Acta Agrophysica, 2010, 15(2), 409-415
ZAWARTOŚĆ TŁUSZCZU ORAZ TOKOFEROLI W NASIONACH KRAJOWYCH ODMIAN SZARŁATU (AMARANTHUS CRUENTUS L.)
W WARUNKACH ZRÓśNICOWANEGO NAWOśENIA MAKROELEMENTAMI
Barbara Skwaryło-Bednarz
Wydział Nauk Rolniczych w Zamościu, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie ul. Szczebrzeska 102, 22-400 Zamość
e-mail: barbara.skwarylo@up.lublin.pl
S t r e s z c z e n i e . W doświadczeniu polowym przeprowadzonym w latach 2005-2006 zbadano wpływ zróŜnicowanego nawoŜenia makroelementami na zawartość tłuszczu oraz α-, β-, γ- i δ- tokoferolu w nasionach krajowych odmian szarłatu. Czynnikami doświadczenia były: dwie odmiany szarłatu– Rawa i Aztek oraz trzy wzrastające poziomy nawoŜenia NPK (1 – bez nawoŜenia, 2 – 90 N kg·ha-1, 60 P2O5 kg·ha-1, 60 K2O kg·ha-1; 3 – 130 N kg·ha-1, 70 P2O5 kg·ha-1, 70 K2O kg·ha-1). Na
podstawie wyników badań moŜna wnioskować, Ŝe zawartość tłuszczu w nasionach szarłatu była istotnie uzaleŜniona od odmiany oraz wariantu nawoŜenia makroelementami. Szczególnie duŜą zawartość tłuszczu w nasionach uzyskano przy najwyŜszym poziomie nawoŜenia NPK. WyŜszą zawartością tłuszczu w nasionach cechowała się odmiana Aztek niŜ Rawa. Stwierdzono, Ŝe odmia-ny szarłatu istotnie róŜnią się między sobą zawartością: α, β, γ-tokoferolu oraz całkowitą ich ilością. WyŜszą zawartością α- i γ-tokoferolu oraz ogólną ich zawartością cechowały się nasiona odmiany Aztek niŜ Rawa. Nasiona odmiany Rawa posiadały istotnie więcej β-tokoferolu niŜ odmiany Aztek. NawoŜenie wzrastającymi dawkami NPK miało istotny wpływ tylko na ilość β-tokoferolu w nasio-nach szarłatu.
S ł o w a k l u c z o w e : zawartość tłuszczu, tokoferole, szarłat WSTĘP
Amarantus, nazywany w Polsce szarłatem, zaliczany jest do grupy roślin pseudo-zboŜowych. Jego nasiona cechują się wysoką wartością odŜywczą (Prokopowicz 2001, Rutkowska 2006, Skwaryło-Bednarz i Brodowska 2009, Skwaryło-Bednarz i Krzepiłko 2009, Skwaryło-Bednarz i Nalborczyk 2006). W grupie roślin zboŜowych amarantus wyróŜnia się najwyŜszą zawartością tłuszczu, od 5 do 9% (Songin 1999).
Zaletą lipidów szarłatu jest nie tylko skład kwasów tłuszczowych, lecz obecność składników rozpuszczonych w jego oleju (Rutkowska 2006). Bardzo wartościowym składnikiem frakcji kwasów tłuszczowych jest skwalen (5-8%) oraz tokoferole i toko-trienole (Nalborczyk i in. 1994; Skwaryło-Bednarz i Krzepiłko 2008). Związki te są szczególnie cenne, poniewaŜ wykazują właściwości antyoksydacyjne.
Celem niniejszej pracy była ocena zawartości tłuszczu i tokoferoli w nasio-nach polskich odmian szarłatu – Rawa i Aztek w warunkach zróŜnicowanego nawoŜenia makroelementami.
MATERIAŁ I METODY
Podstawę pracy stanowi doświadczenie polowe z dwoma krajowymi odmiana-mi szarłatu (Amaranthus cruentus L.) realizowane w latach 2005-2006, na polu rolnika indywidualnego w miejscowości Bodaczów k/Zamościa. ZałoŜono go me-todą split-plot w trzech powtórzeniach. Powierzchnia mikropoletka wynosiła 1 m2. Doświadczenie załoŜono na glebie brunatnej wytworzonej z lessu, o wysokiej za-sobności w P, K i Mg oraz lekko kwaśnym odczynie (pH w l mol KCl·dm-3 – 5,9).
