Wiek i historia rozwoju torfowiska w Pakos³awicach
(po³udniowo-zachodnia Opolszczyzna) na podstawie badañ paleobotanicznych
Jolanta Maj
1, Mariusz Ga³ka
2Age and evolution of mire in Pakos³awice (south-western Opole Province) in the light of palaeobotanical research. Prz. Geol., 60: 110–116.
A b s t r a c t. The result of palaeobotanical studies of biogenic sediments from Pakos³awice made it possible to establish the age of limnic and peat sediments and reconstruct past plant communities and development phases of the sedimentary/sedentary basin. The investigated mire originated from overgrowth of a shallow lake. The lake formed probably as a result of thermokarst processes (permafrost thawing). Accumulation of gyttja started in the Alleröd to continue in the Younger Dryas and early Holocene (Preboreal and Boreal). The sedentation of peat deposits probably took place in the middle and late Holocene.
Keywords: palaeobotany, pollen analysis, plant macrofossils, Late Vistulian, Holocene, Grodków Plain
Pakos³awice po³o¿one s¹ ok. 40 km na po³udniowy zachód od Opola i 10 km na pó³noc od Nysy, na przedpolu Sudetów Wschodnich (ryc. 1). Morfologicznie obszar ten wchodzi w sk³ad po³udniowej czêœci Równiny Grodkowskiej (Kondracki, 2001). Badane torfowisko przylega od pó³nocy do wsi Pakos³awice i zlokalizowane jest ok. 200 m na pó³-nocny zachód od cmentarza, na wysokoœci ok. 192 m n.p.m. Wype³nia ono niewielkie bezodp³ywowe zag³êbienie o wy-miarach 250´ 100 m. Osady jeziorno-torfowe podœcielone s¹ i³ami barwy zielonej. Maksymalna mi¹¿szoœæ dobrze zachowanych osadów biogenicznych wynosi ok. 4 m w centralnej czêœci zbiornika (Badura & Przybylski, 1992). Badania paleobotaniczne osadów jeziornych i torfo-wych z Pakos³awic wykonano w celu okreœlenia ich wieku na podstawie sukcesji zbiorowisk roœlinnych, przedsta-wienia zmian florystycznych wywo³anych dzia³alnoœci¹ gospodarcz¹ cz³owieka i odtworzenia poszczególnych faz rozwoju zbiornika sedymentacyjnego.
Badania biostratygraficzne utworów jeziornych i torfo-wych najm³odszego odcinka czwartorzêdu omawianego regionu nale¿¹ do pionierskich. Obszar przedpola Sudetów Wschodnich omówiony zosta³ w licznych opracowaniach geologicznych, w wiêkszoœci ograniczonych jednak do pod³o¿a krystalicznego b¹dŸ pokrywy paleogeñskiej i neo-geñskiej (dawniej trzeciorzêdowej) oraz plejstocenu. Dotych-czas nie wykonano analiz paleobotanicznych utworów biogenicznych póŸnego vistulianu i holocenu mimo wystêpo-wania na tym terenie osadów torfowych tego wieku (m.in. Piwocki, 1979; Szymak, 1989). Najbli¿ej po³o¿onym sta-nowiskiem posiadaj¹cym opracowanie palinologiczne jest torfowisko z Szumiradu ko³o Olesna (Równina Opolska), w którym wyró¿niono jedynie osady póŸnego holocenu (Baranowska, 2000).
METODYKA BADAÑ
Osady do badañ pobrano z zachodniej czêœci torfowiska przy u¿yciu œwidra typu Instorf o œrednicy puszki 5 cm.
Uzyskano profil osadów gytiowo-torfowych o mi¹¿szoœci 300 cm i nastêpuj¹cej litologii:
– 0–22 cm – torf zielny, silnie roz³o¿ony; – 22–37 cm – torf zielny, œrednio roz³o¿ony;
– 37–137 cm – torf zielny, turzycowy, s³abo roz³o¿ony; – 137–147,5 cm – gytia grubodetrytusowa z torfem zielnym;
– 147,5–287 cm – gytia drobnodetrytusowa, bezwêgla-nowa;
– 287–300 cm – gytia drobnodetrytusowa, zailona. Analizie py³kowej poddano 60 próbek pobieranych w odstêpach 5-centymetrowych. Próbki przygotowano do analizy przez gotowanie w 10-procentowym roztworze KOH, a nastêpnie macerowano je metod¹ acetolizy Erdtmana (Faegri & Iversen, 1989; Sadowska & Ch³opek, 2003). Podstaw¹ obliczeñ procentowych udzia³ów sporomorf by³a suma py³ku drzew i krzewów (AP) oraz roœlin zielnych (NAP). Frekwencja sporomorf by³a wyj¹tkowo wysoka, o czym œwiadczy oznaczenie ponad 1000 ziaren py³ku na
J. Maj M. Ga³ka
1
Starostwo Powiatowe w Nysie, ul. Moniuszki 9-10, 48-300 Nysa; j.maj@powiat.nysa.pl.
2
Zak³ad Biogeografii i Paleoekologii, Instytut Geoekologii i Geoinformacji, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, ul. Dziêgielowa 27, 61-680 Poznañ; gamarga@wp.pl.
50km badane stanowisko investigated site Wroc³aw Opole Pakos³awice Wzgórza Trzebnickie Trzebnica Hills Dolny Œl¹sk Lower Silesia Górny Œl¹sk Upper Silesia Sudety Wschodnie Eastern Sudetes Odra Odra Wis³a POLSKA POLAND CZECHY CZECH REP. Nysa
Ryc. 1. Lokalizacja badanego stanowiska Fig. 1. Locality of investigated site
powierzchni mniejszej ni¿ 1 cm2. Udzia³ procentowy roœlin wodnych i zarodnikowych obliczono w stosunku do sumy podstawowej (AP + NAP). Wyniki analizy py³kowej przed-stawiono na diagramie py³kowym (ryc. 2).
Analizie szcz¹tków roœlinnych poddano ca³y rdzeñ o mi¹¿szoœci 300 cm. Próbki o objêtoœci ok. 50 cm3 pobie-rano co 5 cm. Osad szlamowano pod strumieniem ciep³ej wody na sitach o gruboœci oczek 0,25 mm i 0,5 mm. Pozo-sta³e na sitach makrofosylia generatywne (owoce, nasiona, ³uski owocowe) i wegetatywne (ig³y, ³uski p¹czkowe, epi-dermy) oznaczano wed³ug kluczy, a nastêpnie konserwo-wano na szalce w p³ynie konserwuj¹cym (Bertsch, 1941; Körber-Grohne, 1964; Grosse-Brauckmann, 1972, 1974; Tobolski, 2000).
