Stan prawny obowiązujący do dnia 23 marca 2020 r.
W postępowaniu upadłościowym może zostać ustanowiony fakultatywny organ postępowania upadłościowego, jakim jest rada wierzycieli.
Radę wierzycieli ustanawia oraz powołuje i odwołuje jej członków sędzia-komisarz z urzędu albo na wniosek (art. 201 ust. 1 Pr. Upadł.).
Jeżeli rada wierzycieli nie została ustanowiona, czynności zastrzeżone dla rady wierzycieli wykonuje sędzia-komisarz (art. 213 ust. 1 Pr. Upadł.).
Z dniem ogłoszenia upadłości upadły traci prawo zarządu oraz możliwość korzystania z mienia wchodzącego do masy upadłości i rozporządzania nim (art. 75 ust. 1 Pr. Upadł.).
Czynności prawne upadłego dotyczące mienia wchodzącego do masy upadłości są nieważne (art. 77 ust. 2 Pr. Upadł.).
W sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego (art.
160 ust. 1 Pr. Upadł.).
Syndyk nie odpowiada za zobowiązania zaciągnięte w sprawach dotyczących masy upadłości (art. 160 ust. 2 Pr.
Upadł.).
Syndyk składa sędziemu-komisarzowi w terminach przez niego wyznaczonych, przynajmniej co trzy miesiące, sprawozdanie ze swoich czynności oraz sprawozdanie rachunkowe z uzasadnieniem (art. 168 ust. 1 Pr. Upadł.).
Sędzia-komisarz zatwierdza sprawozdanie rachunkowe, odmawia uznania określonego wydatku lub dokonuje odpowiedniego sprostowania oraz orzeka o zwrocie do masy upadłości kwoty niezatwierdzonej (art. 168 ust. 5 zd. 1 Pr. Upadł.).
Prawomocne postanowienie zobowiązujące syndyka do zwrotu do masy upadłości kwoty niezatwierdzonej stanowi tytuł egzekucyjny przeciwko syndykowi (art. 168 ust. 5 zd. 5 Pr.
Upadł.).
Po wykonaniu ostatecznego planu podziału funduszów masy upadłości syndyk i jego zastępcy składają sprawozdanie ostateczne obejmujące sprawozdanie ze swoich czynności oraz sprawozdanie rachunkowe. Sprawozdanie ostateczne obejmuje w szczególności wskazanie miejsca zarchiwizowania dokumentów upadłego, łącznej wysokości wydatków z tytułu kosztów postępowania i zobowiązań, o których mowa w art.
230, łącznej wysokości funduszów masy upadłości oraz funduszów uzyskanych ze zbycia rzeczy i praw obciążonych rzeczowo oraz ogólnego stopnia zaspokojenia wierzycieli (art.
168 ust. 4 Pr. Upadł.).
Sędzia-komisarz odmawia zatwierdzenia sprawozdania ostatecznego w całości lub części, jeżeli syndyk dokonał czynności niezgodnych z prawem lub skutkujących pokrzywdzeniem wierzycieli lub upadłego albo mimo wezwania nie wykonał w zakreślonym terminie wszystkich obowiązków (art. 168 ust. 5 zd. 2 Pr. Upadł.).
Z dniem ogłoszenia upadłości majątek upadłego staje się masą upadłości, która służy zaspokojeniu wierzycieli upadłego (art. 161 Pr. Upadł.).
W skład masy upadłości wchodzi majątek należący do upadłego w dniu ogłoszenia upadłości oraz nabyty przez upadłego w toku postępowania upadłościowego, z wyjątkami określonymi w art. 63-67a Pr. Upadł. (art. 62 Pr. Upadł.).
Ustalenie składu masy upadłości następuje przez sporządzenie spisu inwentarza oraz spisu należności. W spisie inwentarza syndyk ujmuje prawa, objęte ruchomości, nieruchomości oraz środki pieniężne zgromadzone w kasie i na rachunkach bankowych. Spis należności sporządza się na podstawie ksiąg upadłego oraz dokumentów bezspornych (art. 69 ust. 1 Pr.
