały należy układać od rzędnych niższych do wyższych, odcinkami uwarunkowanymi długością dostarczonej rury. Spadki minimalne układanej kanalizacji nie powinny być mniejsze niż:
- 0,33% dla średnicy fi 300 mm - 0,4% dla średnicy fi 250 mm, - 0,5 % dla średnicy fi 200 mm, - 1,5 % dla odgałęzień fi 160 mm.
Nie wolno wyrównywać kierunku ułożenia przewodu przez podkładanie pod niego twardych elementów, takich jak np. kawałki drewna, kamieni itp.
Maksymalne spadki kanałów wynikają z dopuszczalnej maksymalnej prędkości przepływu ścieków.
Wartością graniczną do określenia maksymalnego spadku przewodu jest prędkość 5 m/s.
Podkładanie pod rury kawałków drewna, kamieni lub gruzu jest niedopuszczalne. Rura wymaga podbicia piaskiem na całej długości o kącie rozwarcia 90°. Głębokość posadowienia powinna być zgodna z dokumentacją projektową. Głębokość i sposób ułożenia kanału bezpośrednio na gruncie określa PN-EN 1401-1:2009 wg której głębokość ułożenia przewodów powinna być taka aby przykrycie mierzone od wierzchu rury do rzędnej terenu było większe niż umowna głębokość przemarzania gruntu o 1,2 m.
Zagłębienie przewodów sieci kanalizacyjnej powinno uwzględniać strefę przemarzania gruntu dla określonego rejonu kraju. Głębokość ułożenia przewodów powinna być taka, aby przykrycie h mierzone od wierzchu rury do rzędnej terenu było większe niż umowna głębokość przemarzania gruntu h o 0,20 m. Zatem zalecane wartości przykrycia przewodu powinny być takie jak w tablicy poniżej.
Wartości przykrycia przewodu kanalizacyjnego w zależności od głębokości przemarzania gruntu.
Głębokość przemarzania gruntu hz (m) Głębokość przemarzania przewodu hu (m)
0.8 1.0
1.0 1.2
1.2 1.4
W przypadku konieczności ułożenia przewodów na mniejszych głębokościach, w celu zabezpieczenia przez zamarzaniem ścieków, przewody powinny być ocieplone, np. warstwą żużla uzupełniającego żądaną głębokość przykrycia (warstwa żużla nie może mieć bezpośredniego kontaktu z rurą z tworzywa sztucznego).
Przewody kanałowe powinny być rozmieszczone w stosunku do pozostałych elementów uzbrojenia zgodnie z dokumentacją projektową, obowiązującymi przepisami oraz warunkami szczegółowymi określonymi w uzgodnieniach z dysponentami sieci uzbrojenia obcego. Należy pamiętać o powiadamianiu dysponentów o zamiarze prowadzenia robót w obrębie ich uzbrojenia, oraz wymogu zlecenia nadzoru. Sposób zabezpieczenia uzbrojenia powinien być zgodny z dokumentacją projektową i warunkami uzgodnienia.
Odbioru technicznego zabezpieczenia uzbrojenia powinien dokonać dysponent uzbrojenia.
Układanie przewodu na dnie wykopu
Należy zwrócić uwagę na liniowość rurociągu. Przewód powinien ściśle przylegać do podłoża na całej swej długości w co najmniej ¼ wysokości przekroju poprzecznego, o kącie opasania 90°. Złącza na kielichach pozostawić odsłonięte, na długości około 0,5m w każdym kierunku, do czasu wykonania ewentualnej próby szczelności.