W celu uœciœlenia chronostratygrafii badanych utwo-rów wykonano dwa datowania radiowêglowe w Poznañ-skim Laboratorium Radiowêglowym.
WYNIKI
Historia szaty roœlinnej okolic Pakos³awic i wiek osadów
Znaczne zró¿nicowanie taksonomiczne spektrów py³-kowych, odzwierciedlone na diagramie py³kowym, pozwo-li³o na wyró¿nienie szeœciu lokalnych poziomów zespo³ów py³kowych – L PAZ (tab. 1, ryc. 2).
Betula-Pinus-Juniperus L PAZ (PAK-1, g³êbokoœæ
300–262 cm). Spektra py³kowe tego poziomu wskazuj¹ na wystêpowanie w okolicach Pakos³awic zwartych lasów brzozowo-sosnowych (Betula-Pinus sylvestris) z udzia³em ja³owca (Juniperus). Tereny wilgotne, prawdopodobnie znajduj¹ce siê w bezpoœrednim s¹siedztwie zbiornika wod-nego, porasta³y turzycowiska, zaroœla wierzbowe (Salix) i brzoza kar³owata (Betula nana). Na suchszych i bardziej otwartych siedliskach wystêpowa³y zbiorowiska trawiaste o charakterze stepowym z bylic¹ (Artemisia) i komoso-watymi (Chenopodiaceae). Na podstawie takiego obrazu zbiorowisk roœlinnych osady jeziorne poziomu PAK-1 przypisaæ mo¿na do póŸnego vistulianu – allerödu. Wiek odpowiadaj¹cy temu interstadia³owi potwierdza równie¿ datowanie metod¹ radiowêglow¹ (11 290 ± 100 BP).
Pinus-Betula-NAP L PAZ (PAK-2, g³êbokoœæ 262– 177 cm). W poziomie tym zapisana jest przebudowa zbiorowisk leœnych w wyniku pogorszenia siê warunków klimatycznych. Dosz³o do rozluŸnienia pokrywy leœnej i powstania rozrzedzonych lasów sosnowo-brzozowych (Pinus sylvestris-Betula). W tym czasie wiêksz¹ rolê zaczê³y odgrywaæ zbiorowiska terenów otwartych, na których roz-przestrzeni³ siê ja³owiec (Juniperus). Na znaczeniu zyska³a równie¿ roœlinnoœæ stepowo-tundrowa z brzoz¹ kar³owat¹ (Betula nana), bylic¹ (Artemisia), a tak¿e komosowatymi (Chenopodiaceae). Siedliska wilgotniejsze opanowane by³y g³ównie przez zaroœla wierzbowe (Salix) i turzycowiska oraz zbiorowiska zio³oroœli z jaskrem (Ranunculus), rutewk¹ (Thalictrum), przytuli¹ (Galium) i wi¹zówk¹
(Fili-pendula). Taki sk³ad zbiorowisk roœlinnych pozwala na
okreœlenie wieku osadów jeziornych poziomu na m³odszy dryas.
Betula-Pinus L PAZ (PAK-3, g³êbokoœæ 177–162 cm).
Na badanym terenie dominowa³y lasy brzozowo-sosnowe (Betula-Pinus sylvestris) z domieszk¹ wi¹zu (Ulmus) i nie-licznymi ja³owcem (Juniperus) oraz dêbem (Quercus). Zbiorowiska te charakteryzowa³y siê wiêkszym zwarciem
drzewostanu ni¿ w okresie poprzednim. W tym czasie w okolicach Pakos³awic zaznaczy³a siê lokalna zmiana warunków wodnych. Spadek udzia³u roœlin z rodziny Cype-raceae, wierzby (Salix) i roœlin wodnych, w tym glonów z rodzaju Pediastrum, wskazuje na mniej korzystne warunki. Prawdopodobnie spowodowane one by³y postêpuj¹cym procesem zarastania zbiornika. Œwiadczy o tym równie¿ wzrost udzia³u pa³ki szerokolistnej (Typha latifolia), która jest wskaŸnikiem poprawy warunków termicznych (Iver-sen, 1973; Ralska-Jasiewiczowa i in., 2004b). Zbiorowiska roœlin zielnych porastaj¹cych okoliczny teren tworzy³y zespo³y trawiaste z bylic¹ (Artemisia). W domieszce wy-stêpowa³y tak¿e roœliny z rodziny ró¿owatych (Rosaceae), baldaszkowatych (Apiaceae) i z³o¿onych (Asteraceae).
Przedstawiony obraz szaty roœlinnej, który cechuje pojawienie siê taksonów o wiêkszych wymaganiach ter-micznych, wskazuje na postêpuj¹ce ocieplanie klimatu. Spektra py³kowe osadów sugeruj¹ ich wiek preborealny.
Pinus-Betula L PAZ (PAK-4, g³êbokoœæ 162–147 cm).
Uzyskane spektra py³kowe pozwalaj¹ przypuszczaæ, ¿e na omawianym terenie dominowa³y lasy mieszane z prze-wag¹ sosny (Pinus sylvestris) i znacznym udzia³em brzozy (Betula) oraz leszczyn¹ (Corylus) w podszyciu. Systema-tycznie rozprzestrzenia³ siê w tym czasie wi¹z (Ulmus), który wraz z jesionem (Fraxinus), wierzb¹ (Salix) i olsz¹ (Alnus) tworzy³ zapewne lasy ³êgowe, wystêpuj¹ce w miej-scach o wiêkszej wilgotnoœci pod³o¿a. Sk³adnikiem lasu o mniejszym znaczeniu sta³ siê œwierk (Picea). Podobnie jak w poprzednim poziomie, na roœlinnoœæ zieln¹ sk³ada³y siê g³ównie zbiorowiska traw (Poaceae). Osady poziomu PAK-4 zaliczono do okresu borealnego, co potwierdzi³o ich datowanie metod¹ radiowêglow¹ (8690 ± 50 BP).