Upadł.).
Syndyk niezwłocznie zawiadamia o upadłości tych wierzycieli, których adresy są znane na podstawie ksiąg upadłego, a także komorników prowadzących postępowania egzekucyjne przeciwko upadłemu oraz małżonka dłużnika (art. 176 ust. 1 Pr. Upadł.).
Po ogłoszeniu upadłości postępowania sądowe, administracyjne lub sądowoadministracyjne dotyczące masy upadłości mogą być wszczęte i prowadzone wyłącznie przez syndyka albo przeciwko niemu (art. 144 ust. 1 Pr. Upadł.).
Postępowania, o których mowa w art. 144 ust. 1 Pr. Upadł, syndyk prowadzi na rzecz upadłego, lecz w imieniu własnym (art. 144 ust. 2 Pr. Upadł.).
„Są to zatem sprawy wpływające na kształt masy upadłości, jak i możliwości zaspokojenia się z niej przez wierzycieli.
Nie są to wszakże sprawy jedyne, pamiętać bowiem trzeba, że syndyk zarządza majątkiem wchodzącym do masy upadłości (art. 173 Pr. Upadł.), a także może prowadzić przedsiębiorstwo upadłego (art. 312 Pr. Upadł.). Wszystkie więc sprawy, które powstają na tle zarządu masą upadłości i zarządu przedsiębiorstwem, są sprawami dotyczącymi masy upadłości, w których syndyk posiada wyłączną legitymację procesową”.
D. Chrapoński, [w:] Prawo upadłościowe. Komentarz, red. A.J. Witosz
„Nie jest dopuszczalne wszczynanie przez wierzyciela przeciwko upadłemu lub syndykowi postępowań dotyczących masy upadłości o wierzytelności podlegające procedurze zgłoszenia i uznania w postępowaniu upadłościowym, które powstały przed dniem ogłoszenia upadłości”.
P. Feliga, [w:] Prawo restrukturyzacyjne i upadłościowe. System Prawa Handlowego. Tom 6, red. A. Hrycaj, A. Jakubecki, A. Witosz
Sąd zawiesza postępowanie z urzędu, jeżeli postępowanie dotyczy masy upadłości i ogłoszono upadłość (art. 174 § 1 pkt 4 KPC).
W przypadkach wymienionych w art. 174 § 1 pkt 1, 4 i 6 KPC zawieszenie ma skutek od chwili zdarzeń, które je spowodowały. Zawieszając postępowanie, sąd z urzędu uchyla orzeczenia wydane po nastąpieniu tych zdarzeń, chyba że nastąpiły one po zamknięciu rozprawy (art. 174 § 2 KPC).
Sąd postanowi podjąć postępowanie z urzędu z chwilą ustalenia osoby pełniącej funkcję syndyka (art. 180 § 1 pkt 5 lit. b KPC).
Zgodnie z art. 174 § 3 KPC sąd wezwie syndyka do udziału w sprawie.
Postępowanie sądowe, administracyjne lub sądowoadministracyjne w sprawie wszczętej przeciwko upadłemu przed dniem ogłoszenia upadłości o wierzytelność, która podlega zgłoszeniu do masy upadłości, może być podjęte przeciwko syndykowi tylko w przypadku, gdy w postępowaniu upadłościowym wierzytelność ta po wyczerpaniu trybu określonego ustawą nie zostanie umieszczona na liście wierzytelności (art. 145 ust. 1 Pr.
Upadł.).
Postępowanie egzekucyjne skierowane do majątku wchodzącego w skład masy upadłości, wszczęte przed dniem ogłoszenia upadłości, ulega zawieszeniu z mocy prawa z dniem ogłoszenia upadłości. Postępowanie to umarza się z mocy prawa po uprawomocnieniu się postanowienia o ogłoszeniu upadłości (art. 146 ust. 1 zd. 1 i 2 Pr. Upadł.).
