Od drugiej połowy 20 wieku dużo uwagi poświęca się tak zwanej diecie śródziemnomorskiej, którą utożsamia się ze „zdrową dietą”.
Jako dietę śródziemnomorską określa się zwyczaje żywieniowe mieszkańców Krety, Grecji i południowej części Włoch w latach 60. ubiegłego wieku. Z tego okresu wywodzi się Badanie siedmiu krajów, które prowadzone było w: Grecji, byłej
Jugosławii, Włoszech, Japonii, Holandii, Stanach Zjednoczonych i Finlandii. Badanie to jako pierwsze zwróciło uwagę na zależność między stężeniem cholesterolu we krwi i zgonami z powodu choroby niedokrwiennej serca, na zależność pomiędzy spożyciem nasyconych kwasów tłuszczowych i stężeniem cholesterolu i w końcu na zależność pomiędzy spożyciem nasyconych kwasów tłuszczowych a umieralnością na chorobę niedokrwienną serca. Dietę osób z krajów, w których zapadalność na chorobę niedokrwienną serca była najmniejsza, charakteryzowało niskie spożycie nasyconych kwasów tłuszczowych i zwiększone nienasyconych. Dotyczyło to mieszkańców Grecji, południowych Włoch oraz Japonii. Zwyczajowa dieta
mieszkańców Grecji i Włoch charakteryzowała się wysokim udziałem różnorodnej żywności pochodzenia roślinnego. Obfitowała w owoce, warzywa, produkty zbożowe, fasolę, ziemniaki, orzechy, nasiona. Była to żywność minimalnie przetworzona, sezonowo świeża. Głównym źródłem tłuszczu była oliwa z oliwek. W niskich do umiarkowanych ilościach spożywane były produkty mleczne oraz ryby, drób i jajka.
Ponadto dieta charakteryzowała się niskim spożyciem mięsa czerwonego. Jako napój do posiłków stosowano wino czerwone.
Str. 252
Dieta śródziemnomorska jest więc bogata w źródła nienasyconych kwasów tłuszczowych, w tym również n-3, w źródła błonnika pokarmowego, związki o charakterze antyoksydacyjnym: witaminy, polifenole.
W Japonii, która również charakteryzowała się niską zapadalnością na chorobę niedokrwienną serca, dieta charakteryzowała się niskim spożyciem tłuszczów, z wyjątkiem tłuszczu rybiego.
Na początku lat 90. ubiegłego stulecia przeprowadzono drugie badanie, które
wniosło wiele informacji na temat zalecanego modelu żywienia. Badanie Lyon Heart Study było badaniem interwencyjnym i dotyczyło osób po przebytym zawale serca.
Badanie to potwierdziło doniesienia wynikające z Badania siedmiu krajów wśród innej populacji badanej.
W celu edukacji pacjentów dotyczącej zalecanego sposobu żywienia
wykorzystywany jest najczęściej model piramidy żywieniowej, który w uproszczony, schematyczny sposób przedstawia zalecane proporcje pomiędzy grupami produktów spożywczych w dobowej racji pokarmowej. Model piramidy żywieniowej w dużym stopniu podobny jest do „diety śródziemnomorskiej”. Piramida żywieniowa podlegała modyfikacjom wraz z postępem wiedzy na temat żywienia. Poniżej zaprezentowana zostaje tzw. Nowa piramida żywieniowa.
Rycina 2. Piramida żywieniowa i zdrowego stylu życia według C. Willet Walter, Harvard School of Medicine, 2001
Str. 253
5. DIETETYKA
Dieta oznacza modyfikację racjonalnego żywienia osób zdrowych na skutek choroby.
Dieta ma na celu dostarczenie niezbędnych ustrojowi składników pokarmowych z jednoczesnym dostosowaniem ich podaży do możliwości trawienia, wchłaniania i metabolizowania przez zmieniony chorobowo organizm.
W czasie epizodów chorób różnej etiologii może pojawiać się pogorszenie apetytu oraz utrudnienie spożycia, trawienia i wykorzystania składników pokarmowych, a
także zmiany zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze. Potrzeby specjalnego odżywiania osób chorych obserwowano od czasów starożytnych.
