Streszczenie
W artykule zaproponowano koncepcjĊ systemu współdzielenia treĞci dla prze-wodników elektronicznych, który pozwoli oddalonym od siebie muzeom na wspólne opracowywanie i współdzielenie zgromadzonych wczeĞniej treĞci. System charakte-ryzuje m.in.: rozwiniĊty mechanizm kontroli uprawnieĔ dostĊpu do poszczególnych zasobów i ich grup, swobodna organizacja treĞci przez uĪytkownika koĔcowego, opi-sywanie gromadzonych zasobów znacznikami semantycznymi, czy moĪliwoĞü wielo-krotnego grupowania zasobów.
Jakkolwiek przedstawioną tu koncepcjĊ stworzono mając w perspektywie wdro-Īenie systemu w muzeach oceanograficznych, niemniej moĪe ona posłuĪyü za model dla podobnych systemów przeznaczonych dla dowolnych instytucji wykorzystujących przewodniki elektroniczne.
Słowa kluczowe: zarzdzanie treci dla przewodników elektronicznych, systemy zarzdzania treci, współdzielenie turystycznych zasobów elektronicznych
1. WstĊp
Współczesne technologie teleinformatyczne umoliwiaj rozrzuconym geograficznie instytu-cjom wspóln prac nad rónego rodzaju zadaniami, pozwalajc na współdzielenie zasobów i dowiadcze. Koniecznym warunkiem takiej współpracy jest dostarczenie wszystkim jej stronom odpowiednich narzdzi informatycznych. W niniejszym artykule opisano koncepcj takiego wła-nie narzdzia. Jest nim system współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych, którego wdroenie w wielkim stopniu pomoe muzeom oceanograficznym regionu południowego Bałtyku we wspólnym przygotowywaniu zawartoci informacyjnej i multimedialnej dla takich przewodni-ków.
Artykuł podzielono na dziewi sekcji. Zaczto od przedstawienia krótkiego zarysu technolo-gii przewodników elektronicznych. Nastpnie omówiono pokrótce cel i zakres projektu BalticMu-seums 2.0 Plus, w ramach którego opracowano koncepcj systemu współdzielenia treci dla prze-wodników elektronicznych, a w przyszłoci nastpi jego realizacja. W sekcji czwartej wymieniono podstawowe załoenia koncepcyjne systemu, wynikajce z jego przeznaczenia i kluczowych po-trzeb jego odbiorców. Struktur informacji przechowywanych w systemie omówiono w sekcji pitej, natomiast w szóstej zajto si stron funkcjonaln systemu. Nastpnie opisano typy uyt-kowników, którzy bd korzysta z systemu, a w kolejnej sekcji rozwaono moliwe sposoby implementacji systemu. Artykuł koczy podsumowanie.
2. Krótki zarys technologii przewodników elektronicznych
Współczesne przewodniki elektroniczne stanowi kolejny etap rozwoju znanych od dawna i do powszechnie spotykanych audioprzewodników [3]. Popularno audioprzewodników wyni-ka z ich licznych zalet, do których zalicza si przede wszystkim:
• moliwo zaoferowania wielu wersji jzykowych,
• brak wzajemnego przeszkadzania sobie przez poszczególnych turystów lub ich grupy, • moliwo indywidualizacji toku zwiedzania (zrónicowanie tempa a czasem take
tra-sy),
• moliwo oprowadzania bez udziału przewodników-ludzi, a przez to obnienia kosztów oprowadzania,
• moliwo łatwego dopasowania przekazywanych treci do specyfiki indywidualnego odbiorcy (np.: dzieci, osoby niepełnosprawne, itp.).
