Decyzj¹ ministra œrodowiska Jana Szyszko w dniu 5 kwietnia 2006 r. w sk³ad Rady Geologicznej zosta³y powo³ane nastêpuj¹ce osoby:
prof. dr hab. Janusz Roman JANECZEK; (przewodnicz¹cy)
dr Kamilla OLEJNICZAK; prof. dr hab. Tadeusz PERYT;
prof. dr hab. in¿. Andrzej SZCZEPAÑSKI; (zastêpcy przewodnicz¹cego)
dr Henryk Jacek JEZIERSKI; (sekretarz rady)
dr hab. Pawe³ ALEKSANDROWSKI; dr S³awomir ANUSZ;
Wojciech BRADECKI; Andrzej BUDZYK;
Micha³ GIENTKA;
prof. dr hab. Aleksander GUTERCH; Aleksander KABZIÑSKI;
Kajetan LIPIÑSKI;
prof. dr hab. Stanis³aw LORENC; Miros³aw MALISZEWSKI;
prof. dr hab. in¿. Jacek MATYSZKIEWICZ; Mateusz MROZ;
prof. dr hab. Micha³ SACHANBIÑSKI; Janusz SWADOWSKI;
prof. dr hab. Jan ŒRODOÑ; dr Micha³ Marcin ¯YWIECKI.
Protoko³y z posiedzeñ Rady Geologicznej umieszcza-ne s¹ na stronie interumieszcza-netowej Departamentu Geologii Mini-sterstwa Œrodowiska www.mos.gov.pl/dg
Prof. dr hab. Janusz JANECZEK
Studia geologiczne ukoñczy³ na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uni-wersytetu Wroc³awskiego w 1976 r. Tam uzyska³ stopieñ doktora nauk przyrodniczych (1983) i doktora ha-bilitowanego nauk o Ziemi (1993). W 1999 r. otrzyma³ tytu³ profesora. W latach 1976–1984 by³ zwi¹zany z Instytutem Nauk Geologicznych Uniwersytetu Wroc³awskiego, a od 1985 r. jest zatrudniony na Wydzia-le Nauk o Ziemi Uniwersytetu Œl¹s-kiego. Jest kierownikiem Katedry Geochemii, Mineralogii i Petrografii na tym wydziale. W latach 1999–2002 by³ pro-rektorem, a od 2002 r. jest rektorem Uniwersytetu Œl¹skiego. Przebywa³ na stypendiach: British Council na Uniwersyte-cie w Manchester (Anglia), Fulbrighta na UniwersyteUniwersyte-cie Nowy Meksyk (USA) oraz Japanese Association for the Promotion of Science na Uniwersytecie Hiroszima (Japo-nia). Zajmowa³ siê mineralogi¹ pegmatytów z masywu gra-nitoidowego Strzegom–Sobótka. Za rozprawê doktorsk¹ z tego zakresu PAN przyzna³a mu w 1986 r. Nagrodê Naukow¹ im. Ignacego Domeyki. W kadencjach 1998–2002 by³ pre-zesem Zarz¹du G³ównego Polskiego Towarzystwa Minera-logicznego. Jego zainteresowania badawcze koncentruj¹ siê obecnie na mineralogii i geochemii tak zwanych natu-ralnych analogów wypalonego paliwa j¹drowego i geolo-gicznych sk³adowisk odpadów promieniotwórczych, a tak¿e na mineralogii py³ów atmosferycznych. By³ cz³onkiem dwóch miêdzynarodowych zespo³ów badawczych zajmuj¹cych siê najwiêkszym na œwiecie z³o¿em uranu Cigar Lake w Kana-dzie i naturalnymi reaktorami j¹drowymi. Z racji zajmowa-nia siê geologicznymi aspektami sk³adowazajmowa-nia odpadów promieniotwórczych by³ cz³onkiem komisji wspieraj¹cej realizacjê strategicznego programu rz¹dowego Gospodarka
odpadami promieniotwórczymi i wypalonym paliwem j¹dro-wym, a tak¿e radc¹ prezesa Pañstwowej Agencji Atomistyki.