Obecnie określa się potrzeby dostosowania składu oraz sposobu przyrządzania pożywienia w różnych metabolicznych zaburzeniach w przebiegu procesów chorobowych. Dąży się przy tym, by żywienie chorego człowieka:
1. pokrywało aktualne zapotrzebowanie energetyczne i potrzeby w zakresie składników budulcowych;
2. odciążało chory narząd lub wyrównywało zaburzony tor metaboliczny;
3. było dla pacjenta źródłem przyjemnych doznań.
Klasyfikacja diet leczniczych
Tabela 7 Klasyfikacja diet zalecana do stosowania w lecznictwie szpitalnym według Instytutu żywności i żywienia w Warszawie [pomiń tabelę 7]
1. Nazwa diety: Żywienie podstawowe
1.1. Charakterystyczna cecha diety: Określa racjonalny sposób żywienia ludzi niewymagających diety; służy za podstawę do planowania diet leczniczych 2. Nazwa diety: Dieta bogatoresztkowa
2.1. Charakterystyczna cecha diety: Powinna zawierać 35-40 g błonnika pokarmowego
3. Nazwa diety: Dieta łatwo strawna
3.1. Charakterystyczna cecha diety: Charakteryzuje się doborem produktów, potraw i technik sporządzania posiłków łatwo strawnych, stanowi podstawę do planowania diet pozostałych
4. Nazwa diety: Dieta łatwo strawna z ograniczeniem tłuszczu
4.1. Cecha charakterystyczna diety: Tłuszcz w diecie tej zredukowany jest do połowy normy fizjologicznej, wykazuje cechy diety łatwo strawnej
5. Nazwa diety: Dieta łatwo strawna z ograniczeniem substancji pobudzających wydzielanie soku żołądkowego
5.1. Cecha charakterystyczna diety: Wykazuje cechy diety łatwo strawnej: ogranicza produkty i potrawy wzmagające wydzielanie żołądkowe
6. Nazwa diety: Dieta o zmienionej konsystencji
6.1. Cecha charakterystyczna diety: Dieta o konsystencji płynnej lub papkowatej 7. Nazwa diety: Dieta ubogoenergetyczna
7.1. Cecha charakterystyczna diety: Ma zredukowaną ilość kalorii
8. Nazwa diety: Dieta o zwiększonej zawartości nienasyconych kwasów tłuszczowych
8.1. Cecha charakterystyczna diety: Charakteryzuje się m.in. zwiększeniem tłuszczów roślinnych i rybich kosztem tłuszczów zwierzęcych
9. Nazwa diety: Dieta bogatobiałkowa
9.1. Cecha charakterystyczna diety: Za bogatobiałkową uważa się dietę, która dostarcza powyżej 100 g białka na dobę
10. Nazwa diety: Dieta z ograniczeniem łatwo przyswajalnych węglowodanów 10.1. Cecha charakterystyczna diety: W diecie tej ogranicza się, a nawet wyklucza produkty zawierające węglowodany szybko wchłaniające się
11. Nazwa diety: Dieta niskobiałkowa
11.1. Cecha charakterystyczna diety: Zawartość białka w tej diecie sięga 40g na dobę
[koniec tabeli 7]
Str. 254
5a. Dieta podstawowa
Dieta podstawowa stosowana jest u tych pacjentów szpitalnych lub sanatoryjnych, którzy nie wymagają żywienia dietetycznego. Powinna ona spełniać zasady
racjonalnego żywienia osób zdrowych. Dieta powinna być pełnowartościowa, tzn. ma pokrywać zapotrzebowanie pacjenta na energię i wszystkie składniki odżywcze.
Powinna być to dieta urozmaicona. W miarę możliwości w każdym posiłku powinny znaleźć się produkty ze wszystkich grup produktów spożywczych. Podczas
planowania diety należy uwzględnić różnorodne techniki przygotowania potraw, ograniczając smażenie z dużą ilością tłuszczu. Dieta powinna składać się z 4-5 posiłków dziennie.
