• Nie Znaleziono Wyników

"The appreciation of ancient and medieval science during the Renaissance 1450-1600", George Sarton, Philadelphia 1955 : [recenzja]

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share ""The appreciation of ancient and medieval science during the Renaissance 1450-1600", George Sarton, Philadelphia 1955 : [recenzja]"

Copied!
3
0
0

Pełen tekst

(1)
(2)

Recenzje

579

W części p i e r w s z e j a u t o r o p i s u j e n a j ważniejlsz-е t e o r i e i f a k t y n a u k o w e od średniowiecza poprzez okres Renesansu, Oświecenia i R o m a n t y z m u aż d o lat współczesnych. Omówienie to jest bardzo wszechstronne, a u t o r p o r u s z a z a g a d -nienia z dziedziny fizyki, astronomii, ekonomii politycznej, k u l t u r y i innych.

"W dbugiej części z a w a r t e są r o z w a ż a n i a n a t e m a t „ w a r t o ś c i l u d z k i c h " w różnych epokach. P o r u s z a n e przez a u t o r a w a r t o ś c i t o p r z e d e w s z y s t k i m : etykai, p r a w o i teorie polityczne. P o g l ą d n a n i e w różnych o k r e s a c h k s z t a ł t o -w a ł się i n a c z e j i u l e g a ł ciągłym zmianom.

P r a c ę s w ą a u t o r przeznaczył n i e tylko d l a s t u d e n t ó w i ludzi n a u k i , lecz r ó w -nież dla t y c h wszystkich, k t ó r z y i n t e r e s u j ą się r ó ż n y m i p r ą d a m i filozoficznymi i ogólnoludzkimi poglądiami, n a ś w i a t i n a człowieka — d l a tych, k t ó r z y szu-k a j ą rozwiązania wiellu n u r t u j ą c y c h ich p r o b l e m ó w filozoficznych.

S t u d i u m to j e s t i n t e r e s u j ą c y m p r z e g l ą d e m historycznymi z d a r z e ń n a u k o w y c h oraz poglądów i idei filozoficznych p a n u j ą c y c h w E u r o p i e w ciągu, k i l k u w i e k ó w . K r ó t k i przegląd; współczesnych p r ą d ó w filozoficznych oraz s t a n u p o -szczególnych n a u k jest c e n n y m uzupełnieniem dzieła. H i s t o r y k n a u k i z n a j d z i e w t e j p r a c y wiele ciekawych szczegółów do historii różnych gałęzi wiedizy oraz do historii myśli filozoficznej szczególnie w dziedizinie etyki.

M.B.-N.

George S a r t o n, The appreciation of ancient and medieval science during

the Renaissance 1450—1600. Philadelphia, U n i v e r s i t y of Pensylwania Press, 1965

s. 3313.

George S a r t o n (1086'—119156) znamy współczesny historyk n a u k i j e s t a u t o r e m

History of Science (t. Д — 101512; t. 2 —1957.) i wielu innych 'interesujących dzieł,

iri.in. dotyczących okresu Renesansu.

W książce swej a u t o r z a j m u j e s i ę oceną n a u k i starożytnej i ś r e d n i o w i e c z n e j z p u n k t u widzenia ludzi o k r e s u Renesansu. Łata. 1141510—MOO to czas Wielkich p r z e m i a n politycznych), społecznych, n a u k o w y c h i p r z e w r o t u w p a n u j ą c y c h d o tychczas p o g l ą d a c h n a ś w i a t i, n a człowieka. N a w i ą z a n i e do czasów s t a r o ż y t -nych: do filozofii, sizfcukil, l i t e r a t u r y w r a z z o d r a d z a n i e m się starożytności w n o w y c h p r ą d a c h oraz, przekształcaniem k u l t u r y średniowiecznej w n o w ą k u l t u r ę o p a r t ą na zasadach hujmanizimiu — oto główne cechy czasów R e n e s a n -su' (omówione przez a u t o r a w e w s t ę p i e do pracy). Z przyczyn ekonomicznych, politycznych i. innych, p r ą d y w n a u c e i s z t u c e w różnych k r a j a c h E u r o p y p r z y -bierały rozmaite f o r m y .

D o k ł a d n e określenie l a t g r a n i c z n y c h Renesansu, 'kwestia ciągle d y s k u t o w a -na, n i e j e s t właściwie s p r a w ą n a j w a ż n i e j s z ą i a u t o r n i e poświęca j e j zlbyt wiele miejsca. G. S a r t o n p r z y j m u j e z a właściwy okres. R e n e s a n s u l a t a 1460-— 1600, p e ł n e w a ż n y c h w y d a r z e ń k u l t u r a l n y c h i n a u k o w y c h . W s c h e m a t y c z n y m wykazie a u t o r w y m i e n i a n a j w a ż n i e j s z e z n i c h (1460 — wyinałazek dmkui, 1492 — odkrycie Ameryki, 1543 — r o k w y d a n i a dzieł ,Kopernika i; Vesaliusa i inne).