Jest autorem lub wspó³autorem 71 artyku³ów naukowych.
Dr Kamilla OLEJNICZAK
W roku 1992 ukoñczy³a Liceum Ekonomiczne we Wschowie, uzy-skuj¹c tytu³ technika ekonomisty o specjalnoœci administracja pañstwo-wa. Nastêpnie rozpoczê³a dzienne studia na Wydziale Nauk Przyrodni-czych Uniwersytetu Wroc³awskiego na kierunku geologia. W 1998 r. obroni³a pracê magistersk¹ pt.
Petro-grafia ska³ krystalicznych okolic Paczkowa. W 2002 r., na podstawie
pracy pt. Petrologia amfibolitów
pó³nocnej czêœci masywu Jesenika, uzyska³a stopieñ
dok-tora nauk o Ziemi. W 2003 r. ukoñczy³a podyplomowe stu-dia z zakresu prawa ochrony œrodowiska na Wydziale Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wroc³awskiego. Doœwiadczenie zawodowe zdoby³a podczas pracy jako geo-log powiatowy (Wschowa). Obecnie jest pracownikiem PIG. Zajmuje siê zagadnieniami z zakresu Prawa geologicznego
i górniczego oraz Prawa ochrony œrodowiska.
Prof. dr hab. Tadeusz PERYT
Absolwent Wydzia³u Geologii Uniwersytetu Warszawskiego (1972). Sedymentolog, zajmuje siê g³ównie zagadnieniami sedymentacji i diage-nezy utworów wêglanowych i ewa-poratowych oraz badaniami zwi¹za-nymi z poszukiwaniem i genez¹ z³ó¿ wêglowodorów i surowców chemicz-nych w utworach permu i neogenu. Profesor w Pañstwowym Instytucie Geologicznym (od 1992), cz³onek za-graniczny Narodowej Akademii Na-uk Ukrainy (2000) oraz Ukraiñskiej Akademii Ropy i Gazu (1998), wiceprezes Zarz¹du G³ównego Polskiego Towarzy-stwa Geologicznego (od 1999), w latach 1991–2000 redaktor naczelny Przegl¹du Geologicznego. Cz³onek Rady Geolo-gicznej od 1993 r.
Nowa Rada Geologiczna (cd. ze str. 458)
Prof. dr hab. in¿. Andrzej SZCZEPAÑSKIUrodzony w 1941 r. Jest profe-sorem zwyczajnym w Zak³adzie Hy-drogeologii i Geologii In¿ynierskiej Wydzia³u Geologii, Geofizyki i Ochro-ny Œrodowiska Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Autor ponad 190 prac publikowanych i ponad 550 opracowañ badawczych, aplikacyj-nych, ocen i ekspertyz. Od 1993 r. przewodnicz¹cy lub wiceprzewod-nicz¹cy Komisji Zagro¿eñ Wodnych WUG, cz³onek KDH (od 1984), cz³o-nek Komitetu Gospodarki Wodnej PAN (od 1999) i Komi-tetu Gospodarki Surowcami Mineralnymi PAN (od 2003). Cz³onek Pañstwowej Rady Ochrony Œrodowiska (od 1996, a od 2001 — zastêpca przewodnicz¹cego). Cz³onek Krajo-wej Rady Gospodarki Wodnej od jej powo³ania (2002) i wiceprzewodnicz¹cy Rady Geologicznej w kolejnych ka-dencjach (od 1998). Od 2000 r. cz³onek KBN i aktualnie Rady Nauki — przewodnicz¹cy Zespo³u Nauk Technicz-nych: ZR-5 Komisji Badañ na rzecz Rozwoju Nauki.
Dr Henryk Jacek JEZIERSKI
Hydrogeolog — absolwent Wydzia³u Geologii Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1980–1991 pracownik Zak³adu Hydrogeologii Pañstwowego Instytutu Geologicz-nego. Od 1991 r. do dzisiaj dyrektor Departamentu Geologii w Minis-terstwie Œrodowiska. Cz³onek i se-kretarz Rady Geologicznej od 1993 r.