Alnus-Corylus-Quercus L PAZ (PAK-5, g³êbokoœæ
147–47 cm). Poziom rozpoczyna siê wyraŸn¹ przebudow¹ zbiorowisk leœnych badanego terenu. Rozwinê³y siê zwarte lasy liœciaste, charakteryzuj¹ce siê obecnoœci¹ leszczyny (Corylus), dêbu (Quercus) i brzozy (Betula) oraz nieco mniejsz¹ domieszk¹ lipy (Tilia). W istotnych iloœciach pojawi³y siê takie drzewa jak buk (Fagus) i grab (Carpinus). Rzadziej wystêpowa³ klon (Acer). Po raz pierwszy noto-wano wskaŸnikowe roœliny ciep³olubne – kalinê (Viburnum) i jemio³ê (Viscum). Tereny podmok³e porasta³y zaroœla olszynowe z jesionem (Fraxinus) i wierzb¹ (Salix). Such-sze siedliska zajmowa³y bory sosnowo-œwierkowe (Pinus
sylvestris-Picea). Wœród roœlin zielnych obecne by³y
rodzaje zwi¹zane z dzia³alnoœci¹ cz³owieka. Reprezento-wa³y je przede wszystkim zbo¿a: ¿yto (Secale), rzadziej pszenica (Triticum) oraz chwast tych upraw – chaber b³awatek (Centaurea cyanus). W tym czasie na terenach otwartych wystêpowa³y zbiorowiska ³¹kowe z trawami (Poaceae), bylic¹ (Artemisia), babk¹ lancetowat¹
(Plan-tago lanceolata) i roœlinami z rodziny baldaszkowatych
(Apiaceae), z³o¿onych (Asteraceae) i jaskrowatych (Ranun-culaceae), których obecnoœæ mo¿e œwiadczyæ o prowadzo-nej gospodarce pasterskiej (Behre, 1981). Wiek tego odcinka profilu jest dyskusyjny. Spektra py³kowe omawia-nego poziomu wykazuj¹ cechy zarówno okresu atlantyc-kiego, jak i subborealnego.
Alnus-Picea-Abies L PAZ (PAK-6, g³êbokoœæ 47–
5 cm). W odcinku stropowym profilu obserwowano stop-niowe zwiêkszenie udzia³u œwierka (Picea), jod³y (Abies) i buka (Fagus) oraz spadek udzia³u wi¹zu (Ulmus). Mo¿na przypuszczaæ, ¿e w tym okresie zyska³y na znaczeniu bory ze œwierkiem i sosn¹ (Pinus) oraz lasy jod³owo-bukowe.
G³êbokoœæ [cm] Depth [cm] Lata14C BP Radiocarbon dates Litologia Lithology LP A Z Wiek osadu Age of sediment Dr zewa i kr zewy Trees and shrubs Roœliny zielne Herbaceous plants AP NAP PA K -6 Alnus-Picea -Abies PA K -3 Betula-Pinus P AK-5 Alnus-Cor ylus -Quercus PA K -4 Pinus-Betula PA K -2 -NAP Pinus-Betula PA K -1 Betula-Pinus -Juniperus SB A T/SB ? BO PB YD AL tor f zielny herbaceous peat gytia grubodetr ytusowa z tor fem coarse detritous gyttja with peat gytia drobnodetr ytusowa fine detritous gyttja i³ clay 8690 ± 5 0 B P 11290 ± 100 BP 5 15 25 35 45 55 65 75 85 95 115 125 135 145 155 165 175 185 195 105 215 225 235 245 255 265 275 285 295 205 3% 3% 3% 5% 10% 10% 10% 10% 10% 5% 3% 3% 3% 3% 3% 5% 5% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 3% 5% 5% 5% Betula Pinus sylvestris Betula nana t. Juniperus Salix Ulmus Quercus Corylus avellana Alnus Tilia cordata t. Picea abies Acer Fraxinus excelsior Carpinus betulus Fagus sylvatica Abies alba Viburnum Viscum Poaceae Cyperaceae Artemisia Apiaceae Asteroideae Calluna vulgaris Centaurea cyanus t. Chenopodiaceae Filipendula Galium t. Plantago lanceolata t. Ranunculaceae Rosaceae Rumex acetosa t. Thalictrum Urtica Secale cereale Triticum Roœliny wodne, bagienne i zarodnikowe W ater , aquatic and cr yptogamic plants Typha latifolia Myriophyllum spicatum Nymphaea alba t. Sphagnum Filicales monolete Pediastrum boryanum Pediastrum integrum 50% 50% Ranunculus t. anal. J. Maj
Ryc. 2. Diagram py³kowy stanowiska Pakos³awice. Objaœnienia: AP – krzewy, NAP – roœliny zielne, SB – subborealny,
AT – atlantycki, BO – borealny, PB – preborealny, YD – m³odszy dryas, AL – alleröd
Fig. 2. Percentage pollen diagram from Pakos³awice. Explanations: AP – shrubs, NAP – herbaceous plants, SB –
Lokalne poziomy zespo³ów py³kowych Local pollen assemblage zones (L PAZ) G³êbokoœæ Depth [cm] Opis Description PAK-6 Alnus-Picea-Abies 47–5
Systematyczny wzrost udzia³u Picea (œwierk), który osi¹ga tu swoje maksimum wynosz¹ce 20%. Znaczne wartoœci Alnus (olcha) i Corylus (leszczyna) – maks. wynosz¹ce odpowiednio 16,2% i 16,1%. Mniejsze znaczenie maj¹ Quercus (d¹b), Tilia (lipa) i Fraxinus (jesion). Wzrastaj¹ udzia³y procentowe py³ku rodzajów Abies (jod³a) – max. 5,5%, Carpinus (grab) – max. 3,2% i Fagus (buk) – max. 3,2%. Spadek iloœci Ulmus (wi¹z) (1,3%). Ca³kowity udzia³ roœlin zielnych rzadko przekracza 10%. Z roœlin wodnych i bagiennych w najwiêkszych iloœciach wystêpuje Typha latifolia (pa³ka szerokolistna)
Systematic increase of Picea (spruce), with its maximum values reaching 20%. Considerable share of Alnus (alder) and Corylus (hazel) – max. 16,2% and 16,1%, respectively. Relatively low frequencies of Quercus (oak), Tilia (lime) and Fraxinus (ash). Increase of share of Abies (fir) (max. 5,5%),
Carpinus (hornbeam) (max. 3,2%) and Fagus (beech) (max. 3,2%). Decrease of Ulmus (elm) (1,3%).