N o w e p r ą d y naiukowe R e n e s a n s u opierały s i ę głównie n a p o g l ą d a c h m y ś l i -cieli d a w n y c h wieków. A u t o r w s w e j p r a c y p r z e d s t a w i a czytelnikom postacie

(3)

580 Recenzje

wyfbitnych naukowców ökiresiu sta róży taośoi i średniowiecza oraz ich poglądy z dziedziny: medycyny, matematyki, astronomii, .historii naturalnej i innych. Znajdujemy tu tafcie nazwiska jak: Hippoknates, Sorianos, Avicenna (medycyna), Arystoteles, Teofrast, Dioskorides (historia naturalna), Platon, Arystoteles, Euklides, Archimedes, Ptolemeusz (matematyka i astronomia). Sylwetki

po-szczególnych myślicieli i naukowców nakreślone są w sposób wyczerpujący i in-teresujący i stanowią dłużą część pracy.

Ocena znaczenia dorobku naukowego mimionych wieków dla nauki okresu Renesansu podana jest krótko i jasno: główną tezę książki stanowi myśl, że Re-nesans — podobnie jak i wszystkie inne epoki rozwoju kultury — był dziec-kiem okresu poprzedniego i stanowił typowy okres przejściowy (a period of transition — s. 132). Autor ogranicza się w zasadzie tylko do wypowiedzenia zasadniczych uwag odnośnie wkładu naukowego poszczególnych myślicieli do rozmaitych dziedzin wiedzy.

Książka jest interesującym i cennym Wkładem d'o historii nauki okresu Renesansu.

M. K.-N.

George S a r t o n , Six Wings: Men of Science in the Rennaissance illustrated

with contemporary portait s. Bloomingtom,, Indiana University Press, 1967, s. 318.

i

Dzieło George Sartona łączy się tematycznie z omówioną wyżej pracą te-goż autora: The appreciation of ancient ... science ... i dotyczy również okresu Renesansu. O ile jednak w poprzedniej pracy autor nakreślił sylwetki po-przedników naukowych Renesansu, o tyle w dziele Six Wings przedstawił ludzi nauki doby Renesansu. W sześciu obszernych rozdziałach luib „wings" (tytuł zaczerpnięty ze St. Testamentu) autor omawia szczegółowo stan róż-nych dziedzin nauki w latach 1460—1600 i ich najważniejszych przedstawicieli. A oto treść poszczególnych rozdziałów: I. geografia (Diaz, Vives, Melanchton), IL matematyka {Cardiano, BoimibeMi) i astronomia (Kopernik, Brahe), UL fi-zyka (Gilbert), Chemia (Paracelsus), technologia (Biringuccio), IV. historia na-turalna (Platin Glusius — ' botanicy; Gesner — zoolog; Palissy — .minera-log), V. anatomia i medycyna (Vesalius, Cardano, Paré i inni). V I sztuka — cały rozdział poświęcony Leonardowi da Vinci. Autor konkretnie i żywo przedstawia wielu ludzi: G. Gardano — wielkiego matematyka; Kopernika i jego prze-ciwnika T. Brahe; alchemika Paracelsusa i wiele innych mniej znanych lecz nie mniej ciekawych postaci. Reprodukcje portretów własnych ludzi Rene-sansu wybrane z rozmaitych kolekcji świata są celowym uzupełnieniem (książ-ki. W bardzo interesujących i wnikliwych przypisach czytelnik znajdzie wiele szczegółów o historii państw, miast i ziem z którymi związani byli uczeni

Renesansu — ludzie różnych narodowości. \ Książka ta jest bardzo cennym i ciekawym dziełem szczególnie dla

hi-storyka nauki.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Wykorzystanie nieorganicznych i organicznych warstw transparentnych do poprawy parametrów elastycznych ogniw słonecznych stanowiące podstawowy element w związku z

Za osiągnięcia w pracy dydaktyczno-wychowawczej i naukowo-badawczej wielokrotnie nagradzany przez Rektora Politechniki Łódzkiej oraz Dziekana Wydziału Inżynierii

One of the ancient elements which survived the fall of the pagan world and was recorded in the medieval oath was undoubtedly the formula of the promise which was divided into:

Richards (1842—1011), znakomitej ba- daczki na polu higieny wody, zasłużonej bojowniczki o dostęp kobiet do stu- diów technicznych i twórczyni nowej dyscypliny szkolnej —

Przy rozmaitych zastrzeżeniach, jakie skierowałem pod adresem tegoż, ta część oceny wypada pozytywnie: opublikowane przez habilitanta teksty – od monografii przez

I choć w edycji listów Marii Szetkiewiczówny oraz w analizie Rodziny Połanieckich pisze o sprawach ciała ludzkiego więcej i odważniej niż jej poprzednicy, to

„uwielbienia” lisowczyków Wojciecha Dembołęckiego /1619-1622/, 2009), technik laudacyjnych i amplifikacyjnych (Przewagi i męstwa aby były znaczniejsze – o pisanej w

O ile tę część rozprawy przestudiowałem z niemałym zainteresowaniem, i zgadzam się niemal całkowicie z (choć nieco nieskromną?) autopochwałą Habilitanta, że