Dr hab. Pawe³ ALEKSANDROWSKI
Ukoñczy³ studia geologiczne na Uniwersytecie Wroc³awskim, a na-stêpnie studia doktoranckie w Insty-tucie Nauk Geologicznych PAN w Krakowie. Od 1982 r. jest pracow-nikiem naukowym Instytutu Nauk Geologicznych Uniwersytetu Wroc-³awskiego. Obecnie pe³ni funkcjê kierownika Zak³adu Geologii Struk-turalnej i Kartografii Geologicznej. Specjalizuje siê w zagadnieniach geologii strukturalnej, tektoniki i geologii regionalnej. Prowadzi³ badania naukowe nad tek-tonik¹ fa³dowo-nasuwcz¹ Karpat, metodami analizy usko-ków i wspó³czesnymi polami naprê¿eñ tektonicznych w skorupie ziemskiej, a tak¿e nad syntez¹ tektoniczn¹ Sude-tów jako czêœci pasma waryscyjskiego Europy oraz nad przemieszczeniami przesuwczymi wzd³u¿ sudeckich
gra-sta¿ach i stypendiach naukowych, m.in. na uniwersytetach w Oksfordzie, Rennes i Grenoble. Pracowa³ jako geolog strukturalny w Norwegii, wykonuj¹c opracowania z³o¿owe dla firm naftowych prowadz¹cych poszukiwania i eksplo-atacjê wêglowodorów na szelfach mórz Pó³nocnego, Nor-weskiego i Barentsa. Obecnie wspó³pracuje z polskim prze-mys³em naftowym. Na Uniwersytecie Wroc³awskim prowa-dzi zajêcia dydaktyczne z tektoniki, geologii strukturalnej i kartografii geologicznej.
Dr in¿. S³awomir ANUSZ
Urodzony w 1950 r. w Warsza-wie. Absolwent Wydzia³u Ekono-miczno-Rolniczego Szko³y G³ównej Gospodarstwa Wiejskiego (1973). W 1984 r. obroni³ pracê doktorsk¹ pt. Gospodarka Pañstwowym
Fun-duszem Ziemi w gminie Latowicz.
Od 1973 r. pracuje w Instytucie Gos-podarki Przestrzennej i Mieszkal-nictwa w Warszawie. Od 1995 r. jest cz³onkiem Rady Naukowej IGPM. W latach 1995–1996 pe³ni³ funkcjê sekretarza naukowego Instytutu Gospodarki Przestrzennej i Mieszkalnictwa, a obecnie jest jego kierownikiem. Zaj-muje siê m.in. planowaniem przestrzennym obszarów wiej-skich i ekonomik¹ rolnictwa oraz za³o¿eniami metodycz-nymi planowania gmin i województw. Ostatnio organizuje i opracowuje monitoring planowania przestrzennego w gmi-nach.
Wojciech BRADECKI
Urodzi³ siê w 1947 r. w Zabrzu. W 1970 r. ukoñczy³ studia na Wy-dziale Górniczym Politechniki Œl¹s-kiej w Gliwicach i otrzyma³ tytu³ magistra in¿yniera górnika. W tym samym roku rozpocz¹³ pracê pod ziemi¹ w KWK Soœnica, w której przeszed³ kolejne szczeble zawo-dowe a¿ do stanowiska naczelnego in¿yniera, I zastêpcy dyrektora ko-palni i kierownika ruchu zak³adu górniczego. W 1990 r. podj¹³ pracê w Wy¿szym Urzêdzie Górniczym na stanowisku doradcy prezesa, a 30 listopada tego¿ roku zosta³ powo³any na sta-nowisko wiceprezesa WUG. W 1996 r. przeszed³ do pracy w spó³ce Wêglokoks. W latach 1996–1998 jako dyrektor spó³ki Wêglokoks-Danmark przebywa³ na placówce za-granicznej w Kopenhadze. W 1998 r. zosta³ powo³any przez premiera na stanowisko prezesa Wy¿szego Urzêdu Górniczego. Jest przewodnicz¹cym Polskiego Komitetu Organizacyjnego Œwiatowego Kongresu Górniczego i cz³onkiem Miêdzynarodowego Komitetu Organizacyjnego
Górnictwa Polskiej Akademii Nauk; Rady Naukowej G³ównego Instytutu Górnictwa oraz Rady Naukowej Cen-trum Elektryfikacji i Automatyzacji Górnictwa EMAG. W 2005 roku zosta³ laureatem Nagrody im. Haliny Krahel-skiej — przyznawanej za wybitne zas³ugi w dziedzinie ochrony pracy. W 2005 r., w uznaniu zas³ug dla rozwoju czeskiego górnictwa, otrzyma³ Medal Jerzego Agricolli, nadawany przez ministra przemys³u i handlu Republiki Czeskiej.