5b. Dieta bogatoresztkowa
Dieta bogatoresztkowa stosowana jest w:
- zaparciach nawykowych,
- zaburzeniach czynnościowych jelit.
Dieta bogatoresztkowa jest modyfikacją diety podstawowej. Modyfikacja jej polega na zwiększeniu ilości błonnika pokarmowego frakcji nierozpuszczalnej i płynów. Ma to na celu pobudzenie motoryki jelit i uregulowanie ich czynności. Błonnik
pokarmowy należy zwiększać stopniowo do 30g/dobę. Przy dużej ilości błonnika
początkowo mogą wystąpić wzdęcia i lekkie bóle brzucha.
Błonnik pokarmowy nierozpuszczalny zwiększa objętość masy kałowej, w niewielkim stopniu wiąże wodę, poprzez mechaniczne drażnienie przyspiesza pasaż, opóźnia hydrolizę skrobi i wchłanianie glukozy, zmniejsza wartość energetyczną diety i daje uczucie sytości. Do wyzwolenia funkcji błonnika pokarmowego niezbędna jest woda.
Zdolność wiązania wody jest różna, najwięcej wody wiążą otręby pszenne - 100 g otrąb wiąże 450 g wody, a 100 g ziemniaków wiąże w jelicie 40 g wody.
Otręby pszenne oraz gruboziarniste produkty zbożowe jak: kasza gryczana, chleb graham, pieczywo chrupkie mają największy wpływ na odruchy defekacyjne.
Zaleca się 2-3 razy po łyżce otrąb. Otręby zawierają kwas fitynowy, który upośledza wchłanianie wapnia, magnezu, żelaza, cynku. Przy podawaniu ich należy zwiększyć w diecie wapń o około 10 procent i płyny do 2-3 litrów na dobę.
Wzbogacanie diety w otręby jest przeciwwskazane w przypadku zapalenia uchyłków jelita.
W diecie bogatoresztkowej ważną rolę odgrywają owoce suszone: śliwki, rodzynki, figi, morele, które zawierają 5 procent ligniny i są bardzo skuteczne w zaparciach.
Korzystne działanie na perystaltykę obok wymienionych wyżej produktów mają: miód, jogurt, kefir, kawa prawdziwa, śmietanka, wody gazowane, kompoty z suszonych śliwek, soki, masło, oleje, oliwa z oliwek, surówki, siemię lniane, buliony, rosoły.
W diecie należy ograniczyć pokarmy obniżające perystaltykę jelit, jak: kluski,
pieczywo białe, ryż, kasza manna, mąka ziemniaczana, banany, czekolada, kakao.
Wyłączyć powinno się: mocną kawę, czarne jagody, czerwone wytrawne wino, suche pożywienie.
U niektórych chorych, szczególnie w zaparciowej postaci zespołu jelita nadwrażliwego, błonnik pokarmowy może nasilać dolegliwości.
Str. 255
Dieta bogatoresztkowa może powodować – w wyniku fermentacji w okrężnicy – wzdęcie, wytwarzanie dużej ilości gazów jelitowych, uczucie kruczenia i przelewania oraz dyskomfortu w brzuchu. Objawy dyspeptyczne nasilają:
- fruktoza zawarta w dużej ilości w soku jabłkowym;
- laktoza występująca w mleku słodkim - mleko można zastąpić jogurtem, kefirem;
- sorbitol dodawany do produktów takich jak: galaretkowate słodycze, guma do żucia bez cukru, dietetyczne dżemy i czekolady, słodziki sorbitolowe;
- używki: kawa, mocna herbata, alkohol oraz ostre przyprawy;
- napoje gazowane;
- potrawy wzdymające: nasiona roślin strączkowych, kapusta;
- tłuste potrawy smażone.
5c. Dieta łatwo strawna
Dieta łatwo strawna zalecana jest w przypadku:
- chorób przewodu pokarmowego;
- w chorobach infekcyjnych przebiegających z gorączką;
- w ciężkiej niewydolności serca;
- w okresie rekonwalescencji po zabiegu operacyjnym;
- u osób w wieku podeszłym;
- u chorych leżących.
Dieta łatwo strawna ma szerokie zastosowanie w zakładach leczniczych.