W doświadczeniu przyjęto następujące czynniki: dwie odmiany szarłatu (Rawa i Aztek) oraz 3 warianty nawoŜenia makroelementami NPK (kg·ha-1) (1 – obiekt bez nawoŜenia, 2 – 90 N, 60 P2O5, 60 K2O; 3 – 130 N, 70 P2O5, 70 K2O). NawoŜenie fosforem w postaci polifoski oraz potasem w postaci soli potasowej zastosowano jesienią. Azot w formie saletry amonowej wprowadzono do gleby wiosną w dwóch równych-podzielonych dawkach. Jedną zastosowano przed siewem, drugą natomiast 4 tygodnie po wschodach roślin. Nasiona dwóch odmian szarłatu (Rawa i Aztek) wysiewano w III dekadzie maja, w rzędy co 48cm. Wszystkie zabiegi uprawowe i pielęgnacyjne przeprowadzono zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami prawidłowej agrotechniki. Zbioru nasion dokonano w drugiej połowie października.
W nasionach oznaczono zawartość tłuszczu metodą Soxhleta w Centralnym Laboratorium Analitycznym UP w Lublinie. Ponadto oznaczono: α-, β-, γ- i δ-tokoferol metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC) według zmodyfikowanej metody Panfili i in. (2003) w Centralnym Laboratorium Instytu-tu Zootechniki, Państwowego InstyInstytu-tuInstytu-tu Badawczego w Aleksandrowicach.
Uzyskane w niniejszej pracy wyniki liczbowe opracowano statystycznie oraz obliczono najmniejsze istotne róŜnice testem Tukeya z 5% ryzykiem błędu. Za-mieszczone w pracy wyniki są średnimi z dwóch lat.
WYNIKI I DYSKUSJA
Ilość tłuszczu w nasionach szarłatu była istotnie uzaleŜnione od odmiany oraz wariantu dostarczonych do gleby makroelementów (tab. 1). Średnia zawartość
tłuszczu w nasionach odmiany Aztek była o około 6,3% wyŜsza niŜ dla odmiany Rawa (tab. 1). Szczególnie duŜą zawartość tłuszczu w nasionach uzyskano przy trzecim poziomie nawoŜenia NPK. Dla odmiany Rawa wynosił 6,43%, natomiast dla odmiany Aztek 6,76% (tab. 2). Średnia zawartość tłuszczu w nasionach szar-łatu uzyskana w niniejszych badaniach jest wyŜsza niŜ otrzymana przez Tömösk-özia i in. (2009) – 5,95% i niŜsza niŜ przez Dodok i in. (2006) – 7,32% oraz Ra-tusz i Wirkowską (2006) – 7,10%.
Tabela 1. Zawartość tłuszczu w nasionach (%) Table 1. Content of fat in seeds (%)
NawoŜenie Fertilization Odmiana Rawa Rawa variety Odmiana Aztek Aztec variety Średnio Mean 1 5,88 6,56 6,22 2 6,40 6,65 6,53 3 6,43 6,76 6,60 Średnio – Mean 6,24 6,66 –
NIR0,05 – LSD0.05 nawoŜenie – fertilization 0,30; odmiana – variety 0,24.
Wielu autorów podkreśla, Ŝe nasiona róŜnych odmian szarłatu mogą róŜnic się miedzy sobą zawartością tłuszczu (Bressani 1994, Tömösközia i in. 2009). Wpływ na ilość tłuszczu w nasionach mają warianty nawoŜenia makroelementami oraz gatunek szarłatu (Bressani i in. 1987). Z badań Bressani i in. (1987) wynika, ze nawoŜenie wzrastającymi dawkami makroelementów u gatunku Amaranthus caudatus sprzyja gromadzeniu tłuszczu w nasionach, natomiast u gatunku Ama-ranthus cruentus powoduje zmniejszenie jego ilości.
Istotnymi składnikami wchodzącymi w skład frakcji lipidowej nasion szarłatu są tokoferole (Januszewska-Jóźwiak i Synowiecki 2008). Cechują się duŜą ak-tywnością przeciwrodnikową. Ich funkcja polega na ochronie lipidów błonowych oraz zapasowych (Szymańska i in. 2009). Najprawdopodobniej tokoferole wpły-wają na ograniczenie ich peroksydacji (Li i in. 2008). U roślin całkowita ilość tokoferoli wzrasta w okresie dojrzewania owoców, w tym szczególnie zawartość i β-tokoferolu (Szymańska i in. 2009). Badania naukowe dowodzą, Ŝe α-tokoferol jest zaliczany do najsilniejszych przeciwutleniaczy rozpuszczalnych w tłuszczach (Wijtmans i in. 2003; Nogala-Kałucka i in. 2009).
