F O L IA B IO C H IM IC A ET B IO P H Y S IC A 14, 1999
Barbara W achowicz
RECEPTORY PURYNOWE NA PŁYTKACH KRWI
W p ra cy p rzed staw io n o w spółczesne p o g ląd y n a n o m e n k la tu rę i klasyfikację re ce p to ró w pury n o w y ch . Z ew n ątrzk o m ó rk o w e n u k leo ty d y ad en in o w e, p o p rz ez o d d z iały w an ie z re c e p to ra m i p u ry n o w y m i ty p u P 2, re g u lu ją r ó ż n o ro d n e p ro c esy fizjologiczne. P o czątk o w o w y o d rę b n io n o pięć ty p ó w recep to ró w p u ry n o w y ch P 7J(, P 2Y, P7r, P 2U, P2Z. R ecep to ry PCT obecne n a pow ierzchni płytek krw i są odpow iedzialne z a złożony proces aktyw acji płytek in d u k o w an ej A D P . S klo n o w an ie re ce p to ró w p u ry n o w y c h spow o d o w ało zm iany w klasyfikacji i n azew nictw ie tych recep to ró w . N a p ow ierzchni płytek krw i są obecne recep to ry P 2Y1 (m etab o tro p o w e ) zw iązane z białkiem G o d pow iedzialne za h am o w an ie cyklazy adenylow ej i in d u k o w a n ie agregacji o ra z re ce p to ry P 2X1 (jo n o tro p o w e) uczestniczące w napływ ie jo n ó w w a p n ia d o płytki.
W S T Ę P
P o raz pierw szy biologiczne działanie n uk leo ty dó w adeninow ych (A T P) n a k o m ó rk i opisane zostało przez D r u r y i S z e n t - G y o r g i w 1929 r. [12]. O becnie w iadom o, że zew nątrzkom órko w e n uk leotyd y i nukleozydy adeninow e, p op rzez oddziaływ anie z pow ierzchniow ym i specyficznym i recep to ra m i znajdującym i się n a pow ierzchni ko m ó rek , regu lują ró ż n o ro d n e procesy fizjologiczne, m . in. agregację płytek krw i, skurcz i ro zk u rcz naczyń k rw ion ośnych, p ra cę serca, n eu rotransm isję czy też podziały k o m ó rk o w e [18]. Te receptory określa się ja k o receptory p urynow e P (p u ry n o cep to ry , recep tory purynergiczne). R eceptory w iążące różn e n u k leo ty d y adeninow e zalicza się d o receptorów ty p u P 2, aby o dró żn ić je od re cep to ró w d la aden ozyny , znanych ja k o receptory purynow e ty pu P x (recepto ry A). K lasę recep to ró w P 2 p o raz pierwszy w yodrębnił B u r n s t o c k w 1978 r. [7]. R eceptory P t są obecne n a kom órkach różnych tkanek, w tym n a k om ó rk ach śró d b ło n k a , k o m ó rk ac h m ięśni gładkich, k o m ó rk ac h n a b ło n k a i k o m ó rk ac h krw i. K lasyfikacja i n o m e n k la tu ra receptorów pu ry no w y ch budzi liczne k o n tro w e rsje . N a p o d staw ie ró żnicującego d z ia ła n ia farm ak o lo g iczn e g o
8 B a rb a ra W achow icz
licznych analo gów A T P i A D P ja k o agonistów , w y o d ręb n io n o recep to ry I*2x, i*2Y, P2T. P2Z i łł2u [8, 18, 39]. D o d a tk o w ą grupę stan o w ią receptory P2L> ro zpo znające polifosforany d iadenozyny [28],
K lasyfikacja receptorów P 2 n a p o ty k a na tru dn ości ze względu n a brak selektyw nych an tag o n istó w d la receptorów P 2; p o n a d to zew nątrzkom ó rko w y A T P jest gw ałtow nie m etabolizow any przez nu kleotydazy i A T P azy p o wszechnie w ystępujące i określane ja k o ekto n u k leo ty d azy [39],
B u r n s t o c k i K e n n e d y [8], n a podstaw ie różnej odpow iedzi fa r m akologicznej k o m órek m ięśni gładkich n a działanie an alog ów A T P i A D P , w yodrębnili p o dklasy receptorów P 2X i P2y, któ ry ch agonistam i są A D P i A T P . P o d k la sa re cep to ró w P 2X o d p o w ia d a ła za inicjow anie sk u rczu m ięśni gładkich w yw ołanych A T P , n a to m ia st receptorów P 2Y za d ziałanie rozkurczające m ięśni gładkich. R eceptory P 2T w ystępujące n a pow ierzchni płytek krw i są odpow iedzialne za agregację płytek w yw ołaną w yłącznie A D P . R eceptory P 22 znajdują się n a k o m ó rk ac h tucznych i m a k ro fag ac h , ich ag o n istą jest A T P , n ato m iast receptory P 2U inicjują odp ow iedź k o m ó rek zaró w n o na A T P ja k i U T P [13, 18]. M i r a s - P o r t u g a 1 i wsp. [28] w yod rębnili jeszcze je d n ą g ru p ę re cep to ró w p u ryno w ych o becny ch n a k o m ó rk a c h ch rom o ch ło n n y ch rozpoznający ch p olifosforany diadenozyny. R e c e p to ry specyficzne d la p o lifo sfo d ia d e n o z y n y n az w ali re c e p to ra m i P 4 lub P 2D.