Różnica między żywieniem osób zdrowych a wymagających diety polega tylko na doborze produktów łatwo strawnych oraz technik sporządzania posiłków, które czynią potrawę łatwo przyswajalną. Poza tym dieta ta powinna pokrywać zapotrzebowanie energetyczne i dostarczyć takiej samej ilości składników pokarmowych jak dieta podstawowa.
Podstawą tej diety jest ograniczenie:
- produktów tłustych;
- długo zalegających w żołądku;
- wzdymających;
- ostro przyprawionych.
Podaż błonnika pokarmowego należy ograniczyć bądź uczynić go mniej drażniącym przez: dobór delikatnych warzyw i dojrzałych owoców, obieranie, gotowanie,
przecieranie przez sito warzyw i owoców. Pieczywo pełnoziarniste należy ograniczyć.
W diecie łatwo strawnej potrawy sporządza się metodą gotowania w wodzie lub na parze. Ewentualnie można stosować duszenie, obsmażając produkty bez tłuszczu na patelniach do smażenia beztłuszczowego, pieczenie w folii przezroczystej, w
pergaminie, w naczyniach ceramicznych. Nie należy smażyć ani piec na tłuszczu.
Nasiąknięta tłuszczem potrawa jest trudno strawna. W niewielkiej ilości tłuszcz w postaci oleju roślinnego można podać do gotowych potraw na surowo.
Posiłki należy spożywać 5-6 razy w ciągu dnia, regularnie, w niewielkich objętościach.
Dieta łatwo strawna jest podstawą do planowania pozostałych diet leczniczych, oprócz diety bogatoresztkowej.
Str. 256
5d. Dieta łatwo strawna z ograniczeniem tłuszczu
Dieta łatwo strawna z ograniczeniem tłuszczu wskazana jest w:
- przewlekłym zapaleniu i kamicy pęcherzyka lub dróg żółciowych;
- chorobach miąższu wątroby (marskość, przewlekłe zapalenie);
- przewlekłym zapaleniu trzustki;
- chorobach zapalnych jelit – w okresach zaostrzeń.
Dieta łatwo strawna z ograniczeniem tłuszczu opiera się na diecie łatwo strawnej.
Modyfikacja polega na zmniejszeniu podaży produktów będących źródłem tłuszczu - głównie zwierzęcego. Tłuszcze powinny pokrywać zapotrzebowanie energetyczne maksymalnie do 20 procent, białko 12-18 procent, a węglowodany powinny
uzupełniać dobową podaż energii.
W poszczególnych jednostkach chorobowych zalecane są inne modyfikacje:
- w chorobach pęcherzyka i dróg żółciowych z diety należy wyłączyć żółtka jaj, które pobudzają skurcze pęcherzyka żółciowego. Ponadto przeciwwskazane są produkty bogate w cholesterol;
- w chorobach wątroby o przebiegu lekkim, z zachowaną funkcją miąższu, na
przykład w stłuszczeniu wątroby, czy po przebytym zapaleniu wątroby zalecana jest dieta ze zwiększoną zawartością białka do około 1,5 g/kg masy ciała należnej/dobę – sprzyja to regeneracji miąższu wątroby;
- chorzy na nieswoiste zapalenie jelit (wrzodziejące zapalenie jelit, choroba Leśniowskiego-Crohna) na ogół wymagają ograniczenia w diecie produktów nabiałowych, głównie mleka z uwagi na nietolerancję laktozy. Mleko można częściowo zastąpić jogurtem, kefirem zależnie od tolerancji pacjenta.
5e. Dieta łatwo strawna z ograniczeniem substancji pobudzających wydzielanie soku żołądkowego
Dieta łatwo strawna z ograniczeniem substancji pobudzających wydzielanie soku żołądkowego zalecana jest w przypadku:
- choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy [asterysk];
- zapalenia błony śluzowej żołądka [asterysk];
- refluksu żołądkowo-przełykowego.
Można również próbować zastosować dietę łatwo strawną z ograniczeniem substancji pobudzających wydzielanie w przypadku dyspepsji czynnościowej.