W badanych nasionach zidentyfikowano cztery homologi tokoferolu: α-, β-, γ-, i δ-tokoferol, przy czym dominującą formą był β-tokoferol (tab. 2).
Z niniejszych badań wynika, Ŝe wzrastające dawki nawozów miały istotny wpływ tylko na zawartość β-tokoferolu w nasionach szarłatu. NaleŜy podkreślić,
iŜ nawoŜenie bardziej sprzyjało wzrostowi tego homologu tokoferolu w nasionach odmiany Rawa niŜ Aztek.
Tabela 2. Zawartość tokoferoli w nasionach szarłatu (mg·kg-1s.m.)
Table 2. Content of tocopherols in seeds of amaranthus (mg kg-1 d.m.)
NawoŜenie Fertilization Tokoferole – Tocopherols α ß γ δ całkowita ilość tokoferoli Total content of tocopherols Odmiana Rawa – Rawa variety
1 13,25 24,27 1,38 1,26 40,16
2 11,63 24,81 1,28 1,26 38,98
3 11,49 30,29 0,57 0,89 43,24
Średnio
Mean 12,12 26,46 1,08 1,14 40,80
Odmiana Aztek – Aztec variety
1 14,41 19,51 3,58 11,46 48,96 2 13,99 19,86 3,58 11,20 48,63 3 15,46 23,66 3,46 10,83 53,41 Średnio Mean 14,62 21,01 3,54 11,16 50,33 NIR0,05 LSD0.05 nawoŜenie fertilization ns 3,85 ns ns ns NIR0,05 LSD0.05 odmiana variety 0,71 2,31 0,21 ns 2,33
Stwierdzono natomiast istotne róŜnice w zawartości α-, β- i γ-tokoferolu oraz całkowitej jego ilości pomiędzy odmianami szarłatu. Średnia ilość α- i γ-tokoferolu w nasionach odmiany Aztek była wyŜsza niŜ w nasionach odmiany Rawa odpowiednio o 17,1% oraz 69,5%. Nasiona odmiany Aztek były zdecydo-wanie uboŜsze (o około 25,9%) pod względem zawartości ß-tokoferolu niŜ od-miana Rawa. Generalnie uzyskana ilość ß-tokoferolu w nasionach szarłatu jest porównywalna z ilością otrzymaną przez Gunstone i in. (2007) i zdecydowanie wyŜsza niŜ uzyskana przez Lehmann i in. (1994).
Według Leon-Camacho i in. (2001) nasiona Amaranthus cruentus zawierają we frakcji lipidowej podobną ilość α-tokoferolu jak olej palmowy czy rzepakowy. Otrzymane w niniejszej pracy ilości α-tokoferolu w nasionach Amaranthus cruen-tus są zbliŜone do uzyskanych przez Lehmann i in. (1994). Ponadto trzeba zazna-czyć, Ŝe uzyskane w niniejszej pracy ilości γ-, i δ-tokoferolu są wyŜsze niŜ uzy-skane u tego gatunku przez Lehmann i in. (1994).
Średnia całkowita ilość homologów tokoferoli w nasionach szarłatu odmiany Aztek była wyŜsza o 18,9% niŜ w nasionach odmiany Rawa. odmiany Rawa wy-nosiła 40,80 mg·kg-1s.m, a odmiany Aztek 50,33 mg·kg-1s.m. Gunstone i in. (2007) podają, Ŝe średnia zawartość tokoferoli w nasionach Amaranthus cruentus wynosi 4,94 mg·100g-1s.m.nasion (49,40 mg·kg-1s.m.). Wahać się moŜe w prze-dziale od 2,80 do 7,80 mg·100g-1s.m (28,00 do 78,00 mg·kg-1s.m.). Uzyskane wyniki całkowitej zawartości tokoferoli mieszczą się w niniejszym przedziale liczbowym.