Andrzej BUDZYK
Urodzi³ siê w 1951 r. w Warsza-wie. Z zawodu geolog, z zami³owa-nia dziennikarz, trener i wyk³adow-ca problematyki dialogu spo³eczne-go. By³y doradca komendanta g³ów-nego Pañstwowej Stra¿y Po¿arnej, by³y asystent spo³eczny pos³anki Ewy Tomaszewskiej, potem asystent spo-³eczny pos³a Jana Olszewskiego, ekspert i konsultant w parlamencie i administracji rz¹dowej, wspó³-organizator Polskiego Stowarzy-szenia Mediatorów. Od 1984 r. do dziœ zatrudniony w Pañstwowym Instytucie Geologicznym. Recenzent litera-tury biznesowej i samokszta³ceniowej. Ma ponad 25 lat praktyki w rokowaniach indywidualnych, grupowych i zbio-rowych; obserwator i uczestnik dzia³añ lobbingowych oraz ustawodawczych zwi¹zków zawodowych, mened¿erów i polityków. Uczestniczy³ w szkoleniach trenerów japoñskich, kanadyjskich, angielskich, francuskich, holenderskich i szwedzkich. Recenzent bestsellerów Philipa Kotlera, Clausa Möllera, Stephena R. Coveya, Alla Riesa i Edwarda de Bono — podziela oraz upowszechnia ich podejœcie do zarz¹dzania w³asnym ¿yciem i prac¹. Zwolennik rozwoju ludzkiego potencja³u, samorozwoju — autoedukacji; popularyzator technik poprawy produktywnoœci i jakoœci.
Micha³ GIENTKA
Jest absolwentem Wydzia³u Geo-logii Uniwersytetu Warszawskiego, ze specjalnoœci¹ geologia stratygra-ficzno-poszukiwawcza. W latach 1975–1990 pracowa³ w Pañstwo-wym Instytucie Geologicznym, pocz¹tkowo jako asystent, potem starszy asystent, a nastêpnie kie-rownik Pracowni Geologii Z³ó¿ Kruszywa Naturalnego. W latach 1990–1998 pe³ni³ funkcjê wicedy-rektora Departamentu Geologii w Ministerstwie Ochrony Œrodowiska, Zasobów Naturalnych i Leœnictwa. Do zakresu jego obowi¹zków nale¿a³y sprawy surowcowe i legislacyjne. W roku 1998 powróci³ do pracy w Pañstwowym Instytucie Geologicznym jako g³ówny spe-cjalista w Zak³adzie Geologii Gospodarczej. Od po³owy lat 80. XX w. jest cz³onkiem Komisji Zasobów Kopalin przy Ministrze Œrodowiska. Autor i wspó³autor wielu publikacji z dziedziny geologii surowcowej i prawa geologicznego.
Prof. dr hab. Aleksander GUTERCH
Geofizyk, profesor zwyczajny w Instytucie Geofizyki Polskiej Aka-demii Nauk. Prowadzi studia w za-kresie struktury i fizyki skorupy ziem-skiej i dolnej litosfery metodami sej-smicznymi. Kierownik miêdzyna-rodowych projektów sejsmicznych POLONAISE’97, CELEBRATION 2000 i SUDETES 2003. Kierownik czterech ekspedycji geodynamicz-nych do Antarktyki Zachodniej oraz trzech ekspedycji w rejon archipe-lagu Svalbard. Cz³onek rzeczywisty PAN, cz³onek rzeczy-wisty Akademii Europejskiej w Londynie, cz³onek ko-respondent Polskiej Akademii Umiejêtnoœci, cz³onek zwy-czajny Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Autor ponad 300 prac naukowych.
