Teatrologia w dydaktyce
uniwersyteckiej.
Biuletyn Polonistyczny 15/46, 55-57
55
-Sekcja "Archiwum Tłumaczeń" uzyskała zezwolenie na wydanie w formie powielonej "Archiwum Tłumaczeń". Zeszyt ten za wierać będzie teksty teoretycznoliterackie tłumaczone przez stu dentów trzeciego roku filologii polskiej. Przewodniczącym Sek cji był mgr Józef Japola.
Redakcja "Polonisty" (przewodniczący: Piotr Doroszewski)wy- dała kolejny numer "Polonisty", poświęcony zagadnieniom metody ki - opracowany przez studentów IY roku, i uzyskała pozwolenie na wydawanie rocznika zawierającego nagrodzone prace studentów.
Problemom poezji poświęcony był także organizowany przez za rząd Eoła cykl spotkań z twórcami i teoretykami poezji. Odbyły się cztery spotkania - ze Stanisławem Barańczakiem ("Jaka poe zja jest dzisiaj potrzebna"', Janem Błońskim ("Tendencje baro kowe we współczesnej poezji"', Anną P o g o n o T / s k ą i Jackiem Biere- zinem (wieczory autorskie'.
Członkowie Eoła wzięli również udział w X Ogólnopolskim Stu denckim Sympozjum Teatrologicznym w Toruniu, gdzie nasze śro dowisko reprezentowały trzy referaty:"Adaptacja sceniczna>Peer Gynta*C w warszawskim teatrze >Ateneum<C" (Irena Rudzka, stud. III r. - III nagroda'; "Sposoby kształtowania przestrzeni i ich funkcje znaczeniowe w jednoaktówce Mrożka ^ Z a b a w a <^. " (Maria Rosińska, stud. II r. - wyróżnienie'; "Zabiegi adaptacyjne E. Brauna w pracy nad tekstem C.K.Norwida ^ Aktor <. (3arbara Bień kowska - stud. III r.'. Jako jedyny z dyskutantów otrzymał na grodę stud. Jan Ciechowicz. Opiekę nad sekcją "Zjazdową" spra
wował mgr K.Lewko. .
Opracował Mgr M.Lewko
TEATROLOGIA W DYDAK TYCE UNIWERSYTECKIEJ Konferencja naukowa
’.V dniach 10-11 listopada 1972 r. odbyła się - zorganizowana przez Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego - II konferencja poświęcona "Teatrologii w dydaktyce uniwersy teckiej". Na program Konferencji złożyło się 1 1 referatów i ko munikatów, w których przedstawiciele różnych ośrodków akademic kich dzielili się swoimi doświadczeniami w zakresie nauczania i
56
-wiedzy o fceatrze»loraz dyskusja. C pracach podejmowanych v po szczególnych ośrodkach mówili kolejno: doc.dr Stanisław K a- s z y ń s k i (UŁ), doc. dr Eoman T a b o r s k i (U77),doc. dr Jarosław M a c i e j e w s k i (UAM), dr Janusz D e g 1 e r (UV?r), prof. dr Irena S ł a w i ń s k a (KUL). Po nadto mgr Krzysztof M i k l a s z e w s k i (Kraków) wygło sił referat na temat "Współczesne teorie teatralne w dydakty ce uniwersyteckiej", mgr Urszula A s z y k (UL' - "Ikono grafia w ćwiczeniach teatrologicznych", mgr Anna K u l i - g o w s k a ( U D - "Dokumentacja historycznoteatralnaw łódz kim ośrodku badań nać dramatem i teatrem", przedstawicielka WSP Kraków - "Wiedza o teatrze w kształceniu nauczyciela-po- lonisty", mgr Edward O r z e c h o w s k i (UJ' - "Dokumen tacja historycznoteatralna w Uniwersytecie Jagiellońskim".
W pierwszym dniu w ooradach udział wzięli: instruktor do spraw teatru przy 7/ydziale Kultury KC PZPP. Zygmunt Jagielski i prorektor PWST w Warszawie Jan Skotnicki.
