Kronika 385
R e f e r e n t uznał słuszność tego stanowiska i zapowiedział, że w 1976 roku będą podjęte tego r o d z a j u poszukiwania.
Marian Belerski
K O M E Ń S K I A W S P Ó Ł C Z E S N O Ś Ć
Pod taką n a z w ą odbyła się w dn. 11—12 listopada 1975 r. w Warszawie k o n f e r e n c j a zorganizowana przez Zakład Historii Nauki, Oświaty i Techniki PAN, w k t ó r e j uczestniczyła g r u p a czeskich i słowackich komeniologów oraz liczne grono polskich historyków oświaty i nauki, została zorganizowana dla uczczenia XXIX rocznicy Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej i była kolejnym spot-k a n i e m historyspot-ków oświaty i nauspot-ki obu spot-k r a j ó w w r a m a c h współpracy n a u spot-k o w e j między PAN a CSAV.
K o n f e r e n c j a miała za zadanie ukazać niektóre poglądy i wskazania K o m e ń -skiego jako źródła współczesnych teorii pedagogicznych i rozwiązań dydaktycznych. Miała również sprecyzować program i kierunki dalszych b a d a ń n a d t w ó r -czością Komeńskiego (przede wszystkim w dziedzinie pedagogiki) oraz j e j od-działywaniem w czasach późniejszych aż do wieku XX.
Na K o n f e r e n c j i wygłoszono łącznie 11 r e f e r a t ó w . Ze strony czechosłowackiej r e f e r a t y wygłosili: prof. J. Mâtej (Komenského näzory na riadenie Skolskoj vychovy a rocialistickâ pedagogika), dr P. Floes (Komensky a Boehme), dr M. Beckova
Poznâvani pedagogickych nâzoru Komenského), dr D. Cäpkoya (Nëkteré zâkladni principy filosoficko-pedagogického systému J. A. Komenského), prof. J. B. Cäpek (Komenskti a organisace vëdeckého zivota) oraz p r o f . A. Cuma (Komensky a soucastnost). Ze strony polskiej r e f e r a t y przedstawili: prof. В. Suchodolski
(Komeński a współczesność), prof. R. Wroczyński (Komeńskiego koncepcja kształ-cenia przez całe życie), prof. W. Voisé (Komeński między przeszłością a przy-szłością), doc. T. Bieńkowski (Komeńskiego metody i środki przekazywania wiedzy
w szkole) i prof. J. Miąso (Perspektywy badań komeniologicznych).
Referaty oraz towarzysząca im rzeczowa d y s k u s j a rozpatrywały poszczególne aspekty systemu dydaktycznego Komeńskiego, k t ó r e m a j ą oczywisty walor w n a -szej dzisiej-szej współczesności i w praktyce wychowania socjalistycznego. Wskazywano na ciągłą aktualność (z uwzględnieniem oczywiście w y m a g a ń i po-trzeb ideowych i społecznych naszych czasów) takich założeń Komeńskiego j a k demokratyzacja i powszechność nauczania szkolnego, kształcenie p e r m a n e n t n e , łączenie zdobywania wiedzy z udziałem w życiu społecznym, organizacja toku pracy szkolnej i samodzielnego studiowania ludzi dorosłych, k o n c e p c j a wielo-f u n k c y j n e g o podręcznika szkolnego, sposoby zastosowania wiedzy teoretycznej w p r a k t y c e życia społecznego i poznawaniu przyrody, model nauczyciela jako organizatora pracy szkolnej i przyjaciela młodzieży.
Zamykający k o n f e r e n c j ę r e f e r a t prof. J. Miąso nakreślił szerokie p e r s p e k t y w y dalszych b a d a ń zarówno n a d samą twórczością Komeńskiego, jak i j e j r e cepcję w czasach późniejszych, badań, k t ó r e powinny być p o d e j m o w a n e w k o n -tekście historycznego rozwoju n a u k społecznych i teorii wychowania, z uwzględ-nieniem oddziaływnia poglądów Komeńskiego n a wybitnych pedagogów od w i e k u X V I I do naszych czasów.
K o n f e r e n c j a umożliwiła w y m i a n ę poglądów i doświadczeń badaczy czecho-słowackich i polskich i przyczyniła się znacznie do zacieśnienia w z j e m n e j współpracy obydwu stron.