Po dniu ogłoszenia upadłości niedopuszczalne jest skierowanie egzekucji do majątku wchodzącego w skład masy upadłości oraz wykonanie postanowienia o zabezpieczeniu lub zarządzenia zabezpieczenia na majątku upadłego, z wyjątkiem zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych oraz roszczeń o rentę z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci oraz o zamianę uprawnień objętych treścią prawa dożywocia na dożywotnią rentę (art. 146 ust. 3 Pr. Upadł.).
Przygotowana likwidacja (tzw. pre-pack)
W postępowaniu o ogłoszenie upadłości uczestnik postępowania może złożyć wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży przedsiębiorstwa dłużnika lub jego zorganizowanej części lub składników majątkowych stanowiących znaczną część przedsiębiorstwa na rzecz nabywcy (art. 56a ust. 1 Pr. Upadł.).
Przygotowana likwidacja (tzw. pre-pack)
Do wniosku o ogłoszenie upadłości może być dołączony wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży przedsiębiorstwa dłużnika lub jego zorganizowanej części lub składników majątkowych stanowiących znaczną część przedsiębiorstwa (art. 56a ust. 1 Pr. Upadł.).
Stan prawny obowiązujący do dnia 23 marca 2020 r.
Do wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży wnioskodawca załącza dowód wpłaty przez nabywcę, na rachunek depozytowy sądu właściwego do rozpoznania wniosku, wadium w wysokości jednej dziesiątej oferowanej ceny. W razie niezałączenia do wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży dowodu wpłaty wadium wniosek ten pozostawia się bez rozpoznania (art. 56a ust. 2a Pr. Upadł.).
Do wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży dołącza się opis i oszacowanie składnika objętego wnioskiem sporządzone przez osobę wpisaną na listę biegłych sądowych (art. 56a ust. 3 Pr. Upadł.).
Wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży musi zawierać warunki sprzedaży przez wskazanie co najmniej ceny oraz nabywcy. Warunki sprzedaży mogą być określone w złożonym projekcie umowy, która ma być zawarta przez syndyka (art. 56a ust. 4 Pr. Upadł.).
W przypadku złożenia wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży sąd ustanawia tymczasowego nadzorcę sądowego albo zarządcę przymusowego (art. 56aa ust. 1 Pr. Upadł.).
Sąd uwzględnia wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży, jeżeli cena jest wyższa niż kwota możliwa do uzyskania w postępowaniu upadłościowym przy likwidacji na zasadach ogólnych, pomniejszona o koszty postępowania oraz inne zobowiązania masy upadłości, które należałoby ponieść przy likwidacji w takim trybie (art. 56c ust. 1 Pr. Upadł.).
„[…] sąd powinien rozstrzygnięcie dotyczące zatwierdzenia warunków sprzedaży umieścić w osobnym punkcie postanowienia o ogłoszeniu upadłości, z uwagi na odrębną możliwość jego zaskarżenia”.
P. Janda, Prawo upadłościowe. Komentarz
Syndyk zawiera umowę na warunkach określonych w postanowieniu sądu o zatwierdzeniu warunków sprzedaży nie później niż w terminie trzydziestu (30) dni od dnia stwierdzenia prawomocności tego postanowienia, chyba że zaakceptowane przez sąd warunki umowy przewidywały inny termin. O stwierdzeniu prawomocności postanowienia o zatwierdzeniu warunków sprzedaży zawiadamia się syndyka, przy zastosowaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość, w szczególności przez telefon, faks lub pocztę elektroniczną (art. 56e ust. 1 Pr. Upadł.).
Syndyk zawiera umowę na warunkach określonych w postanowieniu sądu nie później niż w terminie trzydziestu (30) dni od dnia uprawomocnienia się tego postanowienia, chyba że zaakceptowane przez sąd warunki umowy przewidywały inny termin (art. 56e ust. 1 Pr. Upadł.).
Stan prawny obowiązujący do dnia 23 marca 2020 r.
Nie wydaje się jednak, by termin ten mógł być przypadać przed uprawomocnieniem się postanowienia.
Do skutków sprzedaży według przepisów niniejszego rozdziału przepisy art. 313, art. 314 i art. 317 Pr. Upadł.
stosuje się (art. 56e ust. 3 Pr. Upadł.).