The total share of herbaceous plants rarely exceeds 10%. Among aquatic and swamp plants, the dominating genus was Typha latifolia (broadleaf cattail)
PAK-5
Alnus-Corylus-Quercus 147–47
WyraŸna przewaga py³ku drzew i krzewów (maksymalny udzia³ 85%) nad roœlinami zielnymi. Betula (brzoza) traci na znaczeniu, jednak jej udzia³ jest jeszcze doœæ wysoki (10,3–17,4%). Pinus sylvestris (sosna zwyczajna) notowano w mniejszych iloœciach (10,4–25,1%). Licznie reprezentowane s¹ drzewa i krzewy liœciaste, zw³aszcza Corylus (leszczyna), Alnus (olcha), Quercus (d¹b), Tilia (lipa) i Ulmus (wi¹z). W postaci ci¹g³ych niskoprocentowych krzywych, jedynie sporadycznie przekraczaj¹cych udzia³ 2%, wystêpuj¹ Carpinus (grab), Fagus (buk) i Abies (jod³a). W grupie roœlin zielnych pojawiaj¹ siê py³ki bêd¹ce wskaŸnikami antropogenicznymi. Najwiêksze znaczenie ma Artemisia (bylica) (maks. 1,4%) oraz py³ek Secale cereale (¿yto zwyczajne). Py³ki roœlin wodnych i bagiennych obecne s¹ w ni¿szych iloœciach. Wzrasta udzia³ paprotnikowców (Filicales monolete)
Significant domination of trees and shrubs (max. 85%) over herbaceous plants. Despite constant gradual decrease of Betula (birch) values, its share was still considerably high (10,3–17,4%). Pinus
sylvestris (scots pine) recorded in smaller quantities (10,4–25,1%). Abundant presence of pollen
grains of deciduous trees and shrubs, especially of Corylus (hazel), Alnus (alder), Quercus (oak), Tilia (lime) and Ulmus (elm). Constant low percentage curves of Carpinus (hornbeam), Fagus (beech) and
Abies (fir), only sporadically exceeding 2%. Among herbaceous plants, anthropogenic indicators
pollen appeared, with the highest values for the genera Artemisia (sagebrush) (max. 1,4%) and Secale
cereale (rye). Pollen grains of aquatic and swamp plants present in low numbers. Increase of Filicales
monolete (fern) share
PAK-4
Pinus-Betula 162–147
Systematyczny spadek udzia³u py³ku Betula (brzoza) do wartoœci 31,9% i wzrost Pinus sylvestris (sosna zwyczajna) (maks. 42,7%). W niskich iloœciach notowano Ulmus (wi¹z), Fraxinus (jesion) i Salix (wierzba). Pojedyncze ziarna py³ku Quercus (d¹b), Alnus (olcha) Fagus (buk) i Tilia (lipa). Wœród roœlin zielnych dominuj¹ Poaceae (trawy). Roœliny wodne i bagienne reprezentuj¹ g³ównie ziarna py³ku Nymphaea alba (grzybienie bia³e)
Systematic decrease of Betula (birch) (min. 31,9%) and increase of Pinus sylvestris (scots pine) (max. 42,7%) pollen grains share. Low percentages of Ulmus (elm), Fraxinus (ash) and Salix (willow). Single pollen grains of Quercus (oak), Alnus (alder), Fagus (beech) and Tilia (lime) recorded. Among herbaceous plants, the highest values were found for grass pollen (Poaceae). Aquatic and swamp plants were mostly represented by Nymphaea alba (european white waterlily) pollen grains
PAK-3
Betula-Pinus 177–162
Przewaga ziaren py³ku Betula (brzoza) (48,2%) nad Pinus sylvestris (sosna zwyczajna) (maks. 34,9%). Pozosta³e drzewa i krzewy zanikaj¹ lub wystêpuj¹ w bardzo niskich iloœciach. Roœliny zielne, których udzia³ w tym poziomie wynosi œrednio oko³o 16%, reprezentowane s¹ przede wszystkim przez rodzinê Poaceae (trawy). Roœliny wodne i bagienne reprezentowane s¹ g³ównie w postaci ziaren py³ku
Nymphaea alba (grzybienie bia³e)
Domination of Betula (birch) (max. 48,2%) over Pinus sylvestris (scots pine) (max. 34,9%). Other trees and shrubs clearly disappear or were recorded in very low quantities. Herbaceous plants, with average share of 16%, were represented mainly by the Poaceae family (grasses). Among aquatic and swamp plants, Nymphaea alba (european white waterlily) pollen grains dominated
PAK-2
Pinus-Betula-NAP 262–177
Dominuje Pinus sylvestris (sosna zwyczajna). Mniejszy udzia³ Betula (brzoza) – maksymalne wartoœci nie przekraczaj¹ 37,3%. Zwiêksza siê udzia³ py³ku Salix (wierzba), Betula nana (brzoza kar³owata) i Juniperus (ja³owiec). Ulmus (wi¹z) i Corylus (leszczyna) oraz Quercus (d¹b) wystêpuj¹ sporadycznie. Spoœród roœlin zielnych (ca³kowity udzia³ 20–33%) Cyperaceae (ciborowate) zdecydowanie dominuj¹ nad Poaceae (trawy). Kulminacje krzywych, wynosz¹ce odpowiednio 6,6% i 5,7%, nale¿¹ do rodziny Ranunculaceae (jaskrowate) i rodzaju Artemisia (bylica). Znacz¹cymi taksonami s¹ Myriophyllum spicatum (wyw³ócznik k³osowy), jak równie¿ glony rodzaju Pediastrum
Domination of Pinus sylvestris (scots pine). Decrease of Betula (birch) – its maximum values did not exceed 37,3%. Increase of number of Salix (willow), Betula nana (dwarf birch) and Juniperus (juniper) pollen grains. Pollen grains of Ulmus (elm), Corylus (hazel) and Quercus (oak) found sporadically. Among herbaceous plants (with total share of 20–33%), the Cyperaceae family definitely prevail over Poaceae (grasses). The maximum share of Ranunculaceae (buttercup family) and Artemisia (sagebrush), with the respective values of 6,6% and 5,7%. Considerable presence of Myriophyllum
spicatum (eurasian watermilfoil) pollen and Pediastrum algae spores
PAK-1
Betula-Pinus-Juniperus 300–262
W spektrach py³kowych dominuje Betula (brzoza), osi¹gaj¹ca maksimum wynosz¹ce 49,2%. Znaczne wartoœci Pinus sylvestris (sosna zwyczajna) (33,3–38,8%). Ci¹g³e krzywe tworz¹ Salix (wierzba),
Betula nana (brzoza kar³owata) i Juniperus (ja³owiec). Sporadycznie notowano py³ek Ulmus (wi¹z), Quercus (d¹b) i Corylus (leszczyna). Roœliny zielne reprezentowane s¹ g³ównie przez Cyperaceae
(ciborowate), Poaceae (trawy) i Artemisia (bylica)
Pollen spectra are dominated by Betula (birch), with its highest values reaching 49,2%. Considerably high values of Pinus sylvestris (scots pine) (33,3–38,8%). Constant presence of Salix (willow), Betula
nana (dwarf birch) and Juniperus (juniper). Single pollen grains of Ulmus (elm), Quercus (oak) and Corylus (hazel) found. Herbaceous plants represented mostly by Cyperaceae and Poaceae (grasses)
and Artemisia (sagebrush) NAP – roœliny zielne / herbaceous plants
Tab. 1. Charakterystyka lokalnych poziomów zespo³ów py³kowych (L PAZ) Table 1. Description of local pollen assemblage zones (L PAZ)
Tereny otwarte poroœniête by³y g³ównie przez trawy (Poaceae). Na siedliskach bardziej zasobnych w azot rozwinê³y siê zbiorowiska z pokrzyw¹ (Urtica). Spektra py³kowe tej czêœci profilu zaliczono do okre-su okre-subborealnego.