Współczesne przewodniki elektroniczne przewyszaj moliwociami klasyczne audioprze-wodniki, oferujc midzy innymi takie funkcje, jak: hipertekstowy opis wystaw i eksponatów, prezentacje multimedialne, czy automatyczne rozpoznawanie połoenia zwiedzajcego. Moliwo-ci te s konsekwencj rozwoju technologicznego w dziedzinie niewielkich urzdze przenonych. Cho urzdzenia takie pojawiły si ju w pierwszej połowie lat 80. XX wieku [12], dopiero osi-gnicia elektroniki ostatnich lat dały im wspomniane wczeniej moliwoci. Obecnie, jako prze-wodniki elektroniczne wykorzystuje si najczciej popularne urzdzenia przenone (jak np.: HP iPAQ Travel Companion, Apple iPod Touch czy Apple iPhone), przystosowane do tej roli poprzez odpowiednie modyfikacje, tak obudowy, jak i oprogramowania. Najczciej s to urzdzenia wy-poyczane turystom na miejscu zwiedzania, cho niektóre muzea pozwalaj odwiedzajcym na pobranie odpowiednich aplikacji na własne urzdzenia przenone [4].
Dwa podstawowe zagadnienia, które wi si w praktyce z wykorzystaniem przewodników elektronicznych, to: ilo i typ treci przekazywanych za ich pomoc oraz sposób wyboru prezen-towanej treci. Bogata tre multimedialna stanowi wietne uzupełnienie wystawy [1], niemniej prowadzi do odcigania uwagi zwiedzajcego od samych eksponatów. Tre ograniczona nawet do komentarza słownego podana w zbyt duej objtoci prowadzi do spowolnienia tempa zwiedzania i rodzi ryzyko powstawania zatorów na trasie zwiedzania.
Przewodniki elektroniczne musz prezentowa tre kontekstowo, to znaczy informacja prze-kazywana za ich porednictwem musi korespondowa z eksponatem, którym w danej chwili zain-teresowany jest zwiedzajcy. Synchronizacja ta moe by realizowana automatycznie lub samo-dzielnie przez zwiedzajcego.
W pierwszym przypadku konieczne jest wykorzystanie technologii pozwalajcej na automa-tyczne rozpoznawanie połoenia zwiedzajcego. W sytuacji, gdy eksponaty znajduj si na wol-nym powietrzu, s due i w stosunkowo duej odległoci od siebie (np., skansen), moliwe jest wykorzystanie technologii pozycjonowania satelitarnego GPS [9]. W pomieszczeniach zamkni-tych, zalenie od odległoci eksponatów od siebie, stosuje si takie technologie jak Bluetooth [2], znaczniki identyfikacji radiowej RFID [7], czy te pomiar mocy odbieranego sygnału radiowego (RSSI) w sieciach bezprzewodowych WiFi [10].
W drugim przypadku zwiedzajcy samodzielnie wskazuje interesujcy go eksponat. Najprost-sze rozwizanie polega na wprowadzeniu jego numeru przy uyciu klawiatury (lub wybraniu od-powiednio oznaczonej pozycji przy pomocy wywietlacza dotykowego). Bardziej zaawansowane
technologicznie rozwizania wykorzystuj nakierowywanie urzdze na odpowiednio rozmiesz-czone nadajniki podczerwieni [9], czy wykorzystanie wbudowanych w urzdzenia układów prze-twarzania obrazu do rozpoznawania kodów kreskowych, którymi oznaczone s eksponaty [8], lub nawet samych eksponatów, na podstawie ich wygldu [6].
3. Zarys projektu BalticMuseums 2.0 Plus
Projekt BalticMuseums 2.0 Plus realizowany jest w ramach South Baltic Cross-border Co-operation Programme 2007–2013 a współfinansowany z Europejskiego Funduszu Rozwoju Re-gionalnego w ramach Europejskiej Polityki Spójnoci. Stanowi on bezporedni kontynuacj wczeniejszego projektu BalticMuseums 2.0. Jakkolwiek najwaniejszym rezultatem wczeniej-szego projektu była Internetowa Platforma Informacyjna, bdca wielojzyczn platform prezen-tujc informacje turystyczne dotyczce uczestniczcych w nim muzeów [5], wypracowano w jego ramach take zasady współdzielenia zasobów elektronicznych pomidzy poszczególnymi muzea-mi poprzez stworzenie relacji opartych na wzajemnym zaufaniu i wykorzystanie nowoczesnych narzdzi informatycznych. Stworzono take prototyp systemu oprowadzania zwiedzajcych.