Zawarcie umowy sprzedaży może nastąpić wyłącznie po wpłaceniu przez nabywcę całej ceny do masy upadłości lub po wydaniu syndykowi ceny złożonej wcześniej do depozytu (art. 56e ust. 2 Pr. Upadł.).
Wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży może przewidywać wydanie przedsiębiorstwa nabywcy z dniem ogłoszenia upadłości dłużnika. W takim przypadku do wniosku dołącza się dowód wpłaty pełnej ceny na rachunek depozytowy sądu (art. 56a ust. 5 Pr. Upadł.).
Jeżeli do wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży był dołączony dowód wpłaty pełnej ceny na rachunek depozytowy sądu, wydanie przedmiotu sprzedaży nabywcy następuje niezwłocznie po wydaniu postanowienia o ogłoszeniu upadłości (art. 56f ust. 1 Pr. Upadł.).
Przepis art. 56f ust. 1 Pr. Upadł. stosuje się odpowiednio w przypadku wpłaty pełnej ceny na rachunek depozytowy sądu w toku postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości albo po wydaniu postanowienia o ogłoszeniu upadłości (art. 56f ust.
1a Pr. Upadł.).
Do czasu uprawomocnienia się postanowienia zatwierdzającego warunki sprzedaży i zawarcia umowy sprzedaży nabywca zarządza nabytym majątkiem w granicach zwykłego zarządu (art. 56f ust. 3 Pr. Upadł.).
Uchylając postanowienie o zatwierdzeniu warunków sprzedaży, sąd zobowiązuje nabywcę do zwrotu przedmiotu sprzedaży do rąk syndyka lub dłużnika. Postanowienie jest tytułem egzekucyjnym przeciwko nabywcy (art. 56f ust. 4 Pr.
Upadł.).
Po uprawomocnieniu się postanowienia zatwierdzającego warunki sprzedaży sąd z urzędu lub na wniosek syndyka postanowi o wydaniu syndykowi ceny złożonej do depozytu (art. 56g ust. 1 Pr. Upadł.).
Zawarcie umowy sprzedaży może nastąpić wyłącznie po wpłaceniu przez nabywcę całej ceny do masy upadłości lub po wydaniu syndykowi ceny złożonej wcześniej do depozytu (art. 56e ust. 2 Pr. Upadł.).
Zgłoszenie i ustalenie wierzytelności
Wierzyciel osobisty upadłego, który chce uczestniczyć w postępowaniu upadłościowym, jeżeli niezbędne jest ustalenie jego wierzytelności, powinien w terminie oznaczonym w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości zgłosić syndykowi swoją wierzytelność (art. 236 ust. 1 Pr. Upadł.).
Zgłoszenie i ustalenie wierzytelności
Wierzyciel osobisty upadłego, który chce uczestniczyć w postępowaniu upadłościowym, jeżeli niezbędne jest ustalenie jego wierzytelności, powinien w terminie oznaczonym w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości zgłosić sędziemu-komisarzowi swoją wierzytelność (art. 236 ust. 1 Pr. Upadł.).
Stan prawny obowiązujący do dnia 23 marca 2020 r.
Jeżeli wierzytelność została zgłoszona przez wierzyciela po upływie terminu wyznaczonego do zgłaszania wierzytelności, bez względu na przyczynę opóźnienia, czynności już dokonane w postępowaniu upadłościowym są skuteczne wobec tego wierzyciela, zgłoszenie nie ma wpływu na złożone już plany podziału, a jego uznaną wierzytelność uwzględnia się tylko w planach podziału funduszów masy upadłości sporządzonych po jej uznaniu (art. 252 ust. 1 Pr. Upadł.).
„Zróżnicowanie sposobu dochodzenia (a także zaspokojenia) wierzytelności w postępowaniu upadłościowym, w zależności od chwili ich powstania, jest podstawą do wyróżnienia tzw.
wierzytelności upadłościowych oraz wierzytelności w stosunku do masy upadłości. Określenie »wierzytelności upadłościowe« jest zwykle odnoszone do wierzytelności, które powstały przed ogłoszeniem upadłości. Wierzytelności, które powstały już po ogłoszeniu upadłości, zwane są wierzytelnościami w stosunku do masy upadłości, czy też – z innej perspektywy – długami masy”.