S klonow anie receptorów purynow ych [25, 38] i b a d a n ia ich s tru k tu ry spow odow ały odkrycie d o d atk o w y ch po d ty p ó w receptorów pu rynow ych, reorganizację ich n o m en k latu ry i klasyfikacji.
O becnie wszystkie receptory purynow e P 2 dzieli się n a dw ie głów ne grupy: 1) receptory należące d o tzw. nadrodziny receptorów m etab otro po w ych (serpentynow ych) charakteryzujących się obecnością siedm iu d om en tra n s- błonow ych i zw iązanych z białkiem G , k tó re o k reśla się ja k o recep to ry p u ryno w e P 2Y, o raz 2) receptory P 2l w chodzące w skład n ad ro d zin y recep to ró w jo n o tro p o w y ch i działające ja k o receptory k a n a łu jo n o w eg o [1, 9], O d sk lo n o w an ia pierw szego re cep to ra pu ryn ow eg o w 1993 r. [38] zid en tyfiko w ano 7 podtypów receptorów P 2X (P2xi-p2x?X k tó ry ch ligandem jest A T P [9] o raz 8 podtypów receptorów P 2Y (P 2yi~P2y») rozp o zn aw an y ch przez nukleo ty d y adeninow e i urydynow e. A n aliza m R N A d la recep to ró w P 2 wskazuje n a pow szechne w ystępow anie receptorów purynow ych n a większości k o m ó re k ró żn o ro d n y ch tkan ek , potw ierdzając ich isto tn ą rolę w procesach fizjologicznych.
W iele recep to ró w purynow ych sklasyfikow ano i opisan o głów nie n a p odstaw ie d an y ch farm akologicznych.
P łytki krw i, dzięki w yjątkow o rozw iniętem u system ow i recep to ró w n a błonie, reagują n a ró ż n o ro d n e bodźce, ulegają aktyw acji i spełniają sw oją określoną rolę w hemostazie. R eceptory biorące udział w aktywacji płytek m ają różną budow ę i charakteryzują się też różnym m echanizm em działania. W yróż n ia się receptory m etab o tro p o w e (serpentynow e), k tó re p o siad ają siedem tran sb ło n o w y ch do m en i są zw iązane z białkiem G (m. in. recep to r d la trom biny, trom boksanu A 2) oraz receptory białek adhezyjnych, a więc integry- ny, selektyny i glikoproteiny G P IV i G P Ib-IX . Integ ry ny są recep to ram i o najw iększym znaczeniu fizjologicznym , są najlepiej p o zn an e (in teg ry n a dla fibrynogenu) i występują licznie na powierzchni płytek. W szystkie typy recepto rów inicjują i b io rą udział w przesyłaniu sygnału d o w n ętrza płytek, u ru c h a m iając ciągi reakcji biochem icznych (m. in. z udziałem kinaz, fosforylacji, reorganizacji cytoszkieletu), prow adząc do aktyw acji - agregacji, adhezji, procesu sekrecyjnego czy retrakcji skrzepu. Najlepiej poznane są receptory dla silnych agonistów płytek - tro m b in y , kolagenu czy tro m b o k s a n u A 2.