Dowiadczenia te wykorzystywane s w projekcie BalticMuseums 2.0 Plus. Głównym celem tego projektu jest rozwinicie i implementacja wielojzycznych przewodników elektronicznych dla muzeów oceanograficznych obszaru Południowego Bałtyku: Muzeum Morza w Stralsundzie Akwarium Gdyskie, Muzeum Morskie w Kłajpedzie, Muzeum Wszechoceanu w Kaliningradzie. Partnerami naukowymi projektu s Uniwersytet Nauk Stosowanych w Stralsundzie oraz Uniwer-sytet Szczeciski, który odpowiada midzy innymi włanie za stworzenie systemu współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych.
Opracowywane przewodniki elektroniczne bd udostpnia zwiedzajcym treci w rozmaitej formie, wzbogacajc przekaz tekstowy elementami multimedialnymi. Stworzenie treci opisuj-cych okazy dostpne w poszczególnych muzeach oceanograficznych wymaga duego nakładu pracy i zasobów finansowych. Wiele sporód okazów prezentowanych jest w wicej ni jednym muzeum. Dlatego podstawowym załoeniem projektu BalticMuseums 2.0 Plus jest wykorzystanie efektu synergii przy opracowywaniu treci dla przewodników elektronicznych, biorcego si z moliwoci wykorzystania przez róne muzea tych samych materiałów.
Istnieje zatem uzasadniona potrzeba opracowania systemu, który pozwoli na łatwe i efektyw-ne współdzielenie treci przeznaczonych dla elektronicznych przewodników pomidzy muzeami. 4. Podstawowe załoĪenia koncepcyjne systemu współdzielenia treĞci dla przewodników
elek-tronicznych
Podstawowe załoenia koncepcyjne systemu współdzielenia treci dla przewodników elektro-nicznych wyłoniły si w toku złoonych konsultacji z przedstawicielami muzeów. Przełomowym momentem było przeprowadzenie bada kwestionariuszowych, które pozwoliły na doprecyzowa-nie oczekiwa muzeów wobec projektowanego systemu. Zawarte w nich pytania dotyczyły za-równo strony funkcjonalnej systemu, jaki i jego struktury informacyjnej, a take wybranych aspek-tów technologicznych. Co interesujce, oczekiwania muzealników okazały si w wysokim stopniu zbiene: na 46% pyta wszystkie uczestniczce w badaniu muzea udzieliły identycznych odpo-wiedzi, za odpowiedzi na kolejne 25% pyta były zgodne w co najmniej 75%.
W rezultacie przeprowadzonych konsultacji za kluczowe załoenia koncepcyjne systemu uznano:
• przechowywanie treci w rónych formatach,
• łatwe współdzielenie treci pomidzy muzeami poprzez Internet,
• bezpieczestwo przechowywanych treci, w tym moliwo ograniczenia dostpu do wy-branych treci do wywy-branych grup uytkowników (np., pracowników jednego muzeum), • moliwo grupowania treci (np., materiałów, które posłu do stworzenia
multimedial-nej prezentacji pojedynczej ekspozycji, obejmujcych tekst, grafik i d wik),
• moliwo edycji prostych typów treci bez potrzeby uycia dodatkowego oprogramowa-nia,
• rejestracj zmian wprowadzanych do treci, z moliwoci powrotu do wczeniejszych wersji,
• moliwo tworzenia rónojzycznych i alternatywnych wariantów treci,
• oznaczanie treci metainformacjami pomocnymi w organizacji i wyszukiwaniu treci, • łatwo obsługi systemu, w szczególnoci wsparcie dla techniki „przesu i upu”. Ponadto, oczekuje si, e system bdzie:
• oparty na bezpłatnym oprogramowaniu o otwartym kodzie,
• skalowalny – pozwalajcy istotnie zwikszy liczb uytkowników i objto treci, • rozszerzalny – pozwalajcy zwikszy liczb korzystajcych z niego muzeów i
udostp-nione im funkcjonalnoci.