[asterysk] Dietę na ogół stosuje się tylko w okresie występowania wrzodu lub nadżerek w obrębie przewodu pokarmowego. Nie zaleca się przewlekłego stosowania diety po okresie wygojenia wrzodu.
Do produktów pobudzających wydzielanie soku żołądkowego, które należy ograniczyć, należą: stężone wywary mięsne i warzywne, rosoły, galarety, nierozcieńczone soki owocowe i warzywne, kwaśne owoce, napoje gazowane, napoje alkoholowe, kawa prawdziwa, mocna herbata, produkty marynowane, wędzone, ostre przyprawy, produkty słone i pikantne.
Str. 257
Ograniczeniu podlegają również produkty bogate w błonnik pokarmowy: pieczywo pełnoziarniste, kasze gruboziarniste, surowe warzywa i owoce, które w sposób mechaniczny podrażniają błonę śluzową żołądka.
Niewskazane jest mleko i produkty nabiałowe w większych ilościach. Mleko
początkowo osłania błonę śluzową żołądka, a po wchłonięciu zawarty w produktach mlecznych wapń pobudza wydzielanie gastryny, która pobudza czynność
wydzielniczą żołądka.
Z diety wyłącza się produkty wzdymające.
Aby ograniczyć żucie pobudzające wydzielanie żołądkowe, pokarmy powinny być rozdrobnione bądź mieć konsystencję papkowatą. Niezbyt obfite, o letniej
temperaturze posiłki powinny być spożywane 5-6 razy dziennie.
Do produktów hamujących wydzielanie żołądkowe należą łatwo strawne tłuszcze (masło, śmietanka, surowe oleje roślinne) oraz słabe roztwory cukru.
5f. Dieta o zmienionej konsystencji (płynna, papkowata) Dieta o zmienionej konsystencji stosowana jest w przypadku:
- chorób jamy ustnej i przełyku utrudniających gryzienie lub przełykanie;
- po niektórych zabiegach operacyjnych;
- u chorych nieprzytomnych – dieta płynna podawana przez sondę.
Charakterystyczną cechą diety jest jej konsystencja. Pożywienie musi być łatwo strawne. Posiłki muszą mieć odpowiednią wartość energetyczną i odżywczą, aby nie doprowadzić do niedoborów pokarmowych.
W przypadku diety podawanej chorym nieprzytomnym liczba posiłków zależy od
zapotrzebowania energetycznego i objętości pożywienia. Objętość jednego posiłku nie powinna przekraczać 500 ml. Białko zawarte w diecie dostarcza 16-20 procent energii, a czasem do 24 procent.
Odmianą diety o zmienionej konsystencji jest dieta kleikowa, stosowana w ostrych schorzeniach przewodu pokarmowego, wątroby, trzustki, pęcherzyka żółciowego, nerek, w chorobach zakaźnych i stanach pooperacyjnych. Podstawowym
składnikiem diety są kleiki z ryżu, kaszy jęczmiennej, płatków owsianych, kaszy manny. Oprócz kleików podaje się gorzką herbatę i namoczone sucharki lub
czerstwą bułkę. Dieta kleikowa może być stosowana maksymalnie 3 dni, ponieważ jest dietą niefizjologiczną, która stosowana dłużej prowadziłaby do wyniszczenia organizmu.
5g. Dieta ubogoenergetyczna
Dieta ubogoenergetyczną stosowana jest w celu redukcji masy ciała u osób z otyłością i nadwagą.
Dieta mimo zmniejszonej kaloryczności powinna być zrównoważona pod względem zawartości składników odżywczych.
Zapotrzebowanie energetyczne oblicza się indywidualnie dla każdego pacjenta.
Następnie chcąc uzyskać redukcję masy ciała o około 1 kg tygodniowo należy odjąć 1000 kcal od wartości indywidualnego całkowitego zapotrzebowania
energetycznego.
Str. 258
Wartość diety ubogoenergetycznej waha się w granicach 1000-1500 kcal. Diety o kaloryczności niższej niż 1000 kcal mogą być stosowane jedynie bardzo
krótkotrwale, gdyż na ogół są to diety niedoborowe szczególnie ubogie w wapń, żelazo i witaminę B1.