A D P jest n atu ra ln y m , pierw szym opisanym ag o n istą płytek krw i [14, 15, 18, 20, 22]. A T P należy d o jego kom petycyjnych an tag o n istó w . Z n ajd u jące się w krw ioobiegu zew nątrzkom órk ow e nukleotydy adeninow e p o ch o d zą z uszkodzonych ko m ó rek , głów nie erytrocytów i k o m ó re k śró d b ło n k a o raz z pobu d zo n y ch płytek krwi. A D P odgryw a isto tn ą rolę w aktyw acji płytek krw i. Z najd u je się w bard zo dużym stężeniu w ziarnistościach gęstych płytek krw i, gdzie m agazynow any razem z A T P stanow i pulę n iem etab oliczn ą n u k leo ty d ó w adeninow ych [21]. Jest uw alniany n a d ro d ze egzocytozy, kiedy dochodzi d o pobudzenia płytkow ego procesu sekrecyjnego w w yniku działania silnych fizjologicznych agonistów, takich ja k trom bina czy kolagen. Pochodzący z płytek A D P jest czynnikiem au to k ry n n y m i w zm aga ich agregację.
Ju ż n a p o czątk u lat sześćdziesiątych stw ierdzono, że czynnikiem w yw o łującym adhezję i agregację płytek krwi jest ad en o zyn od ifosforan p ochodzący z erytrocytów [14, 20], D o d a n ie A D P do przem ytych płytek p ow od uje zm ianę ich kształtu, ekspozycję integrynowego receptora allb/?3 dla fibrynogenu, przyłączenie fibrynogenu, o d w ra caln ą agregację w obecności fizjologicznych stężeń C a. In vitro, proces agregacji płytek jest rejestrow any przy użyciu agreg om etru. M o żn a w yróżnić dw ufazow y proces agregacji. P ierw sza faza w ynika z bezpośredniej aktyw acji płytek. W w yniku reakcji u w aln ian ia zachodzącej w pobu d zo n y ch płytkach, w otoczeniu płytek p o jaw iają się zw iązki u w alniane z płytkow ych ziarnistości (w tym A D P ) o raz syntezow ane z a ra ch id o n ian u (tro m b o k sa n A 2). U w olnion a p u la ago nistó w wyw ołuje d ru g ą fazę agregacji. B rak drugiej fazy agregacji m oże w ynikać z za b u rzen ia p rzek azy w ania sygnałów w płytkach krw i. A ktyw acja płytek krw i w yw ołana
1 0 B a rb ara W achow icz
A D P pro w adzi d o natychm iastow ego i przejściow ego w zrostu w olnych jo n ó w w a p n ia w cy to p lazm ie k o m ó re k rów nocześnie z za h am o w an iem aktyw ności cyklazy adenylow ej [15, 29, 36]. S tym ulow anie płytek A D P pow oduje też uaktyw nienie kan ałó w w apniow ych znajdujących się w błonie płytkow ej i napływ jo n ó w w apnia z osocza do cytoplazm y płytek. D ru gim źródłem jo n ó w w apnia są zasoby w ew nątrzk om ó rk ow e zm agazynow ane w układzie tubuli (ang. dense tubular system D T S). J a k A D P stym uluje uw alnianie jo n ó w w apnia z w ew nątrzkom ó rk ow ego ź ró d ła - jeszcze nic w yjaśniono. A D P pow oduje w yjątkow o gw ałtow ny napływ jo n ó w w apnia ze środow isk a [33] przypuszczalnie przy udziale recep to ró w pu rynow ych P 2Xi [26]. Podczas gdy większość agonistów stym uluje fosfolipazę C (P L C ) i w następstw ie generuje inozy to lo trifo sfo ran IP 3, nie jest jasn e, czy A D P działa w p o d o b n y sposób [19]. A D P ham uje cyklazę adenylow ą w płytkach krw i [29], W yw ołuje rów nież reorganizację białek cytoszkieletu i przyłączenie aktyn y, b iałk a w iążącego aktynę, m iozyny, a-ak ty niny , taliny i w inkuliny. R eorganizacji cytoszkieletu tow arzyszy w zrost regulatorow ej p o djedn ostk i p85 kinazy fosfatydyloinozytolu PI-3. O dw racalność agregacji m oże w ynikać z b ra k u aktyw acji kinazy PI-3 i p rodukcji fo sfaty d y loino zy tolofosforanó w P td Ins(3 ,4 )P 2 czy PtdIns(3,4,5)P 3. W przeciw ieństw ie d o stym ulacji tro m - binowej po działaniu A D P obserw uje się tylko nieznaczną tran slo k ację b iałk a R ho d o cytoszkieletu przy tran slo k acji pp60 c-src i kinazy F a K , c o
m oże sugerow ać, że białko R h o nie jest w ciągnięte w aktyw ację ludzkich płytek in d u k o w an ą A D P [17].
