ZĘBOWO – układ urbanistyczno-planistyczny_7
ZB_7 Schemat rozwoju przestrzennego miejscowości Wieś wielodrożnica, o układzie rozwoju północ-południe. Zabudowaraczej zwarta, poza pojedynczymi koloniami uformowanymi wzdłuż dróg, z tendencją do rozproszenia w dalszych przydrożnych terenach. Obszary zabudowy o wysokiej wartości historycznej pozostają w nielicznych skupieniach w części centralnej (w okolnicy) oraz w części zachodniej stanowiąc spójną pierzeję wzdłuż głównej drogi. Zabudowa współczesna lokalizuje się w części zachodniej miejscowości (jako druga linia domów na styku z historyczną strukturą), w części północnej i południowej przedłużając linię istniejącej zabudowy. Budynki wewnątrz miejscowości tworzą, wraz z otaczającą zielenią, szczelną ścianę formując jednocześnie cenne wnętrza urbanistyczne, zachowane w odpowiedniej ludzkiej skali, w której proporcje szerokości ulicy względem wysokości przyległych budynków są właściwe i pozytywnie odbierane przez użytkowników.
Dojazd do wsi zapewniony jest z każdego kierunku, co umożliwia dobrą dostępność do poszczególnych fragmentów wsi. Sieć ulic uzupełniają drogi zagumienne, które formują zwięzłą i logiczną strukturę dróg pomocniczych. Brak jest obszarów cennych przyrodniczo. W południowej części miejscowości, przy głównym skrzyżowaniu, znajduje się teren dysfunkcyjny, wymagający rewitalizacji, który ma duży potencjał rozwojowy (w uwagi na sąsiedztwo, lokalizację wzdłuż drogi oraz dostęp do infrastruktury technicznej). Centrum wsi stanowi zespół obiektów usługowych skupionych wokół skrzyżowania. Przestrzeń publiczna jest przyjazna i dobrze wyposażona. Wzdłuż głównego ciągu komunikacyjnego zorganizowano zieleń i strefę ciągu pieszego, bezpiecznego i miejscami do siedzenia. Północną część wsi cechuje większy ruch (przyczyną jest obecność sklepu, szkoły, kościoła), południową zdecydowanie mniejszy.
Dla zrównoważenia hierarchii ważności miejsc umiejscowiono w południowej części zegar słoneczny wraz z uposażeniem, jednak skala jego wpływu na aktywność mieszkańców jest znikoma. Rozwój przestrzenny powinien być kontynuowany w kierunku południowym
„Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa inwestująca w obszary wiejskie”.
Projekt współfinasowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Schematu II Pomocy Technicznej „Krajowa Sieć Obszarów Wiejskich” Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.
Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
ZĘBOWO – dysonanse w przestrzeni wsi
ZB_D2 Usługa na wjeżdzie do wsi, kolorystyka, kubatura, organizacja strefy wejściowej wymaga działań naprawczych.
ZB_D1 Płoty betonowe po obu stronach drogi, brak chodników.
Dysonansami w przestrzeni wsi są ogrodzenia, zieleń nierodzima, wnętrza uliczne niepoprawnie zagospodarowane. Ogrodzenia są przypadkowe, posztukowane z materiałów dostępnych w chwili ich budowy, ich wysokość jest zróżnicowana. Podobne nieprzemyślane zróżnicowanie widać na prywatnych posesjach. Zieleń posadzona przypadkowo, bez porządkowania gatunkowego, bez zachowania zasad kompozycji, składa się z wielu roślin nierodzimego pochodzenia. Przestrzenie wspólne (publiczne) wymagają interwencji projektowej pozwalającej na lepszą ich organizację. Wieś cechuje wielość przestrzeni wybetonowanej lub wyasfaltowanej, bez małej architektury i bez wyposażenia.
ZB_D3 Fragment placu centralnego ukazujący strukturę przejść pieszych i dominację infrastruktury komunikacyjnej.