W diecie ubogoenergetycznej największym ograniczeniom podlegają tłuszcze.
Pokrywają one około 25 procent wartości energetycznej diety. W ramach dozwolonej ilości zaleca się przede wszystkim tłuszcze roślinne.
Głównym składnikiem energetycznym w diecie są węglowodany złożone z produktów o niskim indeksie glikemicznym. Produkty zbożowe z mąki grubego przemiału (bez dodatku karmelu lub miodu) zawierają mniej kalorii niż pieczywo jasne. Są też cennym źródłem błonnika, witamin z grupy B i soli mineralnych. Błonnik pokarmowy odgrywa znaczącą rolę w diecie redukującej – zwiększa objętość pożywienia, daje
uczucie sytości.
Ograniczyć należy węglowodany łatwo przyswajalne. Białko zaleca się w ilości około 1 g/kg należnej masy ciała, co w diecie ubogoenergetycznej stanowi około 20-25 procent wartości energetycznej dobowej racji pokarmowej, przy czym białko
zwierzęce o wysokiej wartości odżywczej powinno znajdować się w trzech głównych posiłkach.
Dieta ta powinna obfitować w warzywa i owoce, jako źródła błonnika, składników mineralnych, szeregu witamin oraz flawonoidów. Szczególnie warzywa o niskiej kaloryczności stanowią cenny składnik diety, i mogą być nawet spożywane jako przekąski pomiędzy posiłkami. Należą do nich: pomidory, ogórki, sałata, rzodkiewka, cykoria, szparagi, brokuły, kalarepka, pieczarki. Poza nimi należy unikać innych przekąsek. Posiłki powinny być spożywane bardzo regularnie, 4-5 razy dziennie w małych ilościach.
5h. Dieta o zwiększonej zawartości nienasyconych kwasów tłuszczowych Dieta ta zalecana jest szczególnie w przypadku:
- hiperlipidemii;
- w miażdżycy, szczególnie u osób z rodzinnym wywiadem w kierunku wczesnego występowania chorób, u których podłoża leży miażdżyca.
Dieta ta jest właściwie równoważna diecie zalecanej obecnie dla zdrowych osób dorosłych, w celu zachowania zdrowia i profilaktyki miażdżycy.
Główne cele leczenia dietetycznego w leczeniu i profilaktyce miażdżycy to:
- redukcja stężenia cholesterolu LDL i triglicerydów w surowicy;
- zapobieganie oksydacji lipoprotein;
- korekta współistniejących czynników ryzyka, takich jak nadwaga lub otyłość, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, hiperhomocysteinemia.
Dieta ta charakteryzuje się ograniczeniem spożycia nasyconych kwasów tłuszczowych (maksymalnie 7 procent dobowej podaży energii) i częściowe ich zastąpienie wielonienasyconymi i jednonienasyconymi. Ograniczyć należy także cholesterol do 200 mg. Zalecane jest podawanie estrów stanolowych/sterolowych (2 g dziennie) i zwiększenie spożycia naturalnego błonnika (10-25 g dziennie).
Zalecenia te mają głównie na celu korzystny wpływ na stężenie cholesterolu LDL.
Uznane jest także zalecenie utrzymania optymalnej masy ciała.
Str 259
Jednak jak się obecnie uważa za korzystne oddziaływanie diety na układ sercowo-naczyniowy mają odpowiadać nie tylko składniki wpływające na profil kwasów tłuszczowych, ale również zawartość: naturalnych antyoksydantów, na przykład polifenoli takich jak flawonoidy, składników mineralnych, argininy, witamin z grupy B, na przykład folianów oraz kwasów tłuszczowych z rodziny n-3 (alfa-linolenowego, eikozapentanowego, dokozaheksaenowego). Te ostatnie nie obniżają poziomu cholesterolu LDL, ale wykazują właściwości kardioprotekcyjne w różnych
mechanizmach. Należą do nich: działanie przeciwarytmiczne, przeciwmiażdżycowe, przeciwzapalne i przeciwzakrzepowe.