Aleksander KABZIÑSKI
Urodzony w 1945 r. w Rozprzy. Studia wy¿sze ze specjalizacj¹ eks-ploatacja odkrywkowa z³ó¿ niewê-glowych (1969), a nastêpnie studia podyplomowe w zakresie techniki strzelniczej ukoñczy³ na Wydziale Górniczym Akademii Górniczo-Hut-niczej. W latach 1969–1980 praco-wa³ w Kopalni Kwarcytu i Dolomitu w Wiœniówce — od 1973 r. na stano-wisku naczelnego in¿yniera kopalni. W latach 1980–1990 kierowa³ w Af-ryce robotami i zapleczem górniczym budów eksportowych firmy Dromex. By³ dyrektorem naczelnym Kieleckich Kopalni Kwarcytu i Dolomitu w Wiœniówce (1990–1995), a nastêpnie dyrektorem firmy Progress Eco w Kielcach (1995–1998). Od roku 1996 wspó³pracuje z firm¹
Blastex-pol Sp. z o.o. Wspó³za³o¿yciel (1993), a od 1998 r. prezes
Zarz¹du Polskiego Zwi¹zku Pracodawców Producentów Kruszyw. Inicjator powo³ania Polskiego Forum Przemys³u Wydobywczego. Cz³onek Komitetu Górnictwa PAN. Autor licznych publikacji w bran¿owych pismach specjalistycz-nych. Zasadniczym celem jego dzia³ania jest integracja pol-skiego œrodowiska producentów kruszyw.
Kajetan LIPIÑSKI
Wy¿sze studia ukoñczy³ na Wy-dziale Geologii Uniwersytetu War-szawskiego, uzyskuj¹c dyplom ma-gistra geologii in¿ynierskiej i hydro-geologii. W latach 1965–1975 pra-cowa³ w Gdañskim Przedsiêbior-stwie Produkcji Kruszywa i Us³ug Geologicznych Kruszgeo. W latach 1975–2005 pracowa³ w Urzêdzie Wo-jewódzkim w Gdañsku jako geolog, a od 1982 r. jako g³ówny geolog wojewódzki. Od stycznia 2006 r. jest geologiem wojewódzkim w Urzêdzie Marsza³kowskim Województwa Pomorskiego. Przewodniczy Konwentowi Geologów Wojewódzkich przy G³ównym Geologu Kraju.
Prof. dr hab. Stanis³aw LORENC
Absolwent studiów geologicz-nych na Uniwersytecie Wroc³aw-skim, gdzie uzyska³ te¿ stopnie naukowe doktora (1973) i doktora habilitowanego (1982). Od 1989 r. pracuje na Uniwersytecie im. A. Mic-kiewicza w Poznaniu. Tytu³ nauko-wy profesora otrzyma³ w 1994 r. Zajmuje siê petrografi¹ ska³ osado-wych. Bada³ m.in. utwory cechsz-tynu z monokliny przedsudeckiej oraz wapienie wojcieszowskie z G. Kaczawskich. W ostatnich latach koncentruje siê na badaniach wspó³czesnych osadów oceanicznych. Jest auto-rem ponad 100 publikacji naukowych i wielu opracowañ archiwalnych. Wypromowa³ 7 doktorów i kilkudziesiêciu magistrów geologii. By³ dyrektorem Instytutu Nauk Geo-logicznych UWr., Instytutu Geologii UAM oraz cz³onkiem komitetów naukowych i redakcyjnych. Aktualnie jest rek-torem UAM.
