Hymn Homerycki VI
Collectanea Philologica 6, 9-10COLLECTANEA PHILOLOGICA VI Wydawnictwo UL Łódź 2003
HYMNI GRAECI
H Y M N H O M E R Y C K I VI
D O A F R O D YTY
O Pani czcigodnej i pięknej, w wieńcu ze d ota na skroniach, 0 Afrodycie zaśpiewam, co dzierży gród wszelki na Cyprze,
Wśród słonych wód wyspie, gdzie moc ją wilgotna powiewów Zefira Poniosła troskliwie w rozkołysanym fal ciemnych poszumie,
5 Na miękkim z pian bryzgów posłaniu. Tam złotodiademne ją Hory Przyjęły radośnie i w nieśmiertelnych wnet strój przyodziały.
Boską jej głowę wieniec otoczył przedniej zaiste roboty, Piękny, ze złota, do płatków zaś uszu przebitych przylgnęły Szarotki z miedzi rud górskich wysnute i złota cennego. 10 Przez szyi aksamit, przez piersi, ich srebrnoświetliste pagórki
Ogniwa złotych łańcuchów spływają, którymi też Hory Złotodiademne ozdabiać się zwykły, ilekroć zdążają D o domu ojca swojego tańców spragnione z bogami.
Gdy w stroju tak zdobnym przed nimi stała już piękna Bogini,
15 Wiodły ją do nieśmiertelnych, a ci powitali gorąco. 1 wyciągały się do niej ich dłonie, bo każdy zapragnął Ujrzawszy poślubić, by jako żonę w dom swój wprowadzić, Tak wielki podziw wzbudziła widokiem swym Kythereja, Piękna Bogini, dla której wianki się plecie z fiołków.
20 Radości bądź pełna, długorzęsa Pani, miłosnej słodyczy szafarko, Zwól w tych zawodach zwyciężyć i zacznij mej pieśni śpiewanie, Wtedy o tobie ja, Pani, a potem zaśpiewam pieśń inną.
(tłum. Józef Macjon)
10 Hymn Homerycki VI VI Ε ΙΣ ΑΦΡΟΔΓΓΗΝ1 Α ΐδο ίη ν χρυσοστέφ ανον καλήν Ά φ ροδίτην α σ ομ α ι, ή πάσης Κ ύπρου κρήδεμνα λέλογχεν είνα λ ίης, σ θ ι μιν Ζέφυρου μένος υγρόν άέντος ή νεικ εν κα τά κύμα πολυφλοίβοιο -θαλάσσης 5 άφρω ενι μαλακφ · την δέ χρυσάμπυκες ~Ωραι δ εξα ν τ’ άσπασίω ς, περί δ’ άμβροτα εΐματα εσ σαν· κ ρατί δ ’ έπ’ ά θ α νά τφ στεφάνην εϋτυκτον ε-θηκαν καλήν, χρ υσ είη ν· έν δέ τρ ητοΐσ ι λοβοΐσιν ά ν θ ε μ ’ ορ ειχά λκ ου χρ υσ οίό τε τιμή εντός- 10 δειρή δ ’ άμφ ’ άπαλή καί σ τή θ εσ ιν άργυφ έοισιν δρ μ ο ισ ι χρ υ σ έο ισ ιν έκόσμεον, ο ίσ ί περ α ύ τα ί ‘ Ω ραι κ ο σ μ είσ θ η ν χρυσάμπυκες, όππότ’ ϊο ιεν ές χορόν ίμερόεντα θειδν κ α ί δώ ματα πατρός. α ύ τά ρ έπειδή π ά ντα περί χρ οΐ κόσμον ’έ-θηκαν, 15 ήγον ές αθανάτους- οί δ’ ήσ πάζοντο ΐδόντες χερ σ ί τ ’ έδεξιόωντο κ αί ήρήσαντο έκαστος ε ίν α ι κουριδίην αλοχον καί οϊκαδ’ άγεσθα ι, είδος θ α υμ ά ζο ντες ίοστεφ άνου Κυ-θερείης. Χ α ΐρ ’ έλικοβλέφαρε, γλυκυμείλιχε· δος δ ’ έν άγώνι 20 ν ίκ η ν τφδε φέρεσ-θαι, έμήν δ ’ ’έντυνον άοιδήν. α ύ τά ρ έγώ κ αί σείο κ αί άλλης μ νή σ ο μ ’ άοιδής.