A. Jakubecki, [w:] Prawo restrukturyzacyjne i upadłościowe. System Prawa Handlowego. Tom 6, red. A. Hrycaj, A. Jakubecki, A. Witosz
„Nie podlegają natomiast zgłoszeniu wierzytelności powstałe po ogłoszeniu upadłości, w tym także zobowiązania będące długami masy upadłości (art. 230 ust. 2 Pr. Upadł.), gdyż te nie są umieszczane na liście wierzytelności. Zgodnie z art. 343 Pr. Upadł. są one zaspokajane na bieżąco przez syndyka w miarę posiadania środków pieniężnych […]”.
D. Chrapoński, [w:] Prawo upadłościowe. Komentarz, red. A.J. Witosz
Uprawnienie do zgłoszenia wierzytelności przysługuje wierzycielowi ponadto, gdy jego wierzytelność była zabezpieczona hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym, hipoteką morską lub przez inny wpis w księdze wieczystej lub w rejestrze okrętowym. Jeżeli wierzyciel nie zgłosi tych wierzytelności, będą one umieszczone na liście wierzytelności z urzędu (art. 236 ust. 2 Pr. Upadł.).
Przepis art. 236 ust. 2 Pr. Upadł. stosuje się odpowiednio do wierzytelności zabezpieczonych hipoteką, zastawem lub zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym, hipoteką morską na rzeczach wchodzących w skład masy upadłości, jeżeli upadły nie jest dłużnikiem osobistym, a wierzyciel chce w postępowaniu upadłościowym dochodzić swoich roszczeń z przedmiotu zabezpieczenia (art. 236 ust. 3 Pr. Upadł.).
„Zgłoszenie tych wierzytelności, co do których upadły nie ponosi odpowiedzialności osobistej, ale które są zabezpieczone rzeczowo na składnikach masy upadłości, jest konieczne, jeżeli wierzyciel chce dochodzić w postępowaniu upadłościowym zaspokojenia wierzytelności z przedmiotu zabezpieczenia, czego wszakże robić nie musi, ograniczając się do poszukiwania zaspokojenia u swego dłużnika osobistego (którym jest ktoś inny niż upadły). Zgłoszenie wierzytelności wyłącznie rzeczowej i jej umieszczenie na liście umożliwia wierzycielowi udział w odrębnym podziale sumy uzyskanej ze sprzedaży przedmiotu zabezpieczenia, nie daje mu zaś prawa do udziału w podziale ogólnych funduszów masy upadłości”. A. Jakubecki, [w:] Prawo restrukturyzacyjne i upadłościowe. System Prawa Handlowego. Tom 6, red. A. Hrycaj, A. Jakubecki, A.
Witosz
Postanowienia niniejszego artykułu dotyczące wierzytelności stosuje się do innych należności podlegających zaspokojeniu z masy upadłości (art. 236 ust. 4 Pr. Upadł.).
„Przepis art. 236 ust. 4 Pr. Upadł. nakazuje traktować inne należności (podlegające prawu publicznemu, podatkowemu itp.) jak wierzytelności”.
R. Adamus, Prawo upadłościowe. Komentarz
Nie wymagają zgłoszenia należności ze stosunku pracy.
Należności z tego tytułu umieszcza się na liście wierzytelności z urzędu (art. 237 Pr. Upadł.).
Zgłoszenia wierzytelności dokonuje się na piśmie w dwóch egzemplarzach (art. 239 ust. 1 Pr. Upadł.).
Wierzyciel może dokonać zgłoszenia wierzytelności za pośrednictwem Rejestru (art. 239 ust. 2 Pr. Upadł.).
W zgłoszeniu wierzytelności wierzyciel wskazuje dowody uzasadniające zgłoszenie (art. 239 ust. 3 Pr. Upadł.).