5.6.2 Warunki układania i montażu kanałów PVC
Przewody kanalizacyjne należy układać i montować ściśle z warunkami określonymi przez producentów oraz zgodnie z dokumentacją projektową. Na zagęszczonej podsypce należy ułożyć rury kanalizacyjne w taki sposób, aby osie odcinków przewodów pokrywały się, zaś przy połączeniu kielichowym bosy koniec wszedł do miejsca oznaczonego na rurze. Rury należy układać od najniższego punktu kanału w kierunku przeciwnym do spadku. Przewody z PCV zaleca się montować przy temperaturze otoczenia od 0°C do 30°C, jednakże z uwagi na zmniejszoną elastyczność tego materiału w niskich temperaturach zaleca się wykonać połączenia w temperaturze nie niższej niż + 5°C. Włączenia kanałów należy dokonywać zawsze w studniach rewizyjnych. Podczas montażu studni, należy wbić bosy koniec rury PVC do kinety studni na ok 10-15 cm w celu uniknięcia wysunięcia się rury z kinety studni. Kąty zawarte między osiami kanałów należy uściślić na etapie realizacji wykonawstwa. Po wytyczeniu trasy należy sprawdzić dla każdej studzienki kąt pomiędzy osiami kanałów i w razie potrzeby skorygować przed zamówieniem studni. Rury zaleca się układać w temperaturze powyżej 0°C, a wszelkiego rodzaju betonowania wykonać w temperaturze nie mniejszej niż 8°C. Przed zakończeniem dnia roboczego bądź zejściem z budowy należy zabezpieczyć końce
ułożonego kanału korkami przed zamuleniem lub zabrudzeniem.
5.6.3. Przewiert dwufazowy
Przejścia pod ulicą Radlińską oraz odcinki wzdłuż ul. Radlińskiej (zgodnie z PT) zaprojektowano metodą przewiertu rurami stalowymi (ochronnymi) o średnicy DN300 (dla rur przewodowych PVC200 układane na płozach dystansowych), oraz DN250 (dla rur przewodowych PVC 160, układane na płozach dystansowych) o długości min. 1,0m łączonych przez spawanie. Jako rury przewiertowe stosować rury stalowe ze szwem o sprawdzonej szczelności wg. PN-79/H-74244 o przekroju kołowym. Przewiert realizowany przy pomocy hydraulicznej wiertnicy poziomej umieszczonej w komorze podawczej. Wiertnica jest zasilana agregatem prądotwórczym. Wiertnicę posadowić na dnie wykopu komory podawczej na płytach drogowych i ustabilizować o tylną ścianę wykopu (płyta). Jednocześnie z przewiertem wykonywany jest odwiert gruntu odpowiednim narzędziem, umieszczonym w czole pierwszego elementu rury ochronnej, wraz z odtransportowaniem urobku przy pomocy transportera ślimakowego do wykopu początkowego – komory podawczej. W zależności od rodzaju gruntu stosuje się odpowiednio dobrany rodzaj głowicy wiertniczej.
5.3 Studzienki kanalizacyjne
W przypadku, gdy włączenie zaprojektowanego przyłącza kanalizacyjnego mieszkańca jest na głębokości powyżej 0,5 m od dna kinety studni, Wykonawca zabuduje kaskadę zewnętrzną.
Studzienki kanalizacyjne należy wykonać w sposób zgodny z dokumentacja projektową, poleceniami Inspektora, wytycznymi producenta, warunkami lokalizacji posadowienia, usytuowaniem wysokościowym oraz następujących zasad:
- studzienki wykonać w wykopie szerokoprzestrzennym lub w wykopie pionowym umocnionym - należy zapewnić możliwość dojścia do studzienki w czasie jej montażu
- należy zapewnić możliwość dojazdu do miejsca montażu sprzętem montażowym
Przejścia rur przez ściany studni wykonać jako szczelne, np. przy użyciu prefabrykatów w postaci przejść szczelnych w kręgach lub elementach betonowych.
Studzienkę układamy na warstwie zagęszczonego podłoża ze żwiru, piasku lub innego materiału proponowanego przez producenta, o grubości 0,1 m.
Zasypkę wokół studzienki piaskiem należy wykonać warstwami zagęszczając je do odpowiedniej wysokości, równomiernie po obwodzie.