Referaty i dyskusja wykazały, iż we wszystkich właściwie ośrodkach uniwersyteckich prowadzone są seminaria magisterskie i badania naukowe w dziedzinie teatrologii. Odbywają się one jednak, niestety, w warunkach "partyzantki" bądź "półparty- zantki", a prowadzący zajęcia zmuszeni-są realizować program minimum - ze względu na bardzo przeciążony obecnie program studiów polonistycznych (gdzie zazwyczaj znajduje "schronie nie" teatrologia). tego rodzaju sytuacji nie może być oczy wiście mowy o kształceniu wysoko kwalifikowanych specjalistów, lecz jedynie o wstępnej inicjacji w tę dziedzinę wiedzy.
Toteż kulminacyjnym punktem programu stała się dyskusja nad przedstawionym przez ośrodek krakowski projektem (doc.dra Jerzego G o t a ' regularnych pięcioletnich studiów teatrolo gicznych. Zabierający głos w dyskusji stwierdzili konieczność utworzenia katedry bądź instytutu, zajmującego się w całym te go słowa znaczeniu pracą badawczą i dydaktyczną w dziedzinie teorii i historii sztuk widowiskowych (teatru, filmu i tele wizji' na tle ogólnej teorii kultury,'z możliwością specjali zacji w każdej z wrymienionych dyscyplin.
Powstanie tego rodzaju placówki nie jest oczywiście spra wą prostą: wiele mówiono na konferencji o trudnośćiao.*
co 57 co
-gramowych, kadrowych, o realnych możliwościach zatrudnienia dla przyszłych absolwentów. Pomimo to jednak uczestnicy Kon ferencji byli jednomyślni w opinii, źe - oprócz utrzymania i stniejących placówek przy polonistyce (co jest umotywowane przede wszystkim aktualnymi wymogami programu szkoły średniej) - istnieje pilna potrzeba założenia placówki specjalistycznej kształcącej pracowników naukowych, wysoko kwalifikowanych
dzia-♦
łączy kulturalnych, kierowników i sekretarzy literackich teat rów, zespołótf filmowych, radia i telewizji,dobrze przygotowa nych kandydatów na studia reżyserskie, krytyków i dziennika rzy, redaktorów działów w wydawnictwach itd. Potrzeby społe czno-kulturalne zdają się w tym przypadku nie podlegać dysku sji.
Poza tym zgłoszone zostały projekty międzyuczelnianej wy miany pracowników naukowych (historyków i teoretyków ’ teatru)
oraz współpracy przedstawicieli różnych ośrodków w zakresie prac tego wymagających (np. słowniki, encyklopedie,prace zbio rowe). Powrócono również do zgłoszonej już na poprzedniej kon ferencji (Łódź, 1 9 6 9^ idei założenia "Biuletynu Teatrologicz- nego" (na wzór "Biuletynu Polonistycznego").
’ Br Zbigniew Osiński Uniwersytet 'Warszawski Z PRAC K ATEDRY FILOLOGII WĘGIERSKIEJ UW
N A D POLSKO-WĘGIERSKIMI STOSUNKAM I LITERACKIM I I K ULTURALNYM I
Powołana do życia na podstawie polsko-węgierskiej umowy kulturalnej w 1952 r., Katedra Filologii Węgierskiej Uniwer sytetu Warszawskiego obchodzi w roku bieżącym dwudziestolecie istnienia. Z tej okazji w dniach 25-27 X 1972 r. odbyła się sesja naukowa z udziałem uczonych polskich i zagranicznych,po święcona dziejom polsko-węgierskich stosunków literackich i kulturalnych oraz pewnym aspektom ich powiązań z innymi lite raturami Europy środkowej i wschodniej.
Problematyka stosunków polsko-węgierskich od początku zaj mowała centralne miejsce w badaniach naukowych pracowników Ka tedry i grona związanych z nią badaczy. Grono to, początkowo