Rozwój i etapy przemian
zbiornika sedymentacyjno-sedentacyjnego w Pakos³awicach
Na podstawie analizy sk³adu botanicznego osa-dów biogenicznych wype³niaj¹cych zbiornik aku-mulacyjny w Pakos³awicach wydzielono szeœæ faz jego rozwoju odpowiadaj¹cych poziomom makro-szcz¹tkowym – MAZ (ryc. 3).
MAZ I PAK Potamogeton lucens (g³êbokoœæ 300–260 cm). Ten etap rozwoju zbiornika to faza jeziorna z populacj¹ rdestnicy po³yskuj¹cej
(Pota-mogeton lucens), bêd¹cej gatunkiem dominuj¹cym.
Towarzyszy³y jej rdestnica stêpiona i p³ywaj¹ca (Potamogeton obtusifolius, Potamogeton natans). Obecnoœæ Potamogeton lucens wskazuje na eutro-ficzny charakter zbiornika i jego niewielk¹, nie-przekraczaj¹c¹ 3 m g³êbokoœæ (Podbielkowski & Tomaszewicz, 1996). Faza ta odpowiada intersta-dia³owi alleröd.
MAZ II PAK Potamogeton-Batrachium (g³êbo-koœæ 260–175 cm). To stadium basenu sedymenta-cyjnego odpowiada okresowi funkcjonowania zbior-nika wodnego, w którym wystêpowa³y rdestnice (bez mo¿liwoœci wyró¿nienia gatunku dominu-j¹cego) oraz w³osienicznik (Batrachium). W osa-dach przypisanych temu poziomowi notowano rów-nie¿ rdestnicê nitkowat¹ (Potamogeton filiformis). Jest to gatunek borealno-alpejski, którego po³udniowa granica wspó³czesnego zasiêgu oddalona jest od Pakos³awic o ok. 250 km (Meusel i in., 1965; Hulten & Fries, 1986). Obecnoœæ tego gatunku rdestnicy na badanym obszarze spowodowana by³a jego migracj¹ na po³udnie podczas och³odzenia klimatu w m³odszym dryasie. Zmiana warunków termicznych przyczyni³a siê do przekszta³cenia sk³adu gatunko-wego roœlin wodnych. Obecny licznie w poprzed-niej fazie Potamogeton lucens zanik³, pojawi³y siê natomiast gatunki toleruj¹ce ni¿sze temperatury. W osadach tego poziomu nie stwierdzono makro-fosyliów drzew (brzozy i sosny). Zmniejszenie udzia³u brzozy (Betula) w strukturze lasów zaznacza siê tak¿e w diagramie py³kowym. Poziom odpo-wiada stadia³owi m³odszego dryasu.
MAZ III PAK
Chara-Nymphaea-Cerato-phyllum (g³êbokoœæ 175–137 cm) odzwierciedla
etap wyp³ycaj¹cego siê jeziora, w którym wystêpo-wa³y ramienice z rodzaju Chara, grzybieñ bia³y
00 0 0 0 00 0 0 0 00 0 0 0 0 00 00 00 0 00 0 0 0 0 0 0 00 0 0 0 0 0 0 0 0 00 0 0 0 0 1 1 11 1 33 20 40 12 24 22 0 4 0 3 0 6 0 3 3 3 3 3 6 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 2 2 2 2 2 2 2 2 4 4 4 4 24 12 15 15 30 48 2 3 1 1 1 1 0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 110 120 130 140 150 160 170 180 190 100 210 220 230 240 250 260 270 280 290 200 300 Dr zewa Trees Carpinus betulus – o Betula pubescens – o Betula pendula – o Pinus sylvestris – i Roœliny wodne Aquatic plants
Potamogeton lucens – end Potamogeton natans – end P. obtusifolius – end
P. filiformis – end P. praelongus – end P. crispus – end
Groenlandia densa – end ? Batrachium sp. – o Ceratophyllum demersum – o Myriophyllum spicatum – o Nymphaea alba – n Typha sp. – o Sparganium minimum – o Sparganium emersum – o Cladium mariscus – n Oenanthe aquatica – o Alisma plantago-aquatica – n Roœliny tor fowiskowe Mire Plants Ranunculus sceleratus – o Menyanthes trifoliata – n Carex lasiocarpa – o Carex pseudocyperus – o Carexcf.diandra– o Carex sp. – otr Lycopus europaeus – o Comarum palustre – n Juncuscf.articulatus– n Epilobium palustre – n Viola palustris – n Rumex sp. – o Potentilla sp. – n Urtica dioica – o Poaceae – o Betula pubescens – ³o
Pinus sylvestris – ³p cf.Pinus sylvestris– n
Carex sp. – odw Betulasec.Albae– ³o
Betulasec.Albae– o
Chara sp. – oos P. acutifolius – end P. sp. – end Carex nigra/elata – o Inne Other G³êbokoœæ [cm] Depth [cm] Cirsiumcf.palustre– o VI P A K Carex -Juncus VP A K Typha -Sparganium -Carex IV P A K Carex III P A K Chara -Nymphaea -Ceratophyllum II P A K Potamogeton -Batrachium IP A K Potamogeton lucens MAZ
Ryc. 3. Diagram makroszcz¹tków roœlinnych.
Objaœ-nienia: MAZ – poziomy makroszcz¹tkowe, o – owoc, otr – owoc trójboczny, odw – owoc dwuboczny, n – nasiono, end – endokarp, oos – oospora, ³o – ³uska owocowa, ³p – ³uska p¹czkowa, i – ig³a
Fig. 3. Plant macrofossils diagram. Explanations:
MAZ – macrofossil zones, o – fruits, otr – trigonous fruit, odw – biconvex fruit, n – seeds, end – endocarp, oos – oospores, ³o – fruit scales, ³p – bud scales, i – needles
(Nymphaea alba) oraz rogatek sztywny (Ceratophyllum
demersum). Z koñcem fazy zbiornik wodny zosta³ zaroœniêty
przez roœliny szuwarowe z dominuj¹c¹ pa³k¹ (Typha) i uleg³ wype³nieniu osadami biogenicznymi.