Isto tn e znaczenie w b ad a n ia ch aktyw acji płytek in dukow anej A D P m iały pionierskie prace B o r n a p ro w ad zo n e w latach sześćdziesiątych [3, 4, 6], a w szczególności w prow adzenie turbidym etrycznej m etod y b a d a n ia agregacji i zm iany k ształtu płytek [27]. Ju ż w latac h siedem dziesiątych w y k azan o , że istnieją 2 rodzaje m iejsc receptorow ych o różnym pow inow actw ie d o A D P [2, 5, 31]. Ją d rz a ste tro m b o c y ty p ta k ó w , p o d o b n ie ja k p ły tki ssaków , c h a rak tery zu ją się rów nież obecnością receptorów dla A D P [37],
M im o intensyw nych bad ań , do chwili obecnej nie p o tw ierd z o n o , k tó re z p ro pon ow anych białek płytkow ych m oże pełnić funkcję receptora d la A D P : 0 m asie 28 k D a , 43 k D a , 61 k D a [2, 11], czy białko o m asie cz. 100 k D a zw ane agreginą [10]. P róby sklonow ania specyficznego receptora odpow iedzial nego za agregację płytek nie zakończyły się jeszcze sukcesem. B adania ostatnich la t w ydają się potw ierdzać, że n a p ły tk ach krw i m oże w ystępow ać nie tylko jeden rodzaj receptora rozpoznającego A D P [15, 16, 30]. R eceptory purynow e n a pły tk ach są nieswoiste; ro z p o zn ają zaró w n o A D P , ja k i A T P .
W śród receptorów purynow ych dla A D P n a pow ierzchni płytek, ok reś lanych wcześniej ja k o receptory P rr, ze względu n a s tru k tu ra ln ą bud ow ę 1 funkcję, w yróżnia się receptor m etab o tro p o w y ty pu P 2yi [24, 30], k tó ry odgryw a isto tn ą rolę w aktywacji płytek indukow anej A D P , przede wszystkim
P 2XI odpow iedzialny za gw ałtow ny napływ jo n ó w w ap n ia d o cytop lazm y [33-36], Ze względu na połączenie recep to ra m e tab o tro b o w eg o z białkiem G i o podjednostce ai2, L e o n i wsp. [24] sugerują, że jednym z recep to ró w d la A D P n a pow ierzchni płytek krwi i k o m ó rek m eg akario b lasty czn y ch jest recep to r P 2Yi- Jego an ta g o n istą jest A TP.
O becność m R N A dla recep to ra jo n o tro p o w eg o P 2Y1 w p ły tk ach i k o m ó rk a c h linii m egakarioblastycznych wykazali V i a l i wsp. [36] stosując m eto d ę P C R i potw ierdzili udział recep to ra P 2Xj w fu n k cjo n o w an iu pły tek krwi. T en receptor inicjuje zm ianę k ształtu i napływ jo n ó w w apn ia ze środow isk a do cytoplazm y kom órek. A g o n istą jest nie tylko A D P , ale też A T P. M odel receptorów purynow ych obecnych n a pow ierzchni płytek krw i d la A D P i p ro p o n o w a n a ich funkcja fizjologiczna jest p rz ed staw io n a n a rys. 1.
R ys. 1. S chem at p rzed sta w iający bu d o w ę i ro lę recep to ró w p u ry n o w y ch n a p łytce krw i (zm o d y fik o w an y wg [16])
N a p ły tk ach krw i znajdu ją się rów nież receptory d la ad enozyny typu A 2a. A d enozyna stym ulując cyklazę adenylow ą po w o du je w zrost cA M P w płytkach i w ten sposób ham uje ich aktyw ację [23], Poniew aż A D P u w alniany z płytek jest d egradow any d o adenozyny przez ek to n u k leo ty d az y n a k om órkach śródbłonka, m oże to stanow ić ważny m echanizm ograniczający n a d m ie rn ą agregację w nienaruszonej ścianie naczynia krw ionośnego.