5. Koncepcja warstwy przechowywania danych systemu
Koncepcja warstwy przechowywania danych podporzdkowana jest podstawowemu załoeniu koncepcyjnemu systemu, jakim jest łatwe współdzielenie treci pomidzy muzeami poprzez Inter-net. Wszystkie treci przechowywane w systemie umieszczane s w centralnym repozytorium, dostpnym dla uytkowników poprzez Internet. Dostp do zasobów zgromadzonych w repozyto-rium moliwy jest wyłcznie dla zalogowanych uytkowników, przy czym kady zasób posiada okrelonego właciciela, który moe ten zasób edytowa oraz nadawa lub cofa prawa dostpu do niego przez innych uytkowników lub ich grupy. Właciciel i prawa dostpu do pewnego zasobu stanowi przykład metainformacji; zestaw metainformacji opisujcych kady zasób przechowy-wany w systemie jest znacznie dłuszy, przedstawiono go w tabeli 1.
Tabela 1. Zestaw metainformacji opisujących zasoby przechowywane w systemie
Pole Typ zawartoci Uwagi
Właciciel Uytkownik Automatyczne
Data utworzenia Data/czas Automatyczne
Aktualna wersja Odnonik Automatyczne
Lista edycji
Lista<Data/Czas, Uytkow-nik, Odnonik do wersji
sprzed edycji>
Automatyczne Prawa dostpu dla grupy (instytucji) Właciciela:
- Przegldanie metainformacji - Pobieranie/klonowanie zasobu - Edycja/zmiana metainformacji - Edycja/zmiana zasobu Tak/Nie Tak/Nie Tak/Nie Tak/Nie Prawa dostpu dla pozostałych uytkowników
syste-mu: - Przegldanie metainformacji - Pobieranie/klonowanie zasobu - Edycja/zmiana metainformacji - Edycja/zmiana zasobu Tak/Nie Tak/Nie Tak/Nie Tak/Nie Wersja jzykowa zasobu Jzyk
Inne wersje jzykowe zasobu Lista<Jzyk, Odnonik do wersji jzykowej>
Wersja zasobu Nazwa wersji
Wersje alternatywne zasobu
Lista<Nazwa wersji, Odno-nik do wersji
alternatyw-nej> Właciciel praw do rozpowszechniania Tekst
Metadane semantyczne Lista<Kategoria, Warto>
Np.: <Nazwa łaciska, Manta
birostris> Znaczniki kategoryzujce Lista<Znacznik> Np. <Ryba
dra-piena> ródło: Opracowanie własne.
Jak pokazano to w tabeli 1, przyjty zestaw metainformacji pozwala na dostp nie tylko do wczeniejszych wersji danego zasobu, ale take jego innych wersji jzykowych oraz wersji alter-natywnych (np., krótka/długa, dla dorosłych/dla dzieci, itp.).
System wykorzystywa bdzie trzy bazy danych: baz uytkowników (pozwalajc na wery-fikacj ich praw dostpu), baz metainformacji (zawierajc pozycje wymienione w tabeli 1 dla wszystkich przechowywanych zasobów) oraz właciw baz zasobów. Bazy zostan zaimplemen-towane w oparciu o system zarzdzania relacyjn baz danych, przy czym w przypadku trzeciej z nich, przewiduje si, e umieszczane w niej zasoby multimedialne, z uwagi na ich du
jednost-kow objto, przechowywane bd bezporednio w systemie plików (baza relacyjna przecho-wywa bdzie jedynie odnoniki do plików).
Wszystkie trzy rodzaje baz w kontekcie ich uycia ukazano na rysunku 1.
Rysunek 1. Schemat ogólny systemu współdzielenia treĞci ródło: Opracowanie własne.