U osób z zespołem metabolicznym dopuszcza się zwiększenie spożycia tłuszczu do 35 procent całkowitej liczby kalorii, pod warunkiem, że składają się na to głównie tłuszcze nienasycone. W ten sposób zmniejsza się nieco spożycie węglowodanów, co zapobiega zwiększeniu stężenia triglicerydów i zmniejszeniu stężenia cholesterolu HDL przez dietę bogatą w węglowodany.
Według National Cholesterol Education Program Adult Treatment Panel 3 umiarkowane spożycie alkoholu przez osoby w średnim i starszym wieku może zmniejszyć ryzyko choroby wieńcowej. Nie należy jednak zachęcać do regularnego picia alkoholu osób, które w ogóle nie piją. Mężczyźni nie powinni wypijać więcej niż dwa standardowe drinki, a kobiety więcej niż jeden drink. Drink definiuje się jako 175 ml wina, 420 ml piwa lub około 50 ml 40 procent wódki.
Należy zaznaczyć, że pacjenci z podniesionym poziomem triglicerydów nie powinni spożywać alkoholu.
Szczegółowe zalecenia obejmują:
- spożywanie rozmaitych warzyw (3-5 porcji dziennie) i owoców (2-4 porcji dziennie);
- spożywanie rozmaitych produktów zbożowych, w tym pełnoziarnistych:
przynajmniej 6 porcji dziennie.
Wielkość porcji zależna jest od indywidualnego zapotrzebowania energetycznego.
Ograniczenie spożycia produktów z wysoką zawartością kwasów tłuszczowych odpowiedzialnych za wzrost stężenia cholesterolu (nasyconych kwasów
tłuszczowych – tłuste gatunki mięsa, tłuste produkty nabiałowe; kwasów
tłuszczowych trans – krakersy, chipsy, przemysłowe wyroby cukiernicze, margaryny twarde).
Ograniczenie pokarmów o wysokiej zawartości cholesterolu (maksymalnie 2 jajka tygodniowo, unikanie podrobów).
Uwzględnienie w diecie produktów zawierających nienasycone kwasy tłuszczowe ryby (co najmniej dwa razy w tygodniu), warzywa, oleje roślinne (szczególnie rzepakowy), orzechy.
Uwzględnienie w diecie źródeł rozpuszczalnego błonnika: jęczmień, owies, jabłka, banany, jagody, owoce cytrusowe, śliwki, brokuły, brukselka, marchew, fasola, groch, produkty sojowe.
Str. 260
5i. Dieta bogatobiałkowa Dieta ta stosowana jest u osób:
- wyniszczonych;
- w chorobach nowotworowych;
- u rekonwalescentów po ciężkich chorobach, szczególnie rozległych urazach, oparzeniach, chorobach gorączkowych.
Dieta ta ma dostarczyć odpowiednią ilość białka dla budowy i odbudowy tkanek ustrojowych, przeciwciał, enzymów, hormonów. Ilość białka określa się na ogół na 2 g/kilogram należnej masy ciała. Dwie trzecie z tej ilości powinno stanowić białko o wysokiej wartości odżywczej. Dieta powinna wykazywać charakter diety
łatwostrawnej oraz mieć właściwą energetyczność, w przeciwnym razie białko zostanie wykorzystane do celów energetycznych.
5j. Dieta z ograniczeniem łatwo przyswajalnych węglowodanów (dieta cukrzycowa)
Dieta ta zalecana jest w przypadku:
- cukrzycy;
- stanów przedcukrzycowych (nieprawidłowej glikemii na czczo, nieprawidłowej tolerancji glukozy).
Prawidłowa dieta jest niezbędnym elementem w leczeniu cukrzycy. Dieta cukrzycowa powinna:
- pozwalać na unikanie hiperglikemii poposiłkowych;
- charakteryzować się odpowiednią wartością energetyczną pozwalającą na
utrzymanie prawidłowej masy ciała, a w przypadku dzieci i młodzieży na odpowiedni rozwój. Wartość energetyczną diety powinna być dobrana indywidualnie dla każdego pacjenta;
- cechować się korzystnym wpływem na parametry metaboliczne istotne w rozwoju