N ie w iadom o jeszcze, czy na pow ierzchni płytek krw i są obecne re ceptory dla polifosforanów d iadenozyny. T rifo sfo ran diaden ozyn y (A p3A )
1 2 B a rb a ra W achow icz
i te tra fo sfo ra n diadenozyny (A p4A ) znajduje się w ziarn istościach płytek o dużej gęstości elektronow ej, razem z n uklety dam i adeninow ym i uw al nianym i w procesie sekrecyjnym [28],
N u kleotyd y adeninow e uw olnione z pobu dzo nych płytek m o g ą o dgryw ać pew ną rolę w m iejscu uszkodzenia ściany naczynia. O becne n a k o m ó rk ac h śró d b ło n k a receptory P 2Y! inicjują rozkurcz naczynia, podczas gdy receptory purynow e inicjujące skurcz naczynia (P 2Xi) są w yeksponow ane n a k o m ó rk ach m ięśni gładkich i d ostępne d la nukleotydów adeninow ych po uszkodzeniu czy usunięciu k o m ó rek śró d b ło n k a. D latego też w m iejscu u szko dzen ia ściany naczynia system receptorów purynow ych na różnych k o m ó rk ac h uczestniczy, obok innych m echanizm ów, w regulowaniu hem ostazy. Selektywna interw encja farm akologiczna poprzez określone receptory p u ry n o w e (sto so w anie leków ticlopidine czy clopidogrel, k tó re ex vivo są silnym i inh ib ito ram i agregacji płytek indukow anej A D P ) m oże m ieć isto tne znaczenie w leczeniu zab u rze ń procesu hem ostazy i aktyw acji płytek krwi.
L IT E R A T U R A [1] A b b r a c c h i o M. P., B u r n s t o c k G . (1994), P h a rm ac o l. T h e r., 64, 4 45-475. [2] A d l e r J. R. , H a n d i n R. I. (1979), J. Biol. C hem ., 254, 3866-3872. [3] B o r n G . V. R . (1962), N a tu re, 194, 927. [4] B o r n G. V. R. , C r o s s M. J. (1965), J. Physiol., 168, 178-195. [5] B o r n G. V. R. , F e i n b e r g H . (1975), J. Physiol., 251, 803-816. [6] B o r n G . V. R. (1985), C ircu latio n , 72, 741-742.
[7] B u r n s t o c k G . (1978), [w:] Cell m em brane receptors f o r drugs and horm ones; a m u lti disciplinary approach, L. Bolis, R . N . S tra u b , R av en Press, N ew Y o rk , 107-118. [8] B u r n s t o c k G „ K e n n e d y C. (1985), C irc. R es., 58, 319-330. [9] B u r n s t o c k G „ K i n g B. F. (1996), D ru g . D ev. Res. 38, 67-71. [10] C o l m a n R . W . (1990), F A S E B J., 4, 1425-1435. [11] C r i s t a l l i G. , M i l l s D . C. (1993), Biochem J., 291, 875-881. [12] D r u r y A. N. , S z e n t - G y o r g i A . (1929), J. Physiol., 68, 213-237. [13] D u b y a c G. R. , E l - M o a t a s s i m C. (1993), A m . J. Physiol., 265, C 5 7 7 -C 6 0 6 . [14] G a a r d n e r A. , J o n s e n J., L a i a n d S., H e l l e m A. , O w r e n P. A. (1961), N a tu re, 192, 531-532. [15] G a c h e t C. , H e c h l e r B., L e o n C. , V i a l C. , O h l m a n n P., C a z a n a v e J . P. (1996), P latelets, 7, 261-267. [16] G a c h e t C. , H e c h l e r B., L e o n C., V i a l C., L e r a y C., O h l m a n n P., C a z a - n a v e J. P. (1997), T h ro m b o s . H aem o stas., 78, 271-275. [17] G a c h e t C., P a y r a s t r e B., G u i n e b a u l t C., T r u m e i C. , O h l m a n n P. , M a u - c o G . , C a z a n a v e J. P., P l a n t a v i d M. , C h a p H . (1997), J. Biol. C hem ., 272, 4850-4854. [18] H a r d e n T. K. , B o y e r J. L., N i c h o l a s R A . (1995), A n n u . Rev. P h a rm ac o l. T oxicol., 35, 541-579. [19] H e e r m s k e r k J. W. M , S a g e S. O. (1994), Platelets, 5, 295-316. [20] H e l l e m A . J. (1960), S cand. J. Clin. L ab . Invest., 12, 1-117.