6. NajwaĪniejsze funkcje systemu
Funkcje systemu współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych podzieli mona na trzy główne grupy:
1. Funkcje zarzdzania treciami. 2. Funkcje edycji treci.
3. Funkcje administracyjne.
Do najwaniejszych funkcji zarzdzania treciami zaliczamy nastpujce funkcje: • wprowadzanie zasobu do systemu (upload),
• pobieranie zasobu z systemu (download), • usuwanie zasobu z systemu,
• okrelanie praw dostpu do zasobu, • podgld praw dostpu do zasobu,
• klonowanie zasobu w systemie (tworzenie wersji alternatywnej), • zachowywanie wersji archiwalnej zasobu,
• odtwarzanie wersji archiwalnej zasobu, Inny uytkownik (np. redaktor, tłumacz) Aplikacja webowa ródło zewntrzne Twórca (właciciel zasobu) Edytowany zasób Administrator Baza metainformacji o zasobach
Baza praw dostpu uytkowników Baza zasobów 1 2 3 4 5 6 Moduł admi- nistra-cyjny Legenda:
(1) Opracowanie treci. (2) Wprowadzenie treci do systemu i manipulowanie ni. (3) Pobieranie i modyfikowanie treci w systemie. (4) Pobieranie i modyfikowanie meta-informacji o zasobach. (5) Weryfikowanie i modyfikowanie praw dostpu uytkowników. (6) Zapisywanie i odczytywanie treci. – – – – Administrowanie
• tworzenie grupy zasobów, • dodawanie zasobów do grupy, • usuwanie zasobów z grupy, • usuwanie grupy zasobów,
• edycja metainformacji dotyczcych zasobu, • podgld metainformacji dotyczcych zasobu,
• wyszukiwanie zasobów według nazw i metainformacji,
• wyszukiwanie zasobów według zawartoci (dla wybranych typów danych), • podgld zawartoci (dla wybranych typów danych).
Do najwaniejszych funkcji edycji treci zaliczamy nastpujce funkcje: • edycja tekstu,
• formatowanie tekstu,
• przycinanie obrazów (cropping), • zmiana rozmiaru obrazów.
Do najwaniejszych funkcji administracyjnych zaliczamy nastpujce funkcje: • rejestrowanie uytkowników w systemie,
• usuwanie uytkowników z systemu,
• podgld metainformacji dotyczcych uytkowników systemu, • edycja metainformacji dotyczcych uytkowników systemu,
• definiowanie kategorii semantycznych i znaczników kategoryzujcych, • wykonywanie kopii zapasowych baz danych,
• odtwarzanie kopii zapasowych baz danych. 7. Typy uĪytkowników systemu
W systemie współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych przewiduje si wyró-nienie trzech klas uytkowników:
• administratora treci – podstawowy typ uytkownika, odpowiadajcy szeregowym pra-cownikom muzeów odpowiedzialnym za przygotowanie treci dla przewodników elek-tronicznych, posługujcy si funkcjami zarzdzania treciami oraz funkcjami edycji tre-ci;
• administratora muzeum – uytkownik o dodatkowych uprawnieniach, odpowiedzialny za funkcje administracyjne w odniesieniu tylko do uytkowników bdcych pracownikami zatrudniajcej go instytucji;
• administratora systemu – superuytkownik odpowiedzialny za funkcje administracyjne w odniesieniu do całego systemu współdzielenia treci, w tym baz danych.
W tabeli 2 poszczególnym klasom uytkowników przypisano funkcje systemu, do korzystania z których s oni uprawnieni.
Operacja Administrator treci Administrator muzeum Administrator systemu
Wprowadzanie zasobu do systemu + + +
Pobieranie zasobu z systemu DO DO +
Usuwanie zasobu z systemu W M +
Okrelanie praw dostpu do zasobu W M +
Podgld praw dostpu do zasobu + + +
Klonowanie zasobu w systemie DO DO +
Odtwarzanie wersji archiwalnej zasobu DZ DZ +
Tworzenie grupy zasobów + + +
Dodawanie zasobów do grupy DO dla zasobu, DZ dla grupy
DO dla zasobu,
DZ dla grupy + Usuwanie zasobów z grupy DZ dla grupy DZ dla grupy +
Usuwanie grupy zasobów W M +
Edycja metainformacji dotyczcych zasobu DMZ DMZ + Podgld metainformacji dotyczcych zasobu DMO DMO +
Wyszukiwanie zasobów DMO DMO +
Podgld zawartoci DO DO +
Edycja i formatowanie tekstu DZ DZ +
Przycinanie i zmiana rozmiaru obrazów DZ DZ + Rejestrowanie uytkowników w systemie – M +
Usuwanie uytkowników z systemu – M +
Podgld metainformacji dotyczcych
uyt-kowników systemu + + +
Edycja metainformacji dotyczcych
uyt-kowników systemu W M +
Definiowanie kategorii semantycznych i
znaczników kategoryzujcych – – +
Wykonywanie i odtwarzanie kopii
zapaso-wych – – +
Legenda: + Tak, – Nie, DO pod warunkiem posiadania praw odczytu zasobu, DZ pod warunkiem posiadania praw edycji zasobu, DMO pod warunkiem posiadania praw odczytu metainformacji zasobu, DMZ pod wa-runkiem posiadania praw edycji metainformacji zasobu, W tylko własnych zasobów/kont uytkownika, M tylko zasobów/kont uytkowników swojego muzeum.