MAZ IV PAK Carex (g³êbokoœæ 137–115 cm). Sta -dium odpowiada okresowi rozwoju torfowiska niskiego i odk³adania torfu przez turzyce: czarn¹ (Carex nigra) i nibyciborowat¹ (Carex pseudocyperus) oraz bobrka trój-listkowego (Menyanthes trifoliata). Na torfowisku licznie wystêpowa³ w tym czasie równie¿ siedmiopalecznik b³otny (Comarum palustre).
MAZ V PAK Typha-Sparganium-Carex (g³êbokoœæ 115–60 cm). W osadach torfowych tego poziomu najlicz -niej notowano orzeszki turzycy nitkowatej (Carex
lasio-carpa), ob³ej (Carex cf. diandra) oraz nibyciborowatej
(Carex pseudocyperus). Faza wyznacza etap, w którym dosz³o do zmiany warunków wodnych na torfowisku. Obecnoœæ w osadach nasion grzybienia bia³ego (Nymphaea
alba) oraz organów generatywnych pa³ki (Typha),
je¿o-g³ówki pojedynczej (Sparganium emersum), k³oci wiecho-watej (Cladium mariscus) i kropid³a wodnego (Oenanthe
aquatica) wskazuje na zwiêkszenie wilgotnoœci i
podto-pienie torfowiska. Ta zmiana warunków hydrologicznych wyra¿ona jest równie¿ w znacznej iloœci py³ku roœlin wod-nych i glonów. W próbkach poziomu stwierdzono frag-menty mchów brunatnych, których udzia³ siêga³ maksymal-nie 10% masy czêœci wegetatywnych. Notowano ponadto ulistnione ³ody¿ki mchu Meesia triquetra i listki rodzaju
Drepanocladus oraz sporadycznie listki mchów torfowców
z sekcji Cuspidata, których obecnoœæ wskazuje na zakwa-szenie siedliska.
MAZ VI PAK Carex-Juncus (g³êbokoœæ 60–0 cm). Ostatni etap rozwoju zbiornika akumulacji biogenicznej w Pakos³awicach to okres funkcjonowania torfowiska niskiego, na którym g³ównymi roœlinami torfotwórczymi by³y turzyce. W tym poziomie najliczniej notowano orzeszki turzycy nitkowatej (Carex lasiocarpa) i bobrka trójlistkowego (Menyanthes trifoliata). Stwierdzono rów-nie¿ nasiona situ cz³onowatego (Juncus cf. articulatus). Dok³adniejsza rekonstrukcja roœlinnoœci na podstawie ana-liz makroszcz¹tków jest niemo¿liwa z powodu mocnego roz³o¿enia torfu.
PODSUMOWANIE
W wyniku przeprowadzonych badañ ustalono, ¿e aku-mulacja osadów w zbiorniku stanowiska Pakos³awice roz-poczê³a siê w póŸnym vistulianie i trwa³a przez wiêksz¹ czêœæ holocenu. Na podstawie badañ palinologicznych wydzielono interstadia³ alleröd (g³êbokoœæ 300–262 cm) i stadia³ odpowiadaj¹cy m³odszemu dryasowi (g³êbokoœæ 262–177 cm), a z holocenu okresy preborealny (g³êbokoœæ 177–162 cm) i borealny (g³êbokoœæ 162–147 cm). Dys-kusyjny natomiast jest wiek czêœci osadów torfowych pochodz¹cych z g³êbokoœci 147–47 cm (atlantycki/sub-borealny?). Osady z g³êbokoœci 47–5 cm przypisano okre-sowi subborealnemu.
Zbiornik jeziorny w Pakos³awicach powsta³ w allerödzie. Prawdopodobnie wytopienie wiecznej zmarzliny spowodo-wa³o utworzenie siê niewielkiego bezodp³ywowego za-g³êbienia, w którym po fazie jeziornej, trwaj¹cej do koñca okresu borealnego, rozwinê³o siê torfowisko niskie. Jezioro zarasta³o w wyniku kolejno nastêpuj¹cych po sobie faz sukcesji roœlinnej, pocz¹wszy od roœlinnoœci o liœciach
zanurzonych przez roœlinnoœæ o liœciach p³ywaj¹cych i roœliny szuwarowe do roœlin torfowiskowych, z których powsta³ torf. Na podstawie badañ paleobotanicznych w historii omawianego zbiornika wydzielono szeœæ faz rozwojowych, bêd¹cych nastêpstwem zmian warunków klimatycznych.
Przemiany zbiorowisk roœlinnych w póŸnym vistulia-nie i wczesnym holocevistulia-nie odnotowane w osadach z Pako-s³awic wykazuj¹ doœæ typowe nastêpstwo w porównaniu ze zbiorowiskami z innych stanowisk Polski po³udniowo--zachodniej opracowanymi palinologicznie (Borys³awski & Kosina, 1976; Markiewicz, 1977; Supron, 1980; Marek & Casparie, 1988; Madeyska, 1989; Bara, 1990; Cichocka, 1992; Szczepanek & Stachowicz-Rybka, 2004). Na uwagê zas³uguje jednak fakt, ¿e w osadach póŸnego vistulianu stwierdzono w profilu z Pakos³awic py³ek leszczyny w iloœci dochodz¹cej do 2,5%. Jego obecnoœæ mo¿e œwiad-czyæ o kontaminacji osadów lub te¿ o niedalekim s¹siedz-twie póŸnoglacjalnych ostoi leszczyny. Bardziej prawdo-podobne wydaje siê jednak przypuszczenie pierwsze, bowiem na terenie Polski w ¿adnym stanowisku z tego wieku nie notowano wartoœci przekraczaj¹cych 1% (Miotk--Szpiganowicz i in., 2004). Tezê tê potwierdza równie¿ fakt, ¿e py³kowi leszczyny zwykle towarzysz¹ ziarna py³ku form termofilnych.