[22] H o u r a n i S. M. O. , C u s a c k N. J. (1991), P h arm aco l. R ev., 43, 243-298. [23] H o u r a n i S. M . O . (1996), J. A u to n o m ie. P h arm aco l., 16, 349-352.
[24] L e o n C „ H e c h l c r B. , V i a l C „ L e r a y C „ C a z a n a v e J. P., G a c h e t C. (1997), F E B S L etters, 403, 26-30.
[25] L u s t i g K . D ., S h i a u A. K. , B r a k e A. J., J u l i u s I). (1993), P roc. N atl. A cad . Sci U S A , 90, 5113-5117.
[26] M a c K e n z i e A. B., M a h a u t - S m i t h M. P., S a g e S. O. (1996), J. Biol. C hem ., 271, 2879-2881.
[27] M i c h a ł F. , B o r n G . V. R. (1971), N a tu re, 231, 220-222.
[28] M i r a s - P o r t u g a l M. , C a s t r o E., M a t e o J., P i n t o r J. (1996), [w:] P2 purinoceptors: localization, fu n ctio n and transduction m echanism s, W iley, C hich ester, 35-52.
[29] M i l l s D. C. B., S m i t h J. B. (1972), A n n . N. Y. A cad . Sci., 201, 391-399. [30] M i l l s ID. C. B. (1996), T h ro m b o s . H aem o stas. 76, 835-856.
[31] N a c h m a n R. L , F e r r i s B. (1974), J. Biol. C hem ., 249, 704-710.
[32] O h l m a n n P., L a u g w i t z K. L, S p i c h c r K. , N i e r n b e r g K. , S c h u l z G. , C a z a n a v e J. P., G a c h e t C. (1995), B iochem . J., 312, 775-779.
[33] S a g e S. O . (1997), E xperim ental. Physiol., 82, 807-823. [34] S a v i P., H e r b e r t J. M . (1996), M ed. Res. R ev., 16, 159-179.
[35] S a v i P., B o r n i a J„ S a l e l V„ D e l f a u d M. , H e r b e r t J. M „ (1997), Brit. J. H aem atol., 98, 880-886. [36] V i a l C. , H e c h l e r B., L e o n C. , C a s e n a v e J. P., G a c h e t C . (1997), T h ro m b o s , H aem o stas., 78, 1500-1504. [37] W a c h o w i c z B. (1982), H aem o stasis, 11, 139-148. [38] W e b b T. E., S i m o n J., K r i s h e k B. J., B a t e s o n A. N „ S m a r t T. G. , K i n g B. F. , B u r n s t o c k G. , B a r n a r d E. A. (1993), FE B S L etters, 324, 219-225. [39] Z i m m e r m a n n H . (1992), B iochem . J., 285, 345-365
W płynęło d o R ed ak cji K a te d ra B iochem ii O gólnej
F o lia b iochim ica et biop h y sica U n iw e rsy tet Ł ódzki
24.04.1998
Barbara W achowicz
P U R IN O C E P T O R S O N B L O O D P L A T E L E T S
T his review presents the current nom enclature and classification o f purinoceptors. E xtracellular ad en in e nu cleo tid es in te rac t w ith P 2 re ce p to rs to reg u late a b ro a d ran g e o f phy sio lo g ical processes. F ive types o f P 2 re ce p to rs w ere originally described: P ^ , P2Y, Pzr, P 2U and P 2Z, P zr re ce p to rs expressed on b lood p late le t m em b ran es are resp o n sib le fo r th e com plex p ro cess o f A D P -in d u ced p late le t a ctiv atio n . T h e clo n in g o f P 2 recep to rs led to a re o rg a n isa tio n o f th e n o m e n c la tu re o f p u rin o ce p to rs. A D P play s a m ajo r ro le in p latelet activ atio n a n d m o re th a n one p u rin o c e p to r a p p ea rs to be involved in m ultiple effect o f A D P on p latelets. B lood p late le ts express b o th P 2Y1 re ce p to rs (m etab o tro b ic) co u p led w ith G p ro te in , re sp o n sib le for in h ib itio n o f ad en y late cyclase a n d p la te le t a g g re g a tio n a n d P ^ , re c e p to rs (io n o tro p ic ) resp o n sib le fo r C a 2" influx.