8. RozwaĪane sposoby implementacji
Rozwaane s dwa sposoby implementacji systemu współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych:
• dostosowanie jednego z istniejcych systemów zarzdzania treci o otwartym kodzie ródłowym do wymogów systemu współdzielenia treci dla przewodników elektronicz-nych,
• budowa całkowicie nowego systemu w oparciu o jedn z dostpnych webowych platform programistycznych (web frameworks) o otwartym kodzie ródłowym.
Główn zalet pierwszego z wymienionych rozwiza jest mniejsza pracochłonno, a co za tym idzie, krótszy czas do przekazania systemu uytkownikom kocowym. Wykorzystanie spraw-dzonego rozwizania oznacza take mniejsze ryzyko wystpienia błdów w systemie. Główn jego wad jest trudno w dostosowaniu istniejcego oprogramowania do specyficznych wymogów systemu współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych. Osoby implementujce system musiały bd take dobrze zapozna si z istniejcym kodem ródłowym, co z racji jego prawdo-podobnego skomplikowania moe by zadaniem niełatwym.
Główn zalet drugiego z wymienionych rozwiza jest moliwo stworzenia rozwizania bezkompromisowego, w pełni odpowiadajcego potrzebom muzealników. Unika si w ten sposób szeregu problemów zwizanych z dostosowywaniem istniejcego oprogramowania. Wadami tego rozwizania s wiksza pracochłonno oraz wiksze ryzyko wystpienia błdów w systemie.
Obecnie przeprowadzana jest analiza dostpnych systemów zarzdzania treci o otwartym kodzie ródłowym, majca na celu ustalenie technicznej moliwoci i zakresu oraz nakładu wy-maganych prac potrzebnych na dostosowanie ich do wymogów systemu współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych.
9. Podsumowanie
System współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych, którego koncepcj przed-stawiono w niniejszym artykule, stanowi bdzie podstaw do znaczcego zacienienia współpra-cy pomidzy muzeami wykorzystujwspółpra-cymi przewodniki elektroniczne, która moe przynie im wymierne korzyci organizacyjne i ekonomiczne. Zaprezentowan tu koncepcj wyrónia zasto-sowanie szeregu nowoczesnych rozwiza, takich jak na przykład: rozwinity mechanizm kontroli uprawnie dostpu do poszczególnych zasobów i ich grup, organizacja treci według wybranych przez uytkownika kocowego kryteriów, opisywanie gromadzonych zasobów znacznikami se-mantycznymi, czy moliwo wielokrotnego grupowania zasobów. Wszystkie one s odbiciem specyficznych potrzeb, jakie dla systemu współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych zgłosiły muzea oceanograficzne, niemniej podkreli naley, e bdce ich wynikiem rozwizanie moe by w przyszłoci z łatwoci zaadaptowane w instytucjach innych ni takie muzea.