Okreœlenie czasu pocz¹tku odk³adania siê osadów tor-fowych na okres optimum klimatycznego holocenu jest skomplikowane i budzi pewne w¹tpliwoœci. Znaczny udzia³ py³ku graba i buka w spektrach odcinka profilu odpowia-daj¹cego ewentualnie temu okresowi (g³êbokoœæ 147– 47 cm), ³¹cznie z zaznaczaj¹c¹ siê obecnoœci¹ wskaŸników gospodarki ludzkiej, g³ównie zbó¿, sugeruje wiek póŸniej-szy, subborealny (m.in. Ralska-Jasiewiczowa, 1983; Lata-³owa, 2003; Ralska-Jasiewiczowa i in., 2004a; Lata³owa i in., 2004; Malkiewicz & Maj, 2010). Jednoczeœnie dane archeologiczne wskazuj¹, ¿e okolice Nysy zasiedlone by³y ju¿ w mezolicie, a pierwsi rolnicy kultur neolitycznych pojawili siê tam na pocz¹tku tego okresu, wp³ywaj¹c na przemiany œrodowiska przyrodniczego, co zaznacza siê w diagramach py³kowych tej czêœci Polski (m.in. Kulczycka--Leciejewiczowa, 1993; Masojæ, 2004; Sadowska, 2005; Furmanek & Masojæ, 2006). Stwierdzone w tym czasie doœæ znaczne iloœci py³ku ¿yta mog¹ byæ zwi¹zane z wystê-powaniem tej roœliny w charakterze chwastu w obrêbie upraw pszenicy i jêczmienia (Lityñska-Zaj¹c & Wasyli-kowa, 2005). Wiêksze – ni¿ w wiêkszoœci stanowisk Polski opracowanych palinologicznie – wartoœci buka i graba w okresie atlantyckim notowane by³y równie¿ w innych profilach Polski po³udniowo-zachodniej (Marek & Sie-dlak, 1972; Markiewicz, 1977; Gajewska-G³êbek, 1978; Marek & Casparie, 1988; Bara, 1990; Baranowska & Mal-kiewicz, 2003). Byæ mo¿e na tak wyraŸn¹ obecnoœæ tych drzew w okresie atlantyckim wp³yw mia³y lokalne dobre warunki glebowo-klimatyczne badanego regionu. Nie mo¿na równie¿ wykluczyæ luki stratygraficznej obejmu-j¹cej pocz¹tek okresu atlantyckiego w tym odcinku profilu z Pakos³awic. Taki wniosek wydaje siê potwierdzaæ zmiana spektrów py³kowych i charakteru osadu w centralnej czêœci rdzenia. Osady te mog³y byæ zerodowane przez falowanie w brze¿nej, wyp³ycaj¹cej siê czêœci zbiornika. Brak kom-pletnych sekwencji osadów w zatorfionych brzegach jezior jest doœæ powszechnym zjawiskiem (Tobolski, 2000). Utwory te mog³y równie¿ ulec czêœciowej erozji w wyniku niewiel-kich, wielokrotnie powtarzaj¹cych siê wahañ poziomu wód w z³o¿u. Zmieniaj¹ce siê warunki hydrologiczne nie
zapewniaj¹ wówczas zachowania beztlenowoœci, wskutek czego osady biogeniczne ulegaj¹ rozk³adowi. Proces ten nie jest jednak wyraŸnie widoczny w analizowanych szcz¹tkach (np. przez wiêksze skorodowanie sporomorf czy makroszcz¹tków). Na obecnym etapie badañ zagadnie-nie wieku tej czêœci osadów jest zagadnie-niemo¿liwe do katego-rycznego rozstrzygniêcia.
Zapis rozwoju zbiornika akumulacji biogenicznej w Pakos³awicach koñczy siê na okresie subborealnym. Prawdopodobnie zwi¹zane jest to z faktem, ¿e na prze³omie lat 1993/1994 torfowisko zmeliorowano, a jego centralna czêœæ wykorzystywana jest od tego czasu pod uprawy zbo¿owe. Odwodnienie torfowiska przyczyni³o siê zapewne do rozk³adu wierzchniej warstwy osadów.
LITERATURA
BADURA J. & PRZYBYLSKI B. 1992 – Objaœnienia do Szczegó³owej mapy geologicznej Polski 1 : 50 000, ark. Skoroszyce (871). Pañstw. Inst. Geol., Warszawa.
BARA M. 1990 – Stratygrafia holocenu w rejonie Gozdnicy na podsta-wie badañ palinologicznych. Arch. Zak³. Paleobot. Inst. Nauk Geol. Uniw. Wroc³., Wroc³aw [nr arch. 36].
BARANOWSKA A. 2000 – Wiek torfowiska ko³o Szumiradu (Œl¹sk Opolski) w œwietle badañ palinologicznych. Pr. Opol. Tow. Przyjació³ Nauk, Zesz. Przyr., 34: 69–93.
BARANOWSKA A. & MALKIEWICZ M. 2003 – Badania palinolo-giczne torfowisk holoceñskich na Dolnym Œl¹sku. [W:] Zastawniak E. (red.) Paleobotanika na prze³omie wieków. Botanical Guidebooks, 26: 233–248.
BEHRE K.E. 1981 – The interpretation of anthropogenic indicators in pollen diagrams. Pollen et Spores, 23: 225–245.
BERTSCH K. 1941 – Früchte und Samen. Ein Bestimmungsbuch zur Pflanzenkunde der vorgeschichtlichen Zeit. F. Enke, Stuttgart. BORYS£AWSKI Z. & KOSINA R. 1976 – Sukcesja roœlinna torfowiska w okolicy Grabowna Wielkiego. Fragm. Flor. Geobot., 22: 463–478. CICHOCKA D. 1992 – Stratygrafia utworów czwartorzêdowych w rejonie Ziêbic w oparciu o badania palinologiczne. Arch. Zak³. Paleobot. Inst. Nauk Geol. Uniw. Wroc³., Wroc³aw [nr arch. 39]. FAEGRI K. & IVERSEN J. 1989 – Textbook of pollen analysis. IV edition. John Wiley & Sons, London.
FURMANEK M. & MASOJÆ M. 2006 – Osada pierwszych rolników w Kostom³otach. Archeol. ¿ywa, 2: 9–15.
GAJEWSKA-G£ÊBEK M. 1978 – Zdjêcie geologiczne strefy Mirosto-wic wraz z analiz¹ palinologiczn¹ utworów holoceñskich. Arch. Zak³. Paleobot. Inst. Nauk Geol. Uniw. Wroc³., Wroc³aw [nr arch. 14]. GROSSE-BRAUCKMANN G. 1972 – Über pflanzliche Makrofossi-lien mitteleuropäischer Torfe, I. Gewebereste krautiger Pflanzen und ihre Merkmale. Telma, 2: 19–55.
GROSSE-BRAUCKMANN G. 1974 – Über pflanzliche makrofossilien mitteleuropäischer Torfe, II. Weitere Reste (Früchte und Samen, Moose u.a.) und ihre Bestimmungsmöglichkeiten. Telma, 4: 51–117.
HULTEN E. & FRIES M. 1986 – Atlas of North European vascular plants. North of the Tropic of Cancer. Koelnitz Scientific Books, Konigstein.
IVERSEN J. 1973 – The development of Denmark's nature since the last glacial. Danm. Geol. Unders., 5, 7C: 1–127.
KONDRACKI J. 2001 – Geografia Polski. Mezoregiony fizyczno--geograficzne. Wyd. Nauk. PWN, Warszawa.
KÖRBER-GROHNE U. 1964 – Bestimmungsschlüssel für subfossile Juncus-Samen und Gramineen-Früchte. Probleme d. Küstenforsch. Im südl. Nordseegebiet, 7: 1–47.