W przypadku stosowania studni z teleskopami należy rurę kominową zainstalować bardzo starannie na głównym trzonie studni, uszczelniając to połączenie poprzez stosowną uszczelkę gumową wargową producenta. Studzienki montowane w terenie o podwyższonym poziomie wód gruntowych należy odpowiednio dociążyć.
5.4 Zasypanie wykopów i ich zagęszczenie
Zasypanie rur w wykopie można rozpocząć po pozytywnym wyniku próby szczelności. Zasypanie należy wykonać warstwami o grubości ok. 20 cm. Materiał zasypowy w postaci piasku powinien być równomiernie rozkładany i zagęszczany po obu stronach przewodu. Wskaźnik zagęszczenia powinien być zgodny z określonym w ST.
5.4.1 Obsypka i zasypka wstępna przewodów kanalizacyjnych
Materiał na obsypkę i zasypkę wstępną przewodów powinien być zgodny z pkt. 2 niniejszej ST.
Grubość zasypki wstępnej ponad wierzch przewodu kanalizacyjnego powinna wynosić, co najmniej 0,1 m.
Zasypkę wstępną nad przewodem zaleca się zagęszczać ręcznie. Zagęszczanie prowadzić warstwami.
Miąższość zagęszczonej warstwy nie powinna przekraczać 150 mm. Podczas zagęszczania należy zwrócić szczególną uwagę na to, aby bezpośrednio nie dotykać rur, nie spowodować ich przesunięcia lub uszkodzenia.
Do czasu zakończenia wykonywania wstępnych prób szczelności, miejsca połączeń przewodów powinny pozostać odsłonięte, a zasypkę wstępną pozostałych części przewodów wykonać do wysokości około 10 cm ponad wierzch rury.
Jeżeli warunki gruntowo-wodne nie zezwalają na pozostawienie odkrytych odcinków przewodów do czasu przeprowadzenia ewentualnej próby szczelności, przewody, po uzyskaniu zgody Inspektora, można zasypać, a pozytywny wynik monitoringu sieci za pomocą kamer uznać za równoważny próbie szczelności.
Zasyp musi być wykonany w taki sposób, aby spełniał wymagania nasypu nad rurociągiem (odpowiednio dla drogi, chodnika czy terenów rolnych). Zagęszczenie podsypki, obsypki i zasypki powinno odbywać się do uzyskania wskaźnika zagęszczenia co najmniej Is=0,97. Zasypanie wykopów powinno odbywać się warstwami co 20 cm z zagęszczaniem. Po wykonaniu zasypki wstępnej wykonać zasypkę zasadniczą.
Zagęszczenie podsypki, obsypki i zasypki należy kontrolować nie rzadziej niż jeden raz na każdym odcinku pomiędzy studniami, w przypadku określenia wartości Is, lub z częstotliwością poleconą przez Inżyniera.
Wyniki kontroli zagęszczenia robót Wykonawca powinien wpisywać do dokumentów laboratoryjnych.
Bieżąca kontrola Inżyniera obejmuje wizualne sprawdzanie wszystkich elementów procesu technologicznego oraz akceptowanie wyników badań laboratoryjnych Wykonawcy.
5.5 Przywrócenie terenu do stanu pierwotnego
Po zakończeniu prac zasadniczych Teren Budowy należy uprzątnąć i przywrócić do stanu sprzed wykonywania robót (lub lepszego) i uzyskać aprobatę Inspektora i właściciela terenu.
5.5.1 Ogrodzenia
Zdemontowane podczas prowadzenia robót zasadniczych ogrodzenia działek i terenów prywatnych należy odtworzyć zgodnie z technologią wznoszenia danego ogrodzenia i uzgodnieniami z właścicielem posesji.
Jeżeli podczas robót ogrodzenie zostanie zabrudzone, Wykonawca będzie miał obowiązek wyczyścić i doprowadzić do stanu pierwotnego.