Jako e celem artykułu było jedynie nakrelenie koncepcji systemu poprzez opisanie najwa-niejszych jego cech charakterystycznych, pominito szczegóły implementacyjne, których właciwe opracowanie równie nierzadko prowadzi do uzyskania interesujcych rozwiza technologicz-nych i organizacyjtechnologicz-nych. Implementacja systemu bdzie w duej mierze czerpa z rezultatów wcze-niejszego projektu BalticMuseums 2.0, jak na przykład wypracowanych tam mechanizmów zdal-nej kontroli pracy czy zarzdzania procesem tłumaczenia treci [11].
Bibliografia
[1] Bartneck, C., Masuoka, A., Takahashi, T., Fukaya, T.: “An Electronic Museum Guide in Real Use”, Psychology of Aesthetics, Creativity, and the Arts, 1(2), 2007, 114–120.
[2] Cabri, G, Fontanesi, A., “࡛µ (Eghemon): a distributed, PDA-based Museum Guide”, [w:] Robering, K. (red.): Information Technology for the Virtual Museum, LIT-Verlag, Zurich, 2008, 81–102.
[3] Christensen, J.: “Four steps in the history of museum technologies and visitors' digital participation”, MedieKultur. Journal of media and communication research, 50, 2011, 7– 29.
[4] Cook, B.: “iPod Museum Tours Becoming Popular”, iPodObserver, 1 October 2006, http://www.ipodobserver.com/ipo/article/iPod_Museum_Tours_Becoming_Popular. [5] Drek, Z., Swacha, J., Muszyska K., Stasierowski Ł.: „Internetowa Platforma
Informacyjna BalticMuseums 2.0 jako przykład nowych form rozpowszechniania informacji turystycznej”, Ekonomiczne Problemy Usług 53, 2010, 371–381.
[6] Foeckler, P., Zeidler, Th., Brombach, B., Bruns, E., Bimber, O.: „PhoneGuide: museum guidance supported by on-device object recognition on mobile phones”, [w:] Proceedings of the 4th international conference on Mobile and ubiquitous multimedia, ACM, Christchurch, 2005, 3–10.
[7] Hsi, S., Fait, H.: “RFID enhances visitors' museum experience at the Exploratorium”, Communications of the ACM, 48(9), 2005, 60–65.
[8] Paulson, L. D.: “Scanning the Future with New Barcodes”, Computer, 44 (1), 2011, 20–23. [9] Proctor, N.: “Off-Base or On Target? Pros and Cons of wireless and location-aware
applications in the museum”, [w:] ICHIM 2005: Wireless and Location-based Technologies in Museums, 2005, http://www.archimuse.com/publishing/ichim05/Proctor.pdf.
[10] Seitz, J., Vaupel, Th., Meyer, S., Boronat, J. G., Thielecke, J.: “A Hidden Markov Model for pedestrian navigation”, [w:] 7th Workshop on Positioning Navigation and Communication, IEEE, Dresden, 2010, 120–127.
[11] Swacha, J., Muszyska, K., Komorowski, T., Drek, Z.: “Development and maintenance of a multi-lingual e-Tourism website on the example of BalticMuseums 2.0 Online Information Platform”, Information Management, 3, 2011, 237-246.
[12] Viken, A.: “The history of Personal Digital Assistants 1980–2000”, Agile Mobility, 10 April 2009, http://agilemobility.net/2009/04/the-history-of-personal-digital-assistants1.
A CONCEPT OF AN E-GUIDE CONTENT SHARING SYSTEM ON THE EXAMPLE OF THE BALTICMUSEUMS 2.0 PLUS PROJECT
Summary
In the paper a concept of an e-guide content sharing system is presented that al-lows museums in distant locations to jointly develop and share content for electronic guides. The system is characterized by an advanced resource access rights control mechanism, free content organisation by end-users, describing stored resources with semantic tags, and multiple grouping of resources.
Although the presented concept was conceived in the context of its future imple-mentation in oceanographic museums, it can as well be used as a model for similar systems intended for any type of institution that uses e-guides.
Keywords: e-guide content management, content management systems, sharing tourism-related electronic resources
Jakub Swacha
Instytut Informatyki w Zarzdzaniu Uniwersytet Szczeciski
ul. Mickiewicza 64, 71-101 Szczecin e-mail: jakubs@uoo.univ.szczecin.pl