Zgłoszenie wierzytelności przerywa bieg terminu przedawnienia. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o zakończeniu albo umorzeniu postępowania upadłościowego (art. 239a Pr.
Upadł.).
„W celu uniknięcia wątpliwości, w związku z tym, że zgłoszenie wierzytelności syndykowi nie jest czynnością przed sądem, która przerywa bieg przedawnienia, wskazano wprost, że zgłoszenie wierzytelności przerywa bieg terminu przedawnienia. […] W związku ze zmianą określoną w art. 51 ust. 1 pkt 4 Pr. Upadł., polegającą na tym, że proponuje się, aby zgłoszenie wierzytelności było dokonywane bezpośrednio syndykowi, mogłaby się pojawić wątpliwość, czy zgłoszenie to przerywa bieg przedawnienia skoro nie jest to czynność przed sądem gdyż syndyk nie jest organem sądowym”.
P. Zimmerman, Prawo upadłościowe. Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz
Jeżeli zgłoszenie wierzytelności nie odpowiada warunkom formalnym pisma procesowego lub wymaganiom określonym w art. 239 i art. 240 Pr. Upadł. lub wierzyciel w terminie wyznaczonym przez syndyka nie wpłacił zryczałtowanych kosztów, o których mowa w art. 235 ust. 1 Pr. Upadł., stosuje się odpowiednio przepis art. 130 KPC (art. 241 Pr. Upadł.).
Na zarządzenie syndyka o zwrocie zgłoszenia wierzytelności wierzycielowi przysługuje skarga do sędziego-komisarza (art. 242a ust. 2 zd. 1 Pr. Upadł.).
Jeżeli zgłoszenie wierzytelności odpowiada wymaganiom określonym w art. 239 i art. 240 Pr. Upadł., sędzia-komisarz niezwłocznie, nie później niż w terminie dwóch (2) tygodni, przekazuje odpis zgłoszenia syndykowi (art. 241 Pr. Upadł.).
„Na zarządzenie sędziego-komisarza o zwrocie zgłoszenia wierzytelności przysługuje zażalenie”.
uchwała SN z 02.03.2005 r., III CZP 98/04
Stan prawny obowiązujący do dnia 23 marca 2020 r.
Syndyk sprawdza, czy zgłoszona wierzytelność znajduje potwierdzenie w księgach rachunkowych lub innych dokumentach upadłego albo we wpisach w księdze wieczystej lub rejestrach, oraz wzywa upadłego do złożenia w zakreślonym terminie oświadczenia, czy wierzytelność uznaje (art. 243 ust. 1 Pr. Upadł.).
W przypadku, gdy zgłoszona wierzytelność nie znajduje potwierdzenia w księgach rachunkowych lub innych dokumentach upadłego albo we wpisach w księdze wieczystej lub rejestrach, syndyk wzywa wierzyciela do złożenia w terminie tygodnia (1) dokumentów wskazanych w zgłoszeniu wierzytelności pod rygorem odmowy uznania wierzytelności. Termin ten nie podlega przedłużeniu ani przywróceniu. Syndyk może jednak uwzględnić dokumenty złożone po upływie terminu, jeżeli nie spowoduje to opóźnienia w przekazaniu listy sędziemu-komisarzowi (art.
243 ust. 2 Pr. Upadł.).
Po upływie terminu do zgłoszenia wierzytelności i sprawdzeniu zgłoszonych wierzytelności syndyk niezwłocznie sporządza listę wierzytelności, nie później niż w terminie dwóch (2) miesięcy od upływu okresu przewidzianego do zgłaszania wierzytelności (art. 244 Pr. Upadł.).
Po upływie terminu wyznaczonego do zgłaszania wierzytelności syndyk uzupełnia listę wierzytelności w miarę zgłaszania wierzytelności (art. 253 ust. 1 Pr. Upadł.).
Jeżeli zgłoszono wierzytelności po przekazaniu listy wierzytelności sędziemu-komisarzowi, syndyk sporządza uzupełnienie listy wierzytelności obejmujące takie wierzytelności wraz z zaznaczeniem, w jaki sposób będą zaspokajane (art. 253 ust. 2 Pr. Upadł.).