Miros³aw MALISZEWSKI
Absolwent Uniwersytetu Wroc-³awskiego — magister geologii stra-tygraficzno-poszukiwawczej. W roku 1993 ukoñczy³ na Uniwersytecie Wroc³awskim studia podyplomowe z zakresu ochrony i kszta³towania œrodowiska. Pracowa³ jako geolog kopalniany (1984–1988), dokumen-tator z³ó¿ wêgla kamiennego i bru-natnego (1988–1993) oraz kierow-nik Dzia³u Marketingu i Organizacji Produkcji w PG we Wroc³awiu
Pro-xima S.A. (1994–2001). Od kilku lat uczestniczy w pracach
Dolnoœl¹skiego Konsorcjum Geoœrodowiskowego LOGEC, zrzeszaj¹cego najwiêksze jednostki badawczo-rozwojowe i przedsiêbiorstwa regionu. W 2004 r. przewodniczy³ jednej z grup roboczych opracowuj¹cych Dolnoœl¹sk¹ Strategiê Innowacji. Dyrektor ds. Produkcji i Marketingu w Przed-siêbiorstwie Geologicznym we Wroc³awiu Proxima S.A. Cz³onek Rady Geologicznej od 29.07.2005 r.
Prof. AGH, dr hab. in¿. Jacek MATYSZKIEWICZ Studia na Wydziale Geologicz-no-Poszukiwawczym Akademii Gór-niczo-Hutniczej ukoñczy³ w 1983 r., uzyskuj¹c Medal im. St. Staszica dla Najlepszego Absolwenta w roku akademickim 1982/1983. Doktorat z nauk przyrodniczych (AGH) obro-ni³ z wyró¿nieniem w 1990 r., a ha-bilitacjê (AGH) w 1998 r. Specjali-zuje siê w sedymentologii i diagene-zie wêglanów oraz utworów krze-mionkowych, w szczególnoœci utwo-rów górnej jury Wy¿yny Krakowsko-Wieluñskiej i Karpat. Wspó³pracuje z niemieckimi oœrodkami naukowymi w Erlangen, Berlinie i Stuttgarcie, które pozna³ przebywaj¹c na stypendiach: Deutscher Akademischer Austauschdienst
dacji Humboldta (1996–1997). Ostatnio intensywnie wspó³-pracuje równie¿ z Uniwersytetem Cluj-Napoca (Rumu-nia). Na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Œrodowi-ska AGH jest od 1999 r. kierownikiem Zak³adu Kartografii Geologicznej, a od 2006 r. Zak³adu Analiz Œrodowisko-wych i Kartografii. Wyk³ada i prowadzi praktyki terenowe. W latach 1999–2002 pe³ni³ funkcjê prodziekana, w okresie 2002–2005 by³ kierownikiem studiów doktoranckich, a od 2005 r. pe³ni funkcjê dziekana. Jest cz³onkiem Senatu AGH. Od 1983 r. cz³onek Polskiego Towarzystwa Geologiczne-go; w latach 1999–2004 przewodnicz¹cy Oddzia³u Kra-kowskiego; w kadencjach 2003–2005 i 2005–2008 prze-wodnicz¹cy PTG. Od 2003 r. pe³ni funkcjê przewodni-cz¹cego Komisji Nauk Geologicznych Oddzia³u Krakow-skiego Polskiej Akademii Nauk, od 1999 r. jest cz³onkiem Polskiego Komitetu International Geoscience Programme (wczeœniej International Geological Correlation Programme).
Mateusz MROZ
W 1994 roku ukoñczy³ Wydzia³ Geologii Uniwersytetu Warszaw-skiego — specjalizacjê ochrona œrodowiska. Jest te¿ absolwentem Podyplomowego Studium Oceny i Wyceny Zasobów Naturalnych Œrodowiska, organizowanego przez Szko³ê G³ówn¹ Gospodarstwa Wiej-skiego AR w Warszawie. Praco-wa³ w: Krajowym Zarz¹dzie Parków Narodowych, Ministerstwie Ochrony Œrodowiska, Zasobów Naturalnych i Leœnictwa, Biurze Pe³nomocnika Rz¹du ds. Konwencji Klimatycznej, a tak¿e w stacjach telewizyjnych: TVP S.A.,
RTL 7 i Telewizji PULS (Familijna S.A.). By³ cz³onkiem rad
nadzorczych: Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Œrodo-wiska i Gospodarki Wodnej we Wroc³awiu, Zespo³u Zbior-ników Wodnych Czorsztyn–Niedzica–Sromowce Wy¿ne S.A. oraz Miejskiego Przedsiêbiorstwa Wodoci¹gów i Kana-lizacji w G³ogowie. Jest jednym z za³o¿ycieli Ligi Republi-kañskiej (1993), a tak¿e cz³onkiem za³o¿ycielem Stowa-rzyszenia na rzecz Zrównowa¿onego Rozwoju.