Na podstawie uzyskanych rezultatów moŜna zasugerować, Ŝe spoŜywanie nasion szarłatu oraz produktów przygotowanych na ich bazie wzbogaci dietę człowieka w tokoferole. Jest to tym bardziej waŜne, ze są one syntetyzowane tylko przez rośliny i nieliczne sinice (Munne-Bosch 2005). Ich obecność w poŜy-wieniu jest bardzo istotna ze względu na pełnione funkcje przez witaminę E oraz jako naturalnego przeciwutleniacza (Nogala-Kałucka i in. 2009). Ponadto tokofe-role mogą wpływać na łagodzenie stanów zapalnych, a nawet ich ograniczenie (Januszewska-Jóźwiak i Synowiecki 2008).
WNIOSKI
1. Zawartość tłuszczu w nasionach szarłatu była istotnie uzaleŜniona od odmia-ny oraz wariantu nawoŜenia makroelementami. Szczególnie duŜą zawartość tłuszczu w nasionach uzyskano przy najwyŜszym poziomie nawoŜenia NPK. WyŜszą zawar-tością tłuszczu w nasionach cechowała się odmiana Aztek niŜ Rawa.
2. Odmiany szarłatu istotnie róŜniły się między sobą zawartością: α, β, γ -tokoferolu i całkowitą ich ilością. WyŜszą zawartością α, δ-tokoferoli oraz całkowitą ich zawartością cechowały się nasiona odmiany Aztek niŜ Rawa. Nasiona odmiany Rawa posiadały istotnie więcej β-tokoferolu niŜ odmiany Aztek.
3. NawoŜenie wzrastającymi dawkami NPK miało istotny, dodatni wpływ tylko na ilość β-tokoferoli w nasionach szarłatu. Istotnie więcej β-tokoferolu zawierały nasiona odmiany Rawa niŜ Aztek.
PIŚMIENNICTWO
Bobrzecka D., Faruga A., Domska D., Mikulski D., Wojciechowska B., 1999.Wpływ nawoŜenia NPK, B, Cu i Zn na plon zielonki szarłatu (Amaranthus cruentus L.) oraz jej wartość jako paszy dla kur. Zesz. Probl. Post. Nauk Roln., 468, 291-299.
Bressani R., Gonzales J.M., Elias L.G., Melgar M., 1987. Effect of fertilizer application on the yield, protein and fat content, and protein quality of raw and cooked grain of three amaranth species. Plant Foods for Human Nutrition, 37, 59-57.
Bressani, R., 1994. Composition and nutritional properties of amaranth. In: Amaranth-biology, chemistry and technology. Ed O. Paredes-Lopez, CRC Press, London, 185-206.
Dodok L., Modhir A.A., Halásová G., Poláček I., HozováB., 2006. Importance and utilization of amaranth in food industry Part I. Characteristic of grain and average chemical constitution of whole amaranth flour. Molecular Nutrition & Food Research, 38, 4, 378-381.
Gunstone F.D., Harwood J.L., Dijkstra A.J., 2007. The lipid handbook. CRC Press, Taylor & Fran-cis Group, 73.
Januszewska-Jóźwiak K., Synowiecki J., 2008. Charakterystyka i przydatność składników szarłatu w biotechnologii Ŝywności. Biotechnologia, 3(82), 89-102.
Lehmann J.W., Putnam D.H., Qureshi A.A., 1994. Vitamin E isomers in grain amaranth
(Amaran-thus spp.). Lipids, 29 (3), 177-181.
Leon-Camacho M., Garcia-Gonzalez D.L., Aparicio R., 2001. A detailed study of amaranth
(Ama-ranthus cruentus L.) oil fatty profile. Eur Food Res.Technol., 213, 349-355.
Li Y., Wang Z., Sun X., Tang K., 2008. Current opinions on the functions of tocopherol based on the genetic manipulation of tocopherol biosynthesis in plant. J. Int. Plant Biol., 50, 1057-1069. Munne-Bosch S., 2005. The role of α-tocopherol in plant stress tolerance. J. Plant Physiol., 162,
743-748.
Nalborczyk E., Wróblewska E., Marcinkowska E., Roszewski R., 1994. Amaranthus – perspektywy uprawy i wykorzystania. Wyd. SGGW, Warszawa.
Nogala-Kałucka M., Lampart-Szczapa E., KrzyŜostaniak I., Siger A., 2009. Natywne antyoksydacy-jną biokomponenty preparatów łubinowych. śywność – Nauka, Technologia, Jakość, 4(65), 70-78.