Lista wierzytelności ulega sprostowaniu stosownie do prawomocnych orzeczeń (art. 262 ust. 2 zd. 1 Pr. Upadł.).
„Zastosowanie art. 262 ust. 2 Pr. Upadł. będzie zatem miało miejsce, gdy zgłoszona wierzytelność w całości nie została umieszczona na liście wierzytelności, a następnie została w postępowaniu cywilnym zasądzona od syndyka na mocy prawomocnego orzeczenia. W takiej sytuacji sędzia-komisarz prostuje listę wierzytelności przez umieszczenie wierzytelności na liście, będąc związany treścią zapadłego rozstrzygnięcia (art. 365 § 1 KPC)”.
D. Chrapoński, [w:] Prawo upadłościowe. Komentarz, red. A.J. Witosz
Zgodnie z art. 256 ust. 1 Pr. Upadł. w terminie dwóch (2) tygodni od dnia obwieszczenia o dacie złożenia listy wierzytelności wierzyciel może złożyć do sędziego-komisarza sprzeciw co do:
1) uznania wierzytelności – w przypadku wierzyciela umieszczonego na liście wierzytelności,
2) odmowy uznania wierzytelności – w przypadku wierzyciela, któremu odmówiono uznania zgłoszonej wierzytelności.
W tym samym terminie sprzeciw przysługuje upadłemu, o ile lista wierzytelności nie jest zgodna z jego wnioskami lub oświadczeniami. Jeżeli upadły nie składał oświadczeń, mimo iż był do tego wezwany, może zgłosić sprzeciw tylko wtedy, gdy wykaże, że nie złożył oświadczeń z przyczyn od niego niezależnych (art. 256 ust. 2 Pr. Upadł.).
„Upadły może wnieść sprzeciw, jeśli projekt listy jest sprzeczny z jego oświadczeniami lub wnioskami złożonymi na podstawie wezwania syndyka do oświadczenia, czy uznaje zgłoszoną wierzytelność (art. 243 ust. 1 Pr. Upadł.).
Innymi słowy, w tym przypadku wniesienie sprzeciwu jest dopuszczalne, gdy treść listy pozostaje w sprzeczności z jego oświadczeniem co do uznania wierzytelności. Jeśli upadły nie złożył oświadczenia, o którym mowa w art. 243 ust. 1 Pr.
Upadł., winien wykazać, że nastąpiło to z przyczyn od niego niezależnych”.
D. Chrapoński, [w:] Prawo upadłościowe. Komentarz, red. A.J. Witosz
Zgodnie z art. 257 ust. 1 Pr. Upadł. sprzeciw powinien odpowiadać wymogom formalnym pisma procesowego, a ponadto wskazywać zaskarżoną wierzytelność oraz zawierać wniosek co do uznania albo odmowy uznania wierzytelności wraz z uzasadnieniem i wskazaniem dowodów na jego poparcie.
Sędzia-komisarz, zastępca sędziego-komisarza albo wyznaczony sędzia rozpoznaje sprzeciw na posiedzeniu niejawnym w terminie dwóch (2) miesięcy od jego wniesienia. Jeżeli sędzia-komisarz, zastępca sędziego-komisarza albo wyznaczony sędzia uzna za potrzebne wyznaczenie rozprawy, zawiadamia o niej syndyka, upadłego oraz wierzyciela, który wniósł sprzeciw, i wierzyciela, którego wierzytelności sprzeciw dotyczy. Niestawiennictwo tych osób, nawet usprawiedliwione, nie wstrzymuje wydania postanowienia (art. 259 ust. 1 Pr. Upadł.).
„W tym kontekście pojawia się wątpliwość, jaki organ powołuje sędziego wyznaczonego, gdyż prawo upadłościowe nie podaje w tym zakresie żadnych rozwiązań, jak to ma
„W tym kontekście pojawia się wątpliwość, jaki organ powołuje sędziego wyznaczonego, gdyż prawo upadłościowe nie podaje w tym zakresie żadnych rozwiązań, jak to ma