Prof. dr hab. Micha³ SACHANBIÑSKI
Urodzony w 1939 r. w Szepi-tówce. Zajmuje siê mineralogi¹, geo-chemi¹ i gemmologi¹. Profesor zwy-czajny Uniwersytetu Wroc³awskie-go. Kierownik Muzeum Mineralo-gicznego i Zak³adu Gemmologii Instytutu Nauk Geologicznych UWr. Od 2003 roku rektor Szko³y Wy¿-szej Rzemios³ Artystycznych i Za-rz¹dzania we Wroc³awiu. W latach 1984–1987 prorektor Uniwersytetu Wroc³awskiego, w latach 1987–2001 dyrektor Instytutu Nauk Geologicznych UWr. Jest cz³on-kiem: Komisji Muzealnej Miêdzynarodowej Asocjacji Mi-neralogicznej (IMA), Polskiego Towarzystwa Mineralogicz-nego (cz³onek za³o¿yciel i cz³on. ZG w latach 1981–2000), Polskiego Towarzystwa Gemmologicznego (od 1989 r. wiceprzewodnicz¹cy ZG), Komisji Nauk o Ziemi Oddzia³u Wroc³awskiego PAN (przewodnicz¹cy od 1990 r.),
Komi-1998–1990, cz³onek prezydium od 1995 r.), Deutsche Gemmologische Gesselschaft (od 1985), Rady Naukowej Muzeum Ziemi PAN (od 1983), Komitetu Redakcyjnego
Przegl¹du Geologicznego. By³ cz³onkiem Rady
Geologicz-nej przy MOŒZNiL (1990–1992) i Pañstwowej Rady Ochrony Œrodowiska (1988–1992). W roku 2005 otrzy-ma³ godnoœæ honorowego cz³onka Polskiego Towarzystwa Mineralogicznego. Jest autorem oko³o 200 prac nauko-wych. Do jego osi¹gniêæ naukowych nale¿y miêdzy inny-mi: opisanie (wraz z A. P³atonowem, P. Wróblewskim i S. Ignatowem) nieznanej dotychczas w przyrodzie odmiany kwarcu — prasiolitu; odkrycie i udokumentowanie z³o¿a agatów w Górach Kaczawskich oraz z³o¿a wermikulitu i talku w Wirach (masyw Œlê¿y); wynalezienie (z J. Choj-canem i M. Szuszkiewiczem) nowej metody badania mikrostruktury minera³ów, opartej na zjawisku anihilacji pozytonów oraz stwierdzenie wystêpowania platynowców i z³ota w zwietrzelinach niklonoœnych Dolnego Œl¹ska. Obecnie wraz z zespo³em pracuje nad zastosowaniem nie-niszcz¹cych metod spektroskopowych do badañ geolo-gicznych.