KULCZYCKA-LECIEJEWICZOWA A. 1993 – Osadnictwo neolitycz-ne w Polsce po³udniowo-zachodniej. Próba zarysu organizacji przestrzen-nej. Inst. Arch. Etn. Pol. Akad. Nauk, Wroc³aw.
LATA£OWA M. 2003 – Holocen. [W:] Dybova-Jachowicz S. & Sadowska A. (red.) Palinologia. Inst. Bot. Pol. Akad. Nauk, Kraków: 273–299.
LATA£OWA M., RALSKA-JASIEWICZOWA M., MIOTK--SZPIGANOWICZ G., ZACHOWICZ J. & NALEPKA D. 2004 –
Fagus sylvatica L. – Beech. [W:] Ralska-Jasiewiczowa M., Lata³owa M.,
Wasylikowa K., Tobolski K., Madeyska E., Wright H.E. & Turner C. (red.) Late Glacial and Holocene history of vegetation in Poland based on isopollen maps. W. Szafer Inst. Bot., Pol. Acad. Sci., Kraków: 95–104.
LITYÑSKA-ZAJ¥C M. & WASYLIKOWA K. 2005 – Przewodnik do badañ archeobotanicznych. Sorbus, Poznañ.
MADEYSKA E. 1989 – Type region P-f: Sudetes Mts. – Bystrzyckie Mts. [W:] Ralska-Jasiewiczowa M. (red.) Environmental changes recorded in lakes and mires of Poland during the last 13 000 years. Part three. Acta Palaeobot., 29 (2): 37–41.
MALKIEWICZ M. & MAJ J. 2010 – The local Holocene history near Tomis³aw (Lower Silesian Forests, Poland) in the light of pollen analysis. Acta Palaeobot., 50: 55–63.
MAREK S. & CASPARIE W.A. 1988 – Biostratigraphy of the mire Kunice and its relation to the transformation of lakes into mires. Acta Univ. Wratisl., Pr. Bot., 37: 21–34.
MAREK S. & SIEDLAK S. 1972 – Torfowisko Kunice a osada ³u¿ycka w Grzybianach ko³o Legnicy. Bad. fizjograf. Pol. Zach., ser. B, Biol., 23: 157–167.
MARKIEWICZ Z. 1977 – Badania petrograficzno-mineralogiczne i palinologiczne osadów czwartorzêdowych okolic Kunic ko³o Legnicy. Arch. Zak³. Paleobot. Inst. Nauk Geol. Uniw. Wroc³., Wroc³aw [nr arch. 13].
MASOJÆ M. 2004 – The Mesolithic in Lower Silesia in the light of settlement phenomena of the Kaczawa River basin. Stud. Archeol. XXXV. Wyd. Uniw. Wroc³., Wroc³aw.
MEUSEL H., JÄGER E. & WEINERT E. 1965 – Vergleichende Choro-logie der Zentraleuropäischen Flora. Bd. I. VEB Gustav Fischer Verlag, Jena.
MIOTK-SZPIGANOWICZ G., ZACHOWICZ J., RALSKA--JASIEWICZOWA M. & NALEPKA D. 2004 – Corylus avellana L. – Hazel. [W:] Ralska-Jasiewiczowa M., Lata³owa M., Wasylikowa K., Tobolski K., Madeyska E., Wright H.E. & Turner C. (red.) Late Glacial and Holocene history of vegetation in Poland based on isopollen maps. W. Szafer Inst. Bot., Pol. Acad. Sci., Kraków: 79–88.
PIWOCKI M. 1979 – Torf. [W:] Koz³owski S. (red.) Surowce mineralne województwa opolskiego. Wyd. Geol., Warszawa.
PODBIELKOWSKI Z. & TOMASZEWICZ H. 1996 – Zarys hydrobo-taniki. PWN, Warszawa.
RALSKA-JASIEWICZOWA M. 1983 – Isopollen maps for Poland: 0–11 000 years B.P. New Phytol., 94: 133–175.
RALSKA-JASIEWICZOWA M., MIOTK-SZPIGANOWICZ G., ZACHOWICZ J., LATA£OWA M. & NALEPKA D. 2004a – Carpinus
betulus L. – Hornbeam. [W:] Ralska-Jasiewiczowa M., Lata³owa M.,
Wasylikowa K., Tobolski K., Madeyska E., Wright H.E. & Turner C. (red.) Late Glacial and Holocene history of vegetation in Poland based on isopollen maps. W. Szafer Inst. Bot., Pol. Acad. Sci., Kraków: 69–78.
RALSKA-JASIEWICZOWA M., TOBOLSKI K. & NALEPKA D. 2004b –
Typha latifolia L. – Bulrush, cat-tail. [W:] Ralska-Jasiewiczowa M.,
Lata³owa M., Wasylikowa K., Tobolski K., Madeyska E., Wright H.E. & Turner C. (red.) Late Glacial and Holocene history of vegetation in Poland based on isopollen maps. W. Szafer Inst. Bot., Pol. Acad. Sci., Kraków: 359–370.
SADOWSKA A. 2005 – Zarys historii roœlinnoœci. [W:] Fabiszewski J. (red.) Przyroda Dolnego Œl¹ska. Pol. Akad. Nauk, Wroc³aw: 283–299. SADOWSKA A. & CH£OPEK K. 2003 – Metody terenowe i laborato-ryjne. [W:] Dybova-Jachowicz S. & Sadowska A. (red.) Palinologia. Inst. Bot. Pol. Akad. Nauk, Kraków: 72–82.
SUPRON A. J. 1980 – Stratygrafia utworów czwartorzêdowych miêdzy Legnic¹ a Legnickim Polem na podstawie badañ palinologicz-nych. Arch. Zak³. Paleobot. Inst. Nauk Geol. Uniw. Wroc³., Wroc³aw [nr arch. 17].
SZCZEPANEK K. & STACHOWICZ-RYBKA R. 2004 – Late Glacial and Holocene vegetation history of the "Little Desert", dune area south-eastern Silesian Upland, southern Poland. Acta Palaeobot., 44: 217–237.
SZYMAK M. 1989 – Rozpoznanie z³ó¿ torfowych na terenie woje-wództwa opolskiego pod k¹tem przydatnoœci dla potrzeb lecznictwa uzdrowiskowego. Torf, 4: 34–48.
TOBOLSKI K. 2000 – Przewodnik do oznaczania torfów i osadów jeziornych. Wyd. Nauk. PWN.
Praca wp³ynê³a do redakcji 22.07.2008 r. Po recenzji akceptowano do druku 14.04.2011 r.