Panfili G., Fratianni A., Irano M., 2003. Normal phase high-performance liquid chromatography method for the determination of tocopherols and tocotrienols in cereals. Journal Agriculture Food Chemistry, 51, 3940-3944.
Prokopowicz D.2001. Właściwości zdrowotne szarłatu (Amaranthus cruentus L.). Medycyna Wet., 57(8), 559-562.
Ratusz K., Wirkowska M., 2006. Charakterystyka nasion i lipidów amarantusa. Rośliny Oleiste, XXVII, 243-250.
Rutkowska J., 2006. Amaranthus - roślina przyjazna człowiekowi. Przegląd Piekarski i Cukierniczy 1, 6-10.
Skwaryło-Bednarz B., Brodowska M.S.2009. Amaranth (Amaranthus cruentus L.) as a plant with pro-health properties. W: Pierwiastki, środowisko i Ŝycie człowieka. Praca zbiorowa pod red. K. Pasternaka, 280-287.
Skwaryło-Bednarz B., Krzepiłko A. 2008. ZróŜnicowane nawoŜenie NPK w szerokorzędowej uprawie szarłatu (Amaranthus cruentus L.) a całkowita zdolność antyoksydacyjna liści oraz gleby pod tą rośliną. Acta Agrophysica, 2(1), 161, 173-182.
Skwaryło-Bednarz B., Krzepiłko A., 2009. The effect of various NPK fertilizer doses on total anti-oxidant capacity of soil and amaranth leaves (Amaranthus cruentus L.). Int. Agrophysic, 23(1), 61-66.
Skwaryło-Bednarz B., Nalborczyk E., 2006. Uprawa i wykorzystanie amaranthusa. Wieś Jutra, 4 (93), 52-55.
Songin H. 1999. Szarłat. W: Szczegółowa uprawa roślin, t.1. Praca zbiorowa pod red. Jasińska Z., Kotecki A., 235-262.
Szymańska R., Nowicka B., Kruk J., 2009. Witamina E – metabolizm i funkcje. Kosmos, 58(1-2), 199-210.
Tömösközia S., Baracskaia I., Schönlechnerb R., Berghoferb E., Lásztitya R.,2009.Comparative study of composition and technological quality of amaranth. Gross chemical composition, amino acid and mineral content. Acta Alimentaria, 38 (3), 341–347.
Wijtmans M., Pratt D.A., Valgimigli L., Dilabio G.A., 2003. 6-Amino-3-pyridinols: towards diffu-sion-controlled chain-breaking antioxidants. Angew. Chem. Int. Ed. Engl., 42, 4370-4373.
CONTENT OF FAT AND TOCOPHEROLS IN SEEDS OF POLISH VARIETIES OF AMARANTHUS CRUENTUS L. IN CONDITIONS OF DIVERSIFIED FERTILIZATION WITH MACROELEMENTS
Barbara Skwaryło-Bednarz
Faculty of Agricultural Sciences in Zamość, University of Life Sciences in Lublin ul. Szczebrzeska 102, 22-400 Zamość
e-mail: barbara.skwarylo@up.lublin.pl
A b s t r a c t . The influence of diversified fertilization with macroelements on content of fat and α-, β-, γ- and δ-tocopherol in the seeds of polish varieties of amaranthus was investigated in the field experiment carried out in the years 2005-2006. The experiment involved: two varieties of amaranthus – Rawa and Aztec, and three increasing levels of NPK fertilization (1 – no fertilization; 2 – 90 N kg ha-1, 60 P2O5 kg ha-1, 60 K2O kg ha-1; 3 – 130 N kg ha-1, 70 P2O5 kg ha-1, 70 K2O kg ha-1). The results
re-veal, that the content of fat in the seeds of amaranthus largely depended on the variety of the plant and the variant of fertilization with macroelements. Exceptionally high content of fat in the seeds was observed at the highest level of NPK fertilization. Higher content of fat was found in the seeds of Aztek variety. It was observed, that both varieties of amaranthus differ in the content of α, β, γ-tocopherol and their total amount. Higher content of α, and γ-γ-tocopherol as well as their total amount was found in the seeds of Aztek variety. The seeds of Rawa variety contained significantly more β-tocopherols than the seeds of Aztek variety. Fertilization wit increasing dosages of NPK had a significant influence only on the amount of β-tocopherol in the seeds of amaranthus.