Prof. dr hab. Jan ŒRODOÑ
Urodzony w 1947 r. Tytu³ magis-tra otrzyma³ w 1970 r. (AGH); pracê doktorsk¹ obroni³ w 1975 r. (AGH), a habilitacyjn¹ w 1986 r. (AGH). Tytu³ naukowy profesora otrzyma³ w 1994 r. Od 1971 r. pracownik naukowy krakowskiego oœrodka In-stytutu Nauk Geologicznych PAN; w latach 1992–1995 kierownik oœrod-ka krakowskiego; w latach 2001–2004 zastêpca dyrektora Instytutu Nauk Geologicznych PAN ds. naukowych. Pracowa³ te¿ w laboratoriach zagranicznych (5 lat w USA: Case Western Reserve University w Cleveland, USGS w Denver i Boulder, ChevronTexaco w Houston oraz 3 lata we Francji: INRA w Wersalu i CNRS w Strasburgu). Spe-cjalizuje siê w mineralogii i geologii i³ów ze szczególnym uwzglêdnieniem grupy illitu i smektytu oraz w problema-tyce diagenezy basenów sedymentacyjnych. Prowadzi pra-ce metodyczne z zakresu rentgenograficznej identyfikacji minera³ów mieszanopakietowych, rentenograficznych metod pomiaru gruboœci krystalitów minera³ów ilastych, rengeno-graficznych metod analizy iloœciowej sk³adu mineralnego ska³, interpretacji pomiarów wieku illitu metod¹ K-Ar. Prowadzi³ te¿ prace dotycz¹ce charakterystyki chemicznej minera³ów z grupy illitu i smektytu, mechanizmu illityza-cji, wietrzenia minera³ów grupy illitu i smektytu, studia historii diagenezy w Karpatach i basenie ba³tyckim oraz historii przeobra¿eñ hydrotermalnych kaldery Silverton w
Colorado. Cz³onek rad redakcyjnych miêdzynarodowych czasopism poœwiêconych badaniom i³ów — Clay Minerals i Clays and Clay Minerals (do 1998 r.) — cz³onek honoro-wy Czeskiej i S³owackiej Grupy Ilastej, laureat Jackson Award Towarzystwa Badañ I³ów (USA) oraz Hoffman Award Europejskiej Asocjacji Badañ I³ów (ECGA), wice-prezydent zagraniczny Francuskiego Towarzystwa Mine-ralogów i Krystalografów (1992), od 2003 r. prezydent ECGA.
Janusz SWADOWSKI
W 1963 r. ukoñczy³ Wydzia³ Geologiczno-Poszukiwawczy Aka-demii Górniczo-Hutniczej w Krako-wie — specjalizacja: geologia z³ó¿ wêgli. W latach 1963–1977 praco-wa³ w Dziale Dokumentacji Z³ó¿ Przedsiêbiorstwa Geologicznego w Katowicach (jako geolog) oraz w Kopalni Wêgla Kamiennego
Murc-ki w Katowicach-Murckach (jako
geolog górniczy). Od 1979 r. pracu-je w administracji centralnej, aktual-nie jako radca ministra w Departamencie Restrukturyzacji Przemys³u Ministerstwa Gospodarki. W latach 1977–1979 oraz 1986–1987 bra³ udzia³ w pracach geologicznych przy poszukiwaniu z³ó¿ wêgla kamiennego w Algierii.
Dr Micha³ Marcin ¯YWIECKI
Ukoñczy³ VI Liceum Ogólno-kszta³c¹ce im. T. Reytana w War-szawie. Studia magisterskie odby³ w zakresie geologii stratygraficz-no-poszukiwawczej na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszaw-skiego. Na tej samej Alma Mater obroni³ doktorat z dziedziny geolo-gii naftowej i geochemii. Odby³ sta¿ Programu Tempus PHARE w Scottish Universities Research and Reactor Centre w Glasgow (Szko-cja). Jest pe³nomocnikiem dziekana Wydzia³u Geologii Uniwersytetu Warszawskiego ds. wspó³pracy z przemys³em. Za³o¿y³ i prowadzi firmê OG Petroleum Consulting, œwiadcz¹c¹ us³ugi w zakresie prac badawczo-rozwojowych w dziedzinie nauk o Ziemi. Wspó³pracuje z wieloma insty-tutami badawczymi, uczelniami i firmami komercyjnymi na terenie Europy, zajmuj¹cymi siê sedymentologi¹, geo-chemi¹, budownictwem, geologi¹ i in¿ynieri¹ naftow¹ oraz inwestycjami w przemyœle naftowym. Jest cz³onkiem nastêpuj¹cych towarzystw naukowych: AAPG, IAS, PTG, SEPM i SPE.