25
ZĘBOWO
to miejscowość o zachowanym układzie ruralistycznym, w której centrum stanowi zespół usług skupionych przy głównym skrzyżowaniu dróg.Rekomendacje:
→ Dbałość o sylwetę i zakaz wprowadzania elementów kolorystycznie i kubaturowo nieodpowiednich, zakaz umieszczania reklam na drodze do wsi zakłócających widok na sylwetę;
→Centrum/miejsca centralne, przestrzeń publiczna wymagają poprawy estetyki i zmian funkcjonalnych, i tych które wpłyną na bezpieczeństwo. To wieś wymagająca zmian przestrzennych i organizacyjnych w o okolicy głównego centralnego skrzyżowania. Należy dokonać ponownego podziału funkcjonalnego centrum wsi dla poprawy dostępności do usług i zapewnienia bezpieczeństwa;
→ W strefach wejściowych konieczne działania naprawcze, związane z poprawą wizerunku miejscowości. Konieczna jest dbałość o elementy naprowadzające (szpalery drzew, krzewów);
→ Wzdłuż wjazdowych ciągów komunikacyjnych należy koniecznie zachować i pielęgnować zieleń przydrożną, zwłaszcza ciągi drzew, należy wprowadzić zasady ruchu komunikacyjnego i pieszego dla zachowania bezpieczeństwa uczestników drogi, bowiem przez wieś przechodzi droga o intensywnym ruchu;
→ W zakresie kształtowania zabudowy i posesji należy zachować porządek i czystość, zakaz wprowadzania roślinności nierodzimej (np. tui), ukształtowanej w postaci sztucznie ciętych form, wprowadzanie zieleni okrywowej (np. pnączy) na ogrodzenia betonowe lub inne psujące estetykę wnętrza wsi;
→ Objąć szczególnymi działaniami otoczenie budynków, gdyż jest ono częścią przestrzeni publicznych (należałoby uporządkować te podwórka, które są widoczne z przestrzeni publicznej), zapewne zaistnieje konieczność spotkań z mieszkańcami, by uświadomić im ważność problemu, bowiem nieporządek wpływa na odczucia wszystkich użytkowników przestrzeni;
→Ogrodzenia – w wielu przypadkach teren zieleni przed posesją można wykorzystać do obsadzenia go gatunkami zieleni pnącej, okrywowej, która przysłoniłaby niepasujące wyglądem, formą i kolorystyką płoty (zwłaszcza betonowe). Wprowadzając jednolitą kolorystykę ogrodzeń (np. czerwony w strefie ogrodzeń ceglanych, lub szare/białe w strefie ogrodzeń jasnych) uzyskać można wrażenie czystości, dbałości, uporządkowania i jednolitości formy. Należy wprowadzić bezwzględny zakaz stosowania ogrodzeń prefabrykowanych betonowych;
→ Działania w zakresie kształtowania i ochrony elementów przyrodniczych i krajobrazowych wewnątrz miejscowości powinny bezwzględnie chronić i pielęgnować istniejącą zieleń, zakaz wprowadzania zieleni iglastej, zakaz sadzenia roślinności nierodzimej (np. tui), należy dbać o właściwy i zrównoważony dobór roślin, by zachować ciekawe efekty plastyczne dopasowane do istniejącej zabudowy;
→ W przypadku zachowania wysokiej jakości otoczenia i powiązania z widoczną z wewnątrz ramą krajobrazową wsi należy rozważnie wydawać pozwolenia na budowę, zwracając uwagę na formę i sposób zagospodarowania poszczególnych działek budowlanych dla zachowania spójności wsi z pobliskimi polami lub formami zieleni;
→ Ważne są działania w zakresie wprowadzenia systemu informacji wizualnej, który polega na wprowadzeniu ujednoliconych formy nośników informacji wizualnej i miejsc ich lokalizacji. Informacja o ciekawych walorach przyrodniczych, historycznych, aktywności społecznej jest istotna dla rozwoju miejscowości;
→ Ważne są przemyślane decyzje dotyczące zasad kształtowania wsi w precyzowaniu ustaleń zawartych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego lub innych strategicznych dokumentach mających decyzję sprawczą zmian.
„Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa inwestująca w obszary wiejskie”.
Projekt współfinasowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Schematu II Pomocy Technicznej „Krajowa Sieć Obszarów Wiejskich” Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.
Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.